پنجابی غزلاں سائدلا شاہ
1. کتھے اکھیاں لا بیٹھا
کتھے اکھیاں لا بیٹھا ۔
سورج ویہڑے آ بیٹھا ۔
آخر اوہ دیوانہ وی،
لوکاں دے وچّ جا بیٹھا ۔
دھڑ-دھڑ دھڑکے ہر گلّ 'تے،
میں دل نوں سمجھا بیٹھا ۔
جھولی لالو-لالو ہوئی،
اکھاں کی چھلکا بیٹھا ۔
اوہ وی گلاں کردا سی،
میں وی گلّ سنا بیٹھا ۔
لگّ کے پتھراں پچھے میں،
کئی الماس گنوا بیٹھا ۔
بندہ اہیؤ بندا اے،
جہڑا دھوکھا کھا بیٹھا ۔
'شاہ جی' ! میں بسّ اوہدے لئی،
ہر-اک گلّ بھلا بیٹھا ۔
2. موسم ہووے جس دا گہنہ
موسم ہووے جس دا گہنہ ۔
اہیؤ پھلّ ٹاہنی تے رہنا ۔
دوویں کم ای سوکھے ہندے،
جت کے لڑنا، ہار کے بہنا ۔
تاں پھر دو-کم اوکھے وی نے-
نہ دکھ دینا، نہ دکھ سہنا ۔
اگاں وی ایہہ لا سکدا ہے،
اکھاں 'چوں ہنجھوآں دا بہنا ۔
ہر اک ٹہنی خطرہ ہندی،
جے کر ٹٹے پورا ٹہنا ۔
مشکل ہندا خوشبو دے لئی،
'وا چلے تے پھلّ وچّ رہنا ۔
'شاہ جی' بہتے وقتاں اتے،
مشکل ہندا کجھ وی کہنا ۔
3. ایسی بسّ انہونی ہوئی
ایسی بسّ انہونی ہوئی ۔
نہ میں ہسیا نہ اوہ روئی ۔
جتھے قسمت پٹھی ہووے،
اتھے یار کرے کی کوئی ؟
اک دی خاطر 'بارش' چنگی،
اک دی ساری جھگی چوئی ۔
ٹوٹے-ٹوٹے تار نظر دی،
جیہنے میری جند پروئی ۔
پونجھو نہ ایہہ ہنجھو میرے،
ایہہ کھیتی میں آپے بوئی ۔
چپّ سی اوہ پر چپّ دے وچّ وی،
اکھ توں ڈونگھی گلّ سی کوئی ۔
کی کریئے ہن جی کے 'شاہ جی'،
ہر اک حسرت پوری ہوئی ۔
4. روز اک رسم ودھا جاندے نے
روز اک رسم ودھا جاندے نے ۔
لوکیں مشکل پا جاندے نے ۔
کجھ نہیں آکھیدا اوہناں نوں،
غم نے، آپے آ جاندے نے ۔
پھلّ توڑن نوں جی وی کردے،
توڑاں، تاں مرجھا جاندے نے ۔
ہو جاندا اے، بھلن والے،
سدھے رستے پا جاندے نے ۔
'شاہ جی' ! غم تے اہیؤ چنگے،
جہڑے رتّ رلا جاندے نے ۔
5. پہلاں جندڑی رلدی دیکھ
پہلاں جندڑی رلدی دیکھ ۔
پھیر حقیقت کھلھدی دیکھ ۔
دھپّ نوں کجھ وی ہویا نہ،
جا کے رنگت پھلّ دی دیکھ ۔
غم نہ کر، سچائی وی-
اپنے ورقے تھلدی دیکھ ۔
اوہ وی خواب خریدیگا،
توں وی دنیاں ملّ دی دیکھ ۔
'شاہ' توں حالت اپنی نال،
رکھ کے، حالت کلّ دی دیکھ ۔
| |
