مر گئی ہندی دوستو کیوں غیرت ساڈی،
گدریاں والا پھڑ لوو ہن رستہ گاڈی،
ستونجا دی یاد مڑ کر دیئیے تازی،
لا دیئیے ہن ہانیؤ سر دھڑ دی باجی ۔

نبض پچھانوں سمیں دی خود آپ مریضو،
وید، ہکیموں، ڈاکٹرو، نسخہ تجویجو،
بھارت ماتا مر رہی ہے بناں الاجی،
لا دیئیے ہن ہانیؤ سر دھڑ دی باجی ۔

غلطی کیتی پجّ کے سی وڈے ہماریاں،
پاروں ستّ سمندروں آ کے ونجاریاں،
قبجہ کیتا ہند 'تے کر جائلساجی،
لا دیئیے ہن ہانیؤ سر دھڑ دی باجی ۔

سامراج دے بوہڑ دی جڑھ مڈھوں پٹو،
دھرم یدھ وچّ جوجھنوں نہ پچھے ہٹو،
آزادی دی جنگ وچّ نہ بنیئے پاجی،
لا دیئیے ہن ہانیؤ سر دھڑ دی باجی ۔

کئی ہزاراں گبھرو بھارت دے پتر،
وچّ میدانے جنگ دے آئے ہن اتر،
رنبھومی وچّ جوجھیئے بن مرد جو غازی،
لا دیئیے ہن ہانیؤ سر دھڑ دی باجی ۔

آزادی دی جنگ نہ ایوں اگے سرکو،
دندا سانوں ودھن نہ ایہہ ٹولا فرقو،
نال گرنتھی دے رلے پنڈت تے قاضی،
لا دیئیے ہن ہانیؤ سر دھڑ دی باجی ۔

انکھیلیاں نوں مرن لئی تھاں نہیں تھیاؤندا،
موڑو دو سو سال دا گورے دا نؤندا،
واپس ہن انگریز دی کر دیئیے بھاجی،
لا دیئیے ہن ہانیؤ سر دھڑ دی باجی ۔

کہے کرنیل اجیت سنگھ سواہ کھٹیاں کھٹیاں،
جے نہ مشکاں ماں دیاں آپاں نے کٹیاں،
اینوے بھارت باپ نے نہ ہونا راضی،
لا دیئیے ہن ہانیؤ سر دھڑ دی باجی ۔

لہو وچّ قلم ڈوب کے سی سرلتھّ ویرے نے،
حلف وفاداری دا لکھیا دوآبے دے ہیرے نے،
کر پرتگیا رہا کھلوتا بھگت سنگھ پروانہ،
دسخط کرکے نال خون دے کیتے پرن جواناں ۔

سکھدیو نے آکھیا ویرو لا کے دیہی سربی،
آزادی دی جوت جگاؤنی پا کے تھندی چربی،
جنجھ چڑھن لگا ہن لاڑا بنھ شہیدی گانا،
دسخط کرکے نال خون دے کیتے پرن جواناں ۔

بھگوتی چرن پھرائز والا جولا دھریا کنھے،
نال خون دے لکھنے کہندا تواریخ دے پنے،
سر 'تے کفن لپیٹیا رکھے قدم وچ شمشاناں،
دسخط کرکے نال خون دے کیتے پرن جواناں ۔

گبھرو کئی اکھاں روہ بھریاں اگے ہوئے ودھکے،
بھگت سنگھ نوں کہندے اج توں ساڈے وی سر صدقے،
تر پئے سر تلیاں 'تے دھرکے لڑن وار مردانہ،
دسخط کرکے نال خون دے کیتے پرن جواناں ۔

چن لیا دیش بھگتاں نے آ کے کنڈیاں والا رستہ،
سامراج دا گڑھ توڑن لئی چلیا پہلا دستا،
اصلی منزل ولّ قافلہ لگیا ہون روانہ،
دسخط کرکے نال خون دے کیتے پرن جواناں ۔

