احمد راہی دی پنجابی شاعری
ککلی کلیر دی نی ککلی کلیر دی
چھلاں پئی ماردی جوانی جٹی ہیر دی
ککلی کلیر دی نی ککلی کلیر دی
چڑھدی جوانی نال چڑھ گیا بھا نی
نویں نویں جوبناں دے نویں نویں چا نی
جندڑی نہ رول دیویں کسے دلگیر دی
ککلی کلیر دی نی ککلی کلیر دی
جوڑے وچ موتیئے دے پھلّ پئے سجدے
کناں وچ مٹھے مٹھے گدھے پئے وجدے
کھلھ جاندے بھیت لوک بھاویں لکھ کجدے
پھٹی ہوئی ایں توں کسے ڈاڈھے تیر دی
ککلی کلیر دی نی ککلی کلیر دی
پلکاں دی جالی وچوں جھاکدیاں کہانیاں
پانیاں تے اگاں دیاں کھیڈاں نے پرانیاں
راہواں وچ ٹھیڈے کھان نظراں نمانیاں
تاب نہیوں جھلی جاندی تیرے ڈنگے چیر دی
ککلی کلیر دی نی ککلی کلیر دی
چپّ چپّ رہِ کے وی ایہہ بڑا کجھ کہندیاں
لگّ جان اکھیاں تے گجھیاں نہ رہندیاں
کہدیاں نے تانگھاں تینوں گھیر گھیر بہندیاں
سچ سچ دسّ دے نی سہں تینوں ویر دی
ککلی کلیر دی نی ککلی کلیر دی
چھلاں پئی ماردی جوانی جٹی ہیر دی
ککلی کلیر دی نی ککلی کلیر دی
کلے کلے رکھ نے تے ٹاویں ٹاویں تارے
سہکدے نے تیرے وچھوڑیاں دے مارے
بھلے میرے لیکھ تیرے واہدیاں تے بھلّ گئی
پیار دیاں لشکدیا رنگاں اتے ڈلھ پئی
گہری گہری اکھیں مینوں تکدے نے سارے
ٹاویں ٹاویں تارے…………
اساں دل دتا سی توں دھوکھا دے کے ٹر گیوں
سانوں ساری عمراں دا روناں دے کے ٹر گیوں
کدی تیرے ساڈے وی تے ہونگے نتارے
ٹاویں ٹاویں تارے…………
کچّ دیا چوڑیا وے
جس دی نشانی ایں توں اوہ ساڈے کول نہ
چھیڑ چھیڑ پچھلیاں گلاں جند میری رول نہ
کچّ دیا چوڑیا وے ۔
کچا سانوں دے گیا نشانیاں کچّ دیاں
کھل گئیاں سبھے گلاں ہن جھوٹھ سچ دیاں
پیاراں دیاں بھبلاں 'چوں یاداں نوں پھرول نہ
چھیڑ چھیڑ پچھلیاں گلاں جند میری رول نہ
کچّ دیا چوڑیا وے ۔
سبھ کجھ ہار دتا اک دل ہار کے
ہاواں دلوں اٹھدیاں ہلے مار مار کے
ماہیئے، ٹپے، ڈھولیاں دے چنگے لگن بول نہ
چھیڑ چھیڑ پچھلیاں گلاں جند میری رول نہ
کچّ دیا چوڑیا وے ۔
پھلاں دے بھلیکھے جند کنڈیاں 'چ رول لئی
دھوکھے وچ آ کے بول پیار والے بول پئی
آساں دیاں لہراں اتے پیا ایویں ڈول نہ
چھیڑ چھیڑ پچھلیاں گلاں جند میری رول نہ
کچّ دیا چوڑیا وے ۔
گھر گھر پیندیاں نے ساڈیاں کہانیاں
کسے دا کی دوش آپے کیتیاں ندانیاں
اکھاں چپّ رہندیاں تے وجدے ایہہ ڈھول نہ
چھیڑ چھیڑ پچھلیاں گلاں جند میری رول نہ
کچّ دیا چوڑیا وے ۔
اج دی رات اخیر، وے رانجھن !
کسا بن جاؤ ہیر
ڈھاواں مارنگے ہن بیلے
کھیہہ اڈاونگے اوہ ویلے
جنہاں دی اہلے اکمک ہوئی
میری تیری تقدیر، وے رانجھن !
اج دی رات اخیر
جاندیاں گھڑیاں ڈنگدیاں جاون
آؤندیاں گھڑیاں اڈدیاں آون
جاندیاں آؤندیاں گھڑیاں مل کے
ڈنگ گھتی تدبیر، وے رانجھن !
اج دی رات اخیر
آخری وار درد ونڈا لے
ہیر دے پیار نوں ہکّ نال لا لے
دن چڑھدے تائیں کھلر جاسی
ساہواں دی زنجیر، وے رانجھن !
اج دی رات اخیر
چنی میری لیراں کتیراں بھیناں دیو ویرو !
وے چنی میری لیراں کتیراں
بجھیاں خطیاں ڈبّ گئے تارے
رات ہنیری کھلیاں مارے
سہک رہیاں تقدیراں، بھیناں دیو ویرو !
وے چنی میری لیراں کتیراں
ٹٹیاں ساریاں حداں بنے
اتھے سارے ہو گئے انھے
بھیناں لٹیاں ویراں، بھیناں دیو ویرو !
وے چنی میری لیراں کتیراں
لیکھاں اتے شاہیاں ڈلھیاں
سیجوں ڈگّ کے پیریں رلیاں
سسیاں، سوہنیاں، حیراں، بھیناں دیو ویرو !
