Hazrat Sachal Sarmast ਹਜ਼ਰਤ ਸੱਚਲ ਸਰਮਸਤ
Hazrat Sachal Sarmast (1739–1829) was born in Daraza near Ranipur, Sindh. His real name was Abdul Wahab Farouqi and "Sachal" was his nickname. Sachu means truthful in Sindhi and Sarmast means mystic in Sindhi and Urdu. He is regarded as 'Shair-e-Haft Zaban' (Poet of Seven Languages) due to his poetical works in Arabic, Sindhi, Saraiki, Punjabi, Urdu, Persian and Balochi. He spread the message of love for humanity through poetry. Poetry of Sachal Sarmast in ਗੁਰਮੁਖੀ, شاہ مکھی/ اُردُو.
ਹਜ਼ਰਤ ਸੱਚਲ ਸਰਮਸਤ (੧੭੩੯–੧੮੨੯) ਦਾ ਜਨਮ ਸਿੰਧ ਵਿੱਚ ਰਾਣੀਪੁਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਦਰਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ । ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਅਸਲੀ ਨਾਂ ਅਬਦੁਲ ਵਹਾਬ ਫ਼ਾਰੂਕੀ ਸੀ । ਸੱਚਲ ਅਤੇ ਸੱਚੁ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਉਪ-ਨਾਂ ਸਨ । ਉਹ ਕਿਉਂਕਿ ਰੂਹਾਨੀ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਰੰਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੁਰੀਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰਮਸਤ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੱਤ ਬੋਲੀਆਂ, ਅਰਬੀ, ਸਿੰਧੀ, ਸਰਾਇਕੀ, ਪੰਜਾਬੀ, ਉਰਦੂ, ਫਾਰਸੀ ਅਤੇ ਬਲੋਚੀ, ਵਿੱਚ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾ ਕਰਕੇ ਸ਼ਾਇਰ-ਏ-ਹਫ਼ਤ-ਜ਼ਬਾਂ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਚਨਾ ਰਾਹੀਂ ਮਨੁੱਖਤਾ ਲਈ ਪਿਆਰ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤੱਕ ਪੁਚਾਇਆ ।
Punjabi Poetry/Kalam Hazrat Sachal Sarmast
ਪੰਜਾਬੀ ਕਲਾਮ/ਕਵਿਤਾ ਹਜ਼ਰਤ ਸੱਚਲ ਸਰਮਸਤ
Aadam Thee Kar Aya
Aa Pandhi Kar Naal Asade
Akhiyan Baaz Ukaab Sohne Dian
Akhiyan Baaz Ukaab Sohne Dian
