ہریا نی مائی، ہریا نی بھینے ۔
ہریا تے بھاگیں بھریا ۔
جس دہاڑے میرا ہریا نی جمیاں
سوئیؤ دہاڑا بھاگیں بھریا ۔
جمدا تاں ہریا پٹّ-لپیٹیا،
کچھڑ دیو نی اےنہاں داعیاں ۔
نھاتا تے دھوتا ہریا پٹ-لپیٹیا،
کچھڑ دیو سکیاں بھیناں ۔
کی کجھ ملیا داعیاں تے مائیاں،
کی کجھ ملیا سکیاں بھیناں ۔
پنج روپئے اےنہاں داعیاں تے مائیاں،
پٹّ دا طیور سکیاں بھیناں ۔

راجا تے پچھدا رانیئیں،
سن میری بات نوں، سن میری بات نوں
گاگر دے سچے موتی کہنوں دیئیے ۔

پاندھے دے جائیے وے راجا،
صاحا سدھائیے، صاحا سدھائیے،

گاگر دے سچے موتی تاں اوہنوں دیئیے ۔
پتراں دا جمن، وے راجا، نونہاں دا آون،
اندر دی ورکھا وے راجا، نت نہیوں ۔

نائی دے جائیے وے راجا،
گنڈھاں گھلائیے، گنڈھاں گھلائیے،
گاگر دے سچے موتی تاں اوہنوں دیئیے ۔

للاری دے جائیے وے راجا،
چیرا رنگائیے، چیرا رنگائیے،
گاگر دے سچے موتی تاں اوہنوں دیئیے ۔

سنیارے دے جائیے وے راجا،
کینٹھا گھڑائیے، کینٹھا گھڑائیے،
گاگر دے سچے موتی تاں اوہنوں دیئیے وے راجا ۔

مالن دے جائیے وے راجا،
سہرا گندائیے، سہرا گندائیے،
گاگر دے سچے موتی تاں اوہنوں دیئیے ۔

درزی دے جائیے وے راجا،
لیڑے سوائیے، لیڑے سوائیے،
گاگر دے سچے موتی تاں اوہنوں دیئیے ۔

موچی دے جائیے وے راجا،
جوڑا بنوائیے، جوڑا بنوائیے،
گاگر دے سچے موتی تاں اوہنوں دیئیے ۔

سونے دی گھوڑی تے ریشم ڈوراں،
چاندی دے پینکھڑ پائے راما،
بابا ویاہن پوتے نوں چلیا،
لٹھے نے کھڑ-کھڑ لائی راما۔

سونے دی گھوڑی تے ریشم ڈوراں،
چاندی دے پینکھڑ پائے راما،
بابل ویاہن پتّ نوں چلیا،
دماں نے چھن-چھن لائی راما۔

سونے دی گھوڑی تے ریشم ڈوراں،
چاندی دے پینکھڑ پائے راما،
ماما ویاہن بھانجے نوں چلیا،
چھاپاں نے لس-لس لائی راما۔

سونے دی گھوڑی تے ریشم ڈوراں،
چاندی دے پینکھڑ پائے راما،
چاچا ویاہن بھتیجے نوں چلیا،
رتھاں، گڈیاں نے کھڑ-کھڑ لائی راما۔

سونے دی گھوڑی تے ریشم ڈوراں،
چاندی دے پینکھڑ پائے راما،
وڈا ویاہن چھوٹے نوں چلیا،
اوٹھاں نے دھوڑ دھمائی راما۔

گھوڑی سونہدی کاٹھیاں دے نال،
کاٹھی ڈیڈھ تے ہزار ۔
عمراواں دی تیری چال،
میں بلہاری، وے ماں دیاں سرجنا ۔

وچّ وچّ باغاں دے تسیں آؤ،
چوٹ نگاریاں 'تے لاؤ ۔
کھانا راجیاں دا کھاؤ،
میں بلہاری، وے ماں دیاں سرجنا ۔

چھیل نواباں دے گھر ڈھکنا،
سرداراں دے گھر ڈھکنا ۔
عمراواں دی تیری چال،
وچّ سرداراں دے تیرا بیٹھنا ۔
چیرا تیرا وے ملا سوہنا،
بندا کلغیاں دے نال ۔
کلغی ڈیڈھ تے ہزار،
میں بلہاری، وے ماں دیاں سرجنا ۔

کینٹھا تیرا وے ملا سوہنا،
بندا جگنیاں دے نال ۔
جگنی ڈیڈھ تے ہزار،
میں بلہاری، وے ماں دیاں سرجنا ۔

جامہ تیرا وے ملا سوہنا،
بندا تنیاں دے نال ۔
تنی ڈیڈھ تے ہزار،
میں بلہاری، وے ماں دیاں سرجنا ۔

جتی تیری وے ملا سوہنی،
واہوا جڑی طلے نال ۔
کیہی سوہنی تیری چال،
میں بلہاری، وے ماں دیاں سرجنا ۔

سرجنا وچّ باغاں دے تسیں آؤ،
چوٹ نگاریاں 'تے لاؤ ۔
پتّ سرداراں دے اکھواؤ،
میں بلہاری، وے ماں دیاں سرجنا ۔

