ਮਾਨੁਸ ਹੌਂ ਤੋ ਵਹੀ ਰਸਖਾਨ, ਬਸੌਂ ਮਿਲਿ ਗੋਕੁਲ ਗਾਂਵ ਕੇ ਗਵਾਰਨ ।
ਜੋ ਪਸੁ ਹੌਂ ਤੋ ਕਹਾ ਬਸ ਮੇਰੋ, ਚਰੌਂ ਨਿਤ ਨੰਦ ਕੀ ਧੇਨੁ ਮੰਝਾਰਨ ॥

ਪਾਹਨ ਹੌਂ ਤੋ ਵਹੀ ਗਿਰਿ ਕੋ, ਜੋ ਧਰਯੋ ਕਰ ਛਤ੍ਰ ਪੁਰੰਦਰ ਕਾਰਨ ।
ਜੋ ਖਗ ਹੌਂ ਤੋ ਬਸੇਰੋ ਕਰੌਂ ਮਿਲਿ ਕਾਲਿੰਦੀ ਕੂਲ ਕਦੰਬ ਕੀ ਡਾਰਨ ॥

ਬੈਨ ਵਹੀ ਉਨਕੌ ਗੁਨ ਗਾਇ, ਔ ਕਾਨ ਵਹੀ ਉਨ ਬੈਨ ਸੋਂ ਸਾਨੀ ।
ਹਾਥ ਵਹੀ ਉਨ ਗਾਤ ਸਰੈਂ, ਅਰੁ ਪਾਇ ਵਹੀ ਜੁ ਵਹੀ ਅਨੁਜਾਨੀ ॥

ਜਾਨ ਵਹੀ ਉਨ ਪ੍ਰਾਨਕੇ ਸੰਗ, ਔ ਮਾਨ ਵਹੀ ਜੁ ਕਰੈ ਮਨਮਾਨੀ ।
ਤਯੋਂ ਰਸਖਾਨਿ ਵਹੀ ਰਸਖਾਨਿ, ਜੁ ਹੈ ਰਸਖਾਨਿ, ਸੋ ਹੈ ਰਸਖਾਨੀ ॥

ਪ੍ਰਾਨ ਵਹੀ ਜੁ ਰਹੈਂ ਰਿਝਿ ਵਾ ਪਰ, ਰੂਪ ਵਹੀ ਜਿਹਿੰ ਵਾਹਿ ਰਿਝਾਯੋ ।
ਸੀਸ ਵਹੀ ਜਿਹਿੰ ਵੇ ਪਰਸੇ ਪਗ, ਅੰਗ ਵਹੀ ਜਿਹੀਂ ਵਾ ਪਰਸਾਯੋ ॥

ਦੂਧ ਵਹੀ ਜੁ ਦੁਹਾਯੋ ਵਹੀ ਸੋਂ, ਦਹੀ ਸੁ ਸਹੀ ਜੁ ਵਹੀਂ ਢੁਰਕਾਯੋ ।
ਔਰ ਕਹਾਂ ਲੌਂ ਕਹੌਂ ਰਸਖਾਨ ਰੀ ਭਾਵ ਵਹੀ ਜੂ ਵਹੀ ਮਨ ਭਾਯੋ ॥

ਧੂਰਿ ਭਰੇ ਅਤਿ ਸੋਹਤ ਸਯਾਮ ਜੂ, ਤੈਸੀ ਬਨੀ ਸਿਰ ਸੁੰਦਰ ਚੋਟੀ ।
ਖੇਲਤ ਖਾਤ ਫਿਰੈਂ ਅੰਗਨਾ, ਪਗ ਪੈਂਜਨੀ ਬਾਜਤਿ, ਪੀਰੀ ਕਛੋਟੀ ॥

ਵਾ ਛਬਿ ਕੋ ਰਸਖਾਨ ਬਿਲੋਕਤ, ਵਾਰਤ ਕਾਮ ਕਲਾ ਨਿਧਿ ਕੋਟੀ ।
ਕਾਗ ਕੇ ਭਾਗ ਬੜੇ ਸਜਨੀ, ਹਰਿ ਹਾਥ ਸੋਂ ਲੈ ਗਯੋ ਮਾਖਨ ਰੋਟੀ ॥

