الف-الا چمبے دی بوٹی،
مرشد من وچ لائی ہو ۔
نفی اسبات دا پانی ملیا،
ہر رگے ہر جائی ہو ۔
اندر بوٹی مشک مچایا،
جاں پھلن تے آئی ہو ۔
جیوے مرشد کامل باہو ،
جیں ایہہ بوٹی لائی ہو ۔

الف-الا چمبے دی بوٹی،
مرشد من وچ لاندا ہو ۔
جس گت اتے سوہنا راضی،
اوہو گت سکھاندا ہو ۔
ہر دم یاد رکھیں ہر ویلے،
سوہنا اٹھدا بانہدا ہو ۔
آپے سمجھ سمجھیندا باہو،
اوہ آپ آپے بن جاندا ہو ۔

الف-الا پڑھیوں پڑھ حافظ ہوئیوں،
ن گیا ہجابنو پردہ ہو ۔
پڑھ پڑھ عالم فاضل ہوئیوں،
اجے بھی طالب زر دا ہو ۔
لکھ ہزار کتاباں پڑھیاں،
پر ظالم نفس نہ مردا ہو ۔
باجھ فقیراں کسے نہ ماریا،
باہو ایہو چور اندر دا ہو ۔

الف-عہد دتی جاں آن وکھالی،
از خود ہویا فانی ہو ۔
قرب وصال مقام نہ منزل،
اوتھے جسم نہ جانی ہو ۔
نہ اوتھے عشقَ محبت کائی،
نہ اوتھے کون-مکانی ہو ۔
اینو این تھیؤسے باہو،
صد وحدت سبحانی ہو ۔

الف-اضل عبد نوں صحیح کیتوسُ،
ویکھ تماشے گزرے ہو ۔
چوداں طبق دلے دے اندر،
آتش لائے حجرے ہو ۔
جنہاں حق نہ حاصل کیتا،
اوہ دوہیں جہانی اجڑے ہو ۔
عاشق غرق ہووے وچ وحدت،
باہو ویکھ تنھاں دے مجرے ہو ۔

الف-اندر ہو تے باہر ہو،
وت باہر کتھے لبھیندا ہو ۔
جتھے ہو کرے رشنائی،
اوتھوں توڑ ہنیرا ویندا ہو ۔
ہو دا داغ محبت والا،
دم دم نال سڑیندا ہو ۔
دوویں جگّ غلام اس باہو،
جو ہو صحیح کریندا ہو ۔

الف-الست سنیا دل میرے،
جند بلا کوکیندی ہو ۔
ہب وطن دی غالب ہوئی،
ہکّ پل سون ن دیندی ہو ۔
قہر پوے ایہہ رہزن دنیاں،
حق دا راہ مریندی ہو ۔
عاشق مول قبول ن باہو،
زارو زار روویندی ہو ۔

الف-اندر بھی ہو باہر بھی ہو،
باہو کتھاں لبھیوے ہو ۔
سے ریازتاں کر کراہاں،
خون جگر دا پیوے ہو ۔
لکھ ہزار کتاباں پڑھ کے،
دانشمند سدیوے ہو ۔
نام فقیر تہیں دا باہو،
قبر جنہاں دی جیوے ہو ۔

الف-ادھی لعنت دنیاں تائیں،
ساری دنیاں داراں ہو ۔
جے راہ صاحب دے خرچ نہ کیتی،
پین غضب دیاں ماراں ہو ۔
پیوآں کولوں پتّ کہاوے،
بھٹھ دنیاں مکاراں ہو ۔
جنہاں چھوڑی دنیاں باہو،
لیسن باغ بہاراں ہو ۔

الف-اہف دنیاں زن حیض پلیتی،
ہرگز پاک ن تھیوے ہو ۔
جے فقر گھر دنیاں ہووے،
لعنت تس دے جیوے ہو ۔
حب دنیاوی ربّ تھیں موڑے،
ویلے فقر کچیوے ہو ۔
ایہہ دنیاں نوں تنّ طلاقاں،
جے باہو سچ پچھیوے ہو ۔

الف-اہف دنیاں زن حیض پلیتی،
کیتی مل مل دھوندے ہو ۔
دنیاں کارن عالم فاضل،
گوشے بہہ بہہ روندے ہو ۔
دنیاں کارن خلقت ساری،
ہک پل سکھ ن سوندے ہو ۔
جنہاں چھڈی دنیاں باہو،
اوہ کندھی چڑھ کھلوندے ہو ۔

الف-ایمان سلامت ہر کوئی منگے،
عشقَ سلامت کوئی ہو ۔
جس منزل نوں عشقَ پچاوے ،
ایمانے خبر ن کوئی ہو ۔
منگن ایمان شرماون عشقوں،
دل نوں غیرت ہوئی ہو ۔
عشقَ سلامت رکھیں باہو،
دیاں ایمان دھروئی ہو ۔

الف-اندر وچ نماز اساڈی،
ہکسے جا نتیوے ہو ۔
نال قیام رکوء سجودے،
کر تکرار پڑھیوے ہو ۔
ایہہ دل حضر فراقوں سڑدا،
ایہہ دم مرے ن جیوے ہو ۔
سچا راہ محمد والا باہو،
جیں وچ ربّ لبھیوے ہو ۔

الف-اہف تن میرا چشماں ہووے،
میں مرشد ویکھ ن رجاں ہو ۔
لوں لوں دے مڈھ لکھ لکھ چشماں،
ہکّ کھولھاں ہکّ کجاں ہو ۔
اتنا ڈٹھیاں صبر ن میں دل،
ہور کتے ول بھجاں ہو ۔
مرشد دا دیدار جو باہو،
مینوں لکھ کروڑاں حجاں ہو ۔

الف-الا صحیح کیتوسُ،
جد چمکیا عشقَ اگوہاں ہو ۔
رات دہاں دے تاء تکھیرے،
نت کرے اگوہاں سوہاں ہو ۔
اندر بھاہیں اندر بالن،
اندر دے وچ دھوآں ہو ۔
باہو شاہرگ تھیں رب نیڑے لدھا،
جدوں عشقَ کیتا سی سونہاں ہو ۔

علف-اکھیں سرخ منہ پر زردی،
ہر ولوں دل آہیں ہو ۔
مہاں مہاڑ خشبوئی والا،
پہنتا ونج کداہیں ہو ۔
عشقَ مشک نہ چھپے رہندے،
ظاہر تھین اتھاہیں ہو ۔
نام فقیر تنھاں دا باہو،
جنہاں لامکانی جاہیں ہو ۔

الف-اندر قلماں کلکل کردا،
عشقَ سکھایا قلماں ہو ۔
چوداں طبق کلمے دے اندر،
چھڈّ کتاباں علماں ہو ۔
کانے کپ کپ قلم بناون،
لکھ نہ سکن قلماں ہو ۔
باہو کلمہ مینوں پیر پڑھایا،
ذرا نہ رہیاں الماں ہو ۔

الف-اکف دم سجن تے لکھ دم ویری،
اک دم دے مارے مردے ہو ۔
اک دم پچھے جنم گوایا،
چور بنے گھر گھر دے ہو ۔
لائیاں دی اوہ قدر کی جانن،
جیہڑے مہرم ناہیں سر دے ہو ۔
سو کیوں دھکے کھاون باہو،
جیہڑے طالب سچے در دے ہو ۔

الف-اہف تن ربّ سچے دا حجرہ،
کھڑیاں باغ بہاراں ہو ۔
وچے کوجے وچے مصلے،
وچے سجدے دیاں ہزاراں ہو ۔
وچے کعبہ وچے قبلہ،
وچے ال للا پکاراں ہو ۔
کامل مرشد ملیا باہو،
اوہ آپے لیسی ساراں ہو ۔

علف-اہف تن ربّ سچے دا حجرہ،
وچ پا فقیراں جھاتی ہو ۔
نہ کر منت کھوازا خضر دی،
تینے اندر آبہیاتی ہو ۔
شوق دا دیوا بال اندھیرے،
متاں لبھے وسط کھڑاتی ہو ۔
مرن تھیں مر رہے اگے باہو،
جنہاں حق دی رمز پچھاتی ہو ۔

الف-اوجھڑ جھل تے مارو بیلے،
جتھے جالن آئی ہو ۔
جس کندھی نوں ڈھاہ ہمیشہ،
اج ڈھٹھی کلھ ڈھائی ہو ۔
نیں جنہاں دی وہے سرھاندی،
اوہ سکھ ن سوندے راہی ہو ۔
ریت پانی جتھے ہون اکٹھے باہو،
اتھے بنی ن بجھدی کائی ہو ۔

الف-آپف ن طالب ہین کہیں دے،
لوکاں طالب کردے ہو ۔
چاون کھیپاں کردے سیپاں،
ن ربّ دے قہروں ڈردے ہو ۔
عشقَ مجازی تلکن بازی،
پیر اولے دھردے ہو ۔
اوہ شرمندے ہوسن باہو،
اندر روز حشر دے ہو ۔

الف-اوہو نفس اساڈا بیلی،
جو نال اساڈے سدھا ہو ۔
جو کوئی اس دی کرے سواری،
اس نام اﷲ دا لدھا ہو ۔
ایہہ زاہد عابد چا نوائے،
جتھے ٹکڑا ویکھے تھندھا ہو ۔
راہ فقر دا مشکل باہو،
گھر ماں نہ سیرا ردھا ہو ۔

این-علمِ باجھوں فقر کماوے،
کافر مرے دیوانہ ہو ۔
سے ورھیاں دی کرے عبادت،
اﷲ تھیں بیگانہ ہو ۔
غفلت تھیں ن کھلسن پڑدے،
دل جاہل بتکھانا ہو ۔
میں قربان تنھاں توں باہو،
جنہاں ملیا یار یگانہ ہو ۔

این-عاشق ہوویں تے عشقَ کماویں،
دل رکھیں وانگ پہاڑاں ہو ۔
لکھ لکھ طعنے جھلیں سر تے،
تے لیویں باغ بہاراں ہو ۔
منصور جیہے چا سولی دتے،
جیڑھے واقف کلّ اسراراں ہو ۔
سجدوں سر نہ چائے باہو،
توڑے کافر کہن ہزاراں ہو ۔

این-عاشق راز ماہی دے کولوں،
کدی نہ تھیندے واندے ہو ۔
نیند حرام تنھاں تے جہڑے،
ذاتی اسم پکاندے ہو ۔
ہک پل مول آرام نہ آوے،
دن رات پھرن کرلاندے ہو ۔
جنہاں الف صحیح کر پڑھیا باہو،
واہ نصیب تنھاں دے ہو ۔

این-عاشق راز ماہی دے کولوں،
پھرن ہمیشہ کھیوے ہو ۔
جنہاں جیندے جان ماہی نوں ڈتی،
دوہیں جہانی جیوے ہو ۔
شمع چراگ جنہاں دل روشن،
سو کیوں بالن دیوے ہو ۔
عقل فکر دی پہنچ نہ باہو،
اوتھے فانی فہم کچیوے ہو ۔

