پنجابی غزلاں رؤف شیخ
1. اوہناں نے 'جی-آیاں' کہن دا، ڈھنگ مشالی رکھیا
اوہناں نے 'جی-آیاں' کہن دا، ڈھنگ مشالی رکھیا ۔
دن-ویلے وی بوہے اگے، دیوا بالی رکھیا ۔
اپنے گھر دا بھیت کدے وی دسیا نہیں دوجے نوں،
اندروں ٹٹے پر چہرے دا، خول سمبھالی رکھیا ۔
چار-چفیرے سارے پنڈ اجاڑے جس دے قدماں،
اوہنوں اساں ونگارکے اپنے باغ دا مالی رکھیا ۔
دنیاں دے دو پاسڑ دندیاں، دے وچّ عمر گزاری،
اکھیاں اگے پر پھلاں دا، روپ خیالی رکھیا ۔
لوکاں نوں ایسے دھرتی 'تے ہر نیامت دے دتی،
سانوں نویں-جہاناں دے وعدے 'تے ٹالی رکھیا ۔
اوہو شہر دے سبھ توں سستے، ہوٹل دے وچّ ٹکیا،
جس لئی گھر دا سبھ توں مہنگا-کمراگا خالی رکھیا ۔
ڈبیا تے نہیں 'رؤف' کسے نے یاد وی اس نوں کیتا،
جہڑے سورج دی رشنائی، شہر اجالی رکھیا ۔
2. ویلے دے اتھرے-گھوڑیے 'تے، پکیاں ہو کے بہن لئی
ویلے دے اتھرے-گھوڑیے 'تے، پکیاں ہو کے بہن لئی ۔
میرے دور دے وسنیکاں نے، افرا-تفری پہن لئی ۔
وڈیاں ہو کے وی اوہناں دا، ذرا وطیرہ بدلیا نہ،
نکیاں ہندیاں لڑدے رہے نے، جہڑے اک-اک ٹہن لئی ۔
شہراں دی وسوں دے مصلے، پہلاں توں کجھ ودھ گئے نے،
راہ نہیں لبھدا لنگھن دے لئی، گھر نہیں لبھدا رہن لئی ۔
جو بنیا اے اوہ ٹٹیا اے، ایہو ریت اے دنیاں دی،
بھانڈا گھڑیا بھجن دے لئی، کندھ اساری ڈھہن لئی ۔
قسمت وچّ لکھی اے بھاجڑ، یا پیراں وچّ چکر نے،
یا پھر مینوں تھاں نہیں لبھی، اپنے گھر وچّ رہن لئی ۔
اکھیاں نے تصویراں کھچیاں، کناں حرف سمبھالے نے،
چپاں نے کھولھے نے دفتر، کجھ بچیا نہیں کہن لئی ۔
ایہدے وچّ بیٹھن دی خاطر، کی کی پاپڑ ویلے نہیں ؟
'رؤف' میں ترلے پاؤندا پھرناں، جس گڈی توں لحن لئی ۔
3. میرے گھر دیاں کندھاں دے وچّ، جے کر آلے ہندے
میرے گھر دیاں کندھاں دے وچّ، جے کر آلے ہندے ۔
اپنی شہرت خاطر میں وی، دیوے بالے ہندے ۔
دن چڑھدا تے ساری خلقت اکھیاں کھولھ کے ونہدی،
لکو کدی نہیں رہندے کدھرے، جدوں اجالے ہندے ۔
اوہناں دے اندر دا ہر اک کمرہ خالم-خالی،
جنہاں گھراں دے بوہیاں اتے لگے تالے ہندے ۔
نویں-دورں دی سبھ توں وڈی کمزوری اے 'دولت'،
اتھے بھیڑاں لگن جتھے دولت والے ہندے ۔
پچھلی-امریی میرے کول نہیں، کوئی وی اپنا پیارا،
آل-دوآلے رہندے جے میں سپّ وی پالے ہندے ۔
ایس دور دی ہیراپھیری، ساڈا اوہلا بن گئی،
نہیں تے ساڈیاں ہتھاں دے وچّ زہر-پیالے ہندے ۔
افرا-تفری دی دھرتی 'تے اج میرے کم آؤندے،
پہلی-امرلی دے جے کجھ لمحے 'رؤف' سمبھالے ہندے ۔
4. گلّ 'تے پہرہ دندا، بھاویں کلم-کلاّ ہندا
گلّ 'تے پہرہ دندا، بھاویں کلم-کلاّ ہندا ۔
