1. ਮਾਏ ਮੈਨੂੰ ਰਹਿਣ ਨਾ ਦੇਂਦੇ

ਮਾਏ ਮੈਨੂੰ ਰਹਿਣ ਨਾ ਦੇਂਦੇ,
ਲੈ ਚਲੇ ਲੰਬੜੇ ਦੇਸ ।ਟੇਕ।

ਰਾਖਣ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਸਾਡਾ,
ਬਹੁਤ ਕਬੀਲਾ ਹੈ ਖੇਸ ।
ਡੋਲੀ ਪੀੜ ਕਹਾਰਾਂ ਨੇ ਆਂਦੀ,
ਹੋ ਗਈ ਮੈਲੇ ਵੇਸ ।

ਨਾ ਕਤਿਆ ਨਾ ਦਾਜ ਰੰਗਾਇਆ,
ਸਾਨੂੰ ਆ ਗਿਆ ਲੈਣ ਜਨੇਸ਼ ।
ਅੱਤਣ ਮੇਰੀ ਚਰਖੀ ਤੇ ਪੀਹੜੀ,
ਗੋੜ੍ਹੇ ਰਹਿ ਗਏ ਸ਼ੇਸ਼ ।

ਚਲਦੀ ਵਾਰ ਨਾ ਮਿਲੀਆਂ ਨੀ ਸਈਆਂ,
ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ ਕੋਈ ਪੇਸ਼ ।
ਓੜਕ ਨੂੰ ਘਰ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਜਾਣਾ,
ਪੇਕੇ ਨ ਰਹਿਣ ਹਮੇਸ਼ ।

ਹਾਈਂ ਮਾਰ ਪੁਕਾਰਾਂ ਨੀ ਸਈਓ,
ਗਲ ਵਿਚ ਖੁਲ੍ਹੜੇ ਕੇਸ਼ ।
ਲਾਲ ਗਿਰਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਵਸ ਮੇਰੇ,
ਜਾਣਾ ਪਿਆ ਪਰਦੇਸ ।

ਮਾਏ ਮੈਨੂੰ ਰਹਿਣ ਨਾ ਦੇਂਦੇ,
ਲੈ ਚਲੇ ਲੰਬੜੇ ਦੇਸ ।
(ਪਹਾੜੀ ਕਾਫ਼ੀ)

2. ਮਾਏ ਨਦੀਆਂ ਤਾਰੂ ਨੇ ਹੋਈਆਂ

ਮਾਏ ਨਦੀਆਂ ਤਾਰੂ ਨੇ ਹੋਈਆਂ,
ਕੈਸੇ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ ਪਾਰ ।
ਮਿਲਾ ਨਾ ਕੋਈ ਤੁਲਹਾ ਨਾ ਬੇੜੀ,
ਸਿਰ ਪਰ ਮੇਰੇ ਹੈ ਭਾਰ ।ਟੇਕ।

ਕੰਢੇ ਬੈਠੀ ਕਰਾਂ ਮੈਂ ਦਲੀਲਾਂ,
ਲਹਿਰਾਂ ਪੈਣ ਹਜ਼ਾਰ ।
ਰੋ ਰੋ ਕੂਕ ਸੁਨਾਵਾਂ ਕਿਸ ਨੂੰ,
ਕੋਈ ਨਾ ਸੁਣੇ ਯਹਿ ਪੁਕਾਰ ।

ਕੌਣ ਲੰਘਾਵੇ ਦਰਦੀ ਮੈਨੂੰ,
ਬੈਠੀ ਰਹਿ ਗਈ ਉਰਾਰ ।
ਕਪਰ ਕੜਕ ਡਰਾਵੇ ਸਈਓ,
ਰਾਤੀਂ ਨੇ ਅੰਧ ਗੁਬਾਰ ।

ਦੁਨੀਆਂ ਮੇਂ ਕੋਈ ਮੀਤ ਨਾ ਦੇਖਾ,
ਸਭ ਮਤਲਬ ਕੇ ਹੈਂ ਯਾਰ ।
ਡੁਬੇ ਬਹੁਤ ਤਰੇਗੀ ਥੋਰੀ,
ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਲੇਖ ਸ਼ੁਮਾਰ ।

ਹੋਇ ਕੇ ਨਿਮਾਣੀ ਆਜ,
ਮੌਲਾ ਕੀ ਸ਼ਰਨ ਪੜੀ ਹੂੰ ਮੈਂ ਹਾਰ ।
ਸਾਈਂ ਬਾਝ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਵਾਲੀ,
ਲਾਲ ਗਿਰਾ ਦੇਵੇ ਤਾਰ ।

3. ਮਾਏ ਦੇਸ ਬਗਾਨੇ

ਮਾਏ ਦੇਸ ਬਗਾਨੇ,
ਸਾਡਾ ਚਲਦਾ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਜ਼ੋਰ ।
ਅਬ ਕੇ ਸਖੀ ਨੀ ਮੈਂ ਪਰ-ਵਸ ਹੋਈ,
ਜੈਸੇ ਗੁਡੀ ਵਸ ਡੋਰ ।ਟੇਕ।

