زندگی نامہ بھائی نند لال گویا ترجماکار گنڈا سنگھ

زندگی نامہ

اوہ دھرت اتے آکاش دا مالک ہے، اتے
منکھ اتے جانداراں نوں زندگی بخشن والا ہے ۔۔1۔۔

اس دے راہ دی دھوڑ ساڈیاں اکھاں لئی سرمہ ہے،
اوہ ہر بادشاہ اتے فقیر دا مان ودھاؤن والا ہے ۔۔2۔۔

جو کوئی بھی سدا اس دی یاد وچ رہندا ہے،
اوہ ربّ دی یاد دی ہی پریرنا کردا ہے ۔۔3۔۔

جے کر توں ربّ دی یاد وچ سدا مست رہیں،
تاں توں، ہے میری جان! پورن منکھ بن جاویں ۔۔4۔۔

بدلاں ہیٹھ سورج (دی طرحاں) لکیا ہویا ہے،
بدلاں پچھوں اپنا پورن چندرما ورگا مکھڑا وکھا ۔۔5۔۔

ایہہ تیرا تن اک بدل ہے، اس وچ سورج لکیا ہویا ہے،
ربّ دی بھگتی یاد رکھ، ایہہ ہی جیون دا پھل ہے ۔۔6۔۔

جہڑا وی ربّ دے بھیتاں توں واقف ہو گیا،
چھن چھن سوائ ربّ توں ہور کوئی اس دا منتوَ نہیں رہندا ۔۔7۔۔

سچ کی ہے ؟ اس پاک پروردگار دی یاد ہے،
مٹی دی ہر مٹھّ بھلا اس دی قدر کی جان سکدی ہے ۔۔8۔۔

جیکر تینوں بھلے پرکھاں دی سنگت نصیب ہو جاوے،
تاں ہے متر! تینوں امر دولت پراپت ہو جاوے گی ۔۔9۔۔

ایہہ دولت اس ربّ دے بندیاں دی سیوا وچ ہے،
ہر منگتا اتے بادشاہ اس توں قربان جاندا ہے ۔۔10۔۔

بھائی! توں اوہناں دا سبھاء گرہن کر،
اتے سدا انھا دی گلی دی ہی پرکرما کردا رہُ ۔۔11۔۔

جو کوئی اوہناں دے کوچے ادالے پھردا رہا،
دوہاں جہاناں وچ اس نے سورج اتے چند ورگی روشنی پراپت کر لئی ۔۔12۔۔

بھجن بندگی ہی امر خزانہ ہے،
تاں تے توں بندگی کر، بھجن کر، سمرن کر ۔۔13۔۔

بندگی دے جیون وچ ساری بادشاہی تیری ہے،
چن توں لے کے پاتال تک تیرا ہی راج ہے ۔۔14۔۔

جہڑا وی اس ربّ توں غافل رہیا، سمجھو، اوہ مورکھ ہے،
بھاویں اوہ منگتا ہووے، اتے بھانویں بادشاہ سلطان ۔۔15۔۔

ربّ دا پیار سبھ نالوں اچیری وستو ہے،
اس دا سایہ ساڈے سراں تے مانو تاج ہے ۔۔16۔۔

ربّ دے پیار توں ربّ دی یاد دا بھاوَ ہے،
کیونکہ اس دی جادو ورگی نظر ساڈے لئی رسائن وانگ ہے ۔۔17۔۔

ربّ دا پریم ساڈی آتما دا جیون ہے،
اس دا سمرن ساڈے پرم ایمان دی پونجی ہے ۔۔18۔۔

شکروار والے دن پاک پرہیزگار مسلمان،
ربّ دی نماز لئی اکٹھے ہندے ہن ۔۔19۔۔

اسے ترراں ساڈے دھرم وچ سادھ سنگتِ وچ (ربّ دے پیارے جڑدے ہن)
اتے واہگورو دے پریم وچ رنگ ماندے ہن ۔۔20۔۔

مہینے وچ دو وار اس،
پروردگار دی اچیچی یاد وچ اکٹھے ہندے ہن ۔۔21۔۔

اوہ ستسنگِ سبھاگا ہے، جو ربّ لئی ہووے،
اوہ ستسنگِ سبھاگا ہے کہ من وچ بلاواں دور کرن لئی ہے ۔۔21۔۔

اوہ ستسنگِ سبھاگا ہے، جو ربّ دی یاد لئی ہووے،
اوہ ستسنگِ سبھاگا ہے، جس سی نینو ست اتے ہووے ۔۔23۔۔

اوہ اکٹھ بھیڑا ہے، جتھے شیطانی دے کم ہون،
جس توں اگے پچھتاوا لگدا ہووے ۔۔24۔۔

ایہہ لوک اتے پرلوک اک جھوٹھی کہانی ہن،
ایہہ دوویں لوک اس ربّ دے بوہل وچوں اک دانہ ہن ۔۔25۔۔

ایہہ دوویں جہان سچے ربّ دے حکم وچ ہن،
ولی اتے نبی اس سچے ربّ توں صدقے جاندے ہن ۔۔26۔۔

جہڑا وی ربّ دی یاد وچ پکا ستھت ہو جاندا ہے،
جد تک ربّ قایم ہے، اوہ وی امر ہو جاندا ہے ۔۔27۔۔

ایہہ دوویں لوک اس ربی نور دے زرے ہن؛
ایہہ چن سورج دوویں اس دی چاکری وچ مشالچی ہن ۔۔28۔۔

دنیاں دی پراپتی نری سر پیڑ ہے:
جے کوئی وی ربّ توں غافل ہویا، اوہ جاں بلد ہے جاں کھوتا ۔۔29۔۔

اس ربّ توں اک پل بھر لئی وی اویسلے رہنا مانو سو موتاں برابر ہے،
ربّ دے گیان والیاں لئی تاں اس دی یاد ہی اصل زندگی ہے ۔۔30۔۔

ہر اوہ چھن جو اسدی یاد وچ گزردا ہے،
اس دی جڑھ ربّ نال سدا قایم رہندی ہے ۔۔31۔۔

جو بھی ربّ دے ساہمنے متھا ٹیکن والا ہے،
ربّ نے اس دا صدق ایمان پکا بنا دتا ۔۔32۔۔

سر تاں ربّ نوں متھا ٹیکن لئی پیدا کیتا ہے،
ایہہ ہی (سنسار دی) ہر سر دردی دی دوا ہے ۔۔33۔۔

اس لئی تینوں ہر ویلے ربّ اگے سر جھکاؤنا چاہیدا ہے،
ربّ نوں جانن والا تاں چھن پل لئی وی اس توں غافل نہیں رہندا ۔۔34۔۔

جو وی اس توں غافل رہا،اوہ کویں عقل مند کیہا جا سکدا ہے،
جو وی غافل ہویا، سمجھو اوہ مورکھ اتے اجڈّ ہے ۔۔35۔۔

گیان وان پرش ہا ہو وچ نہیں پیندا،
اس دی عمر دی پراپتی بسّ ایہی ربّ دی یاد ہندی ہے ۔۔36۔۔

نرم تے ایماندار بس اوہی ہندا ہے،
جو اک چھن پل لئی وی اس توں غافل نہ رہے ۔۔37۔۔

ربّ توں غافل رہنا،اتے سنساری بھیس اپر موہت ہونا کفر برابر ہے ۔۔38۔۔

ہے مولوی !توں ہی دس! ربّ توں غافل رہِ کے ایہہ سنسار اتے اس دا
بھیکھ ارتھات رنگ رس تے بھوگ کی ارتھ رکھدے ہن ؟
(بھاوَ ربّ توں بناں اناں دا کجھ بھی مول نہیں پیندا) ۔۔39۔۔

سنسار دے رنگ رس بھوگاں والا جیون ناشوان ہے،
اس دی مالکی اتے پیار والا بندہ ہولا ہندا ہے ۔۔40۔۔

دین اتے دنیاں اس دے ربّ دے بندے ہن،
ایہہ اس دے احسان ہیٹھاں ہن ۔۔41۔۔

ربّ دے اوہناں بھگتاں دی سنگت دا کڈا وڈا احسان ہے
جو اس دے سچے پیار دی سکھیا لیندے رہندے ہن ۔۔42۔۔

اس دی یاد صدق ایمان دا سرمایہ ہندا ہے؛
ہر بھکھاری اس دی یاد نال بادشاہ ہندا ہے ۔۔43۔۔

اوہ دن رات اس دی بندگی وچ خوش رہندے ہن،
اس دی بندگی ہی اصل بندگی ہے اتے اس دی یاد ہی اصل یاد ہے ۔۔44۔۔

بادشاہت اتے درویشی کی ہے ؟ سمجھ لے کہ
ایہہ منکھاں اتے روحاں دے پیدا کرن والے اس ربّ دی یاد ہے ۔۔45۔۔

جے کر اس دی یاد تیری جان دی متر بن جاوے،
تاں دوویں جہان تیرے حکم ہیٹھاں ہو جان ۔۔46۔۔

اس دی یاد وچ ہی وڈی وڈیائی ہے،
توں اس دی یاد کر، بس اس دی یاد کر ۔۔47۔۔

جیکر تینوں وڈیائی چاہیدی ہے تاں بندگی کر،
نہیں تاں اخیر تینوں شرمندہ ہونا پویگا ۔۔48۔۔

شرم کر، کجھ شرم کر، توں شرم کر،
اپنے اس پتھر ورگے دل نوں نرم کر ۔۔49۔۔

نرمی دا بھاوَ نمرتا ہے؛
ایہہ ہی ہر کسے دے درد دی ویدگی ہے ۔۔50۔۔

سچ دے بھگت خود-پرستی (ہؤمے) کویں کر سکدے ہن؟
اچے سراں والے نواناں دی کویں لالسا کر سکدے ہن؟51۔۔

ایہہ ہؤمے اک گندہ تپکا ہے؛
جس نے تیری مٹھّ بھر مٹی وچ تھاں بنا رکھی ہے ۔۔52۔۔

ایہہ ہؤمیں تیری مورکھتا دا خاصہ ہے؛
سچ دی پوجا تیرے ایمان دی راس ہے ۔۔53۔۔

تیرا سریر تاں ہوا، مٹی اتے اگّ دا بنیا ہویا ہے،
توں تاں پانی دا اک قطرہ ہیں، تے ایہہ نور اس ربّ ولوں ہے ۔۔54۔۔

تیرا ہردا روپی گھر ربّ دے نور نال روشن ہے،
توں اک پھلّ سی، ہن گلشن بن گیا ہے ۔۔55۔۔

اپنے اس گلشن اندر توں سیر کر،
پاک پوتر پنچھی وانگ اس وچ اڈاریاں لا ۔۔56۔۔

اس دی اک اک نقر وچ لکھاں بہشتی باغ ہن،
ایہہ دوویں جہان اسے دے سٹے دے دانے ہن ۔۔57۔۔

اس پاک پوتر پنچھی دا چوغا ربّ دی یاد ہے،
اس دی یاد، بس اس دی یاد، ہاں اسے دی یاد ۔۔58۔۔

جہڑا وی ربّ دی یاد ول لگا ہویا ہے،
اس دے راہ دی دھوڑ ساڈے نیتراں دا سرمہ ہے ۔۔59۔۔

جے کر تینوں ربّ دی یاد پراپت ہو جائے،
تاں، ہے دل! سمجھ کہ تیری ہر مشکل دا حلّ ہو گیا ۔۔60۔۔

ہر مشکل دا حلّ بسّ ایہی ربّ دی یاد ہے،
ربّ دی یاد کرن والا ربّ دی ہی ذات ہندا ہے ۔۔61۔۔

اصل وچ ربّ توں بناں کوئی بھی ہور چیز پروان نہیں ہے،
ہے میرے من! اجیہا کون ہے، جہڑا سر توں پیراں تک ربّ دا نور نہیں ۔۔62۔۔

توں اس مہان نور دی اک کرن ہیں، سر توں پیراں تک نور ہو جا،
چنتا نوں چھڈّ دے اتے سدا لئی صرور وچ رہُ ۔۔63۔۔

