Amir Khusro

Abul Hasan Yamin-ud-Din Khusro (1253-1325) popularily known as Amir Khusro was an Indian musician, scholar and poet. He was a Sufi mystic and a spiritual disciple of Nizamuddin Auliya of Delhi. He wrote poetry in Persian and Hindavi. He is regarded as the ‘father of qawwali’. He enriched Hindustani classical music by introducing Persian and Arabic elements in it. He was the originator of the khayal and tarana styles of music. He also invented tabla. His verse forms include Ghazal, Masnavi, Qata, Rubai, Do-Beti and Tarkibhand. His main poetical works are Tuhfa-tus-Sighr, Wastul-Hayat, Ghurratul-Kamaal,Nihayatul-Kamaal, Mathnavi Noh Sepeh etc. Khusro's Hindavi Poetry {pahelis (riddles), dohas (couplets) and geets (songs)} seem to have been orally transferred from generation to generation by Qawwals, mirasees (professional singers), bhands (stage performers) and women-folk.

امیر خسرو

ابل حسن یمیندین خسرو (1253-1325) عامَ لوکاں وچّ امیر خسرو دے ناں نال پرسدھ ہن ۔اوہ اک مہان سنگیتکار، ودوان اتے کوی سن ۔اوہ صوفی رہسوادی سن اتے دلی والے نجامدین اولیا اوہناں دے ادھیاتمک گورو سن ۔ اوہناں نے فارسی اتے ہندوی وچّ کاوَ رچنا کیتی ۔ اوہناں نوں قوالی دے پتا وجوں جانیا جاندا ہے ۔ اوہناں نے ہندوستانی شاستری سنگیت وچّ عربی اتے فارسی سنگیت دا سمیل کرکے اس نوں ہور امیر کیتا ۔ اوہناں نے سنگیت وچّ خیال اتے ترانہ دے نال نال طبلے دی وی ایجاد کیتی ۔اوہناں نے غزل، مثنوی، کتا، رباعی دو-بیتی آدی وچّ کاوَ رچنا کیتی ۔اوہناں دیاں مکھ کاوَ رچناواں تحفہ-تس-سغرا، وستل-حیات، غراتل-کمالل، نہایتل-کمالتل آدی ہن ۔ اوہناں دی ہندوی رچنا وچّ پہیلیاں، دوہے، گیت آدی شامل ہن ۔اوہناں دیاں ہندوی رچناواں قوالاں، مراسیاں، بھنڈاں اتے عامَ استریاں راہیں اک پیڑھی توں دوجی پیڑھی تکّ پجیاں ہن ۔

Poetry Amir Khusroin Shahmukhi