Urdu Poetry in Gurmukhi : Pritam Dhanjal

ਉਰਦੂ ਸ਼ਾਇਰੀ ਗੁਰਮੁਖੀ ਵਿੱਚ : ਪ੍ਰੀਤਮ ਧੰਜਲ

1. ਮਰਹੂਮ ਵਾਲਦੈਨ

ਇਕ ਪਿਆਰ ਪੁਰਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ,
ਲੋ! ਗੁਜ਼ਰਾ ਜ਼ਮਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ।

ਕੁਛ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਸੁਨਤੇ ਥੇ ਮਗਰ, ਹਮ ਬੋਲਨਾ ਭੀ ਨਾ ਜਾਨਤੇ ਥੇ,
ਖਾਨਾ, ਹੈ ਕਿਆ? ਪੀਨਾ, ਹੈ ਕਿਆ? ਇਸ ਬਾਤ ਸੇ ਭੀ ਅਨਜਾਨ ਸੇ ਥੇ,
ਜੀਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਯਿਹ ਸਬ ਬਾਤੇਂ, ਉਨਕਾ ਸਮਝਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ।
ਇਕ ਪਿਆਰ ਪੁਰਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ।

ਯਿਹ ਬੈਠਨਾ, ਉਠਨਾ ਔਰ ਚਲਨਾ, ਸਬ ਕੁਛ ਸਿਖਲਾਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ,
ਜੋ ਅਪਨੀ ਜ਼ੁਬਾਂ ਨਾ ਸਮਝ ਸਕੇ, ਉਸ ਕੋ ਸਮਝਾਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ,
ਮੇਰੀ ਤੋਤਲੀ ਤਾਤਲੀ ‘ਊਂ ਗੂੰ’ ਸੇ ਕੁਛ ਬਾਤ ਬਨਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ।
ਇਕ ਪਿਆਰ ਪੁਰਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ।

ਭਟਕੀ ਹੂਈ ਰਾਹ ਪਿਹ ਚਲਨੇ ਲਗੇ, ਤੋ ਪਿਆਰ ਸੇ ਹਮ ਕੋ ਰੋਕਾ ਭੀ,
ਜਬ ਖ਼ੁੱਦਾਰੀ ਕੀ ਹੱਦ ਸੇ ਬੜ੍ਹੇ, ਇਕ ਡਾਂਟ ਸੇ ਹਮ ਕੋ ਟੋਕਾ ਭੀ,
ਅੱਛਾ ਯਾ ਬੁਰਾ ਹੈ ਕਿਆ ਜਗ ਮੇਂ, ਪਹਿਚਾਨ ਕਰਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ,
ਇਕ ਪਿਆਰ ਪੁਰਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ।

ਮੇਰੀ ਦੌਲਤ ਮੇਰੀ ਦੌਲਤ ਹੈ, ਮੇਰੀ ਸ਼ੁਹਰਤ ਮੇਰੀ ਦੌਲਤ ਹੈ,
ਗ਼ੈਰੋਂ ਕੋ ਅਪਨਾਨੇ ਵਾਲੀ, ਮੇਰੀ ਆਦਤ ਮੇਰੀ ਦੌਲਤ ਹੈ,
ਜਿਸ ਜਗਹ ਸੇ ਯਿਹ ਦੌਲਤ ਪਾਈ, ਵੋਹ ਖੋਇਆ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ,
ਇਕ ਪਿਆਰ ਪੁਰਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ।

ਦੁਨੀਆਂਦਾਰੀ ਸੇ ਤੰਗ ਆ ਕਰ, ਦਿਲ ਗ਼ਮ ਸੇ ਅਗਰ ਭਰ ਜਾਏ ਕਭੀ,
ਤਾਰੇ ਭੀ ਖ਼ਲਿਸ਼ ਦੇਂ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ, ਜਬ ਰਾਤ ਕੋ ਨੀਂਦ ਨਾ ਆਏ ਕਭੀ,
ਤੋ ਮੀਠੀ ਸੁਰ ਮੇਂ ਜੋ ਗੂੰਜਾ, ਲੋਰੀ ਕਾ ਤਰਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ,
ਇਕ ਪਿਆਰ ਪੁਰਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ।

