੧

ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰੇਮ ਸਬ ਕੋਉ ਕਹਤ, ਪ੍ਰੇਮ ਨ ਜਾਨਤ ਕੋਇ ।
ਜੋ ਜਨ ਜਾਨੈ ਪ੍ਰੇਮ ਤੋ, ਮਰੈ ਜਗਤ ਕਯੋਂ ਰੋਇ ॥

੨

ਕਮਲ ਤੰਤੁ ਸੋ ਛੀਨ ਅਰੁ, ਕਠਿਨ ਖੜਗ ਕੀ ਧਾਰ ।
ਅਤਿ ਸੂਧੋ ਟੇੜ੍ਹੌ ਬਹੁਰਿ, ਪ੍ਰੇਮ ਪੰਥ ਅਨਿਵਾਰ ॥

੩

ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਮਦ ਮੋਹ ਭਯ, ਲੋਭ ਦ੍ਰੋਹ ਮਾਤਸਰਯ ।
ਇਨ ਸਬਹੀਂ ਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਹੈ, ਪਰੇ ਕਹਤ ਮੁਨਿਵਰਯ ॥

੪

ਬਿਨ ਗੁਨ ਜੋਬਨ ਰੂਪ ਧਨ, ਬਿਨ ਸਵਾਰਥ ਹਿਤ ਜਾਨਿ ।
ਸੁੱਧ ਕਾਮਨਾ ਤੇ ਰਹਿਤ, ਪ੍ਰੇਮ ਸਕਲ ਰਸਖਾਨਿ ॥

੫

ਅਤਿ ਸੂਕਸ਼ਮ ਕੋਮਲ ਅਤਿਹਿ, ਅਤਿ ਪਤਰੌ ਅਤਿ ਦੂਰ ।
ਪ੍ਰੇਮ ਕਠਿਨ ਸਬ ਤੇ ਸਦਾ, ਨਿਤ ਇਕਰਸ ਭਰਪੂਰ ॥

੬

ਪ੍ਰੇਮ ਅਗਮ ਅਨੁਪਮ ਅਮਿਤ, ਸਾਗਰ ਸਰਿਸ ਬਖਾਨ ।
ਜੋ ਆਵਤ ਏਹਿ ਢਿਗ ਬਹੁਰਿ, ਜਾਤ ਨਾਹਿੰ ਰਸਖਾਨ ॥

੭

ਭਲੇ ਵ੍ਰਥਾ ਕਰਿ ਪਚਿ ਮਰੌ, ਗਿਆਨ ਗਰੂਰ ਬੜ੍ਹਾਯ ।
ਬਿਨਾ ਪ੍ਰੇਮ ਫੀਕੋ ਸਬੈ, ਕੋਟਿਨ ਕਿਯੋ ਉਪਾਯ ॥

੮

ਦੰਪਤਿ ਸੁਖ ਅਰੁ ਵਿਸ਼ਯ ਰਸ, ਪੂਜਾ ਨਿਸ਼ਠਾ ਧਯਾਨ ।
ਇਨ ਤੇ ਪਰੇ ਬਖਾਨਿਯੇ, ਸੁੱਧ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸਖਾਨ ॥

੯

ਪ੍ਰੇਮ ਰੂਪ ਦਰਪਣ ਅਹੇ, ਰਚੈ ਅਜੂਬੋ ਖੇਲ ।
ਯਾ ਮੇਂ ਅਪਨੋ ਰੂਪ ਕਛੁ, ਲਖਿ ਪਰਿਹੈ ਅਨਮੇਲ ॥

੧੦

ਹਰਿ ਕੇ ਸਬ ਆਧੀਨ ਹੈ, ਹਰੀ ਪ੍ਰੇਮ ਆਧੀਨ ।
ਯਾਹੀ ਤੇ ਹਰਿ ਆਪੁ ਹੀ, ਯਾਹਿ ਬੜੱਪਨ ਦੀਨ ॥