این-عاشق سوئی حقیقی جہڑے،
قتل معشوق دے منے ہو ۔
عشقَ ن چھوڑے مکھ ن موڑے،
توڑے تلواراں کھنے ہو ۔
جت ول ویکھے راز ماہی دا،
جاوے اوسے بنے ہو ۔
سچا عشقَ حسین دا باہو،
سر دیوے راز ن بھنے ہو ۔

این-عاشقاں دل موم برابر،
معشوقاں دل کاہلی ہو ۔
تئما دیکھے تر تر تکے،
جیوں بازاں دے چالی ہو ۔
باز وچارا کیوں کر اڈے،
پیریں پئیوسُ دوالی ہو ۔
جیں دل عشقَ ن ہووے باہو،
گئے جہانوں خالی ہو ۔

این-عشقَ دی بھاہ ہڈاں دا بالن،
عاشق بہہ سکیندے ہو ۔
گھتّ کے جان جگر وچ آرا،
ویکھ کباب تلیندے ہو ۔
سرگرداں پھرن ہر ویلے،
خون جگر دا پیندے ہو ۔
ہوئے ہزاراں عاشق باہو،
عشقَ نصیب کہیندے ہو ۔

این-عشقَ دی بازی ہر جا کھیڈی،
شاہ گدا سلطانہ ہو ۔
عالم فاضل عاقل دانا،
کردا چا حیرانا ہو ۔
تنبو ٹھوک بیٹھا وچ دل دے،
لائیوسُ کھلوت-خانا ہو ۔
عشقَ فقیر منیندے باہو،
مانے کون بیگانہ ہو ۔

این-عشقَ حقیقی پایا،
مونہوں ن کجھ الاون ہو ۔
دم دم دے وچ آکھن مولٰی،
دل نوں قید لگاون ہو ۔
سروری قادری حنفی اکھپھی،
سری ذکر کماون ہو ۔
میں قربان تنھاں توں باہو،
جو ہک نگاہ وچ آون ہو ۔

این-عشقَ محبت دریا دے وچ،
تھی مردانہ تریئے ہو ۔
جتھے پون غضب دیاں لہراں،
قدم اتھائیں دھریئے ہو ۔
اوجھڑ جھنگ بلائیں بیلے،
ویکھ ویکھ نہ ڈریئے ہو ۔
نام فقیر تد تھیندا باہو،
جے وچ طلب دے مریئے ہو ۔

این-عاشقاں ہک وضو جو کیتا،
روز قیامت تائیں ہو ۔
وچ نماز، رکوء سجودے،
رہندے سنجھ سباہیں ہو ۔
ایتھے اوتھے دوہیں جہانیں،
سبھ فقر دیاں جائیں ہو ۔
عرشاں توں سے منزل اگے باہو،
ونج پیا کم تناہیں ہو ۔

این-عشقَ ماہی دے لائیاں اگیں،
لگیاں کون بجھاوے ہو ۔
میں کی جانا ذات عشقَ دی،
جو در در جا جھکاوے ہو ۔
نہ خود سوویں نہ سوون دیوے،
ستیاں آن جگاوے ہو ۔
میں قربان تنھاں دے باہو،
جہڑا وچھڑے یار ملاوے ہو ۔

این-عشقَ دی گلّ اولی،
جہڑی شرا تھیں دور ہٹاوے ہو ۔
قاضی چھوڑ کزائی جاون،
جنہاں عشقَ تماچا لاوے ہو ۔
لوک ایانے متیں دیون،
عاشقاں متّ نہ بھاوے ہو ۔
مڑن محال تنھاں نوں باہو،
جنہاں صاحب آپ بلاوے ہو ۔

این-عشقَ شہہ دے دل کھڑایا،
آپ بھی نالے کھڑیا ہو ۔
کھڑیا کھڑیا ولیا ناہیں،
سنگ محبوباں رلیا ہو ۔
عقل فکر دیاں سبھ بھلّ گئیاں،
عشقے نال جاں ملیا ہو ۔
میں قربان تنھاں تھوں باہو،
جنہاں عشقَ جوانی چڑھیا ہو ۔

این-عشقَ اساں نوں لسیاں جاتا،
لتھا ملّ مہاڑی ہو ۔
نہ سوویں نہ سوون دیوے،
جیویں بال رہاڑی ہو ۔
پوہ ماگھیں منگے خربوزے،
میں کتھوں لیساں واڑی ہو ۔
عقل فکر دیاں سبھ بھل گئیاں باہو،
جد عشقَ وجائی تاڑی ہو ۔

این-عشقَ اساں نوں لسیاں جاتا،
کر کر آوے دھائی ہو ۔
جت ول ویکھاں عشقَ دسیوے،
خالی جا نہ کائی ہو ۔
مرشد کامل ایسا ملیا،
جس دل دی طاقی لاہی ہو ۔
میں قربان مرشد توں باہو،
جس دسیا بھیت الٰہی ہو ۔

این-عشقَ اساں نوں لسیاں جاتا،
بیٹھا مار پتھلا ہو ۔
وچ جگر دے سنھ لائسُ،
کیتسُ کم اولاّ ہو ۔
جاں اندر وڑ جھاتی پائیسُ،
ڈٹھا یار اکلا ہو ۔
باجھوں مرشد کامل باہو،
ہوندی نہیں تسلا ہو ۔

این-عقل فکر دی جا نہ کائی،
جتھے وحدت سر سبحانی ہو ۔
نہ اوتھے ملاں پنڈت جوشی،
نہ اوتھے علم قرآنی ہو ۔
جد احمد عہد وکھالی دتی،
تاں کل ہووے فانی ہو ۔
علم تمام کیتو نے حاصل باہو،
کتاباں نپّ اسمانی ہو ۔

این-عشقَ چلایا ول اسماناں،
فرشوں عرش دکھایا ہو ۔
رہُ نی دنیاں ٹھگّ نہ سانوں،
ساڈا اگے جی گھبرایا ہو ۔
اسیں مسافر وطن دراڈا،
ایویں کوڑا لالچ لایا ہو ۔
باہو مر گئے جو مرنے تھیں پہلے،
تنھاں ربّ نوں پایا ہو ۔

این-عشقَ جنہاں دی ہڈیں رچیا،
رہن اوہ چپ چپاتے ہو ۔
لوں لوں دے وچ لکھ زباناں،
کرن اوہ گونگی باتیں ہو ۔
کردے وضو اسم اعظم دا،
جہڑے دریا وحدت نھاتے ہو ۔
تد تھین قبول نمازاں باہو،
جد یاراں یار پچھاتے ہو ۔

این-عاشق نیک صلاحیں لگدے،
کیوں اجاڑدے گھر نوں ہو ۔
بال مواتا برہں والا،
ن لاندے جان جگر نوں ہو ۔
جان جہاں سبھ بھل گیئو نے،
لٹی ہوش صبر نوں ہو ۔
میں قربان تنھاں توں باہو،
جنہاں خون دتا دلبر نوں ہو ۔

این-عشقَ سمندر چڑھ گیا فلکیں،
کت ول جہاز گھتیوے ہو ۔
عقل فکر دے ڈولے نوں چا،
پہلے پور بوڈیوے ہو ۔
کڑکن کپر پون لہریں،
جداں وحدت وچ وڑیوے ہو ۔
جس مرنے تھیں خلقت ڈردی باہو،
عاشق مر کے جیوے ہو ۔

این-عشقَ موذن دتیاں بانگاں،
کنیں بلیل پئیؤسی ہو ۔
خون جگر دا کڈھ کراہاں،
کر وضو صاف کیتوسی ہو ۔
سن تکبیر پھنھا پھلا دی،
مڑن محال تھیؤسی ہو ۔
پڑھ تکبیر تھیؤسی واصل باہو،
تاہیں شکر کیتوسی ہو ۔

این-عاشق پڑھن نماز پرم دی،
جیں وچ حرف ن کوئی ہو ۔
جیہا کیہا نیت ن سکے،
اوتھے دردمنداں دل ڈھوئی ہو ۔
اکھیں نیر تے خون جگر دا،
وضو پاک کیتوئی ہو ۔
جیبھ تے ہوٹھ ن ہلن باہو،
خاص نمازی سوئی ہو ۔

بے-باہو باغ بہاراں کھڑیاں،
نرگس ناز شرم دا ہو ۔
دل وچ کعبہ صحیح کیتوسُ،
پاکو پاک حرم دا ہو ۔
طالب طلب تواف تمامی،
ہب حضور حرم دا ہو،
گیا ہجاب تمامی باہو،
بکھسیوسُ راہ کرم دا ہو ۔

بے-بغداد شہر دی کیا نشانی،
اچیاں لمیاں چیڑاں ہو ۔
تن من میرا پرزے پرزے،
جیوں درزی دیاں لیراں ہو ۔
لیراں دی گل کفنی پا کے،
رلساں سنگ فقیراں ہو ۔
شہر بغداد دے ٹکڑے منگساں باہو،
کرساں میراں میراں ہو ۔

بے-بے تے پڑھ کے فاضل ہوئے،
علف نہ پڑھیا قصے ہو ۔
جیں پڑھیا تیں شہہ ن لدھا،
جاں پڑھیا کجھ تسے ہو ۔
چوداں طبق کرن رشنائی،
انھیاں کجھ ن دسے ہو ۔
باجھ وصال اﷲ دے باہو،
سبھ کہانی قصے ہو ۔

بے-بیئدباں ن سار ادب دی،
نال غیراں دے سانجھے ہو ۔
جہڑے ہون مٹی دے بھانڈے،
کدی ن تھیون کانجے ہو ۔
جہڑے مڈھ قدیم دے کھیڑے،
کدی ن ہوندے رانجھے ہو ۔
جیں حضور ن منگیا باہو،
دوہیں جہانی وانجھے ہو ۔

بے-بزرگی نوں وہن لڑائیے،
کریئے رجّ مکالا ہو ۔
لا الاّ گل گہنہ مڑھیا،
مذہب کیہ لگدا سالا ہو ۔
الّ اﷲ گھر میرے آیا،
آن لہایا پالا ہو،
اساں پیالہ کھزروں پیتا باہو،
آب-حیاتی والا ہو ۔

بے-بسملا اسم اﷲ دا،
ایہہ بھی گیہنا بھارا ہو ۔
نال سپھائت سرور عالم،
چھٹسی عالم سارا ہو ۔
حدوں بے حدّ درود نبی نوں،
جسدا ایڈ پسارا ہو ۔
میں قربان تنھاں تھیں باہو،
جنہاں ملیا نبی سہارا ہو ۔

بے-بنھ چلایا طرف زمیں دے،
عرشوں فرش ٹکایا ہو ۔
گھر تھیں ملیا دیش نکالا،
لکھیا جھولی پایا ہو ۔
رہُ نی دنیاں ن کر جھیڑا،
ساڈا دل گھبرایا ہو ۔
اسیں پردیسی وطن دراڈا باہو،
دم-دم علم سوایا ہو ۔

