ਲਾਟਰੀ ਐਂਤਨ ਚੈਖਵ
ਇਵਾਨ ਦਮਿਤਰਿਚ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵੀ ਦੂਸਰੀਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਸੀ । ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਉਹ ੧੨੦੦ ਰੁ. ਕਮਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਸੀ । ਉਸਦਾ ਜੀਵਨ ਠੀਕ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਅੱਜ ਖਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠਕੇ ਅਖਬਾਰ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਖਾਣ ਦੀ ਟੇਬਲ ਸਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅੱਜ ਮੈਂ ਅਖਬਾਰ ਵੇਖਣਾ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਈ, ਤੁਸੀਂ ਵੇਖੋ ਕੀ ਅੱਜ ਡਰਾ ਦੀ ਲਿਸਟ ਛਪੀ ਹੈ ।ਇਵਾਨ ਨੇ ਵੇਖਕੇ ਕਿਹਾ– ਹਾਂ ਅਖਬਾਰ ਵਿੱਚ ਲਿਸਟ ਹੈ ।ਤੇ ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਟਿਕਟ ਦੀ ਤਾਰੀਖ ਹੁਣ ਤੱਕ ਨਿਕਲ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕੀ ਹੋਵੇਗੀ । ਇਵਾਨ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ । ਪਤਨੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ– ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਉਹ ਪਿਛਲੇ ਮੰਗਲਵਾਰ ਨੂੰ ਹੀ ਖਰੀਦਿਆ ਸੀ ।
ਤਾਂ ਦੱਸੋ ਕੀ ਨੰਬਰ ਹੈ ? ਇਵਾਨ ਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ । ਪਤਨੀ–੯, ੪੯੯ ਦੀ ਸੀਰੀਜ ਵਿੱਚ ਨੰਬਰ ੨੬ ।
ਠੀਕ ਹੈ ਮੈਂ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ । ੯, ੪੯੯ ਅਤੇ ੨੬ ।
ਇਵਾਨ ਨੂੰ ਲਾਟਰੀ ਟਿਕਟ ਤੇ ਕੋਈ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਲਾਟਰੀ ਦੇ ਨੰਬਰ ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੋਈ ਰੁਚੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਇਸ ਵਕਤ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਦੂਜਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਅਖਬਾਰ ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਟਿਕਟ ਨੰਬਰਾਂ ਵਾਲੇ ਕਾਲਮ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਦੌੜਾਈ । ਇਹ ਉਸਨੇ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ । ਉਸਨੂੰ ੯, ੪੯੯ ਲੱਭਣ ਲਈ ਦੂਜੀ ਲਕੀਰ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਪਿਆ । ਨੰਬਰ ਵੇਖਦੇ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ।
ਸੀਰੀਜ ਦੇਖਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਟਿਕਟ ਨੰਬਰ ਵੇਖੇ ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਅਖਬਾਰ ਸੁੱਟਿਆ ਅਤੇ ਭੱਜ ਕੇ ਇੱਕ ਗਲਾਸ ਪਾਣੀ ਪੀਤਾ । ਇਸ ਸਮੇਂ ਅਚਾਨਕ ਉਸਦੇ ਢਿੱਡ ਵਿੱਚ ਤੇਜ ਗੁੱਰਾਟ ਹੋਈ ਸੀ । ਇਹ ਮਿੱਠੀ ਜਿਹੀ ਗੁੱਰਾਟ ਸੀ । ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਆਕੇ ਉਹ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਚੀਖਿਆ– ਮਾਸ਼ਾ, ੯, ੪੯੯ ਇਸ ਵਿੱਚ ਹੈ । ਤੇਜ ਸਾਹ ਬਾਹਰ ਛਡਦੇ ਹੋਏ ਉਹਨੇ ਇਹ ਵੱਡਾ ਸਮਾਚਾਰ ਦਿੱਤਾ । ਪਤਨੀ ਇਵਾਨ ਦਾ ਘਬਰਾਇਆ ਅਤੇ ਸੁੰਨਾ ਚਿਹਰਾ ਵੇਖਕੇ ਹੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਇਵਾਨ ਮਜਾਕ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ।
ਕੀ ਇਹ ੯, ੪੯੯ ਹੀ ਹੈ ? ਉਸਨੇ ਟੇਬਲ ਤੇ ਕੱਪੜਾ ਵਿਛਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਪੁੱਛਿਆ । ਇਹ ਪੁੱਛਦੇ ਹੋਏ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵੀ ਸੁੰਨ ਸੀ।
ਹਾਂ . . . ਹਾਂ . . . ਲਿਸਟ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸੀਰੀਜ ਹੈ !
