رنگیلا بھائیا ایشر سنگھ ایشر
نہ میں کیتا ونج میں نہ پائی ہٹی ۔
کھٹی کھٹائی مل گئی بھائیے دی کھٹی ۔
وہلا بہہ کے کھان دی میں پڑھ لئی پٹی ۔
کم کوئی آکھے کرن نوں مینوں جاپے چٹی ۔
وہوٹی آکھے آ گیا ایہہ کتھوں مکھٹو ۔
ماں آکھے نرا پرا ہے کھانے دا چٹو ۔
گلیاں دا ہر ککھّ وی مینوں مہنا مارے ۔
گھرناں نال سی دیکھدے مینوں گھر دے سارے ۔
وہوٹی ہتھوں کلپ کے گھر چھڈنا کیتا ۔
آخر فستا روز دا ایوں وڈھنا کیتا ۔
میں کیہا نہیں آونا ہن مڑ کے اتھے ۔
ٹبر نال نہیں میں بیٹھنا میں جڑ کے اتھے ۔
کرساں جا کے ونج کوئی اک تھاں تے ڈٹ کے ۔
جے آیا تاں آوساں کوئی کھٹی کھٹ کے ۔
پونجی ساری سانبھ کے میں چالے پائے ۔
کلکتے دے شہر وچ جا ڈیرے لائے ۔
تک کے نویں شکار نوں ایوں جڑے شکاری ۔
چڑیاں اتے پین باز جیوں مار اڈاری ۔
جویں ہڈی نوں ویکھ کے آ جڑدے کتے ۔
مکھیاں آ کے جڑدیاں جیوں گڑ دے اتے ۔
اڈے لگ کے اوہناں دے پھس دئے وچ پھاہیاں ۔
کلکتے دے شہر دیاں سب گلیاں گاہیاں ۔
رنگ برنگی ناچ وچ کئی کھیڈاں کھیڈے ۔
ویکھے جا کے چیر اساں کئی ونگے ٹہڈے ۔
ایوں یاراں نے لٹیا میرا سارا جھگا ۔
چور جیوں آ کے لٹدے گھر تک کے لگا ۔
باہر نہ کوئی ویکھ کے اسیں ات گھبرائے ۔
بجھکی اپنی سانبھ کے مڑ گھر نوں آئے ۔
دوروں وہوٹی ویکھ کے ایہہ سوہلے گائے ۔
شکر کرو نی گوریؤ شہہ جینودے آئے ۔
کولوں کڑیاں ویکھ کے ایہہ گیت سنائے ۔
ہتھ پرانے کھوسڑے 'ایشر' ہوریں آئے ۔
اک کھتری برہمن نائی ۔
تناں نے یاری لائی ۔
کھتری سی کد وچ گینہڈا ۔
سی کدو وانگن پینہڈا ۔
برہمن دی ہر تھاں پچھ سی ۔
ایہدی گٹھ گٹھ لمی مچھ سی ۔
نائی سی اک گبھروٹا ۔
مشٹنڈا موٹا جھوٹا ۔
تنے ہی سیر تے چڑھ پئے ۔
اک پیلی ویکھ کے اڑ پئے ۔
ویکھے نے سوہنے گنے ۔
رج رج کے اوہناں بھنے ۔
کجھ چوپے کجھ اجاڑے ۔
کجھ پیراں ہیٹھ لتاڑے ۔
دوروں ہی جٹ نے تکیا ۔
پر نیڑے آ کے جھکیا ۔
وچ پھسیا اوکھے پھندے ۔
ایہہ اک تے اوہ تنّ بندے ۔
کجھ ڈریا کجھ گھبرایا ۔
پھر پھند ایہہ نواں بنایا ۔
جھٹ آیا نٹھا نٹھا ۔
برہمن دے چرنیں ڈھٹھا ۔
میں جٹ مورکھ انجان ہاں ۔
توں برہمن میں ججمان ہاں ۔
جے چاؤ مینوں بنھ لو ۔
کجھ گنے ہور وی بھنّ لو ۔
کیوں دیواں گناں سکھنا ۔
کجھ نال وی دیساں دکھنا ۔
توں دس اوہو بھیڑیا نائیا ۔
ایہہ مرن مٹی کیوں چائی آ ۔