ਵੋਹ ਅਹਿਲ-ਏ-ਖ਼ੁਲਦ ਕੇ ਮਾਲੀ ਥੇ, ਉਨ੍ਹੇਂ ਬਾਗ ਲਗਾ ਕੇ, ਜਾਨਾ ਥਾ,
ਵੋਹ ਪ੍ਰੀਤ ਪੁਗਾਨੇ ਕੀ ਖ਼ਾਤਿਰ, ਯਿਹ ਪ੍ਰੀਤ ਭੁਲਾ ਕੇ, ਜਾਨਾ ਥਾ,
ਨਾ ਜਾਨੇ ਕਿਉਂ ਯਿਹ ਰਹਿ ਰਹਿ ਕਰ, ਜਾਨੇ ਕਾ ਬਹਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ,
ਇਕ ਪਿਆਰ ਪੁਰਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ।

ਅੱਲਾਹ ਕਰੇ! ਬਿਛੜੀ ਰੂਹੇਂ, ਉਸ ਮੁਲਕ-ਏ-ਅਦਮ ਮੇਂ ਸ਼ਾਦ ਰਹੇਂ,
ਹਰ ਤਰਹ ਸੇ ਵੋਹ ਫੂਲੇਂ-ਔ-ਫਲੇਂ, ਇਸ ਜਗਹ ਪਿਹ ਭੀ ਆਬਾਦ ਰਹੇਂ,
ਹਮ ਕੋ ਭੀ ਜਹਾਂ ਜਾਨਾ ਹੈ ਕਭੀ, ਇਕ ਐਸਾ ਠਿਕਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ,
ਇਕ ਪਿਆਰ ਪੁਰਾਨਾ ਯਾਦ ਆਇਆ।

2. ਸ਼ੁਅਲਾ ਸ਼ਬਨਮ

ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ੋਅਲਾ ਬਨੇ, ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ਬਨਮ ਬਨੇ।
ਇਸ ਜਹਾਂ ਕੇ ਵਾਸਤੇ, ਨਾ ਜਾਨੇ ਕਿਆ ਕਿਆ ਹਮ ਬਨੇ।

ਜਬ ਕਿਸੀ ਜ਼ਾਲਿਮ ਕੇ ਹਾਥੋਂ ਕੋਈ ਲੁਟ ਕਰ ਰਹਿ ਗਿਆ,
ਜਬ ਕਿਸੀ ਮਜ਼ਲੂਮ ਕਾ ਖ਼ੂੰ, ਪਾਨੀ ਬਨ ਕਰ ਬਹਿ ਗਿਆ।
ਆਦਮ-ਏ-ਅੱਵਾਮ ਕਾ ਨਾਅਰਾ ਬਨੇ, ਪਰਚਮ ਬਨੇ।
ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ੋਅਲਾ ਬਨੇ, ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ਬਨਮ ਬਨੇ।

ਜਬ ਕਿਸੀ ਕੇ ਮਾਲ ਸੇ, ਵੋਹ ਅਪਨੇ ਘਰ ਭਰਨੇ ਲਗੇ,
ਜਬ ਗ਼ਰੂਰ-ਏ-ਜ਼ੋਰ ਸੇ, ਵੋਹ ਕਤਲ ਭੀ ਕਰਨੇ ਲਗੇ।
ਜੁਰਮ-ਏ-ਇਨਸਾਂ ਰੋਕਨੇ ਕੋ, ਹਮ ਕਭੀ ਮੁਜਰਮ ਬਨੇ।
ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ੋਅਲਾ ਬਨੇ, ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ਬਨਮ ਬਨੇ।