ਅਤੇ ਟਿਕਟ ਨੰਬਰ ?
ਓਏ ਹਾਂ ! ਟਿਕਟ ਨੰਬਰ ਵੀ ਇਹੀ ਹੋਵੇਗਾ ।
ਇੰਨੀ ਜਲਦਬਾਜੀ ਠੀਕ ਨਹੀਂ . . . ਥੋੜ੍ਹਾ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰੋ । ਪਤਨੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ।
ਇਵਾਨ ਬੋਲਿਆ– ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ । ਹੁਣ ਕੁੱਝ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਸਾਡਾ ਸੀਰੀਜ ਨੰਬਰ ਇੱਥੇ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ।
ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਤਰਫ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਇਵਾਨ ਨੇ ਇੱਕ ਚੌੜੀ ਅਤੇ ਬਣਾਉਟੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਦਿੱਤੀ । ਬਿਲਕੁਲ ਉਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਚੀਜ ਵਿਖਾਉਣ ਤੇ ਉਹ ਹਸ ਦਿੰਦਾ ਹੈ । ਪਤਨੀ ਨੇ ਵੀ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਉਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਕੀਤਾ । ਦੋਵੇਂ ਹੁਣੇ ਸੀਰੀਜ ਦਾ ਨੰਬਰ ਵੇਖਕੇ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਬਾਉਲੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ । ਟਿਕਟ ਨੰਬਰ ਨੂੰ ਮਿਲਾਉਣ ਦੀ ਜਲਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਸ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਜੀਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ।
ਇਵਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਦਾ ਵੀ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਜੋ ਲਾਟਰੀ ਜਿੱਤਣ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵਧਾਈ ਦੇਣ ਆਣਗੇ । ਅੰਦਰ ਹੀ ਅੰਦਰ ਉਹ ਕਿੰਨੀ ਈਰਖਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ । ਇਵਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਦੇਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੰਗਣਗੇ ਅਤੇ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗਾ ਤਾਂ ਬੁਰਾ–ਭਲਾ ਕਹਿਣਗੇ ।
ਥੋੜ੍ਹਾ ਸਮਾਂ ਚੁਪ ਰਹਿਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਇਵਾਨ ਬੋਲਿਆ– ਸਾਡੀ ਸੀਰੀਜ ਅਖਬਾਰ ਵਿੱਚ ਹੈ । ਤਾਂ ਇੱਕ ਆਸ ਬਝਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀ ਜਿੱਤੇ ਹੋਈਏ । ਇਹ ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ, ਤੇ ਹੈ ਤਾਂ ! ਇਹ ਉੱਤੇ ਤੋਂ ਦੂਜੀ ਲਕੀਰ ਵਿੱਚ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੋਇਆ ਕਿ ਇਨਾਮ ਦੀ ਰਕਮ ੭੫ ਹਜ਼ਾਰ ਹੋਵੇਗੀ । ਇਵਾਨ ਅੰਦਾਜ ਲਗਾਉਣ ਲਗਾ । ਸਿਰਫ ਪੈਸੇ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਸਗੋਂ ਇਸ ਨਾਲ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਸਾਡਾ ਰੁਤਬਾ ਵੀ ਵੱਧ ਜਾਵੇਗਾ । ਅਤੇ ਜੇਕਰ ੨੬ ਨੰਬਰ ਲਿਸਟ ਵਿੱਚ ਹੈ ਤਾਂ ਫਿਰ ਤਾਂ ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ । ਜੇਕਰ ਅਸੀ ਜਿੱਤ ਗਏ ਤਾਂ ? ਪਤੀ–ਪਤਨੀ ਚੁੱਪ ਹੋਕੇ ਇੱਕ–ਦੂਜੇ ਦੀ ਤਰਫ ਦੇਖਣ ਲੱਗੇ । ਜਿੱਤ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨੇ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਘਬਰਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ । ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਵਿਚ ਔਖ ਆ ਰਹੀ ਸੀ, ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ੭੫ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਿਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜੋ ਦੋਵੇਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ।