کد تک توں غم دی سدیوی قید وچ پیا رہیں گا؟
غم نوں چھڈ، ربّ دی یاد کر اتے سدا سلامت رہُ ۔۔64۔۔

غم کی ہے؟ اس ربّ دی یاد توں غفلت،
خوشی کی ہے، اس اپرم اپار دی یاد ۔۔65۔۔

جاندا ہیں کہ اس اپرم اپار دے کی ارتھ ہن ؟
اپرم اپار اوہ ہے، جہڑا جنم مرن وچ نہیں آؤندا ۔۔66۔۔

ہر پرش اتے استری نوں اسے دی ہی دھن سمائی ہوئی ہے،
دوہاں جہاناں وچ ایہہ اسے دا ہی رولا رپا ہے ۔۔67۔۔

ولیا (سنتاں) دی رسنا اتے اس دا ٹکانا ہے،
جاں اس جیو دے ہردے اندر، جتھے دن رات اس دی یاد رہندی ۔۔68۔۔

اس (ربّ نوں یاد کرن والے) دی اکھ غیر اپر کھلھدی ہی نہیں،
اس دا قطرہ بناں ساگر دی دشا دے ہور کسے پاسے رڑھدا ہی نہیں ۔۔69۔۔

ربّ دا بندہ دوہاں جہاناں دا مالک ہے،
کیوں جو اوہ ربّ دے اس مہان سچ-سروپ توں بناں ہور کسے نوں نہیں ویکھدا ۔۔70۔۔

ایہہ لوک پرلوک دوویں ناشوان ہن؛
اس دی یاد توں چھٹ باقی سبھ کجھ بے سمجھی ہے ۔۔71۔۔

اس دی یاد کر؛ جتھوں تک تیرے پاسوں ہو سکے اس نوں یاد رکھ
اپنے (ہردے روپی) گھر نوں ربّ دی یاد نال آباد کر ۔۔72۔۔

تیرا ایہہ ہردا ربّ دا ہی گھر ہے،
میں کی آکھاں، ربّ نے ہی ایوں کیہا ہے ۔۔73۔۔

تیرا ساتھی اتے تیری ہاں نال ہاں ملان والا تاں بادشاہ ہے،
پر توں تاں ہر مندے چنگے مگر سوارتھ لئی نسدا پھردا ہے ۔۔74۔۔

افسوس تیرے اتے، تیری جان اتے اتے تیرے حالَ اتے،
افسوس ہے تیری اس انگہلی اتے اتے تیری چال اتے ۔۔75۔۔

جہڑا وی اس دے دیدار دا طالب ہو گیا،
اس دیاں نظراں وچ سبھ کجھ اسے دا سروپ ہو گیا76۔۔

ہر چتر وچ اوہ چترکار ہی جھلکدا ہے،
پرنتو اس بھیت نوں منمکھ نہیں جان سکدا ۔۔77۔۔

جے کر توں ربّ دے پریم دا سبق پڑھنا ہے تاں
ربّ دی یاد کر، توں بس ربّ دی یاد کر ۔۔78۔۔

ہے بھائی! کی تینوں پتہ ہے ربّ دی یاد کی ہندی ہے،
اتے ایہناں سارے دلاں اندر کون وسدا ہے ؟79۔۔

جد سبھنا دلاں وچ اوہ ہی وسدا ہے،
دل دا گھر اس دا ٹکانا اتے پناہ ہے ۔۔80۔۔

جد تینوں پتہ لگ گیا، کہ سارے دلاں وچ ربّ وسدا ہے،
تاں تے ہر دل دی عزت کرنا تیرا منورتھ ہونا چاہیدا ہے ۔۔81۔۔

ایہی ربّ دی یاد ہے، ہور کوئی یاد نہیں،
جس کسے نوں اجیہا فکر نہیں، اوہ خوش نہیں ہے ۔۔82۔۔

ربّ دے گیان واناں دی زندگی ربّ دا سمرن ہے،
ہؤمے وچ وسیا منکھ ربّ توں دور ہے ۔۔83۔۔

ہے گویا! تیری ہستی ہی کی ہے ؟ اک مٹھّ مٹی توں ودھ نہیں،
اتے اوہ وی اپنے بسّ نہیں (ایہہ سریر وی تاں اپنے بسّ نہیں) ۔۔84۔۔

ربّ نے بہتر فرقے پیدا کیتے ہن،
جنہاں وچوں اس نے نازی فرقہ اچتم چنیا ۔۔85۔۔

نازی (جہڑے جنم مرن توں رہت ہو گئے ہون) فرقے نوں توں بناں کسے
شکّ دے بہتراں فرقیاں دی پناہ سمجھ ۔۔86۔۔

ایہناں دا ہر اک بندہ پوتر ہے،
سوہنا، نیک-سبھاؤ اتے نیک طبیعت والا ہے ۔۔87۔۔

ایہناں نوں ربّ دی یاد توں بناں کوئی چیز چنگی نہیں لگدی،
بندگی تے پاٹھ بناں اوہناں دی ہور کوئی مریادا نہیں ۔۔88۔۔

اوہناں دے شبداں وچوں کھنڈ تے مشری جھڑدی ہے،
اوہناں دے ہر وال توں امرت دی برکھا ہندی ہے ۔۔89۔۔

اوہ ایرکھا، ویر ورودھ توں اٹنک ہن،
اوہ کدی مندا کرم نہیں کردے ۔۔90۔۔

اوہ ہر اک دا مان ستکار کردے ہن،
اوہ نردھن نوں دھن وان بنا دندے ہن ۔۔91۔۔

اوہ مردے نوں امرت بخشدے ہن،
اوہ ہر مرجھائے ہوئے دل نوں نویں جان بخشدے ہن ۔۔92۔۔

اوہ ہر سکی لکڑ نوں ہری بھری بنا دندے ہن،
اوہ بو نوں وی کستوری بنا دندے ہن ۔۔93۔۔

نجی صفتاں وچ ایہہ سارے بھلے لوک ہن،
ربّ دی ذات دے ڈھنڈاؤ ہن، آپ وی اوہ ربّ ورگے ہی ہن ۔۔94۔۔

علم اتے ادب اوہناں دے سبھاؤ وچوں پرگٹ ہندا ہے،
انھا دا مکھڑا نورانی سورج توں روشن ہندا ہے ۔۔95۔۔

اوہناں دا پنتھ غریب نمانیاں دی قوم ہے؛
دوویں جہان ایہناں دے شردھالو ہن ۔۔96۔۔

ایہہ مسکیناں دی قوم،ربّ دے بندیاں دی قوم ہے،
ایہہ سبھ کجھ ناس ہو جان والا ہے، پر اوہ ربّ سدا ابناشی ہے ۔۔97۔۔

اوہناں دی سنگت نے مٹی نوں بھی اکسیر بنا دتا ۔
اوہناں دی مہر نے ہر دل تے اثر کیتا ۔۔98۔۔

جو وی اک وار وی اناں دی سنگت وچ بیٹھ جاندا ہے،
پھر اوہ قیامت دے دن دی کد چنتا کردا ہے ؟99۔۔

جس نوں سینکڑے سالاں دی عمر وچ کجھ پراپت نہ ہویا،
اوہناں دی سنگت 'چ اوہ سورج وانگ چمک پیا ۔۔100۔۔

اسیں اوہناں دے اہسانمند ہاں،
اوہناں دے احسان دے بندے ہاں ۔۔101۔۔

میرے جہے لکھاں اوہناں توں قربان ہن،
میں جو کجھ وی اوہناں دی صفت وچ آکھاں، تھوڑھا ہے ۔۔102۔۔

اوہناں دی شان کہن توں باہر ہے،
اوہناں دا جیو-جامہ دھون توں پاک ہے ۔۔103۔۔

یقین رکھ ! آخر ایہہ دنیاں کد تکّ ہے ؟
اخیر تیرا سنبندھ تاں ربّ نال ہی ہونا ہے ۔۔104۔۔

ہن توں پھر مڈھ توں اس شاہ دیاں کتھا کہانیاں کر،
اس راہ دے وکھاؤن والے دے پچھے پچھے تر ۔۔105۔۔

تاں جو تینوں عمرہ دی مراد مل جاوے،
اتے اس مہان پربھو دی پریتی دی راس پراپت ہووے ۔۔106۔۔

اک مورکھ وی اتھے دل والا ہو جاندا ہے،
دریا وچ ڈبیا ہویا وی کنڈھے تے پجّ جاندا ہے ۔۔107۔۔

جس نوں ربّ دی یاد پراپت ہو جاندی ہے،
اوہ تچھّ وی پورا گیان وان بن جاندا ہے ۔۔108۔۔

جہڑا ربّ (دی یاد) توں پل بھر وی غافل نہیں،
اس دے سر اتے سمجھو ادب-ستکار دا تاج رکھیا ہویا ہے ۔۔109۔۔

ایہہ دولت ہر کسے نوں نصیب نہیں،
اوہناں دے درد دا علاج سوائے ربّ وید دے کوئی نہیں ۔۔110۔۔

ہر درد دا دارو ربّ دی یاد ہے،
جس حالَ وچ ربّ رکھے، اوہی ٹھیک ہے ۔۔111۔۔

سبھ دی اچھا پورن ستگور دی پراپتی ہے،
بناں گورو دے کوئی ربّ تک نہیں پہنچ سکدا ۔۔112۔۔

پاندھیاں لئی کنے ہی راہ ہن،
اوہناں نوں قافلے دے راہ دی لوڑ نہیں ہے ۔۔113۔۔

اوہ ہر دم ربّ دے سمرن لئی ططپر رہندے ہن،
آپ ربّ دے منظور ہن اتے ربّ دے درشک ہن ۔۔114۔۔

پورن ستگورو اوہی اتے اوہی ہو سکدا ہے،
جس دی بانی وچوں ربّ دی سگندھی سپشٹ مہکدی ہووے ۔۔115۔۔

کوئی وی اوہناں دے سامھنے زرے وانگ آؤندا ہے،
اوہ چھیتی ہی سورج وانگ نور دی برکھا کرن والا بن جاندا ہے ۔۔116۔۔

زندگی اوہی ہے جہڑی بناں کسے حیل حجت دے
اس ربّ دی یاد وچ گزرے ۔۔117۔۔

ہؤمے کرنا مورکھاں دا کم ہے،
ربّ دی بھگتی ایمان والیاں دا خاصہ ہے ۔۔118۔۔

ہر اک دم دی انگہلی اک وڈی موت ہے،
ربّ دوزخ دے شیطان توں بچائی رکھے ۔۔119۔۔

جہڑا اس دی یاد وچ دن رات مست رہندا ہے،
(اس نوں پتہ ہے کہ) ایہہ (ربّ دی یاد) مال سنتاں دی ہٹّ توں ہی پراپت ہندا ہے ۔۔120۔۔

اوہناں دی درگاہ دا سبھ توں نیواں بندہ وی،
اس جہان دے وڈے توں وڈے پتونتیاں نالوں چنگیرا ہے ۔۔121۔۔

اوہناں دے راہاں توں کئیں سیانے قربان (جاندے) ہن،
اوہناں دے راہاں دی دھوڑ میریاں اکھاں لئی سرمہ ہے ۔۔122۔۔

توں وی، ہے برخوردار! اپنے آپ نوں اسے طرحاں سمجھ،
تاں جو میری جان! توں اک ببیکی پرش بن جاویں ۔۔123۔۔

ایہناں صاحباں دے بہت سیوک اتے بندے ہن،
بندے دا کم تاں بندگی کرنا ہے ۔۔124۔۔

اس لئی تینوں چاہیدا ہے کہ اوہناں دا سیوک بن جاویں،
پر کدی وی اوہناں لئی بھار نہ بنے ۔۔125۔۔

بھاویں ربّ تک پہنچاؤن والا اوہناں بناں ہور کوئی نہیں ہندا،
پر اجیہی گلّ کرنا وی (اوہناں لئی) دوش ہے ۔۔126۔۔

میں ویکھیا کہ ایہناں دلاں دے محرماں دی
سنگت دی بخشش دے صدقے ذرہ وی جہان دا سورج بن گیا ۔۔127۔۔