موڑ بہار لیاؤنی کہندے وچّ خزاں دی رتاں،
سودھ لیا قومی ارداسا بھارت ماں دیاں پتاں،
چھڈّ کے راگ پرانے اوہناں چھیڑیا نواں ترانہ،
دسخط کرکے نال خون دے کیتے پرن جواناں ۔

لگے ہند 'چوں انگلینڈ دا پڑھن کیرتن سوہلا،
انگریزاں دے خون 'چوں کھیڈن ہولی دی تھاں ہولا،
لٹّ رہے سن چور ولائتی ساڈا دولت خانہ،
دسخط کرکے نال خون دے کیتے پرن جواناں ۔

رہن پران وجود وچّ نہ پلے رہے نہ دمڑی،
سکھ نال نہ بیٹھن دینی کہندے چٹی چمڑی،
گھر ساڈے 'تے قبضہ کیتا بن سدیاں مہماناں،
دسخط کرکے نال خون دے کیتے پرن جواناں ۔

آپوں وچیں بانساں وانگوں کھہندے فرقو ٹولے،
بھارت ماں دیاں مشکاں بنھیاں کوئی نہ گنڈھاں کھولھے،
دیش دھروہیاں رول دتیاں مٹی دے وچّ شاناں،
دسخط کرکے نال خون دے کیتے پرن جواناں ۔

کہے کرنیل سنگھ رنجیتا کرودھ بھرے دل پھسے،
سن ڈرپوک ڈرے وچّ بیٹھے مڑ نہ اوتھے دسے،
کھسک گئے کمجورے دل دے کر کے کوئی بہانہ،
دسخط کرکے نال خون دے کیتے پرن جواناں ۔

بھگت سنگھ سن اضل دا روپ بڑا وکرال،
موسے ورگے بھجّ گئے دیکھ ساہمنے کال،
جاندے تکّ کے موت نوں شیراں دے چتّ ڈول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

پانی وچّ لکیر دی نہ نکلدی کھوج،
نازک موڈھے چکّ نہ سکن اینا بوجھ،
عمر ستاراں سال توں الڑھ تے انبھول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

مشکل مارے جانگے بہوآں کولوں چور،
کھنڈ جانے کئی پئی توں بھونڈاں وانگر چھوہر،
منڈے وڈیاں گھراں دے تیرے ورگے سوہل،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

دیش آزاد کراؤن دی تیں لئی گھتّ سگندھ،
جیون جوگیا جیون دا بکھڑا چنیا پندھ،
خطرناک ہن منزلاں دیکھ اکھیاں کھولھ،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

خونی انقلاب دا نہیں دیش دا رتھ،
کہڑا خونی شیر دے منہ وچّ پاؤ ہتھ،
کہڑا پے وچّ تکڑی اترو ساویں تول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

کوئی 'کلا آدمی بنھ نہ سکے سندھ،
جاگرتی وچّ آیا جس دن سارا ہند،
ہووےگا انگریز دا تدوں بسترا گول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

اتے تتی توی دے یودھے کرن قواعد،
نہ گھبرانا تکّ کے گولی، پھانسی، قید،
کرنا جنہاں ارمبھ ہے آزادی دا گھول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

جنہاں ڈینگاں مار کے سر چکیا اسمان،
پانی دے وچّ بیٹھ گئے ویلے امتحان،
بھیڑ پئی توں اوہناں دے ظاہر ہو گئے پول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

تلواراں دی چھاں تھلے کون کرنگے سفر،
کہڑے خاطر دیش دی خود جالنگے ظفر،
کالے سپّ دی سری جو منہ وچّ لین چبول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

گل وچّ کہڑے پاؤنگے استریاں دے ہار،
دسّ لوہے دے تھناں 'چوں کہڑا کڈھو دھار،
جھوٹو کہڑا سورما سولی سمجھ چنڈول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

کہڑا ویاہو پھانسیاں بینتاں کون سہو،
ہیت مادرے وطن دی ڈولھے سجرا لہو،
کون بھمکڑ جانگے چل شمع دے کول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

