Ajmer Gill
ਅਜਮੇਰ ਗਿੱਲ

ਅਜਮੇਰ ਗਿੱਲ ਪੰਜਾਬੀ ਜ਼ਬਾਨ ਦਾ ਸਮਰੱਥ ਸ਼ਾਇਰ ਸੀ। ਉਸ ਕਮਾਲ ਦੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਤੇ ਆਜ਼ਾਦ ਨਜ਼ਮ ਲਿਖੀ। ਕੁੱਲ ਚਾਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੇ ਅਜਮੇਰ ਦੀਆਂ। ਪਹਿਲੀ ਪੱਤਝੜ ਦੀ ਬੰਸਰੀ ਤੇ ਦੂਸਰੀ ਬਲ਼ਦੀਆਂ ਮਸ਼ਾਲਾਂ ਤੇ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਸੀ। ਤੀਸਰੀ ਵਕਤ ਦੇ ਸਫ਼ੇ ਤੇ ਸੀ। ਚੌਥੀ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਖਰੜਾ ਤਿਆਰ ਕਰਕੇ ਉਹ ਬੀਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਲੋਕ ਸਾਹਿੱਤ ਅਕਾਡਮੀ ਦੇ ਸਮਾਗਮ ਤੇ ਮੋਗਾ ਚ ਮਿਲਿਆ। ਮਹਿੰਦਰ ਸਾਥੀ ਸਮੇਤ। ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਸਬੰਧੀ ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਸੜਕਨਾਮਾ ਨੇ ਮੰਚ ਤੋਂ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ ਕਿ ਸਾਡੇ ਦੋਹਾਂ ਬੁਲੰਦ ਸ਼ਾਇਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤਿਆਰ ਨੇ ਪਰ ਛਾਪਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ। ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿੱਤ ਅਕਾਡਮੀ ਲੁਧਿਆਣਾ ਹਿੰਮਤ ਕਰੇ। ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿੱਤ ਅਕਾਡਮੀ ਲੁਧਿਆਣਾ ਦਾ ਉਦੋਂ ਮੈਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਾਂ ਤੇ ਡਾ: ਸੁਖਦੇਵ ਸਿੰਘ ਸਿਰਸਾ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ। ਅਸਾਂ ਸਿਰ ਜੋੜਿਆ ਤੇ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਅਕਾਡਮੀ ਵੱਲੋਂ ਸਿਰਜਣਾਤਮਕ ਸਾਹਿੱਤ ਛਾਪਣ ਦੀ ਪਿਰਤ ਨਹੀਂ ਪਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸੱਜਣ ਪਿਆਰਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਜ਼ਰੂਰ ਛਪਵਾ ਲਵਾਂਗੇ।

ਅਜਮੇਰ ਗਿੱਲ ਨੇ ਖਰੜਾ ਮੈਨੂੰ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਮੇਰੇ ਸੂਰਜਮੁਖੀ ਨਾਮ ਹੇਠ ਮੈਂ ਲੋਕ ਵਿਰਾਸਤ ਅਕਾਡਮੀ ਦੇ ਸਾਧਨਾਂ ਤੇ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਚਿੰਤਕ( ਟੋਰੰਟੋ)ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਚੇਤਨਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਤੋਂ 2014 ਚ ਛਪਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ 14 ਜਨਵਰੀ 2012 ਨੂੰ ਸਾਨੂੰ ਸਦੀਵੀ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਧੀ ਤੇ ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਬਾਬਲ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਂ ਸਹਾਰੇ ਛੱਡ ਅਨੰਤ ਦੇਸ ਨੂੰ ਤੁਰ ਗਿਆ। ਦੁਖਦਾਈ ਪੱਖ ਇਹ ਰਿਹਾ ਕਿ ਅਜਮੇਰ ਆਪਣੀ ਇਹ ਗ਼ਜ਼ਲ ਪੁਸਤਕ ਛਪੇ ਰੂਪ 'ਚ ਨਾ ਵੇਖ ਸਕਿਆ। ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਦੀਵੀ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿ ਗਿਆ। ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਵਿੱਚ ਅਮਰ ਸੂਫੀ ਨੇ ਅਜਮੇਰ ਨਾਲ ਲੰਮੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰਕੇ ਦਿੱਤੀ। ਸੰਪਾਦਨਾ ਡਾ: ਜਗਵਿੰਦਰ ਜੋਧਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ ਪੁਨੀਤਪਾਲ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਨੇ ਕੀਤੀ।