دل والا بندہ کون ہے جہڑا ربّ نوں پچھاندا ہووے،
اتے جس دے مکھڑے توں ربّ دا نور برسدا ہووے ۔۔128۔۔

اوہناں دی سنگت تینوں ربّ دا پیار بخشدی ہے،
اوہناں دی سنگت ربّ دی کتاب توں تینوں سبق دندی ہے ۔۔129۔۔

اوہ تاں زرے نوں چمکدا سورج بنا دندے ہن
مٹی نوں سچ دی روشنی نال نورانی بنا دندے ہن ۔۔130۔۔

تیری اکھ تاں مٹی دی ہے، پر اس وچ نور ربّ دا ہے،
اس وچ چارے دشاں اتے نو-اسمان موجود ہن ۔۔131۔۔

اوہناں دی سیوا ربّ دی بندگی ہے،
کیونکہ اوہ اس سرب-شکتیمان نوں پروان ہے ۔۔132۔۔

توں وی بندگی کر تاں جو اس (ربّ) اگے پروان ہوویں
اس دی قدر ہر مورکھ کویں سمجھ سکدا ہے ؟133۔۔

دن رات دا بس اکو کم اس دی یاد ہی ہونا چاہیدا ہے،
اک چھن لئی وی اس دی یاد بناں نہیں رہنا چاہیدا ۔۔134۔۔

اوہناں دے نیتر ربّ دے دیدار نال روشن ہن،
اوہ بھاویں بھکھاری دے بھیکھ وچ ہون، پر اوہ بادشاہ ہندے ہن ۔۔135۔۔

پاتشاہی اوہی ہی ہے جہڑی سدا قایم رہے،
اتے ربّ دی پاک پوتر ذات وانگ ہی قایم رہے ۔۔136۔۔

اوہناں دی رہُ ریتی درویشاں والی ہندی ہے،
اوہ ربّ دی انش ہندے ہن اتے سبھ نال اوہناں دی اپنتّ ہندی ہے ۔۔137۔۔

اوہ ہر بھکھاری نوں عزت مرتبہ بخشدے ہن،
نرسندیہ اوہ دولت بخشدے ہن ۔۔138۔۔

تچھّ بندیاں نوں اوہ پورن گیان وان بنا دندے ہن،
بیدلاں نوں اوہ دلاں دے مالک بنا دندے ہن ۔۔139۔۔

اپنے اندروں اوہ ہؤمے باہر کڈھ ماردے ہن،
اوہ سچ دے بیج دلاں دے کھیتاں وچ بیجدے ہن ۔۔140۔۔

اوہ اپنے آپ نوں اصلوں تچھّ سمجھدے ہن،
اوہ دن رات ربّ دے سمرن وچ لین رہندے ہن ۔۔141۔۔

ربّ دے بندیاں (سنتاں) دی صفت کتھوں تکّ کراں؟
جے کر اوہناں دیاں ہزاراں صفتاں وچوں اک وی بیان کر سکاں تاں بھی چنگا ہے ۔۔142۔۔

توں وی اجیہے گرمکھ پیارے ڈھونڈ، کہڑے پیارے ؟
جہڑے سدا جیوندے ہن دوجے تاں مویاں سامان ہن ۔۔143۔۔

کی تینوں جیون دے ارتھاں دا پتہ ہے ؟
(آ دساں) جیونا اوہی سبھاگا ہے جہڑا اس ربّ دی یاد وچ جیا جاوے ۔۔144۔۔

عارف لوک ربّ دے بھیت بھرے گیان کرکے ہی زندہ ہن،
دوہاں جہاناں دی نہمت اس دے گھر وچ ہے ۔۔145۔۔

جیون دا ارتھ ہی ربّ دی یاد ہے
اسے کرکے ہی سنتاں دا جیون ہے ۔۔146۔۔

اوہناں دا ذکر ہر بولدی جیبھا اپر ہے،
دوویں جہان اس رتھّ دے مارگ دے ڈھونڈاؤ ہن ۔۔147۔۔

سارے اس جلال والے ربّ دا سمرن کردے ہن،
تاں تے سبھاگا ہے اجیہا سمرن اتے شبھ ہے اجیہی چرچہ ۔۔148۔۔

جیکر سچ دی گلّ بات اتے چرچہ کرنی ہووے،
تاں ایہہ اس سرب شکتی مان بارے ہی ہو سکدا ہے ۔۔149۔۔

نیک عمر نوں اجیہا (بھجن بندگی دا) سرمایہ
اوہناں (سنتاں) دی سنگت وچوں دی نصیب ہویا ۔۔150۔۔

اوہناں نوں اجیہی راس ہی منظور ہے، ہور کجھ وی اناں نوں چنگا نہیں لگدا،
سچ دے شبداں توں بناں ہور کجھ کہنا اوہناں دا نیم ہی نہیں ۔۔151۔۔

ہندوی بولی وچ اناں دا نام سادھ-سنگت ہے،
ہے مولوی! ایہہ سبھ اوہناں دی ہی تعریف ہے ۔۔152۔۔

اوہناں دی سنگت دی پراپتی پرماتما دی کرپا توں ہندی ہے،
اتھے اس دی کرپا توں اک پرش دا باغ پرگٹ ہو جاندا ہے ۔۔153۔۔

جس کسے نوں ایہہ امر دھن پراپت ہو گیا،
مانو اس دی عمر دی آیو آشاونت ہو گئی ۔۔154۔۔

ایہہ سبھّ (دولت اتے امر) ناشوان ہے، اتے اوہ ابناشی ہن،
اوہناں نوں توں پوتر پریم دے پیالے بھر بھر دین والا ساقی سمجھ ۔۔155۔۔

جو کجھ وی موجود دسدا ہے، ایہہ اوہناں دی سنگت کرکے ہی ہے،
اوہناں دی مہر کرکے ایہہ سبھ آبادی اتے خوش حالی ہے ۔۔156۔۔

ایہہ سبھ آبادی ربّ دی مہر کرکے ہے،
چھن بھر لئی وی اس ربّ نوں وسرنا موت اتے دکھ سامان ہے ۔۔157۔۔

اوہناں دی سنگت اس زندگی دی پراپتی ہے،
زندگی، ایہی زندگی ہے، جہڑی اس دی بندگی ہے ۔۔158۔۔

جیکر توں چاہندا ہیں کہ ربّ دا بھگت بنیں،
تاں اس پورن پرکھ دا گیان وان بن ۔۔159۔۔

اوہناں دی سنگت تیرے لئی کیمیا ہے،
تاں جو، جو وی توں چاہیں، اوہ اچت ہووے ۔۔160۔۔

ایہہ جہڑے سارے جیؤندے جاگدے ہن،
ایہہ کیول اوہناں (گرمکھاں) دی سنگت صدقہ ہے ۔۔161۔۔

اوہناں دی زندگی اوہناں دی سنگت دی بخشش صدقہ ہے،
اوہناں دی سنگت ربّ دی رحمت دی دلیل ہے ۔۔162۔۔

ہر کسے نوں اوہناں دی سنگت دی لوڑ ہے،
تاں جو اپنے دل وچوں موتیاں دی لڑی کھولھ سکن ۔۔163۔۔

ہے انجان! توں (بہو-ملے) خزانے دا مالک ہیں،
پر افسوس کہ تینوں اس گپت خزانے دا پتہ ہی نہیں ۔۔164۔۔

اس خزانے دا تینوں کویں پتہ لگے،
کہ جندرے اندر کیہو جیہا مال متعہ پیا ہے ۔۔165۔۔

اس لئی تیرے واسطے ضروری ہے کہ اجیہے خزانے دی کنجی ڈھونڈیں،
تاں جو تینوں گپت خزانے دا صاف پتہ لگّ جاوے ۔۔166۔۔

توں ربّ دے نام دی کنجی نال اس جندرے نوں کھولھ،
اس چھپے ہوئے خزانے دی پوتھی وچوں سبق پڑھ ۔۔167۔۔

ایہہ نام دی کنجی اوہناں سنتاں کول ہندی ہے،
ایہہ کنجی زخمی دلاں اتے جاناں دی ملھم ہے ۔۔168۔۔

جد ایہہ کنجی کسے دے ہتھ لگ جاوے،
تاں، جو کوئی وی ہووے، اوہ خزانے دا مالک بن جاندا ہے ۔۔169۔۔

جد خزانہ ڈھونڈن والے نوں خزانہ مل گیا تاں،
سمجھو اوہ سارے فقراں اندیشیاں توں مکت ہو گیا ۔۔170۔۔

جس نوں اپنے سجن پیارے دی گلی دا راہ مل گیا،
ہے میرے دوست، اوہ وی سمجھ کہ ربّ دے پیاریاں وچ شامل ہو گیا ۔۔171۔۔

اوہناں دی سنگت نے زرے نوں چن بنا دتا،
اوہناں دی سنگت نے ہر بھکھاری نوں بادشاہ کر دتا ۔۔172۔۔

اوہناں دے چرتر اتے ربّ دی مہر ہووے،
اوہناں دے ماپیاں اتے اولاد اتے وی (ربّ دی مہر ہووے) ۔۔173۔۔

جس کسے وی اوہناں دے درشن کر لئے، مانو اس نے ربّ نوں ویکھ لیا،
اتے سمجھو اس نے سچی پریتی دے باغ وچوں سبھ توں سندر پھلّ توڑ لیا ۔۔174۔۔

اوہناں دی سنگت ربی گیان دے باغ 'چوں سندر پھلّ توڑنا ہے،
اوہناں دے درشن کرنا ربّ دا دیدار کرنا ہے ۔۔175۔۔

ربّ دے درشن دا بیان کرنا مشکل ہے،
اس دی شکتی اتھوا پرکرتی ہی اس دا پتہ دندی ہے ۔۔176۔۔

اس دی کرپا نال میں ربّ دے درشن کیتے ہن،
اوہناں دی کرپا نال میں ربی گیان دے باغ وچوں پھلّ چنیا ہے ۔۔177۔۔

ربّ دے درشن کرنا اک پوتر بھاوَ رکھدا ہے،
میں تاں کجھ وی نہیں، ایہہ سبھ کجھ اس دی سوخم ذات ہی ہے ۔۔178۔۔

جس نے اس پورن اکھر نوں سمجھ لیا،
مانو اس نے چھپے خزانے دا ٹکانا لبھّ لیا ۔۔179۔۔

ربّ دی حقیقت اتی دی سوہنی صورتَ ہے،
ربّ دی صورتَ ربّ دے بندیاں دی صورتَ ہے ۔۔180۔۔

اوہ سنگت وچ وی اکانت وچ ہندے ہن،
سبھناں دیاں جیبھاں تے اوہناں دا جس ہندا ہے ۔۔181۔۔

اس بھیت توں اوہ ہی واقف ہو سکدا ہے،
جہڑا چاؤ سہت اس دی پریتی دے گن گاؤندا ہے ۔۔182۔۔

ربّ دا شوق جس دے گلے دا ہار ہندا ہے،
اوہ ناچیز وی سیانا تے مدبر بن جاندا ہے ۔۔183۔۔

جد ربّ دا شوق تیرا سہائی ہووے،
تاں ذرہ وی چمکدے سورج برابر بن جاندا ہے ۔۔184۔۔

اناھں دے بچناں توں سچ دے امرت دی برکھا ہندی ہے،
اوہناں دے درشناں نال اکھاں نوں ٹھنڈھ پیندی ہے ۔۔185۔۔

اوہ دن رات ربّ دا سمرن کردے رہندے ہن،
سنساری بھیکھ وچ اوہ پورن پرکھ ہن ۔۔186۔۔

اوہ اس سبھ کجھ دے ہندے ہوئے بھی ستنتر ہن
ہر حالَ وچ اوہ ربّ دی رضا وچ خوش ہن ۔۔187۔۔

اناں دا بھیکھ دنیاوی ہے، پر رہُ ریت دھرم والی ہے
اوہناں جیہا سنسار وچ ہور کوئی نہیں دسدا ۔۔188۔۔

اوہ ربّ دی یاد وچ پرپکّ اتے پربین ہن،
اوہ سچ نوں سمجھدے، سچ نوں ہی پیار کردے تے سچ دی ہی آرادھنا کردے ہن ۔۔189۔۔