پچھدی-پچھاندی مالن گلی 'چ آئی،
شادی والا گھر کہڑا۔
اچڑے تنبو مالن سبز قناتاں،
شادی والا گھر ایہو۔
آ، میری مالن، بیٹھ دلھیجے،
کر نی سہرے دا ملّ۔
اک لکھ چمبا دو لکھ مروآ،
ترے لکھ سہرے دا ملّ۔
لے میری مالن، بنھ نی سہرا،
بنھ نی لال جی دے متھے۔

چگ لیائیو چمبا تے گلاب جی، چگ لیائیو،
جی گند لیائیو سراں دے جی سہرے ۔

ایہدی نعر چمبے دی تار جی، چگ لیائیو،
جی گند لیائیو سراں دے جی سہرے ۔

ویرا کی کجھ پڑھدیاں سالیاں،
ویرا کی کجھ پڑھے تیری نعر جی، چگ لیائیو،
جی گند لیائیو سراں دے جی سہرے ۔'

بھینے سالیاں پڑھدیاں پوتھیاں
میری نعر پڑھے دربار جی، چگ لیائیو،
جی گند لیائیو سراں دے جی سہرے ۔

ویرا کی کجھ کڈھن تیریاں سالیاں،
ویرا کی کجھ کڈھے تیری نعر جی، چگ لیائیو،
جی گند لیائیو سراں دے جی سہرے ۔

بھینے سالیاں کڈھدیاں چادراں
میری نعر کڈھے جی رومال جی، چگ لیائیو،
جی گند لیائیو سراں دے جی سہرے ۔

چگ لیائیو چمبا تے گلاب جی، چگ لیائیو،
جی گند لیائیو سراں دے جی سہرے ۔

نکی-نکی بوندی، نکیا مینہہ وے ورھے،
ماں وے سہاگن تیرے شگن کرے ۔
نکی-نکی بوندی، نکیا مینہہ وے ورھے،
دماں دی بوری تیرا بابا پھڑے ۔
نکی-نکی بوندی، نکیا مینہہ وے ورھے،
ہاتھیاں دے سنگل تیرا باپ پھڑے ۔
نکی-نکی بوندی، نکیا مینہہ وے ورھے،
نیلی وے گھوڑی میرا نکڑا چڑھے ۔
نکی-نکی بوندی، نکیا مینہہ وے ورھے،
بھین وے سہاگن تیری واگ پھڑے ۔
نکی-نکی بوندی، نکیا مینہہ وے ورھے،
پیلی پیلی دال تیری گھوڑی چرے ۔
نکی-نکی بوندی، نکیا مینہہ وے ورھے،
بھابی وے سہاگن تینوں سرمہ پاوے ۔
نکی-نکی بوندی، نکیا مینہہ وے ورھے،
رتا رتا ڈولا محلیں آ وے وڑے ۔
نکی-نکی بوندی، نکیا مینہہ وے ورھے،
ماں وے سہاگن پانی وار پیوے ۔

سہاگ

ساڈا چڑیاں دا چمبا وے،
بابل اساں اڈّ وے جانا ۔
ساڈی لمی اڈاری وے،
بابل کہڑے دیس وے جانا ۔

تیرے محلاں دے وچّ وچّ وے،
بابل ڈولا نہیں لنگھدا ۔
اک اٹّ پٹا دیواں،
دھیے گھر جا اپنے ۔

تیرے باغاں دے وچّ وچّ وے،
بابل گڈیاں کون کھیڈے ؟
میریاں کھیڈن پوتریاں،
دھیے گھر جا اپنے ۔

تیرے محلاں دے وچّ وچّ وے،
بابل چرکھا کون کتے ؟
میریاں کتن پوتریاں،
دھیے گھر جا اپنے ۔

میرا چھٹا کسیدڑا وے،
بابل دسّ کون کڈھو ؟
میریاں کڈھن پوتریاں،
دھیے گھر جا اپنے ۔

دیویں وے بابلا اوس گھرے،
جتھے سسّ بھلی پردھان،
سہرا سردار ہووے ۔

ڈاہ پیڑھا بہندا ساہمنے وے،
متھے کدے نہ پاندی وٹّ،
بابل تیرا پنّ ہووے ۔
تیرا ہووےگا وڈڑا جس،
بابل، تیرا پنّ ہووے ۔

دیویں وے بابلا اوس گھرے،
جتھے سسّ دے باہلڑے پتّ،
اک منگیئے، اک ویاہیے،
وے میں شادیاں ویکھاں نت،
بابل تیرا پنّ ہووے ۔
تیرا ہووےگا وڈڑا جس،
بابل تیرا پنّ ہووے ۔

دیویں وے بابلا اوس گھرے،
جتھے مجھاں بوریاں سٹھّ،
اک رڑکاں اک جماواں
وے میرا چاٹیاں دے وچّ ہتھ،
بابل تیرا پنّ ہووے ۔
تیرا ہووےگا وڈڑا جس،
بابل، تیرا پنّ ہووے ۔

