ਇੰਟਰਵਿਊ ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਰ ਭਾਗ -1

ਇੰਟਰਵਿਊ ਪੰਜਾਬੀ ਲਹਿਰ ਭਾਗ -2

'ਚਰਖ਼ੜੀ' (ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ) ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਉਹ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਚੋਲ਼ਾ ਬਦਲੇ, ਕੌਣ ਕਹੇ ਮਾਂ ਮਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਉਡਣ ਖਟੋਲੇ ਵਾਲੇ ਭਾਈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਉਮਰ ਗੁਜ਼ਾਰੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀ ਵਤਨ ਮੇਰਾ ਬਰਬਾਦ ਕਰਦਿਆਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਅਸਲ ਕਲਾ ਤਾਂ ਏਹੀ ਮਿੱਤਰੋ ਅੱਖੀਆਂ 'ਚੋਂ ਅਣਲਿਖਿਆ ਪੜ੍ਹੀਏ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਅਪਣੀ ਜਾਚੇ ਉਹ ਤਾਂ ਵੱਡੇ ਘਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਅਪਣੇ ਅੰਦਰ ਹਰ ਦਿਨ ਹਰ ਪਲ ਮਾਨਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਜਗਾਓ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਅੱਖ ਤੇ ਅੱਥਰੂ ਜੀਕਣ ਕੱਠੇ ਵੱਖਰੇ ਨਹੀਂਓਂ ਕਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਨੀਂਦਰਾਂ ਤੇ ਖ਼੍ਵਾਬ ਰੁੱਸ ’ਗੇ ਨੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਅੱਜ ਹੀ ਸੁਣ ਲੈ, ਜੋ ਮੈਂ ਕਹਿਣੈਂ, ਕੱਲ੍ਹ ਦਾ ਕੋਈ ਇਤਬਾਰ ਨਹੀਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਆਸ ਬਿਗਾਨੀ ਤੇ ਜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੁਣ ਨੂੰ ਆਪਾਂ ਮਰ ਜਾਣਾ ਸੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਆਹ ਫੜ ਸੂਰਜ ਆਹ ਫੜ ਕਿਰਨਾਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਆਹ ਫੜ ਸੂਰਜ ਮੱਥੇ ਜੜ ਲੈ