دھاراں تیغاں دیاں 'تے کہڑا نچو ناچ،
سیس تلی 'تے دھرن دی مر کے دسو جاچ،
کون کرو منصور بن سولی اتے جھول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

کہڑا ستی موت دے سر وچّ مارو اٹّ،
لؤ اپنے آپ نوں بلدے بھٹھّ وچّ سٹّ،
کوکے جیکن کر گئے توپاں نال کلول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

بھارت ماں دے محل 'تے کرن خون دی ٹیپ،
کہڑے پا کے چربیاں جگاونگے دیپ،
وچّ کٹھالی پگھل کے سونا بنن نرول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

گورے ڈاکو دیش نوں لٹی جان سریند،
قوم گھراڑے ماردی ستی گوڑھی نیند،
کون جگاوے اپنے چمّ دا مڑھکے ڈھول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

کون نہ کمبو تکّ کے طوفاناں دا شور،
وچّ سمندر ڈونگھیاں اتر گوتاکھور،
جان حیل مرجیوڑے لیاؤندے موتی رول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

خوشیاں چھڈّ کے 'پارسا' کیوں پیندا وچّ غماں،
غفلت دے وچّ گزریا نہ آئے ہتھ سماں،
شادی کر کے مان لے لبھا جنم امول،
گلاں کرن سکھالیاں اوکھے پالنے بول ۔

ماں جایا بھگت سیاں جیہدے دل وچّ سدھراں لکھاں،
میں امر کور بھیناں کولے بھری کھڑی ہاں اکھاں،
آخر دی ملنی نوں آئی میں تیری ہم شیرہ،
پیٹوں اک ماتا دے مڑ کے جنم نہیں لینا ویرا ۔

اس توں بناں جھوٹھے نے رشتے جہڑے لمے چوڑے،
اپنے ماں جایا وے سانجھا خون رگاں وچّ دوڑے،
جس خون 'چوں اپجی میں اسے رتّ دے بنے سریرا،
پیٹوں اک ماتا دے مڑ کے جنم نہیں لینا ویرا ۔

ماں، پیو تے بھین، بھرا، مڑ نہ ملدے پتر دھیاں،
مڑ اک تھاں جمنا نہ آپاں اس ٹبر دے جیاں،
کر یاد وچھوڑے نوں چندرا چتّ نہیں بنھدا دھیرا،
پیٹوں اک ماتا دے مڑ کے جنم نہیں لینا ویرا ۔

توں پیدا کیتا ہیں جس سپی نے مہنگا موتی،
اوہ پیاری ماتا وی کولے مورت بنی کھلوتی،
سن ماں دیاں سدھراں وے گھوڑی چڑھدا بنھ کے چیرا،
پیٹوں اک ماتا دے مڑ کے جنم نہیں لینا ویرا ۔

رہا خون ابالے کھا جانیں بن جاں رانی جھانسی،
خوش ہو کے تھاں تیرے ویرا آپ لگّ جاں پھانسی،
کیتا انگریزاں نے بھیڑا حدوں پرھے وطیرہ،
پیٹوں اک ماتا دے مڑ کے جنم نہیں لینا ویرا ۔

وچّ جنگ آزادی دے دتا اپنا توں سر لا،
ماواں پتّ جمدیاں نے کوئی تیرے ورگا ورلا،
وچّ لڑی پروئیا گیا سچا بھارت ماں دا ہیرا،
پیٹوں اک ماتا دے مڑ کے جنم نہیں لینا ویرا ۔

اتہاس بھلاؤ نہ جو توں بال عمر وچّ کیتا،
ہے گبھرو طبقے دے دتا دلاں 'چ بال پلیتا،
چوبر شہراں پنڈاں دے لگے تھاں تھاں کرن کچیرا،
پیٹوں اک ماتا دے مڑ کے جنم نہیں لینا ویرا ۔

نیہہ قومی مندر دی پا کے وچّ پوتر ہڈیاں،
چھوٹی جیہی جندڑی نے کرنیاں کریاں کنیاں وڈیاں،
سن ساکے بڑے کرے بانکیا بال وریس پٹھیرا،
پیٹوں اک ماتا دے مڑ کے جنم نہیں لینا ویرا ۔

چھاویں تلواراں دی ودھ کے لڑیا وانگ اسیلاں،
میں ایہہ وی کہندی نہ ہن توں اندروں کریں اپیلاں،
توں رول ادا کیتا بھارت وچوں بینزیرا،
پیٹوں اک ماتا دے مڑ کے جنم نہیں لینا ویرا ۔

کرنیل کویشر وے تیری لکھو چھنداں وچّ شاوا،
چڑھ تختے پھانسی دے نہ توں ڈولیں چمکور بھراوا،
جا وچّ نشانے دے وجیں چھٹّ کمانو تیرا،
پیٹوں اک ماتا دے مڑ کے جنم نہیں لینا ویرا ۔

پھلّ ورھاؤ سر دے اتے بدھے سوہنے چیرے وے،
چھڈو پرھے غماں دیاں گلاں شگن منائیئے ویرے دے،
جگہ تیل دی دیپ 'چ جسنے اپنی رتّ نچوڑی نی،
آؤ بھینوں رل مل گائیے بھگت سنگھ دی گھوڑی نی ۔

بچھو بنے گلوٹے لگن پونیاں کالیاں ناگنیاں،
چیکن فٹّ، گجھّ کرلاوے، گڈیاں رون نبھاگنیاں،
کتن تمبن نہ کردا ہے چتّ چندرا کوہڑی نی،
آؤ بھینوں رل مل گائیے بھگت سنگھ دی گھوڑی نی ۔

اک ماتا دے پیٹ پوتر 'چوں نہیں مڑ مڑ جمی دا،
جا ساہریاں دا واسی ہویا جایا میری امیں دا،
شاہ اسوار نے وطناں ولی واگ کدے نہ موڑی نی،
آؤ بھینوں رل مل گائیے بھگت سنگھ دی گھوڑی نی ۔

ویر وچھوڑا مکھی تیر دی دل بھیناں دا چھیکے نی،
باجھ بھراواں سنے جاپن وسدے رسدے پیکے نی،
وڈھّ وڈھّ کھاندا رہے ہڈاں نوں جھورا مردیاں توڑی نی،
آؤ بھینوں رل مل گائیے بھگت سنگھ دی گھوڑی نی ۔

ویر سندھارے لے کے آؤندے جد ہندے دن تیاں دے،
جو ماپیاں توں سکھنیاں نے کاہدے دھروے دھیاں دے،
انجھ تڑپھدیاں رہن تتیاں جیوں جل مین وچھوڑی نی،
آؤ بھینوں رل مل گائیے بھگت سنگھ دی گھوڑی نی ۔

سینٹرل جیل لاہور 'چ لے کے پھانسی اتے جھوٹا نی،
دنیاں بھر وچّ مہک کھنڈا گیا سڑ چندن دا بوٹا نی،
بمب پارلیامینٹ 'چ سٹے ستی قوم جھنجوڑی نی،
آؤ بھینوں رل مل گائیے بھگت سنگھ دی گھوڑی نی ۔

عرب خرب پروانے جسنوں نیوں نیوں کرن سلامی نی،
جاندا لاڑھا سیہرے بنہی دو جانی ہن لاہمیں نی،
راجگرو، سکھدیو سورمے سربالیاں دی جوڑی نی،
آؤ بھینوں رل مل گائیے بھگت سنگھ دی گھوڑی نی ۔

عیشاں بھری زندگی کر کے آزادی توں سستی نی،
قایم وجود قوم دا رکھیا میٹ اپنی ہستی نی،
پنڈ شہیداں دے جا گڈی ستلج کنڈھے موہڑی نی،
آؤ بھینوں رل مل گائیے بھگت سنگھ دی گھوڑی نی ۔