ویلے وانگوں جے نہ میرا، یار نگلا ہندا ۔
مینوں عقل-احساس دے ناں 'تے کی کی زخم نے دتے،
لکھاں دکھاں توں بچ جاندا جے میں جھلا ہندا ۔
اپنے آل-دوآلے کولوں اکیا ہویا بندہ،
مر جاندا جے ایس دور وچّ، مرن سکھلا ہندا ۔
غرضاں دی بے درد-ہوارد نہ اوہنوں ریڑھ لجاندی،
جے بھانڈے دا ہور ذرا کو بھارا تھلا ہندا ۔
آپ سہیڑیاں جھنجٹاں وچوں جے فرصت مل جاندی،
میں اپنے گھر جاندا، بھاویں پندھ کولا ہندا ۔
اوسے دی وکری گھٹ جاندی، اوہدی منگ نہیں رہندی،
منڈی دے وچّ جہڑی شے دا ملّ سولاّ ہندا ۔
چاواں دی پرھیا وچّ اوہدے سنگی-ساتھی بتھیرے،
سوچاں دے وچّ ڈبیا ہویا 'رؤف' اکلا ہندا ۔
5. یاراں دے نال حادثہ، ہویا کمال دا
یاراں دے نال حادثہ، ہویا کمال دا ۔
دوجا وی چور نکلیا، پجلے دے نال دا ۔
اکھاں دے نال ذہن وی، ڈنگوگی روشنی،
جے جاندا تے میں کدی، دیوے نہ بالدا ۔
بھجدے نے لوک شہر دے، اےداں اڑو-تڑی،
بھجدا اے جس طرحاں کوئی، ڈریا بھچال دا ۔
اوہنے وی وقت دیکھ کے لہجہ وٹا لیا،
جس نوں رہا ساں ساری ہیاتی میں پالدا ۔
لوکاں نے ایویں ذات نوں موضوع بنا لیا،
رولا سی اوہدی کار دا، بنگلے دا، مال دا ۔
رشتے دی تیز-نوک 'تے پل وی نہیں ٹھہریا،
جس نوں جواب مل گیا اوہدے سوال دا ۔
اوسے نوں 'رؤف' لا لیا سینے دے نال میں،
ملیا اے جہڑا شخص وی، ہٹویں-خیالں دا ۔
6. بہتے دیوے راہ وچّ بالے جاندے نے
بہتے دیوے راہ وچّ بالے جاندے نے ۔
منزل تکّ تے قسمت والے جاندے نے ۔
ماواں نال کی رشتے اوہناں بچیاں دے،
نرسریاں وچّ جہڑے پالے جاندے نے ۔
اتھے اگّ نہیں سکدا رکھ محبت دا،
جہڑی تھاں 'تے سکے ڈھالے جاندے نے ۔
کسے کسے نوں اج سہارا ملدا اے،
بہتے بندے کل 'تے ٹالے جاندے نے ۔
ایہہ دنیاں اے، ایتھے یاری لا کے وی،
اک-دوجے دے عیب اچھالے جاندے نے ۔
ساڈے نال اکلاپا ٹردا ڈردا اے،
اوہناں دے نال آل-دوآلے جاندے نے ۔
کدی وی اوہ رشنا نہیں سکدے ویہڑے نوں،
جہڑے چانن 'رؤف' ادھالے جاندے نے ۔
7. دریا دے ایس پار توں اس پار تیک ہاں
دریا دے ایس پار توں اس پار تیک ہاں ۔
ڈبدے ہوئے ضمیر دی چپ چاپ چیک ہاں ۔
دوری نے میری سوچ دا انداز بدلیا،
جد تک میں تیرے نال ساں تد تیک ٹھیک ساں ۔
اکلاپیاں دی اگّ وچ سڑنا نصیب سی،
یاری تے دشمنی دے وچکار لیک ساں ۔
بیغرزیاں دا ڈھونگ رچا کے زمین 'تے،
خدغرضیاں دے عرش 'تے اپنی اڈیک ساں ۔
پرکار لے کے مینوں زمانے نے پرکھیا،
میں دائرے 'چ ساں مگر نقطہ بریک ساں ۔
جسنے سمیں دی جیبھ توں گفتار کھوہ لئی،
میں وی تے اوہدے جرم دے اندر شریک ساں ۔
سچائیاں دے علم دا ونڈنگے چاننا،
میں 'رؤف' جو کتاب وچ اکھر الیکساں۔
| |