Akhiyan Ishq Te Ishq Ni Abru
Akhiyan Yaar Suhne Dian
Aman De Vich Rakh Yaar Suhne Di
Asadi Jaan Kun Lagri Hawa-e-Shams Tabrezi
Asan Ghariban De Naal Dilbar
Baanke Naian Sajan De Ghalib
Baanke Naian Sipahi Larde
Baat Birha Di Ehi Ehi Ajab Jehi (Kafi)
Bekhudi Vich Vahdat Wali
Des Asande Aaven
Dilbar Sanu Aivein Aakhiya
Ditha Main Rukhsar Sohne Da
Ghaziyan Nu Gham Keha Yaaro
Ghund Khol Deedar Vikhao
Haraf Halal Hekiro
Husn Walian Dian Kalma Charhian
Ih Sabh Sail Behar Da Hai
Ishq De Asrar Di Yaro
Ishq De Bajhon Biya Sabh Koor
Ishq Di Khabar
Ishq Keha Keha Aanda
Ishq Laga Ghar Visar Giyose
Ishq Thi Insan
Jani Jawab Na Denda
Jani So Teda Jamal
Karan Shaheed Mushtaqan Nu
Keha Shaq Gumaan Daniyan Ve
Khud Hi Ihoi Khud Hi
Kit Babul Te Kit Mahi
Kyon Darvesh Sadaain Sachal
La Nafi Da Kalma Sanu
Lokan Nu Khabar Kehi
Main Mandi Main Mandi
Main Talib Zuhd Na Taqwa Da
Mukh Mahtab Sajan Da Suniyan
Mulla Chhor Qitaban
Mushtaqan Kun Yaar Sohne Dian
Naal Dadhe De Yaari
Nangra Nimani Da Jivein Tivein Palna
Odun Rehbar Aaye
Palav Tusande Payan Main
Qaziya Kehe Masile Karindein
Roz Azal Khan Abad Taain
Roz Azal Ustad Asanu
Sher Akhin Shahzor Sohne Dian
Sohna Yaar Khirama Aaia
Sohne Dian Shahbaz Akhin
Soi Kam Kareeje
Suhna Saain Bakhsh Asan Nu
Suhna Yaar Hamesh Saade Naal Bhi
Suhne De Shala Bagh Husn Koon
Suhni Surat Yaar Suhne Di
Suhniyan Naal Na Hujt Kaai
Teda Darsan Paavna Ve
Tede Dar Medi Yaari
Val Val Vaal Sau Chhalle
Waqat Namaz Digar De Ditham
Zaari Sajan Lakh Zaari
Aap Kun Aap Dekhe Dakhale
Aape Shah Aap Gada
Eho Kamm Kareejai
