Avtar Singh Pash
اوتار سنگھ پاش


اوتار سنگھ پاش

اوتار سنگھ سندھو 'پاش' (9 ستمبر 1950-23 مارچ 1988) دا جنم پنڈ تلونڈی سلیم، ضلع جالندھر (پنجاب) وچ اک مدھورگی کسان پریوار وچّ ہویا۔اس دے پتا سوہن سنگھ سندھو فوج وچّ نوکری کردے سن اتے اوہناں نوں کویتا لکھن دا شوق سی ۔ پاش ججھارو لہر 'نکسلباڑی' دے اگھے کویاں وچوں ہے ۔1972 وچّ اس نے "سیاڑ" ناں دا پرچہ کڈھیا۔1973 وچّ پنجابی ساہت تے سبھیاچار منچ دی ستھاپنا کیتی۔اس دے کاوَ سنگریہہ 'لوح کتھا' (1971)، 'اڈدے بازاں مگر' (1974)، 'ساڈے سمیاں وچّ'(1978) اتے 'کھلرے ہوئے ورقے' (موت اپرنت، 1989) ۔


پنجابی شاعری اوتار سنگھ پاش

اوہدے ناں
اوہ رشتے ہور ہندے ہن
اڈدیاں بازاں مگر
اڈیک
عمر
اسویکار
اسیں لڑانگے ساتھی
احمد سلیم دے ناں
ارتھاں دا اپمان
آسمان دا ٹکڑا
عاشق دی اہنسا
اپنی اسرکھئتا چوں
ایمرجینسی لگن توں بعد
اج دا دن
انتکا
ایہہ کیہی محبت ہے دوستو
اتہاس دی مہانیاترا
ایہناں نوں ملو
انکار
انج ہی صحیح
سفر
سبھ توں خطرناک
سبھیاچار دی کھوج
سماں کوئی کتا نہیں
ساڈے سمیاں وچ
سوے در سوے
سنو
سفنے
سینسر ہون والے خط دا دکھانت
سوگ سماروہ وچ
سونے دی سویر
سچ
سچ-میں ایہہ کدے نہیں چاہیا
سنکٹ دے پل
سنکلپ
سنویدھان
سندیش
ساڈے لہو نوں عادت ہے
شبد، کلا تے کویتا
شردھانجلی
حسرت
حکومت تیری تلوار دا قد
ہر بول 'تے مردا رہیں
ہاں ادوں
ہے تاں بڑا عجیب
ہتھ
حد توں بعد
کلام مرزا
کاغذی شیراں دے ناں
کامریڈ نال گل بات
کرتی دیئے کلیئے
کجات
کجھ سچائیاں
کل
کل نوں
کنڈے دا زخم
کھلھی چٹھی
کھوہ
خوبصورت پیڈ کندھاں جیل دیاں
گلے سڑے پھلاں دے ناں
گیت-امبراں تے چن نہ گھٹا
گیت-کون دئے دھرواس
غزل-ڈبدا چڑھدا سورج سانوں نت ہی لال سلام کہے
غزل-جے سویرے نہی تاں ہن شام دینا پئیگا
غزل-دہکدے انگیاراں تے سؤندے رہے نے لوک
غزل-میں تاں آپے ہی لنگھ آؤنا ہے پتن جھناں دا یار
گھاہ
گھاہ ورگے بندے دی داستان
چنگ چاہیدی ہے
چڑیاں دا چمبا
چٹے جھنڈیاں دے ہیٹھ
چھنی
جد بغاوت خولدی ہے
جنم دن
جتھے کویتا ختم نہیں ہندی
جتھے کویتا ختم ہندی ہے
جیل
جوگا سنگھ دی سوے پڑچول
جنگ: کجھ پربھاو
جنگل چوں اپنے پنڈ دے ناں رقہ
زہر
زندگی
ٹوٹکے
تیسرا مہاں یدھ
تسیں حیران نہ ہووو
طوفاناں نے کدے مات نہیں کھادھی
توں اس طرحاں کیوں نہیں بن جاندی
توں کویں رہندی ہی جانی ایں ماں
تیرا ملّ میرا ملّ
13 اپریل
تیرے کول
تیتھوں بناں
تینوں پتہ نہیں
تھکے ٹٹے پنڈیاں نوں
دروناچاریا دے ناں
دان
دوتک بھاشا دے خلاف
دیش بھگت
دوہے
دو تے دو تنّ
دھرم دیکشا لئی بنے-پتر
دھپے وی تے چھاویں وی
ناچ بولیاں
پرکھ-نلی وچ
پرتگیا
پرتیبدھتا
پولیس دے سپاہی نوں
پیر
بہار تے جنھے
باڈر
بڑ بڑ دا شبدناما
بے قدری تھاں
بے دخلی لئی بنے-پتر
بے دعویٰ
بے وفا دی دستاویز
بولیاں
بسّ کجھ پل ہور
بلے بلے
بھاف تے دھوآں
بھارت
میرا ہن حق بندا ہے
میری بلبل
میری ماں دیاں اکھاں
میرے کول
میرے دیش
میں سلام کردا ہاں
میں ہن وداع ہندا ہاں
میں کہندا ہاں
میں جانداں اوہناں نوں
میننوں چاہیدے ہن کجھ بول
میننوں پتہ ہے مانتاواں دی
میں پچھدا ہاں
موت
یدھ تے شانتی
یگ پلٹاوا
یورپی لوکاں دے ناں خط
ربّ نہ کرے کہ اسیں بھل جائیے
رات نوں
رہائی : اک پربھاو
روز ہی ایسے طرحاں ہندا ہے
لہو کریا
لڑے ہوئے ورتمان دے روبرو
لوہا
لنکا دے انقلابیاں نوں
وقت دی لاش
وفا
وستھاپن
ویلا آ گیا

Punjabi Poetry/Shayari Avtar Singh Pash


 
 
Punjabi Kavita