Punjabi Kavita
ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ
Home
Punjabi Poetry
Sufi Poetry
Urdu Poetry
Hindi Poetry
Translations
Mohinder Diwana ਮਹਿੰਦਰ ਦੀਵਾਨਾ
ਮਹਿੰਦਰ ਦੀਵਾਨਾ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਸਿਰਕੱਢ ਸ਼ਾਇਰ ਹਨ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹਨ : ਮੈਂ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਹਾਂ, ਮਿੱਟੀ ਗੱਲ ਕਰੇ (ਗ਼ਜ਼ਲ ਸੰਗ੍ਰਹਿ)-1976, ਭਵਿੱਖ ਸਾਡਾ ਹੈ (ਗ਼ਜ਼ਲ ਸੰਗ੍ਰਹਿ)-1982 ।
Main Musafir Haan : Mohinder Diwana
ਮੈਂ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਹਾਂ : ਮਹਿੰਦਰ ਦੀਵਾਨਾ
ਜੋ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਾ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਮਿਲੇ
ਤੁਹਾਡੀ ਤਰਕ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ
ਦੀਵਾਨੇ ਦਾ ਨਾਂ ਨਾ ਜੋੜੋ
ਕਿਸਮਤ ਦੇ ਮਾਰੇ ਦੁਖਿਆਰੇ
ਸੋਚਣ ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਜੀ
ਮਨ ਦਰਪਨ ਤੇ ਇਕ ਪਰਛਾਈਂ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਉੱਤੇ ਜ਼ਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ
ਜੋ ਬਣਾਏ ਸੀ ਆਪਾਂ ਕਦੇ ਆਲ੍ਹਣੇ
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਉਸ ਨੇ ਜੀਣਾ ਹੈ
ਰਾਤ ਕਾਲੀ ਜਾਂ ਵਿਲਕਦੀ ਸ਼ਾਮ, ਲਿੱਖ
ਕੋਈ ਜਿੱਤੇਗਾ ਕਿ ਹਾਰੇਗਾ
ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗਹਿਰਾਈਆਂ ਨੂੰ
ਸਭ ਦੇ ਹੀ ਵਖਰੇ ਵਖਰੇ ਹਨ
ਜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਲੇਖਕ ਹੋ ਤਾਂ
ਗਲੀਆਂ ਤੇ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਅੰਦਰ
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦੇ ਨੇ ਦਿਨ ਢਲਦੇ ਨੇ
ਸਮੇਂ ਦੀ ਮਾਰ ਤੋਂ
ਜਦ ਵੀ ਤੇਜ਼ ਹਵਾ ਨੇ
ਕਾਲੇ ਪੀਲੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਟੇ
ਕੋਈ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਰੋਇਆ
ਯਾਰਾਂ 'ਚੋਂ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੀ ਅਜ
ਮੈਂ ਇਤਿਹਾਸ ਹਾਂ ਇਨਕਲਾਬ ਦਾ
ਹੁਸੀਨ ਤੂੰ, ਜ਼ਹੀਨ ਮੈਂ
ਹਵਾ ਕੁਝ ਲੈ ਗਈ ਕੁਝ ਵਹਿ ਗਏ
ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਨੇ ਤਾਂ ਦਿਖਲਾਣਾ ਹੈ
ਆਪਣਾ ਤੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ
ਸੋਚ ਇਕ ਡੂੰਘਾ ਸਮੁੰਦਰ
ਨਜ਼ਰ ਝੁਕਾ ਕੇ ਜਦੋਂ
