Punjabi Kavita
ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ
Home
Punjabi Poetry
Sufi Poetry
Urdu Poetry
Hindi Poetry
Translations
Salok Guru Teg Bahadur Ji
ਸਲੋਕ ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦੁਰ ਜੀ
Baal Juani Aru Birdh Phun
Bal Chhutkio Bandhan Parei
Bal Hoaa Bandhan Chhutei
Bhai Kaahu Ko Deit Neh
Bhai Naasan Durmat Haran
Bikhian Siu Kaahe Rachio
Birdh Bhaio Soojhai Nahi
Chinta Ta Kee Keejiai
Dhan Dara Sampat Sagal
Ek Bhagat Bhagwan Jih
Garab Karat Hai Deh Ko
Ghat Ghat Mai Har Ju Basai
Gun Gobind Gaaio Nahi
Harakh Sog Ja Kai Nahi
Jagat Bhikhari Phirat Hai
Jag Rachna Sabh Jhooth Hai
Jaise Jal Te Budbuda
Janam Janam Bharmat Phirio
Jatan Bahut Main Kar Rahio
Jatan Bahut Sukh Ke Keeye
Jau Sukh Kau Chahai Sada
Jhoothai Maan Kaha Karai
Jihba Gun Gobind Bhajhu
Jih Bikhia Sagli Taji
Jih Ghat Simran Ram Ko
Jih Maaia Mamta Taji
Jih Prani Haumai Taji
Jih Simrat Gat Paaiai
Jiu Supna Aru Pekhna
Jo Prani Mamta Tajai
Jo Prani Nis Din Bhajai
Jo upjio So Binas Hai
Karno Huto Su Na Keeo
Maaia Kaaran Dhaavhi
Man Maaia Mai Fadh Rahio
Man Maaia Mai Ram Rahio
Naam Rahio Sadhu Rahio
Nar Chahat Kachhu Aur
Nij Kar Dekhio Jagat Mai
Nis Din Maaia Kaarne
Paanch Tat Ko Tan Rachio
Patit Udharan Bhai Haran
Prani Kachhu Na Chetai
Prani Ram Na Chetai
Ram Gaio Ravan Gaio
Ram Naam Ur Mai Gahio
Sabh Sukh Data Ram Hai
Sang Sakha Sabh Taj Gae
Sir Kampio Pag Dagmage
Suami Ko Grihu Jiu Sada
Sukh Dukh Jih Parsai Nahi