ਗੀਤ-ਆ ਜਾ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਨੁਹਾਰ ਵੇਖ ਲੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਹਰ ਦਿਨ ਹਰ ਪਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਆਲ ਦੁਆਲੇ ਲਾਟਾਂ ਵਗਦੀ ਗਰਮ ਹਵਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਐਟਮ ਦਾ ਵਣਜ ਕਰਦੇ, ਘੁੱਗੀਆਂ ਉਡਾ ਰਹੇ ਨੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਇਹ ਜੋ ਦਿਸਦੈ ਚਿਹਰਾ ਇਹ ਵੀ ਮੇਰਾ ਨਹੀਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਇੱਕ ਅੱਧ ਬੋਲ ਸੁਣਾ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਹਾਲੇ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਭਰਿਆ ਯਾਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਇੱਕੋ ਵਿਹੜੇ ਚੋਗ ਚੁਗਦੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀਆਂ ਨੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਹਰ ਇਕ ਮਾਂ ਸੀ, ਬਿਲਕੁਲ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੇ ਵਰਗੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸਾਥੋਂ ਦੂਰ ਦੂਰ ਹੋਰ ਦੂਰ ਦੂਰ ਜਾ ਕੇ ਬਹਿਣਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਜਿੱਤਣਗੇ ਤੂੰ ਵੇਖੀਂ ਲੋਕ ਹਾਰਨਗੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸਿਖ਼ਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਕਾਂ-ਅੱਖ ਨਿਕਲੇ ਤੇ ਮੂੰਹ ਜ਼ੋਰ ਹਵਾਵਾਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸਿਰ ਚੜ੍ਹਕੇ ਅੱਜ ਬੋਲੇਗੀ ਜੀ ਜੋ ਜੋ ਪਾਈ ਵੋਟ ਮੁਬਾਰਕ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸਿਰਾਂ ਤੇ ਰਾਤ ਹੈ ਕਾਲੀ ਭਰਾਵੋ ਜਾਗਦੇ ਰਹੀਏ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸੁਣ ਲਓ ਜੀ ਕੰਨ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣ ਲਓ ਪੱਥਰ ਦਿਲ ਤੇ ਭਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸੂਰਜ ਜਾਣ ਤੋਂ ਮਗਰੋਂ ਤਾਂ ਬੱਸ ਕੁਝ ਪਲ ਲਗਦੇ ਰਾਤ ਬਣਨ ਲਈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸ਼ਹਿਰ ਬਣ ਗਿਆ ਲੱਕੜਮੰਡੀ ਥਾਂ ਥਾਂ ਵੇਖੋ ਲੱਗੇ ਆਰੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸ਼ਬਦ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ, ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਕਿਰਦਾਰ ਬੋਲਦਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸ਼ਾਮਾਂ ਨੂੰ ਸੂਰਜ ਜਾਂਦਿਆਂ ਇਕਰਾਰ ਕਰ ਗਿਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਹਮਕਦਮ ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਕਾਹਦਾ ਦੋ ਕੁ ਪਲ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਦੇ ਨਾਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਹਰ ਸੀਸ ਤੇਗ ਹੇਠਾਂ ਹਰ ਜਿਸਮ ਆਰਿਆਂ 'ਤੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਹਾੜ੍ਹ ਮਹੀਨਾ ਸਿਖ਼ਰ ਦੁਪਹਿਰਾ ਤੇਜ਼ ਹਵਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਕਤਰਾ ਕਤਰਾ ਤੁਪਕਾ ਤੁਪਕਾ, ਦਿਲ ਜੇ ਦਰਦ ਸਮੁੰਦਰ ਭਰਿਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਕਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਕਦੇ ਜਾਗਦਿਆਂ ਸਾਨੂੰ ਸਰਪ ਦੋਮੂੰਹੇਂ ਡੰਗਦੇ ਰਹੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਕਾਫ਼ਲਿਆਂ ਦਾ ਸਾਥ ਭਲਾ ਕੀ ਰਾਹ ਵਿਚ ਉੱਗੀਆਂ ਛਾਵਾਂ ਨਾਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਕਿਸ ਘੁੰਮਣਘੇਰ 'ਚ ਫਸ ਗਏ ਆਂ ਨਾ ਜੀ ਹੋਵੇ ਨਾ ਮਰ ਹੋਵੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਕਿੱਥੋਂ ਤੁਰਕੇ ਪਹੁੰਚੀ ਵੇਖੋ ਕਿੱਥੇ ਆਣ ਕਹਾਣੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਕੋਠੇ ਉੱਪਰ ਮੰਜਾ ਡਾਹ ਕੇ, ਅਰਸ਼ 'ਚ ਜਗਦੇ ਤਾਰੇ ਵੇਖ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਅਣਗੌਲਿਆਂ ਕਰਨਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਖੇੜੇ ਘਰ ਨਾ ਪਰਤੇ, ਮੁੱਕਿਆ ਨਾ ਬਨਵਾਸ ਅਜੇ ਵੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਗਲਤੀ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਤੋਂ ਮਗਰੋਂ ਅਗਲਾ ਕਦਮ ਪਕੇਰਾ ਹੁੰਦੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਗਲ਼ੀ ਗਲ਼ੀ ਵਣਜਾਰਾ ਫਿਰਦਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਗੁਆਚਾ ਫਿਰ ਰਿਹਾਂ ਦੱਸੋ ਮੇਰਾ ਘਰ ਬਾਰ ਕਿੱਥੇ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਗੋਲੀਆਂ ਵਿੰਨ੍ਹੇ ਜਿਸਮ ਕੂਕਦੇ ਸੜਕਾਂ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਲਿਖੋ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਗ਼ਜ਼ਲ ਕਾਹਦੀ ਕਿ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੁਣਕੇ ਦਿਲ ਸਰਸ਼ਾਰ ਨਾ ਹੋਵੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਹਾਂ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਹਾਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਚੱਲ ਘੁਮਿਆਰਾ ਗੁੰਨ੍ਹ ਕੇ ਮਿੱਟੀ, ਦੀਵੇ ਘੜਦੇ ਚਾਨਣ ਲਈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਚਾਰ ਚੁਫ਼ੇਰੇ ਨ੍ਹੇਰ ਦਾ ਪਹਿਰਾ ਗਠੜੀ ਲੈ ਗਏ ਚੋਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਚਿਰ ਹੋਇਆ ਏ ਬਾਪੂ ਜੀ ਤਾਂ ਤੁਰ ਗਏ ਲੰਮੀ ਵਾਟੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜਦ ਤੋਂ ਹੋਰ ਜ਼ਮਾਨੇ ਆਏ ਬਦਲੇ ਨੇ ਹਾਲਾਤ ਮੀਆਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜਬਰ ਜ਼ੁਲਮ ਦੀ ਪੀਂਘ ਸਿਖ਼ਰ ਜਦ ਪਹੁੰਚੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਤੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜਮਾਤਾਂ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਜ਼ਾਤ ਲਈ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜਾਣ ਵਾਲਿਆ ਜਾਹ ਨਾ ਬੀਬਾ, ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਫਿਰ ਮੇਰਾ ਹੋ ਜਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜੀਅ ਕਰਦੈ ਅਪਣੇ ਪਿੰਡ ਜਾ ਕੇ ਚੱਬਾਂ ਦੋਧਾ-ਛੱਲੀਆਂ ਹੂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜੇਕਰ ਧੌਲ ਉਠਾਈ ਧਰਤੀ, ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਭਾਰ ਕਿਉਂ ਹੈ?