ਯਾ ਲਕੁਟੀ ਅਰੁ ਕਾਮਰਿਯਾ ਪਰ, ਰਾਜ ਤਿਹੂੰ ਪੁਰ ਕੋ ਤਜਿ ਡਾਰੌਂ ।
ਆਠਹੁੰ ਸਿੱਧਿ, ਨਵੋਂ ਨਿਧਿ ਕੋ ਸੁਖ, ਨੰਦ ਕੀ ਧੇਨੁ ਚਰਾਯ ਬਿਸਾਰੌਂ ॥

ਰਸਖਾਨ ਕਬੌਂ ਇਨ ਆਂਖਿਨ ਸੋਂ, ਬ੍ਰਜ ਕੇ ਬਨ ਬਾਗ ਤੜਾਗ ਨਿਹਾਰੌਂ ।
ਕੋਟਿਕ ਹੂ ਕਲਧੌਤ ਕੇ ਧਾਮ, ਕਰੀਲ ਕੇ ਕੁੰਜਨ ਊਪਰ ਵਾਰੌਂ ॥

ਸੇਸ ਗਨੇਸ ਮਹੇਸ ਦਿਨੇਸ, ਸੁਰੇਸਹੁ ਜਾਹਿ ਨਿਰੰਤਰ ਗਾਵੈ ।
ਜਾਹਿ ਅਨਾਦਿ ਅਨੰਤ ਅਖੰਡ, ਅਛੇਦ ਅਭੇਦ ਸੁਬੇਦ ਬਤਾਵੈਂ ॥

ਨਾਰਦ ਸੇ ਸੁਕ ਵਯਾਸ ਰਹੇ, ਪਚਿਹਾਰੇ ਤੂ ਪੁਨਿ ਪਾਰ ਨ ਪਾਵੈਂ ।
ਤਾਹਿ ਅਹੀਰ ਕੀ ਛੋਹਰਿਯਾਂ, ਛਛਿਯਾ ਭਰਿ ਛਾਛ ਪੈ ਨਾਚ ਨਚਾਵੈਂ ॥

ਕਾਨਨ ਦੈ ਅੰਗੁਰੀ ਰਹਿਹੌਂ, ਜਬਹੀ ਮੁਰਲੀ ਧੁਨਿ ਮੰਦ ਬਜੈਹੈ ।
ਮਾਹਿਨਿ ਤਾਨਨ ਸੋਂ ਰਸਖਾਨ, ਅਟਾ ਚੜਿ ਗੋਧਨ ਗੈਹੈ ਪੈ ਗੈਹੈ ॥

ਟੇਰੀ ਕਹਾਂ ਸਿਗਰੇ ਬ੍ਰਜਲੋਗਨਿ, ਕਾਲ੍ਹਿ ਕੋਈ ਕਿਤਨੋ ਸਮਝੈਹੈ ।
ਮਾਈ ਰੀ ਵਾ ਮੁਖ ਕੀ ਮੁਸਕਾਨ, ਸਮ੍ਹਾਰਿ ਨ ਜੈਹੈ, ਨ ਜੈਹੈ, ਨ ਜੈਹੈ ॥

ਮੋਰਪਖਾ ਮੁਰਲੀ ਬਨਮਾਲ, ਲਖਯੌ ਹਿਯ ਮੈ ਹਿਯਰਾ ਉਮਹਯੋ ਰੀ ।
ਤਾ ਦਿਨ ਤੇਂ ਇਨ ਬੈਰਿਨ ਕੋਂ, ਕਹਿ ਕੌਨ ਨ ਬੋਲਕੁਬੋਲ ਸਹਯੋ ਰੀ ॥

ਅਬ ਤੌ ਰਸਖਾਨ ਸਨੇਹ ਲਗਯੌ, ਕੋਉ ਏਕ ਕਹਯੋ ਕੋਉ ਲਾਖ ਕਹਯੋ ਰੀ ।
ਔਰ ਸੋ ਰੰਗ ਰਹਯੋ ਨ ਰਹਯੋ, ਇਕ ਰੰਗ ਰੰਗੀਲੇ ਸੋ ਰੰਗ ਰਹਯੋ ਰੀ ॥

