بھرکے جام محبت والا بخشیں مرشد سائیاں ۔
پہلوں عشقَ دکھاوے لٹکاں پچھوں درد بلائیاں ۔1۔
سونھے نافے دی جسدے تائیں واؤ صبا دی کھولھے ۔
اس خمدار زلف دے اتوں کئیاں دے دل گھولے ۔2۔
نال شرابے رنگ مسلا جے مرشد پھرماوے ۔
کیوں جو واقف کار قدیمی غلطی کدی نہ کھاوے ۔3۔
اس مکم فنا دے اندر کیہڑیاں موج بہاراں ۔
ہردم بگل تیاری والا کردا کھڑا پکاراں ۔4۔
کالی رات نہ ٹھلھن والی ٹھاٹھاں تھیں دل ڈردا ۔
کنڈھیاں دے وسنیک کی جانن ساڈا حالَ ندردا ۔5۔
مندیاں کماں اندر پائی اوڑک میں رسوائی ۔
کھنڈ گئی جو پرھیاں اندر اوہ گلّ کس چھپائی ۔6۔
حافظ غفلت کریں نہ ہرگز ہوسی تدھ حضوری ۔
دنیاں دے جنجالاں کولوں دوری دوری دوری ۔7۔

قابو رہا نہ وچلا میرا اپڑو کوئی جوانو ۔
مت بیوسا بھیت اندر دا جاوے نکل زبانوں ۔1۔
دس روزاں ایہہ کھیڈ عمر دی جھوٹھی دنیاں ساری ۔
نال کسے دے بھلا کرنا جان غنیمت بھاری ۔2۔
جھلّ اے واء موافک ساڈا بیڑا لا کنارے ۔
مت کہ وخت سولے ہوون ملن یار پیارے ۔3۔
بلبل کل پھلاں وچّ بہکے ایہہ گلّ پئی سناوے ۔
آؤ مستو پیو پیالے ویلا مت وہاوے ۔4۔
عیش اساں اس دوہاں جگاں دی اس کم اپر مرناں ۔
سجن بھاویں دشمن ہووے ہر دا بھلا کرنا ۔5۔
کدی تے سر اپنے دا صدقہ بخش سخی سردارا ۔
خیر تساڈے نوں لوہ مویا ایہہ درویش وچارا ۔6۔
متھے میرے مڈھوں لکھے لیکھ بریائیاں والے ۔
جسنوں ایہہ کم بھاون ناہیں لکھیا دھر دا ٹالے ۔7۔
شیشہ شاہ سکندر دا ہے جام جہان نمائی ۔
اک واری دے دیکھن سیتی ساری حکمت پائی ۔8۔
سیس نوائیے اسنوں جسنوں دو جگ سیس نواندے ۔
اسدے در تے آیاں ہویاں پتھر موم ہو جاندے ۔9۔
جیکر کدی گویا ساڈا اکو سخن پکارے ۔
پیر فقیر تے مفتی قاضی اٹھ اٹھ نچن سارے ۔10۔
جس کوہڑے نوں صوفی کہندے مان تمام گناہاں ۔
چمن چٹن گلاں دے تھیں بھاویں ودھ اساہاں ۔11۔
عیش نہ چھوڑیں مردیاں توڑیں بھاویں تنگ اؤکاتی ۔
ککھوں لکھ کریگا مولٰی جیکر رہی حیاتی ۔12۔
حافظ آپ نہ پہنیاں دیسی جامہ رنداں والا ۔
ڈر شیخا تقدیراں کولوں پیش نہ آون شالہ ۔13۔

نکل مسیتوں میخانے ول آیا پیر ہمارا ۔
اس تھیں پچھو دسو لوکو ہن ساڈا کی چارہ ۔1۔
مرشد نال اساں وی سرپر میخانے ول جانا ۔
وچّ تقدیر اجل دی ایویں لکھیا حکم ربانا ۔2۔
کعبے دے ول مکھ اساڈا کد متوجا ہندا ۔
پیر اساڈا میخانے نوں کر کر مکھ کھلوندا ۔3۔
عقلمنداں نوں جے کجھ حصہ عشقَ وچوں ہتھ لگے ۔
اک پل اندر جھلے کملے ہون اساتھوں اگے ۔4۔
سوہنے مکھ تیرے نے سانوں عشقوں سبق پڑھایا ۔
تاہیں وچّ کتاب میری دے ہر جا عشقَ سمایا ۔5۔
سجنا تیرے پتھر دل نوں نرم کرن یا ناہیں ۔
لمیاں راتیں والا رونا درداں والیاں آہیں ۔6۔
زلف میری وچّ طرحاں طرحاں دیاں ہین رکھتاں پئیاں ۔
زلف تیری جد قابو کیتا سبھ گلاں بھلّ گئیاں ۔7۔
میخانے دے در تے وی میں حافظ وانگوں بحثاں ۔
پیر اساڈا اوتھے رہندا میں بھی اتھے رہساں ۔8۔