Sukh Mai Bahu Sangi Bhae
Tan Dhan Jih To Kau Deeo
Tan Dhan Sampai Sukh Deeo
Tarnapo Iun Hee Gio
Tirath Barat Aru Daan Kar
Ustat Nindia Nahi Jih
ਉਸਤਤਿ ਨਿੰਦਿਆ ਨਾਹਿ ਜਿਹਿ
ਏਕ ਭਗਤਿ ਭਗਵਾਨ ਜਿਹ
ਸਭ ਸੁਖ ਦਾਤਾ ਰਾਮੁ ਹੈ
ਸੰਗ ਸਖਾ ਸਭਿ ਤਜਿ ਗਏ
ਸਿਰੁ ਕੰਪਿਓ ਪਗ ਡਗਮਗੇ
ਸੁਆਮੀ ਕੋ ਗ੍ਰਿਹੁ ਜਿਉ ਸਦਾ
ਸੁਖ ਮੈ ਬਹੁ ਸੰਗੀ ਭਏ
ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਜਿਹ ਪਰਸੈ ਨਹੀ
ਹਰਖੁ ਸੋਗੁ ਜਾ ਕੈ ਨਹੀ
ਕਰਣੋ ਹੁਤੋ ਸੁ ਨਾ ਕੀਓ
ਗਰਬੁ ਕਰਤੁ ਹੈ ਦੇਹ ਕੋ
ਗੁਨ ਗੋਬਿੰਦ ਗਾਇਓ ਨਹੀ
ਘਟ ਘਟ ਮੈ ਹਰਿ ਜੂ ਬਸੈ
ਚਿੰਤਾ ਤਾ ਕੀ ਕੀਜੀਐ
ਜਉ ਸੁਖ ਕਉ ਚਾਹੈ ਸਦਾ
ਜਗਤੁ ਭਿਖਾਰੀ ਫਿਰਤੁ ਹੈ
ਜਗ ਰਚਨਾ ਸਭ ਝੂਠ ਹੈ
ਜਤਨ ਬਹੁਤ ਸੁਖ ਕੇ ਕੀਏ
ਜਤਨ ਬਹੁਤੁ ਮੈ ਕਰਿ ਰਹਿਓ
ਜਨਮ ਜਨਮ ਭਰਮਤ ਫਿਰਿਓ
ਜਿਉ ਸੁਪਨਾ ਅਰੁ ਪੇਖਨਾ
ਜਿਹ ਸਿਮਰਤ ਗਤਿ ਪਾਈਐ
ਜਿਹ ਘਟਿ ਸਿਮਰਨੁ ਰਾਮ ਕੋ
ਜਿਹਬਾ ਗੁਨ ਗੋਬਿੰਦ ਭਜਹੁ
ਜਿਹਿ ਪ੍ਰਾਨੀ ਹਉਮੈ ਤਜੀ
ਜਿਹਿ ਬਿਖਿਆ ਸਗਲੀ ਤਜੀ
ਜਿਹਿ ਮਾਇਆ ਮਮਤਾ ਤਜੀ
ਜੈਸੇ ਜਲ ਤੇ ਬੁਦਬੁਦਾ
ਜੋ ਉਪਜਿਓ ਸੋ ਬਿਨਸਿ ਹੈ
ਜੋ ਪ੍ਰਾਨੀ ਨਿਸਿ ਦਿਨੁ ਭਜੈ
ਜੋ ਪ੍ਰਾਨੀ ਮਮਤਾ ਤਜੈ
ਝੂਠੈ ਮਾਨੁ ਕਹਾ ਕਰੈ
ਤਨੁ ਧਨੁ ਸੰਪੈ ਸੁਖ ਦੀਓ
ਤਨੁ ਧਨੁ ਜਿਹ ਤੋ ਕਉ ਦੀਓ
ਤਰਨਾਪੋ ਇਉ ਹੀ ਗਇਓ
ਤੀਰਥ ਬਰਤ ਅਰੁ ਦਾਨ ਕਰਿ
ਧਨੁ ਦਾਰਾ ਸੰਪਤਿ ਸਗਲ
ਨਰ ਚਾਹਤ ਕਛੁ ਅਉਰ
ਨਾਮੁ ਰਹਿਓ ਸਾਧੂ ਰਹਿਓ
ਨਿਸਿ ਦਿਨੁ ਮਾਇਆ ਕਾਰਨੇ
ਨਿਜ ਕਰਿ ਦੇਖਿਓ ਜਗਤੁ ਮੈ
ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਨ ਭੈ ਹਰਨ
ਪ੍ਰਾਨੀ ਕਛੂ ਨ ਚੇਤਈ
ਪ੍ਰਾਨੀ ਰਾਮੁ ਨ ਚੇਤਈ
ਪਾਂਚ ਤਤ ਕੋ ਤਨੁ ਰਚਿਓ
ਬਲੁ ਹੋਆ ਬੰਧਨ ਛੁਟੇ
ਬਲੁ ਛੁਟਕਿਓ ਬੰਧਨ ਪਰੇ
ਬਾਲ ਜੁਆਨੀ ਅਰੁ ਬਿਰਧਿ ਫੁਨਿ
ਬਿਖਿਅਨ ਸਿਉ ਕਾਹੇ ਰਚਿਓ
ਬਿਰਧਿ ਭਇਓ ਸੂਝੈ ਨਹੀ
ਭੈ ਕਾਹੂ ਕਉ ਦੇਤ ਨਹਿ
ਭੈ ਨਾਸਨ ਦੁਰਮਤਿ ਹਰਨ
ਮਨੁ ਮਾਇਆ ਮੈ ਫਧਿ ਰਹਿਓ
ਮਨੁ ਮਾਇਆ ਮੈ ਰਮਿ ਰਹਿਓ
ਮਾਇਆ ਕਾਰਨਿ ਧਾਵਹੀ
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਉਰ ਮੈ ਗਹਿਓ
ਰਾਮੁ ਗਇਓ ਰਾਵਨੁ ਗਇਓ