ایہہ برہمن ایہہ شاہوکار ہے ۔
توں کس پنڈ دا سردار ہے ۔
کوہڑ کرلی لمکن لیراں ۔
تے جپھے نال شہتیراں ۔
توں ہیں اک ساڈا کاما ۔
گنیاں دا لگدا ایں ماما ۔
چک بھنئیں سٹیا اس نوں ۔
تے رج کے کٹیا اس نوں ۔
ایہہ ویکھ کے جٹ دا چالا ۔
برہمن نے کڈھ لئی مالا ۔
ہے بھگون میریا سچیا ۔
ہے شکر کہ میں تاں بچیا ۔
توں بندھن کٹیا میرا ۔
پرشاد میں سکھیا تیرا ۔
جٹ کیتی خوب حجامت ۔
نائیے دی آ گئی شامت ۔
کھوہ لیتے اس توں گنے ۔
ہڈ گوڈے اس دے بھنے ۔
گچی پھڑ اس دی لیتی ۔
نائیے نے طوبیٰ کیتی ۔
پھر کھتری دے ول آیا ۔
تے جٹّ نے ایہہ فرمایا ۔
برہمن تاں کڈھدے پتری ۔
توں کون ایں پامر کھتری ۔
احسان توں کہڑا کیتا ۔
توں لہو اساں دا پیتا ۔
جے لیا روپیہ ادھارا ۔
توں بنھ لیا ٹبر سارا ۔
گوگڑ تے ڈانگ اک ماری ۔
تہہ بہہ گئی اس دی ساری ۔
چھتراڑ اوہ جٹّ نے کیتی ۔
رب جانے جو سر بیتی ۔
سنگھ اس دا پھڑ کے گھٹیا ۔
ادھ مویا کر کے سٹیا ۔
ایہہ ویکھ کے پٹھا چالا ۔
برہمن نے کڈھ لئی مالا ۔
پھر دل وچ آکھن لگا ۔
اج پھس گیا لولھا ڈھگا ۔
میں دھوکھے دے وچ پھسیا ۔
مینوں راہ ایہناں نے دسیا ۔
اج خیر نہیں دسدی میری ۔
اس پٹھی مالا پھیری ۔
ہے بھگون میریا سچیا ۔
تد جانساں جے اج بچیا ۔
جٹ دسدا اج سر لتھ ہے ۔
میری لاج تیرے اج ہتھ ہے ۔
دہ جٹ نوں اک ہلونا ۔
پرشاد میں دیساں دونا ۔
ایہنوں سسری وانگ سوا دیہہ ۔
یا مرگی اس نوں پا دیہہ ۔
جٹ دل وچ ڈاہڈا کڑیا ۔
پھر برہمن دے ول مڑیا ۔
ایہہ بے کھسمے نے گنے ۔
دس توں کیوں آ کے بھنے ۔
کی اساں خوشامد تیری ۔
گل کراں میں چالی سیری ۔
جے پتری کڈھ سناویں ۔
چھل ساڈی پہلوں لاہویں ۔
جے کھیر اساں کھوائی ۔
لے لینا ایں دند گھسائی ۔
جے لاواں کتے پڑاویں ۔
تھاں تھاں تے ٹکے دھراویں ۔
دو تتیاں تتیاں لائیاں ۔
دو بوتھاں اتے ٹکائیاں ۔
برہمن نوں آ گئے غوطے ۔
اڈ گئے عقل دے طوطے ۔
جٹ غصے دے وچ کھنجیا ۔
اوہنوں روں دے وانگن پنجیا ۔
تنے پئے بٹ بٹ تکن ۔
ڈر مارے بول نہ سکن ۔
میں پیلی دے وچ گیا ۔
پھر تناں نوں ایہہ کیہا ۔
اتفاق تسیں جے کردے ۔
کیوں جٹ دے ہتھوں مردے ۔
فٹ دی ہوندی کھے اے ۔
اتفاقی دی آخر جےَ اے ۔
مل مل کے بندیاں ڈاراں ۔
اک اک تے دو نے یاراں ۔
رام چند اک ساڈے پنڈ تھانیدار سی ۔
وڈھی خور جابر اتے چنگا دھاڑمار سی ۔
رعب داب دینودا تے دوہاں پاسوں کھاوندا ۔
