Hafiz Muhammad Shirazi
حافظ محمد شیرازی

Punjabi Kavita
  

حافظ محمد شیرازی

حافظ محمد شیرازی (1325/26–1389/1390) دا ناں محمد، خطاب شمسؤدین اتے تخلص حافظ سی۔ حافظ نے خود اپنا ناں ایوں لکھیا ہے: محمد بن ال مکلب با شمس ال حافظ ال شیرازی۔ اوہ فارسی کوی سن۔ اوہناں دی کویتا دے دیوان، ایران، افغانستان اتے تاجکستان اتے ہور دیساں وچّ وی لوکاں دے گھریں رکھے ہوئے ہن۔ اوہناں نے 14ویں صدی دے بعد دی فارسی کویتا نوں سبھ توں ودھ پربھاوت کیتا ہے۔ اوہناں دی کلاسک رچنا دیوان ہے جس وچ غزلاں، قصیدے، کاوَ ٹوٹے اتے رباعیاں ہن۔ ایہہ دیوان اوہناں نے خود سمپادت نہیں کیتا بلکہ اوہناں دے سمکالی محمد گلّ اندام نے کیتا۔اس دے علاوہ حافظ نے قرآن دی ویاکھیا وی کیتی۔ حافظ شیرازی دی شاعری کئی بولیاں 'چ التھائی جا چکی ہے۔ اسیں اوہناں دیاں بھائی رام سنگھ گرنتھی دوارا التھا کیتیاں رچناواں دے رہے ہاں ۔

حافظ محمد شیرازی فارسی شاعری/کویتا پنجابی وچّ

بھرکے جام محبت والا بخشیں مرشد سائیاں
قابو رہا نہ وچلا میرا اپڑو کوئی جوانو
نکل مسیتوں میخانے ول آیا پیر ہمارا
آ صوفی دکھلائیے تینوں جام مسپھا نوری
کون ہووے جو اس سوہنے تک عرض میری پہنچاوے
جس دن دا دیدار تساں دا عاشق لوکاں پایا
وائز سنگھ نہ پاڑ نکماں نہ پا شور اچیرا
آئی عید تے روضے لنگھے کھاون تے دل وجے
خلوت فقراں وچوں لبھن باغ بہشتاں والے
رکھ خیال نہ میرے اتے سوم صلواتاں والا

Hafiz Muhammad Shirazi Persian Poetry in Punjabi

Bharke Jaam Muhabbat Wala
Kabu Riha Na Vichla Mera
Nikal Maseeton Maikhane Val
Aa Soophi Dikhlaaiye Tainu
Kaun Hove Jo Us Sohne Tak
Jis Din Da Deedar Tusan Da
Vaaiz Sangh Na Paar Nikamma
Aai Id Te Roze Langhe
Khilvat Fakran Vichon Labhan
Rakh Khial Na Mere Utte