دیویں دیویں وے بابلا اوس گھرے،
جتھے درزی سیوے پٹّ،
اک پاواں اک ٹنگنے،
میرا وچ صندوقاں دے ہتھ،
بابل تیرا پنّ ہووے ۔
تیرا ہووےگا وڈڑا جس،
بابل تیرا پنّ ہووے ۔

دیویں وے بابلا اوس گھرے،
جتھے گھاڑ گھڑے سنیار،
اک پاواں دوجا ڈبڑے،
وے میرا وچّ ڈبیاں دے ہتھ،
بابل تیرا پنّ ہووے ۔
تیرا ہووےگا وڈڑا جس،
بابل تیرا پنّ ہووے ۔

بیٹی چندن دے اوہلے کیوں کھڑی ؟
میں تاں کھڑی ساں بابل جی دے پاس،
کراں ارداس، بابل ور لوڑیئے ۔

جائیے کیہو جیہا ور لوڑیئے ؟
بابل جیوں تاریاں وچوں چن،
چناں وچوں کاہن،
گھنئیا ور لوڑیئے ۔

بھینیں چندن دے اوہلے کیوں کھڑی ؟
میں تاں کھڑی ساں ویر جی دے پاس،
کراں ارداس، ویرے ور لوڑیئے ۔

نی بھیننے کیہو جیہا ور لوڑیئے ؟
وے ویرا، جیوں بیراں وچوں بیر،
رام چندر ور لوڑیئے ۔

دھیے چندن دے اوہلے کیوں کھڑی ؟
میں تاں کھڑی ساں ماما جی دے پاس،
کراں ارداس، ماما ور لوڑیئے ۔

نی دھیے کیہو جیہا ور لوڑیئے ؟
ماما جی جیوں دنیاں وچّ دانی،
ہریش چندر ور لوڑیئے ۔

چڑھ چوبارے ستیا بابل،
آئی بنیرے دی چھاں ۔
توں ستا لوکیں جاگدے،
گھر بیٹڑی ہوئی مٹیار ۔

چھنا تاں بھریا دودھ دا واری،
نھاون چلی آں تلا ۔
میل ہووے جھٹّ جھڑ جاوے واری،
روپ نہ جھڑیا جا ۔

مائی نی سن میریئے واری،
بابل میرے نوں سمجھا ۔
ساڈے تاں ہان دیاں ساہرے واری،
ساڈڑے من وچ چا۔

بابل روندے دی داڑھی بھجی واری،
مائی نے دتا دریا چلا ۔
ویرے روندے دا رومال بھجا واری،
بھابو دے من چا۔

چڑھ چوبارے ستیا چاچا،
آئی بنیرے دی چھاں۔
توں ستا لوکیں جاگدے،
گھر بھتیجی ہوئی مٹیار ۔

چھنا تاں بھریا دودھ دا واری،
نھاون چلی آں تلا ۔
میل ہووے جھٹّ جھڑ جاوے واری،
روپ نہ جھڑیا جا ۔

چاچی نی سن میریئے واری،
چاچے میرے نوں سمجھا۔
ساڈے تاں ہان دیاں ساہرے واری،
ساڈڑے من وچ چا۔

چاچے روندے دی داڑھی بھجی واری،
چاچی نے دتا دریا چلا۔
ویرے روندے دا رومال بھجا واری،
بھابو دے من چا۔

میں تینوں آکھدی بابلا،
میرا اسو دا کاج رچا وے ہاں ۔
انّ نہ ترکے کوٹھڑی،
تیرا دہیں نہ عملہ جاوے ۔
بابل میں بیٹی مٹیار ۔
وے بابل دھرمی، میں بیٹی مٹیار ۔

اندر چھڑیئے، باہر دلیئے ۔
دتا سو کاج رچا ۔
بابل میں بیٹی مٹیار ۔
وے بابل دھرمی، میں بیٹی مٹیار ۔

بابل میرے داج بہت دتا ۔
موتی دتے انتول ۔
بابل میں بیٹی مٹیار ۔
وے بابل دھرمی، میں بیٹی مٹیار ۔

داج تے دان بہت دتا ۔
دتے سو ہست لدا ۔
ہستاں دے پیریں بابل جھانجراں،
چھنکار پیندا جا ۔
بابل میں بیٹی مٹیار ۔
وے بابل دھرمی، میں بیٹی پرنا ۔

(ترکنا=خراب ہونا،عملہ جانا=
کھٹا ہو جانا)

نکی نکی سوئی وٹواں دھاگہ
بیٹھ کسیدڑا کڈھ رہیاں
آؤندے جاندے راہی پچھدے
توں کیوں بیبی رو رہیاں
بابل میرا صاحا سدایا
میں پردیسن ہو رہیاں

نکی نکی سوئی وٹواں دھاگہ
بیٹھی ہار پرو رہیاں
آؤندے جاندے راہی پچھدے
توں کیوں بیبی رو رہیاں
ویرے میرے کاج رچایا
میں پردیسن ہو رہیاں

نکی نکی سوئی وٹواں دھاگہ
بیٹھی ہار پرو رہیاں
آؤندے جاندے راہی پچھدے
توں کیوں بیبی رو رہیاں
مامے میرے کاج رچایا
میں پردیسن ہو رہیاں