جہڑا اوہدے کول جاوے چنگی چھل لاہوندا ۔
اک دن سندھیا نوں دن ایتوار سی ۔
موئی اوہدی ماں جہڑی چراں توں بیمار سی ۔
رولا پیا پنڈ وچ ہوئی آن جاونی ۔
نکے وڈے سارے آئے کرن پرچاونی ۔
مکھیاں دے وانگ آ کے جڑیاں زنانیاں ۔
کرن اتھے لگ پئیاں لک بنھ لاہنیاں ۔
جڑے اینے لوک جہدا انت نہ شمار سی ۔
تختے نوں مونہڈا دین ویلے مارو مار سی ۔
کوئی لا کے اکھیاں تے تھک پیا رونودا ۔
اک کولوں لنگھ دوجا اگے اگے ہونودا ۔
ورت گیا بھانا پھیر دوجے ایتوار نوں ۔
موت دا سنیہا آیا آپ تھانیدار نوں ۔
جتی ہوئی بازی تھانیدار آپو ہر گیا ۔
کڑی جیڈا جنا پلو پلی وچ مر گیا ۔
اک وی نہ پنڈ وچ نیڑے آ کے ڈھکیا ۔
مردے نوں کسے نہیں مونہڈے اتے چکیا ۔
کوئی وی نہ گیا اتھے ڈھاہ کنے مارنی ۔
روندی ہوسی بیٹھی ہوئی اکو تھانیدارنی ۔
موئی اوہدی ماں لوکی چرن آئے چھوہن نوں ۔
مویا تھانیدار آیا اک وی نہ رون نوں ۔
ایشر اس زندگی دا ایہو ہی انجام اے ۔
مونہاں نوں ملاحظے اتے سراں نوں سلام اے ۔
کتھے اک شیرنی جو جنگل دی رانی ہوندی،
کتھے اک ڈرن والی کالی جیہی لیلی اے ۔
کتھے دریودھن جنھے راج دے خمار وچ،
گل وچ پائی اک پاپاں والی سیلی اے ۔
کتھے کالا سانولا اوہ مرلی منوہر پیارا،
پریم والی ہولی جنھے آن کے تے کھیلی اے ۔
چنگے اتے مندے دا مقابلہ کی جگ وچ،
کتھے راجا بھوج اتے کتھے گنگا تیلی اے ۔
اک پتر تیرا چرس وچ رہندا،
دوجا پی شراباں ڈھہندا،
تیجا وچ کنجراں دے بہندا،
چوتھا کھاوے ماوا،
اک نوں کی رونی ایں،
اوت گیا ہے آوا ۔
لیف دا پڑ ہے سارا پڑیا،
روں تلائی دا سارا سڑیا،
اتے سرہانے ساڑ نہیں چڑھیا،
ٹٹیا منجی دا پاوا،
اک نوں کی رونی ایں،
اوت گیا ہے آوا ۔
نونہہ تیری ہے بیبی رانی،
تھتھلی ہے پر ہے سیانی،
کنوں بولی اکھیؤں کانی،
لے آئیں ایں مکلاوا،
اک نوں کی رونی ایں،
اوت گیا ہے آوا ۔
قدرت میرے رب دی تک توں قدرت میرے رب دی ۔
روزی دیندا ہر اک نوں پرتپال کرے اوہ سب دی ۔
تکو ذرا انگوری گچھے ایوں ویلاں وچ گندے ۔
جیوں پیاری دے کناں دے وچ لٹکن سوہنے بندے ۔
باغ دے اندر خلا ہویا ہے سرو ایوں سر ننگا ۔
جوگی کوئی تپسیا کردے ہو کے جویں اک ٹنگا ۔
یا کوئی پیہریدار کھلو کے پیہریداری کردے ۔
یا کوئی لمّ سلما گبھرو وچ اڈیکاں مردے ۔
پھل گلابی اتے تبکے ایوں تریل دے اٹکن ۔
جیوں سوہنی دے بلھاں اتے چٹے موتی چمکن ۔