آ صوفی دکھلائیے تینوں جام مسپھا نوری ۔
باطن دی جو میل گواوے ملے صفائی پوری ۔1۔
اصلی بھید حقیقت والا مستاں تھیں پچھ بھائی ۔
اس مصلے دی صوفیاں تائیں ہرگز خبر نہ کائی ۔2۔
مڈھ قدیموں در تیرے دی اساں غلامی چائی ۔
ترس کریں سردارا ایتھے میں ہکدار گدائی ۔3۔
ایہو ویلا عیش کرن دا کر لے من دا بھانا ۔
خبر نہیں جو آدم وانگوں بھلکے کی ہو جانا ۔4۔
اک دو جام غنیمت سمجھیں وچّ مجلس دلبر دے ۔
کل مستاں دا ایہہ طریقہ طمع نہیں ودھ کردے ۔5۔
گئی جوانی وچّ نادانی کجھ نہ تیتھیں بنیاں ۔
ہن تے اپنے چٹے سر نوں لیک نہ لاویں جنیاں ۔6۔
حضرت پیر پیالے سندا ہاں میں چیلا بردا ۔
ساقی نوں ونج آکھ سبائے حافظ بندگی کردا ۔7۔
(صوفی=سوفی، شراب نہ پین والا)

کون ہووے جو اس سوہنے تک عرض میری پہنچاوے ۔
صدقہ بادشاہی دا میں ول نظر کرم دی پاوے ۔1۔
کیہی قیامت تدھ وکھائی عاشق لوکاں تائیں ۔
چن جیہا مکھ سوہنا ایپر دل وچ رحمت ناہیں ۔2۔
دشمن دیاں فریباں کولوں منگاں نت پناہیں ۔
مت اوہُ بیلی نام خدا دے مدت کرے کداہیں ۔3۔
اکو وار دکھا کے مکھڑا سبھ جگ تدھ جلایا ۔
ایسی بے پرواہی وچوں کی تیرے ہتھ آیا ۔4۔
کالی پلک تیری میں اتے تیغاں پئی الارے ۔
رکھ سنبھال پلتھ اوسدا مت کے ناحقّ مارے ۔5۔
وچّ امیداں بعد صبا دیاں ساری رین لنگھائی ۔
پھزرے ویلے دلبر دی آ خبر دسیسی کائی ۔6۔
نام خدا دے حافظ تائیں دے گھٹ نشہ سویرے ۔
وقت کبولییت دا اﷲ کم سوارے تیرے ۔7۔

جس دن دا دیدار تساں دا عاشق لوکاں پایا ۔
اسے دن دا زلف تیری وچ اپنا آپ پھسایا ۔1۔
ہجر تیرے دے ہتھوں جو کجھ اساں مصیبت پائی ۔
باجھ شہیداں کربل والیاں کسے نہ ڈٹھی کائی ۔2۔
جیکر اوہ محبوب اساڈا کرن لگا مستائیاں ۔
سانوں وی پھر چھڈنے پؤسن تکوے زہد کمائیاں ۔3۔
عیشاں اتے بہاراں اندر پنج دناں دا واسا ۔
ایسے نوں توں سمجھ غنیمت دم دا کی بھرواسا ۔4۔
حافظ جیکر شاہ علی دی تدھ کیتی پا بوسی ۔
تاں پھر دوہاں جہاناں اندر عزت تیری ہوسی ۔5۔

وائز سنگھ نہ پاڑ نکماں نہ پا شور اچیرا ۔
ساڈا تے بھی دل کھڑاتا کی کھڑاتا تیرا ۔1۔
جد تک مٹھیاں لباں سجن دیاں مزہ نہ کجھ چکھاون ۔
تد تک سانوں کل عالم دیاں متیں کم نہ آون ۔2۔
راہ حقیقی لبھن مشکل ڈھونڈ تھکا جگ سارا ۔
اج دن توڑی کسے نہ پایا بھیت سجن دا یارا ۔3۔
جنت دی پرواہ نہ رکھے منگتا تیرے در دا ۔
بندیوان جو عشقَ تیرے دا دوہیں جہانی تردا ۔4۔
بھاویں عشقَ سجن دے مینوں جگ وچّ گندہ کیتا ۔
پھر وی لکھ غنیمت جو میں عشقَ پیالہ پیتا ۔5۔
سہیں دلا جو سر تے آوے نہ کر گریاجاری ۔
وچّ نصیباں تیریاں ایویں لکھیا الاواری ۔6۔
قصے اتے کہانیاں اندر حافظ عمر نہ گالیں ۔
جس گلوں چھٹکارا ہووے اوہ گلّ کوئی نہ بھالیں ۔7۔