Aashiq Theeve Aap Aapne Te
Bistami Kehi Baat Kahi
Rehna Ravi De Kinar
Taindian Chashman Keeta Choor
Vah Yaar Viche Bole
Aap Ko Aap Kitoi
Ik Dihare Murshad Mainu
Husn De Jo Harkare Charhde
Kehe Kaabe Kehe Kible
Shama Kanu Rukh Raushan Afzal
Masjid De Vich Kaan Tukkar De
Ishq De Munkir Aggun Na Hargiz
Qazi Main Sach Aakhan Tainu
Masjid Chhor Te Pakar Kinara
Khial Bazurgi Dhon Na Mainda
Siharfi
Akkhian Baaz Te Dil Murghabi
Yaar Tusan Kun Main Haal
Kehian Kehian Gaalhin
Ishq Tainde Di Main Maari
ਓਡੂੰ ਰਹਬਰ ਆਏ, ਯਾਰ ਤੁਸਾਂ ਕੂੰ ਬਹੂੰ ਪੁੱਛਦਾ
ਅਸਾਡੀ ਜਾਨ ਕੂੰ ਲਗੜੀ ਹਵਾਏ ਸ਼ਮਸ ਤਬਰੇਜ਼ੀ
ਅਸਾਂ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਦਿਲਬਰ ਚਙੜੀ ਕੀਤੋਈ
ਅਖੀਆਂ ਇਸ਼ਕ ਤੇ ਇਸ਼ਕ ਨੀ ਅਬਰੂ
ਅਖੀਯਾਂ ਬਾਜ਼ ਅਕਾਬ ਸੁਹਣੇ ਦੀਆਂ ਸ਼ੋਰ ਘਤਣ
ਅਖੀਯਾਂ ਬਾਜ਼ ਅਕਾਬ ਸੁਹਣੇ ਦੀਆਂ ਕਰਨ ਪਖਨ
ਅਖੀਯਾਂ ਯਾਰ ਸੁਹਣੇ ਦੀਆਂ ਸੁਹਣਯਾਂ
ਅਮਨ ਦੇ ਵਿਚ ਰਖ ਯਾਰ ਸੁਹਣੇ ਦੀ
ਆਦਮ ਥੀ ਕਰ ਆਇਆ
ਆ ਪਾਂਧੀ ਕਰ ਨਾਲ ਅਸਾਡੇ
ਇਹ ਸਭ ਸੈਲ ਬਹਿਰ ਦਾ ਹੈ
ਇਸ਼ਕ ਕੇਹਾ ਕੇਹਾ ਆਂਦਾ
ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਖ਼ਬਰ, ਨ ਤੇਕੂੰ ਹੈ ਬਿਰਹ ਦੀ ਖ਼ਬਰ
ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਅਸਰਾਰ ਦੀ ਯਾਰੋ
ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਬਾਝੋਂ ਬਿਯਾ ਸਭ ਕੂੜ
ਇਸ਼ਕ ਲਗਾ ਘਰ ਵਿਸਰ ਗਿਯੋਸੇ
ਇਸ਼ਕੁ ਥੀ ਇਨਸਾਨੁ
ਸੁਹਣਾ ਸਾਈਂ ਬਖ਼ਸ਼ ਅਸਾਂਨੂੰ
ਸੁਹਣਾ ਯਾਰ ਹਮੇਸ਼ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਭੀ
ਸੁਹਣਿਯਾਂ ਨਾਲ ਨ ਹੁਜਤ ਕਾਈ
ਸੁਹਣੀ ਸੂਰਤ ਯਾਰ ਸੁਹਣੇ ਦੀ
ਸੁਹਣੇ ਦੇ ਸ਼ਾਲਾ ਬਾਗ਼ ਹੁਸੁਨ ਕੂੰ
ਸ਼ੇਰ ਅੱਖੀਂ ਸ਼ਹਿਜ਼ੋਰ ਸੋਹਣੇ ਦੀਆਂ
ਸੋਈ ਕਮੁ ਕਰੀਜੇ, ਜੰਹਿੰ ਵਿਚ ਅੱਲਾਹ ਆਪ ਬਣੀਜੇ
ਸੋਹਣਾ ਯਾਰ ਖ਼ਿਰਾਮਾਂ ਆਇਆ
ਸੋਹਣੇ ਦੀਆਂ ਸ਼ਹਬਾਜ਼ ਅੱਖੀਂ
ਹਰਫ਼ੁ ਹਲਾਲੁ ਹੇਕਿੜੋ, ਬਿਯਾ ਸਭੁ ਹਰਫ਼ ਹਰਾਮੁ
ਹੁਸਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਲਮਾਂ ਚੜ੍ਹੀਆਂ
ਕਯੋਂ ਦਰਵੇਸ਼ ਸਡਾਈਂ ਸੱਚਲ