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜੇਕਰ ਬਿਜਲੀ-ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰੌਸ਼ਨ ਚਾਰ ਚੁਫ਼ੇਰਾ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜੇ ਤੁਰਿਐਂ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਪਾਰ ਜਾਵੀਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜੇ ਦੁੱਧ ਦੀ ਰਾਖੀ ਬਿੱਲਿਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਬਿਠਾਉਗੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜ਼ਹਿਰ ਪਰੁੱਚੀ ਪੌਣ ਦਾ ਪਹਿਰਾ ਹੋਇਆ ਦੁਨੀਆਂ ਸਾਰੀ ਦੇ ਵਿਚ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜ਼ਾਲਮ ਦੇ ਹੱਥ ਡੋਰ ਸਮੇਂ ਦੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਿਸ ਦੋਸ਼ ਬਦਲੇ ਦੇ ਗਈ ਐਸੀ ਸਜ਼ਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇਰੇ ਵਰਗੇ ਸੱਜਣ ਸਾਰੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਝੰਬਿਆ ਨ੍ਹੇਰੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਗਿਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਟਾਹਲੀ ਤੂਤ ਫੁਟਾਰਾ ਫੁੱਟਿਆ ਵੇਖ ਮਹੀਨਾ ਚੇਤਰ ਚੜ੍ਹਿਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਤਪਦੇ ਥਲ ਦੇ ਉਪਰੋਂ ਰੁੱਤਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਤੂੰ ਛੇੜ ਨਾ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਤਰਬਾਂ ਨੂੰ, ਇਹ ਸਾਜ਼ ਵਜਾਉਣ ਅਸਾਨ ਨਹੀਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਤੇਰੇ ਹੱਥ ਮੇਰੀ ਡੋਰ ਰੱਖੀਂ ਖਿੱਚ ਕੇ ਤਣਾਵਾਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਤੇਰੇ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਸੂਰਜ ਤੂੰ ਕੀ ਕਰਨੇ ਚੰਨ ਸਿਤਾਰੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਤੈਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਇਲਮ ਪਤਾ ਨਹੀਂ, ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਦਹਿਸ਼ਤ ਦਾ ਕੋਈ ਧਰਮ ਨਾ ਹੁੰਦਾ, ਇਹ ਤਾਂ ਨੇਰ੍ਹਾ ਗਰਦੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਦਿਸਦੀ ਨਹੀਂ ਅਣਦਿਸਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਜਿਉਂ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਤਾਰ ਦੇ ਅੰਦਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਦਿਲ ਹੋਇਆ ਛਾਲੇ ਛਾਲੇ ਸੁੱਜੇ ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਕੋਏ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਦਿੱਲੀ ਦਿਲ ਤੋਂ ਦੂਰ ਖੜ੍ਹੀ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਦੀਨਾ ਕਾਂਗੜ ਵਿਚ ਬਹਿ ਲਿਖਿਆ, ਕੀਹ ਐਸਾ ਪਰਵਾਨੇ ਤੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਦੁਨੀਆ ਵਾਲੇ ਮੇਲੇ ਅੰਦਰ ਅਜਬ ਜਿਹਾ ਦਸਤੂਰ ਵੇਖਿਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਦੂਰ ਖੜ੍ਹਾ ਨਾ ਤੂੰ ਨਦੀ ਦੇ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਦੇਸ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬਰਖ਼ੁਰਦਾਰਾ ਆਪਣੀ ਸੁਰਤ ਸੰਭਾਲ਼ ਦੂਲਿਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਹੋਰ ਕੋਈ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਂ ਗਿਰਾਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਧਰਮ ਦਾਸ ਜੀ ਧਰਮ ਨਾਲ ਜੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਧੂੰਏਂ ਵਿਚ ਗੁਆਚ ਗਿਆ ਹੈ ਨੀਲਾ ਅੰਬਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਬਿਨਾਂ ਦਿਨ ਰਾਤੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਪੱਤ ਝੜਿਆਂ ਤੇ ਬਿਰਖ ਬਰੂਟੇ ਬੰਦਿਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਛਡਦੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਪੰਜ ਦਰਿਆ ਪੰਜਾਬ ਬਣ ਗਿਆ ਢਾਈ ਦਰਿਆ ਢਾਬ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਪਾਕਪਟਨ ਮੈਂ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਯਾਰ ਫ਼ਰੀਦਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਪਾਟੀ ਚਿੱਠੀ ਜਦ ਵੀ ਆਵੇ, ਬਿਨ ਪੜ੍ਹਿਆਂ ਤੜਫ਼ਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਬਚਪਨ ਦੇ ਪਰਛਾਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਫੜਨੇ ਚੰਗੇ ਲਗਦੇ ਨੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਬੜਾ ਹੀ ਵਰਜਿਆ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿਣੋਂ ਰਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਬੰਦ ਕਰੋ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਸਾਰੇ ਭੇੜੋ ਬੂਹੇ ਬਾਰੀਆਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਬਿਨ ਰੰਗਾਂ ਤੋਂ ਰੀਝਾਂ ਦੇ ਫੁੱਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਬਿਰਖ਼ ਤਾਂ ਹਰਿਆਵਲੇ ਸੀ ਕਿਉਂ ਕਿਰੇ ਪੱਤਰ ਹਰੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਬਿੰਦੂ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਬੁੱਕਲ ਵਿਚ ਸਮੋ ਲਿਆ ਭਾਵੇਂ ਮੈਂ ਸਾਰਾ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਓ ਯਾਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਭਗਤ ਸਰਾਭਾ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਤਾਂ ਅਣਖ਼ੀ ਰੁੱਤ ਕਿਰਦਾਰ ਦਾ ਨਾਂ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਭਟਕਦਿਆਂ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਕਦੇ ਵੀ ਬਣਦਾ ਨਾ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਵਰਕੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਮਹਿੰਗੇ ਵਸਤਰ, ਸੋਨਾ, ਗਹਿਣੇ, ਰੰਗ ਬਰੰਗਾ ਜਾਲ ਕੁੜੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਮਨ ਵਿੱਚ ਆਵੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ਆਵੇ ਧਰਤੀ ਹੇਠ ਭੂਚਾਲ ਬਈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਮਰ ਚੱਲੇ ਆਂ ਆਪਾਂ ਯਾਰੋ ਚੁੱਪ ਰਹਿਕੇ ਨਾ ਬੋਲਣ ਕਰਕੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਮਾਂ ਧਰਤੀ ਜਣਨੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਜਿਸਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਾਂ ਭੁੱਲ ਚੱਲੇ ਆਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਨਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਮੇਰੇ ਨੇੜੇ ਜਦ ਤੂੰ ਆਵੇਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਮੇਰੇ ਮੁਰਸ਼ਦ ਠੀਕ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਵੱਲੀਆਂ ਨੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਯਤਨ ਕਰਾਂਗਾ ਮੱਥੇ ਵਿਚਲੀ ਬਲਦੀ ਅੱਗ ਨੂੰ ਠਾਰ ਦਿਆਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਯਾਦ ਤੇਰੀ ਦਾ ਚਾਨਣ ਏਨਾਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਯਾਦਾਂ ਵਾਲੇ ਉੱਡਣੇ ਪੰਛੀ ਜਦ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਆ ਜਾਂਦੇ ਨੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰੱਤ ਭਰੇ ਵਗਦੇ ਦਰਿਆ ਪਾਣੀ ਕਿੱਧਰ ਚਲਾ ਗਿਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰੰਗਲੇ ਚੂੜੇ ਵਾਲੀ ਧੀ ਨੂੰ ਸੁਪਨਿਆਂ ਖ਼ਾਤਰ ਅੰਬਰ ਦੇਵੀਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰਾਤ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਹੋਕਾ ਦੇਵੇਂ, ਆਖੇਂ ਬਾਰ ਮ ਬਾਰ ਓ ਯਾਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰਾਤ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਠੱਕਾ ਵਗਦਾ ਦੀਵੇ ਲਾਟਾਂ ਡੋਲਦੀਆਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰਾਤ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਰੁੱਖਾਂ ਵਿਚਦੀ ਜਿਉਂ ਚੰਨ ਪਾਵੇ ਝਾਤ ਜਿਹੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰਾਤ ਪਈ ਹੈ, ਫਿਰ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਮੈਂ ਨਾ ਹੁਣ ਦਿਲਗੀਰ ਬਣਾਂਗਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰਾਤੀਂ ਸੁਪਨੇ 'ਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹਾਦਸਾ ਕੀ ਹੋਇਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰਾਤੀਂ ਬਿਰਖ਼ ਉਦਾਸ ਬੜੇ ਸੀ, ਲੱਭਦੇ ਫਿਰਦੇ ਛਾਵਾਂ ਨੂੰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰੀਝ ਕਦੇ ਵੀ ਦਿਲ ਦੇ ਉੱਤੇ ਭਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰੂਹ ਦੀ ਪਿਆਸ ਮਿਟਾਵਣ ਖਾਤਰ ਪੁੱਠੇ ਖੂਹ ਨਹੀਂ ਗੇੜੀਦੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰੋਕੋ ਵਗਣੋਂ ਇਸ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਤਲਖ਼ ਹਵਾਵਾਂ ਨੂੰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਲੱਤਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਨੇ ਚੁਕਣੈਂ ਅਖ਼ੀਰ ਤੇਰਾ ਭਾਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਲੰਮ ਸਲੰਮੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ, ਪੈੜਾਂ ਪਿਛਲੇ ਪਹਿਰ ਦੀਆਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵਕਤ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਿਖ ਸਮਝਾਵੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵਕਤ ਕਦੇ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਮੁੜਦਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵਕਤ ਬੜਾ ਕੁਝ ਲਿਖਦਾ ਰਹਿੰਦੈ ਪੜ੍ਹਿਆ ਕਰ ਦੀਵਾਰਾਂ ਉੱਤੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵਕਤ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਹਿੰਮਤ ਕਰਕੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵਗਦਾ ਦਰਿਆ ਓਸ ਕੰਢੇ ਸਾਰੇ ਖੰਡਰ ਯਾਦ ਨੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵਗ ਰਹੀ ਠੰਢੀ ਹਵਾ ਹੈ ਨਿੱਘ ਕਿਧਰੇ ਲਾਪਤਾ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵਤਨ ਅਸਾਡਾ ਚੋਰਾਂਵਾਲੀ, ਜਿੱਥੇ ਧਰਮ ਈਮਾਨ ਤੋਂ ਚੋਰੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵਰਜ ਨਾ ਕਿਉਂ ਆਖਨੈਂ ਬੱਚੇ ਖਿਡੌਣੇ ਤੋੜ ਨਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵੱਢਿਆ ਟੁੱਕਿਆ ਜਿਸਮ ਪਿਆ ਹੈ ਰੋਜ਼ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨਾਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵਾਅ ਵਰੋਲਾ ਤੇਜ਼ ਨ੍ਹੇਰੀ ਕੁਝ ਨੇ ਝੱਖੜ ਆਖਿਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿਗੜਦਾ ਜਾਵੇ, ਲਾ ਦੇਈਏ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਬੂਟਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵੀਰਵਾਰ ਨੂੰ ਜਗਦੇ ਦੀਵੇ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦਰਗਾਹਾਂ ਅੰਦਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵੇਖ ਕਿਵੇਂ ਤੂੰ, ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਦਾ, ਚੜ੍ਹਦਾ ਬਾਰਮਬਾਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਦਿੱਲੀਏ ਤੇਰੀ ਕਬਰ ਤੇ ਖਿੜਦੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਹਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ ਵੱਖਰਾ ਚਿਹਰਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰੰਗ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਥੱਕ ਚੱਲੇ ਹਾਂ ਰੋਜ਼ ਵਜਾਉਂਦੇ