بے-باجھ حضوری نہیں منزوری،
توڑے پڑھن بانگ صلاتاں ہو ۔
روضے نپھل نماز گزارن،
جاگن ساریاں راتاں ہو ۔
باجھوں قلب حضور ن ہووے،
کڈھن سے زکاتاں ہو ۔
باہو باجھ فنا ربّ حاصل ناہیں،
ن تاثیر جماعتاں ہو ۔

بے-بہتی میں اؤگنہاری،
لاج پئی گل اسدے ہو ۔
پڑھ پڑھ علم کرن تکبر،
شیطان جیہے اتھے مسدے ہو ۔
لکھاں نوں بھؤ دوزخ والا،
ہکّ بہشتوں رسدے ہو ۔
عاشقاں دے گل چھری ہمیشہ باہو،
اگے محبوباں کسدے ہو ۔

بے-بغداد شریفے ونج کراہاں،
سودا نیہں کیتوسے ہو ۔
رتی عقل دی کراہاں،
بھار غماں دا گھدوسے ہو ۔
بھار بھریرا منزل چوکھیری،
اوڑک ونج پہنتیوسے ہو ۔
ذات صفات صحیح کیتوسے باہو،
تاں جمال لدھوسے ہو ۔

ہے-ہکّ ہکّ پیڑ توں عالم کوکے،
لکھ عاشق پیڑ سہیڑی ہو ۔
ڈھہن رڑھن جتھے خطرہ ہووے،
کون چڑھے اس بیڑی ہو ۔
عاشق چڑھدے نال خوشی دے،
تار کپر وچ بھیڑی ہو ۔
عشقَ تلیندا نال رتی دے باہو،
عاشق لزت نکھیڑی ہو ۔

چے-چڑھ چناں تے کر رشنائی،
ذکر کریندے تارے ہو ۔
گلیاں دے وچ پھرن نمانے،
لعلاں دے ونجارے ہو ۔
شالہ مسافر کوئی ن تھیوے،
ککھّ جنہاں توں بھارے ہو ۔
تاڑی مار اڈا ن باہو،
اسیں آپے اڈنہارے ہو ۔

چے-چڑھ چناں تے کر رشنائی،
تارے ذکر کریندے تیرا ہو ۔
تیرے جہے چن کئی سے چڑھدے،
سانوں سجناں باجھ ہنیرا ہو ۔
جتھے چن اساڈا چڑھدا،
اتھے قدر نہیں کجھ تیرا ہو ۔
جس دے کارن جنم گوایا باہو،
یار ملے اک ویرا ہو ۔

چے-چار مصلے پنج امام،
کنوں سجدہ کرے ہو ۔
چار محلّ تے پنج بہاری،
کنو حاصل بھرے ہو ۔
دوویں جہان غلام تنھاں دے،
جیہڑے ربّ صحیح کرے ہو ۔
چار پیراں چوداں کھنوادی باہو،
کس ول دیواں سرے ہو ۔

دال-دردمنداں دا خون جو پیندا،
برہوں باز مریلا ہو ۔
چھاتی دے وچ کیتوسُ ڈیرہ،
شیر بیٹھا ملّ بیلا ہو ۔
ہاتھی مست سندھورے وانگوں،
کردا پیلا پیلا ہو ۔
پیلے دا وشواس نہ باہو،
پیلے باجھ نہ میلہ ہو ۔

دال-دل دریا سمندروں ڈونگھے،
کون دلاں دیاں جانے ہو ۔
وچے بیڑے وچے جھیڑے،
وچے ونجھ مہانے ہو ۔
چوداں طبق دلے دے اندر،
تنبو وانگوں تانے ہو ۔
دل دا محرم ہووے باہو،
سوئی ربّ پچھانے ہو ۔

دال-دلے وچ دل جو آکھیں،
سو دل دور دلیلوں ہو ۔
دل دا دور اگوہاں کیچے،
کسرت کرنوں قلیلوں ہو ۔
قلب کمال جمالوں جسموں،
جوہر جاہ جلیلوں ہو ۔
قبلہ قلب منور باہو،
خلوت خاص خلیلوں ہو ۔

دال-دین تے دنیاں سکیاں بھیناں،
عقل نہیں سمجھیندا ہو ۔
دوویں اکس نکاح وچ آون،
شرع نہیں پھرمیندا ہو ۔
جویں اگّ تے پانی تھاں اکو وچ،
واسا نہیں کریندا ہو ۔
دوہیں جہانی مٹھے باہو،
جنہاں دعویٰ میں دا ہو ۔

دال-دنیاں زن گھر مناپھک،
یا گھر کافر دے سوہندی ہو ۔
نقش نگار کرے بہتیرے،
زن خوباں سبھ موہندی ہو ۔
بجلی وانگ کرے لشکارے،
سر دے اتوں چھہندی ہو ۔
عیسیٰ دی صلع وانگوں باہو،
راہ ویندیاں نوں کوہندی ہو ۔

دال-دل دریا سمندروں ڈونگھا،
غوطہ مار گواسی ہو ۔
جیں دریا ونج نوش ن کیتا،
رہسی جان پیاسی ہو ۔
ہردم نال اﷲ دے رکھن،
ذکر فکر کی عاصی ہو ۔
اس مرشد تھیں زن بیہتر باہو،
جو پھندھ فریب لباسی ہو ۔

دال-دل کالے کنوں منہ کالا چنگا،
جے کوئی اسنوں جانے ہو ۔
منہ کالا دل اچھا ہووے،
تاں دل یار پچھانے ہو ۔
ایہہ دل یار دے پچھے ہووے،
متاں یار سنجانے ہو ۔
سے عالم چھوڑ مسیتاں نٹھے باہو،
جد لگے دل ٹکانے ہو ۔

دال-دل تے دفتر وحدت والا،
دائم کریں مطالعہ ہو ۔
ساری عمرہ پڑھدیاں گزری،
جھلاں دے وچ جالیا ہو ۔
اکو اسم اﷲ دا رکھیں،
ایہو سبق کمالیا ہو ۔
دوویں جہان غلام تنھاں دے باہو،
جیں دل اﷲ سمبھالیا ہو ۔

دال-دردمنداں دے دھونئیں دھکھدے،
ڈردا کوئی نہ سیکے ہو ۔
ایہناں دھونیاں دے تاء تکھیرے،
محرم ہووے تاں سیکے ہو ۔
چھکّ شمشیر کھڑا ہے سر تے،
ترس پوس تاں تھیکے ہو ۔
سرپر سہرے وننجناں باہو،
سدا نہ رہنا پیکے ہو ۔

دال-دردمنداں دیاں آہیں کولوں،
پتھر پہاڑ دے جھڑدے ہو ۔
دردمنداں دیاں آہیں کولوں،
بھجّ ناگ زمیں وچ وڑدے ہو ۔
دردمنداں دیاں آہیں کولوں،
اسمانوں تارے جھڑدے ہو ۔
دردمنداں دیاں آہیں کولوں باہو،
عاشق مول نہ ڈردے ہو ۔

دال-دنیاں ڈھونڈن والے کتے،
در در پھرن حیرانی ہو ۔
ہڈی اتے ہوڑ تنھاں دی،
لڑدیاں عمر وہانی ہو ۔
عقل دے کوتاہ سمجھ نہ جانن،
پیون لوڑن پانی ہو ۔
باجھوں ذکر ربانے باہو،
کوڑی رام کہانی ہو ۔

دال-دل دریا خواجہ دیاں لہراں،
گھمن گھیر ہزاراں ہو ۔
وہن دلیلاں وچ فکر دے،
بے حدّ بیشماراں ہو ۔
ہکّ پردیسی دوجا نیہں لگا،
ترییا بے سمجھی دیاں ہاراں ہو ۔
ہسن کھیڈن بھلیا باہو،
عشقَ چنگھائیاں دھاراں ہو ۔

دال-درد اندر دا اندر ساڑے،
باہر کراں تاں گھائل ہو ۔
حالَ اساڈا کویں اوہ جانن،
جو دنیاں تے مائل ہو ۔
بہر سمندر عشقے والا،
ہردم وہندا حائل ہو ۔
پہنچ حضور اساں نہ باہو،
نام تیرے دے سائل ہو ۔

دال-دودھ دہیں تے ہر کوئی رڑکے،
عاشق بھاہ رڑکیندے ہو ۔
تن چٹورا من مندھانی،
آہیں نال ہلیندے ہو ۔
دکھ دا نیترا کڈھے لشکارے،
ہنجھو پانی پویندے ہو ۔
نام فقیر تنھاں دا باہو،
ہڈوں مکھن کڈھیندے ہو ۔

دال-دلیلاں چھوڑ وزودوں،
ہو ہشیار فقیرا ہو ۔
بنھ توکل پنچھی اڈدے،
پلے خرچ نہ زیرا ہو ۔
روزی روز اڈ کھان ہمیشہ،
کردے نہیں زخیرہ ہو ۔
مولٰی رزق پچاوے باہو،
جو پتھر وچ کیڑا ہو ۔

دال-دل بازار تے منہ دروازہ،
سینہ شہر ڈسیندا ہو ۔
روح سوداگر، نفس ہے راہ زن،
حق دا راہ مریندا ہو ۔
جاں توڑیں ایہہ نفس نہ ماریں،
تاں ایہہ وقت کھڑیندا ہو ۔
کردا ضایع ویلا باہو،
جاں جاں تاک مریندا ہو ۔

پھے-فجری ویلے وقت سویلے،
آن کرن مزدوری ہو ۔
کاواں الھاں ہکسے گلاں،
تریجی رلی چنڈوری ہو ۔
مارن چنجھاں کرن مشقت،
پٹ پٹ کڈھن انگوری ہو ۔
عمر پٹیندیاں گزری باہو،
کدی نہ پئیا پوری ہو ۔

پھے-فکر کنو کر ذکر ہمیشہ،
لفظ تکھا تلواروں ہو ۔
ذاکر سو جو ذکر کماون،
پلک نہ فارغ یاروں ہو ۔
عشقَ دا پٹیا کوئی نہ چھٹیا،
پٹیا مڈھ پہاڑوں ہو ۔
حق دا کلمہ عاشق پڑھدے باہو،
رکھیں فقر دی ماروں ہو ۔

گین-گوس قطب نے ارے اریرے،
عاشق جان اگیرے ہو ۔
جہڑی منزل عاشق پہنچن،
گوس نہ پاون پھیرے ہو ۔
عاشق وچ وصال دے رہندے،
لامکانی ڈیرے ہو ۔
میں قربان تنھاں توں باہو،
جنہاں زاتو ذات بسیرے ہو ۔

گاپھ-گجھے سائے صاحب والے،
کجھ خبر نہیں اصل دی ہو ۔
گندم دانہ بہتا چگیا،
گل پئی ڈور اضل دی ہو ۔
پھاہی دے وچ میں پئی تڑپھاں،
بلبل باغ مثل دی ہو ۔
غیر دلے تھیں سٹّ کے باہو،
رکھ امید فضل دی ہو ۔

