رتاں دے بھید بھرے خط ہرندر سنگھ محبوب
امرت ویلے دسحدے تے
اک لکویں جہی لوء ۔
وناں دے آننگن وچ آیا
کل سورما جو ۔
لے لے سرکاراں توں بدلے
چمکے اوہدی سنجوء ۔
پل وچ آیا عجب بے دردی
سانوں کہے جلو ۔
اوہ تے عمر دا ہسیا قیدی
کول نہ رشماں دو ۔
کندرا دے وچ یگ یگ سوں کے
چانن رشماں کھو ۔
اپنے وناں نوں مڑ کے آیا
لے نیرھاں دی چھوہ ۔
سن سن کدے کدے کجھ اتھرو
کھڑ کھڑ دیندا سو :
سنگھنے برچھاں دی بستی وچ
ستا 'ساجن کو ۔
دور کلراں دے وچ ستے
آ کے یوگی دو ۔
اس لوئِ نوں جا کے دیکھاں
پنڈ پنڈاں 'چوں ہو ۔
میریاں کلّ فریاداں ہیٹھوں
اٹھے ماں دا موہ :
کسے ولی نے آؤنا بچہ
سمیاں دی کنسوء ۔
نیرھ دا سینہ پاڑ سننج نے
جان نمانی کھوہ ۔
جہڑی قبر دے اندر دبی
آئی اودھر خوشبو ۔
کھوہے دے وچ جاں کوئی پورن
ویریاں سٹیا کوہ ۔
میرے نین 'چ اتھرو آیا
دیس دیساں 'چوں ہو ۔
ربّ جانے کوئی دور دراڈے
رہا ستارہ رو ۔
کدوں اوہ نگری نوں مڑیا
بنباساں توں جاکے ؟
کدوں اوسدے اتھرو آؤنا
عمراں دا غم کھا کے ؟
کویں گیا بنباساں نوں اوہ
اہتاں راجا جانے،
اساں تاں کسے وجوگن نینیں
تیراں ورھے پچھانے ۔
سنیاں اسدا درد ڈونگھیرا
سنیاں اوہ بہوں پیارا
کوئی آکھدا سوگ اوسدا،
پیڑ اپاونہارا ۔
کسے ونجھلیاں والے دے گھر
چاکر رہِ اوہ پلیا،
کلّ سانولا درس اوسدا
کسے نعر ن چھلیا ۔
سنیاں اسدی کلّ جوانی
وچھڑیاں سنگ بیتی ۔
سنیاں اوہ تاں مویا جیندا
زرر چراں توں پیتی ۔
جگت دے پرء دے سنگ گاوے،
'ناگ نواساں دے رہنا'
جگاں نھیر دی کالی کمبلی
تے موت سنگ بہنا ۔
اس جوبن دا حالَ اوہ پچھدا
اس ویلے جس آؤنا،
وار انتلی سننجاں ویلے
سورج نے جد سونا ۔
آتھن ویلے وچ وناں دے
حالَ دسے جگ چر دا؛
کس بھیس وچ آئی ویدنا
بھید جاندا پھردا ۔
کائی دسدی میں اک واری
جاندا گلی بلایا،
روگ اولڑے والا ساجن
اتھرو وانگ گوایا ۔
کہندا اوہ "میں نھیر اوسدی
گلی 'چ قول نبھانا؛
جدوں کدے سورج آسمانو
موت نال بجھ جانا" ۔
سارے جگّ توں پیاسا بندہ
تھلاں دا ویر پیارا،
کہن لگیا کھوہ تے آ کے
"نین بھرے جگّ سارا" ۔
رتاں نے پردیساں وچوں
خط درد دا پایا ۔
ساڈی مڑ تقدیر نہ جاگی
ہر رنگ اتھرو آیا ۔
اک تاں پنچھی پار پہاڑاں
گیا سی، اجے نہیں آیا
دوجا چراں دا برفاں پاسے
لوکاں مار مکایا ۔
تیجا پنچھی توت تے روندا
اودریا، گھبرایا ۔
چوتھا عمر دا اجے نیانا
تیرے دیس سدھایا ۔
قاصد ہو کے عمر گواؤنی
ہر سنگی فرمایا،
نوکر چلے گئے سبھ گھر نوں
سانوں آکھ پرایا ۔
چوتھا قاصد جسنے سکھیئے
ساڈا حکم وجایا،
اسنوں اک تاں گلّ ایہہ دسیں
کد ساجن گھر آیا ۔
مہکاں دا تاں آؤنا جانا
دھروں ہی کسے لکھایا،
جس رتّ توں مان سی کردی
اس رتّ میت وی آیا ؟
دوجی گلّ مسافر بارے
گھر ن جہڑا سمایا ۔
دیس تیرے دی کندرا دے وچ
چور اساڈا آیا ۔
.............................
پہلے خط وچ سپن نکھٹا۔
چنتن-دیس پار پر ستا ۔
بندی مٹدی من دی چھایا
ساہمے نور پرمنند پایا ۔
سوئی سخی ویدنا جانی
تن من کرن جدے سنگ بانی ۔
گھور بچھوہ دے من اگیان 'چ
جو اڈدی رہی امر ببان 'چ ۔1۔
(ادھوری رچنا)
| |