وے چنی میری لیراں کتیراں
بھین کسے دی پئی کرلاوے
کھنجھیا ویلا ہتھ نہ آوے
کر لؤ کجھ تدبیراں، بھیناں دیو ویرو !
وے چنی میری لیراں کتیراں
کتھے بنّ بنیرے نے بابلے دے ؟
کتھے بنّ بنیرے نے بابلے دے ؟
نہ میں جی رہیاں، نہ میں مر رہیاں؛
ہنجھو پی رہیاں، دکھ جر رہیاں؛
دکھی ہو رہیاں، دکھی کر رہیاں؛
دکھ چار چپھیرے نے بابلے دے،
کتھے بنّ بنیرے نے بابلے دے ؟
سدھے بول وی سینے 'چِ رڑکدے نے؛
پل پل ہاواں لمبو پئے بھڑکدے نے؛
گلّ کردیاں ساہ وی کھڑکدے نے؛
ہر دم دلے دے گھیرے نے بابلے دے،
کتھے بنّ بنیرے نے بابلے دے ؟
آسے پاسے ہن نہراں ای نہراں نے؛
چھلاں ماردیاں ویری لہراں نے؛
اتھے راتاں وی سخر دپہراں نے؛
اوتھے دن وی ہنیرے نے بابلے دے،
کتھے بنّ بنیرے نے بابلے دے ؟
دھیاں ماپے سدا ہتھیں ٹوردے نے؛
اتھے کم کسے ڈھبّ ہور دے؛
دھکے-شاہی دے نے زور زور دے نے؛
سارے مان کھلیرے نے بابلے دے،
کتھے بنّ بنیرے نے بابلے دے ؟
خانے سبھ امیداں دے ڈھیہہ گئے؛
رونے عمراں دے جھولی پے گئے؛
رخ چھڈّ گئے، چھاواں لے گئے؛
کالے کوہاں تے ڈیرے نے بابلے دے،
کتھے بنّ بنیرے نے بابلے دے ؟
اﷲ کرے واء نہ وگے
جے واء وگیگی چنیں میری اڈیگی
چنیں میری اڈیگی تے سنگ مینوں آویگی
اﷲ کرے واء نہ وگے
جے واء وگیگی لٹ میری کھلھیگی
لٹ میری کھلھیگی تے نویں سوجھی پاویگی
اﷲ کرے واء نہ وگے
جے واء وگیگی ساں ساں ہوئےگی
ساں ساں ہوئےگی تے چنیں میری جائیگی
اﷲ کرے واء نہ وگے
رکھ ڈولدے تے اکھ نہیں لگدی
نمھی نمھی واء وگدی
سانوں ٹھگّ گئی یار دکھّ ٹھگّ دی
نمھی نمھی واء وگدی
راہواں راہواں تکّ تکّ تھکدیاں نہ
اکھاں اکدیاں نہ
نی میں بناں دیکھے نیندے رہِ سکدیاں نہ
ہن بناں دیکھے نیندے رہِ سکدیاں نہ
اوہدی تانگھ تے نالے ڈیری جگّ دی
نمھی نمھی واء وگدی
لوکاں کولوں تے لکاوانگی ہسّ ہسّ کے
جھوٹھ سچ دسّ کے
پر دل کولوں جاوانگی میں کتھے نسّ کے
لاٹ پیار والی لٹ لٹ جگدی
نمھی نمھی واء وگدی
جاواں پانی بھرنے نوں تڑکے تڑکے
میرا دل دھڑکے،
جے بلا لیا اوہنے کتے بانہہ پھڑکے
ڈھیری بھکھ پؤُ دبی ہوئی اگّ دی
نمھی نمھی واء وگدی
چناں وے تیری چاننی
تاریا وے تیری لوء
تاریا وے تیری لوء
میرے ہاسے لٹّ کے کھیڑیاں،
میرے دتے ہونٹھ پرو
میں امانت رانجھے چاک دی،
میرے نال ہویا دھروہ
عمراں دیاں سانجھاں ٹٹیاں،
اج گئے نکھیڑے ہو
تاریا وے تیری لوء
روون خوشیاں سہکن ہاسے،
جاواں کہڑے پاسے
چار چپھیرے گھپّ ہنیرے،
ہاڑھا وے اڑیو
تاریا وے تیری لوء
بابل دیاں اکھیاں دے چانن،
امیں دے ارمان
موت دی گھوڑھی چڑھے
اج ویراں دی بھین نمانی،
کسدی واگ پھڑے
بھیناں دے ویریو
بھیناں دے ویریو
تاریا وے تیری لوء
چن چمکے رکھاں دے اہلے بنیریاں توں لوک جھاکدے
اسیں ہوٹھاں تے لا لئے جندرے پر اکھیاں تے واہ کوئی نہ
اتھے موتیاں دے لوک بپاری تے ہنجھوآں دا ملّ کوئی نہ
ربّ ہووے تے سببّ وے بناوے میرا اتھے ربّ کوئی نہ
میرا ہور سوال نہ کوئی وے اک میرے دکھ ونڈ لے
اکھاں ہنجھوآں دی سولی ٹنگیاں تے دل غم نال ڈنگیا
اگّ پیار دی دھوآں نہ کڈھدی تے تن من پھوک سٹدی
کاواں چھڈّ دتا بنیاں تے بولنا وے کوئلاں دی کوک سنکے
پہلی رات جدائیاں والی وے عمراں توں لمی ہو گئی
گلاں کر کر ہسدے نے لوکیں وے جد میرے نیر ڈلھدے
نہ سکدی نصیباں والی شاہی تے نیراں دیاں نہراں سکیاں