ਮੇਰਿਆਂ ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਛਾਲੇ
ਜ਼ਮੀਂ ਤੇਰੀ ਗਗਨ ਤੇਰਾ
ਕਲ੍ਹ ਇਕ ਜੋਗੀ ਭੁਲ ਆਇਆ ਸੀ
ਕੱਲ੍ਹ ਰਾਤ ਫਿਰ ਭੁਲੇਖਿਆਂ 'ਚ
ਜੇਠ ਅਸਾੜ ਦੀਆਂ ਸੜਦੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ
ਮੇਰੀ ਤਲੀ 'ਤੇ ਦਹਿਕਦਾ ਅੰਗਿਆਰ
ਜਿਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਹਰ ਦੁਖ ਨੂੰ
ਠੀਕ ਹੈ ਕਿ ਏਸ ਜਗ ਵਿਚ
ਅਜ ਆਸਮਾਨ 'ਤੇ ਛਾਏ ਨੇ
ਕਦੇ ਤਾਂ ਜਾਪਦੈ ਹਰ ਸ਼ਖ਼ਸ
ਅਸਾਡਾ ਯਾਰ ਹੈ ਜੇਕਰ
ਗ਼ੈਰ ਦੀ ਹੈ, ਨਾ ਯਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ
ਜਗ 'ਤੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦਾ ਬਸ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਖੇਡ ਨੂੰ
ਸਰਦੀ ਦੀ ਰੁਤ ਵੀ ਸੜ ਰਹੀ
ਬਹਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜੋ ਆਈਆਂ ਨਹੀਂ
ਸਾਰੇ ਚਿਹਰੇ ਨਵੇਂ ਹਰ ਨਜ਼ਰ ਓਪਰੀ
ਜਿਸ ਨੇ ਆਪ ਸੁਆਰੀ ਧਰਤੀ
ਲਿਖੇ ਪਾਣੀਆਂ 'ਤੇ ਨਾਮ
ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਦਾ ਜਦ ਵੀ ਚੁਕਿਆ
ਧੁੱਪਾਂ ਕੋਲੋਂ ਛਾਂ ਲੱਭਦੇ ਨੇ
ਜਦ ਵੀ ਮਿਸਰੀ ਵਰਗੇ ਬੋਲੇ
ਸਾਥੋਂ ਜਿੱਥੋਂ ਤੀਕ ਹੋਇਆ
ਜ਼ਰਾ ਠਹਿਰੋ ਪਿਆਜ਼ੀ ਸ਼ਾਮ ਕਰੀਏ
ਹਰ ਨਜ਼ਾਰਾ ਦੇਖਦੀ ਹੈ
ਦਰਦ ਦਾ, ਬੇਦਰਦ ਦਾ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਾਰਸੋ!
ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਜੋ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਰੀ ਭਲਾ ਕੈਸਾ ਸਫ਼ਰ ਹੈ
ਇਕ ਮੈਂ ਹਾਂ ਇਕ ਮੇਰਾ ਗ਼ਮ ਹੈ
ਗਿਲਾ ਹੈ ਕਾਹਦਾ ਜੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ
ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ਕੁਆਰੇ ਚਾਅ ਰੁਲਾਏ
ਫੇਰ ਆਇਆ ਵਕਤ ਹੈ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ
ਰੋ ਰੋ ਕਟ ਗਈ ਸਾਰੀ ਰਾਤ
ਜ਼ਖ਼ਮ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਭਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਜੋ ਚਾਨਣ ਢਕ ਲਿਆ ਨ੍ਹੇਰੇ ਨੇ
ਜਦ ਕਦੇ ਹਉਮੈਂ ਦਾ ਸਾਗਰ
ਇਹ ਸਚ ਹੈ ਯਾਰੋ ਕਿ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ
ਕੈਸਾ ਅਜਬ ਜ਼ਮਾਨਾ ਆਇਆ
ਅਜ ਸੋਚ ਮੇਰੀ ਮੈਨੂੰ
ਚੌਰਾਹੇ ਦੀ ਬੱਤੀ ਵਾਂਗੂ
ਦੋਸਤੀ ਰੰਗ ਬਦਲੇਗੀ
ਇਹ ਕੈਸਾ ਪਰਭਾਵ ਮੇਰੇ 'ਤੇ ਹਾਰਾਂ ਦਾ
ਅੱਜ ਸਮੇਂ ਦੀ ਦੋਸਤੋ
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਸਤਿਆਂ ਵਿਚ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ
ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ ਸੀ, ਮੈਂ ਸਾਂ, ਖ਼ਲਾਅ ਸੀ