ਕਰ ਕਾਨਨ ਕੁੰਡਲ ਮੋਰਪਖਾ ਉਰ ਪੈ ਬਨਮਾਲ ਬਿਰਾਜਤੀ ਹੈ ।
ਮੁਰਲੀ ਕਰ ਮੇਂ ਅਧਰਾ ਮੁਸਕਾਨੀ ਤਰੰਗ ਮਹਾਛਬਿ ਛਾਜਤੀ ਹੈ ॥

ਰਸਖਾਨਿ ਲਖੈ ਤਨ ਪੀਤਪਟਾ ਸਤ ਦਾਮਿਨੀ ਕਿ ਦੁਤਿ ਲਾਜਤੀ ਹੈ
ਵਹ ਬਾਂਸੁਰੀ ਕੀ ਧੁਨੀ ਕਾਨਿ ਪਰੇ ਕੁਲਕਾਨੀ ਹਿਯੋ ਤਜਿ ਭਾਜਤੀ ਹੈ ।

ਮੋਰਪਖਾ ਸਿਰ ਊਪਰ ਰਾਖਿਹੌਂ, ਗੁੰਜ ਕੀ ਮਾਲ ਗਰੇ ਪਹਿਰੌਂਗੀ ।
ਓੜ੍ਹਿ ਪਿਤੰਬਰ ਲੈ ਲਕੁਟੀ, ਬਨ ਗੋਧਨ ਗਵਾਰਨ ਸੰਗ ਫਿਰੌਂਗੀ ॥

ਭਾਵਤੋ ਮੋਹਿ ਮੇਰੋ ਰਸਖਾਨ, ਸੋ ਤੇਰੇ ਕਹੇ ਸਬ ਸਵਾਂਗ ਭਰੌਂਗੀ ।
ਯਾ ਮੁਰਲੀ ਮੁਰਲੀਧਰ ਕੀ, ਅਧਰਾਨ ਧਰੀ ਅਧਰਾ ਨ ਧਰੌਂਗੀ ।

ਸੰਕਰ ਸੇ ਸੁਰ ਜਾਹਿੰ ਜਪੈਂ ਚਤੁਰਾਨਨ ਧਯਾਨਨ ਧਰਮ ਬੜ੍ਹਾਵੈਂ ।
ਨੇਕ ਹਿਯੇ ਮੇਂ ਜੋ ਆਵਤ ਹੀ ਜੜ ਮੂੜ੍ਹ ਮਹਾ ਰਸਖਾਨ ਕਹਾਵੈ ॥

ਜਾ ਪਰ ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਭੁਅੰਗਨ ਵਾਰਤ ਪ੍ਰਾਨਨ ਪ੍ਰਾਨਨ ਪਾਵੈਂ ।
ਤਾਹਿੰ ਅਹੀਰ ਕੀ ਛੋਹਰਿਯਾਂ ਛਛਿਯਾ ਭਰਿ ਛਾਛ ਪੇ ਨਾਚ ਨਚਾਵੈਂ ॥

ਗਾਵੈਂ ਗੁਨੀ ਗਨਿਕਾ ਗੰਧਰਵ ਔ ਸਾਰਦ ਸੇਸ ਸਬੈ ਗੁਣ ਗਾਵੈਂ ।
ਨਾਮ ਅਨੰਤ ਗਨੰਤ ਗਨੇਸ ਜੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਤ੍ਰਿਲੋਚਨ ਪਾਰ ਨ ਪਾਵੈਂ ॥

ਜੋਗੀ ਜਤੀ ਤਪਸੀ ਅਰੁ ਸਿੱਧ ਨਿਰੰਤਰ ਜਾਹਿੰ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਵੈਂ ।
ਤਾਹਿੰ ਅਹੀਰ ਕੀ ਛੋਹਰਿਯਾਂ ਛਛਿਯਾ ਭਰਿ ਛਾਛ ਪੇ ਨਾਚ ਨਚਾਵੈਂ ॥

ਆਵਤ ਹੈ ਵਨ ਤੇ ਮਨਮੋਹਨ, ਗਾਇਨ ਸੰਗ ਲਸੈ ਬ੍ਰਜ-ਗਵਾਲਾ ।
ਬੇਨੁ ਬਜਾਵਤ ਗਾਵਤ ਗੀਤ, ਅਭੀਤ ਇਤੈ ਕਰਿਗੌ ਕਛੁ ਰਤਯਾਲਾ ॥

