ربا سچیا توں تے آکھیا سی
جاہ اوئے بندیا جگ دا شاہ ہیں توں
ساڈیاں نیہمتاں تیریاں دولتاں نے
ساڈا نیب تے عالی جاہ ہیں توں
ایس لارے تے ٹور کد پچھیا ای
کیہ ایس نمانے تے بیتیاں نے
کدی سار وی لئی او ربّ سائیاں
تیرے شاہ نال جگ کی کیتیاں نے
کتے دھونس پولیس سرکار دی اے
کتے دھاندلی مال پٹوار دی اے
اینویں ہڈاں 'چ کلپے جان میری
جویں پھاہی 'چ کونج کرلانودی اے
چنگا شاہ بنایا ای ربّ سائیاں
پولے کھاندیاں وار نہ آنودی اے
مینوں شاہی نہیں چاہیدی ربّ میرے
میں تے عزت دا ٹکڑ منگناں ہاں
مینوں تانگھ نہیں، محلاں ماڑیاں دی
میں تے جیویں دی نقر منگناں ہاں
میری منے تے تیریاں میں مناں
تیری سونہ جے اک وی گلّ موڑاں
جے ایہہ منگ نہیں پجدی تیں ربا
پھیر میں جاواں تے ربّ کوئی ہور لوڑاں
اٹھ اتانہ نوں جٹا
مردا کیوں جانیں
بھلیا، توں جگ دا انداتا
تیری باندی دھرتی ماتا
توں جگ دا پالن ہارا
تے مردا کیوں جانیں
اٹھ اتانہ نوں جٹا
مردا کیوں جانیں
جرنل، کرنل، صوبیدار
ڈپٹی، ڈی سی، تھانیدار
سارے تیرا دتا کھاون
توں جے نہ بیجیں، توں جے نہ گاہویں
بھکھے، بھانے سبھ مر جاون
ایہہ چاکر، توں سرکار
مردا کیوں جانیں
اٹھ اتانہ نوں جٹا
مردا کیوں جانیں
وچ کچہری، چنگی، تھانے
کیہ انبھول تے کیہ سیانے
کیہ اسراف تے کیہ نمانے
سارے کھجل خوار
مردا کیوں جانیں
اٹھ اتانہ نوں جٹا
ایکا کر لو ہو جو کٹھے
بھلّ جو رنگھڑ، چیمے، چٹھے
سبھے دا اک پروار
مردا کیوں جانیں
جے چڑھ آون فوجاں والے
توں وی چھویاں لمب کرا لے
تیرا ہک تیری تلوار
مردا کیوں جانیں
دے 'اﷲ ہو' دی مار
توں مردا کیوں جانیں
اٹھ اتانہ نوں جٹا
لمی رات سی درد فراکوالی
تیرے قول تے اساں وساہ کرکے
کوڑا گھٹّ کیتی مٹھڑے یار میرے
مٹھڑے یار میرے جانی یار میرے
تیرے قول تے اساں وساہ کرکے
جھانجراں وانگ، زنجیراں جھنکائیاں نے
کدی پیریں بیڑی(آں) چائیاں نے
کدی کنیں مندراں پائیاں نے
تیری تانگھ وچ پٹّ دا ماس دے کے
اساں کاگ سدے، اساں سینہ گھلے
رات مکدی اے، یار، آنودا اے
اسیں تکدے رہے ہزار ولے
کوئی آیا نہ بنا خنامیاں دے
کوئی پجا نہ سوا الاہمیاں دے
اج لاہ الاہمے مٹھڑے یار میرے
اج آ ویہڑے وچھڑے یار میرے
فجر ہووے تے آکھیئے بسملاہ
اج دولتاں ساڈے گھر آئیاں نے
جہدے قول تے اساں وساہ کیتا
اوہنے اوڑک توڑ نبھائیاں نے
کدھرے نہ پیندیاں دساں
وے پردیسیا تیریاں
کاگ اڈاواں شگن مناواں
وگدی وا دے ترلے پاواں
تیری یاد آوے تے روواں
تیرا ذکر کراں تاں حساں
کدھرے نہ پیندیاں دساں
وے پردیسیا تیریاں
درد نہ دساں گھلدی جاواں
راز نہ کھولھاں، مکدی جاواں
کس نوں دل دے داغ دکھاواں
کس در اگے جھولی ڈاہواں
وے میں کس دا دامن کھساں
کدھرے نہ پیندیاں دساں
وے پردیسیا تیریاں
شام اڈیکاں، فجر اڈیکاں
آکھیں تے ساری عمر اڈیکاں
آنڈھ گوانڈھی دیوے بلدے
ربا ساڈا چانن گھلّ دے
جگ وسدا اے میں وی وساں
کدھرے نہ پیندیاں دساں
کدھرے نہ پیندیاں دساں
کدھرے نہ پیندیاں دساں
وے پردیسیا تیریاں
کل تانئیں سانوں بابلا
توں رکھیا ہکّ نال لا
ستخیراں ساڈیاں منگیاں
جد جھلی تتی وا
اج کیکن وہڑیوں ٹریا
کویں لاہے نی میرے چا
میرے گہنے نیل ہتھ پیر دے
میری ڈولی شوہ دریا
اج لتھے سارے چا
میری ڈولی شوہ دریا
نال رڑھدیاں رڑھ گئیاں سدھراں
نال روندیاں رل گئے نیر
نال ہونجھے ہونجھ کے لے گئے
میرے ہتھ دی لیکھ لکیر
میرے چنی بکّ سواہ دی
میرا چولا لیرو-لیرو
میرے لتھے سارے چا
میری ڈولی شوہ دریا
سسی مر کے جنت ہو گئی
میں تر کے اؤتر حالَ
سن ہاڑھے اس مسکین دے
ربا پورا کر سوال
میری جھوک وسے، میرا ویر وسے
پھیر تیری رحمت نال
کوئی پورا کرے سوال ربا
تیری رحمت نال
میرے لتھے سارے چا
میری ڈولی شوہ دریا
اج رات اک رات دی رات جی کے
اساں جگ ہزاراں جی لتا اے
اج رات امرت دے جام وانگوں
ایہناں ہتھاں نے یار نوں پی لتا اے
"وطنے دیاں ٹھنڈیاں چھائیں او یار
ٹک رہُ تھائیں او یار"
روزی دیویگا سانئیں او یار
ٹک رہُ تھائیں او یار
ہیر نوں چھڈّ ٹر گیوں رنجھیٹے
کھیڑیاں دے گھر پے گئے ہاسے
پنڈ وچ کڈھی ٹوہر شریکاں
یاراں دے ڈھے پئے منڈاسے
ویراں دیاں ٹٹّ گئیاں باہیں، او یار
ٹک رہُ تھائیں او یار
روزی دیویگا سانئیں
کاگ اڈاون ماواں بھیناں
ترلے پاون لکھ ہزاراں
خیر مناون سنگی ساتھی
چرخے اوہلے روون مٹیاراں
ہاڑاں کردیاں سنجیاں راہیں او یار
ٹک رہُ تھائیں او یار
وطنے دیاں ٹھنڈیاں چھائیں
چھڈّ غیراں دے محل-چومہلے
اپنے ویہڑے دی ریس نہ کائی
اپنی جھوک دیاں ستے خیراں
بیبا تساں نے قدر نہ پائی
موڑ مہاراں
تے آ گھر-باراں
مڑ آ کے بھلّ نہ جائیں، او یار
ٹک رہُ تھائیں او یار
| |
| |
