ساقی نامہ افضل احسن رندھاوا
تیرے میکدے اگے مسافراں تے
آ لتھی ہے سفر دی شام ساقی
تیرے میکدے دا بڑا ذکر سنیا
بڑا سنیا ہویا تیرا نام ساقی
مارے کٹے ہاں منزلاں بھاریاں دے،
پیاسے ہاں اسیں تمام ساقی
اپنی سبھ توں ودھیا شراب والا،
بھر بھر دئی جا جام تے جام ساقی
جھکھڑ جھلدے پئے بدئمنیاں دے،
گھرو گھری ہے نواں کہرام ساقی
دور پچھے وی کوئی چنگا نئیں ڈٹھا
دور اج دا بہت بدنام ساقی
دنیاں لمکدی لمکدی لمک جانی،
پیا دسدا صاف انجام ساقی
دنیاں ڈبّ جانی، ہر شے مکّ جانی
رہِ جائیگا اﷲ دا نام ساقی
تریہ ازلاں دی اندر پیاسیاں دے،
فیض اپنا کر اج عامَ ساقی
پلے دام نہیں تینوں دین جوگے،
کر کے رکھ لئیں سانوں غلام ساقی
اک حسن تیرا، دوجا قرب تیرا،
تیجا تیز شراب دا جام ساقی
ایدوں ودھ نہ کوئی بہشت ہونا،
ایدوں ودھ نہ کوئی انعام ساقی
ملّ پاؤن نہ کدی فقیر اسدا،
بسّ طلب دی بانہہ الار دیون
ہوویں توں جے گاہک تے وک جائیے
اسیں وچ بازار بے دام ساقی
صدق ویکھ لئیں عاشقاں صادقاں دا
تیری طلب وچ خاک در خاک ہوسن
تیرے نام دا بکلا مار کے تے
ہون نامور توں بے نام ساقی
ہر رات دے بعد ہے دن چڑھدا،
ایہہ اصول فطرت دا تے سائنس دا ہے
ساڈی رات دے بعد نہیں دن چڑھیا،
ساڈے رہی ہے رات مدام ساقی ۔
پوڑی کفر دی چڑھ کے لہہ آئے،
کئی چوراں توں قطب مشہور ہوئے
جس تے کرم دی نظر تیری پے جاوے،
انت اوسدا خیر انجام ساقی
ساقی نامہ لکھن دا شوق تینوں،
روئیں شکل نوں افزلا اہسنا اوئِ
بہہ جا ساقی دے گوڈے مڈھ جا کے،
گھلن لگّ پئیگا الہام ساقی
چل کھولہیئے باب اداسیاں دے،
کریئے سفر دا نواں سامان ساقی
تیرا میکدا چکّ لے نال چلیئے،
سفر رہے گا بڑا آسان ساقی
کلمے! ڈھونڈیئے قافیئے ہور کدھروں،
ودھے ہور تیرے نامے دی شان ساقی
تیرے حسن نوں ہور کجھ کھولھ دیئیے،
ہوئے ہور ذرا میرا بیان ساقی
جتھے مکنی گلّ اوتھوں شروع کریئے،
کر سنان دا ہور سامان ساقی
پیالے بھر بھر رکھدا جاہ اگے،
خشک ہووے نہ میری زبان ساقی
کنے رتّ دے لنگھ دریا آئے،
کنے ہوئے ساڈی رتّ دے گھان ساقی
چیرو-چیرو جسا لیرو-لیر لیڑے،
ویکھ لباں تے آ کھلی جان ساقی
جتھوں ٹرے ساں اوتھے ہی پئے پھریئے،
کھوپی ڈھانڈ جویں کسے خراس دے ہاں
راہ مکدے نئیں ساہ مکّ چلے،
نئیں منزل دا اجے نشان ساقی
دل ٹٹدا ٹٹدا ٹٹّ رہا،
جان نکلدی نکلدی نکل چلی
جے نہ ہویا اج دیدار تیرا،
سمجھیں نکل گئی ساڈی جان ساقی
آگوُ بن گئے آگوُ ڈاکواں دے،
لٹ مار گھراں وچ عامَ ہوئی
ایتھے داد فریاد نہ سنے کوئی،
آگوُ، پولیس، ڈاکو اک جان ساقی
پیا ادب ویچاں بل تارنے نوں،
تاویں گھر دے بل نہ تار ہندے
پہلوں ادب دے گاہک اتھے ہین کنے،
دوجے ادب تے پیسہ نہیں ہان ساقی
تیریاں اکھاں 'چ ڈبّ کے مر رہیئے،
