Punjabi Kavita
Shah Habib

Punjabi Kavita
  

Kafian Shah Habib

پنجابی کافیاں شاہ حبیب

1. آونُ کیؤ چھڈیو سائیں

آونُ کیؤ چھڈیو سائیں رانجھا،
ساتھوں کی چت چایا ہی وو ۔1۔رہاؤ۔

پور تقصیر بھری میں آہی،
تینوں بندی ہے پھولُ نہ کائی،
جے کو پچھے تاں دیہہ اگاہی،
سر تیرا ناؤں دھرایا ہی وو ۔1۔

تیں جیہا کوئی ہورُ نہ مینوں،
میں جیہیاں لکھ صاحبُ تینوں،
ہور وکیل پائیں وچ کینوں،
تیں کیہا روس پایا ہی وو ۔2۔

کجُ اؤگن میرے پھول نہ پھولن،
میں تولی دا پھیر کی تولنُ،
توں سرپوس کھلکُ دا اولنُ،
تیں ناؤں ستار سدایا ہی وو ۔3۔

ساہ حبیب ن گئیؤ سو نالے،
رو رو نین کیتے رت نالے،
اس برہوں دے پئے کسالے،
یادُ کیئے غم خایا ہی وو ۔4۔
(راگ گؤڑی)

(تقصیر=دوش، سرپوس=سر دا،
کپڑا، کسالے=دکھ،غم)

2. مینڈی دلہاں ہیوو کھسِ کے

مینڈی دلہاں ہیوو کھسِ کے لئیا،
دل-جانیا وو،
گڑھاں کوٹاں وچِ عاقی ہونے،
کھسِ کے دلی برانیا وو ۔1۔رہاؤ۔

کدی ت درس دکھالِ پیارے،
مدتِ پئی چرانیا وو ۔1۔

تؤ باجھہُ ایوے طرفاں،
جیو مچھلی بن پانیا وو ۔2۔

ملن حبیب متراں دا جیونُ،
بئیا کفر کہانیاں وو ۔3۔
(راگ جھنجھوٹی)

(ہیوو=ہیا،دل، کھسِ=کھوہ،
طرفاں=تڑپھاں، بئیا=ہور)

3. نی سئیؤ مینوں سکھ کولوں دکھ بھاوے

نی سئیؤ مینوں سکھ کولوں دکھ بھاوے ۔1۔رہاؤ۔

جن دکھاں مینوں پیؤُ نہ وسرے،
سو دکھ میں کو لیاوے ۔1۔

جنہاں سکھاں میرا پیؤُ وچھوڑیا،
سو سکھ میں کولوں جاوے ۔2۔

قربانُ حبیبُ تسُ دکھ تھوں،
جو دکھ دوستِ ملاوے ۔3۔
(راگ سندھڑا)

4. گھرِ آؤ سجن نین ترسدے

گھرِ آؤ سجن نین ترسدے،
نتِ پیاسے تیرے درس دے ۔1۔رہاؤ۔

ایہہ حالَ ہویا تساں ہوندیاں،
دئِ نین وننجائے نی روندیاں،
جیوں گھٹ کالی بادل برسدے ۔1۔

برہُ ایہہ تن گھیریا،
رتی رتّ ن تن تے بیریا،
جیوں جل بن مینا ترپھدے ۔2۔

جاں شہہ حبیبُ ن آنودے،
سانوں رتِ بسنتُ ن بھانودے،
مینوں ایہہ دن گزرے برس دے ۔3۔
(راگ بسنتُ)

(وننجائے=گوائے، بیریا=نہیں رہا،
مینا=مچھی)

5. ڈھولن سائیں تیں مینڈی دل لیتی

ڈھولن سائیں تیں مینڈی دل لیتی،
سارا دنہ سملیندیاں گزرے
دکھی رینُ بتیتی ۔1۔رہاؤ۔

اٹھن بہن آرام ن آوے
وسرِ گئیاں سبھ ریتی ۔1۔

کہےَ حبیب حوال تسانوں
توں سن عرض حقیقی ۔2۔
(راگ کانڑا)

(سملیندیاں=یاد کردیاں)

6. انی کائی داروڑا دسیؤ نی

انی کائی داروڑا دسیؤ نی،
لگا مینوں نیہُ ایانی نوں ۔
سیج ستی نینی نیند ن آوے،
برہُ بجایا ماروڑا ۔1۔رہاؤ۔

پچھاں پچھ ن دسمُ کائی،
سبھ سکھ ہویا بھاروڑا،
پیر حبیب تؤ میری مٹِ ہے،
جاں ملے طبیب پیاروڑا ۔2۔
(راگ کانڑا)

(داروڑا=دوائی، ماروڑا=موت دا
راگ، دسمُ=دسنا، بھاروڑا=بھارا،
مٹِ=مٹنا، طبیب=وید، پیاروڑا=
پیارا)