Mian Muhammad Bakhsh ਮੀਆਂ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖ਼ਸ਼

Mian Muhammad Bakhsh (1830-1907) was a sufi saint and a Punjabi poet; he belonged to the Qadiri tariqah. He was born in a village called Khari Sharif, situated near Mirpur in Kashmir. He was brought up in a very religious environment, and received his early education at home. He is especially renowned for his book of poetry called Saiful-Malook or Safar-ul-Ishq . His poetry is essentially written in the Pothohari dialect of Punjabi, and utilizes a rich vocabulary of Persian and Arabic words. Poetry of Mian Muhammad Bakhsh in ਗੁਰਮੁਖੀ, اُردُو/شاہ مکھی and हिन्दी.
ਮੀਆਂ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖ਼ਸ਼ (੧੮੩੦-੧੯੦੭) ਇਕ ਸੂਫ਼ੀ ਸੰਤ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵੀ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਕਾਦਿਰੀ ਪੰਥ ਨਾਲ ਸੀ ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਮੀਰਪੁਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਧਾਰਮਿਕ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਅਤੇ ਸਿਖਿਆ ਘਰੋਂ ਹੀ ਮਿਲੀ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿੱਸਾ ਸੈਫ਼ੁਲ-ਮਲੂਕ (ਸਫ਼ਰੁਲ-ਇਸ਼ਕ) ਲਿਖਣ ਕਰ ਕੇ ਮਿਲੀ ਹੈ ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਪੋਠੋਹਾਰੀ ਉਪ-ਭਾਖਾ ਵਿੱਚ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਫ਼ਾਰਸੀ ਅਤੇ ਅਰਬੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵੀ ਦਿਲ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਕੀਤੀ ਹੈ ।