ڈلھ ڈلھ پیندے ہاسے ساڈے خوشیاں ونڈے وہڑھا نی،
دور ولینتی اگھا کیتا ایس ویاہ نے کھیڑا نی،
کھٹکڑ کلاں نگر نوں کوئی خوشی نہیں ہے تھوڑھی نی،
آؤ بھینوں رل مل گائیے بھگت سنگھ دی گھوڑی نی ۔

دھی والیاں توں لے خوش خبری لاگی ساڈے آیا نی،
آکھو بابل کشن سنگھ نوں دن وڈبھاگی آیا نی،
دیش بھگت چاچے نہ پاون کڑماں نال مروڑی نی،
آؤ بھینوں رل مل گائیے بھگت سنگھ دی گھوڑی نی ۔

میری بھرجائی دیاں بھیناں جتی چکن جیجے دی،
کہُ بیبیئے کدوں تائیں میں بھوآ بنوں بھتیجے دی،
کدوں ماں گھر پوتا جموں کد اوہ ونڈو لوہڑی نی،
آؤ بھینوں رل مل گائیے بھگت سنگھ دی گھوڑی نی ۔

'پارس' دی وٹی توں مہنگا کیتا جس نے دمڑی نوں،
جس دے گھر سماگم ایڈا دیو ودھائی امڑی نوں،
گا کے گیت خوشی دے منگو گڑ دی روڑی روڑی نی،
آؤ بھینوں رل مل گائیے بھگت سنگھ دی گھوڑی نی ۔

اٹھ جگ مسافر توں، ہوئی بھور نگارے وجے،
جو کرنا اب کرلے، کرنا کل سو کرلے اجے،
غفلت وچّ بیت گیا، مڑکے ہتھ نی آؤنا ویلا،
ہے آؤن جان بنیاں، دنیاں چہوں کو دناں دا میلہ ۔

پھل ٹہنی لگنے نہ، واپس لہراں کدے نی مڑیاں،
'کٹھّ نال سبباں دے، بیڑی پور ترنجنی کڑیاں،
نچّ رہیاں پوتلیاں، جگت مداری والا کھیلا،
ہے آؤن جان بنیاں، دنیاں چہوں کو دناں دا میلہ ۔

پیا گھمراں پاؤندا سی، اچا تان-تان کے سینہ،
اتے بیٹھ بنیرے دے، گٹ کوں کہے کبوتر چینا،
اتوں جھپٹ باج ماری، پاسیوں پوٹے پیا غلیلا،
ہے آؤن جان بنیاں، دنیاں چہوں کو دناں دا میلہ ۔

لنکا پتِ راون دے، اک لکھ پوت سوا لکھ ناتی،
نت جگے دیپ مالا، اس گھر نہ دیوا نہ باتی،
سبھ پیر پیغمبراں نے، منی موت گورو جگّ چیلا،
ہے آؤن جان بنیاں، دنیاں چہوں کو دناں دا میلہ ۔

نمرود ورگیاں نے، بنھے نال خدا دے داعوے،
اٹھ شاہ سکندر نے، کیتے جگت جتن نوں دھاوے،
جد کال چپیڑ وجی، رڑھ گئے جیوں روٹی توں ڈیلا،
ہے آؤن جان بنیاں، دنیاں چہوں کو دناں دا میلہ ۔

بریاں کرتوتاں دا لگا داغ نی لہنا صدیاں،
آکے وچّ طاقت دے، نہ کر مناں-مورکھا بدیاں،
جگّ یاد کرو کرلے، نیکی کھٹکے جنم سوہیلا،
ہے آؤن جان بنیاں، دنیاں چہوں کو دناں دا میلہ ۔

لے موت ورنٹ جدوں، آؤ عزرائیل فرشتہ،
وچّ ہے-بو پہرے دے، جانا ٹٹّ سنساری رشتہ،
رنجیت بگیرا 'چوں، جاؤ ٹر کرنیل اکیلا،
ہے آؤن جان بنیاں، دنیاں چہوں کو دناں دا میلہ ۔

(اس رچنا 'تے کم جاری ہے)