آئی عید تے روضے لنگھے کھاون تے دل وجے ۔
ٹھیکے وچّ شراب مٹاں تھیں نکل نکل کے بھجے ۔1۔
زاہد تیرے زہد کرن دے گزرے اوہ زمانے ۔
اٹھو رندو ملے تسانوں خوشیاں دے پروانے ۔2۔
کہیں ملامت اسدے تائیں جیہڑا نشہ اڈاوے ۔
عاشق لوکاں رنداں دا ایہہ عیب نہ گنیا جاوے ۔3۔
باجھ ریا شرابی جیہڑا ہووے ننگ مننگا ۔
ٹھگّ فریبی زاہد نالوں پھر وی ہوسی چنگا ۔4۔
کی ہویا جے دو تنّ واری نشہ اساں چا پیتا ۔
پھر وی عیب نہ اسدے جیڈا جسنے گلہ کیتا ۔5۔
پیون نشہ گناہ نہ کوئی رکھیئے ہوش سمبھالی ۔
دسّ خاں وچّ تمام ملک دے کیہڑا عیبوں خالی ۔6۔
حافظ عشقَ تیرے وچّ کیتا جند اپنی نوں گھولے ۔
جس پرکار پھرے سرگرداں دل موہکم سر ڈولے ۔7۔

خلوت فقراں وچوں لبھن باغ بہشتاں والے ۔
کھزمت ٹہل فقیراں دی تھیں مٹدے کل کشالے ۔1۔
کس کم ہے اوہ زر جو کر دے کالے دل امیراں ۔
اصلی کیمیاں چاہے جیہڑا مجلس کرے فقیراں ۔2۔
سورج جیہی تواجیا جسدی نیوں نیوں کرن دوائی ۔
اوہ وڈیائی بے شک بھائی ولیاں لوکاں پائی ۔3۔
جس دولت نوں چور چکاروں ہرگز خوف نہ کوئی ۔
ایسی بے تکلف دولت فقراں حاصل ہوئی ۔4۔
جس گلّ تائیں رہے ڈھونڈدے شاہ زمیں دے سارے ۔
اوہ گلّ ظاہر پئی دسیوے سنتاں والے دوارے ۔5۔
شیخی ساڑ نہ اس دولت دی سمبھل دنیاندارا ۔
ہمت برکت نیکاں دی تھیں وسدا عالم سارا ۔6۔
دھسدا جاویں گنج کرونی ہیٹھ قیامت توڑی ۔
پڑھیا ہووےگا تدھ ایہہ بھی فقراں دی انجوڑی ۔7۔
حافظ اےنہاں فقیراں سندا ادب کریں ہر حالے ۔
چنگے چنگے شاہ ایہناں نوں سیس نواون والے ۔8۔

رکھ خیال نہ میرے اتے سوم صلواتاں والا ۔
روز اجل دے ملیا مینوں مست شراب پیالہ ۔1۔
جاں میں نہر عشقَ تھیں کیتا وضو اپنا تازہ ۔
سبھناں لوکاں دا پڑھ چھڈیا اکسے دا جنازہ ۔2۔
دے شراب جو دساں تینوں ساجن دی گلّ کائی ۔
کس سوہنے دا عاشق بنکے میں چا عقل گوائی ۔3۔
عیباں دیاں پہاڑاں ساڈا وال نہیں اک کھوہنا ۔
مستو رحمت ربّ دی کولوں بیؤمید نہ ہونا ۔4۔
سجنا تیرے سوہنے مکھ توں جان کراں قربانی ۔
ڈھونڈ تھکا میں سارے جگ وچ ہور نہ تیرا ثانی ۔5۔
اس دلبر دی بے فقری وچّ نین جویں مستانے ۔
ایسا بے-غم ہور نہ کوئی ہوسی وچّ جہانے ۔6۔
حافظ وانگ سلیماں پائی عشقَ تیرے تھیں شاہی ۔
جانی وصل تیرے دے بدلے وا ہتھاں وچّ آئی ۔7۔