ਦੋਵੇਂ ਕੀ ਖਰੀਦਣਗੇ, ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਗੇ । ੯, ੪੯੯ ਅਤੇ ੭੫, ੦੦੦ ਇਹ ਅੰਕੜੇ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਦੌੜ ਰਹੇ ਸਨ । ਦੋਵੇਂ ਉਸ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਨਹੀਂ ਲਗਾ ਪਾ ਰਹੇ ਸਨ ਜੋ ਲਾਟਰੀ ਜਿੱਤਣ ਤੇ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀ ਸੀ । ਇਵਾਨ ਬਗਲ ਵਿੱਚ ਅਖਬਾਰ ਦਬਾਏ ਕਈ ਵਾਰ ਏਧਰ ਤੋਂ ਉੱਧਰ ਚਹਲਕਦਮੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ । ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਮੌਕਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਵੱਖ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਅਸੀ ਜਿੱਤ ਗਏ ਤਾਂ ? ਇਵਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ– ਤਾਂ ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਜੀਣ ਦਾ ਢੰਗ ਬਦਲ ਦੇਵਾਂਗੇ । ਬਦਲਾਉ ਹੋਣਾ ਹੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ । ਟਿਕਟ ਤੁਹਾਡਾ ਹੈ ਤੇ ਜੇਕਰ ਇਹ ਮੇਰਾ ਟਿਕਟ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਜਿੱਤੀ ਰਕਮ ਵਿੱਚੋਂ ੨੫ ਹਜਾਰ ਜਮੀਨ–ਜਾਇਦਾਦ ਖਰੀਦਣ ਵਿੱਚ ਲਗਾਉਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ । ੧੦ ਹਜਾਰ ਰੁ. ਜ਼ਰੂਰਤ ਦੀਆਂ ਆਮ ਚੀਜਾਂ, ਨਵੇਂ ਫਰਨੀਚਰ, ਯਾਤਰਾ, ਉਧਾਰ ਚੁਕਾਣ ਅਤੇ ਦੂਜੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਵਿੱਚ । ਬਾਕੀ ਬਚੇ ੪੦ ਹਜਾਰ ਮੈਂ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਦਿੰਦਾ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਮਿਲਣ ਵਾਲੇ ਵਿਆਜ ਤੇ ਆਪਣੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਜੇ ਕਰਦਾ ।
ਜਮੀਨ–ਜਾਇਦਾਦ ਵਾਲਾ ਖਿਆਲ ਠੀਕ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਪੱਲੂ ਵਿੱਚ ਉਂਗਲੀ ਚਲਾਂਦੇ ਹੋਏ ਪਤਨੀ ਨੇ ਕਿਹਾ । ਤੂਲਾ ਅਤੇ ਆਰਯਾਲ ਇਲਾਕੇ (ਮਹਿੰਗੇ ਇਲਾਕੇ) ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਬੰਗਲਾ ਅਤੇ ਜਿੰਦਗੀ ਭਰ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀ ਰਕਮ ਦਾ ਖਿਆਲ ਅੱਛਾ ਹੈ । ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਖੂਬ ਸਾਰੀਆਂ ਕਲਪਨਾਵਾਂ ਉਭਰਨ ਲੱਗੀਆਂ । ਹਰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਉਹ ਕੁੱਝ ਨਵਾਂ ਸੋਚਦੇ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਸੋਚੀ ਗਈ ਗੱਲ ਨਾਲੋਂ ਅੱਗੇ ਹੁੰਦਾ । ਕਲਪਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇਵਾਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੁਣ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਵਿਅਕਤੀ ਸਮਝਣ ਲਗਾ । ਉਸਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਆਦਮੀ ਹੈ । ਹੁਣ ਉਸਦੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਦਲ ਗਈ ਹੈ । ਤਰੀ ਪੀਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਲਿਟਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ । ਇਹ ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨ ਹਨ । ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਹੀ ਉਸਦੀ ਧੀ ਅਤੇ ਪੁੱਤਰ ਖੇਡ ਰਹੇ ਹਨ ।
ਬੱਚੇ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਹੇ ਹਨ, ਤਿਤਲੀਆਂ ਫੜ ਰਹੇ ਹਨ । ਇਵਾਨ ਲਿਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਤੋਂ ਉਸਨੂੰ ਆਫਿਸ ਜਾਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਲਿਟੇ–ਲਿਟੇ ਬੋਰ ਹੋਣ ਤੇ ਉਹ ਖੁੰਭਾਂ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਜੰਗਲ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਮੱਛੀਆਂ ਫੜਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਜਦੋਂ ਦਿਨ ਢਲਣ ਲੱਗੇਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਨ ਜਾਵੇਗਾ । ਉਸਦਾ ਗੁਸਲਖਾਨਾ ਕਿਸੇ ਰਾਜੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਨਹਾਉਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਕਰੀਮ ਰੋਲ ਦੇ ਨਾਲ ਚਾਹ ਲਵੇਗਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਘੁੰਮਣ ਜਾਵੇਗਾ ।
ਉਦੋਂ ਪਤਨੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਾਇਦਾਦ ਖਰੀਦਣਾ ਠੀਕ ਰਹੇਗਾ । ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਲਪਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬੀ ਹੋਈ ਸੀ । ਇਵਾਨ ਤਿੰਨਾਂ ਮੌਸਮ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਦਿਨ ਚਰਿਆ ਦੇ ਸੁਫ਼ਨੇ ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਡੁਬਿਆ ਸੀ । ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਗਰਮੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਤਾਂ ਨਦੀ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਜਾਂ ਬਗੀਚੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਚਹਲਕਦਮੀ ਕਰੇਗਾ । ਫਿਰ ਆਪਣਾ ਪਸੰਦੀਦਾ ਪਾਣੀ ਪੀਵੇਗਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਆਸਪਾਸ ਉਸਦੇ ਬੱਚੇ ਖੇਡਦੇ ਰਹਿਣਗੇ । ਉਹ ਫਿਰ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਸੋਫੇ ਤੇ ਲਿਟ ਕੇ ਕਿਸੇ ਪਤ੍ਰਿਕਾ ਨੂੰ ਵੇਖੇਗਾ । ਫਿਰ ਉਥੇ ਹੀ ਸੌਂ ਜਾਵੇਗਾ । ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਬਰਸਾਤ ਦੀ ਰੁੱਤ ਆਵੇਗੀ ਤੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਔਖਾਂ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਕੇ ਹੀ ਮਜੇ ਕਰੇਗਾ ।
ਇਸ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਲਈ ਸੋਚਣਾ ਛੱਡਕੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਤਰਫ ਵੇਖਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ– ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਵਿਦੇਸ਼ ਘੁੰਮ ਆਵਾਂਗਾ । ਫ਼ਰਾਂਸ, ਇਟਲੀ ਜਾਂ ਫਿਰ ਇੰਡਿਆ ਕਿਤੇ ਵੀ । ਪਤਨੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਵਿਦੇਸ਼ ਘੁੰਮਣ ਦਾ ਸੋਚਦੀ ਹੈ । ਉਦੋਂ ਪਤਨੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਟਿਕਟ ਦਾ ਨੰਬਰ ਤਾਂ ਮਿਲਾਓ ।
ਰੁਕੋ . . . ਇਵਾਨ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸੋਚਣ ਲਗਾ ਕਿ ਉਹ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਵੇਗਾ ਤੇ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਰਹੇਗੀ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਯਾਤਰਾ ਦਾ ਸਤਿਆਨਾਸ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ । ਉਸਨੂੰ ਯਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਪਤਨੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬਾਸਕੇਟ, ਬੈਗ ਅਤੇ ਪਾਰਸਲ ਦੇ ਨਾਲ ਨਜ਼ਰ ਆਈ । ਅਚਾਨਕ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਉਸਨੂੰ ਅਪਨੇ ਆਨੰਦ ਵਿੱਚ ਖਲਲ ਪਾਉਂਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਏ । ਇਸਦੇ ਬਜਾਏ ਤਾਂ ਇਕੱਲੇ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜਿਆਦਾ ਆਨੰਦ ਹੈ ।
