پنجابی لوک واراں

1. وار، ملک مرید تتھا چندرہڑا سوہیا کی

قابل وچ مرید خاں، پھڑیا بڈ زور
چندرہڑا لے فوج کو، چڑھیا بڈ طور
دہاں کندھاراں منھ جڑے، دمامے دور
شستر پجوتے سوریاں، سر بدھے ٹور
ہولی کھیلے چندرہڑا، رنگ لگے سور
دوویں طرفاں جٹیاں، سر وگن کور
میں بھی رائے سدائساں، وڑیا لاہور
دونوں سورے سامھنے، جوجھے اس ٹھور ۔

2. وار، رائے کمال دیں موجدیں کی

رانا رائے کمالدیں، رن بھارا باہیں
موجدین تلونڈیؤں، چڑھیا ساباہیں
ڈھالیں امبر چھایا، وانگُ پھلی کاہیں
جٹے آمو سامھنے، نیزے جھلکاہیں
موزے گھر وادھائیاں، گھر چاچے دھاہیں ۔

3. وار، ٹنڈے اس راجے کی

بھبکیو شیر شردول رائے، رن مارو بجے
خان سلطان بڈ سورمے، وچ رن دے گجے
خط لکھے ٹنڈے اسراج نوں، پتشاہی اجے
ٹکا سارنگ باپ نے، دتا بھر لجے
فتح پائی اسراج جی، شاہی گھر سجے ۔

4. وار، سکندر براہم کی

پاپی خان برام پر چڑھِ آئِ سکندر
بھیڑ دہاں دا مچیا، بڈ رن دے اندر
پھڑیا خان براہم نوں، کر بڈ آڈمبر
بدھا سنگل پائکے، جنُ کیلے بندر
اپنا حکم منائکے، چھڈیا جنگ اندر ۔

5. وار، للا بہلیما کی

کال للا دے دیس دا، کھویا بہلیماں
حصہ چھٹھا منائکے، جل نہرو دیماں
فراہون ہوئِ للا نے، رن منڈیا دھیما
بھیڑ دہوں دس مچیا، سٹّ پئی ازیما
سر دھڑ ڈگے کھیت وچ، جیو واہن ڈھیماں
دیکھ مار للا بہلیم نے، رن میں برسیما ۔

6. وار، جودھے ویرے پوربانی کی

جودھ بیر پوربانیئے، دو گلاں کریاں کراریاں
بسنتر دھووے کپڑے، راجا پون دیئ بہاریاں
چڑھیا راجا جودھبیر، ہاتھی سوہنِ امباریاں
فوجاں چاڑھیاں بادشاہ، اکبر نے رن بھاریاں
سنمکھ ہوئے راجپوت، تے شتری رنکاریاں
اوہناں دھوہ میانو کڈھیاں، بجل جیوں چمکاریاں
اندر سنے اپچھراں، دوہاں نوں کرن جہاریاں
ایہی کیتی جودھ بیر، پاتشاہی گلاں ساریاں ۔

7. وار، رائے مہمے حسنے کی

مہما ہسنا راجپوت؛ رائے بھارے بھٹی
حسنے بیئیمانگی، نال مہمے تھٹی
بھیڑ دہاں دا مچیا، سر وگے پھٹی
مہمے پائی فتح رن، گلّ حسنے گھٹی
بنھ حسنے نوں چھڈیا، جس مہمے کھٹی ۔

8. وار، رانے کیلاش تتھا مالدیؤ کی

دھرتِ گھوڑا پربت پلان، سر ٹٹر امبر
نوں سے ندی نڑنویں، رانا جل قمبر
ڈھکا رائے امیر دیوَ، کر میگھ اڈنبر
آڈت کھنڈا رانیا، کیلاشے اندر
بجلّ جیوں جھلکانیاں، تیغاں وچ امبر
مالدیو کیلاش نوں، بنھاں کر سنگھر
پھر ادھا دھن مال دے، چھڈیا گڑھ اندر
مالدیؤ جس کھٹیا، جیو شاہ سکندر ۔

9. وار، موسے کی

ترے سے سٹھّ مراتبا، اک گھرئ ڈگے
چڑھیا موسیٰ پاتشاہ، سنیٔے سبھ جگے
دند چٹے وڈ ہاتھیاں، کہُ کت ورگے
رت پچھاتی بگلیاں، گھٹ کالی بگے
ایہی کیتی موسیا، کن کری نہ اگے ۔

(نوٹ=اپروکت لوک واراں پوریاں نہیں ملدیاں،
ایہناں واراں دیاں دھنیاں اپر گورو گرنتھ صاحب
دیاں کئی واراں نوں گاؤن لئی آکھیا گیا ہے ۔)