نویں پہاڑاں دے پربت،
ہور نویاں نہ کوئی ۔

نویاں لاڈو دا بابل،
جنھے بیٹی ویاہی ۔
توں کیوں رویا بابل جی،
جگّ ہندڑی آئی ۔

موراں دیاں پیلاں دیکھ کے
بابل چھم-چھم رویا ۔
توں کیوں رویا بابل جی،
جگّ ہندڑی آئی ۔
نویاں لاڈو دا بابل،
جنھے بیٹی ویاہی ۔

نویاں لاڈو دا تایا
جنھے بیٹی ویاہی ۔
توں کیوں رویا تایا جی،
جگّ ہندڑی آئی ۔

موراں دیاں پیلاں دیکھ کے
تایا چھم-چھم رویا ۔
توں کیوں رویا تایا جی،
جگّ ہندڑی آئی ۔

نویں پہاڑاں دے پربت،
ہور نویاں نہ کوئی ۔

کوٹھا کیوں نویاں،
دھرمی کیوں نویاں،
اس کوٹھے دی چھت پرانی،
کوٹھا دھرمی تاں نویاں۔

بابل کیوں نویاں،
دھرمی کیوں نویاں،
اس بابل دی کنیا کوآری،
بابل دھرمی تاں نویاں۔

ماما کیوں نویاں،
دھرمی کیوں نویاں،
اس مامے دی بھانجی کوآری،
ماما دھرمی تاں نویاں۔

چاچا کیوں نویاں،
دھرمی کیوں نویاں،
اس چاچے دی بھتیجی کوآری،
چاچا دھرمی تاں نویاں۔

ویرا کیوں نویاں،
دھرمی کیوں نویاں،
اس ویرے دی بھین کوآری،
ویرا دھرمی تاں نویاں۔

گیت

چیتر نہ جائیں چنا، کھڑی بہار وے
وساکھ نہ جائیں چنا، چمبا مولیا

جیٹھ نہ جائیں چنا، لوآں لونہدیاں
ہاڑ نہ جائیں چناں، دھپاں ڈاڈھیاں

ساون نہ جائیں چنا، لگیاں جھڑیاں
بھادروں نہ جائیں چنا، جھولیئے جھولنا

اسو نہ جائیں چنا، پتر مناونے
کتے نہ جائیں چنا، بلن دیوالیاں

مگھر نہ جائیں چنا، لیف رنگاونے
پوہ نہ جائیں چنا، راتاں وے کالیاں

ماگھ نہ جائیں چنا، لوہڑی مناونی
پھگن نہ جائیں چنا، رتّ سہاونی
باراں مہینے چنا، رل مل کھیڈیئے

اڈ جا چڑیئے نی، اڈ بہہ جا کھڑکی ۔
میری امبڑی باجھوں نی، سبھ دیون جھڑکی ۔
میرے بابل دتڑی دورے
دورے وے، سن دھرمی ویرا، پردیسن بیٹھی جھورے ۔

اڈ جا چڑیئے نی، اڈ بہہ جا چھت نی
میری امبڑی باجھوں نی، کون دیوے متّ نی
میرے بابل دتڑی دورے،
دورے وے، سن دھرمی ویرا، پردیسن بیٹھی جھورے ۔

اڈ جا چڑیئے نی، اڈ بہہ جا ریتے
میری امبڑی باجھوں نی، کون کردا چیتے ؟
میرے بابل دتڑی دورے
دورے وے، سن دھرمی ویرا، پردیسن بیٹھی جھورے ۔

اڈ جا کاواں وے، تیریاں لمیاں چھاواں
مرن متریئیاں وے، جگ جگ جیون ماواں
میرے بابل دتڑی دورے
دورے وے، سن دھرمی ویرا، پردیسن بیٹھی جھورے ۔

اڈ جا چڑیئے نی اڈ بہہ جا روڑی
میری امبڑی باجھو نی، کون بھیجے ڈوری ؟
میرے بابل دتڑی دورے
دورے وے، سن دھرمی ویرا، پردیسن بیٹھی جھورے ۔

اڈ جا چڑیئے نی اڈ بہہ جا کانے
میری امبڑی باجھوں نی، سسّ دیوے طعنے ؟
میرے بابل دتڑی دورے
دورے وے، سن دھرمی ویرا، پردیسن بیٹھی جھورے ۔

ہریئے نی رس بھریئے کھجورے،
کن دتا ایڈی دورے۔
بابل میرا دیساں دا راجا،
اوس دتا ایڈی دورے۔
ماتا میری محلاں دی رانی،
داج دتا گڈّ پورے۔

ہریئے نی رس بھریئے کھجورے،
کن دتا ایڈی دورے۔
چاچا میرا دیساں دا راجا،
اوس دتا ایڈی دورے۔
چاچی میری محلاں دی رانی
داج دتا گڈّ پورے۔

ہریئے نی رس بھریئے کھجورے،
کن دتا ایڈی دورے۔
ماما میرا دیساں دا راجا،
اوس دتا ایڈی دورے۔
مامی میری محلاں دی رانی
داج دتا گڈّ پورے۔