ਹੇਰਿਤ ਹੇਰਿਤ ਚਕੈ ਚਹੁੰ ਓਰ ਤੇ ਝਾਂਕੀ ਝਰੋਖਨ ਤੈ ਬ੍ਰਜਬਾਲਾ ॥
ਦੇਖਿ ਸੁਆਨਨ ਕੋ ਰਸਖਾਨਿ ਤਜਯੌ ਸਬ ਦਯੋਸ ਕੋ ਤਾਪ ਕਸਾਲਾ ॥

ਜਾ ਦਿਨਤੇਂ ਨਿਰਖਯੌ ਨੰਦ-ਨੰਦਨ, ਕਾਨਿ ਤਜੀ ਘਰ ਬੰਧਨ ਛੂਟਯੋ ।
ਚਾਰੁ ਬਿਲੋਕਨਿਕੀ ਨਿਸਿ ਮਾਰ, ਸੰਭਾਰ ਗਯੀ ਮਨ ਮਾਰਨੇ ਲੂਟਯੋ ॥

ਸਾਗਰ ਕੌਂ ਸਰਿਤਾ ਜਿਮਿ ਧਾਵਤਿ ਰੋਕਿ ਰਹੇ ਕੁਲਕੌ ਪੁਲ ਟੂਟਯੋ ।
ਮੱਤ ਭਯੋ ਮਨ ਸੰਗ ਫਿਰੈ, ਰਸਖਾਨਿ ਸੁਰੂਪ ਸੁਧਾ-ਰਸ ਘੂਟਯੋ ॥

ਸੋਹਤ ਹੈ ਚੰਦਵਾ ਸਿਰ ਮੋਰ ਕੋ, ਤੈਸਿਯ ਸੁੰਦਰ ਪਾਗ ਕਸੀ ਹੈ ।
ਤੈਸਿਯ ਗੋਰਜ ਭਾਲ ਵਿਰਾਜਤ, ਤੈਸੀ ਹਿਯੇ ਬਨਮਾਲ ਲਸੀ ਹੈ ॥

ਰਸਖਾਨਿ ਬਿਲੋਕਤ ਬੌਰੀ ਭਈ, ਦ੍ਰਿਗ ਮੂੰਦਿ ਕੈ ਗਵਾਲਿ ਪੁਕਾਰ ਹੰਸੀ ਹੈ ।
ਖੋਲਿ ਰੀ ਘੂੰਘਟ, ਖੋਲੌਂ ਕਹਾ, ਵਹ ਮੂਰਤਿ ਨੈਨਨ ਮਾਂਝ ਬਸੀ ਹੈ ॥

ਕਾਨ੍ਹ ਭਯੇ ਬਸ ਬਾਂਸੁਰੀ ਕੇ, ਅਬ ਕੌਨ ਸਖੀ ਹਮਕੋ ਚਹਿਹੈ ।
ਨਿਸਿ ਦਯੌਸ ਰਹੇ ਯਹ ਆਸ ਲਗੀ, ਯਹ ਸੌਤਿਨ ਸਾਂਸਤ ਕੋ ਸਹਿਹੈ ॥

ਜਿਨ ਮੋਹਿ ਲਿਯੋ ਮਨਮੋਹਨ ਕੋ, ਰਸਖਾਨਿ ਸੁ ਕਯੋਂ ਨ ਹਮੈਂ ਦਹਿਹੈ ।
ਮਿਲਿ ਆਵੋ ਸਬੈ ਕਹੁੰ ਭਾਗ ਚਲੈਂ, ਅਬ ਤੋ ਬ੍ਰਜ ਮੇਂ ਬਾਂਸੁਰੀ ਰਹਿਹੈ ॥

ਨੈਨ ਲਖਯੋ ਜਬ ਕੁੰਜਨ ਤੈਂ, ਬਨਿ ਕੈ ਨਿਕਸਯੋ ਮਟਕਯੋ ਰੀ ।
ਸੋਹਤ ਕੈਸੇ ਹਰਾ ਟਟਕੌ, ਸਿਰ ਤੈਸੋ ਕਿਰੀਟ ਲਸੈ ਲਟਕਯੋ ਰੀ ॥