ਗੀਤ : ਅਜਮੇਰ ਸਿੰਘ ਔਲਖ ਦੇ ਨਾਟਕ ਲਈ ਲਿਖਿਆ ਗੀਤ

ਗੀਤ-ਇਸ ਦੂਰ ਦੇਸ ਦੀ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਮੇਰੇ ਵੀਰੋ ਦੇਸ ਪੰਜਾਬ ਦਿਉ

ਗੀਤ-ਹਟ ਹਾਕਮਾਂ ਤੇ ਤੂੰ ਵੀ ਟਲ਼ ਸ਼ੇਰ ਬੱਲਿਆ

ਗੀਤ-ਕੱਢ ਕੇ ਮਿਆਨ ਵਿਚੋਂ ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾਨ ਕਿਹਾ

ਗੀਤ-ਡੋਲ ਗਿਆ ਤੇਰਾ ਕਿਉਂ ਈਮਾਨ ਮਾਏ ਮੇਰੀਏ

ਗੀਤ-ਧਰਤ ਬੇਗਾਨੀ, ਵੇਖ ਪਰਾਈਆਂ, ਚੋਪੜੀਆਂ ਤੇ ਡੁੱਲਿਓ ਨਾ

ਗੀਤ : ਭਰੁਣ ਹੱਤਿਆ ਦੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਗੀਤ

ਗੀਤ-ਰਾਜ ਭਾਗ ਵਾਲਿਓ ਕਮਾਲ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ਓ

ਗੀਤ-ਵੇ ਵੀਰੋ ਵੇ ਅੰਮੜੀ ਜਾਇਉ ! ਸਾਨੂੰ ਤੁਰਤ ਹਿਸਾਬ ਦਿਉ

ਇਸ ਰੁੱਖ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ

ਕੰਕਰੀਟ ਦਾ ਜੰਗਲ ਬੇਲਾ

ਚਰਖ਼ੜੀ

ਜਾਗਦੀ ਹੈ ਮਾਂ ਅਜੇ

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਹਥਿਆਰ ਹਨ

ਡਾਰਵਿਨ ਝੂਠ ਬੋਲਦਾ ਹੈ

ਧਰਤੀ ਗੀਤ ਸੁਣਾਵੇ

ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਮੁਬਾਰਕ

ਮਨ ਖਿੜਦਾ ਹੈ ਏਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਹੱਸਿਆ ਕਰ, ਮੁਸਕਾਇਆ ਕਰ ਤੂੰ

ਮਾਏ ਅਟੇਰਨ ਟੇਰਦੀਏ

ਮੇਰਾ ਬਾਬਲ (ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਜੀ ਦੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦਾ ਧਿਆਨ ਧਰ ਕੇ)

ਮੇਰੀ ਮਾਂ

ਰੰਗੋਲੀ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਭਰਦੇ ਬੱਚੇ

ਰੂਹ ਦੀ ਤਾਰ ਹਿਲਾ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦੀਏ, ਧਰਤੀ ਗਾਵਣ ਲਾ

