ਹੁਸਨ ਸਦੀਵੀ ਲੰਮਾ ਚਿਰ ਤਾਂ,ਅੱਖੀਆਂ ਅੰਦਰ ਬਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਦਿਲ ਦੀ ਦੌਲਤ ਜੋ ਬਣ ਜਾਵੇ,ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਥਾਂ ਰਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਨੈਣ ਨਿਰੰਤਰ ਤੱਕਦੇ ਜਲਵੇ, ਇਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਵੰਨ ਸੁਵੰਨੇ, ਮੇਰੀ ਧੜਕਣ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਹਾਜ਼ਰ, ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਸੂਰਜ, ਚੰਨ, ਸਿਤਾਰੇ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਮੰਨਿਆ ਤੇਰੀ ਪਹੁੰਚ ਉਚੇਰੀ, ਮੈਂ ਧਰਤੀ ਦੇ ਕੁੱਛੜ ਪਲ਼ਿਆਂ, ਇਸ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਲਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਸਬਰ ਮੇਰੇ ਦੀ ਅੰਤਿਮ ਸੀਮਾ,ਜਬਰ ਕਰਦਿਆਂ ਤੂੰ ਨਾ ਸਮਝੀ, ਰੂਹ ਦੀ ਪੀੜ ਬਗਾਵਤ ਬਣ ਗਈ,ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੈਂ ਸਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਬਾਂਸ ਦੇ ਜੰਗਲ ਕੋਲੋਂ ਸਿੱਖਿਐ, ਅੰਦਰਲੀ ਅੱਗ ਰਾਖ਼ ਬਣਾਏ, ਆਪਣਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਦੇ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਖਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਨੰਗੇ ਚਿੱਟੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਅੱਗੇ, ਤਣ ਜਾਣਾ ਹੈ ਫਿਤਰਤ ਮੇਰੀ, ਠਿੱਬੀ ਮਾਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਏਨਾ ਸੌਖਾ ਢਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਇਹ ਸਬਕ ਵਿਰਸਿਉਂ, ਅੱਥਰਾ ਘੋੜਾ ਮੂਹਰਿਆਂ ਫੜਨਾ, ਬਣੇ ਮੁਸੀਬਤ ਸਿਰ ਤੇ ਜਦ ਵੀ, ਲੁਕ ਛਿਪ ਕੇ ਮੈਂ ਸ਼ਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।