Shah Hussain (1538 – 1599) was a Punjabi Sufi poet and Sufi saint. He was the son of Sheikh Usman, a weaver, and belonged to the Dhudha clan of Rajputs. He was born in Lahore, (Pakistan). He was contemporary of Akbar and Jahangir. He was a close friend of Guru Arjun Dev Ji and Chhajju Bhagat. He is considered a pioneer of the Kafi form of Punjabi poetry. The symbols used in his Kafis are taken from the day to day life of a weaver. His poetry is set to music. His style is very simple and touches the heart. His tomb and shrine lies in Baghbanpura, near the Shalimar Gardens. His urs (annual death anniversary) is celebrated at his shrine every year during the “Mela Chiraghan” (“Festival of Lights”). We present complete Punjabi Poetry of Shah Hussain in Gurmukhi script.
شاہ حسین
شاہ حسین (1538-1599) پنجابی صوفی کوی اتے سنت سن۔ آپ دے پتا جی شیخ عثمان ڈھڈے جلاہے
دا کم کردے سن۔ اوہناں دا جنم لاہور (پاکستان) وچّ ہویا۔ اوہ اکبر اتے جہانگیر دے
سمکالی سن اتے اوہناں دے گورو ارجن دیوَ جی اتے چھجو بھگت نال گوڑھے سنبندھ سن۔ اوہناں نوں پنجابی وچّ
کافی دا موڈھی وی منیاں جاندا ہے۔ اوہناں دے بہتے النکار جلاہیاں دی روزانہ زندگی نال سنبندھت
ہن۔ اوہناں دی رچنا سنگیتک اتے سادی ہون کرکے لوکاں وچّ بہت ہی حرمن پیاری رہی ہے۔ اوہناں دی
قبر اتے مزار باغبانپرے وچّ شالیمار باغ دے نیڑے ہے۔ اتھے ہر سال اوہناں دا عرص 'میلہ
چراغاں' دے ناں نال منایا جاندا ہے۔