آئی وساکھی آئی وساکھی
خوشیاں نال لیائی وساکھی
سونے رنگیاں کنکاں ہوئیاں
جٹاں خوشیاں دلیں سموئیاں
جد کوئی ڈھول تے ڈگا لاوے
خوشی نکل کے باہر آوے
گبھرو لگدے بھنگڑے پاون
بچے وی خوش ہو ہو جاون
میلے جا جھوٹے پئے لیندے
نہ تھکن تے نہ ہی بہندے
سارا دن کردے من آئیاں
کھان پین دیاں ریجھاں لاہیاں
بچیاں دا من تاں ایہہ چاہوے
وساکھی چھیتی کیوں نہ آوے ؟

بسنت آئی تاں ہوا ہوئی مہک بھنی،
کوئل کوک کے امباں 'تے شہد گھولے ۔
بیٹھی خوشی دے گیت اوہ گانودی اے،
بھاویں سمجھے نہ کوئی کی بول بولے ۔

بور نکلکے ٹاہنیؤں باہر آیا،
آئیاں مکھیاں شہد لے جاونے نوں ۔
تتلی اڈدی گھم گھم پائے پیلاں،
آئی پھلاں دے رنگ ودھاونے نوں ۔

اپر ولّ اسمان جاں نظر کریئے،
آئی پتنگاں دی کوئی بہار دسے ۔
رنگ-برنگے پتنگ ایوں من-مونہدے،
اڈدے پنچھیاں دی جداں ڈار دسے ۔

چھوٹے بچے غبارے اڈا رہے نے،
اوہناں گھر ہی میلے لگائے ہوئے نے
ہتھوں چھٹ غبارے جا چھت لگدے،
جویں کسے نے آپ سجائے ہوئے نے

اک دن تھوڑھی رات گئی تے میں اپر ولّ تکیا
چن چمکدا ویکھ کے مینوں زور زور دی ہسیا ۔
میں اس ولّ تکاں تے خوش ہوواں اوہ وی خوش خوش دسے
میرے توں وی بہتی خوشی جاپدی آئی اسدے حصے
میں تراں تے اپر چن وی نال نال میرے ٹردا
میں رک ویکھاں جاں اس ونے اسے ویلے اوہ رکدا
میرے من آئی کیوں نہ اس نال دوڑ لگاواں
ایہہ تے بہت ہی ہولی تردا ایہنوں ہنے ہراواں
ویہڑے وچ میں شوٹ ولّ لئی اوہ وی بھجیں جاوے
تھوڑھے چر نوں میں تاں تھکی پر اوہ ہسیں جاوے
میں دادی ماں کول گئی تے اوہنوں ایہہ گلّ دسی
مینوں کوئی سمجھ پئی نہ اوہ کیوں اگوں ہسی ؟

نکے نکے پیارے پیارے ۔
چمکن وچ اسمانی تارے ۔
دن ویلے کدھرے لک جاندے ۔
راتیں آ پھر ٹمٹماندے ۔
جد ذرا کو بدل ہوون ۔
اوہناں پچھے منہ لکوون ۔
بدل جد پرھاں ہو جاون ۔
پھر لگدے جھاتیاں پاون ۔
جی کرے ایہناں کول جاواں ۔
ایہناں نال دوستی پاواں ۔
ممی نوں میں جا سنایا ۔
ممی مینوں ایہہ سمجھایا ۔
'دودھ پی کے وڈا ہو جاویں ۔
اوہناں نال دوستی پاویں' ۔

امباں اتے بور آ گیا
کوئل نوں صرور آ گیا
سارا دن کوُ کوُ پئی کردی
سبھناں دے من خوشیاں بھردی
رنگ اسدا بھاویں ہے کالا
بول ادھا پر مٹھا باہلا
اپنا آلھنا نہیں بناؤندی
کاں-آلھنے آنڈے دے آؤندی
جد بچے ہو جان اڈار
ماں سنگ جان اڈاری مار
پر جد رتّ سردی آوے
لگے باہر پنجابوں جاوے

ساوا ہرا رنگ ہے اسدا
باہروں کنا سندر دسدا
بیٹھے جد آ امباں اتے
کچیاں ہی انبیاں ٹکے
ڈھڈّ وچ انے پھل نہیں پاندا
جنے ٹک ٹک سٹدا جاندا
ایہو اسدی گلّ ہے ماڑی
جاندا ساری فصل اجاڑی
کئی لوکی گھر اس نوں پالن
اپنی بولی ایہنوں سکھالن
مٹھو بن من سبھدا موہے
چوری کھاوے تے خوش ہووے
بچیاں نال رچ-مچ جاوے
گلاں اوہناں تائیں سناوے

بلبل پھلاں کول آ کے جاں بہندی اے ۔
مٹھیآں گلاں روز اوہناں نوں کہندی اے ۔
اوہ گاؤندی تاں پھلّ ہور وی کھڑ جاندے۔
مہک ونڈکے اپنی جگ نوں مہکاندے ۔
بلبل بہتا پکیا پھل ہی کھاندی اے ۔
طوطے وانگ نہ ٹک ٹک ڈھیر لگاندی اے ۔
جد وی گیت سناوے من موہ لیندی اے ۔
ہر ویلے نہ رولا پاؤندی رہندی اے ۔
کیٹ-پتنگے جو روگ لگاؤندے پھلاں نوں ۔
رس اوہناں دا پی پی مرجھاؤندے پھلاں نوں ۔
بلبل اوہناں نوں کھا کے بچاوے پھلاں نوں ۔
ٹہکے آپ سدا ٹہکاوے پھلاں نوں ۔

1
دیپ آساں تے خوشیاں دے بال اساں،
من دیاں ممٹیاں سبھ سجائیاں نے ۔
تیل پاؤن لئی ہور مندیپ آئی،
تاہینؤں ودھیاں ہور رشنائیاں نے ۔
2
اوہدے ہاسے دے نال ہی کھڑن کلیاں،
اوہدے بول نال بلبلاں چہکدیاں ۔
جدوں دل دی گود اوہ آ بیٹھے،
چارے کونٹاں نے آپے ہی مہکدیاں ۔
3
لہر اٹھی خیالاں دی ندی وچوں،
اچھل کنڈھیوں تارمتار کر گئی ۔
خالی نوان سی جو پیار ولوں،
اوہناں سبھناں تائیں سرشار کر گئی ۔
4
دل چاہندا پری دے کھنبھ لگن،
ساڈی جھول اندر اڈّ آ جاوے ۔
پنچھی پیار دے بول جو بولدے نے،
وچّ اپنے بول رلا جاوے ۔
5
اکھاں بند کر جدوں وی ویکھدے ہاں،
کھیڈے ویہڑے کھڑی بہار وانگوں ۔
تتی لو بھاویں باہر وگدی اے،
چھٹے سٹدی جائے پھہار وانگوں ۔
6
تریل-موتیؤں سورج-کرن لنگھے،
ست-رنگڑی پینگھ اوہ پا جاندی ۔
من دے شیشیوں لنگھ مسکان تیری،
سبھ پاسے ہے رنگ بکھرا جاندی ۔
7
تینوں کدے نہ چندری نظر لگے،
سدا بچ کے رہیں مکاریاں توں ۔
صدق انگلی پھڑ لنگھائے تینوں،
بکھڑے پینڈیوں اوکڑاں ساریاں توں ۔
8
تیرے من دی اچی اڈان ہووے،
دیوے بالدی رہیں سچائی والے ۔
سدا ویہڑے 'چ رونقاں لائی رکھیں،
کم کردی رہیں دانائی والے ۔
9
تیری نظروں نظراں پیندیاں ہی،
کوئلاں وچھڑیاں کٹھیاں ہو گئیاں ۔
اچنچیت جہڑے کتے پے گئے سن،
سارے دل دے داغ اوہ دھو گئیاں ۔
10
رات گھپّ-کالی کالی گھٹا گرجے،
وچوں بجلی جیوں چمک مار جاندی ۔
رانی دھی جاں خیالاں دے محل آوے،
تپدے سینیاں تائیں اے ٹھار جاندی ۔
11
پچھے تتلیاں اڈدی جانودی جاں،
کیس اڈدے ندی دی لہر وانگوں ۔
جدوں گلّ نہ کرے تے چپّ رہندی،
گھڑی گھڑی لنگھے پہر پہر وانگوں ۔
12
سورج چمکدا بدلی جیوں آ ڈھکدی،
وچوں جھاکے 'بلیک' دے بال وانگوں ۔
جدوں کدے اداسی آ گھیردی اے،
آ ساہمنے کھڑے اوہ ڈھال وانگوں ۔

(بلیک=انگریزی دے مشہور کوی ولیئم بلیک)

(ایہہ رچنا ادھوری ہے)