Punjabi Kavita
ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ
Home
Punjabi Poetry
Sufi Poetry
Urdu Poetry
Hindi Poetry
Translations
Sarabjit Kaur P C ਸਰਬਜੀਤ ਕੌਰ ਪੀ ਸੀ
ਸਰਬਜੀਤ ਕੌਰ ਪੀ ਸੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਕਵਿੱਤਰੀ ਹਨ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਹੈ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਲੇਠੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਰਚਨਾ 'ਨਿਵੇਕਲੀ' (ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ) ਹੈ ।
Nivekali : Sarabjit Kaur P C
ਨਿਵੇਕਲੀ (ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ) : ਸਰਬਜੀਤ ਕੌਰ ਪੀ ਸੀ
ਸਿਜਦੇ ਦਾ ਮਨ
ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਘਰ ਵੱਸਦਾ ਰੱਬ ਓਏ
ਮਤਰੇਈ ਮਾਂ
ਸਤੀ
ਹਿਜਰਾਂ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹਾਂ
ਖ਼ਤ ਲੈ ਜਾ ਡਾਕੀਆ ਵੇ
ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਲੋਹੜੀ
ਸਮੁੰਦਰਾ ਪਿਆਰਿਆ
ਭੱਠੀ ਵਾਲੀ ਤਾਈ
ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਦੀ ਗੱਲ
ਧੰਨ ਹੈ ਤੂੰ ਸੂਰਜਾ
ਮੁਹੱਬਤਾਂ
ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਛੇੜੋ
ਸੁੱਚਾ ਦੁੱਧ
ਗਹਿਣੇ, ਵੇਖ ਸੋਚਦੀ
ਇਸ ਨੂੰ ਕੀ ਕਹੋਗੇ?
ਪਾਣੀ ਭਰਿਆ ਗਲਾਸ
ਨਾਗਾਂ ਦੀ ਗੱਲ
ਖ਼ੁਦ ਮਹਿਬੂਬ ਬਣਾ ਲੈਣਾ
ਪਿਆਰੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ
ਲਾਂਵਾਂ 'ਚ ਤਾਕਤ ਬੜੀ ਹੁੰਦੀ
ਜੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦਿਲ ਦੇ 'ਤਾ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਲੋਕੋ ਕੱਲੀ ਚੰਗੀ
ਐਵੇਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਏਨੀਂ ਸੋਹਣੀ...
ਵਾਰਿਸ ਲੱਭ ਰਹੀ ਹਾਂ
ਸੋਚ ਬਦਲਣੀ ਚਾਹਵਾਂ ਮੈਂ
ਬੁਲਾਵਾ ਮੰਜ਼ਿਲੇ ਮਕਸੂਦ ਤੋਂ
ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਝੱਲੀ ਹੋਈ
ਮੁਹੱਬਤ ਹੋ ਗਈ
ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਲਾਈ
ਦਰਦਾਂ ਭਰਿਆ ਟੋਕਰਾ
ਮੈਨੂੰ ਛੂਹਿਓ ਨਾ
ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਕਰਦਾ
ਛੱਪੜੀਆਂ ਦਾ ਚਿੱਕੜ
ਮੈਂ ਕਿਓਂ ਪੁੱਛਾਂ ਹਾਲ
ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਨਾ ਸੁਣਦਾ ਕੋਈ
ਕੇਸ ਕਿੱਥੇ ਲਾਵਾਂ?