باہر کڈھے نہ کوئی سمندراں 'چوں
ہوئے ذات دے وچ فنا فلا،
کوئی ہوئے نہ ساڈا نگہیبان ساقی
چھڈّ دکھ ساڈے کتھوں تیک سننے،
متّ ماریئے دیہہ شراب وافر
بھل زاویئے کوڑ کڑتناں نوں،
پئے پیویئے تیری مسکان ساقی
پکے ڈیرے خزاں نے آن لائے،
لگدا رسّ گئی ساتھوں بہار ساقی
کتے روشنی ذرا نئیں نظر آؤندی،
چاروں طرف ہنیر غبار ساقی
گھر اماں نہیں، باہر اماں ناہیں،
ہوئی زندگی سخت دشوار ساقی
گھلّ پیالے گلاس توں ودھ گئی اے،
دیہہ گھڑا سانوں پہلے توڑ والا
جس وچ ڈوبیئے فکر زمانیاں دے،
جس وچ ڈوبیئے غم ہزار ساقی
جس وچ ڈوبیئے عمر بے کار گئی ہوئی،
جس وچ ڈوبیئے عشقَ ناکام ہوئے
جس وچ ڈوبیئے ٹٹیاں یاریاں دے،
سارے ٹٹّ گئے قول قرار ساقی ۔
دکھ ودھدیاں بیرزگاریاں دے،
لکھاں چلھیاں دے ٹھنڈھا ہون والے
پڑھے لکھے بے کار کھوہ موہ کردے،
لٹدی سڑکاں دے اتے سرکار ساقی
کھوہ موہ دا عجب اک سلسلہ ہے،
ڈھڈّ ڈھڈّ نوں ہی پیا کھائی جاندا
پتر ماواں نوں لٹّ کے لئی جاندے،
ویر بھیناں توں سخت آوازار ساقی
نہیں سنگھن نوں وی انصاف ملدا،
حاکم بنے قصائی نویں گلّ تے نئیں
پیسے والے لئی نئیں قانون ہندا،
پہنچ لئی نئیں کجھ دشوار ساقی
دے دے درس انصاف برابری دے،
سارے نظرئیے مذہب تے دین گئے
ویکھ تکّ نتیجہ جہان اندر،
نہیں پڑھن دی لوڑ اخبار ساقی
معافی میریاں تلخ کلامیاں دی،
اج پیڑ کجھ ودھ ہے نشے نالوں
سٹّ لین دے دس گلاس اندر،
ہو جائیگا سبھ اکسار ساقی
کیہ شے مارنے نوں دارو پیونے ہاں،
اج تکّ نئیں ایسدا پتہ لگا
ہاں پی کے کجھ چر بھلّ جاندی،
تیری دنیاں دی حالتے-زار ساقی
توں ساہمنے ہوویں تے ہو جاندا،
نشہ دو گنا، چوگنا، اٹھ گنا
کئی دن بعد وی تے پھیر رہے چڑھیا،
تیرے نشے دا ایہہ خمار ساقی
ایہدے وچ نئیں کوئی وڈیائی میری،
میرے ساقی دے ظرف دی بات ہے ایہہ
ساڈے جہے بدحال قلندراں توں،
ہندا کدے وی نئیں بے زار ساقی
اسیں حسن پرست ضرور ہے آں،
اسیں ہوس پرست ذرا بھر نہیں
بخشن والے نے بخشیاں صاف نظراں،
جنہاں وچ نہیں ذرا غبار ساقی
وصل کٹنا کوئی بڑا کم نہیں،
ہجر کٹنا اصل جواں مردی
ہجر لیڑیاں وانگ ہنڈھاونے ہاں،
اک پھٹے تے دوجا تیار ساقی
پلے زر نہیں، ہتھ وچ ہنر ناہیں،
اسیں آئے جہان تے لین کی ساں
دتا ایہو جواب سیانیاں نے،
ہندے بردے وی نے درکار ساقی
چھڈّ زاہدہ تیرے نے ہور مصلے،
ساڈے رنداں دے ہور معاملے نے
آؤن جان تیرا وی ہے میکدے وچ،
تیرا کردا نئیں اعتبار ساقی
ودھے ہور رونق تیرے میکدے دی،
نالے ہوئے دوچند جمال تیرا
دیوا بلدا تیرا نہ کدے بجھے،
جھلن پئے ہنیر ہزار ساقی
ایس وار نئیں کشتی دا حکم ہونا،
ایس وار نہیں اوسنے بانہہ پھڑنی
ایس وار جے ابل تنور پئے تے،
رڑھ جائیگا کل جہان ساقی
| |
