بارانماہ-دردمنداں اتے محمدی رحیم یار
1. بارانماہ-دردمنداں
چیتر چاؤ سجن گئے واگاں، ساتھوں دل دیاں چا کے جی
نویں ویاہی درداں پھاہی، کی کھٹیا نیہں لا کے جی
وانن زلیخاں کملی کیتا، یوسف سفنے آ کے جی
آپ 'رحیم' کنارے بیٹھا، سانوں ندی رڑھا کے جی ۔1۔
وساکھ وساکھی سہیاں نھاون، نال ہنجھو مکھ دھوواں میں
سئیاں ہار شنگار لگاون، موتی اشک پروواں میں
خلق پیاں دے گانے گاوے، وین دکھاں دے چھوہواں میں
ویکھ 'رحیم' پیارے باجھوں، اٹھدی بہندی روواں میں ۔2۔
جیٹھ مہینہ ہیٹھ غماں دے، ستھر وانن وچھائیاں میں
برہوں جٹ لگا لڑ میرے، وانگ کنک دے گاہیاں میں
جوگ غماں دی دل تے پھردی، جدا جدا کر چائیاں میں
ویکھ 'رحیم' اس عشقَ تیرے نے، چھجیں پا اڑائیاں میں ۔3۔
ہاڑ کاڑ غماں دیاں دھپاں، جان کیتی چا ماندی وے
آتش عشقَ سینے وچ پھوکی، ن پیندی ن کھاندی وے
ہجر کٹھالی دے وچ پے کے، ہن میں گلدی جاندی وے
ککھّ 'رحیم' وصل دا پاویں، ہو جاواں پھر چاندی وے ۔4۔
ساون سرک گیا اس کولوں، جسدا دلبر یار نہیں
جس تن لگے سو تن جانے، دوجے نوں اعتبار نہیں
ایس وچھوڑے کولوں مینوں، مشکل چڑھنا دار نہیں
آکھ 'رحیم' پیارے باجھوں، جیون کجھ درکار نہیں ۔5۔
بھادوں بھاہ اساڈے ورتی، ڈاڈھے دی تقدیر سہیو
چھٹیا تیر جداری والا، گیا کلیجہ چیر سہیو
اسدی چلی کسے ن ولی، آکھن پیر فقیر سہیو
سوئیؤ مرھم 'رحیم' لگاوے، جسنے لایا تیر سہیو ۔6۔
اسوج اساں کی کیتا اڑیا، اس دنیاں تے آ کے وے
تہمت تے بدنامی کھٹی، نال تیرے نیہں لا کے وے
تیرے اتے دوش کی پیارے، آئیاں لیکھ لکھا کے وے
وسّ 'رحیم' ہووے جے میرے، مر جاواں کجھ کھا کے وے ۔7۔
کتک کونت گیا ہے جد دا، ہار شنگار ن بھاوے نی
گہنہ سنجا رہنا مینوں، ڈبے وچ ڈراوے نی
کھانا ماس ہڈاں دا کھاندا، پیون رتّ سکاوے نی
آکھ 'رحیم' پیارے باجھوں، لگی کون بجھاوے نی ۔8۔
مگھر مار غماں نے مینوں، کیتا چکناچور سہیو
ہجر بھٹھی وچ جندڑی پے کے، ہو گئی وانگ منور سہیو
عاشق سڑدے بھج بھج وڑدے، ظالم عشقَ تندور سہیو
ویکھ 'رحیم' پیارے باجھوں، سینے وچ نسور سہیو ۔9۔
پوہ مہینے پہُ ن پھٹی، رات عذاباں والی وے
تیرے پالے پے گئے چھالے، اگّ ہجر نے بالی وے
سفنے دے وچ آویں جاویں، سیج ویکھاں تے خالی وے
جے کر گلے 'رحیم' لگاویں، ہو جاواں خوش حالی وے ۔10۔
ماگھ مہینے ماہی باجھوں، مجھّ اکیلا کیتا میں
صبروں اجر ملیندا سنیا، صبر پیالہ پیتا میں
'سمن بکرم' سوئی لے کے، پھٹّ جگر دا سیتا میں
تھوڑی دنیں 'رحیم' سجن نوں، وچ کلاوے لیتا میں ۔11۔
پھگن پھاہی دے وچ پھاتھی، آقا ! تیری گولی میں
جلدی آویں دیر ن لاویں، جان عذاباں ڈولی میں
آ وڑ ویہڑے سنجھ سویرے، سکھ دی کھیڈاں ہولی میں
منگاں خیر 'رحیم' سجن دی، لمی کر کر جھولی میں ۔12۔
میں ستی تے قسمت جاگی، کونت کہیا، لے آیا میں
'متوآ قبلَ انتموتو'، مر کے درشن پایا میں
وانن زلیخاں چڑھی جوانی، یوسف نوں گل لایا میں