ਬੇਕਰਾਂ ਵੁਸਅਤੋਂ ਮੇਂ, ਉਨਕੋ ਦੇਖਾ ਭਟਕਤੇ,
ਬੇਕਸੀ ਕੇ ਦੌਰ ਮੇਂ, ਪਲਕੋਂ ਪਿਹ ਆਂਸੂ ਲਰਜ਼ਤੇ,
ਉਨਕੀ ਸੂਨੀ ਰਾਹ ਪਰ, ਹਮਸਫ਼ਰ, ਹਮਦਮ ਬਨੇ,
ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ੋਅਲਾ ਬਨੇ, ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ਬਨਮ ਬਨੇ।

ਜਬ ਜਵਾਨੀ, ਬੇਵਫ਼ਾਈ ਸੇ ਪਰੇਸ਼ਾਂ ਹੋ ਗਈ,
ਉਸਕੀ ਹਰ ਉਮੀਦ, ਗ਼ਮ ਕੀ ਤੀਰਗੀ ਮੇਂ ਖੋ ਗਈ।
ਆਸ ਕਾ ਦੀਪਕ ਬਨੇ, ਤਾਰਾ ਬਨੇ, ਪੂਨਮ ਬਨੇ।
ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ੋਅਲਾ ਬਨੇ, ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ਬਨਮ ਬਨੇ।

ਜਬ ਕੋਈ ਚਾਹਤ ਕੇ ਬਦਲੇ ਦਰਦ ਪਾ ਕਰ ਰਹਿ ਗਿਆ,
ਜਬ ਦਿਲੇ-ਨਾਦਾਨ ਗ਼ਮ ਕੀ ਚੋਟ ਖਾ ਕਰ ਰਹਿ ਗਿਆ,
ਦਰਦ-ਏ-ਦਿਲ ਨਾਸੂਰ ਕੀ ਪੱਟੀ ਬਨੇ, ਮਰਹਮ ਬਨੇ,
ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ੋਅਲਾ ਬਨੇ, ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ਬਨਮ ਬਨੇ।

ਗੁਲਬਹਾਰੋਂ ਕਾ ਜ਼ਮਾਨਾ ਜਬ ਚਮਨ ਮੇਂ ਆ ਗਿਆ,
ਜਬ ਖ਼ੁਦਾ ਕਾ ਹੁਸਨ, ਔਰਤ ਕੇ ਬਦਨ ਮੇਂ ਆ ਗਿਆ,
ਸ਼ਾਇਰ ਬਨੇ, ਮੁਸੱਵਰ ਬਨੇ, ਕਾਫ਼ਿਰ ਬਨੇ, ਮਹਿਰਮ ਬਨੇ,
ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ੋਅਲਾ ਬਨੇ, ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ਬਨਮ ਬਨੇ।

ਦੁਨੀਆ-ਏ-ਹੁਸਨ-ਔ-ਇਸ਼ਕ ਪਰ, ’ਗਰ ਮੁਸੀਬਤ ਆ ਗਈ,
ਜਬ ਸਵਾਲ-ਏ-ਇਸ਼ਕ ਪਰ, ਮਰਨੇ ਕੀ ਨੌਬਤ ਆ ਗਈ,
ਰਾਂਝਾ ਬਨੇ, ਮਜਨੂੰ ਬਨੇ, ਮਿਰਜ਼ਾ ਬਨੇ, ‘ਪ੍ਰੀਤਮ’ ਬਨੇ,
ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ੋਅਲਾ ਬਨੇ, ਹਮ ਕਭੀ ਸ਼ਬਨਮ ਬਨੇ।

  • ਮੁੱਖ ਪੰਨਾ : ਕਾਵਿ ਰਚਨਾਵਾਂ, ਪ੍ਰੀਤਮ ਧੰਜਲ
  • ਮੁੱਖ ਪੰਨਾ : ਪੰਜਾਬੀ-ਕਵਿਤਾ.ਕਾਮ ਵੈਬਸਾਈਟ