ਵਸਦਾ ਰਹੁ ਆਜ਼ਾਦ ਕਨੇਡਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜੇਕਰ ਧੌਲ ਉਠਾਈ ਧਰਤੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਜੇਕਰ ਟੁਕੜੇ ਹੁੰਦਾ ਸੂਰਜ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਪੌਣੀ ਸਦੀ ਗੁਜ਼ਾਰਨ ਮਗਰੋਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਲੋਕ ਵਿਚਾਰੇ ਵਖਤਾਂ ਮਾਰੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਤਨ ਮਨ ਸਾਰਾ ਕਵਿਤਾ ਹੋਇਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਚੜ੍ਹਦੇ ਸੂਰਜ ਦੇ ਵਿੱਚ ਲੁਕਿਆ, ਕਿੱਧਰ ਸ਼ਬਦ ਸਵਾਰ ਤੁਰ ਗਿਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਡੁੱਬਦੇ ਸੂਰਜ ਦੇ ਵਿੱਚ ਢੋਇਆ ਕਿੱਧਰ ਸਾਡਾ ਯਾਰ ਤੁਰ ਗਿਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਪਿੱਛੋਂ ਇੱਕ ਵੀ ਸੁਪਨਾ, ਹੋਇਆ ਜੇ ਸਾਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਅੱਜ ਵੀ ਮੇਰਾ ਧਰਮੀ ਬਾਬਲ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਗਲਤਾਨ ਕਿਉਂ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਹਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ ਵੱਖਰਾ ਚਿਹਰਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਅਕਲ ਦਾ ਅਸਲ ਟਿਕਾਣਾ ਹੁੰਦੈ, ਚੁੱਪ ਦੀ ਚਾਰ ਦੀਵਾਰੀ ਅੰਦਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਗਲ਼ੀ ਗਲ਼ੀ ਵਣਜਾਰਾ ਫਿਰਦਾ, ਹੋਕਾ ਦਏ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਮੋਹ ਦੇ ਧਾਗੇ ਸਾਂਭਣ ਤੋਂ ਜਦ ਹਾਰ ਗਏ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਧਰਮ ਦਾਸ ਜੀ, ਧਰਮ ਨਾਲ ਜੀ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਹੁਣ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਕੋਈ ਥੋੜ ਨਹੀਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-’ਵਾ ਵਰੋਲਾ, ਤੇਜ਼ ’ਨੇਰ੍ਹੀ, ਕੁਝ ਨੇ ਝੱਖੜ ਆਖਿਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਆਪਣੇ ਘਰ ਪਰਦੇਸੀਆਂ ਵਾਂਗੂੰ, ਪਰਤਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਿਉਂ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸ਼ਬਦ ਕੋਸ਼ 'ਚੋਂ ਲੱਭਦਾ ਫਿਰਦੈਂ, ਅਰਥ ਅਜੇ ਤੂੰ ਸੱਥਰਾਂ ਦਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ ਖਿੜਿਆ ਜਿਹੜਾ, ਬੂਟਾ ਇੱਕ ਅਨਾਰ ਦਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸਾਂਭੀ ਰੱਖ ਤੂੰ ਦਿਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੱਜਣਾਂ ਦੀ ਤਸਵੀਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਖ੍ਵਾਬ ਨਾ ਖ਼ਿਆਲ, ਕਦੇ ਇਹ ਵੀ ਦਿਨ ਆਉਣਗੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਝੰਬਿਆ ’ਨ੍ਹੇਰੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਗਿਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਦਿਲ ਨੂੰ ਇਹ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਰਹਿਨਾਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਧਨਵੰਤੇ ਦਾ ਬੋਲ ਕੁਬੋਲ ਵੀ ਬਣਦਾ ਬਚਨ ਬਿਲਾਸ ਕਿਉਂ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੇ ਅਪਣੀ ਧਰਤੀ, ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਅਸਮਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਰੁਕ ਗਈ ਤਾਜ਼ੀ ਹਵਾ ਤੇ ਬਿਰਖ ਸਾਰੇ ਸੌਂ ਗਏ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵਹਿ ਗਿਆ ਪਾਣੀ ਪੁਲ਼ਾਂ ਦੇ ਹੇਠ ਮੁੜ ਆਉਂਦਾ ਨਹੀਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਵੀਰਵਾਰ ਨੂੰ ਜਗਦੇ ਦੀਵੇ, ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦਰਗਾਹਾਂ ਅੰਦਰ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਮਾਰ ਉਡਾਰੀ ਚੱਲ ਹੁਣ ਚੱਲੀਏ, ਅੰਬਰ ਤੋਂ ਵੀ ਪਾਰ ਬਾਬਲਾ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਤੇਰੇ ਲਈ ਦਰਿਆ ਹੈ ਰਾਵੀ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਹ ਦੇਸ ਵੀਰਿਆ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸਿਰ ਤੇ ਲੈ ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਚੁੰਨੀ, ਆ ਅੰਬਰ ਵਿੱਚ ਪੀਂਘ ਚੜ੍ਹਾਈਏ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਚਾਨਣ ਕਣੀਆਂ ਆਹ ਫੜ ਸੂਰਜ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਸੁਰਖ਼ ਗੁਲਾਬਾਂ ਦੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ, ਫ਼ੁੱਲਾਂ ਦੇ ਰੰਗ ਕਾਲ਼ੇ ਕਿਉਂ ਨੇ

ਗ਼ਜ਼ਲ-ਹਰ ਦਮ ਦੇ ਗੇੜੇ ਦਰਸ ਕਰਾਂ, ਸਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ

ਮੁੱਖ ਪੰਨਾ : ਕਾਵਿ ਰਚਨਾਵਾਂ, ਗੁਰਭਜਨ ਗਿੱਲ

ਮੁੱਖ ਪੰਨਾ : ਪੰਜਾਬੀ-ਕਵਿਤਾ.ਕਾਮ ਵੈਬਸਾਈਟ