Aanand Manjari : Trilok Singh Thakurela
ਆਨੰਦ ਮੰਜਰੀ (ਮੁਕਰੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ) : ਤ੍ਰਿਲੋਕ ਸਿੰਘ ਠਕੁਰੇਲਾ
ਜਬ ਭੀ ਦੇਖੂੰ, ਆਤਪ ਹਰਤਾ। ਮੇਰੇ ਮਨ ਮੇਂ ਸਪਨੇ ਭਰਤਾ। ਜਾਦੂਗਰ ਹੈ, ਡਾਲੇ ਫੰਦਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਚੰਦਾ। ਲੰਬਾ ਕਦ ਹੈ, ਚਿਕਨੀ ਕਾਯਾ। ਉਸਨੇ ਸਬ ਪਰ ਰੌਬ ਜਮਾਯਾ। ਪਹਲਵਾਨ ਭੀ ਪੜਤਾ ਠੰਡਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਡੰਡਾ। ਉਸਸੇ ਸਟਕਰ, ਮੈਂ ਸੁਖ ਪਾਤੀ। ਨਈ ਤਾਜਗੀ ਮਨ ਮੇਂ ਆਤੀ। ਕਭੀ ਨ ਮਿਲਤੀ ਉਸਸੇ ਝਿੜਕੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਖਿੜਕੀ। ਜੈਸੇ ਚਾਹੇ ਵਹ ਤਨ ਛੂਤਾ। ਉਸਕੋ ਰੋਕੇ, ਕਿਸਕਾ ਬੂਤਾ। ਕਰਤਾ ਰਹਤਾ ਅਪਨੀ ਮਰਜੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਦਰਜੀ। ਕਭੀ ਕਿਸੀ ਕੀ ਧਾਕ ਨ ਮਾਨੇ। ਜਗ ਕੀ ਸਾਰੀ ਬਾਤੇਂ ਜਾਨੇ। ਉਸਸੇ ਹਾਰੇ ਸਾਰੇ ਟਯੂਟਰ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ, ਕੰਪਯੂਟਰ। ਯੂੰ ਤੋ ਹਰ ਦਿਨ ਸਾਥ ਨਿਭਾਯੇ। ਜਾੜੇ ਮੇਂ ਕੁਛ ਜਯਾਦਾ ਭਾਯੇ। ਕਭੀ ਕਭੀ ਬਨ ਜਾਤਾ ਚੀਟਰ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਹੀਟਰ। ਦੇਖ ਦੇਖ ਕਰ ਮੈਂ ਹਰਸ਼ਾਊਂ। ਖੁਸ਼ ਹੋਕਰ ਕੇ ਅੰਗ ਲਗਾਊਂ। ਸੀਖ ਚੁਕੀ ਮੈਂ ਸੁਖ-ਦੁਖ ਸਹਨਾ ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਗਹਨਾ। ਦਿਨ ਮੇਂ ਘਰ ਕੇ ਬਾਹਰ ਭਾਤਾ। ਕਿੰਤੁ ਸ਼ਾਮ ਕੋ ਘਰ ਮੇਂ ਲਾਤਾ। ਕਭੀ ਪਿਲਾਤਾ ਤੁਲਸੀ ਕਾੜਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਜਾੜਾ। ਰਾਤ ਦਿਵਸ ਕਾ ਸਾਥ ਹਮਾਰਾ। ਸਖਿ, ਵਹ ਮੁਝਕੋ ਲਗਤਾ ਪਯਾਰਾ। ਗਾਯੇ ਗੀਤ ਕਿ ਨਾਚੇ ਪਾਯਲ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ, ਮੋਬਾਇਲ। ਮਨ ਬਹਲਾਤਾ ਜਬ ਢਿੰਗ ਹੋਤੀ। ਖੂਬ ਲੁਟਾਤਾ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਮੋਤੀ। ਫਿਰ ਭੀ ਪਯਾਸੀ ਮਨ ਕੀ ਗਾਗਰ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸਾਗਰ। ਬਾਰ ਬਾਰ ਵਹ ਪਾਸ ਬੁਲਾਤਾ। ਮੇਰੇ ਮਨ ਕੋ ਖੂਬ ਰਿਝਾਤਾ। ਖੁਦ ਕੋ ਉਸ ਪਰ ਕਰਤੀ ਅਰਪਣ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਦਰਪਣ। ਬੜੀ ਅਕੜ ਸੇ ਪਹਰਾ ਦੇਤਾ। ਬਦਲੇ ਮੇਂ ਕੁਛ ਕਭੀ ਨ ਲੇਤਾ। ਚਤੁਰਾਈ ਸੇ ਖਤਰਾ ਟਾਲਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਤਾਲਾ। ਦਾੰਤ ਦਿਖਾਏ, ਆਂਖੇਂ ਮੀਂਚੇ। ਜਬ ਚਾਹੇ ਤਬ ਕਪੜੇ ਖੀਂਚੇ। ਡਰਕਰ ਭਾਗੂੰ ਘਰ ਕੇ ਅੰਦਰ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਗੁੰਡਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਬੰਦਰ। ਵਾਦੇ ਕਰਤਾ, ਖ੍ਵਾਬ ਦਿਖਾਯੇ। ਤਰਹ ਤਰਹ ਸੇ ਮਨ ਸਮਝਾਯੇ। ਮਤਲਬ ਸਾਧੇ, ਕੁਛ ਨਾ ਦੇਤਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਨੇਤਾ। ਰਸ ਲੇਤੀ ਮੈਂ ਉਸਕੇ ਰਸ ਮੇਂ। ਹੋ ਜਾਤੀ ਹੂੰ ਉਸਕੇ ਵਸ਼ ਮੇਂ। ਮੈਂ ਖੁਦ ਉਸ ਪਰ ਜਾਊਂ ਵਾਰੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ, ਫੁਲਵਾਰੀ। ਬਲ ਉਸਸੇ ਹੀ ਮੁਝਮੇਂ ਆਤਾ। ਉਸਕੇ ਬਿਨਾ ਨ ਕੁਛ ਭੀ ਭਾਤਾ। ਵਹ ਨ ਮਿਲੇ ਤੋ ਵਯਰਥ ਖਜਾਨਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਖਾਨਾ। ਚਮਕ ਦਮਕ ਪਰ ਉਸਕੀ ਵਾਰੀ। ਉਸਕੀ ਚਾਹਤ ਸਬ ਪਰ ਭਾਰੀ। ਕਭੀ ਨ ਚਾਹੂੰ ਉਸਕੋ ਖੋਨਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸੋਨਾ। ਉਸ ਸੇ ਹੀ ਯਹ ਧਰਾ ਸੁਹਾਨੀ। ਵਹ ਨ ਰਹੇ ਤੋ ਖਤਮ ਕਹਾਨੀ। ਤੂ ਭੀ ਕਬ ਹੈ, ਕਮ ਦੀਵਾਨੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਪਾਨੀ। ਰਾਤ ਹੁਈ ਤੋ ਘਰ ਮੇਂ ਆਯਾ। ਸੁਬਹ ਹੁਈ ਤਬ ਕਹੀਂ ਨ ਪਾਯਾ। ਕਭੀ ਨ ਵਹ ਹੋ ਪਾਯਾ ਮੇਰਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਹੀਂ, ਅੰਧੇਰਾ। ਤਨ ਸੇ ਲਿਪਟੇ, ਮਨ ਕੋ ਭਾਯੇ। ਮਨ ਮੇਂ ਅਨਗਿਨ ਖੁਸ਼ਿਯਾੰ ਲਾਯੇ। ਉਸਕੇ ਬਿਨਾ ਨ ਚਲਤੀ ਗਾੜੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸਾੜੀ। ਖਰੀ ਖਰੀ ਵਹ ਬਾਤੇਂ ਕਰਤਾ। ਸਚ ਕਹਨੇ ਮੇਂ ਕਭੀ ਨ ਡਰਤਾ। ਸਦਾ ਸਤਯ ਕੇ ਲਿਏ ਸਮਰਪਣ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਧੂ? ਨਾ ਸਖਿ, ਦਰਪਣ। ਹਾਟ ਦਿਖਾਯੇ, ਸੈਰ ਕਰਾਤਾ। ਜੋ ਚਾਹੂੰ ਵਹ ਮੁਝੇ ਦਿਲਾਤਾ। ਸਾਥ ਰਹੇ ਤੋ ਰਹੂੰ ਸਹਰਸ਼। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਪਰਸ। ਜਬ ਦੇਖੂੰ ਤਬ ਮਨ ਹਰਸਾਯੇ। ਮਨ ਕੋ ਭਾਵੋਂ ਸੇ ਭਰ ਜਾਯੇ। ਚੂਮੂੰ, ਕਭੀ ਲਗਾਊਂ ਛਾਤੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਪਾਤੀ। ਰਾਤੋਂ ਮੇਂ ਸੁਖ ਸੇ ਭਰ ਦੇਤਾ। ਦਿਨ ਮੇਂ ਨਹੀਂ ਕਭੀ ਸੁਧਿ ਲੇਤਾ। ਫਿਰ ਭੀ ਮੁਝੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਯਾਰਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਤਾਰਾ। ਮੁਝੇ ਦੇਖਕਰ ਲਾੜ ਲੜਾਯੇ। ਮੇਰੀ ਬਾਤੋਂ ਕੋ ਦੋਹਰਾਯੇ। ਮਨ ਮੇਂ ਮੀਠੇ ਸਪਨੇ ਬੋਤਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਤੋਤਾ। ਸਬਕੇ ਸਨਮੁਖ ਮਾਨ ਬੜ੍ਹਾਯੇ। ਗਲੇ ਲਿਪਟਕਰ ਸੁਖ ਪੰਹੁਚਾਯੇ। ਮੁਝ ਪਰ ਜੈਸੇ ਜਾਦੂ ਡਾਲਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਮਾਲਾ। ਜਬ ਆਯੇ ਤਬ ਖੁਸ਼ਿਯਾਂ ਲਾਤਾ। ਮੁਝਕੋ ਅਪਨੇ ਪਾਸ ਬੁਲਾਤਾ। ਲਗਤੀ ਮਧੁਰ ਮਿਲਨ ਕੀ ਬੇਲਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਮੇਲਾ। ਪਾਕਰ ਉਸੇ ਫਿਰੂੰ ਇਤਰਾਤੀ। ਜੋ ਮਨ ਚਾਹੇ ਸੋ ਮੈਂ ਪਾਤੀ। ਸਹਜ ਨਸ਼ਾ ਹੋਤਾ ਅਲਬੱਤਾ । ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸੱਤਾ। ਮੈਂ ਝੂਮੂੰ ਤੋ ਵਹ ਭੀ ਝੂਮੇ। ਜਬ ਚਾਹੇ ਗਾਲੋਂ ਕੋ ਚੂਮੇ। ਖੁਸ਼ ਹੋਕਰ ਨਾਚੂੰ ਦੇ ਠੁਮਕਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਝੁਮਕਾ। ਵਹ ਸੁਖ ਕੀ ਡੁਗਡੁਗੀ ਬਜਾਯੇ। ਤਰਹ ਤਰਹ ਸੇ ਮਨ ਬਹਲਾਯੇ। ਹੋਤੀ ਭੀੜ ਇਕੱਠੀ ਭਾਰੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਹੀਂ, ਮਦਾਰੀ। ਜਬ ਆਯੇ, ਰਸ-ਰੰਗ ਬਰਸਾਯੇ। ਬਾਰ ਬਾਰ ਮਨ ਕੋ ਹਰਸਾਯੇ। ਚਲਤੀ ਰਹਤੀ ਹੰਸੀ-ਠਿਠੋਲੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਹੋਲੀ। ਮੇਰੀ ਗਤਿ ਪਰ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਘੂਮੇ। ਝੂਮੇ, ਜਬ ਜਬ ਲਹੰਗਾ ਝੂਮੇ। ਮਨ ਕੋ ਭਾਯੇ, ਹਾਯ, ਅਨਾੜੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸਾੜੀ। ਬਿਨਾ ਬੁਲਾਯੇ, ਘਰ ਆ ਜਾਤਾ। ਅਪਨੀ ਧੁਨ ਮੇਂ ਗੀਤ ਸੁਨਾਤਾ। ਨਹੀਂ ਜਾਨਤਾ ਢਾਈ ਅਕਸ਼ਰ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਮੱਛਰ। ਰੰਗ-ਰੂਪ ਪਰ ਵਹ ਬਲਿਹਾਰੀ। ਪ੍ਰੇਮ ਲੁਟਾਤਾ ਬਾਰੀ ਬਾਰੀ। ਰਸ ਕਾ ਲੋਭੀ ਕਰਤਾ ਦੌਰਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਭੌਂਰਾ। ਉਸਸੇ ਜੀਵਨ ਸੁਖਮਯ ਚਲਤਾ। ਵਹ ਨ ਰਹੇ ਤੋ ਜੀਵਨ ਖਲਤਾ। ਕੈਸੇ ਕਹੂੰ ਕਿ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕੈਸਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਪ੍ਰੇਮੀ? ਨਾ ਸਖਿ, ਪੈਸਾ। ਕਰਤਾ ਹਰਿਤ, ਲੁਟਾ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ। ਭਰਤਾ ਮਨ ਕੀ ਗਾਗਰ ਖਾਲੀ। ਮੇਰੇ ਲਿਏ ਬਹੁਤ ਮਨਭਾਵਨ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸਾਵਨ। ਮੇਰੇ ਆਗੇ ਪੀਛੇ ਫਿਰਤਾ। ਜੈਸਾ ਚਾਹੂੰ, ਵੈਸਾ ਕਰਤਾ। ਮੇਰਾ ਮਨ ਮੋਹੇ, ਮ੍ਰਦੁਭਾਸ਼ੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ, ਚਪਰਾਸੀ। ਗਲੇ ਲਿਪਟ ਅਤਿਸ਼ਯ ਸੁਖ ਦੇਤੀ। ਤਨ-ਮਨ ਖੁਸ਼ਬੂ ਸੇ ਭਰ ਦੇਤੀ। ਰੂਪ ਸੁਹਾਵਨ, ਭੋਲਾ ਭਾਲਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਬਿਟਿਯਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਮਾਲਾ। ਕਰਤਾ ਰਹਤਾ ਕਾਮ ਅਮਾਨੀ। ਜਬ ਮਾੰਗੂੰ ਤਬ ਲਾਯੇ ਪਾਨੀ। ਚਿਕਨਾ ਸਿਰ ਹੈ, ਮੁਖ ਹੈ ਛੋਟਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਨੌਕਰ? ਨਾ ਸਖਿ, ਲੋਟਾ। ਆਲਿੰਗਨ ਮੇਂ ਵਹ ਭਰ ਲੇਤੀ। ਤਨ ਮਨ ਦੋਨੋਂ ਕੋ ਸੁਖ ਦੇਤੀ। ਰਹਤੀ ਹੈ ਬਨਕਰ ਹਮਜੋਲੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਮਾੰ ਹੈ? ਨਾ ਸਖਿ, ਚੋਲੀ। ਜਬ ਜਬ ਆਤੀ ਦੁ:ਖ ਸੇ ਭਰਤੀ। ਪਤਿ ਕੇ ਰੁਪਯੇ ਪੈਸੇ ਹਰਤੀ। ਉਸਕੀ ਆਵਕ ਰਾਸ ਨ ਆਈ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸੌਤਨ? ਨਾ, ਮਹੰਗਾਈ। ਉਸ ਪਰ ਮੋਹਿਤ ਦੁਨਿਯਾ ਸਾਰੀ। ਉਸ ਬਿਨ ਚਲੇ ਨ ਦੁਨਿਯਾਦਾਰੀ। ਉਸਸੇ ਮਿਲਤੀ, ਹਿੰਮਤ ਭਾਰੀ। ਕਯਾ ਪ੍ਰਿਯ, ਰੁਪਯਾ? ਨਾ ਪ੍ਰਿਯ, ਨਾਰੀ। ਗੋਲ ਗੋਲ ਹੈ, ਸਬਕਾ ਪਯਾਰਾ। ਜੋ ਭੀ ਦੇਖੇ ਲਗੇ ਦੁਲਾਰਾ। ਜਿਸੇ ਨ ਭਾਯੇ, ਮੂਰਖ ਬੰਦਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਿੱਕਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਚੰਦਾ। ਦੁਨਿਯਾ ਭਰ ਮੇਂ ਮਾਨ ਬੜਾਯੇ। ਭਾਗ੍ਯਵਾਨ ਹੀ ਉਸਕੋ ਪਾਯੇ। ਮੰਦਭਾਗਯ ਜੋ ਕਰੇ ਅਨਿੱਛਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਕੁਰਸੀ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸ਼ਿਕਸ਼ਾ। ਸਾਥ ਮਿਲੇ ਤੋ ਸਾਥੀ ਝੂਮੇ। ਪਾਗਲ ਕਰਕੇ ਧਰਤੀ ਚੂਮੇ। ਔਰ ਅਕਲ ਪਰ ਡਾਲੇ ਤਾਲਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਜੋਕਰ? ਨਾ ਸਖਿ, ਹਾਲਾ। ਜਬ ਭੀ ਚਾਹੂੰ, ਹਾਟ ਕਰਾਤਾ। ਸਾਰੀ ਚੀਜੇਂ ਖੁਦ ਹੀ ਲਾਤਾ। ਹਾਥ ਪਕੜਕਰ ਚਲਤਾ ਛੈਲਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਥੈਲਾ। ਸਖਿ, ਉਸਕਾ ਤਨ ਬੜਾ ਗਠੀਲਾ। ਪਰ ਅੰਦਰ ਸੇ ਬੜਾ ਰਸੀਲਾ। ਸਿਰ ਪਰ ਪਗੜੀ, ਹਾਥ ਨ ਪੰਨਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਗੰਨਾ। ਜਬ ਜਬ ਉਸਕੋ ਵਿਰਹ ਸਤਾਯੇ। ਪੀ, ਪੀ ਕਹਕਰ ਵਹ ਚਿੱਲਾਯੇ। ਸਖਿ, ਨ ਲਗਾਨਾ ਉਸਕੋ ਪਾਤਕ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਵਿਰਹਿਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਚਾਤਕ। ਭ੍ਰਮ ਮੇਂ ਡਾਲੇ, ਕੁਛ ਉਲਝਾਯੇ। ਖੁਸ਼ਿਯਾਂ ਬਾਂਟੇ, ਮਨ ਬਹਲਾਯੇ। ਕਯਾ ਬਤਲਾਊਂ ਤੁਮ੍ਹੇਂ, ਸਹੇਲੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਛਲਿਨੀ? ਨਹੀਂ, ਪਹੇਲੀ। ਉਸਕੋ ਊੰਚਾ ਰਹਨਾ ਭਾਯੇ। ਪਿਟ ਕਰ ਭੀ ਮ੍ਰਦੁ ਬੋਲ ਸੁਨਾਯੇ। ਕਿਯਾ ਨ ਅਬ ਤਕ ਝਗੜਾ-ਟੰਟਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਮੁਰਗਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਘੰਟਾ। ਜੋ ਪਾ ਜਾਤੇ ਭਾਗਯ ਸਰਾਹੇਂ। ਬਾਲਕ-ਵ੍ਰਿਧ, ਰੰਕ-ਨ੍ਰਿਪ ਚਾਹੇਂ। ਸ਼ਾਦੀ ਹੋ ਯਾ ਮਾਤਮਪੁਰਸੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਖਾਨਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਕੁਰਸੀ। ਮੁਝੇ ਦੇਖਕਰ ਸੈਨ ਚਲਾਤਾ। ਇਤ ਉਤ ਗਰਦਨ ਕੋ ਮਟਕਾਤਾ। ਤਬ ਭਾਗੇ ਜਬ ਆਯੇ ਗੁੱਲੂ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਉੱਲੂ। ਸਖਿ, ਵਹ ਰਹਤਾ ਮਸਤ ਮਲੰਗਾ। ਸਾਥ ਨਿਭਾਏ ਜਬ ਹੋ ਦੰਗਾ। ਗਾੜੇ ਸਦਾ ਵਿਜਯ ਕਾ ਝੰਡਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਡੰਡਾ। ਗਰਮੀ ਹੋ ਯਾ ਧੂਪ ਸਤਾਯੇ। ਉਸਕਾ ਸੰਗ ਸਾਥ ਮਨ ਭਾਯੇ। ਬਨ ਜਾਤਾ ਵਹ ਸੁਖ ਕਾ ਦਾਤਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸ਼ਰਬਤ? ਨਾ ਸਖਿ, ਛਾਤਾ। ਆਤੀ ਪਾਸ ਔਰ ਪਗ ਛੂਤੀ। ਸਖਿ, ਉਸਸੇ ਮਿਲਤੀ ਮਜਬੂਤੀ। ਫਿਰ ਭੀ ਕਭੀ ਨ ਕੀਮਤ ਕੂਤੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਵਧੁ ਹੈ? ਨਾ ਸਖਿ, ਜੂਤੀ। ਲੰਬਾ-ਚੌੜਾ, ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ, ਮਸਤਾਨਾ। ਖੂਬ ਘੂਮਨਾ, ਜਮਕਰ ਖਾਨਾ। ਬਸ, ਅਮੀਰ ਕਾ ਬਨਤਾ ਸਾਥੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਹਾਥੀ। ਘਰ ਕੀ ਪਹਰੇਦਾਰੀ ਕਰਤਾ। ਕੋਈ ਆਯੇ, ਕਭੀ ਨ ਡਰਤਾ। ਕਭੀ ਨ ਰਖਤਾ ਡੰਡਾ-ਭਾਲਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਕੁੱਤਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਤਾਲਾ। ਜੋ ਮੈਂ ਦੇਤੀ, ਵਹ ਰਖ ਲੇਤੀ। ਜਬ ਭੀ ਮਾਂਗੂੰ, ਵਾਪਿਸ ਦੇਤੀ। ਲੰਬੀ ਚੈੜੀ, ਫਿਰ ਭੀ ਪਯਾਰੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਦਾਸੀ? ਨਾ, ਅਲਮਾਰੀ। ਭੂਖ ਲਗੇ ਸਮ੍ਰਿਤਿ ਮੇਂ ਆਤਾ। ਜੋ ਕੁਛ ਚਾਹੋ ਵਹੀ ਪਕਾਤਾ। ਬਨਾ ਰਸੋਈਘਰ ਕਾ ਦੂਲ੍ਹਾ। ਕਯਾ ਬਾਬਰਚੀ, ਨਾ ਸਖਿ, ਚੂਲ੍ਹਾ। ਚਿਕਨਾ ਹੈ ਵਹ ਮਨ ਕੋ ਭਾਯੇ। ਰੋਜ ਕਾਮ ਮੇਂ ਹਾਥ ਬਟਾਯੇ। ਕਿੰਤੂ ਸਹੇਲੀ, ਵਹ ਹੈ ਟਕਲਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਚਕਲਾ। ਜੈਸਾ ਬੋਲੂੰ ਵੈਸਾ ਬੋਲੇ। ਮੇਰੇ ਮਨ ਮੇਂ ਮਿਸ਼੍ਰੀ ਘੋਲੇ। ਪਯਾਰ ਨਹੀਂ ਕਮ ਉਸਸੇ ਹੋਤਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਬੇਟਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਤੋਤਾ। ਹਰ ਦਿਨ ਆਕਰ ਮੁਝੇ ਜਗਾਤਾ। ਮੈਂ ਨਿ:ਸ਼ਬਦ ਕਿ ਇਤਨਾ ਭਾਤਾ। ਖ੍ਵਾਬੋਂ ਸੇ ਭਰਤਾ ਮਨ ਮੇਰਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਪ੍ਰਿਯਤਮ? ਨਹੀਂ, ਸਵੇਰਾ। ਧਨ, ਆਭੂਸ਼ਣ, ਸੁਖ ਸੇ ਭਰਤਾ। ਮੁਝਕੋ ਮਨ ਕੀ ਰਾਨੀ ਕਰਤਾ। ਮੁਝ ਪਰ ਕਰਤਾ ਜਾਦੂ ਅਪਨਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸਪਨਾ। ਦ੍ਵਾਰੇ ਆਕਰ ਨਿਤਯ ਪੁਕਾਰੇ। ਮੈਂ ਭੀ ਦੌੜੀ ਆਊਂ ਦ੍ਵਾਰੇ। ਪ੍ਰੇਮ-ਪਯੋਧਰ, ਪਰਮ ਵਿਯੋਗੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਜੋਗੀ। ਹੋਠੋਂ ਕੋ ਛੂ ਮਾਨ ਬੜਾਯੇ। ਭਰੀ ਸਭਾ ਮੇਂ ਪਯਾਰ ਜਤਾਯੇ। ਗੁੜ-ਗੁੜ-ਗੁੜ-ਗੁੜ ਮਾਰੇ ਤੁੱਕਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਹੁੱਕਾ। ਕਮਰ ਪਕੜਤਾ, ਟਾਂਗੇਂ ਛੂਤਾ। ਘੂਮੇ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਨਿਪੂਤਾ। ਰੂਠੇ ਛੂਟੇ, ਪੜਤਾ ਮਹਿੰਗਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਲਹਿੰਗਾ। ਉਸਕੋ ਪਾਨਾ ਕੌਨ ਨ ਚਾਹੇ। ਜੋ ਭੀ ਪਾਯੇ, ਭਾਗਯ ਸਰਾਹੇ। ਪਾਕਰ ਕਭੀ ਨ ਚਾਹੇ ਖੋਨਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸੋਨਾ। ਗੋਰੀ ਚਿੱਟੀ ਯਾ ਹੋ ਕਾਲੀ। ਨਖਰੇ ਕਰੇ ਕਿ ਭੋਲੀ ਭਾਲੀ। ਮਨ ਮੇਂ ਭਰਤੀ ਵਹ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ। ਕਯਾ ਵਹ ਪਤਨੀ? ਨਾ ਰੇ ਸਾਲੀ। ਯੌਵਨ ਕੇ ਸਾਰੇ ਰਸ ਲੇਤਾ। ਚੂਮ ਚੂਮ ਪਾਗਲ ਕਰ ਦੇਤਾ। ਪ੍ਰੇਮ-ਪਿਪਾਸਾ, ਕਰਤਾ ਦੌਰਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਭੌਂਰਾ। ਦੁਨਿਯਾ ਭਰ ਕੀ ਬਾਤ ਬਤਾਯੇ। ਤਰਹ ਤਰਹ ਸੇ ਵਹ ਸਮਝਾਯੇ। ਉਸਕੇ ਬਿਨਾ ਜਿੰਦਗੀ ਥੋਥੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਪੋਥੀ। ਉਸਕੇ ਆਤੇ ਰੌਨਕ ਆਯੇ। ਵਹ ਜਾਯੇ ਤੋ ਕੁਛ ਨ ਸੁਹਾਯੇ। ਉਸਸੇ ਸਰਦੀ ਗਰਮੀ ਟਲੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਬਿਜਲੀ। ਜੋ ਮੈਂ ਬੋਲੂੰ ਵੈਸਾ ਬੋਲੇ। ਮੁਝੇ ਦੇਖਕਰ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਡੋਲੇ। ਘਰ ਛੋੜੇ ਪਰ ਸਗਾ ਨ ਹੋਤਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਪ੍ਰੇਮੀ? ਨਾ ਸਖਿ, ਤੋਤਾ। ਤਨ ਕੋ ਮਨ ਕੋ ਤਾਕਤ ਦੇਤੀ। ਬਹੁ ਬਾਧਾਏਂ ਝਟ ਹਰ ਲੇਤੀ। ਹੁਲਸਾਤੀ ਮਨ ਹੁਲਸੀ ਹੁਲਸੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਮਾਤਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਤੁਲਸੀ। ਵਹ ਆਯੇ ਤੋ ਤਨ ਮਨ ਹਰਸੇ। ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਰੰਗ ਰਸ ਬਰਸੇ। ਸਬਕੋ ਭਾਤੀ ਹੰਸੀ-ਠਿਠੋਲੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਜੋਕਰ? ਨਾ ਸਖਿ, ਹੋਲੀ। ਲੋਹੂ-ਪਯਾਸਾ, ਦੁ:ਖ ਕਾ ਦਾਤਾ। ਮੌਕਾ ਪਾਕਰ ਖੂਬ ਸਤਾਤਾ। ਹਿੰਸਕ ਬਾਤੇਂ ਅਕਸ਼ਰ ਅਕਸ਼ਰ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਕਾਤਿਲ? ਨਾ ਸਖਿ, ਮੱਛਰ। ਧੂਪ ਦੇਖਕਰ ਰੂਪ ਦਿਖਾਤਾ। ਸੰਗ ਸਾਥ ਮੇਂ ਦੌੜ ਲਗਾਤਾ। ਗਾਯਬ ਹੋਤਾ ਪਾਕਰ ਛਾਯਾ। ਸਖੀ, ਪਸੀਨਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸਾਯਾ। ਕਾਤਰ ਸ੍ਵਰ ਮੇਂ ਮਾਂਗੇ ਖਾਨਾ। ਹਰ ਦਿਨ ਆਨਾ, ਹਰ ਦਿਨ ਜਾਨਾ। ਦੁ:ਖ ਦੇਤੀ ਉਸਕੀ ਲਾਚਾਰੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਪਸ਼ੁਧਨ? ਨਹੀਂ, ਭਿਖਾਰੀ। ਉਸਕੀ ਕਾਠੀ ਭਯ ਸੇ ਭਰਤੀ। ਦੇਹ ਛਰਹਰੀ ਕਰਤਬ ਕਰਤੀ। ਉਸਨੇ ਗਾੜਾ ਅਪਨਾ ਝੰਡਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਪੱਠਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਡੰਡਾ। ਉਨ੍ਹੇਂ ਦੇਖ ਸਬ ਜਯ ਜਯ ਬੋਲੇਂ। ਅਪਨੇ ਮਨ ਕੀ ਗਠਰੀ ਖੋਲੇਂ। ਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਮਨ ਹੋਤਾ ਚੰਗਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਰਾਜਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਗੰਗਾ। ਮੇਰੇ ਤਨ ਕੀ ਭੂਖ ਮਿਟਾਯੇ। ਮੇਰੀ ਖਾਤਿਰ ਜਲ ਜਲ ਜਾਯੇ। ਕਿੰਤੂ ਨਹੀਂ ਬਨ ਪਾਯਾ ਦੂਲ੍ਹਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਪ੍ਰੇਮੀ? ਨਾ ਸਖਿ, ਚੂਲ੍ਹਾ। ਬਿਠਾ ਪੀਠ ਪਰ ਸੁਖ ਪਹੁੰਚਾਤਾ। ਮੁਝਕੋ ਲੇਕਰ ਦੌੜ ਲਗਾਤਾ। ਨਾ ਸ਼ਰਮਾਤਾ, ਨਾ ਡਰ ਥੋੜ੍ਹਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਘੋੜਾ। ਕਯਾ ਬਤਲਾਊਂ ਸਖਿ ਉਸਕੇ ਢੰਗ। ਨਿਰਭਯ ਲੇਟੇ ਵਹ ਪ੍ਰਿਯਤਮ ਸੰਗ। ਕਭੀ ਨ ਖਾਤੀ ਮਾਲ-ਮਿਠਾਈ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸੌਤਨ? ਨਹੀਂ, ਚਟਾਈ। ਕਭੀ ਪਕੜਤਾ ਵਹ ਬਾਲੋਂ ਕੋ। ਕਭੀ ਚੂਮ ਲੇਤਾ ਗਾਲੋਂ ਕੋ। ਮੈਂ ਖੁਸ਼ ਹੋਕਰ ਦੇਤੀ ਠੁਮਕਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਝੁਮਕਾ। ਮੈਂ ਉਸਕੀ ਬਾਂਹੋਂ ਮੇਂ ਸੋਤੀ। ਮੀਠੇ ਮੀਠੇ ਸ੍ਵਪਨ ਸੰਜੋਤੀ। ਸਖੀ, ਅਧੂਰਾ ਬਿਨ ਉਸਕੇ ਘਰ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਬਿਸਤਰ। ਦਿਨ ਯਾ ਰਾਤ ਕਭੀ ਆ ਜਾਤਾ। ਮੇਰੇ ਮਨ ਕੋ ਪੰਖ ਲਗਾਤਾ। ਮੁਝ ਪਰ ਕਰਤਾ ਜਾਦੂ ਅਪਨਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸਪਨਾ। ਆਗ ਤਾਪ ਸੇ ਕਭੀ ਨ ਡਰਤਾ। ਸਾਸ ਬਹੂ ਕੇ ਮਨ ਕੀ ਕਰਤਾ। ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਸ਼ਰੀਰ ਪਰ ਰਹਤਾ ਸਿਮਟਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਚਿਮਟਾ। ਗਰਮੀ ਹੋ ਯਾ ਬਾਰਿਸ਼ ਆਯੇ। ਹਾਥ ਪਕੜ ਕਰ ਸਾਥ ਨਿਭਾਯੇ। ਮੇਰੇ ਸੁਖ ਦੁ:ਖ ਸਹਤਾ ਜਾਤਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਛਾਤਾ। ਜਬ ਚਾਹੂੰ ਤਬ ਸੈਰ ਕਰਾਤੀ। ਗਾਨੇ ਗਾਕਰ ਮਨ ਬਹਲਾਤੀ। ਕਭੀ ਨ ਮਾਂਗੇ ਗਹਨੇ ਸਾੜੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਦਾਸੀ? ਨਾ ਸਖਿ, ਗਾੜੀ। ਜਲ ਲੇ ਘੂਮੇ ਨਿਪਟ ਅਨਾੜੀ। ਕਭੀ ਭਿਗੋਯੇ ਚੋਲੀ-ਸਾੜੀ। ਲਗਤਾ ਫਿਰ ਭੀ ਵਹ ਮਨਭਾਵਨ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸਾਵਨ। ਰੂਪ ਰੰਗ ਕੀ ਬੋਲੇ ਤੂਤੀ। ਮੀਠੀ ਲਗਤੀ ਜਬ ਮੁੰਹ ਛੂਤੀ। ਸੁਖ ਸੇ ਭਰਤੀ ਉਸਕੀ ਟੱਕਰ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਗਣਿਕਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਸ਼ੱਕਰ। ਚਮਕੀਲੇ ਮੁਖ ਕਾ ਆਕਰਸ਼ਣ। ਕਰੇ ਦੂਰ ਸੇ ਸੁਖ ਕਾ ਵਰਸ਼ਣ। ਕਭੀ ਨ ਹੋਗਾ ਮਿਲਨ ਹਮਾਰਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਪ੍ਰੇਮੀ? ਨਾ ਸਖਿ, ਤਾਰਾ। ਕਭੀ ਬਨੇ ਵਹ ਸ਼ਹਦ ਸਰੀਖੀ। ਕਭੀ ਜਹਰ ਸੀ ਲਗਾਤੀ ਤੀਖੀ। ਵਹ ਦੁ:ਖਦਾਤਾ, ਵਹ ਕਲਯਾਣੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਔਸ਼ਧਿ? ਨਾ ਸਖਿ, ਵਾਣੀ। ਜਹਾਂ ਚਲੂੰ ਮੈਂ ਸਾਥ ਘੂਮਤਾ। ਚਾਟੁਕਾਰ ਸਾ ਪੈਰ ਚੂਮਤਾ। ਛੋੜੂੰ ਉਸੇ ਨ ਮੇਰਾ ਬੂਤਾ। ਕਯਾ ਪ੍ਰਿਯ, ਨੌਕਰ? ਨਾ ਪ੍ਰਿਯ, ਜੂਤਾ। ਦੇਹ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਮੁੱਨਤ ਮਾਥਾ। ਮਸਤ ਚਾਲ ਅਚਰਜ ਸੀ ਗਾਥਾ। ਸਾਥ ਨਿਭਾਯੇ ਬਨਕਰ ਸਾਥੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਹਾਥੀ। ਮੋਟਾ ਪੇਟ, ਗਲਾ ਹੈ ਛੋਟਾ। ਪਾਨੀ ਦੇਤਾ ਭਰ ਭਰ ਲੋਟਾ। ਪਰਿਚਿਤ ਹੋ ਯਾ ਭੂਲਾ ਭਟਕਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਮਟਕਾ। ਨਜਰ ਗਿਰੇ ਤਬ ਨਜਰ ਮਿਲਾਯੇ। ਕਾਨ ਪਕੜ ਸੰਸਾਰ ਦਿਖਾਯੇ। ਉਸਕਾ ਹੋਨਾ ਏਕ ਕਰਿਸ਼ਮਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਚਸ਼ਮਾ। ਉਸਕੇ ਬਿਨਾ ਲਗੇ ਜਗ ਸੂਨਾ। ਮਨ ਮੇਂ ਜੋਸ਼ ਭਰੇ ਵਹ ਦੂਨਾ। ਨਹੀਂ ਕਿਸੀ ਮੇਂ ਬਲ ਉਸ ਜੈਸਾ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਪੈਸਾ। ਘਰ ਆਂਗਨ ਮੇਂ ਚਹਕ ਮਹਕ ਕਰ। ਮਨ ਮੇਂ ਮੋਦ ਭਰੇ ਰਹ ਰਹ ਕਰ । ਪਯਾਰੀ, ਸੁਖਦ, ਖੁਸ਼ੀ ਕੀ ਪੇਟੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਚਿੜਿਯਾ? ਨਾ ਸਖਿ, ਬੇਟੀ। ਕਾਲਾ ਹੈ ਪਰ ਫਿਰ ਭੀ ਭਾਤਾ। ਵਹ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ ਬਸ ਬਸ ਜਾਤਾ। ਆਹ ਭਰੇਂ ਜਨ, ਹੋਤੇ ਪਾਗਲ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਕਾਜਲ। ਗੋਲ ਮਟੋਲ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਯਾਰਾ। ਭਰ ਦੇਤਾ ਮਨ ਮੇਂ ਉਜਿਯਾਰਾ। ਉਸਕੋ ਸਾਥ ਦੇਖ ਖੁਸ਼ ਹੋਤੀ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਮੋਤੀ। ਉਸਕੇ ਬਲ ਪਰ ਮੈਂ ਸਬ ਕਰਤੀ। ਸਚ ਕਹਨੇ ਸੇ ਕਭੀ ਨ ਡਰਤੀ। ਵਹ ਅਪਨਾ ਹੈ ਉਸਸੇ ਕਯਾ ਡਰ। ਕਯਾ ਸਖਿ, ਸਾਜਨ? ਨਾ ਸਖਿ, ਈਸ਼੍ਵਰ।