ਕੋ ਰਸਖਾਨ ਕਹੈ ਅਟਕਯੋ, ਹਟਕਯੋ ਬ੍ਰਜਲੋਗ ਫਿਰੈਂ ਭਟਕਯੋ ਰੀ ।
ਰੂਪ ਅਨੂਪਮ ਵਾ ਨਟ ਕੋ, ਹਿਯਰੇ ਅਟਕਯੋ, ਅਟਕਯੋ, ਅਟਕਯੋ ਰੀ ॥

ਫਾਗੁਨ ਲਾਗਯੌ ਸਖਿ ਜਬ ਤੇਂ, ਤਬ ਤੇਂ ਬ੍ਰਜਮੰਡਲ ਧੂਮ ਮਚਯੌ ਹੈ ।
ਨਾਰਿ ਨਵੇਲੀ ਬਚੈ ਨਹੀਂ ਏਕ, ਵਿਸੇਸ਼ ਇਹੈਂ ਸਬੈ ਪ੍ਰੇਮ ਅੰਚਯੌ ਹੈ ॥

ਸਾਂਝ-ਸਕਾਰੇ ਕਹੀ ਰਸਖਾਨ ਸੁਰੰਗ ਗੁਲਾਲ ਲੈ ਖੇਲ ਰਚਯੌ ਹੈ ।
ਕੋ ਸਜਨੀ ਨਿਲਜੀ ਨ ਭਈ, ਅਰੁ ਕੌਨ ਭਟੂ ਜਿਹਿੰ ਮਾਨ ਬਚਯੌ ਹੈ ॥

ਖੇਲਤ ਫਾਗ ਸੁਹਾਗ ਭਰੀ, ਅਨੁਰਾਗਹਿੰ ਲਾਲਨ ਕੋ ਧਰਿ ਕੈ ।
ਭਾਰਤ ਕੁੰਕੁਮ, ਕੇਸਰ ਕੀ ਪਿਚਕਾਰਿਨ ਮੇਂ ਰੰਗ ਕੋ ਭਰਿ ਕੈ ॥

ਗੇਰਤ ਲਾਲ ਗੁਲਾਲ ਲਲੀ, ਮਨਮੋਹਨ ਮੌਜ ਮਿਟਾ ਕਰਿ ਕੈ ।
ਜਾਤ ਚਲੀ ਰਸਖਾਨ ਅਲੀ, ਮਦਮਸਤ ਮਨੀ ਮਨ ਕੋਂ ਹਰਿ ਕੈ ॥

ਬ੍ਰਹਮ ਮੈਂ ਢੂੰਢਯੋ ਪੁਰਾਨਨ-ਗਾਨਨ ਬੇਦ ਰਿਚਾ ਸੁਨਿ ਚੌਗੁਨੇ ਗਾਯਨ ।
ਦੇਖਯੋ ਸੁਨਯੋ ਕਬਹੂੰ ਨ ਕਹੂੰ ਵਹ ਕੈਸੇ ਸਰੂਪ ਔ ਕੈਸੇ ਸੁਭਾਯਨ ॥

ਟੇਰਤ ਹੇਰਤ ਹਾਰਿ ਪਰਯੋ ਰਸਖਾਨਿ ਬਤਾਯੋ ਨ ਲੋਗ ਲੁਗਾਯਨ ।
ਦੇਖਯੋ ਦੁਰੋ ਵਹ ਕੁੰਜ ਕੁਟੀਰ ਮੇਂ ਬੈਠੋ ਪਲੋਟਤੁ ਰਾਧਿਕਾ-ਪਾਯਨ ॥

ਆਯੋ ਹੁਤੋ ਨਿਯਰੇ ਰਸਖਾਨਿ ਕਹਾ ਕਹੁੰ ਤੂ ਨ ਗਈ ਵਹਿ ਠੈਯਾਂ ।
ਯਾ ਬ੍ਰਜ ਮੇਂ ਸਿਗਰੀ ਬਨਿਤਾ ਸਬ ਬਾਰਤਿ ਪ੍ਰਾਨਨਿ ਲੇਤਿ ਬਲੈਯਾਂ ॥