ਅਜਮੇਰ ਗਿੱਲ ਦਾ ਜਨਮ 23ਅਪਰੈਲ 1942 ਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕਾਗ਼ਜ਼ਾਂ ਚ 1937 ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਮੋਗਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਝੰਡੇਵਾਲਾ ਚ ਉਹ ਸ: ਧੰਨਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਘਰ ਮਾਤਾ ਗੁਰਦਿਆਲ ਕੌਰ ਦੀ ਕੁੱਖੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ। ਪੰਜ ਭਰਾ ਤੇ ਦੋ ਭੈਣਾਂ ਸਨ ਉਸ ਦੀਆਂ। ਉਸ ਨੇ ਦੋ ਅਣਛਪੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਵੀ ਅਮਰ ਸੂਫ਼ੀ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਅਜਮੇਰ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰਕੇ ਹੀ ਇਸ ਦਾ ਪੱਕ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅਜਮੇਰ ਗਿੱਲ ਦੀਆਂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੰਗ ਦੇ ਨਹੀਂ, ਸੈਆਂ ਰੰਗਾਂ ਦੇ ਸੂਰਜਮੁਖੀ ਖਿੜਦੇ ਨੇ। ਮੇਰੀ ਉਸ ਦੇ ਕਲਾਮ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਲਗਪਗ ਪੰਜ ਦਹਾਕੇ ਪੁਰਾਣੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮਿੱਤਰ ਪਿਆਰੇ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਉਸ ਦੀ ਇੱਕ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੇ ਦੋ ਸ਼ਿਅਰ ਪੜ੍ਹੇ ਸਨ।
ਦੇਗਾਂ ‘ਚ ਗਏ ਉਬਾਲੇ, ਕੱਟੇ ਗਏ ਆਰਿਆਂ ਤੇ।
ਐਸੇ ਸਮੇਂ ਵੀ ਆਏ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰਿਆਂ ਤੇ।
ਮੈਂ ਬਾਤ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਨੂੰ, ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਤੋਰਦਾ ਪਰ,
ਇਹ ਤਾਂ ਸੀ ਮੁਨਹਸਰ ਤੇਰੇ ਹੁੰਗਾਰਿਆਂ ਤੇ।
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਰਚਨਾ ਦੇ ਮੁਰੀਦ ਹੋ ਗਏ। ਡਾ: ਜਗਤਾਰ ਵਰਗੀ ਪਰਪੱਕਤਾ ਹੈ ਅਜਮੇਰ ਦੇ ਕਲਾਮ ਵਿੱਚ। ਮੈਂ ਇਸ ਸ਼ਾਇਰ ਦੇ ਕਲਾਮ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਿਆਂ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਵਡਭਾਗੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਨਿੱਕੇ ਭਰਾ ਮੰਨਦਾ ਸੀ। -ਗੁਰਭਜਨ ਗਿੱਲ

ਅਜਮੇਰ ਗਿੱਲ ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ

  • ਇਹ ਨਹੀਂ ਵੇਸਵਾ ਚੁਬਾਰੇ ਦੀ
  • ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਨੇ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ
  • ਕੀਹ ਹੈਂ ਤੂੰ? ਰੂਪ, ਰੰਗ, ਮਹਿਕ ਹੈਂ
  • ਇਕ ਰੌਸ਼ਨੀ ਦੀ ਲੀਕ ਸੀ
  • ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਕੁਈ ਮਹਿਕਦਾ ਦਰਿਆ ਮਿਲੇ
  • ਹੋਠਾਂ ਤੇ ਹਾਂ ਦੁਮੇਲ ਦੇ ਸੂਰਜ ਦਾ
  • ਸਮਝ ਨਾ ਆਏ ਕੀ ਮੈਨੂੰ ਹੋ ਗਿਆ
  • ਰਾਤ ਨੂੰ ਜੋ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਨੂੰ ਫੜ ਰਿਹਾ ਸੀ
  • ਦਿਨ ਰਾਤ ਮਿਲ ਰਹੇ ਨੇ
  • ਟੁੱਟਦੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ
  • ਜਾਨ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਾਨ ਜਾਏਗੀ
  • ਘਰ 'ਚ ਆ ਕੇ ਵੀ ਤਿਰੇ ਮੂੰਹ ਤੋਂ
  • ਦਰਿਆ ਵੀ ਵਗਦਾ ਸੀ ਰਿਹਾ
  • ਦਿਲ ਤਾਂ ਮੰਨਦਾ ਨਹੀਂ
  • ਇਹ ਅੱਗ ਵੀ ਕੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ!
  • ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਹੀ ਗੁੰਮ ਗਏ ਨੇ
  • ਹਰਿਆਲੀ ਖੇਤਾਂ ਉੱਤੇ ਆਏ
  • ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਾਂ ਬਾਲ਼ਦੀ ਹੈ ਨਿਤ
  • ਪਰਾਇਆ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ ਤਾਰੇ ਪਰਾਏ
  • ਕਬੂਤਰ ਟਾਹਣੀਆਂ ਵਿਚ ਉਡ ਰਹੇ
  • ਹੌਲੀ ਕੁ ਅਲਵਿਦਾ ਕਿਹਾ ਉਸ
  • ਬਰਫ਼ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਕੀਹ ਕਰੋਗੇ
  • ਦੀਆ ਸਲਾਈ ਵਾਂਗ ਅਸੀਂ ਅਗਨ ਨੂੰ ਸਾਂਭਿਆ
  • ਲਾਇਆ ਸੀ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਜੋ
  • ਖ਼ਤ ’ਚ ਤਿਰਾ ਪੈਗਾਮ ਨਾ ਹੋਵੇ
  • ਨਾ ਤਾਂ ਅਮੀਰ ਹਾਂ ਮੈਂ
  • ਜ਼ਹਿਰ ਦੇਵੋ ਪੀਣ ਨੂੰ
  • ਯਾਤਨਾਵਾਂ ਦਾ ਅਜੇ ਪਹਿਲਾ ਪਹਿਰ
  • ਆਪਣੇ ਘਰ 'ਚ ਵੀ ਗੁੰਮਸ਼ੁਦਾ ਹਾਂ
  • ਕੰਧਾਂ ਉਦਾਸ ਹੋਈਆਂ ਵਿਹੜਾ ਉਦਾਸ ਹੋਇਆ
  • ਤੂੰ ਬੋਲ ਕੋਈ ਬੋਲ
  • ਕੀ ! ਪਤਾ ਸੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖ਼ਤ ਵੀ
  • ਐਨੇ ਸਹੇ ਨੇ ਗ਼ਮ ਕਿ ਕੋਈ ਗ਼ਮ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ
  • ਮੰਜ਼ਲ ਮੁਕਾਮ ਆਪਣਾ ਨਾ ਕਾਰਵਾਂ ਆਪਣਾ
  • ਤੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਧੁੱਪ ਲਗਦੀ ਜ਼ਰਾ
  • ਕਰਵਟ ਬਦਲਦੀ ਰਾਤ ਹੈ ਬੀਮਾਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ
  • ਢਲ ਗਈ ਉਦਾਸ ਸ਼ਾਮ
  • ਇਹ ਕੰਮ ਆਪ ਕਰਨਾ ਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਣਾ
  • ਬਾਗ਼ੀਂ ਸਮੇਤ ਪੰਛੀਆਂ ਜਦ ਉਤਰਦੀ
  • ਸੰਭਲ ਕੇ ਭਰ ਉਡਾਰੀ ਹੈ ਤਿਰੇ ਵੱਲ
  • ਚੜ੍ਹਦੀ ਹੋਈ ਸਵੇਰ ਕਿ ਡੁੱਬਦੀ ਸ਼ਾਮ ਲਿਖਾਂ
  • ਤੇਰੇ ਬੰਦੇ ਕਜ਼ਾ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਨੇ
  • ਕੌੜੀ ਫਿਜ਼ਾ ਤੋਂ ਰੱਖਦਾ ਅੱਖਾਂ ਕਿਵੇਂ ਪਰ੍ਹੇ ?
  • ਤੇਰਾ ਇਕ ਹੱਥ ਮਹਿਕ ਰਿਹਾ ਹੈ
  • ਪਹਿਰਾਵਾ ਪਹਿਨ ਚਿੱਟਾ ਤੂੰ ਨਿਕਲੀ ਤਾਂ
  • ਪੈਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਿਸ਼ਤੀ ਦੇ ਵਿਚ ਪਾਏਗਾ
  • ਬਲ਼ਦੇ ਪਰ ਲੈ ਕੇ ਕਦੋਂ ਤੀਕਰ ਉਡੇਂਗਾ
  • ਮੰਗਦਾ ਪਾਣੀ ਸਮੁੰਦਰ ਮਰ ਗਿਆ
  • ਉਸਨੂੰ ਮੇਰਾ ਖ਼ਿਆਲ ਆਏਗਾ
  • ਦਰਖ਼ਤਾਂ 'ਚ ਜਦੋਂ ਤਾਰੇ ਖਿੜਨ
  • ਕੁਝ ਮਸਲਾ ਹੈ ਬੇਗਾਨਾ
  • ਲਹਿਰਾਂ ਅਜੇ ਨੇ ਵੇਂਹਦੀਆਂ
  • ਖ਼ਿਜਾਂ ਆਈ ਜ਼ਰਦ ਪੱਤੇ ਦਰਖ਼ਤਾਂ ਤੋਂ ਝੜਨਗੇ
  • ਜੀਣ ਲਈ ਜਾਬਰ ਵਸੀਲੇ ਹੋ ਗਏ
  • ਸੁਪਨੇ ਸਕਾਰ ਹੋਣ ਨਾ ਬੇ-ਅਮਲ ਜੀਵਿਆਂ
  • ਬਿਰਖ ਤਾਂ ਸੌਂ ਗਏ ਨੇ
  • ਆਦਮੀ ਸੌਂਦਾ ਹੈ ਸੁੱਤੀ ਰਾਤ ਨਾ
  • ਏਸੇ ਬਦਨ ’ਚੋਂ ਨਫ਼ਰਤਾਂ
  • ਹਾਲ ਕਿਸਨੂੰ? ਅਸੀ ਸੁਨਾਉਣ ਲਗੇ
  • ਕਿਸ਼ਤੀ ਹੀ ਰਾਸ ਹੈ ਤੇ ਨਾ
  • ਜੋ ਵੀ ਪਾਂਧੀ ਏਸ ਰਸਤੇ ਤੋਂ
  • ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਐ
  • ਅਜੇ ਤਾਂ ਰਾਤ ਕਾਲੀ ਦਾ
  • ਫੁੱਲ ਤੋਂ ਹੌਲੀ ਅਤੇ ਪੱਥਰਾਂ ਤੋਂ ਭਾਰੀ
  • ਖਾਲੀ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਘਰ 'ਚ
  • ਪੈਰ ਮੇਰੇ ਭਟਕਦੇ ਰਹੇ
  • ਸਾਡੇ ਜਿਹੇ ਮਰੀਜ਼ ਦਾ
  • ਦੀਵਾਰਾਂ 'ਚੋਂ ਦਰ ਕੱਢਣੇ ਨੇ
  • ਸ਼ਰਮਾਇਆ, ਫਿਰ ਮਹਿਕਿਆ
  • ਬਸ ਤੁਸੀਂ ਧਾਗੇ ਨੂੰ ਤੀਲੀ ਲਾਣੀ
  • ਕੋਠੇ ਤੇ ਆ ਕੇ ਚਾਨਣੀ
  • ਟਹਿਣੀ ਨਾਲ਼ੋਂ ਟੁੱਟ ਚੁੱਕਾ ਏਂ
  • ਮੰਗਦਾ ਪਾਣੀ ਸਮੁੰਦਰ ਮਰ ਗਿਆ
  • ਬਗਲਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਵੀ ਹੁਣ
  • ਚਿਹਰਾ ਕਿਸੇ ਖ਼ਿਆਲ ਦਾ
  • ਸਿਰ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਹੈ ਛੱਤ
  • ਇਹ ਸੋਚ ਡਰ ਨੇ ਜਾਂਦੀਆਂ
  • ਲੋਕ ਮਿਲਦੇ ਨੇ ਗੁਲਾਬਾਂ ਵਰਗੇ
  • ਧੁੱਪ ਡੁੱਬੀ ਰਾਤ ਦੇ ਸਾਏ ਵਧੇ
  • ਗੁਲਾਮੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਨਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ
  • ਹੋਰ ਕੀ ! ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਖਣਾ
  • ਕੋਈ ਕੋਈ ਹੀ ਖਿੜੇ ਫੁੱਲ
  • ਚਿਲਕਦੀ ਧੁੱਪ ਵਿਚ ਘਰ ’ਚੋਂ
  • ਰਾਵ੍ਹਾਂ, ਛਾਵਾਂ ਤੇ ’ਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਲਈਏ
  • ਕਿਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਿਚ ਆ ਗਈ
  • ਇਹ ਸੋਨੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਸੂਰਜ ਤੇਰਾ ਹੈ
  • ਮੁੱਠੀ ’ਚ ਨਾ ਲੈ ਜੁਗਨੂੰ
  • ਇਹ ਕੌਣ ਅਜਨਬੀ ਮਿਰੀ ਸੋਚਾਂ 'ਚੋਂ ਵਿਚਰਦਾ
  • ਮੌਤ ਸਿਰ ਤੇ ਹੈ ਮਨੁੱਖ ਫਿਰ ਵੀ
  • ਦਿਲ ਹੈ ਉਦਾਸ, ਕੋਈ ਬੁਲਾਏ ਨਾ
  • ਮੇਰੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ’ਚ ਤੇਰਾ ਸਿਰ ਛੁਪਾਣਾ
  • ਉਹ ਮਿਰੇ ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਚਿਣ ਗਏ
  • ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਕਿ ਬਾਹਰ ਹੈ
  • ਨਾ ਗ਼ਮ ਕਰ ਜੇ ਤਿਰੇ ਤਾਰੇ ਚੁਰਾ ਲੀਤੇ
  • ਖੰਡਰਾਤ ਦੀ ਦੀਵਾਰ ਤੇ ਇਕ
  • ਰੰਗ ਯਾਰਾਂ ਦੇ ਕੁਛ ਬਹਾਰਾਂ ਦੇ
  • ਉਹ ਹੈ ਕਾਇਆ ਜਾਂ ਹੈ ਸਾਇਆ
  • ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਿਨ ਹੈ ਕਿ ਯਾਰੋ ਰਾਤ ਹੈ
  • ਰੰਗਾਂ 'ਚ ਸੀ ਜੋ ਲਿਪਟਦੀ
  • ਨਿਕਲੀ ਨਦੀ ਪਹਾੜ ’ਚੋਂ
  • ਰਾਤ ਬਾਰੇ ਖ਼ਤ ਲਿਖੇ ਸੀ ਤੂੰ
  • ਫੁੱਲ ਖਿੜਦੇ ਨੇ ਰਹੇ
  • ਰੁਕਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਾਫ਼ਲਾ
  • ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਕੇ ਖੁੱਲ੍ਹਕੇ ਹੱਸਕੇ
  • ਛਾਲੀਂ ਭਰੇ ਸੁਖਨ ਤੇ ਨਾ
  • ਇਸ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਮਿਰਾ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ
  • ਬੈਠਕੇ ਕੋਲੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਕੀਹ ਕਰੇਂਗਾ
  • ਇਹ ਸ਼ੁਭ ਇੱਛਾਵਾਂ ਮੇਰੀਆਂ
  • ਕਦੇ ਫੁੱਲ ਬਣਕੇ ਖਿੜ ਪਿਆ
  • ਬੁਝੂਗਾ ਦੀਪ ਤਾਂ ਰੌਸ਼ਨ ਤਿਰਾ ਚਿਹਰਾ ਰਹੇਗਾ