ہریئے نی رس بھریئے کھجورے،
کن دتا ایڈی دورے۔

اچڑا برج لاہور دا، وے چیرے والیا
ہیٹھ وگے دریا، وے سجن میریا
مل مل نھاون گوریاں، وے چیرے والیا
لین ربّ دا ناں، وے سجن میریا

کوٹھے اتے کوٹھڑی، وے چیرے والیا
کوٹھے 'تے تصویر، وے سجن میریا
میں دریا دی مچھلی، وے چیرے والیا
توں دریا دا نیر، وے سجن میریا

کوٹھے اتے کوٹھڑی، وے چیرے والیا
دھر کوٹھے تے وا، وے جانی میریا
شکر ہووے تاں ونڈیئے، وے کنٹھے والیا
روپ نہ ونڈیا جا، وے جانی میریا
دھاگہ ہووے تاں توڑیئے وے کنٹھے والیا
پریت نہ توڑی جا، وے جانی میریا

ڈھل گئے ترنگڑ خطیاں، وے چیرے والیا
ہو چلی اے پربھات، وے جانی میریا
مینوں مہنے دین سہیلیاں، وے چیرے والیا
میری پرط نہ پچھی بات، وے جانی میریا

پیہ پیہ وے میں بھردی پراتاں
اپنیاں ماواں باجھوں
وے کوئی پچھدا نہ باتاں
اکھیاں جل بھر آئیاں نیں مائی
اکھیاں ڈلھ ڈلھ پیندیاں نیں مائی

اک رات وے ہنیری
دوجا دیش وے پرایا
پیہ پیہ وے میں بھردی بھڑولے
آپنیاں ویراں باجھوں
کوئی مکھوں نہ بولے
اکھیاں جل بھر آئیاں نیں مائی
اکھیاں ڈلھ-ڈلھ پیندیاں نیں مائی

سن اوٹھاں والیو وے
کی لدّ لئیاں سی واہیاں
جے تسیں نوکر سی جانا
اسیں کاہنوں سی ویاہیاں
اکھیاں جل بھر آئیاں نیں مائی
اکھیاں ڈلھ-ڈلھ پیندیاں نیں مائی

اچے بہہ کے وے نرما کتدی وے ویرا
وے میریا ہنسیا ویرا
توں آ جا وے بر زرورے

اج نہ آواں کل نہ آواں بیبی
پرسوں نوں آؤنگا نیں بر زرورے

کتھے بنھاں نیں نیلا گھوڑا
نیں میریئے رانیئے بھینے
کتھے ٹنگاں نیں تیر کمان

باغیں بنھ دے وے نیلا گھوڑا ویرا
وے میریا ہنسیا ویرا
کیلے ٹنگ دے وے تیر کمان

لما وہڑھا وے منجا ڈاہ لے ویرا
گلاں کریئے وے ویرا بھین-بھرا
نیانے ہندیاں دے مرگے ماپے بھینے
گلیاں رلدے نیں رنگ مجیٹھ

