Punjabi Kavita
  

Abid Jafri عابد جعفری

عابد جعفری جی دا جنم 1934 وچ علاقہ دھن کہون دے شہر چکوال دے ہک قصبے منگوال چ ہویا ۔ اوہناں دا اصل ناں اللہ داد خاں سی ۔ اوہ اردو دے ہک مشہورتے منّے پرمنّے استاد شاعر سن  ہک سُچل فقیر تے درویش جنہاں کولوں کئی شاعراں ، عام لوکاں تے لیکھکاں نیں فیض حاصل کیتا اج وی دھن دے لوک اوہناں نوں بہوں عزت تے احترام نال یاد کردے نیں ۔ اوہناں دے دوستاں وچ نامور شاعر احسان اکبر ، اختر امام رضوی ، سید منظور حیدر ، ماجد صدیقی ، وغیرہ شامل رہے پر اوہناں آپ کدی وڈے شہراں دا رخ نئیں کیتا ہاں پر راول پنڈی ، اسلام آباد دے ادبی حلقے اوہناں نوں جانڑدے سن کئی وڈے مشاعریاں دی صدارت وی کیتی ، ایوارڈز نال وی نوازیا جاندا رہیا۔2 اردو کتاباں تے 1 پنجابی دی کتاب “ گئے گواچے سُکھ “ اوہناں دی حیاتی چ چھپی ۔چڑھدے پنجاب ول گُرمکھی چ وی نظماں چھپدیاں رہیاں ۔ 2017 وچ ظفر اقبال ہوراں نیں “عابد جعفری بطور غزل گو “ دے سرنانویں نال پروفیسر کامران کاظمی دی نگرانی وچ ایم فل دا تھیسز علامہ اقبال اوپن یونیورسٹی اسلام آباد چوں مکمل کیتا ۔ کافی کلام غیر مطبوعہ اے تے کلیات دا کم جاری اے ۔اپریل 2014 وچ اس فانی جہان تو رخصت ہوئے تے اپنے پنڈ منگوال وچ دفن نیں ۔

گئے گواچے سکھ : عابد جعفری

ایہہ کیہ سوچدے رہندے او بھولیو ، بھولیو بے پرواہو
پُھل تے تریل
بیدردو
— !
بھگوان رہیا سی ویکھدا
موت دا پندھ
گِیت
کلّھی جیہی سوچ
پپیہا
حق دا راہ
تُوں تے میں
معرفت
کیہ ہونا ایں

پنجابی کویتا/شاعری عابد جعفری

رُتوں رُتیں ونڈیندیاں سانولاں ، پیلکاں، لالِیاں
نِت نِت دا اے سوگ نماشاں پئیاں دا