ਕਰਨ ਸ਼ਹੀਦ ਮੁਸ਼ਤਾਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ
ਕਾਜ਼ੀਯਾ, ਕੇਹੇ ਮਸਇਲੇ ਕਰੀਂਦਏਂ
ਕਿਤ ਬਾਬਲ ਤੇ ਕਿਤ ਮਾਹੀ
ਕੇਹਾ ਸ਼ਕ ਗੁਮਾਨ ਦਾਨਿਯਾਂ ਵੇ
ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਇਹੋਈ ਖ਼ੁਦ ਹੀ
ਗ਼ਾਜ਼ੀਯਾਂ ਨੂੰ ਗ਼ਮ ਕੇਹਾ ਯਾਰੋ
ਘੁੰਡ ਖੋਲ੍ਹ ਦੀਦਾਰ ਵਿਖਾਉ, ਮੈਂ ਆਇਆ ਮੁੱਖ ਵੇਖਣ ਨੂੰ
ਜਾਨੀ ਸੋ ਤੇਡਾ ਜਮਾਲ, ਕੇਹਾ ਕੇਹਾ ਹੋਂਦਾ
ਜਾਨੀ ਜਵਾਬ ਨ ਡੇਂਦਾ
ਜ਼ਾਰੀ, ਸਜਣ, ਲਖ ਜ਼ਾਰੀ
ਡਿਠਾ ਮੈਂ ਰੁਖ਼ਸਾਰ ਸੋਹਣੇ ਦਾ
ਤੇਡਾ ਦਰਸਨ ਪਾਵਣਾ ਵੇ
ਤੇਡੇ ਦਰ ਮੇਡੀ ਜ਼ਾਰੀ ਜ਼ਾਰੀ
ਦਿਲਬਰ ਸਾਨੂੰ ਐਵੇਂ ਆਖਿਯਾ
ਦੇਸ ਅਸਾਂਡੇ ਆਵੇਂ, ਯਾਰ ਪਿਯਾਰਲ ਵੇ ਮਿਯਾਂ
ਨੰਗੜਾ ਨਿਮਾਣੀ ਦਾ ਜਿਵੇਂ ਤਿਵੇਂ ਪਾਲਣਾ
ਨਾਲ ਡਾਢੇ ਦੇ ਯਾਰੀ
ਪਲਵ ਤੁਸਾਂਡੇ ਪਯਾਂ
ਬਾਤ ਬਿਰਹਾ ਦੀ ਏਹੀ ਏਹੀ ਅਜਬ ਜੇਹੀ (ਕਾਫ਼ੀ)
ਬਾਂਕੇ ਨੈਣ ਸਿਪਾਹੀ ਲੜਦੇ
ਬਾਂਕੇ ਨੈਣ ਸੱਜਣ ਦੇ ਗ਼ਾਲਿਬ
ਬੇਖ਼ੁਦੀ ਵਿਚ ਵਹਦਤ ਵਾਲੀ
ਮੁਖ ਮਹਤਾਬ ਸਜਣ ਦਾ ਸੁਨਿਯਾਂ
ਮੁਸ਼ਤਾਕਾਂ ਕੂੰ ਯਾਰ ਸੋਹਣੇ ਦੀਆਂ
ਮੁੱਲਾ ਛੋੜ ਕਿਤਾਬਾਂ
ਮੈਂ ਤਾਲਿਬ ਜ਼ੁਹਦ ਨ ਤਕਵਾ ਦਾ
ਮੈਂ ਮੰਦੀ ਮੈਂ ਮੰਦੀ ਕੀਵੇਂ ਸਡਾਵਾਂ ਹੁਣ ਬੰਦੀ
ਰੋਜ਼ ਅਜ਼ਲ ਉਸਤਾਦ ਅਸਾਨੂੰ
ਰੋਜ਼ ਅਜ਼ਲ ਖਾਂ ਅਬਦ ਤਾਈਂ
ਲਾ ਨਫ਼ੀ ਦਾ ਕਲਮਾਂ ਸਾਨੂੰ
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਕੇਹੀ ਤਾਹਨੇ ਦੇਵੇ ਜਣੀ ਜਣੀ
ਵਕਤ ਨਮਾਜ਼ ਦਿਗਰ ਦੇ ਡਿਠਮ
ਵਲ ਵਲ ਵਾਲ ਸੌ ਛੱਲੇ ਛੱਲੇ
ਆਪ ਕੂੰ ਆਪੇ ਡੇਖੇ ਡਖਾਲੇ
ਆਪੇ ਸ਼ਾਹ ਆਪ ਗਦਾ
ਏਹੋ ਕੰਮ ਕਰੀਜੈ
ਆਸ਼ਿਕ ਥੀਵੇ ਆਪ ਆਪਣੇ ਤੇ
ਬਿਸਤਾਮੀ ਕੇਹੀ ਬਾਤ ਕਹੀ
ਰਹਿਣਾ ਰਾਵੀ ਦੇ ਕਿਨਾਰ
ਤੈਂਡੀਆਂ ਚਸ਼ਮਾਂ ਕੀਤਾ ਚੂਰ
ਵਾਹ ਯਾਰ ਵਿੱਚੇ ਬੋਲੇ
ਆਪ ਕੋ ਆਪ ਕੀਤੋਈ
ਇਕ ਦਿਹਾੜੇ ਮੁਰਸ਼ਦ ਮੈਨੂੰ
ਹੁਸਨ ਦੇ ਜੋ ਹਰਕਾਰੇ ਚੜ੍ਹਦੇ
ਕੇਹੇ ਕਾਅਬੇ ਕੇਹੇ ਕਿਬਲੇ
ਸ਼ਮ੍ਹਾਂ ਕਨੂੰ ਰੁਖ਼ ਰੌਸ਼ਨ ਅਫ਼ਜਲ
ਮਸਜਿਦ ਦੇ ਵਿਚ ਕਾਨ ਟੁੱਕਰ ਦੇ
ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਮੁਨਕਿਰ ਅੱਗੂੰ ਨ ਹਰਗਿਜ਼
ਕਾਜ਼ੀ! ਮੈਂ ਸੱਚ ਆਖਾਂ ਤੈਨੂੰ
ਮਸਜਿਦ ਛੋੜ ਤੇ ਪਕੜ ਕਿਨਾਰਾ
ਖ਼ਿਆਲ ਬਜ਼ੁਰਗ਼ੀ ਢੋਂ ਨ ਮੈਂਡਾ
ਸੀਹਰਫ਼ੀ
ਅੱਖੀਆਂ ਬਾਜ਼ ਤੇ ਦਿਲ ਮੁਰਗ਼ਾਬੀ
ਯਾਰ ਤੁਸਾ ਕੂੰ ਮੈਂ ਹਾਲ
ਕੇਹੀਆਂ ਕੇਹੀਆਂ ਗਾਲ੍ਹੀਂ
ਇਸ਼ਕ ਤੈਂਡੇ ਦੀ ਮੈਂ ਮਾਰੀ