کوئل بہہ کے ٹیہسی اتے ایوں کڈھدی ہے ساڑے ۔
جویں ویوگن پریم پتی وچ کردی ہووے ہاہڑے ۔
ساڑھی اک بسنتی سوہنی ایوں سرہوں نے پائی ۔
نویں نویلی وہوٹی کوئی بن ٹھن کے جویں آئی ۔
اک من دا اک کدو تک کے عقل نوں لگ گئے جندرے ۔
ویل نکی جہی نال چمٹ کے ودھ گیا اندرو اندرے ۔
قدرت میرے ایشر دی توں تک وے بھائیا جٹا ۔
ایسا قہر کدی نہیں ڈٹھا تندو چایا وٹا ۔
ساری پنڈی شہر وچ اکو میرا یار سی ۔
جدھے نال ساریاں توں گوہڑا میرا پیار سی ۔
ہندی اے پریت جویں بدل اتے مور دی ۔
پھلّ اتے بھور ہندی چن تے چکور دی ۔
مچھی اتے جل ہندی گڈی اتے ڈور دی ۔
ایسی سی پریت میری اس چت چور دی ۔
کنڈا نہ سی سر اتے مڈھوں ہی آزادی سی ۔
جوآ اوہنوں کھیڈنے دی نکی نکی وادی سی ۔
وسکی دی بوتل اک شیک نال پیندا سی ۔
بھنگ دے بغیر اک پل وی نہ جیندا سی ۔
چنگیاں دا ویری اتے لچیاں دا یار سی ۔
پنڈ وچ نامی اک وڈا ڈانگ مار سی ۔
کنجراں دے گھر گانا سننے نوں جاندا سی ۔
کدی کدی دم اوہ تاں چرس دے وی لاندا سی ۔
وارث شاہ دی ہیر اوہنوں چوکھی ساری یاد سی ۔
کھیسا گنڈھ کٹنے دا پورا استاد سی ۔
بھائیاں روز پٹے اوہدے گھر نہ توں جایا کر ۔
ہٹی اتے بہہ کے دل کم وچ لایا کر ۔
آکھیا میں ہووے اوہدا چنگا مندا راستا ۔
مینوں میرے یار دی ہے یاری نال واسطہ ۔
اک دن کوٹھے اتے جوآ سی کھڈانودا ۔
مزے سی اڈاندا نالے پینودا پلانودا ۔
جوئے اتے داء اوہ تاں لاندا بے-تحاشہ سی ۔
میں وی پر بیٹھا ہویا ویکھدا تماشہ سی ۔
پلسیاں نے کوٹھے اتے گھیرا آ کے گھتیا ۔
اڈ گئی جواریاں دی اکو ویر ستیا ۔
جھٹ پٹ اوہناں نے ترڈا پھوہڑی چکیا ۔
کسے ماری چھال کوئی ٹٹی وچ لکیا ۔
موقعے اتے پلسیاں نے پنجاں تائیں پکڑیا ۔
میں وی اوہناں دوشیاں دے نال گیا جکڑیا ۔
اکھاں وچ میریاں دے لگی اک جھڑی سی ۔
مینوں میرے یار نال لگی ہتھکڑی سی ۔
سندا سی جہڑا اوہ یقین نہ سی کردا ۔
آکھے اوہ اجیہی تھاں تے پیر نہیں سی دھردا ۔
بھائیے مینوں پچھیا توں کویں جا کے پھسیا ۔
بھباں مار مار کے میں ایوں اوہنوں دسیا ۔
جوآ نہ میں کھیڈیا نہ کھیڈن دی آشا سی ۔
میں تاں پرے بیٹھا ہویا ویکھدا تماشہ سی ۔
بھائیے کیا گند وچ گندی پون جھلدی ۔
پھلاں وچ آوے خوشبو سوہنی پھلّ دی ۔
کرنا کسنگ بچہ ماڑیاں دا چالا اے ۔
کولے دی دلالی وچ منہ ہندا کالا اے ۔