ਕੋਊ ਨ ਕਾਹੁ ਕੀ ਕਾਨਿ ਕਰੈ ਕਛੁ ਚੇਟਕ ਸੀ ਜੁ ਕਰਯੋ ਜਦੁਰੈਯਾ ।
ਗਾਇਗੋ ਤਾਨ ਜਮਾਇਗੋ ਨੇਹ ਰਿਝਾਇਗੋ ਪ੍ਰਾਨ ਚਰਾਇਗੋ ਗੈਯਾ ॥

ਜੇਹਿ ਬਿਨੁ ਜਾਨੇ ਕਛੁਹਿ ਨਹਿੰ ਜਾਨਯੋਂ ਜਾਤ ਬਿਸੇਸ ।
ਸੋਈ ਪ੍ਰੇਮ ਜੇਹਿ ਆਨ ਕੈ ਰਹੀ ਜਾਤ ਨ ਕਛੁ ਸੇਸ ॥

ਪ੍ਰੇਮ ਫਾਂਸ ਸੋ ਫੰਸਿ ਮਰੈ ਸੋਈ ਜਿਯੈ ਸਦਾਹਿੰ ।
ਪ੍ਰੇਮ ਮਰਮ ਜਾਨੇ ਬਿਨਾ ਮਰਿ ਕੋਉ ਜੀਵਤ ਨਾਹਿੰ ॥

ਮੋਹਨ ਹੋ-ਹੋ, ਹੋ-ਹੋ ਹੋਰੀ ।
ਕਾਲ੍ਹ ਹਮਾਰੇ ਆਂਗਨ ਗਾਰੀ ਦੈ ਆਯੌ, ਸੋ ਕੋ ਰੀ ॥

ਅਬ ਕਯੋਂ ਦੁਰ ਬੈਠੇ ਜਸੁਦਾ ਢਿੰਗ, ਨਿਕਸੋ ਕੁੰਜਬਿਹਾਰੀ ।
ਉਮੰਗਿ-ਉਮੰਗਿ ਆਈ ਗੋਕੁਲ ਕੀ , ਵੇ ਸਬ ਭਈ ਧਨ ਬਾਰੀ ॥

ਤਬਹਿੰ ਲਲਾ ਲਲਕਾਰਿ ਨਿਕਾਰੇ, ਰੂਪ ਸੁਧਾ ਕੀ ਪਯਾਸੀ ।
ਲਪਟ ਗਈਂ ਘਨਸਯਾਮ ਲਾਲ ਸੋਂ, ਚਮਕਿ-ਚਮਕਿ ਚਪਲਾ ਸੀ ॥

ਕਾਜਰ ਦੈ ਭਜਿ ਭਾਰ ਭਰੁ ਵਾਕੇ, ਹੰਸਿ-ਹੰਸਿ ਬ੍ਰਜ ਕੀ ਨਾਰੀ ।
ਕਹੈ 'ਰਸਖਾਨ' ਏਕ ਗਾਰੀ ਪਰ, ਸੌ ਆਦਰ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥

(ਰਾਗ ਸਾਰੰਗ)

ਗੋਰੀ ਬਾਲ ਥੋਰੀ ਵੈਸ, ਲਾਲ ਪੈ ਗੁਲਾਲ ਮੂਠਿ ।
ਤਾਨਿ ਕੈ ਚਪਲ ਚਲੀ ਆਨੰਦ-ਉਠਾਨ ਸੋਂ ॥

ਵਾਂਏ ਪਾਨਿ ਘੂੰਘਟ ਕੀ ਗਹਨਿ ਚਹਨਿ ਓਟ,
ਚੋਟਨ ਕਰਤਿ ਅਤਿ ਤੀਖੇ ਨੈਨ-ਬਾਨ ਸੋਂ ॥

ਕੋਟਿ ਦਾਮਿਨੀਨ ਕੇ ਦਲਨ ਦਲਿ-ਮਲਿ ਪਾਂਯ,
ਦਾਯ ਜੀਤ ਆਈ, ਝੁੰਡਮਿਲੀ ਹੈ ਸਯਾਨ ਸੋਂ ॥

ਮੀੜਿਵੇ ਕੇ ਲੇਖੇ ਕਰ-ਮੀਡਿਵੌਈ ਹਾਥ ਲਗਯੌ,
ਸੋ ਨ ਲਗੀ ਹਾਥ, ਰਹੇ ਸਕੁਚਿ ਸੁਖਾਨ ਸੋਂ ॥