اوہ بھاویں سر توں پیراں تک دنیاوی بھیکھ وچ دسدے ہن،
پر اوہناں نوں توں کدی ادھے پل لئی وی غافل نہیں ویکھینگا ۔۔190۔۔

اوہناں دا سریر بھاویں مٹھی بھر مٹی دا ہے،
پر اوہناں نوں پاک ربّ نے پاک پوتر بنایا ہے ۔۔191۔۔

ایہہ مٹی دا سریر اس دی یاد نال پوتر ہے،
کیونکہ اوہ پرماتما ولوں ملی نیہہ (ہستی) دا پرگٹاوا ہن ۔۔192۔۔

اوہناں دی ریتی ربّ دی دلداری کرنا ہے،
اوہناں دی ریتی سدا ربّ نال پریم کرنا ہے ۔۔193۔۔

ہر کسے نوں اجیہے باغ کویں نصیب ہو سکدے ہن ؟
امر دولت تاں اوہناں دی سنگت وچ ہے ۔۔194۔۔

ایہہ سبھ کجھ اوہناں دی سنگت توں ہے،
دوہاں جہاناں دی دولت اوہناں دی وڈیائی وچ ہے ۔۔195۔۔

اوہناں دی سنگت بہت فائدہ بخشدی ہے،
مٹی دے سریر دی کھجور سچ دا پھل لیاؤندی ہے ۔۔196۔۔

اجیہی سنگت پھیر تینوں کد ملیگی ؟
اجیہی سنگت تینوں منکھتا بخشدی ہے ۔۔197۔۔

منکھتا دا بھاوَ ربّ نال میل ہے،
بناں ربّ دے ذکر توں سبھّ نالوں ٹٹنا ہے ۔۔198۔۔

جد منکھ دا دل اس ربّ دے سمرن دے راہ پے گیا،
تاں اوہ عمر اتے آتما دی پراپتی توں واقف ہو گیا ۔۔199۔۔

اس دا اس گھمدے ہوئے آسمان نالوں واسطہ جاندا رہا
(جنم مرن توں رہت ہو گیا)، جگیاسوآں وانگ اوہ سنسار توں ورکت ہو گیا ۔۔200۔۔

جس کسے نے اپنے دل نوں ربّ دی یاد نال رنگ لیا،
دوہاں جہاناں وچ اس دی مہما ہون لگی ۔۔201۔۔

اس دے سریر اندر سورج چمک پیا،
ربّ دے بھگتاں دی سنگت وچ اس نے سچ پراپت کر لیا ۔۔202۔۔

اس نے دن رات ربّ دا نام دھیایا،
ربّ دا ذکر ہی اس دا سہائی ہویا ۔۔203۔۔

ربّ دے سمرن نے جس کسے دی سہائتا کیتی،
اس دا اجڑیا ہویا گھر سچ دی پراپتی نال آباد ہو گیا ۔۔204۔۔

ربّ دی یاد اک بہت وڈا دھن ہے،
اجیہا دھن سنسار دے خزانیاں، مال اتے چاندی توں کویں مل سکدا ہے ؟205۔۔

جس کسے نے ربّ دی اچھا کیتی، ربّ نے اس نوں چاہیا،
ربّ دا پریم سبھ توں چنگی رسائن ہے ۔۔206۔۔

اس سریر دے منورتھ دا جوہر ربّ دی یاد ہے،
پرنتو اوہ گرمکھاں دی جیبھا اتے وسدا ہے ۔۔207۔۔

پارسائی اوہی کسے کم دی ہے، جہڑی سچ لئی ہووے،
اوہ پاتشاہی کس کم، جہڑی وارتھ ہووے ۔۔208۔۔

رند اتے پارسا دوویں دی چاہوان ہن،
ویکھیئے، اوہ پاربرہم پرمیشر کس نوں چاہندا ہے ۔۔209۔۔

بندہ تاں ہی ہندا ہے جیکر اوہ بندگی لئی ہے،
بناں ربّ دے ذکر دے سبھ شرمندگی ہے ۔۔210۔۔

پرنتو ظاہرا تور تے اوہ ہی صحیح ہے،
جس نے پورن ستگورو نوں پراپت کر لیا ہے ۔۔211۔۔

دین اتے دنیاں دوویں ہی اس ربّ دے آگیاکار ہن،
دوویں جہان اس ربّ دے دیدار دے چاہوان ہن ۔۔212۔۔

جس کسے دا پریم ربّ دے نام نال ہو جاندا ہے،
اصل وچ اوہ پورن جگیاسو بن جاندا ہے ۔۔213۔۔

ربّ دے جگیاسو ربّ دا سمرن کردے ہن
ربّ دا جگیاسو سبھ نوں سندر بنا دندا ہے ۔۔214۔۔

سچ تاں ایہہ ہے کہ توں ربّ دا بندہ بنیا رہُ،
بے ادب (منمکھ) ربّ توں سدا شرمسار ہندا ہے ۔۔215۔۔

عمر اوہی چنگی ہے، جو ربّ دی یاد وچ گزرے،
اوہ عمر کس کم، جو اجائیں گزر جائے ؟216۔۔

بندہ بندگی لئی پیدا ہویا ہے،
بھجن بندگی ہی زندگی دا اکو علاج ہے ۔۔217۔۔

سبھاگی ہے اوہ اکھ جس نے پیارے دا مکھڑا ویکھ لیا،
دوہاں جہاناں دی اکھ دی پتلی اس دے ول ہی لگی ہوئی ہے ۔۔218۔۔

ایہہ جہان اتے اوہ جہان سچ نال بھرپور ہن،
پر ربّ (ست) دے بھگت اس دنیاں وچ ورلے ہی ہن ۔۔219۔۔

جو کوئی ربّ نال اک مک ہو گیا،
اس دا جس روم اتے حبش دیشاں تک پھیل گیا ۔۔220۔۔

ربّ دے سروپ وچ سما جانا ہی ربّ دا پریم ہے،
ربّ دے پریم وچ ہی بندے نوں سدیوی سکھ ہے ۔۔221۔۔

اوہ صاحب دے رنگ وچ مان ستکار والا ہے،
اسیں بندگی دے رنگ وچ اس دی شرن لئی ہے ۔۔222۔۔

اوہ صاحب دے رنگ وچ سنسار دا بادشاہ ہے،
اسیں بندگی دے رنگ وچ اس دے سامھنے بھکھاری ہاں ۔۔223۔۔

اوہ صاحب دے رنگ وچ ساڈی پرتپالنا کردا ہے،
بندے نوں بندگی نال ہی اس دا پتہ لگدا ہے ۔۔224۔۔

عمراں بھر اوہ اجیہی دولت نوں ڈھونڈدے رہے،
سالاں بدھی اوہ اجیہی سنگت دے اچھاوان رہے ۔۔225۔۔

جس کسے نوں اس دولت دا اک ذرہ وی پراپت ہو گیا،
اوہ سہجے ہی اک وچتر سورج بن گیا ۔۔226۔۔

اس ربّ (سچ) توں بناں سبھ غفلت ہے،
اس ربّ دی یاد بھاگاں (والیاں) دا وڈا سرمایہ ہے ۔۔227۔۔

ربّ دے درشن تاں پراپت ہندے ہن؛
جے کر گرمکھاں دی سنگت دا اثر ہو جاوے ۔۔228۔۔

جے کر سچ دا اک حرف وی دل وچ گھر کر جائے،
تاں اس دے والاں دی ہر جڑھ تک سچ ہی سچ سما جاندا ہے ۔۔229۔۔

جو کوئی وی اپنے آپ نوں ربّ دے راہ لیاؤندا ہے،
اس دے مکھڑے توں ربّ دا نور ورھدا ہے ۔۔230۔۔

ایہہ سبھ مہر اتے بخشش اوہناں دی سنگت دی ہے،
ربّ دے پیاریاں دی سنگت اک وڈی دولت ہے ۔۔231۔۔

کوئی وی اوہناں گرمکھاں دی اوستھا توں واقف نہیں،
ہر چھوٹے موٹے دی اتھوں تک پہنچ نہیں ۔۔232۔۔

ویکھن وچ اوہ ربّ دی ذات دا روپ ہن،
اصل وچ اوہ دوہاں جہاناں لئی پناہ ہن ۔۔233۔۔

اوہ اپنا کتا کردے ہوئے وی کرت توں آزاد ہن،
اوہ اپنی آیو ربّ دی یاد وچ لنگھاندے ہن ۔۔234۔۔

اوہ اپنے آپ نوں کیڑی سامان سمجھدے ہن،
اصل وچ بھاویں اوہ بھیانک ہاتھی نالوں وی زور والے ہن ۔۔235۔۔

جو کجھ وی توں ویکھدا ہیں، ایہہ سبھ اوہناں تے حیران ہن،
اوہناں دی شان امتحان توں وڈیری ہے ۔۔236۔۔

ربّ دے پیاریاں دی سنگت اک وڈی بخشش ہے،
اجیہی دولت اتے نیک بختی نوں کوئی چنتا، غم نہیں ۔۔237۔۔

اوہ آپ بہت اچیرے اتے وڈیرے ہن، تے جس نے وی
اوہناں دی سنگت کیتی، اس نے ہر تھاں وڈیائی پائی ۔۔238۔۔

جس کسے نے اپنے اصلے نوں پچھان لیا،
سمجھو اس نے بندگی دا مارگ پھڑ لیا ۔۔239۔۔

ایہہ دھرتی اتے اسمان ربّ نال بھرپور ہن،
پر ایہہ سنسار ہر پاسے بھجا پھردا ہے کہ اوہ ربّ کتھے ہے ۔۔240۔۔

جیکر اکھاں ربّ دے دیدار تے لگّ جان،
پھر جو کجھ وی تینوں دسیگا،اوہ ربّ دا درشن ہی ہووےگا ۔۔241۔۔

جس نے اوہناں (گرمکھاں) نوں ویکھ لیا، سمجھو اس نے ربّ دے درشن کر لئے،
اتے اس نے بندگی دا راہ انوبھوَ کر لیا ۔۔242۔۔

ایہہ اکال پرکھ دی پریمریتی عجب رنگ لیاؤندی ہے،
اجیہی پریما-بھگتی دے انگ انگ وچوں ربّ دے نور دی برکھا ہندی ہے ۔۔243۔۔

اوہ اس مایا دا صاحب ہے، ایہہ اسے دا ہی روپ ہے،
ستکار اتے سجدیاں سہت اسے دی بندگی سدا سوبھدی ہے ۔۔244۔۔

اوہ ہی صاحب دا روپ ہے تے اسے دا ہی حکم ہے،
سر توں پیراں تک دی بندگی ہی اس توں ہے ۔۔245۔۔

صاحب صاحباں نال ہی سدا سوبھدا ہے،
بندے دی بندگی وی سدا قایم رہندی ہے ۔۔246۔۔

صاحباں دا سبھاء صاحبی (وڈیائی) کرنا ہے،
بندے دی بندگی وچ ہی بسنت دی رتّ ہے ۔۔247۔۔

صاحباں دی وڈیائی سدیوی ہندی ہے،
بندے دی بندگی وی سدا قایم رہندی ہے ۔۔248۔۔

توں اس لئی اس توں منہ پھیر لیا ہے (کراہے پے گیا ہیں)
کہ مایا دی خاطر توں ربّ توں منہ موڑ لیا ہے ۔۔249۔۔

دنیاں دی دولت سدا راہن والی نہیں،
(اس لئی) توں چھن پل لئی تاں ربّ ول اپنے آپ نوں موڑ ۔۔250۔۔

جد تیرا دل ربّ دی یاد ول جھکیا،
پھر اوہ پاک پروردگار تیتھوں کد وکھ ہے ؟251۔۔

جے توں ربّ دے اچ دھیان توں بے پرواہ رہا،
تاں ہے ہوش والے، تیرا تے ربّ دا میل کیہا (توں کتھے اتے اوہ کتھے) ؟252۔۔

اس دی یاد دوہاں جہاناں دے درداں دی دوائی ہے،
اس دی یاد ہر بھلڑ نوں راہ دسن والی ہے ۔۔253۔۔