گاپھ-گوڑھ زلمات اندھیر غباراں،
اگے راہ نے خوف کھتر دے ہو ۔
لکھ آبہیات منور چشمے،
سائے زلف امبر دے ہو ۔
مکھ محبوب دا خانا کعبہ،
عاشق سجدہ کردے ہو ۔
دو زلفاں وچ نین مصلے،
چار مذہب جتھّ ملدے ہو ۔
مثل سکندر ڈھونڈن عاشق،
اک پلک آرام نہ کردے ہو ۔
خضر نصیب جنہاں دے باہو،
اوہ جا گھٹّ اوتھے بھردے ہو ۔

گاپھ-گودڑیاں وچ لال جنہاں دی،
راتیں جاگن ادھیاں ہو ۔
سکّ ماہی دی ٹکن نہ دیندی،
لوک انھے دیندے بدیاں ہو ۔
اندر میرا حق تپایا،
کھلیاں راتیں کڈھیاں ہو ۔
تن تھیں ماس جدا ہویا باہو،
سوکھ جھلارے ہڈیاں ہو ۔

گاپھ-گیا ایمان عشقے دے پاروں،
ہو کے کافر رہیئے ہو ۔
گھتّ زنار کفر دا گل وچ،
بتخانے وچ بہیئے ہو ۔
جس جا جانی نظر ن آوے،
سجدہ مول ن دئیے ہو ۔
جانی نظر ن آوے باہو،
کلمہ مول ن کہیئے ہو ۔

گاپھ-گھڑی گھڑی وچ حاضر کردا،
پل پل دے وچ دیری ہو ۔
دل وچ خوف رضا ربے دا باہو،
ربّ کرے نہ ٹیری ہو ۔
خوف رضا وچ دل دے کریئے،
ربّ وچ میری ہو ۔
جنہاں خوف ربے دا باہو،
اوہناں ونج بدھے نی سیری ہو ۔

ہے-حافظ پڑھ پڑھ کرن تکبر،
ملاں کرن وڈیائی ہو ۔
ساون ماہ دے بدلاں وانگوں،
پھرن کتاباں چائی ہو ۔
جتھے ویکھن چنگا چوکھا،
پڑھن کلام سوائی ہو ۔
دوہیں جہانیں مٹھے باہو،
جنہاں کھادھی ویچ کمائی ہو ۔

ہے-ہو دا جامہ پہن کراہاں،
اسم کماون ذاتی ہو ۔
کفر اسلام مقام ن منزل،
ن اوتھے موت حیاتی ہو ۔
ن اوتھے مشرک ن اوتھے مغرب،
ن اوتھے دن تے راتی ہو ۔
شاہ رگ تھیں نزدیک لدھوسُ،
پا اندرونی جھاتی ہو ۔
اوہ اساں وچ اسیں اوہناں وچ،
دور رہی کرباتی ہو ۔

ہے-ہادی سانوں سبق پڑھایا،
بن پڑھیا پیا پڑھیوے ہو ۔
سر کناں وچ وس رہیو سی،
بن سنیا پیا سنیوے ہو ۔
نین نیناں ول تر تر تکن،
بن ڈٹھیاں پیا دسیوے ہو ۔
روون جھکن گالی دیون نال ڈھول باہو،
کوڑی طرحاں وٹیوے ہو ۔

ہے-ہردم شرم دی تند تروڑے،
جاں ایہہ چھوڈ کبلے ہو ۔
کچرک بالاں عقل دا دیوا،
برہوں ہنھیری جھلے ہو ۔
اجڑ گیاں دے بھیت نیارے،
لال جواہر رلے ہو ۔
باہو دھوتیاں داغ ن لیہندے،
جتھے رنگ مجیٹھی ڈلھے ہو ۔

ہے-ہسن دے کے روون لیوئی،
دتا کس دلاسہ ہو ۔
عمر بندے دے اویں وہانی،
جیوں پانی وچ پتاسا ہو ۔
سوڑی سامی سٹّ گھتیسُ،
پلٹ ن سکیں پاسہ ہو ۔
صاحب لیکھا منگسی باہو،
رتی گھٹّ ن ماسہ ہو ۔

ہے-ہور دوا ن دل دی کاری،
کلمہ دل دی کاری ہو ۔
کلمہ دور زنگار کریندا،
کلمے میل اتاری ہو ۔
کلمہ ہیرے لال جواہر،
کلمہ ہٹّ پساری ہو ۔
ایتھے اوتھے دوہیں جہانیں باہو،
کلمہ دولت ساری ہو ۔

ہے-ہکّ جاگن ہکّ جاگ ن جانن،
ہکّ جاگدیاں ہی ستے ہو ۔
ہکّ ستیاں جا وصال ہوئے،
ہکّ جاگدیاں ہی مٹھے ہو ۔
کی ہویا جے گھگو جاگے،
جو لیندا ساہ اپٹھے ہو ۔
میں قربان تنھاں توں باہو،
جنہاں کھوہ پریم دے جتے ہو ۔

ہے-ہو سوداگری سودا ایہو
دنیاں چار دہاڑی ہو ۔
جاں جاں دل وچ موجاں مانے،
موت مریندی تاری ہو ۔
کر کجھ محنت حاصل ہووے،
جوں جوں ہتھ پساری ہو ۔
رل چوراں نے پور چڑھایا،
ربّ صحیح سلامت جاری ہو ۔
چل بازار کجھ کریئے باہو،
دشمن ہتھ کٹاری ہو ۔

جیم-جوم دل منگے ہووے ناہیں،
ہوون رہا پریرے ہو ۔
دوست ن دیوے دل دا دارو،
عشقَ ن واگاں پھیرے ہو ۔
اس میدان محبت والے،
ملدے تاء تکھیرے ہو ۔
میں قربان تنھاں توں باہو،
جنہاں رکھیا قدم اگیرے ہو ۔

جیم-جیم توں چاہیں وحدت ربّ دی،
مل مرشد دیاں تلیاں ہو ۔
مرشد لتفوں کرے نظارہ،
گل تھیون سبھ کلیاں ہو ۔
اوہناں کلیاں وچ ہک لالا ہوسی،
گل نازک کل پھلیاں ہو ۔
دوہیں جہانی مٹھے باہو،
جنہاں سنگ کیتا دو ولیاں ہو ۔

جیم-جنہاں الف مطالعہ کیتا،
بے دا باب ن پڑھدا ہو ۔
چھوڑ صفاتی جس لدھیوسُ ذاتی،
عامی نال ن رلدا ہو ۔
نفس امارا کتڑا جانے،
ناز نیاز ن دھردا ہو ۔
کیا پرواہ تنھاں نوں باہو،
جنہاں گھاڑو لدھا گھردا ہو ۔

جیم-جس دل عشقَ خرید ن کیتا،
سو دل بخت نبختی ہو ۔
استاد اضل دے سبق پڑھایا،
ہتھ دتس دل تختی ہو ۔
برسر آیا دمّ ن ماریں،
جاں سر آوے سختی ہو ۔
پڑھ توحید ہو واصل باہو،
سبق پڑھیوے وقتی ہو ۔

جیم-جیں دل عشقَ خرید ن کیتا،
سو دل درد ن جانے ہو ۔
کھنسے خسرے ہر کوئی آکھے،
کون کہے مردانے ہو ۔
گلیاں وچ پھرن ہر ویلے،
جویں جنگل ڈھور دیوانے ہو ۔
مرد نمرد تاہیں کھلسن باہو،
جد عاشق بنھسن گانے ہو ۔

جیم-جتھے رتی عشقَ وکاوے،
اوتھے مل ایمان دیویوے ہو ۔
قطب کتاباں ورد وظیفے،
ایہہ بھی اتر کچیوے ہو ۔
باجھوں مرشد کجھ ن حاصل،
توڑے راتیں جاگ پڑھیوے ہو ۔
مریئے مرن تھیں اگے باہو،
تاں ربّ حاصل تھیوے ہو ۔

جیم-جنگل دے وچ شیر مریلا،
باز پوے وچ گھر دے ہو ۔
عشقَ جیہا اسراپھ ن کوئی،
کج ن چھوڑے زر دے ہو ۔
عاشقاں نیندر بھکھ ن کوئی،
عاشق مول ن مردے ہو ۔
عاشق جؤندے تداں باہو،
جد ربّ اگے سر دھردے ہو ۔

جیم-جنہاں عشقَ حقیقی پایا،
مونہوں ن کجھ الاون ہو ۔
ذکر فکر وچ رہن ہمیشہ،
دم نوں قید لگاون ہو ۔
نفسی قلبی روحی سری،
اخپھی خفی کماون ہو ۔
میں قربان تنھاں توں باہو،
جہڑے ہکس نگاہ جگاون ہو ۔

جیم-جؤندے کی جانن سار مویاں دی،
سو جانے جو مردا ہو ۔
قبراں دے وچ انّ ن پانی،
خرچ لوڑیندا گھر دا ہو ۔
اک وچھوڑا ماں پیو بھائیاں،
بیا عذابِ قبر دا ہو ۔
واہ نصیب اہندا باہو،
جیہڑا وچ حیاتی مردا ہو ۔

جیم-جیں دل عشقَ خرید ن کیتا،
سو دل درد نہ پھٹی ہو ۔
اس دل تھیں سنگ پتھر چنگے،
جو دل غفلت اٹی ہو ۔
جیں دل عشقَ حضور نہ منگیا،
سو درگاہوں سٹی ہو ۔
ملیا دوست نہ باہو جنہاں،
چوڑ نہ کیتی ترٹی ہو ۔

جیم-جوم پاکی بن پاک ماہی دے،
سو پاکی جان پلیتی ہو ۔
ہکّ بتخانے واصل ہوئے،
ہکّ خالی رہے مسیتی ہو ۔
عشقَ دی بازی لائی جنہاں،
سر دیندیاں ڈھل نہ کیتی ہو ۔
ہرگز دوست نہ ملدا باہو،
جنہاں ترٹی چوڑ نہ کیتی ہو ۔

جیم-جیں ڈینہ دا میں در تینڈے تے،
سجدہ صحیح ونج کیتا ہو ۔
اس ڈینہ دا سر فدا اتھائیں،
میں بیا دربار نہ لیتا ہو ۔
سر دیون سر آکھن ناہیں،
شوق پیالہ پیتا ہو ۔
میں قربان تنھاں توں باہو،
جنہاں عشقَ سلامت کیتا ہو ۔

جیم-جنہاں شوہ الف تھیں پایا،
پھول قرآن نہ پڑھدے ہو ۔
اوہ مارن دم محبت والا،
دور ہوئے نے پردے ہو ۔
دوزخ بہشت غلام تنھاں دے،
چا کیتو نے بردے ہو ۔
میں قربان تنھاں دے باہو،
جیہڑے وحدت دے وچ وڑدے ہو ۔