ਨਫ਼ਰਤ ਸੌਣ ਵੇਲੇ ਨੂੰ
ਮੰਨੇ ਹੋਣੇ ਦਸਤੂਰ ਤੇਰੇ
ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਡੱਕਾ ਲਾ ਬੈਠਾ
ਵਾਅਦਾ ਕਰਕੇ
ਸੋਹਣੀ ਸੂਰਤ ਸੋਹਣੀ ਸੀਰਤ
ਤਸਵੀਰ ਬਣਾ ਤਸੱਵੁਰ ਨੇ
ਸੁਫ਼ਨੇ ਏਦਾਂ ਖ਼ਾਕ
ਨਾ ਮੁਮਕਿਨ ਹੈ
ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਫ਼ਕੀਰ
ਮੇਲ ਕਿਵੇਂ ਬਵ੍ਹੇ
ਸਾਡਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਵਿਕਾਊ
ਕਵਿਤਾ ਧੁਰ ਤੋਂ ਆਉਂਦੀ ਏ
ਸੱਚੀਆਂ ਪਵਿੱਤਰ ਰੂਹਾਂ
ਸੂਟ ਨੂੰ ਟਾਕੀ
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਜੀਅ
ਹੱਸਦੇ ਵੱਲ ਚੱਲੀਏ
ਇਬਾਦਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ
ਸੰਸਕਾਰੀ
ਝੂਠੇ ਦਾਵੇ
ਸੋਹਣਿਆ ਲੱਭ ਲਿਆ ਤੈਨੂੰ
ਐਸਾ ਯਾਰ ਬਣਾ ਲਿਆ
ਸੱਜਣਾ ਦਿੱਤੀ ਅਹੁਰ
ਘੁੰਢ ਚੋਂ ਹੀਰ ਕੁਆਰੀ
ਮੌਲਿਕ ਅਧਿਕਾਰ
ਮੈਨੂੰ ਕੱਲੀ ਵੇਖ ਨਾ ਤੱਕੀਂ
ਨਾ ਛੇੜ ਦਰਵੇਸਾਂ ਨੂੰ
ਮੁਹੱਬਤ ਗਵਾਚ ਗਈ ਦੋਸਤੋ
ਗੁਵਾਚਣ ਸੋਚ
ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ ਬੋਲਦੀ ਮੈਂ
ਦਿਲਦਾਰ ਸੁੱਚਾ ਜਾਚਿਓ
ਦੁਨੀਆਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣਾ
ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਪੀਤੀ
ਰੱਬ ਘੜ੍ਹਿਆ ਤੇਰੇ ਲਈ
ਸੱਜਣ ਝਨਾ ਦੇ ਪਾਰ
ਇੱਕ ਵਾਰੀਂ ਤਾਂ ਮਿਲ ਬੈਠ
ਇੰਤਿਜ਼ਾਰ ਹੀ ਕਰਦੀ ਰਹੀ
ਸੱਜਣ ਸਾਥੋਂ ਵਿੱਛੜੇ
ਕੀ ਮੈਂ ਆਜ਼ਾਦ ਹਾਂ
ਆਸ਼ਿਕ ਉਹ ਨਹੀ ਹੁੰਦੇ
ਸੱਜਣਾ ਸਵਾਲ ਕਰਿਆ
ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਜਵਾਬ ਕਿਉਂ
ਸੱਜਣ ਜੇ ਪਿਆਰੇ ਮਿਲ ਜਾਵਣ
ਜ਼ਮਾਨਾ ਸਿਤਮ ਕਰ ਜਾਵੇ
ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਮਾਹੀ ਜਦ ਆਇਆ
ਕਵਿਤਾ ਪੜ੍ਹੀ ਤੇ ਜਾਣੀ
ਪੰਜੇਬਾਂ ਦੇ ਘੁੰਗਰੂਆਂ ਚੁੱਪ ਵੱਟੀ
ਯਾਦ ਸੱਜਣਾ ਦੀ ਆ ਗਈ
ਕਰ ਮੁਹੱਬਤ ਮੁੱਕਰ ਜਾ
ਨਾ ਦੇ ਦੁਆਵਾਂ
ਨਿੱਕੀ ਉਮਰੇ ਵਿਆਹ
ਸੱਜਣ ਪਰਖ ਨਾ
ਕਵਿੱਤਰੀ ਮਾਂ
ਹਾਂ ਮੈਂ ਰੀਝ ਹੈ ਪਾਲ਼ੀ
ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗੇ
ਸਿਆਲਾਂ ਵਾਲੀ ਹੀਰ
ਮੈਂ ਲੀਕਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀ ਮੰਨਦੀ
ਅਸੀਂ ਉਹ ਫ਼ੁੱਲ ਹਾਂ
ਇਸ਼ਕ ਹਕੀਕੀ ਹਾਂ
ਤੂੰ ਕੀ ਜਾਣੇ
ਅੱਧੀ ਰਾਤੀਂ ਉੱਠ ਪਈ ਨੀ ਮੈਂ
ਬਾਬਾ ਚਿੱਟੇ ਵਾਲਾਂ 'ਚ ਜਵਾਨ ਹੋ ਗਿਆ
ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ
ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ ਮੈਂ ਅਵੱਲੀ ਹਾਂ
ਕਿੱਥੇ ਤੁਰ ਗਿਆ ਬੇਦਰਦੀ
ਸੱਜਣ ਸਾਥੋਂ ਵਿੱਛੜੇ
ਤੜਕੇ ਸੈਰ ਜਦ ਮੈਂ ਤੁਰੀ
ਭੰਨ ਦਿੱਤੀਆਂ ਮਾਏ ਨੀ, ਜ਼ਮਾਨੇ ਚੂੜੀਆਂ
ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਵਿੱਛੜੇ
ਕਿੱਦਾਂ ਕਰ ਦਿਆਂ ਸੁਪਨਿਆਂ ਤੈਨੂੰ ਪੂਰਾ ਮੈਂ
ਲੰਮੇ ਵਾਲ ਮੇਰੇ ਸੋਹਣਿਆ
ਦਿਲ 'ਚ ਹੋਵੇ ਦੱਸ ਦਿਆ ਕਰੋ