اس دی یاد سبھناں لئی ضروری ہے،
اس دی یاد نوں بھل جان والا دوشی ہے ۔۔254۔۔

ہے اکال پرکھ! اس بندے نوں اجیہی ہمت بخش،
تاں جو ایہہ عمر تیری یاد وچ بھلی گزارے ۔۔255۔۔

عمر اوہی ہی ہے، جو ربّ دی یاد وچ گزرے،
جو اس توں بناں گزرے، بئرتھ ہے ۔۔256۔۔

ربّ دی یاد نالوں ہور کوئی منورتھ چنگیرا نہیں،
ربّ دی یاد بناں ساڈا چتّ پرسنّ نہیں ہو سکدا ۔۔257۔۔

ربّ دی یاد وچ سدیوی خوشی ہندی ہے،
کنے چنگے بھاگ ہن کہ ایہہ سانوں راہ وکھاؤندی ہے ۔۔258۔۔

بھاویں اوہ ربّ (سچ) ساریاں دلاں وچ وسدا ہے،
پر اک گیان وان ہی صدق ایمان دا بندہ ہندا ہے ۔۔259۔۔

گیان وان دی اکھ ہی ربّ دے دیدار دے یوگ ہے،
گیان وان دا دل ہی ربّ دے بھیتاں توں واقف ہندا ہے ۔۔260۔۔

توں سدا ربّ دے بھگتاں دی سنگت کر،
تاں جو توں اس دی برکت صدقہ مکت ہو جاویں ۔۔261۔۔

جو کجھ وی ایہہ دسدا ہے، ایہہ اوہناں دی سنگت کرکے ہے،
کیوں جو ایہہ سریر اتے جان سبھ اسے دی آتما ہے ۔۔262۔۔

اکھ دیاں پتلیاں اوہناں دی اس سنگت کارن ہی روشن ہن،
میرے سریر دی مٹی اس کارن ساری گلزار بن گئی ۔۔263۔۔

وڈّ بھاگی ہے اوہ سنگت، جس نے مٹی نوں اکسیر بنا دتا،
اتے ہر ناچیز نوں سوجھ وان بنا دتا ۔۔264۔۔

ہر پل چھن جہڑا اس دی یاد وچ گزردا ہے،
اس لئی موتی، لال اتے جواہر بن جاندا ہے ۔۔265۔۔

ایہہ سنسار دے لال جواہر سبھ ناشوان ہن،
ربّ دی یاد ہی بندے لئی بہو-ملی ہندی ہے ۔۔266۔۔

کی تینوں پتہ ہے ؟ کہ ربّ دے بھگتاں دی کی رہُ ریتی ہے،
اوہ جنم مرن دی قید توں سدا مکت ہن ۔۔267۔۔

اوہ پل بھر وی ربّ دی یاد توں بناں نہیں گزاردے،
اوہ اپنے سندر (یاد دا) جھنڈے نوں نوواں آسماناں اوپر جھلاؤندے ہن ۔۔268۔۔

اوہ ساری رچی ہوئی سرشٹی دا بھلا منگدے ہن،
اس ساری سجاوٹ نوں سندرتا بخشن والے ہن ۔۔269۔۔

ربّ دے بھگتاں لئی ربّ دا نام ہی گہنہ ہے،
ربّ دے بھگتاں دی اکھ ربّ دے نور نال موتیاں بھری ہے ۔۔270۔۔

اوہناں دے بچن امر جیون دا پاٹھ ہن،
اوہناں دی جیبھ اپر ربّ دی یاد رہندی ہے ۔۔271۔۔

اوہناں دا بچن ربی حکم دا درجہ رکھدے ہن،
اوہناں دا اک سواس وی ربّ دی یاد بناں نہیں نکلدا ۔۔272۔۔

ایہہ سارے (ربّ دے پیارے) ربّ دے درشناں دے مشتاق ہن،
ایہہ دنی سہاوا باغ ربّ دی ہی پھلواڑی ہے ۔۔273۔۔

جہڑا وی ربّ دے بھگتاں دا دوست متر بنیا،
سمجھو اس دا پرچھاواں حما پنچھی دے پراں نالوں وی ودھیرے سبھاگا ہندا ہے
(کہندے ہن،حما پنچھی دا پرچھاواں جس اتے پے جاوے اوہ بادشاہ بن جاندا ہے) ۔۔274۔۔

ربّ دی یاد سمجھو اپنا آپا (خدی) چھڈنا ہے،
ربّ دے دھیان توں بناں ہر دوجی چیز (دے بندھن) توں مکت ہونا ہے ۔۔275۔۔

اپنے آپ توں مکت ہونا ہی اصلی مکتی ہے،
اپنے دل نوں ربّ دی پریتی وچ بنھنا ہی مکتی ہے ۔۔276۔۔

جس کسے نے ربّ نال دل لا لیا،
اوہ سمجھو نوواں تالیاں والے آسمان نوں وی چھالاں مار کے ٹپّ گیا ۔۔277۔۔

ربّ نال دل-جڑے اجیہے بھگتاں دی سنگت،
سمجھو رسائن ہے،پر ایہہ تینوں کتھوں نصیب ؟278۔۔

دین اتے دنیاں دوویں حیران ہن،
اس حدوں ودھ حیرانی کارن پریشان ہن ۔۔279۔۔

جد کسے نوں اجیہی پوتر اتے ربی اچھا ہے،
اس دا گورو انتریو گیان دا مالک ہے ۔۔280۔۔

ربّ نال مل چکے گرمکھ پیارے تینوں اس نال ملا دندے ہن،
اوہ امر دولت پراپت کردے ہن ۔۔281۔۔

اک گیان وان لئی ایہی اک امر پراپتی ہے،
ایہہ کتھن عامَ مشہور ہے، اس نوں سبھ جاندے ہن ۔۔282۔۔

گیان وان، پہنچے ہوئے اتے اس شہہ نال مل چکے پریمی،
سدا اس دا نام ہی جپدے ہن ۔۔283۔۔

ربّ دا نام جپنا ہی اوہناں دی بندگی ہے،
ربّ دی امر دولت اسے دا راہ درساندی ہے ۔۔284۔۔

جد امر دولت اپنا مکھڑا وکھاوے،
توں ربّ دا ہو گیا اتے ربّ تیرا ہو گیا ۔۔285۔۔

جے کر دل تے ربّ دا پرچھاواں پے جاوے،
تاں دل دے پیر وچوں، سمجھو، وچھوڑے دا کنڈا نکل گیا ۔۔286۔۔

وچھوڑے دا کنڈا جد دل دے پیر توں نکل گیا،
تاں دل دا مندر ربّ نال وس گیا ۔۔287۔۔

اس پانی دے قطرے وانگ،جہڑا ساگر وچ جا ڈگا،
ساگر بن گیا، (ربّ دے چرنی ڈھٹھیاں نوں) ربّ دا ملاپ ہو گیا ۔۔288۔۔

جد قطرہ ساگر نال رل گیا،
اس پچھوں اوہ اس توں اڈّ نہیں ہو سکدا ۔۔289۔۔

قطرہ جد دریا ول نوں وگ دوڑیا،
وکھرا ہو کے اس نوں اپنے اک قطرہ ہون دا پتہ لگا ۔۔290۔۔

پر جد قطرے نوں ایہہ امر ملاپ پراپت ہو گیا،
تاں واستو وچ اس دی مراد پوری ہو گئی ۔۔291۔۔

قطرے نے کیہا، میں بھاویں اک پانی دا قطرہ ساں،
پر مے ساگر دی چوڑتن نوں کویں من لیا ہے ۔۔292۔۔

جے مینوں ساگر نے اتی کرپا سہت اپنے نال ملا لیا،
جے اس نے وت توں باہرا مینوں اپنے نال ملا لیا ہے ۔۔293۔۔

تے اوہ ساگر دی چوڑتن وچوں اک لہر وانگ اٹھیا،
لہر بن گیا، تے لہر بن کے اس نے ساگر نوں پرنام کیتا ۔۔294۔۔

ایسے طرحاں ہر بندہ جو ربّ نال مل گیا،
بندگی دے مارگ اپر پورن ہو گیا ۔۔295۔۔

لہر اتے ساگر اصل وچ بھاویں اکو ہن،
پھر وی لہر اتے ساگر وچ بڑا فرق ہے ۔۔296۔۔

میں تاں اک لہر ہاں، توں اننت ساگر ہیں،
میرے اتے تیرے وچ تاں دھرت اتے آکاش والا فرق ہے ۔۔297۔۔

میں تاں کجھ وی نہیں، ایہہ سبھ کجھ تیری ہی بخشش ہے،
میں وی تاں تیری پوتر پرکتی دی ہی اک لہر ہاں ۔۔298۔۔

تینوں مہاں پرکھاں دی سنگت دی لوڑ ہے،
تینوں سبھ توں پہلاں اسے دی لوڑ ہے ۔۔299۔۔

اوہ پورن قادر قدرت راہیں دسدا ہے،
سرجن-ہار آپ اپنی قدرت وچ وسدا ہے ۔۔300۔۔

قادر اتے قدرت اک مک ہوئے ہوئے ہن،
مہاں پرکھ ربّ توں بناں سبھ مال تیاگ دندے ہن ۔۔301۔۔

تاں تے تینوں وی، ہے میرے دوست! ایہہ نرنا کرنا چاہیدا ہے،
کہ ربّ کون ہے اتے توں کون ہیں ؟302۔۔

جے تیرا اس ربّ دی ذات نال میل ہو گیا ہے،
تاں بناں بندگی دے ہور کوئی بچن نہ کہہ ۔۔303۔۔

ایہہ سبھ کجھ اسے دی بندگی دی بدولت ہے،
بناں بندگی زندگی (کیول) شرمندگی ہے ۔۔304۔۔

ربّ نے وی بندگی لئی فرمایا ہے،
جو کوئی وی اس دا بندہ ہو گیا، اوہ سوکھا ہو گیا ۔۔305۔۔

جس نے وی مونہوں کیہا میں ربّ ہاں،
شرع نے اس نوں منصور وانگ سولی تے چڑھا دتا ۔۔306۔۔

ربّ دی مستی اصل وچ سدا ہی ہوش وچ رہنا ہے،
گیان واناں لئی نیند وی جاگرتا ہے ۔۔307۔۔

اصل وچ بے ادب نوں اپنی کرنی دا پھل ملدا ہے،
کیونکہ ادب ہی ساریاں نوں راہ وکھاؤن والا ہے ۔۔308۔۔

جیکر توں سر توں پیراں تکّ ربّ دا روپ ہو گیا ہیں،
اتے جے اس لاثانی پورن پرکھ دے نال مل گیا ہیں ۔۔309۔۔

تاں پھر بندگی دا راہ پھڑ،
اسے دا بندہ ہو جا اتے اپنا راہ پھڑی رخّ ۔۔310۔۔

ہر حالت وچ ربّ نوں حاضر ویکھ،
اس نوں حاضر ناظر جان، اس نوں سبھ کجھ ویکھ رہا سمجھ ۔۔311۔۔

ربّ دے راہ تے ستکار توں چھٹ کوئی سکھیا نہیں،
اس ربّ دے ڈھونڈاؤ لئی حکم وچ رہن توں بناں نہیں بندا ۔۔312۔۔

ربّ دے ڈھونڈاؤ سدا ستکار سہت رہندے ہن،
ربّ دی یاد وچ سدا ستکار بھرپور وچردے ہن ۔۔313۔۔

ستکار-ہین نوں اوہناں دے راہ دا کی پتہ ؟
بے-ادب ربّ نوں کدی نہیں ویکھ سکدا ۔۔314۔۔

ستکارہین نوں کدی وی ربّ دا راہ نہیں لبھدا،
کوئی وی بھلڑ ربّ تک نہیں پج سکیا ۔۔315۔۔

ستکار ہی ربّ دا راہ-وکھاؤ ہے،
ستکارہین ربّ دی مہر توں وانجھا رہندا ہے ۔۔316۔۔

ستکارہین ربّ دا راہ کویں جان سکدا ہے،
جو ربّ دے قہر کارن دھرکاریا جاندا ہے ۔۔317۔۔