جیم-جبم لگ خودی کریں خود نفسوں،
تب لگ ربّ نہ پاویں ہوں ۔
شرط پھنھا نوں جانیں ناہیں،
نام فقیر رکھاویں ہوں ۔
موئے باجھ نہ سوہندی الفی،
ایویں گل وچ پاویں ہو ۔
نام فقیر تداں سوہندا باہو،
جے جیوندیاں مر جاویں ہو ۔

جیم-جوم دم غافل سو دم کافر،
مرشد ایہہ پڑھایا ہو ۔
سنیاں سخن گئیاں کھل اکھیں،
چت مولٰی ول لایا ہو ۔
کیتی جان حوالے ربّ دے،
ایسا عشقَ کمایا ہو ۔
مرن تھیں اگے مر گئے باہو،
تاں مطلب نوں پایا ہو ۔

جیم-جیوندیاں مر رہنا ہووے،
تاں ویس فقیراں بہیئے ہو ۔
جے کوئی سٹے گدڑ کوڑا،
وانگ اروڑی سہیئے ہو ۔
جے کوئی دیوے گالھاں مہنے،
اس نوں جی جی کہیئے ہو ۔
گلہ الھاماں بھنڈی کھواری،
یار دے پاروں سہیئے ہو ۔
قادر دے ہتھ ڈور اساڈی باہو،
جیوں رکھے تؤں رہیئے ہو ۔

جیم-جیکر دین علم وچ ہوندا،
سر نیزے کیوں چڑھدے ہو ۔
اٹھاراں ہزار جو عالم آہا،
اگے حسین دے مردے ہو ۔
جے ملاحظہ سرور کردے،
خیمے تنبو کیوں سڑدے ہو ۔
جیکر مندے بیعت رسولی،
پانی کیوں بند کردے ہو ۔
صادق دین تنھاں دا باہو،
جو سر قربانی کردے ہو ۔

جیم-جدم دا مرشد کاسہ دتا،
تد دی بے پرواہی ہو ۔
کی ہویا جے راتیں جاگے،
مرشد جاگ نہ لائی ہو ۔
راتیں جاگیں کریں عبادت،
دینہ نندیا کریں پرائی ہو ۔
کوڑا تخت دنیاں دا باہو،
فقر سچی پاتشاہی ہو ۔

جیم-جیم ربّ نھاتیاں دھوتیاں ملدا،
ملدا ڈڈوآں مچھیاں ہو ۔
جے ربّ ملدا مون منایاں،
ملدا بھیڈاں سسیاں ہو ۔
جے ربّ راتیں جاگیاں ملدا،
ملدا کال-کڑچھیاں ہو ۔
جے ربّ جتیاں ستیاں ملدا،
ملدا ڈانڈاں خصیاں ہو ۔
ربّ اوہناں نوں ملدا باہو،
نیتاں جنہاں اچھیاں ہو ۔

جیم-جال جلیندیاں جنگل بھوندیاں،
ہکا گلّ نہ پکی ہو ۔
چلے چلیئے حج گزاریاں،
دل دی دوڑ نہ ڈکی ہو ۔
تریہے روضے پنج نمازاں،
ایہہ بھی پڑھ پڑھ تھکی ہو ۔
سبھے مراداں حاصل باہو،
جاں نظر مہر دی تکی ہو ۔

جیم-جاں جاں ذات نہ تھیوے باہو،
تاں کم ذات سدیوے ہو ۔
ذاتی نال سپھاتی ناہیں،
تاں تاں حق لبھیوے ہو ۔
اندر بھی ہو باہر بھی ہو،
باہو کتھّ لبھیوے ہو ۔
جیں اندر حب دنیاں باہو،
اوہ مول فقیر نہ تھیوے ہو ۔

جیم-جس دل اسم اﷲ دا چمکے،
عشقَ بھی کردا ہلے ہو ۔
بھاہ کستوری چھپدی ناہیں،
دے رکھیئے سے پلے ہو ۔
انگلی پچھے دینہ نہ چھپدا،
دریا نہ رہندے ٹھلے ہو ۔
اسیں اس وچ اوہ اساں وچ باہو،
یاراں یار سولے ہو ۔

کاف-قلب ہلیا تاں کیا ہویا،
کیا ہویا ذکر زبانی ہو ۔
روحی قلبی مخپھی سری،
سبھے راہ حیرانی ہو ۔
شاہ رگ توں نزدیک جو رہندا،
یار نہ ملیا جانی ہو ۔
نام فقیر تنھاں دا باہو،
جہڑے وسدے لامکانی ہو ۔

کاف-کرپھ محبت کجھ حاصل ہووے،
عمر ایہہ چار دہاڑے ہو ۔
تھی سوداگر کر لے سودا،
جاں جاں ہٹّ نہ تاڑے ہو ۔
جے جانے دل ذوق منیسی،
موت مریندی دھاڑے ہو ۔
چوراں سادھاں پور بھرایا باہو،
ربّ یار سلامت چاڑھے ہو ۔

کاف-کلمے دی کلھ تداں پیوسے،
جد کلھ کلمے ونج کھولی ہو ۔
کلمہ عاشق اوتھے پڑھدے،
جتھے نور نبی دی ہولی ہو ۔
چوداں تبک کلمے دے اندر،
کی جانے خلقت بھولی ہو ۔
کلمہ پیر پڑھایا باہو،
جند جان اوسے توں گھولی ہو ۔

کاف-کلمے دی کلھ تداں پیوسے،
جد کلمے دل پھڑیا ہو ۔
بے درداں نوں خبر نہ کوئی،
دردمنداں گل مڑھیا ہو ۔
کفر اسلام دا پتہ لگا،
جد بھنّ جگر وچ وڑیا ہو ۔
میں قربان تنھاں توں باہو،
جنہاں کلمہ صحیح کر پڑھیا ہو ۔

کاف-کن پھیکون جدوں پھرمایاسُ،
اساں بھی کولے ہاسے ہو ۔
ہکے ذات سپھات ربے دی،
ہکے جگ ڈھونڈیاسے ہو ۔
ہکے لامکان اساڈا،
ہکے آن بتاں وچ پھاسے ہو ۔
نفس پلیت پلیتی باہو،
اصل پلیت تاں ناسے ہو ۔

کاف-کیا ہویا بتّ دور گیا،
دل ہرگز دور نہ تھیوے ہو ۔
سیاں کوہاں تے وسدا مرشد،
مینوں وچ حضور دسیوے ہو ۔
جیندے اندر عشقَ دی رتی،
اوہ بن شرابوں کھیوے ہو ۔
نام فقیر تنھاں دا باہو،
قبر جنہاں دی جیوے ہو ۔

کاف-کرپھ عبادت پچھوتاسیں،
تینڈی جایا گئی جوانی ہو ۔
عارف دی گلّ عارف جانے،
کیا جانے نفسانی ہو ۔
راتیں رتی نیند نہ آوے،
دہاں پھراں حیرانی ہو ۔
واہ نصیب تنھاں دے باہو،
جنہاں ملیا پیر جیلانی ہو ۔

کاف-کوک دلا متّ ربّ سنے چا،
دردمنداں دیاں آہیں ہو ۔
سینہ میرا دردیں بھریا،
اندر بھڑکن بھاہیں ہو ۔
تیلاں باجھ نہ بلن مثعلاں،
درداں باجھ نہ آہیں ہو ۔
آتش نال یارانہ لا کے باہو،
پھر اوہ سڑن کہ ناہیں ہو ۔

کاف-کامل مرشد ایسا ہووے،
جہڑا دھوبی وانگوں چھٹے ہو ۔
نال نگاہ دے پاک کرے،
سجی صابن نہ گھتے ہو ۔
میلیاں نوں کر دیوے چٹا،
ذرا میل نہ رکھے ہو ۔
ایسا مرشد ہووے باہو،
لوں لوں دے وچ وسے ہو ۔

کاف-کلمے دی کلھ تداں پیوسے،
جد مرشد کلمہ دسیا ہو ۔
ساری عمر وچ کفر دے جالی،
بن مرشد دے وسیا ہو ۔
شاہ علی شیر بہادر وانگن،
وڈھّ کفر نوں سٹیا ہو ۔
دل صافی تاں ہووے باہو،
جاں قلماں لوں لوں رسیا ہو ۔

کاف-کلمے نال میں نھاتی دھوتی،
کلمے نال ویاہی ہو ۔
کلمے میرا پڑھیا جنازہ،
کلمے گور سہائی ہو ۔
کلمے نال بہشتی جانا،
کلمہ کرے صفائی ہو ۔
مڑن محال تنھاں نوں باہو،
جنہاں صاحب آپ بلائی ہو ۔

کاف-کلمے لکھ کروڑاں تارے،
ولی کیتے سے راہیں ہو ۔
کلمے نال بجھائے دوزخ،
جتھے اگّ بلے ازگاہیں ہو ۔
کلمے نال بہشتی جانا،
جتھے نیامت سنجھ سباہیں ہو ۔
کلمے جیہی کوئی نیامت نہ باہو،
اندر دوہیں سرائیں ہو ۔

کاف-کل قابیل کویشر کہندے،
کارن درد بہر دے ہو ۔
شش زمیں تے شش فلک تے،
شش پانی تے تردے ہو ۔
چھیاں حرفاں وچ سخن اٹھاراں،
دو دو مانی دھردے ہو ۔
باہو حق پچھانن ناہیں،
پہلے حرف سطر دے ہو ۔

خے-خام کی جانن سار فقر دی،
محرم ناہیں دل دے ہو ۔
آب مٹی تھیں پیدا ہوئے،
خامی بھانڈے گلّ دے ہو ۔
قدر کی جانن لال جواہراں،
جو سوداگر بل دے ہو ۔
اوہ کھڑھن ایمان سلامت باہو،
جیہڑے بھجّ فقیراں ملدے ہو ۔

لام-لایوہتاج جنہاں نوں ہویا،
فکر تنھاں نوں سارا ہو ۔
نظر جنہاں دی کیمییا ہووے،
اوہ کیوں مارن پارا ہو ۔
دوست جنہاں دا حاضر ہووے،
دشمن لین نہ وارا ہو ۔
میں قربان تنھاں توں باہو،
جنہاں ملیا نبی سہارا ہو ۔

لام-لکھن سکھیوں لکھ نہ جاتا،
کاغذ کیتوئی ضایع ہو ۔
کت قلم نوں مار نہ جانیں،
کاتب نام دھرایا ہو ۔
سبھ اسلاہ تیری ہوسی کھوٹی،
جاں کاتب ہتھ آیا ہو ۔
صحیح صلاحَ تنھاں دی باہو،
جنہاں الف تے میم پکایا ہو ۔

لام-لام لاہ-ہوہ غیری دھندے،
ہکّ پل مول نہ رہندے ہو ۔
عشقَ نے پٹے رکھ جڑھاں تھیں،
ہکّ دم ہول نہ سہندے ہو ۔
جیہڑے پتھر وانگ پہاڑاں،
لون وانگ گل وہندے ہو ۔
جے عشقَ سکھالا ہندا باہو،
سبھ عاشق بن بہندے ہو ۔