دردمنداں دی خاطر سہیو، بارانماہ بنایا میں ۔13۔
2. بارانماہ-مہمدیہ
چیتر چت ہمیشاں کردا، وچ مدینے جاواں میں
روضے پاک نبی دے اتوں، اپنی جان گھماواں میں
جیکر ہووے حضوری پوری، سارے مطلب پاواں میں
رب رحیم کریم قادر توں، ایہو ہردم چاہواں میں ۔1۔
بیساکھ بساکھی لوکی جاون، میں تڑپاں مدینے نوں
جسدی دولت دین دنی سبھ، ویکھاں اس خزینے نوں
کت تیاری کراں وچاری، میں سبحان مہینے نوں
ویکھن باجھ محمد تیرے، بھٹھّ گھتاں اس جینے نوں ۔2۔
جیٹھ ہیٹھ روضے دے جا کے، آکھاں اپنے والی نوں
اے محبوب حبیب خدا دے، پاوو خیر سوالی نوں
توں سکھیاں دا سخی محمد، سیر کرو چا خالی نوں
باجھ دیدار کدے نہ چھوڈاں، میں روضے دی جالی نوں ۔3۔
ہاڑھ مہینے ہاڑھے دل وچ، حضرت کراں بتھیرے میں
جیکر ربّ سببّ بناوے، روضے پہنچاں تیرے میں
ایہو سک دلے وچ رہندی، لواں چترفی پھیرے میں
اک اشارہ کافی حضرت، پہنچاں سنجھ سویرے میں ۔4۔
ساون سوں جاون سبھ سکھیاں، نیند کدوں دکھیاری نوں
پچھلی راتیں کت اڈیکاں، حضرت میں اسواری نوں
شربت صندل پلاوو حضرت، دور کرو بیماری نوں
کدی مدینے سدّ محمد، عاجز اؤگنہاری نوں ۔5۔
بھادوں بھاگ اوہناں دے چنگے، کیتے جنہاں نظارے جی
ویکھن والے جسنے ویکھے، دوہیں جہانیں تارے جی
ہند سندھ وچ رلن ہمیشاں، میں جہے کرماں مارے جی
پڑھنے سننے لکھنے والے، سدّ مدینے سارے جی ۔6۔
اسوج آس ہووے تاں پوری، جاں قسمت بے دار ہووے
بخت کمبخت جے یاور ہوون، کیوں نہ پھیر دیدار ہووے
شربت صندل ملے جے مینوں، غم دا دور عذار ہووے
کلمہ آکھ محمد والا، بیڑا شہہ تھیں پار ہووے ۔7۔
کتک کونت مدینے اندر، وچ پنجاب خراب بندی
آتش عشقَ تساڈی حضرت، کیتی بھنّ کباب بندی
ربّ رحیم کولوں نت منگے، تیرا وصل شراب بندی
تیرے ہجروں پاک محمد، سر پر لکھ عذابِ بندی ۔8۔
مگھر مار وچھوڑے تیرے، کیتی چا مستانی جی
ماں پیو کھیش قبیلہ مینوں، آکھن سبھ دیوانی جی
دین دنی وچ ظاہر باطن، توں ہی دل دا جانی جی
اک نظارہ بخشو مینوں، اے محبوب سجانی جی ۔9۔
پوہ مہینے پہُ پھٹن دے، ویلے میں اٹھ بہنی آں
منتاں کرکے نت صبا نوں، ایہہ سنیہے کہنی آں
پچھ صبا توں روضے جا کے، کدوں مدینے وہنی آں
باجھ خداوند کوئی نہ جانے، جو صدمے سر سہنی آں ۔10۔
ماگھ مہینے ماہی باجھوں، ماہی ماہی کردی ہاں
لے لے نام تساڈا حضرت، بحر غماں وچ تردی ہاں
عشقَ تساڈے اندر حضرت، دکھ ہزاراں جردی ہاں
یا محمد یا محمد، اٹھدی بہندی پڑھدی ہاں ۔11۔
پھگن پھاہی وچوں ہرنی، حضرت تساں چھڈائی اے
میری جان وچھوڑے تیرے، پھاہی دے وچ پھاہی اے
گلشن دے وچ مڑ کے حضرت، رت گلاں دی آئی اے
خاطر پاک محمد تیری، سوہنی سیج سجائی اے ۔12۔
آمد آمد احمد کیتی، سبھ جگ نورو نور ہویا
ڈگے لاتؤزی بت دوویں، ایسا نور ظہور ہویا
گھر اندھیر دے کمبن لگے، کفر شرک سبھ دور ہویا
کلمہ آکھ رحیم نبی دا، بارانماہ منظور ہویا ۔13۔
| |