وے پپلا تو آپ وڈا، پریوار وڈا
پتیا نے چھہبر لائی ۔

وے ڈاہنیا توں باجھ تینوں سردا ناہیں۔
پتیا نے چھہبر لائی۔

وے بابل تو آپ وڈا، پریوار وڈا
بھائیاں تو باجھ تینوں سردا ناہیں۔

وے بابل تو آپ وڈا، پریوار وڈا
چاچیا تو باجھ تینوں سردا ناہیں۔

وے بابل تو آپ وڈا، پریوار وڈا
لاگیا تو باجھ تینوں سردا ناہیں۔

وے بابل تو آپ وڈا، پریوار وڈا
پتیا تو باجھ تینوں سردا ناہیں۔

وے میں باغ لوایا سوہنا،
وے توں پھلاں دے پجّ آ
میریا گورکھ ناتھا پورنا ۔

نیں میں تیرے باغیں نہ آواں
توں تاں لگیں دھرم دی ماں،
میریئے عقلاں سمجھ سیانیئے۔

وے میں نہ جمیا نہ پالیا
میں کس بدھ تیری ماں ؟
میریا گورکھ ناتھا پورنا۔

نی توں میرے باپ دی استری،
اس بدھ دھرم دی ماں
میریئے عقلاں سمجھ سیانیئے۔

ککرے نی کنڈیالیئے،
کیہنے توڑے تیرے ٹاہلے،
نی ہریاں نی پتاں والے۔

اینھی اینھی راہیں راجا لنگھیا،
اوہنے توڑے میرے ٹاہلے،
نی ہریاں نی پتاں والے۔

کیہنے اساریاں محل تے ماڑیاں،
کیہنے چمکایا بوہا بار،
نی شریہاں دے پتے ہرے۔

بابل اساریاں محل تے ماڑیاں،
امڑی نے چمکائے بوہے بار،
نی شریہاں دے پتے ہرے۔

کیہنے اساریاں اوہ اچیاں باریاں،
کیہنے لکھے تتر مور،
نی شریہاں دے پتے ہرے۔

ویرن اساریاں اچیاں باریاں،
بھابو نے لکھے تتر مور،
نی شریہاں دے پتے ہرے۔

کون ستا چڑھ اچیاں باریاں،
کون جھولے ٹھنڈی ہوا،
نی شریہاں دے پتے ہرے۔

اچے چڑھ ستا سری رام کرشن،
رکمنی جھولے ٹھنڈی ہوا،
نی شریہاں دے پتے ہرے۔

سندر مندریئے ہو
تیرا کون وچارا ہو
دلا بھٹی والا ہو
دلے دی دھی ویاہی ہو
سیر شکر پائی ہو
کڑی دے بوجھے پائی ہو
کڑی دا لال پٹاکا ہو
کڑی دا سالو پاٹا ہو
سالو کون سمیٹے ہو
چاچا گالی دیسے ہو
چاچی چوری کٹی ہو
زوراوراں نے لٹی ہو
زمیدار سداؤ ہو
گن گن پولے لاؤ ہو
اک پولا گھس گیا ہو
زمیدار وہوٹی لے کے نسّ گیا ہو
ہو ہو ہو ہو ہو ہو ہو ہو

پپل دیا پتیا وے کیہی کھڑ کھڑ لائی آ
پتّ جھڑے پرانے رتّ نویاں دی آئی آ

پپل دیا پتیا وے کیہی چھوڈی لالی آ
اہل جوانی ڈھولا اسیں پیکے گالی آ

پپل دیا پتیا وے کیہی چھاں کیتی آ
عمر بسنتی چنا ساڈی ایویں بیتی آ

پپل دیا پتیا وے کیہیاں چھڈیاں لگراں نی
ڈھول پردیسی سئیؤ کون لیاوے خبراں نی

پپل دیا پتیا تیرے پتّ نی ساوے وے
نت کرلاواں بیبا، میں تیرے ہاوے وے

دودھ کڑھے ملائیاں زور ماہیا
سسّ لڑے پتاں دے زور ماہیا
میں وی وساں پچھے دے زور ماہیا
ٹٹّ جان کناں دیاں والیاں
مر جان سکھالن والیاں
ٹٹّ جائے گلی دی گانی
گھر آئے دلاں دا جانی
میں گھول پتاسے پینی آں
میں ماہیئے بناں نہ جینی آں

دودھ کڑھے ملائیاں زور ماہیا
نند لڑے ویراں دے زور ماہیا
میں وی وساں پچھے دے زور ماہیا
ٹٹّ جان کناں دیاں والیاں
مر جان سکھالن والیاں
ٹٹّ جائے گلی دی گانی
گھر آئے دلاں دا جانی
میں گھول پتاسے پینی آں
میں ماہیئے بناں نہ جینی آں

کنکاں تے چھولیاں دا کھیت،
ہولی ہولی نسریگا ۔
بابل دھرمی دا دیش،
ہولی ہولی وسریگا ۔
مائی ایڈے بول نہ بول،
اسیں تیرے نہ آوانگے ۔
بابل دھرمی دا دیش،
کدی پھیرا پا جاوانگے ۔

کنکاں تے چھولیاں دا کھیت،
ہولی ہولی نسریگا ۔
مامے دھرمی دا دیش،
ہولی ہولی وسریگا ۔
مامے ایڈے بول نہ بول،
اسیں تیرے نہ آوانگے ۔
مامے دھرمی دا دیش،
کدی پھیرا پا جاوانگے ۔

کنکاں تے چھولیاں دا کھیت،
ہولی ہولی نسریگا ۔
ویرے دھرمی دا دیش،
ہولی ہولی وسریگا ۔
بھابو ایڈے بول نہ بول،
اسیں تیرے نہ آوانگے ۔
ویرے دھرمی دا دیش،
کدی پھیرا پا جاوانگے ۔

اچی گلی پر جاندیاں ویرا وے
میرا ویر ملکے جانا وے
ککن ملاں بھینے میریئے نی
میرے ساتھی لنگھ گئے دور
میری بھین پھیر ملانگے نی ۔

ساتھیاں تیریاں نوں باہوں پھڑاں وے
تینوں پا لواں گھیرا
میرا ویر ملکے جانا وے
ککن ملاں بھیناں میریئے نی
میرے ساتھی لنگھ گئے دور
میری بھین پھیر ملانگے نی ۔

ساتھیاں تیریاں نوں منجا پیڑھی وے
تینوں رتڑا پلنگھ نمار
میرا ویر ملکے جانا وے
ککن ملاں بھینے میریئے نی
میرے ساتھی لنگھ گئے دور
میری بھین پھیر ملانگے نی ۔

ساتھیاں تیریاں نوں چول پوراں وے
تینوں پوری پرشاد
میرا ویر ملکے جانا وے
ککن ملاں بھینے میریئے نی
سسّ تیری نوں تیور
میری بھین پھیر ملانگے نی ۔

تیور میں اپنے کولوں جوڑاں وے
کوٹھی تیرا پا دیاں ناں
میرا ویر ملکے جانا وے
ککن ملاں بھینے میریئے نی
توری بھابو لڑو میرے نال
میری بھین پھیر ملانگے نی ۔