لام-لوک قبر دا کرسن چارہ،
لہد بناون ڈیرہ ہو ۔
چٹکی بھر مٹی دی پاسن،
کرسن ڈھیر اچیرا ہو ۔
دے درود گھراں نوں ونجن،
کوکن شیرا شیرا ہو ۔
وچ درگاہ ن عملاں باجھوں،
باہو ہوگ نبیڑا ہو ۔

لام-لوہا ہوویں پیا کٹیویں،
تاں تلوار سدیویں ہو ۔
کنگھی وانگوں پیا چریویں،
زلف محبوب بھریویں ہو ۔
مہندی وانگوں پیا گھٹیویں،
تلی محبوب رنگیویں ہو ۔
وانگ کپاہ پیا پنجیویں،
تاں دستار سدیویں ہو ۔
عاشق صادق ہوویں باہو،
تاں رس پریم دا پیویں ہو ۔

میم-مال جان سبھ خرچ کراہاں،
کریئے خرید فقیری ہو ۔
فقر کنو ربّ حاصل ہووے،
کیوں کیچے دلگیری ہو ۔
دنیاں کارن دین ونجاون،
کوڑی شیخی پیری ہو ۔
ترک دنیاں تھیں کیتی باہو،
شاہ میراں دی میری ہو ۔

میم-موتو والی موت نہ ملسی،
جیں وچ عشقَ حیاتی ہو ۔
موت وصال تھیؤسے ہکو،
جداں اسم پڑھیوے ذاتی ہو ۔
این دے وچ این تھیؤسے،
دور ہوئی کرباتی ہو ۔
ہو ذکر ہمیش سڑیندا باہو،
دیہاں سکھ نہ راتی ہو ۔

میم-مرشد وانگ سنیارے ہووے،
گھتّ کٹھالی گالے ہو ۔
جاں کٹھالیؤں باہر کڈھے،
بندے گھڑے جاں والے ہو ۔
کنیں خوباں تدوں سہاون،
جداں کٹھے آ اجالے ہو ۔
نام فقیر تنھاں دا باہو،
جیڑھا دمدم دوست سمبھالے ہو ۔

میم-مرشد مکہ، طالب حاجی،
کعبہ عشقَ بنایا ہو ۔
وچ حضور سدا ہر ویلے،
کریئے حج سوایا ہو ۔
ہکّ دم میتھوں جدا نہ ہووے،
دل ملنے تے آیا ہو ۔
مرشد این حیاتی باہو،
لوں لوں وچ سمایا ہو ۔

میم-مرشد اوہ سہیڑیئے،
جہڑا دو جگّ خوشی وکھاوے ہو ۔
پہلے غم ٹکڑے دا میٹے،
وتّ ربّ دا راہ سجھاوے ہو ۔
کلر والی کندھی نوں چا،
چاندی خاص بناوے ہو ۔
جیں مرشد ایتھے کجھ نہ کیتا باہو،
کوڑے لارے لاوے ہو ۔

میم-مرشد باجھوں فقر کماوے،
وچ کفر دے بڈے ہو ۔
شیخ مشائکھ ہو بہندے حجرے،
گوس قطب بن وڈے ہو ۔
رات اندھاری مشکل پینڈا،
سے سے آون ٹھڈے ہو ۔
تسبیحاں نپّ بہن مسیتیں باہو،
جویں موش بہے وڑ کھڈے ہو ۔

میم-میں کوجھی میرا دلبر سوہنا،
کیوں کر اس نوں بھاواں ہو ۔
ویہڑے ساڈے وڑدا ناہیں،
لکھ وسیلے پاواں ہو ۔
نہ سوہنی نہ دولت پلے،
کیوں کر یار مناواں ہو ۔
ایہہ دکھ ہمیشہ رہسی باہو،
روندڑی ہی مر جاواں ہو ۔

میم-مرشد مینوں حج مکے دا،
رحمت دا دروازہ ہو ۔
کراں تواپھ دوآلے بلے،
حج ہووے نت تازہ ہو ۔
کن پھیکون جدوں دا سنیا،
ڈٹھا اﷲ دا دروازہ ہو ۔
مرشد سدا حیاتی والا باہو،
اوہو خضر کھوازا ہو ۔

میم-مرشد میرا شہباز الٰہی،
رلیا سنگ حبیباں ہو ۔
تقدیر الٰہی چھکیاں ڈوراں،
ملسی نال نصیباں ہو ۔
کوہڑیاں دے دکھ دور کریندا،
کرے شفا غریباں ہو ۔
ہر مرض دا دارو توں ہیں باہو،
کیوں گھتنا ایں وسّ طبیباں ہو ۔

میم-مرشد وسے سے کوہاں تے،
مینوں دسے نیڑے ہو ۔
کی ہویا بتّ اوہلے ہویا،
اوہ وسے وچ میرے ہو ۔
الف دی ذات صحیح جس کیتی،
اوہ رکھے قدم اگیرے ہو ۔
نہنُ-اقرب لبھیوسُ باہو،
جھگڑے کل نبیڑے ہو ۔

میم-مذہباں دے دروازے اچے،
راہ ربانا میری ہو ۔
پنڈت تے ملوانیاں کولوں،
چھپ چھپ لنگھیئے چوری ہو ۔
اڈیاں مارن کرن بکھیڑے،
دردمنداں دے کھوری ہو ۔
باہو چل اتھائیں وسیئے،
جتھے دعوہ نہ کسے ہوری ہو ۔

میم-مرشد ہادی سبق پڑھایا،
پڑھیوں بناں پڑھیوے ہو ۔
انگلیاں کناں وچ دتیاں،
سنیوں بناں سنیوے ہو ۔
نین نیناں ول تر تر تکدے،
ڈٹھیوں بناں ڈسیوے ہو ۔
ہر خانے وچ جانی باہو،
کون سر اوہ رکھیوے ہو ۔

میم-میں شاہباز کراں پروازاں،
وچ افلاق کرم دے ہو ۔
زباں تاں میری کنّ برابر،
موڑاں کم قلم دے ہو ۔
افلاطون ارسطو ورگے،
میں اگے کس کم دے ہو ۔
حاتم ورگے لکھ کروڑاں،
در باہو دے منگدے ہو ۔

نون-نال کسنگی سنگ نہ کریئے،
کل نوں لاج نہ لائیے ہو ۔
تمے مول تربوز نہ ہندے،
توڑ مکے لے جائیے ہو ۔
کاں دے بچے ہنس نہ تھیندے،
پئے موتی چوگ چگائیے ہو ۔
کوڑے کھوہ نہ مٹھے ہندے باہو،
سے مناں کھنڈ پائیے ہو ۔

نون-نان میں عالم نہ میں فاضل،
نہ میں مفتی قاضی ہو ۔
نہ میرا دل دوزخ منگے،
نہ شوق بہشتی راضی ہو ۔
نہ میں تریہے روضے رکھے،
نہ میں پاک نمازی ہو ۔
باجھ وسال اﷲ دے باہو،
دنیاں کوڑی بازی ہو ۔

نون- نہ اوہ ہندو نہ اوہ مومن،
نہ سجدہ دین مسیتی ہو ۔
دم دم دے وچ مولٰی ویکھن،
جنہاں قضاع نہ کیتی ہو ۔
آہے دانے بنے دیوانے،
جنہاں ذات صحیح ونج کیتی ہو ۔
میں قربان تنھاں توں باہو،
جنہاں عشقَ بازی چن لیتی ہو ۔

نون-نت اساڈے کھلے کھاندی،
ایہا دنیاں زشتی ہو ۔
جیں دے کارن بہہ بہہ روون،
شیخ مشائکھ چشتی ہو ۔
جیندے دل وچ حب دنیاوی،
غرق تنھاں دی کشتی ہو ۔
ترک دنیاں تھیں کر توں باہو،
خاصہ راہ بہشتی ہو ۔

نون-نان کوئی مرشد نہ کوئی طالب،
سبھ دلاسے مٹھے ہو ۔
راہ فقر دا پرے پریرے،
حرص دنیاں دی کٹھے ہو ۔
شوق الٰہی غالب ہویا،
جند مرن توں اٹھے ہو ۔
جیں تن بھاہ برہوں دی باہو،
مرن ترہائے بھکھے ہو ۔

نون-نان ربّ عرش معلا اتے،
نہ ربّ خانے کعبے ہو ۔
نہ ربّ علم کتابی لبھا،
نہ ربّ وچ مہرابے ہو ۔
گنگا تیرتھ مول نہ ملیا،
پینڈے بے حسابے ہو ۔
جد دا مرشد پھڑیا باہو،
چھٹے سبھ اجابے ہو ۔

نون-نپھل نمازاں کم زناناں،
روضے صرفہ روٹی ہو ۔
مکے دے ول سوئی جاندے،
گھروں جنہاں تروٹی ہو ۔
اچیاں بانگاں سوئی دیون،
نیت جنہاں دی کھوٹی ہو ۔
کی پرواہ تنھاں نوں باہو،
جنہاں گھر وچ لدھی بوٹی ہو ۔

نون-نان میں جوگی نہ میں جنگم،
نہ میں چلا کمایا ہو ۔
نہ میں بھجّ مسیتیں وڑیا،
نہ تسبا کھڑکایا ہو ۔
جو دم غافل سو دم کافر،
مرشد ایہہ فرمایا ہو ۔
مرشد سوہنی کیتی باہو،
پل وچ جا پہنچایا ہو ۔

نون-نہیں فقیری جلیاں مارن،
ستیاں لوک جگاون ہو ۔
نہیں فقیری وہندیاں ندیاں،
سکیاں پرا لنگھاون ہو ۔
نہیں فقیری وچ ہوا دے،
مسلا پا ٹھہراون ہو ۔
نام فقیری تنھاں دا باہو،
دل وچ دوست ٹکاون ہو ۔

نون-نان میں سنی نہ میں شیعہ،
دوہاں توں دل سڑیا ہو ۔
مک گئے سبھ خشکی پینڈے،
جد دریا رحمت وڑیا ہو ۔
کئی منتارے تر تر ہارے،
کوئی کنارے چڑھیا ہو ۔
صحیح سلامت پار گئے باہو،
جن مرشد دا لڑ پھڑیا ہو ۔

نون-نان میں سیر نہ پاء چھٹاکی،
ن پوری سرساہی ہو ۔
ن میں تولا نہ میں ماسہ،
گلّ رتیاں تے آئی ہو ۔
رتی ہوواں رتیاں تلاں،
اوہ وی پوری ناہیں ہو ۔
تول پورا ونج ہوسی باہو،
ہوسی فضل الٰہی ہو ۔

نون-نیڑے وسے دور دسیوے،
ویہڑے ناہیں وڑدے ہو ۔
اندروں ڈھونڈن ولّ نہ آیا،
باہر ڈھونڈن چڑھدے ہو ۔
دور گیاں کجھ حاصل ناہیں،
شوہ لبھے وچ گھر دے ہو ۔
دل کر شیشے وانگوں باہو،
دور تھیون کلّ پردے ہو ۔