جے کر توں ربّ دے بھگتاں دی چھتر چھایا ہیٹھ کدی جائیں،
تاں تینوں اتھے ستکار دی سکھیا ملیگی ۔۔318۔۔

ستکارہین اتھے آ کے ستکار دی سکھیا دین والے بن جاندے ہن،
اتھے آ کے بجھیا ہویا دیوا وی جہان نوں روشن کرن لگ جاندا ہے ۔۔319۔۔

ہے واہگورو! توں ہر بے ادب نوں ادب بخش،
تاں جو اوہ اپنی آیو تیری یاد وچ لنگھا سکے ۔۔320۔۔

ہے جیو! جیکر تینوں ربّ دی یاد دا سواد آ جاوے،
تاں، ہے بھلے پرش، توں امر ہو جائینگا ۔۔321۔۔

اس مٹی دے سریر نوں اس لئی ستھر جان،
کیوں جو اس دا پریم اس جان دی گڑھی وچ آ ٹکیا ہے ۔۔322۔۔

ربّ دا پریم اتے چاؤ آتما دا جیون ہے،
اس دی یاد صدق ایمان دی پونجی ہے ۔۔323۔۔

ربّ دا چاؤ ہر دل وچ کویں گھر کر سکدا ہے،
اوہ مٹی دے سریر وچ کویں پناہ لے سکدا ہے ؟324۔۔

پر جد ربّ دے شوق نے تیری سہائتا کیتی،
تاں پھر سدیوی دولت، سمجھو، تیرے ہتھ لگ گئی ۔۔325۔۔

اس دے راہاں دی دھوڑ اکھاں لئی سرمہ ہے،
گیان واناں لئی ایہہ دھوڑ تاج تخت نالوں وی ودھیرے ملّ دی ہے ۔۔326۔۔

سچے گیان واناں دی ریتی انوسار،
اس دنیاں دی دولت ٹکن والی چیز نہیں ۔۔327۔۔

ربّ دا سمرن تیرے لئی سدا ضروری ہے،
ربّ دا سمرن تینوں ستھر بناؤندا ہے ۔۔328۔۔

عارفاں دی اپنت ربی گیان نال ہندی ہے،
ربی گیان دی پراپتی اوہناں دی جان وچ سمائی ہندی ہے ۔۔329۔۔

ربّ دے پریم دا آسرا ستھر ہے،
انج بھانویں ہر چڑھاؤ نوں اتراؤ ہے ۔۔330۔۔

ربّ دے شوق دا کمال سدیوی ہے،
کاش ربّ دے شوق دا اک کنکا ہی پراپت ہو جاوے ؟331۔۔

جس کسے نوں (ایہہ شوق دا کنکا) پراپت ہو گیا، اوہ امر ہو گیا،
اصل وچ اس دی آشا پورن ہو گئی ۔۔332۔۔

جد اس دی امید پھل آئی،
ربّ دے شوق دا اک کنکا اس دے دل وچ وس گیا ۔۔333۔۔

اس دے وال وال چوں امرت چوندا ہے،
جہان اس دی سگندھی نال جیؤندا ہے اٹھدا ہے ۔۔334۔۔

بھاگاں والا ہے اوہ بندہ جس نوں کہ ربّ پراپت ہو گیا،
اتے جس نے ربّ توں بناں ہر چیز توں منہ موڑ لیا ۔۔335۔۔

دنیاں دے بھیس وچ رہندے ہوئے وی اوہ دنیاں توں الوپ ہے،
ربّ دی ذات وانگ اوہ وی چھپیا رہندا ہے ۔۔336۔۔

باہروں بھاویں اوہ مٹھّ بھر مٹی دی قید وچ دسدا ہے،
پر اندروں اوہ سدا پرماتما دے سنگ وسدا ہے ۔۔337۔۔

باہروں بھاویں اوہ استری تے بچے دے موہ وچ دسدا ہے،
پر اصل وچ اوہ سدا اپنے ربّ نال رہندا ہے ۔۔338۔۔

باہروں اوہ بھاویں لب لوبھ ول جھکیا دسے،
پر اس دا اندرلا ربّ دی یاد نال پوتر رہندا ہے ۔۔339۔۔

باہروں بھاویں اوہ اوٹھاں گھوڑیاں ول دھیان دے رہا دسے،
پر اس دا اندرلا سنسار دی کھپ کھیڈ توں نیارا رہندا ہے ۔۔340۔۔

ظاہرا تاں بھاویں اوہ سونے چاندی ول جھکیا دسے،
پر اندروں اوہ جل تھل دا مالک ہندا ہے ۔۔341۔۔

ہولی ہولی اس دا اندرلا پرگٹ ہو جاندا ہے،
اصل وچ اوہ سگندھی دی صندوقڑی بن جاندا ہے ۔۔342۔۔

اس دا اندرلا باہرلا اک سامان ہو جاندا ہے،
دوویں جہان اس دے حکم نوں پالن والے ہو جاندے ہن ۔۔343۔۔

اس دے دل وچ اتے جیبھ پر سدا ربّ دی یاد رہندی ہے،
اس دی جیبھ دل بن جاندی ہے اتے دل جیبھ بن جاندا ہے ۔۔344۔۔

ربّ نال ملے ہوئے سنتاں نے ایوں فرمایا ہے،
کہ ربّ دے بندے اس دی بندگی وچ سوکھے اتے خوش رہندے ہن ۔۔345۔۔

اس سچے پاتشاہ دی مالکی اتے وڈیائی منی پرمنی ہے،
اس راہ تے چلن والے پاندھی نوں میری نمسکار ہے ۔۔346۔۔

اس راہ دا مسافر اپنے اڈے تے پج گیا،
اتے اس دا دل عمر دی پراپتی توں واقف ہو گیا ۔۔347۔۔

ربّ دے بندیا نوں تاں اس دی بندگی دی ہی لوڑ ہے،
ربّ دی بندگی دے شوق دا پیالہ سدا چھلکدا رہندا ہے ۔۔348۔۔

اس سچے پرودگار نوں ہی مالکی سوبھدی ہے،
اس سچے پاتشاہ نے ہی اس مٹی دی مٹھ نوں رونق بخشی ہے ۔۔349۔۔

ربّ دی یاد دے چاؤ نے اس نوں وڈیائی بخشی،
ربّ دے شونک نے اس نوں مان ستکار بخشیا اتے اس نوں سارے بھیتاں توں جانو کیتا ۔۔350۔۔

مٹی دی مٹھی ربّ دی یاد نال چمک اٹھی،
اس دے دل وچ ربّ دی یاد دا چاؤ ٹھاٹھاں مارن لگ پیا ۔۔351۔۔

قربان جائیے اس سرب سمرتھ قادر توں، جس نے
پانی دے اک قطرے توں اس مٹی نوں سورج وانگ چمکا دتا ۔۔352۔۔

قربان جائیے، اس مٹی توں جہڑی پرکاشمان ہو گئی،
اتے جس نوں اجہیاں برکتاں پراپت ہوئیاں ۔۔353۔۔

واہ واہ اس دی قدرت توں جہڑی سچ دا پھل لیاؤندی ہے،
اتے جس نے مٹھی بھر مٹی نوں بولن دی دات بخشی ۔۔354۔۔

ربّ دی یاد ہی اس زندگی دی پراپتی ہے،
قربان جائیے اس اکھ توں جہڑی سچ تے موہت ہندی ہے ۔۔355۔۔

کڈا سبھاگا ہے اوہ دل، جس دے اندر ربّ دا چاؤ ہے،
واستو وچ اوہ ربّ دے پریم دا دھارنی ہو جاندا ہے ۔۔356۔۔

سبھاگا ہے اوہ جس نے اس سچے راہ تے پرنام کیتٔے،
اتے جو کھونڈی وانگ چاؤ دی گیند نوں لے بھجیا ۔۔357۔۔

سبھاگے ہن اوہ ہتھ جنہاں نے اس دی صفت شلاگھا لکھی،
سبھاگے ہن اوہ پیر، جہڑے اس دی گلی وچوں لنگھے ۔۔358۔۔

بھلی ہے اوہ جیبھ جو اس دا نام جپدی ہے،
بھلا ہے اوہ ہردا جو اس دا دھیان دھردا ہے ۔۔359۔۔

ساڈے سریر دے انگ انگ وچ اوہ وسدا ہے،
اس دے شوق دی دھن ہر نر ناری دے سر وچ سمائی ہوئی ہے ۔۔360۔۔

ساریاں خواہشاں اتے اچھاواں اس سچے ول لائیاں ہوئیاں ہن،
اس دا چاؤ روم روم وچ سمایا ہویا ہے ۔۔361۔۔

جے توں چاہندا ہیں کہ ربی گیان دا مالک ہو جائیں،
تاں توں اپنی جان اس پریتم توں وار دے، تاں جو توں اس پریتم دا روپ ہو جاویں ۔۔362۔۔

جو کجھ تیرے کول ہے، اس سچے پریتم توں وار دے،
اس دے دسترخوان توں پل بھر لئی ٹکڑے چن ۔۔363۔۔

اس دے سچے گیان دی جے پوری پوری چاہ ہو جاوے،
تاں تیرا منورتھ اوش پراپت ہو جاوے ۔۔364۔۔

جد ربی گیان دا سورج اپنے نور دا اک ذرہ وی بخش دیوے،
تاں تینوں عمر پھل پراپت ہو جاوے ۔۔365۔۔

تیرا نام جہان وچ اچا تے روشن ہو جاویگا،
ربی گیان دا شوق تینوں ہر-من پیارا بنا دیویگا ۔۔366۔۔

جس کسے نوں ربی گیان دا چاؤ پیدا ہو گیا،
تاں اس دی کنجی نال دلاں دے جندرے کھل گئے ۔۔367۔۔

توں وی اپنے دل دے جندرے نوں کھولھ اتے
اس چھپے ہوئے خزانے وچوں اننت دھن پراپت کر ۔۔368۔۔

اس وچ انیکاں لال اتے جواہر ہن،
تیرے مال وچ انیکاں شاہی موتی ہن ۔۔369۔۔

جو کجھ وی توں پھر چاہینگا، ہے وڈے مرتبے والے،
تینوں اس بے انت خزانے وچوں پراپت ہو جاویگا ۔۔370۔۔

تاں تے توں ربّ دے چاہواناں نوں بلا،
تاں جو توں اناں پاسوں اجیہا شوق پراپت کر سکیں ۔۔371۔۔

جے کر تینوں ربّ دا سچا شوق تے چاؤ پراپت ہو گیا،
تاں ایہناں دی سنگت دی بخشش تینوں ضرور اثر کریگی ۔۔372۔۔

بھاویں سارے دلاں وچ ربّ توں سوا ہور کجھ نہیں،
پر سچے گیان واناں دی اپنی وشیش اچی پدوی ہے ۔۔373۔۔

ربّ دے حالَ دا گیان واناں توں بناں ہور کوئی واقف نہیں،
عارف سوا اس ربّ دے جاپ دے ہور کوئی بول نہیں بولدے ۔۔374۔۔

بادشاہاں نے اپنا راج بھاگ تیاگ دتا،
اتے اوہ بھکھاریاں وانگ گلی گلی گھمدے پھردے رہے ۔۔375۔۔

کہ اس ربّ دی سچی یاد کردے رہن،
اتے دوہاں جہاناں دے جنم مرن توں مکت ہو جان ۔۔376۔۔

جیکر اس مارگ دا جانو مل جائے،
تاں راج کاج دے منورتھ پورے ہو جان ۔۔377۔۔

جے سارے لشکر ربّ دے طالب ہو جان،
تاں سچ مچ اوہ سچے گیان وان ہو جان ۔۔378۔۔

جیکر اس مارگ دا پاندھی مل جائے،
تاں اوہ اس بادشاہی توں کیوں منہ موڑے ؟379۔۔

سچ دا بیج جے دل دی کھیتی وچ بیج لین،
تاں دلاں توں بھرم دا پردہ اٹھ جاوے ۔۔380۔۔

جے کر ربّ دا سمرن اوہناں دے دلاں وچ ٹک جاوے،
اوہ جڑاؤ تخت تے پکی طرحاں براجمان ہو جان ۔۔381۔۔