ہٹی بھائیے نے نویں اک پائی ۔
اسیں دوویں بن گئے حلوائی ۔
ویچن لگے ددھ ملائی ۔
پوڑی پوڑے تے مٹھیائی ۔
چوھاں دناں وچ ہٹی چمکی ۔
بھائیے جی دی گوگڑ لمکی ۔
لوکی ددھ وچ پانی پاندے ۔
اسیں پانی وچ ددھ ملاندے ۔
چوکھی ہوون لگ پئی کھٹی ۔
چمکن لگ پئی ساڈی ہٹی ۔
جس دن بھائیا پوڑے تلدا ۔
گاہکاں تائیں پچھوں ولدا ۔
آپوں کھاندا چوندا چاندا ۔
باراں پوڑے ڈھڈ وچ پاندا ۔
کجھ نہ کجھ اوہ کردا رہندا ۔
جد ویکھاں اوہ چردا رہندا ۔
اوہ اٹھے تاں میں آ بہندا ۔
چٹ کر جاواں رہندا کھہندا ۔
اٹھ وٹاں دو جیہبے پاواں ۔
چوری چھپی سنمے جاواں ۔
جس ویلے میں کھوآ بناندا ۔
نالو نالی کھائی جاندا ۔
داء لگے آ بھابو وڑدی ۔
ہولی ہولی ہٹی چڑھدی ۔
بھائیا جیکر اکھ بھواوے ۔
بھابو ہتھ غلے وچ پاوے ۔
جو کجھ لبھے مٹھ وچ پاندی ۔
ملکنے ہی پٹھ وکھاندی ۔
خالی مولی ہو گئی ہٹی ۔
جو پٹی سو صواداں پٹی ۔
اندر بہہ کے بھائیا رویا ۔
میں پچھیا کی بھائیا ہویا ۔
آکھن لگا گئے ہاں پٹے ۔
خالی رہِ گئے تھال تے وٹے ۔
ایہہ ہیرت ہے سانوں ڈاڈھی ۔
پونجی اڈ گئی کتھے ساڈی ۔
کر رہے ساں تنوں زاری ۔
کسے نے کنّ وچ پھوک آ ماری ۔
جڑھ آپنی سو پٹن والے ۔
اک ہٹی تنّ لٹن والے ۔
انی پیہے تے کتی چٹے ۔
آٹا گھٹے کہ نہ گھٹے ۔
جے کول نہیں کجھ مایہ ۔
نہ چاچا ہے نہ تایا ۔
نہ پھپھی نہ ماسی تائی ۔
نہ سسّ نہ بنے جوائی ۔
بن زر ہے لولھا ڈھگا ۔
نہ پچھا تے نہ اگا ۔
نہ یار دی نبھدی یاری ۔
نہ ویر نہ بھین پیاری ۔
بن زر ہے حسن وی پھوکا ۔
بن زر ہے پانی سوکا ۔
جے کول نہیں ہے چھاندا ۔
اوہنوں بھانڈے کوئی نہیں پاندا ۔
نہ ساون دیاں بہاراں ۔
نہ پینگھاں جھوٹن ناراں ۔
نہ جوبن اتے جوانی ۔
نہ گل وچ پھبدی گانی ۔
بن پیسے کجھ نہیں لبھدا ۔
نہ وصل ہی ہندا ربّ دا ۔
نہ کم کوئی ہندا پورا ۔
بن زر ہے عشقَ ادھورا ۔
نہ چھاتی دے وچ زور اے ۔
نہ پریم دی لمی ڈور اے ۔
بن زر ہے خالی کاسہ ۔
نہ منہ تے آوے ہاسہ ۔
نہ آدر نہ ابرو اے ۔
نہ پھلاں وچ خوشبو اے ۔
بن پیسے چوڑ چوپٹّ اے ۔
نہ مچھاں دے وچ وٹ اے ۔
اوہ بھلا مانس ہے کیسا ۔
جدھے پاس نہیں ہے پیسہ ۔
گلاں ایہہ انہونیاں ہون نہ وچ جہاں ۔
ددھ نہ دیوے ناگنی زہر نہ دیوے گاں ۔
برا جو منگے پت دا کہڑی ہے اوہ ماں ۔
سمبل پھل نہ دینودا بانس نہ دیوے چھاں ۔
اوہناں نوں آدر نہ ملے جنہاں دی نہ کوئی تھاں ۔
