Avtar Singh Pash
اوتار سنگھ پاش


کھلرے ہوئے ورقے اوتار سنگھ پاش
گھاہ
وفا
سفنے
توں اس طرحاں کیوں نہیں بن جاندی
سبھ توں خطرناک
غزل-دہکدے انگیاراں تے سؤندے رہے نے لوک
غزل-ڈبدا چڑھدا سورج سانوں نت ہی لال سلام کہے
غزل-میں تاں آپے ہی لنگھ آؤنا ہے پتن جھناں دا یار
ساڈے لہو نوں عادت ہے
حسرت
زندگی
موت
کجات
میری بلبل
ربّ نہ کرے کہ اسیں بھل جائیے
ناچ بولیاں
غزل-جے سویرے نہی تاں ہن شام دینا پئیگا
توں کویں رہندی ہی جانی ایں ماں
اوہ رشتے ہور ہندے ہن
دھرم دیکشا لئی بنے-پتر
کھوہ
بے دخلی لئی بنے-پتر
گھاہ ورگے بندے دی داستان
تھکے ٹٹے پنڈیاں نوں
13 اپریل
ایہناں نوں ملو
حکومت تیری تلوار دا قد
بہار تے جنھے
ٹوٹکے
بھاف تے دھوآں
مینوں پتہ ہے مانتاواں دی
میں جانداں اوہناں نوں
میں سلام کردا ہاں
سچ-میں ایہہ کدے نہیں چاہیا
پیر
چنگ چاہیدی ہے
حد توں بعد
دوہے
کجھ سچائیاں
بولیاں
بلے بلے
اتہاس دی مہانیاترا
یورپی لوکاں دے ناں خط
 
 
Punjabi Kavita