اوہناں دے روم روم وچوں سچ دی سگندھی آؤندی ہے،
ہر کوئی اناں دی سنگت دی سنگدھی نال سرجیت ہو جاندا ہے ۔۔382۔۔

جے کر پورن ستگورو نے اوہناں نوں تھہو پتہ دتا ہندا، تاں ربّ دا
نام اوہناں دے سریراں توں باہر نہ ہندا (بھاوَ، اناھں نوں ربّ دی
پراپتی اپنے ہردے روپی گھر وچ ہی ہو جاندی) ۔۔383۔۔

زندگی دا امرت ہردے روپی گھر وچ ہی ہے،
پر بناں ستگورو دے دنیاں نوں پتہ نہیں لگدا ۔۔384۔۔

جد کہ اوہ سچا پاتشاہ شاہرگ توں وی نیڑے ہے،
تاں ہے انجان! توں جنگل بیلے کیوں بھوندا پھردا ہیں ؟385۔۔

جد اس مارگ توں جانو تیرا راہ وکھاوا بن جاوے،
تاں تینوں سنگت وچ ہی ایکانت پراپت ہو جاویگا ۔۔386۔۔

جو کجھ وی اوہناں پاس ہندا ہے،
اوہ سبھ کجھ اکو وار ہی تیاگ دندے ہن ۔۔387۔۔

اوہ پورن گیان وان دے پچھے ٹردے ہن،
تاں کہ اوہ سچے ربّ نوں پراپت کر لین ۔۔388۔۔

پورن سنت تینوں وی پورن سنت بنا دندا ہے،
اتے تیریاں ساریاں اچھاواں نوں پورا کر دندا ہے ۔۔389۔۔

سچ تاں ایہہ ہے کہ ربّ دا راہ پھڑ،
تاں جو توں وی سورج وانگ چمک پویں ۔۔390۔۔

سچا ربّ تیرے دل اندر تیری دلداری کردا ہے،
پورا ستگورو تیری سہائتا کردا ہے ۔۔391۔۔

جیکر تینوں اس راہ دا جانو مل جاوے،
تاں تینوں اپنے اندر ہی ہر پرکار دا مال متعہ مل جاوے ۔۔392۔۔

جس کسے نوں پورا ستگورو مل گیا،
اس نے سچے گیان دا تاج اس دے سر تے رکھ دتا ۔۔393۔۔

سچا اتے پورا گورو ربّ دے بھیتاں توں جانو کروا دندا ہے،
اتے جگیاسو امر دولت پراپت کر لیندا ہے ۔۔394۔۔

دوویں جہان اس دے حکم دے بندے ہن،
دوویں جہان اس توں واری جاندے ہن ۔۔395۔۔

اصل احسان ربّ دا سچا گیان ہے،
گیان واناں نوں امر دولت اپنا منہ وکھاؤندی ہے ۔۔396۔۔

جد اس نے اپنا پربھو پچھان لیا،
تاں سمجھو اس نے امر جیون دی پونجی پراپت کر لئی ۔۔397۔۔

اوہ تاں تیرے دل اندر وسدا ہے، پر توں باہر نسدا ہیں
اوہ تاں تیرے گھر وچ ہے، پر توں حج لئی دوڑدا فردا ہیں ۔۔398۔۔

جد اوہ تیرے روم روم توں پرگٹ ہندا ہے،
تاں توں اس نوں لبھن لئی باہر کتھے جاندا ہیں ؟399۔۔

تیرے ہردے روپی گھر اندر ربّ دا نور ایوں چمکدا ہے،
جویں نورانی چندرماں آکاش اپر چمکدا ہے ۔۔400۔۔

تیریاں ہنجھوآں بھریاں اکھاں وچوں ویکھن والا تاں اوہ ہی ہے،
اتے تیری جیبھ اپر ربّ دا حکم بولدا ہے ۔۔401۔۔

تیرا ایہہ سریر ربّ دے نور نال روشن ہے،
سارا سنسار ربّ دے نور نال روشن ہے ۔۔402۔۔

پر توں اپنے (اندرلے) حالَ توں واقف نہیں،
دن رات توں اپنے کرماں کرکے ہی حیران ہیں ۔۔403۔۔

پورن ستگورو تینوں ربّ دا جانکار بنا دندا ہے،
اوہ وچھوڑے دے زخم دی پیڑا دی ملھم پٹی کردا ہے ۔۔404۔۔

تاں جو توں وی ربّ دے میلیاں وچوں ہو جاویں،
تے توں دل دا مالک ہو جاویں، نیک سبھاؤ والا ہو جاویں ۔۔405۔۔

توں عمراں بدھی ربّ دی تلاش وچ حیران ہندا رہا،
اسے لئی توں سدا پریشان ہندا رہا ۔۔406۔۔

تیری ہی کی گلّ ہے؟ سارا سنسار ہی اس لئی حیران ہے،
ایہہ اسمان اتے چوتھا آکاش،سبھ پریشان ہن ۔۔407۔۔

ایہہ آسمان اس دے ادالے اس لئی گھمدا ہے،
کیوں جو اوہ ربّ دے چاؤ نال نیک سبھاء ہے ۔۔408۔۔

سارے سنسار دے لوک اس لئی حیران پریشان ہن،
جویں فقیر اس نوں گلی گلی لبھدے پھردے ہن ۔۔409۔۔

دوہاں جہاناں دا بادشاہ دل وچ وسدا ہے
پر ایہہ (سریر) مٹی اتے پانی نال لبڑیا ہویا ہے ۔۔410۔۔

جد تیرے دل وچ ربّ دے سچے سروپ نے اپنا آکار بدھا،
تاں ہے سچے ربّ دے بھگت، تیری ساری ذات اسے دے چاؤ دا روپ بن گئی ۔۔411۔۔

سچے دا سروپ ہی سچے دے نام دا نشان ہے،
سچ دے پیالے 'چوں امرت پی ۔۔412۔۔

اوہ جس نوں میں گھر گھر ڈھونڈدا رہا،
میں اچانک اس نوں اپنے گھر ویکھ لیا ۔۔413۔۔

ایہہ کرپا سچے تے پورے ستگورو دی ہے،
جو کجھ مینوں چاہیدا ہے، اس توں پراپت ہو جاندا ہے ۔۔414۔۔

دل دی ایہہ مراد بناں اس توں کسے دی پوری نہیں ہوئی،
ہر بھکھاری نوں شاہی دولت پراپت نہیں ہندی ۔۔415۔۔

گورو توں بناں ہور کسے دا جاپ نہ کر،
پورا ستگورو ہی سچے ربّ دا پتہ دے سکدا ہے ۔۔416۔۔

ہر وستو دے مرشد بھاویں انیکاں ہن،
پرنتو پورا ستگورو کدوں کسے نوں ملدا ہے ؟417۔۔

اس پوتر پرماتما نے دل دی کامنا پوری کر دتی،
اس نے ٹٹے ہوئے دل نوں آرام بخشیا ۔۔418۔۔

پورا ستگورو ہی ربّ دی اصل پراپتی ہے،
کیوں جو اوہ ہی دل اتے جان نوں سکھ بخشن والا ہے ۔۔419۔۔

پہلاں تاں، ہے دل، توں اپنے آپے نوں مٹا دے،
تاں جو اس دی گلی وچ تینوں سچا راہ مل جائے ۔۔420۔۔

جیکر توں پورن ستگورو توں جانو ہو جائیں،
تاں سہجے ہی توں اس دل دا مالک بن جائیں ۔۔421۔۔

جس کسے نے اپنے آپ نوں نہیں مٹایا،
ربّ نے اس نوں اپنے بھیتاں توں جانو نہیں کیتا ۔۔422۔۔

جو کجھ وی ہے، اوہ گھر وچ ہی ہے،
توں دل دی کھیتی دی سیر کر، گیان دا دانہ اسے وچ ہے ۔۔423۔۔

جد پورن ستگورو تیرا راہ وکھاؤ ہووے،
تاں توں اپنے ربّ توں (پوری طرحاں) واقف ہو جاوینگا ۔۔424۔۔

جیکر تیرا دل تینوں ربّ ول پریر لوے،
تاں تیرے روم روم وچوں ربّ (دے نام) دی برکھا ہون لگ پوے ۔۔425۔۔

تاں پھر اسے دنیاں وچ تیری مراد پوری ہو جاوے،
توں زمانے دے غماں اتے اندیشیاں اتے مٹی پا ۔۔426۔۔

تیرے سریر توں باہر کوئی وستو نہیں،
توں چھن پل لئی اپنے آپ نوں پچھان (تاں صحیح) ۔۔427۔۔

جے کر توں ایہہ جان لویں کہ توں کون ہیں، تے ربّ کون ہے ؟
تاں تینوں ربّ دی سچی دات سدا لئی پراپت ہو جاوے ۔۔428۔۔

میں کون ہندا ہاں ؟ کیول اوپری مٹی دی اک مٹھّ دا اک کنکا،
ایہہ سبھ دات مینوں اپنے مرشد توں نصیب ہوئی ہے ۔۔429۔۔

دھنّ ہے پورن ستگورو، جس نے اپار کرپا نال،
اس مٹھی نوں اوہ پوتر نام بخشیا ۔۔430۔۔

واہ واہ اس پورن ستگورو دے، جس نے
ساڈے ورگے انھے دلاں نوں دھرت آکاش تے روشن کر دتا ۔۔431۔۔

دھنّ ہے ستگورو، جس نے دل نوں چاؤ بخشیا،
دھنّ ہے ستگورو، جس نے دل دے بندھن توڑ دتے ۔۔432۔۔

دھنّ ہے ستگورو جس نے ربّ توں جانو کروا دتا،
رنج اتے غماں توں مکت کر دتا ۔۔433۔۔

دھنّ ہے ستگورو جہڑا لاپتا ربّ دے نام
دے صدقے امر جیون بخشدا ہے ۔۔434۔۔

دھنّ ہے اوہ پورن ستگورو، جسنے اک پانی دے
قطرے نوں چن وانگ روشن کر دتا ۔۔435۔۔

دھنّ ہے اوہ ستگورو اتے دھنّ ہن اس دیاں بکھششاں،
جس توں میرے جہے لکھاں قربان جاندے ہن ۔۔436۔۔

اس دا نام دھرت اتے آکاش وچ سمایا ہویا ہے،
اس توں ہر شردھالو دی کامنا پوری ہندی ہے ۔۔437۔۔

جہڑا وی اس دے بچن سن کے پرسنّ-چت ہویا،
اوہ سمجھو سدا لئی ربّ دے سنمکھ ہو گیا ۔۔438۔۔

ربّ سدا اس دے حضور رہندا ہے،
ربّ دا سمرن سدا اس دے ہردے وچ رہندا ہے ۔۔439۔۔

جے کر تینوں رب دے سنمکھ ہون دی چاہ ہے،
تاں توں پورن ستگورو دے سنمکھ ہو ۔۔440۔۔

پورن ستگورو ربّ دا ہی روپ ہندا ہے،
پورن ستگورو دے درشن جان اتے دل نوں ٹھنڈ پاؤندے ہن ۔۔441۔۔

پورن ستگورو ربّ دا ہی روپ ہندا ہے،
جس نے اس توں منہ موڑیا، اوہ ردّ ہو گیا ۔۔442۔۔

پورن ستگورو سچ توں چھٹّ ہور کجھ نہیں کہندا،
اس توں بناں اس ادھیاتمک بھاوَ دے موتی نوں کسے نہ ونھیاں ۔۔443۔۔

میں اس دے اہساناں دا شکر کتھوں کو تک کراں ؟
جو کجھ میری جیبھ تے آؤندا ہے اوہی غنیمت ہے ۔۔444۔۔

جد ربّ نے دل نوں گندگی توں صاف کر دتا،
تاں پورن ستگورو نے اس نوں بدھی بخشی ۔۔445۔۔

نہیں تاں ربّ دا سچا راہ کویں لبھدا،
اتے سچ دی پستک 'چوں سبق کتھوں ملدا؟446۔۔

ایہہ سبھ کجھ جد گورو دی کرپا کر کے ہے،
تاں جو گورو نوں نہیں جاندا، اوہ منمکھ ہے ۔۔447۔۔