ਇਵਾਨ ਨੂੰ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਟਿਕਟ ਪਤਨੀ ਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜੇਕਰ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਹੋਟਲ ਛੱਡਕੇ ਕਿਤੇ ਵੀ ਘੁੰਮਣ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦੇਵੇਗੀ । ਪਸੰਦ ਦਾ ਖਾਣਾ ਨਹੀਂ ਖਾਣ ਦੇਵੇਗੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਪੂਰਾ ਦਿਨ ਹੋਟਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਗੁਜ਼ਾਰਨਾ ਪਵੇਗਾ । ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇਵਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਹੋਈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਦੂਜੇ ਵਿਆਹ ਦਾ ਖਿਆਲ ਵੀ ਆਇਆ । ਉਸਨੇ ਇਹ ਵੀ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਪਤਨੀ ਨੇ ਜਿੱਤੀ ਰਕਮ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੱਖ ਲਈ ਤਾਂ ? ਇਵਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਦਾ ਵੀ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਜੋ ਲਾਟਰੀ ਜਿੱਤਣ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵਧਾਈ ਦੇਣ ਆਣਗੇ । ਅੰਦਰ ਹੀ ਅੰਦਰ ਉਹ ਕਿੰਨੀ ਈਰਖਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ । ਇਵਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਦੇਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੰਗਣਗੇ ਅਤੇ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗਾ ਤਾਂ ਬੁਰਾ–ਭਲਾ ਕਹਿਣਗੇ ।
ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਸੁਫ਼ਨੇ ਦੱਸ ਚੁਕਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜੇਕਰ ਪਤਨੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਧਨ ਦੇਣ ਨੂੰ ਮਨਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ ! ਇਹ ਸੋਚਕੇ ਇਵਾਨ ਦਾ ਮਨ ਕੌੜਾ ਹੋ ਗਿਆ । ਉਹ ਅੰਦਰ ਹੀ ਅੰਦਰ ਤਰ੍ਹਾਂ–ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਬੁਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੋਚਣ ਲਗਾ । ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਨਾਲ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਅਖਬਾਰ ਦੇ ਚੌਥੇ ਪੰਨੇ ਤੇ ਜੇਤੂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਜ਼ਰ ਪਾਈ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਿਆ– ਸੀਰੀਜ ੯, ੪੯੯ ਅਤੇ ਨੰਬਰ ੪੬ । ਇਹ ੨੬ ਨੰਬਰ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਸਾਰੀਆਂ ਆਸ਼ਾਵਾਂ ਅਤੇ ਨਫ਼ਰਤ ਇੱਕ ਪਲ ਵਿੱਚ ਧੁਲ ਗਈਆਂ । ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਦਾ ਖਾਣਾ ਬੇਮਨ ਨਾਲ ਖਾਧਾ । ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਝਾੜੂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ ਸੀ । ਇਵਾਨ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਵੀ ਬੋਲਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੁਝ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸੁਫ਼ਨੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਆ ਗਏ ਸਨ ।
| ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ (ਮੁੱਖ ਪੰਨਾ) |