کوڑا اس کی بولنا مٹھی جدھی زباں ۔
نال اوہدے کون چھونہدا پے گئی جس نوں پاں ۔
مجھاں گائیاں نہ کدی اڈن وچ اسماں ۔
من وچ پاپی دے کدی وگے نہ پریم جھناں ۔
کہڑا قلعے گڈّ کے بیٹھا وچ سراں ۔
بانگاں کس نے دینیاں اجڑے وچ گراں ۔
الاں کس پرنائیاں کس پنجرے گھتے کاں ۔
پھردے ملنگ جہڑے گھر اتے گھاٹ بن،
اوہناں کدوں چھتاں اتے پانیاں نے لادیاں ۔
لتاں نوں پسار جہڑے ستے تیجی کوٹھی وچ،
اوہناں کدوں ملک دیاں لینیاں آزادیاں ۔
پوریاں کی پانیاں نے اوہناں نراں جگ وچ،
داڑھی مچھاں منّ کے جو بن بیٹھے مادیاں ۔
چمن دے انگور کدوں ہونگے نصیب اوہناں،
جنہاں اتھے گاجراں تے مولیاں نے رادھیاں ۔
کہڑے محل اوہناں نے اسارنے نے آن کے تے،
لائیاں جنہاں جا کے وچ کھندراں سمادھیاں ۔
مل کہڑی مارنی ہے اوہناں نے میداناں وچ،
پائیاں ہوئیاں چوڑیاں نے جنہاں حوراں جادیاں ۔
جھلنگے اوہ وار کدوں تیغاں اتے خنجراں دے،
کنڈے دیاں پیڑاں جنہاں کدے نہیں سادھیاں ۔
اٹھ آپ سکدے نہ پھٹے منہ گوڈیاں دا،
دسو کدی مردیاں نے کھیراں ہین کھادھیاں ۔
رامو شامو دھرم دیاں دوئے بھیناں بنیاں ۔
اک دوجے بن رہندیاں نہ دوویں جنیاں ۔
ڈاڈھے پریم پیار دیاں ایہناں تنداں تنیاں ۔
اک دوجے تے وسدیاں جیوں مینہہ دیاں کنیاں ۔
چمکن دوویں اس طرحاں جیوں سپ دیاں منیاں ۔
دوہاں دے اندر ہور اک تریاکل آئی ۔
اس پلیتے نوں نکی جہی تیلی لائی ۔
دوہاں نوں دتا پاڑ اس لاڑے دی تائی ۔
اس نوں گلّ کوئی ہور اس نوں ہور سنائی ۔
جھاٹے دوہاں نے پٹ لئے سر پائی چھائی ۔
گھر آئیاں تے دوہاں دا جد غصہ ڈھلیا ۔
ساگر چڑھیا پریم دا جو جائے نہ ٹھلیا ۔
دوہاں نے دل وچ سوچیا اس بھیڑی چھلیا ۔
ایہہ سنیہڑا رامو نے شامو نوں گھلیا ۔
دوہاں وچ تیجا رلیا تاں جھگا گلیا ۔
پھل ورگی جے زندڑی چاہویں پیر کنڈھے تے دھر نہ ۔
عاشق ایں تاں پریتم دے در بہہ جا مار کے دھرنا ۔
جے موتی دی لوڑ نہینؤں ٹبھی مار کے مر نہ ۔
چھاتی کڈھ کے پڑ وچ آ جا جے توں لوڑیں مرنا ۔
پہلوں خوف ڈبن دا کر لے جے توں لوڑیں ترنا ۔
جے ڈبنے دا خطرہ سمجھیں دریا دے وچ تر نہ ۔
چور ڈاکو دا فکر اوہنوں کی کول جدھے کوئی زر نہ ۔
جے زر ہے تاں زر دے کارن دکھڑا پیسی جرنا ۔
وچ اکاشاں اڈنا چاہویں طوفاناں توں ڈر نہ ۔
سر دتا وچ اکھلی دے پھر موہلے توں کی ڈرنا ۔
| |