پورن ستگورو دل دے روگ دور کردا ہے
تیرے دل دی کامنا دل وچ ہی پوری کر دندا ہے ۔۔448۔۔

جد پورن ستگورو نے دل دی ناڑی بجھ لئی
تاں زندگی نے عمر دی پراپتی سمجھ لئی ۔۔449۔۔

پورن ستگورو صدقہ عمر نوں سدیوی جیون ملدا ہے،
اس دی کرپا نال دل دی مالکی پراپت ہندی ہے ۔۔450۔۔

ایہہ جیو اسے دی پراپتی لئی ہی جنمیا ہے،
اتے اسے دے وچھوڑے وچ دیوانہ ہویا پھردا ہے ۔۔451۔۔

ایہہ سچا سودا سچ دی دوکان تے ہی ہندا ہے،
پورن ستگورو ربّ دا چنہ ہندا ہے ۔۔452۔۔

پورن ستگورو تینوں پوترتا بخشدا ہے،
اتے تینوں سوگ دے کھوہ چوں کڈھ لیندا ہے ۔۔453۔۔

پورن ستگورو دل دے رنگ دور کردا ہے،
جس نال دل دی کامنا دل وچ ہی پراپت ہو جاندی ہے ۔۔454۔۔

سنت دی سنگت عجب دولت ہے،
ایہہ سبھ سنگت دے آسرے ہی ہے ۔۔455۔۔

ہے میرے عزیز، میری گلّ سن،
تاں جو تینوں جان اتے سریر دا بھیت پتہ لگ جاوے ۔۔456۔۔

توں ربّ دے بھگتاں دے ڈھنڈاؤاں دا سجن بن جا،
ربّ دے جاپ توں بناں ہور کوئی شبد جیبھ تے نہ لیا ۔۔457۔۔

توں مٹی ہو جا ربّ دے بھگتاں (دے راہ) دی دھوڑ ہو رہُ،
توں اس ہوچھی دنیاں لئی چنتاتر نہ ہو ۔۔458۔۔

جے کر توں پریم دی شان والی پستک پڑھ لویں،
تاں توں پریم دی پستک دا سرنامہ بن جائیں ۔۔459۔۔

ربّ دا پریم تینوں ربّ دا ہی روپ بنا دندا ہے،
اتے دوہاں جہاناں وچ اچا اتے سر کڈھ بنا دندا ہے ۔۔460۔۔

ہے ربّ جی! منیرے اس دل نوں پریم دا راہ دسّ،
اتے اپنے وشیش پریم دے چاؤ دا رس بخش ۔۔461۔۔

تاں جو تیری یاد وچ میرا دن رات گزرے،
توں مینوں فقراں اتے غماں دی قید توں مکتی بخش ۔۔462۔۔

توں اجیہی دولت بخش جو سدیوی ہووے،
اتے اجیہی سنگت بخش جو غماں نوں دور کرن والی ہووے ۔۔463۔۔

توں اجیہی نیئت بخش جو سچ دی پجاری ہووے،
اتے اجیہی ہمت بخش، جو ربّ دے راہ تے جان وارن والی ہووے ۔۔464۔۔

جو کجھ بھی کول ہے، تیرے راہ اتے قربان کر دیواں،
جان اتے دل ربّ دے راہ اتے قربان کر دیواں ۔۔465۔۔

میرے نیتراں نوں درشناں دا سواد بخش،
میرے دل نوں بھیتاں دا خزانہ بخش ۔۔466۔۔

ساڈے اس لٹھے ہوئے دل نوں چاؤ بخش،
ساڈے گلے نوں بندگی دا پٹا بخش ۔۔467۔۔

ساڈے وچھوڑے نوں ملاپ دی چاہ بخش،
ساڈے سریر دی پتجھڑ تے کرپا کر ۔۔468۔۔

ساڈے ہر اک وال نوں جیبھ کر دین دی کرپا کر،
تاں جو اسیں سواس سواس ربّ دی صفت صلاحَ کریئے ۔۔469۔۔

ربّ دی صفت کہن سنن توں پرے ہے،
سچے پاتشاہ دی ایہہ کتھا گلی گلی (سنیندی) ہے ۔۔470۔۔

کی تینوں پتہ ہے کہ اس گلی دا کی بھاوَ ہے ؟
اس دی صفت صلاحَ کہُ ہور کجھ نہ کہُ ایہی جیون ہے ۔۔471۔۔

اس دی بندگی وچ جیونا سبھ توں اتم ہے،
بھاویں کوئی سر توں پیراں تک وی مالک کیوں نہ ہووے ۔۔472۔۔

جے کر اوہ ست سروپ واہگورو ہمت بخشے،
تاں بندے نوں اس دی بندگی صدقے کمال پراپت ہو جاوے ۔۔473۔۔

بندگی بندہ ہون دا کمال ہے،
بندگی ہی زندگی دا نشان ہے ۔۔474۔۔

بندے دی زندگی ایہہ بندگی ہی ہے،
ایہہ ربّ دی بندگی ہی اصل زندگی ہے ۔۔475۔۔

جیکر تینوں زندگی دے نشان دی لوڑ ہے،
تاں تیرے لئی ربّ دی بندگی کرنا ہی اچت ہے ۔۔476۔۔

جتھوں تک ہو سکے توں سیوک بن، صاحب نہ ہو،
بندے نوں بندگی بناں کسے ہور وستو دی تلاش نہیں ہندی ۔۔477۔۔

مٹی دا ایہہ سریر ربّ دی بندگی کرکے ہی پوتر ہے،
بندگی بناں ہور سبھ شرمندگی (دا کارن) ہی ہن ۔۔478۔۔

توں بندگی کر، تاں جو (اس دی درگاہے) قبول ہوویں
اتے ہؤمیں اتے منمکھاں دے چالے چھڈّ ۔۔479۔۔

(ایہہ بندگی) دلاں دے مالکاں نوں چنگی لگدی ہے،
اسے بندگی کارن تیرا مرتبہ اچا ہندا ہے ۔۔480۔۔

پورن ستگورو نے ایہہ فرمایا ہے،
اس نے تیرے اس دل نوں ربّ دی یاد نال آباد کر دتا ہے ۔۔481۔۔

توں پورن ستگورو دے اس حکم نوں دل وچ اکر لے،
تاں جو تیرا سر دوہاں جہاناں وچ اچا ہووے ۔۔482۔۔

ایہہ (حکم) تیرے تامبے دے سریر نوں کندن بنا دیندا ہے،
ایہہ کندن ربّ دی یاد توں پراپت ہندا ہے ۔۔483۔۔

ایہہ (مایا روپی) سونا ناشوان ہے، اتے سینکڑے آفتاں دا بھنور ہے،
ستسروپ واہگورو دی ذات وانگ ایہہ (بندگی روپی) سونا ستھر ہے ۔۔484۔۔

سچی دولت پروان ہوئے گرمکھاں دی چرن دھوڑ وچ ہے،
ایہہ اجیہی سچی دولت ہے، جسنوں کوئی ہانی نہیں ۔۔485۔۔

توں ویکھیا ہے ہر بہار پتجھڑ نوں لیاؤندی ہے (انت نوں ہر پھل جھڑ جاندا ہے)،
انج بھاویں اس سنسار وچ نت بہار آؤندی ہے ۔۔486۔۔

پر ایہہ (بندگی روپی) بہار پرلو تک ہری بھری رہندی ہے،
ہے اکال پرکھ! (اس بہار نوں) بھیڑی نظر نہ لگے ۔۔487۔۔

جس کسے نوں ربّ دے بھگتاں دی چرن دھوڑ دا سرمہ مل گیا،
یقین جان کہ اس دے مکھڑے تے ربی نور چمکن لگ پیا ۔۔488۔۔

ربی گیان وان بھاویں اس سنسار وچ ہی وچردا ہے،
پر اصل وچ (انتہ-کرن توں) اوہ ربّ دا ہی ڈھنڈھاؤ ہندا ہے ۔۔489۔۔

اوہ سواس سواس ربّ دا سمرن کردا ہے،
اس دی شان وچ اسے دے نام دی تک ہر دم پڑھدا ہے ۔۔490۔۔

اوہ سواس سواس اپنے دل نوں ربّ دے دھیان وچ لائی رکھدے ہن،
اوہ ربّ دی یاد روپی سگندھی نال اپنی بدھی نوں سگندھت کردے ہن ۔۔491۔۔

اوہ ہر دم ربّ نال جڑیا رہندا ہے،
اس نوں اس جیون دا سچا پھل پراپت ہو جاندا ہے ۔۔492۔۔

اس جیون دا پھل گورو کول ہے،
ربّ دا جاپ اس دی رسنا اتے رہندا ہے ۔۔493۔۔

ستگورو ربّ دا (ساکھیات) دیدار ہندا ہے،
اس لئی توں اس دی رسنا توں ربّ دے بھیت سن ۔۔494۔۔

پورن ستگورو ربّ دا ہی روپ سروپ ہندا ہے،
اس دی مورت سدا دل وچ وسدی ہے ۔۔495۔۔

اس دی مورت جد کسے دل وچ وس جاندی ہے،
تاں ربّ دا اکو اکھر اس دے دل وچ گھر کر لیندا ہے ۔۔496۔۔

میں ایہناں موتیاں دے دانیاں نوں اس لئی پروئیا ہے،
کہ ایہہ ترتیب اگیات دلاں نوں (ربّ دے بھیتاں توں) واقف کر دیوے ۔۔497۔۔

(ایہہ گرنتھ) پیالے وانگ زندگی دے امرت نال بھریا ہویا ہے،
اس لئی اس دا نام 'زندگی نامہ' ہو گیا ۔۔498۔۔

اس دے کلام وچوں ربی گیان دی سگندھی آؤندی ہے،
اس نال اک سنسار دے دل دی گنڈھ کھل جاندی ہے ۔۔499۔۔

جہڑا وی اس نوں ربّ دی مہر اتے کرپا سہت پڑھدا ہے،
اوہ گیان واناں وچ ستکار پاؤندا ہے ۔۔500۔۔

اس (گرنتھ) وچ پوتر ربی گیان واناں دا ورنن ہے،
ایہہ ورنن بدھی اتے سوجھ نوں روشن کردا ہے ۔۔501۔۔

ہے جانکار! اس وچ بناں ربّ دی بندگی دے،
ہور کوئی دوجا اکھر درج نہیں ۔۔502۔۔

ربّ دی یاد چاننے دلاں دی پونجی ہے،
ربّ دی یاد توں چھٹ باقی سبھ کجھ وارتھ ہے ۔۔503۔۔

ربّ دی یاد توں چھٹ ہور کوئی دوجا حرف نہ پڑھ،
ربّ دی یاد، ہاں ربّ دی یاد، بسّ ربّ دی یاد ۔۔504۔۔

ہے اکال پرکھ! ہر مرجھائے ہوئے دل نوں ہریا کر،
ہر کملائے ہردے نوں ہریا کر ۔۔505۔۔

ہے آکال پرکھ! اس بندے (سیوک) دا سہائی ہو،
ہر شرمندے دل نوں سرخرو کر ۔۔506۔۔

ہے اکال پرکھ! گویا دے دل وچ پریم دی چاہ بخش،
گویا دی جیبھ پور اپنے چاؤ دا اک کنکا بخش ۔۔507۔۔

تاں جو ربّ دی یاد توں چھٹ ہور دوجا کوئی سمرن نہ کرے،
تاں جو ربّ دے پریم توں بناں ہور دوجا کوئی سبق نہ پڑھے ۔۔508۔۔

تاں جو بناں رب دے سمرن دے ہور دوجا کوئی نام نہ لوے،
تاں جو بناں ربّ دے دھیان دے ہور دوجا کوئی شبد نہ کہے ۔۔509۔۔

(ہے اکال پرکھ! میریاں) اکھاں نوں ربّ دے دیدار نال نورو نور کر دے،
(میرے) وچوں ربّ توں بناں سبھ کجھ دور کر دے ۔۔510۔۔