ਗ਼ਾਫ਼ਲ ਹੋਇ ਕੇ ਸੁਤੀ ਜਿਸ ਵੇਲੇ,
ਲੈ ਗਏ ਲੁਟ ਕੇ ਚੋਰ ।
ਤਬ ਕਾ ਮੈਨੂੰ ਸੁਖ ਨਹੀਂ ਮਾਏ,
ਜਬ ਕੀ ਦੀਨੀ ਡੋਲੀ ਟੋਰ ।

ਮਹਿਲਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਵਾਸ ਕਰੇਂਦੀ,
ਪਲ ਮੇਂ ਜਾ ਬੈਠੀ ਗੋਰ ।
ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਨਿਤ ਰਹਾਂਗੀ ਅਕੇਲੀ,
ਅਗੇ ਇਥੇ ਲਖ ਕਰੋਰ ।

ਛੋਡੇ ਤਖ਼ਤ ਰਾਜ ਸੰਗ ਰਾਣੀ,
ਦਿਨ ਦਿਨ ਆਵਨ ਹੋਰ ।
ਲਾਲ ਗਿਰਾ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ,
ਕਾਲ ਲੈ ਗਿਆ ਵਿਛੋਰ ।

ਮਾਏ ਦੇਸ ਬਗਾਨੇ,
ਸਾਡਾ ਚਲਦਾ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਜ਼ੋਰ ।
ਅਬ ਕੇ ਸਖੀ ਨੀ ਮੈਂ ਪਰ-ਵਸ ਹੋਈ,
ਜੈਸੇ ਗੁਡੀ ਵਸ ਡੋਰ ।

4. ਮਾਏ ਮੈਂ ਕਮਲੀ ਦੀ

ਮਾਏ ਮੈਂ ਕਮਲੀ ਦੀ,
ਕੌਣ ਸੁਣੇ ਅਜ ਕੂਕ ।
ਆਸ਼ਿਕ ਜਾਂਦੇ ਨੀ ਰਸਤੇ ਸਿਧੇ,
ਜਗਤ ਗਿਆ ਸਭ ਚੂਕ ।ਟੇਕ।

ਅੰਤ ਸਮੇਂ ਕਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਵਾਲੀ,
ਤਨ ਸੇ ਨਿਕਲੀ ਜੋ ਫੂਕ ।
ਦਰਗਹ ਜਾਇ ਖਲੇ ਜਿਸ ਵੇਲੇ,
ਗਏ ਨੇ ਸ਼ਾਹਾਂ ਮੁਖ ਸੂਕ ।

ਓਲ੍ਹੇ ਬੈਠਾ ਮੌਲਾ ਦੇਖੇ,
ਮੁਖ ਸੇ ਹੋਇਆ ਮੂਕ ।
ਜੋ ਨਾ ਲੇਵੇ ਸਾਰ ਸਾਜਨ ਦੀ,
ਤਿਸ ਕੇ ਜਨਮ ਕੋ ਥੂਕ ।

ਜਿਸ ਮਾਰਗ ਸੇ ਆਸ਼ਕ ਲੰਘਦੇ,
ਪਾਛੇ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਹੂਕ ।
ਲਾਲ ਗਿਰਾ ਢੋਈ ਉਸਕੋ ਮਿਲਦੀ,
ਜਿਸ ਕਾ ਸਭ ਦੇ ਨਾਲ ਸਲੂਕ ।

ਮਾਏ ਮੈਂ ਕਮਲੀ ਦੀ,
ਕੌਣ ਸੁਣੇ ਅਜ ਕੂਕ ।
ਆਸ਼ਿਕ ਜਾਂਦੇ ਨੀ ਰਸਤੇ ਸਿਧੇ,
ਜਗਤ ਗਿਆ ਸਭ ਚੂਕ ।

(ਮੂਕ=ਚੁੱਪ, ਢੋਈ=ਆਸਰਾ)

5. ਵੇ ਬੀਨ ਬਜਾਕੇ

ਵੇ ਬੀਨ ਬਜਾਕੇ
ਮੋਹ ਲੀਆ ਮਨ ਮੋਰਾ ।ਟੇਕ।

ਕੌਨ ਦੇਸ ਕਾ ਜੋਗੀ ਆਹਿਆ,
ਭੇਦ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਤੋਰਾ ।
ਬੀਨ ਤੇਰੀ ਕੋਹੀ ਜਾਦੂ ਵਾਲੀ,
ਖੈਂਚ ਗਈ ਦਿਲ ਡੋਰਾ ।

ਗਲ ਖਫਨੀ ਹਥ ਖਪਰੀ ਤੇਰੇ,
ਪੈਰ ਖੜਾਵਾਂ ਕਾ ਜੋਰਾ ।
ਕੌਨ ਗੁਰੂ ਕਾ ਚੇਲਾ ਹੋਇਆ,
ਲਾਲ ਗਿਰਾ ਭ੍ਰਮ ਫੋਰਾ ।

ਵੇ ਬੀਨ ਬਜਾਕੇ
ਮੋਹ ਲੀਆ ਮਨ ਮੋਰਾ ।