رُتوں رُتیں ونڈیندیاں سانولاں ، پیلکاں، لالِیاں مُکھڑیو مُکھڑے سجدیاں ! جُھمکیاں, نتھنِیاں , والِیاں ہِکنڑ نِکرتاں ڈوبِیاں ، سوہنڑیاں نخریاں ساڑِیاں ہِکنڑے کرتاں تارِیاں ! کوہجِیاں ،کملِیاں ،کالِیاں اوکنڑاں سوکنڑاں جردیاں ، جا بنیرے اپڑِیاں بَھلیے جِنہاں انگورِیاں ، دُھپّاں دُھوڑاں جالِیاں لگدیاں دی لٙج پالنڑاں ، کوئی بالاں دی کھیڈ نئیں یارِیاں توڑ نبھانڑیاں ، کتھے ایڈ سُکھالِیاں چیتر چاہ چڑھاوندیوں ، قصے کہانڑیاں پاوندیوں دل نگری وچ آوندیاں ، یاداں بن بن پالیاں مِنتاں زاریاں ساہج کے اوہنوں کدے مناون دا اساں چَج نہ سِکھیا ، اُنج پئیاں عُمراں گالِیاں بھانڈا کوئی لے آوندیوں، پور کے سب لے جاوندیوں ایہہ کے چا لے آوندایں، ٹُھوٹھے ، تھال ، پیالِیاں پکنڑ دی رُت آئی تے جِنہاں واہِیاں بیجِیاں مُڑ تیارِیاں ساہِجیاں ، فصلاں آنڑ سمھالِیاں ہِک پکھنڑوں سی راکھواں ، اساں سی پال کے رکھیا بُنڑ لئے جال شکارِیاں ، سو سو چالاں چالِیاں عابد مِلن فقیریاں ، لوڑنے سُکھ سَواد وی رہنڑاں وی منگوال تے بہنڑاں وی کٹھیالیاں

نِت نِت دا اے سوگ نماشاں پئیاں دا دل نوں لٙے گیا روگ نماشاں پئیاں دا کُجہاں نوں پیا مارے خوف ہنیریاں دا کُجہاں نوں اے توگ نماشاں پئیاں دا ویلے سِر تے توں وی کٙتیا , سِیڑیا نئیں ہُن پئی بھوگن بھوگ نماشاں پئیاں دا بھورا بھورا کر کے جُثٙہ چھڈ جانداے یاداں دا _سنجوگ ! نماشاں پئیاں دا بھولیا پکھوا , کر کوئی فکر ٹکانے دا نہ پیا چوگا چوگ نماشاں پئیاں دا لُگ ملُگی ڈھوک تے کَل مُکلی نوں ویلا کردا جوگ , نماشاں پئیاں دا لیکھا دے اسمان تے تارا ہک وی نئیں کریے کیہ اسروگ نماشاں پئیاں دا عابدسوڑاں بِھیڑاں اچ ہُن کیہ کردے نیں اپنے نال دے لوگ نماشاں پئیاں دا ؟