بھابو نوں نہ دسیں میرے ویرنا
وے اپنے دوہاں دا پیار
میرا ویر ملکے جانا وے ۔

دیوا بلے ساری رات
میریا ظالمہ
دیوا بلے ساری رات
بتیاں بٹا رکھدی
میریا ظالمہ
دیوا بلے ساری رات ۔

آویگا تاں پچھ لوانگی
میریا ظالمہ
کتھے گزاری ساری رات
بتیاں بٹا رکھدی
میریا ظالمہ
دیوا بلے ساری رات ۔

آویگا تے بجھ لوانگی
میریا ظالمہ
کتھے گزاری ساری رات
بتیاں بٹا رکھدی
میریا ظالمہ
دیوا بلے ساری رات ۔

اڈدا وے جاویں کاواں
بہندا جاویں وے
بہندا تے جاویں میرے پیکڑے ۔

اک نہ دسیں میری ماں رانی نوں
روؤگی اڑیا میریاں گڈیاں پھول کے ۔

اک نہ دسیں میرے باپ راجے نوں
روؤگا اڑیا بھری کچہری چھوڑ کے ۔

اک نہ دسیں میری مٹھڑی بھین نوں
روؤگی اڑیا ترننجن چھوڑ کے ۔

اک نہ دسیں میری بھابو رانی نوں
ہسوگی اڑیا اوہ پیکے جا کے ۔

دسیں وے کاواں دسیں ویر میرے نوں
آؤگا اڑیا نیلا گھوڑا پیڑ کے ۔

اڈدا وے جاویں کاواں
بہندا جاویں وے
بہندا تے جاویں میرے پیکڑے ۔

مائی پیہڑی بیٹھیئے نی
دھیاں کیوں دتیاں دور، ساون آیا ۔

بابل کرسی بیٹھیا وے
دھیاں کیوں دتیاں دور، ساون آیا ۔

سن وے ویرا راجیا
بھیناں کیوں دتیاں دور، ساون آیا ۔

پنج سیر پنیاں پا کے، مائی میریئے
ویر میرے نوں بھیج، ساون آیا ۔

اچڑے اچڑے چونتڑے چڑھ
کھڑی اڈیکاں راہ، ساون آیا ۔

کوٹھے تاں چڑھ کے کوکدی
وے نیویں تھاں کھڑکے روندی
وے کتے دس نہ آؤندا
بابل تیرا دیس، ساون آیا ۔

کوٹھے تاں چڑھ کے ویکھدی
نی میریئے رانیئیں ماں
کوئی بھوں وچّ آؤندا دور، ساون آیا ۔

آؤندا نی مائی آؤندا
کوئی ویر چڑھیا سردار
کتھے تاں رکھاں گٹھڑی نی رانیئیں ماں
کتھے اتاراں ویر، ساون آیا ۔

کلی تاں ٹنگاں گٹھڑی میریئے رانیئیں ماں
کوئی محلیں اتاراں ویر، ساون آیا ۔

ہسّ ہسّ کھولھاں گٹھڑی میری رانیئیں ماں
کوئی رو رو پچھدی بات، ساون آیا ۔

ماواں تے دھیاں رل بیٹھیاں نی مائی
کوئی کر دیاں گلوڑیاں
کنکاں لمیاں دھیاں کیوں جمیاں نی مائی ۔

ماواں تے دھیاں دی دوستی نی مائی
کوئی ٹٹدی اے قہراں دے نال
کنکاں نسریاں دھیاں کیوں وسریاں مائی ۔

دوروں تے آئی ساں چل کے نی مائی
تیرے در وچّ رہیاں کھلو
بھابیاں نے پچھیا ای سکھ سنیہا
ویراں نے دتا پیار
کنکاں لمیاں دھیاں کیوں جمیاں نی مائی ۔

چولی نوں آئیاں نی عرقاں نی مائی
میرے سالو نوں آیا لنگار
اگے تے ملدی سیں نت نی مائی
ہن دتا ای کاہنوں وسار
کنکاں نسریاں دھیاں کیوں وسریاں مائی ۔

کوٹھے تے چڑھ کے ویکھدی نی مائی
کوئی ویکھدی ویرے دا راہ
دوروں تے ویکھاں میرا ویر پیا آئے
میرے آیا ساہ وچّ ساہ
کنکاں لمیاں دھیاں کیوں جمیاں نی مائی ۔

جند نمانی مائی ہوکے بھردی
تیرے بنا میرا کوئی نہ دردی
کنکاں نسریاں دھیاں کیوں وسریاں مائی ۔

ماواں تے دھیاں رل بیٹھیاں نی مائی
کوئی کر دیاں گلوڑیاں
کنکاں لمیاں دھیاں کیوں جمیاں نی مائی ۔

بوہے تے بہنیاں آتھنے نی مائی
میں لواں بھراواں دا ناں
کنکاں لمیاں دھیاں کیوں جمیاں نی مائی ۔

کسے گوانڈھن نے آکھیا نی مائی
تیرا آیا ای پیو بھرا
من وچّ ہوئیاں نے شادیاں نی مائی
میرے ویہڑے نوں لگا اے چاء
کنکاں نسریاں دھیاں کیوں وسریاں مائی ۔