پے-پڑھ پڑھ علم ملوک رجھاون،
کیا ہویا اس پڑھیاں ہو ۔
ہرگز مکھن مول نہ آوے،
پھٹے دودھ دے کڑھیاں ہو ۔
آکھ چنڈورا ہتھ کی آیا،
ایس انگوری پھڑیاں ہو ۔
دل خستہ راضی رکھیں باہو،
لئیں عبادت ورھیاں ہو ۔

پے-پاک پلیت نہ ہندے ہرگز،
جو رہندے وچ پلیتی ہو ۔
وہدت دے دریا اچھلے،
ہکّ دل صحیح نہ کیتی ہو ۔
ہکّ بتکھانے واسل ہوئے،
ہکّ پڑھ پڑھ رہے مسیتی ہو ۔
فاضل چھوڈ فضیلت بیٹھے باہو،
عشقَ بازی جن نیتی ہو ۔

پے-پیر ملیاں جے پیڑ نہ جاوے،
اس نوں پیر کی دھرنا ہو ۔
مرشد ملیاں ارشاد نہ من نوں،
اوہ مرشد کی کرنا ہو ۔
جس ہادی تھیں ہدایت ناہیں،
اوہ ہادی کی پھڑنا ہو ۔
سر دتیاں حق راضی ہووے باہو،
موتوں مول نہ ڈرنا ہو ۔

پے-پڑھ پڑھ عالم کرن تکبر،
ملاں کرن وڈیائی ہو ۔
گلیاں دے وچ پھرن نمانے،
بغل کتاباں چائی ہو ۔
جتھے ویکھن چنگا چوکھا،
پڑھن کلام سوائی ہو ۔
دوہیں جہانی مٹھے باہو،
جنہاں کھادھی ویچ کمائی ہو ۔

پے-پڑھ پڑھ علم مشائکھ سداون،
کرن عبادت دوہری ہو ۔
اندر جھگی پئی لٹیوے،
تن من خبر نہ موری ہو ۔
مولٰی والی سدا سکھالی،
دل توں لاہ تکوری ہو ۔
ربّ تنھاں نوں حاصل باہو،
جنہاں جگ نہ کیتی چوری ہو ۔

پے-پڑھ پڑھ علم ہزار کتاباں،
عالم ہوئے بھارے ہو ۔
حرف اک عشقَ دا پڑھ نہ جانن،
بھلے پھرن وچارے ہو ۔
اک نگاہ جے عاشق ویکھے،
لکھ ہزاراں تارے ہو ۔
لکھ نگاہ جے عالم ویکھے،
کہیں نہ کدھرے چاڑھے ہو،
عشقَ شرع وچ منزل بھاری،
سیاں کوہاں دے پاڑے ہو ۔
جنہاں عشقَ خرید نہ کیتا باہو،
دوہیں جہانی مارے ہو ۔

پے-پنج محل پنجاں وچ چانن،
دیوا کت ول دھریئے ہو ۔
پنجے مہر پنجے پٹواری،
حاصل کتول بھریئے ہو ۔
پنج امام تے پنجے قبلے،
سجدہ کتول کریئے ہو ۔
جے صاحب سر منگے باہو،
ہرگز ڈھلّ نہ کریئے ہو ۔

پے-پڑھیا علم تے ودھی مغروری،
عقل بھی گیا تلوہاں ہو ۔
بھلا راہ ہدایت والا،
نفع نہ کیتا دوہاں ہو ۔
سر دتیاں جے سر ہتھ آوے،
سودا ہار نہ توہاں ہو ۔
وڑیں بازار محبت باہو،
رہبر لے کے سوہاں ہو ۔

پے-پاٹا دامن ہویا پرانا،
کچرک سیوے درزی ہو ۔
حالَ دا محرم کوئی نہ ملیا،
جو ملیا سو غرضی ہو ۔
باجھ مربی کسے نہ لدھی،
گجھی رمز اندر دی ہو ۔
اوسے راہ ول جائیے باہو،
جس تھیں خلقت ڈردی ہو ۔

رے-راہ فقر دا پرے پریرے،
اوڑک کوئی نہ دسے ہو ۔
نہ اتھے پڑھن پڑھاون کوئی،
نہ اتھے مصلے قصے ہو ۔
ایہہ دنیاں ہے بتّ-پرستی،
مت کوئی اس تے وسے ہو ۔
موت فقیری جیں سر باہو،
مائلم تھیوے تسے ہو ۔

رے-راتیں خواب نہ اوہناں،
جیہڑے اﷲ والے ہو ۔
باغاں والے بوٹے وانگوں،
طالب نت سمبھالے ہو ۔
نال نظارے رحمت والے،
کھڑھا حضوروں پالے ہو ۔
نام فقیر تنھاں دا باہو،
جو کھڑھا ہیٹھاں یار وکھالے ہو ۔

رے-راتیں رتی نیند نہ آوے،
دہاں رہے حیرانی ہو ۔
عارف دی گلّ عارف جانے،
کیا جانے نفسانی ہو ۔
کر عبادت پچھوتاسیں،
ضایع گئی جوانی ہو ۔
حق حضور تنھاں نوں باہو،
جنہاں ملیا پیر جیلانی ہو ۔

رے-روضے نپھل نمازاں تقویٰ،
سبھے کم حیرانی ہو ۔
اینی گلیں ربّ حاصل ناہیں،
خود کھوانی خود دانی ہو ۔
قدیم ہمیش جلیندا ملیو،
ملیوسُ یار نہ جانی ہو ۔
ورد وظیفے تھیں چھٹّ رہسی،
باہو ہوسی جد فانی ہو ۔

رے-رحمت اس گھر وچ وسے،
جتھے بلدے دیوے ہو ۔
عشقَ ہوائی چڑھ گئی فلکیں،
کتھے جہاز گھتیوے ہو ۔
عقل فکر دی بیڑی نوں چا،
پہلے پور بڈیوے ہو ۔
ہر جا جانی دسے باہو،
جت ول نظر کچیوے ہو ۔

رے-راتیں نین رتّ ہنجھو روون،
دیہاں غمزا غم دا ہو ۔
پڑھ توحید وڑیا تن اندر،
سکھ آرام نہ دم دا ہو ۔
سر سولی تے چا ٹنگیو نے،
ایہو راز پرم دا ہو ۔
سدھا ہو کوہیوے باہو،
قطرہ رہے نہ غم دا ہو ۔

رے-رات ہنیری کالی دے وچ،
عشقَ چراگ جلاندا ہو ۔
جیندی سکّ کنو دل نیویں،
نہیں آواز سناندا ہو ۔
اوجھڑ جھلّ تے مارو بیلے،
دم دم خوف شیہاں دا ہو ۔
جل تھل جنگل جھگیندے باہو،
کامل نیہں جنہاں دا ہو ۔

رے-راہ فقر دا تد لدھوسی،
جد ہتھ پھڑیوسُ کاسہ ہو ۔
ترک دنیاں توں تداں تھیوسیں،
جد فقر ملیوسُ خاصہ ہو ۔
دریا وحدت دا نوش کیتوسُ،
اجاں بھی جی پیاسا ہو ۔
راہ فقیری رتّ روون باہو،
لوکاں بھانے ہاسہ ہو ۔

سے-ثابت صدق تے قدم اگاہاں،
تانہی ربّ لبھیوے ہو ۔
لوں لوں دے وچ ذکر اﷲ دا،
ہردم پیا پڑھیوے ہو ۔
ظاہر باطن این اانی،
ہو ہو پیا دسیوے ہو ۔
نام فقیر تنھاں دا باہو،
قبر جنہاں دی جیوے ہو ۔

سے-ثابت عشقَ تنھاں نے لدھا،
جنہاں ترٹی چوڑ چا کیتی ہو ۔
نہ اوہ صوفی نہ اوہ بھنگی،
نہ سجدہ کرن مسیتیں ہو ۔
خالص نیل پرانے اتے،
نہیں چڑھدا رنگ مجیٹھی ہو ۔
قاضی آن شرح ول باہو،
کدے عشقَ نماز نہ کیتی ہو ۔

سین-سوز کنوں تن سڑیا سارا،
دکھاں ڈیرے لائے ہو ۔
کوئل وانگ کوکیندی وتاں،
مولٰی مینہہ وسائے ہو ۔
بول پپیہیا ساون آیا،
ونجے نہ دن اجائیں ہو ۔
ثابت صدق تے قدم اگاہاں باہو،
ایہہ گلّ یار ملائے ہو ۔

سین-سین روضے سے نپھل نمازاں،
سے سجدے کر تھکے ہو ۔
سے واری مکے حج گزاراں،
دل دی دوڑ نہ مکے ہو ۔
چلھے چلیئے جنگل بھونا،
گلّ نہ اس تھیں پکے ہو ۔
سبھّ مطلب حاصل ہندے باہو،
جد پیر نظر اک تکے ہو ۔

سین-سبق صفائی سوئی پڑھدے،
جو وت ہینے ذاتی ہو ۔
علموں علم اوہناں نوں ہویا،
اصلی تے اسباتی ہو ۔
نال محبت نفس کٹھو نے،
کڈھ قضاع دی کاتی ہو ۔
بہرا خاص اوہناں نوں باہو،
جنہاں لدھا آب-حیاتی ہو ۔

سین-سبھن تعریفاں کوئی بشر کردے،
کارن درد بہر دے ہو ۔
شش فلک تے شش زمیناں،
شش پانی تے تردے ہو ۔
چھیاں حرفاں دے سخن اٹھاراں،
اتھے رو رو معنے دھردے ہو ۔
پر باہو حق پچھانیو ناہیں،
پہلے حرف سطر دے ہو ۔

سین-سن فریاد پیراں دیا پیرا،
میں آکھ سناواں کینوں ہو ۔
تیرے جیہا مینوں ہور نہ کوئی،
میں جیہیاں لکھ تینوں ہو ۔
پھول نہ کاغذ بدیاں والے،
در توں دھکّ نہ مینوں ہو ۔
میں وچ ایڈ گناہ نہ ہندے باہو،
توں بکھشیندوں کینوں ہو ۔

سین-سن فریاد پیراں دیا پیرا،
عرض سنیں کنّ دھرکے ہو ۔
بیڑا اڑیا وچ کپراں دے،
جتھے مچھّ نہ بہندے ڈرکے ہو ۔
شاہ جیلانی محبوب سبھانی،
خبر لیو جھٹّ کرکے ہو ۔
پیر جنہاں دا میراں باہو،
سوئی کندھی لگدے ترکے ہو ۔

سین-سین ہزار تنھاں توں صدقے،
جو نہ بولن پھکا ہو ۔
لکھ ہزار تنھاں توں صدقے،
جو گلّ کردے ہکا ہو ۔
لکھ کروڑ تنھاں توں صدقے،
نفس رکھیندے جھکا ہو ۔
نیل پدم تنھاں توں صدقے باہو،
سون سداون سکہ ہو ۔

سین-سینے وچ مقام ہے کیندا،
مرشد گلّ سمجھائی ہو ۔
ایہو ساہ جو آوے جاوے،
ہور نہیں شے کائی ہو ۔
اسنوں اسم ال اعظم آکھن،
ایہو سر الٰہی ہو ۔
ایہو موت حیاتی باہو،
ایہو بھیت الٰہی ہو ۔

شین-شہر تے رحمت وسے،
جتھے باہو دن جالے ہو ۔
باغبان دے بوٹے وانگوں،
طالب نت سمبھالے ہو ۔
نال نظارے رحمت والے،
کھڑا حضوروں پالے ہو ۔
نام فقیر تسے دا باہو،
جیڑھا گھر وچ یار وکھالے ہو ۔

سواد-صفت سنائیں مول نہ پڑھدے،
جیڑھے پہتے ذاتی ہو ۔
علموں عمل اوہناں وچ ہووے،
اصلی تے اسباتی ہو ۔
نال محبت نفس کٹھو نے،
گھن رضا دی کاتی ہو ۔
چوداں طبقاں دل وچ باہو،
پا اندر دی جھاتی ہو ۔

سواد-صورتَ نفس امارے دی،
کوئی کتا گلر کالا ہو ۔
کوکے نوکے لہو پیوے،
منگے چرب نوالا ہو ۔
کھبے پاسیوں اندر بیٹھا،
دل دے نال سمبھالا ہو ۔
ایہہ بد بخت ہے بھکھا باہو،
اﷲ کرسی ٹالا ہو ۔

تے-ترک دنیاں دی تائیں ہوسی،
جد فقر ملیسی خاصہ ہو ۔
تارک دنیاں تائیں ہوہی،
جد ہتھ پکڑیسی کاسہ ہو ۔
دریا وحدت نوش کیتوسے،
اجاں بھی جی پیاسا ہو ۔
راہ فقر رتّ ہنجھو روون باہو،
لوکاں بھانے ہاسہ ہو ۔

تے-تلھا بنھ توکل والا،
تھی مردانہ تریئے ہو ۔
جس دکھ تھیں سکھ حاصل ہووے،
اس دکھ تھیں نہ ڈریئے ہو ۔
'ان م 'ال' اسر یسرا' آیا،
چتّ اوسے ولّ دھریئے ہو ۔
بے پرواہ درگاہ اوہ باہو،
رو رو حاصل بھریئے ہو ۔

تے-توڑے تنگ پرانے ہوون،
گجھے رہن نہ تازی ہو ۔
مار نقارہ دل وچ وڑیا،
کھیڈ گیا اک بازی ہو ۔
مار دلاں نوں جول دتو نے،
جد تکے نین نیازی ہو ۔
اوہناں نال کی تھیا باہو،
جنہاں یار نہ رکھیا راضی ہو ۔

تے-تن میں یار دا شہر بنایا،
دل وچ خاص محلہ ہو ۔
آن الف دل وسوں کیتی،
میری ہوئی خوب تسلا ہو ۔
سبھ کجھ مینوں پیا سنیوے،
جو بولے سو اﷲ ہو ۔
دردمنداں ایہہ رمز پچھاتی باہو،
بے درداں سر کھلا ہو ۔

تے-تسبیح دا توں قصبی ہوئیوں،
ماریں دمّ ولیاں ہو ۔
دل دا منکا اک نہ پھیریں،
گل پائے پنج ویہاں ہو ۔
دین گیاں گل گھوٹو آوے،
لین گیاں جھٹ شیہاں ہو ۔
پتھر چتّ جنہاں دے باہو،
اوتھے ضایع وسنا مینہاں ہو ۔

تے-توں تاں جاگ نہ جاگ فقیرا،
انت نوں لوڑ جگایا ہو،
اکھیں میٹیاں نہ دل جاگے،
جاگے مطلب پایا ہو ۔
ایہہ نقطہ جد پختہ کیتا،
ظاہر آکھ سنایا ہو ۔
میں تاں بھلی ویندی باہو،
مرشد راہ وکھایا ہو ۔

تے-تدوں فقیر شتابی بندا،
جد جان عشقَ وچ ہارے ہو ۔
عاشق شیشہ تے نفس مربی،
جان جاناں توں وارے ہو ۔
خود-نفسی چھڈّ ہستی جھیڑے،
لاہ سروں سبھ بھارے ہو ۔
مویاں باجھ نہیں حاصل باہو،
سے سے سانگ اتارے ہو ۔

تے-تسبیح پھیری دل نہ پھریا،
کی لینا اس پھڑ کے ہو ۔
پڑھیا علم ادب نہ سکھیا،
کی لینا اس پڑھ کے ہو ۔
چلا کٹیا کجھ نہ کھٹیا،
کی لیا چلے وڑ کے ہو ۔
جاگ بناں دودھ جمدے نہ باہو،
لال ہوون کڑھ کڑھ کے ہو ۔

توئے-طالب گوس ال اعظم والے،
کدے نہ ہوون ماندے ہو ۔
جیندے اندر عشقَ دی رتی،
رہن سدا کرلاندے ہو ۔
جینوں شوق ملن دا ہووے،
لے خوشیاں نت آندے ہو ۔
دوویں جگّ نصیب اوہناں باہو،
جہڑے ذکر کماندے ہو ۔

توئے-طالب بن کے طالب ہوئیں،
اوسے نوں پیا گانویں ہو ۔
لڑ سچے ہادی دا پھڑ کے،
اوہو توں ہو جاویں ہو،
کلمے دا توں ذکر کماویں،
کلمے نال نہاویں ہو ۔
اﷲ تینوں پاک کریسی باہو،
جے ذاتی اسم کماویں توں ۔

واؤ-وحدت دے دریا اچھلے،
جل تھل جنگل رینے ہو ۔
عشقَ دی ذات منیندی ناہیں،
سانگاں جھل پتینے ہو ۔
انگ ببھوت ملیندے ڈٹھے،
سے جوان لکھینے ہو ۔
میں قربان تنھاں تھوں باہو،
جہڑے ہوندی ہمت ہینے ہو ۔

واؤ-وحدت دے دریا اچھلے،
ہک دل صحیح نہ کیتی ہو ۔
ہکّ بتخانے واسل تھیئے،
ہکّ پڑھ پڑھ رہے مسیتی ہو ۔
فاضل چھڈّ فضیلت بیٹھے،
عشقَ بازی جن لیتی ہو ۔
ہرگز ربّ نہ ملدا باہو،
جنہاں ترٹی چوڑ نہ کیتی ہو ۔

واؤ-وحدت دا دریا الٰہی،
عاشق لیندے تاری ہو ۔
مارن ٹبھیاں کڈھن موتی،
آپو اپنی واری ہو ۔
در یتیم لئے لشکارے،
جیوں چن لاٹ ماری ہو ۔
سو کیوں نہیں حاصل بھردے باہو،
جہڑے نوکر نے سرکاری ہو ۔

واؤ-وہِ وہِ ندیاں تارو ہوئیاں،
بمبل چھوڑے کاہاں ہو ۔
یار اساڈا رنگ مہلیں،
در تے کھڑے سکاہاں ہو ۔
نہ کوئی آوے، نہ کوئی جاوے،
کیں ہتھ لکھ منجاہاں ہو ۔
جے خبر جانی دی آوے باہو،
کلیؤں پھلّ تھیواہاں ہو ۔

واؤ-ونجن سر تے فرض ہے مینوں،
قول کالو بلا کرکے ہو ۔
لوک جانے متپھکر ہوئیاں،
وچ وحدت دے وڑکے ہو ۔
شوہ دیاں ماراں شوہ ونج لہساں،
عشقَ تلا سر دھرکے ہو ۔
جینودیاں شوہ کسے نہ پایا باہو،
جیں لدھا تیں مرکے ہو ۔

یہ-یار یگانہ ملسی تاں،
جے سر دی بازی لائیں ہو ۔
عشقَ اﷲ وچ ہو مستانہ،
ہو ہو سدا الائیں ہو ۔
نال تصور اسم اﷲ دے،
دم نوں قید لگائیں ہو ۔
ذاتی نال جے ذاتی رلیا،
تد باہو نام صدائیں ہو ۔

زال-ذاتی نال نہ ذاتی رلیا،
سو کم ذات سدیوے ہو ۔
نفس کتے نوں بنھ کراہاں،
قیمہ قیمہ کچیوے ہو ۔
ذات سپھاتوں مہنا آوے،
ذاتی شوق نہ پیوے ہو ۔
نام فقیر تنھاں دا باہو،
قبر جنہاں دی جیوے ہو ۔

زال-ذکر فکر سبھ ارے aریرے،
جاں جان فدا نہ فانی ہو ۔
فدا فانی تنھاں نوں حاصل،
جو وسن لامکانی ہو ۔
فدا فانی ہن اوہی جنہاں،
چکھی عشقَ دی کانی ہو ۔
باہو ذکر سڑیندا ہردم،
یار نہ ملیا جانی ہو ۔

زال-ذکر کنوں کر فکر ہمیشہ،
ایہہ لفظ تکھا تلواروں ہو ۔
کڈھن آہیں جان جلاون،
فکر کرن اسراروں ہو ۔
فکر دا پھٹیا کوئی نہ جیوے،
پٹے مڈھ پہاڑوں ہو ۔
حق دا کلمہ آکھیں باہو،
ربّ رکھے فکر دی ماروں ہو ۔

زے-زاہد زہد کماندے تھکے،
روضے نپھل نمازاں ہو ۔
عاشق غرق ہوئے وچ وحدت،
نال محبت رازاں ہو ۔
مکھی قید شہد وچ ہوئی،
کی اڈسی نال شاہبازاں ہو ۔
جنہاں مجلس نال نبی دے باہو،
اوہ صاحب ناز نوازاں ہو ۔

زے-زبانی کلمہ ہر کوئی پڑھدا،
دل دا پڑھدا کوئی ہو ۔
جنہاں کلمہ دل دا پڑھیا،
تنھاں نوں ملدی ڈھوئی ہو ۔
دل دا کلمہ اشک پڑھدے،
کی جانن یار گلوئی ہو ۔
مینوں کلمہ پیر پڑھایا باہو،
سدا سوہاگن ہوئی ہو ۔

زوئے-ظاہر ویکھاں جانی تائیں،
نالے اندر سینے ہو ۔
برہں ماری نت پھراں میں،
ہسن لوک نابینے ہو ۔
میں دل وچوں ہے شہہ پایا،
جاون لوک مدینے ہو ۔
کہے فقیر میراں دا باہو،
اندر دلاں خجینے ہو ۔

ضواد-ضروری نفس کتے نوں،
قیمہ قیمہ کچیوے ہو ۔
نال محبت ذکر اﷲ دا،
دم دم پیا پڑھیوے ہو ۔
ذکر کنوں حق حاصل ہندا،
زاتو ذات دسیوے ہو ۔
دوویں جہان غلام اوہناں دے باہو،
جنہاں ذات لبھیوے ہو ۔