بھابیاں انگ سہیلیاں نی مائی
میرے ویراں دی ٹھنڈھڑی چھاں
بھابیاں مارن جندرے نی مائی
میرا ہن کوئی دعوہ وی نہ
کنکاں نسریاں دھیاں کیوں وسریاں مائی ۔

مٹی دا بتّ میں بنانیاں نی مائی
اوہدے گل لگّ کے رو نی لاں
مٹی دا بتّ نہ بولدا نی مائی
میں رو رو حالَ گنوا
کنکاں لمیاں دھیاں کیوں جمیاں نی مائی ۔

ماواں تے دھیاں رل بیٹھیاں نی مائی
کوئی کر دیاں گلوڑیاں
کنکاں لمیاں دھیاں کیوں جمیاں نی مائی ۔

مدھانیاں
ہائے اوہ میرے ڈاڈھیا ربا
کہنا جمیاں کہناں نے لے جانیاں

چھولے
بابل تیرے مہلانوچوں
سترنگیا کبوتر بولے

چھوئی
بابل تیرے محلاں وچوں
تیری لاڈو پردیسن ہوئی

فیتہ
ایہناں سکیاں بھابیاں نے
ڈولا تور کے کچا دودھ پیتا

فیتہ
میرے اپنے ویراں نے
ڈولا تور کے اگانھ نوں کیتا

کلیاں
ماواں دھیاں ملن لگیاں
چارے کندھاں نے چوبارے دیاں ہلیاں

چن کتھاں گزاری ائی رات وے
مینڈا جی دلیلاں دے وات وے

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا ماہی کوٹھے سکدا گھاہ بھلا
عاشقاں جوڑیاں پوڑیاں تے معشوقاں جوڑے راہ بھلا

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا ماہی کوٹھے سکدی ریت بھلا
اساں گندائیاں مینڈھیاں توں کسے بہانے ویکھ ذرا

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا ماہی کوٹھے تے تنور بھلا
پہلی روٹی توں کھاویں تینڈے ساتھی نسّ گئے دور بھلا

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا چن کوٹھے تے تندور بھلا
ہسدیاں ہسدیاں کر گیوں کیوں دل نوں چکناچور بھلا

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا ماہی اوتھے بیٹھا کاں بھلا
توں تے مینکوں بھل گئیں میں تے اجے وی تیری ہاں بھلا

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا ماہی کوٹھے سکدیاں توریاں
کلیاں راتاں جاگ کے میں نپیاں تیریاں چوریاں

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا ماہی کوٹھے دے وچّ باریاں
ہن تاں واپس آ ماہی توں جتیا تے میں ہاریاں

(ائی=حئی،ہے، مینڈا=میرا، پر-کوٹھڑا=
پر-کوٹھڑا، تنور=تندور، میکوں=مینوں)

اج دی دہاڑی رکھ ڈولی نی ماں ۔
روھاں بابل دی بن کے گولی نی ماں ۔

میری ڈولی نوں تور چھپا کے نی ماں،
دھیاں کڈھن گھروں ہتھیں ماپے نی ماں ۔

میری ڈولی نوں رجّ کے ویکھ نی ماں،
میں چلی بگانڑے دیس نی ماں ۔

میری ڈولی نوں رتڑے ہیرے نی ماں،
مینوں وداع کرن سکے ویرے نی ماں ۔

میری ڈولی نوں لگڑے لاچے نی ماں،
مینوں وداع کرن سکے چاچے نی ماں ۔

میری ڈولی نوں چکدے کامے نی ماں،
مینوں وداع کرن سکے مامے نی ماں ۔

میری ڈولی نوں لگڑے چھاپے نی ماں،
مینوں وداع کریندے ماپے نی ماں ۔

وینی پتلی ونگاں موکلیاں
ایہہ ونگاں میری ماں نے چڑھائیاں
رکھاں کلیجے لا، ونگاں موکلیاں...

ایہہ ونگاں میری سسّ نے چڑھائیاں
رکھاں اکھاں نال لا، ونگاں موکلیاں...

جاں

ایہہ ونگاں میری سسّ نے چڑھائیاں
بھناں تھملے دے نال، ونگاں موکلیاں...

نی توں سن پترے دی ماں،
آکرے اتھرے پترے دی ماں
اپنے پترے نوں سمجھا
ساڈی وینی گیا مروڑ، ونگاں موکلیاں...

جادو مکر گیا مکران
ساڈی وکھتاں دے وچ جان
پلہ چھڈا کے نکل گیا
وینی پتلی ونگاں موکلیاں

گھیؤ وچّ میدا تھوڑھا پیا
سسّ مینوں گالیاں دے
نہ دے سسے گالیاں
ایتھے میرے کون سنے

پپلی اوہلے میری ماتا کھڑی
رو-رو نین پرووے
نہ رو ماتا میریئے
دھیاں جمیاں دے درد برے

گھیؤ وچّ میدا تھوڑھا پیا
سسّ مینوں گالیاں دے
نہ دے سسے گالیاں
ایتھے میرا کون سنے

پپلی اوہلے میرا باپ کھڑا
رو-رو نین پرووے
نہ رو باپو میریا
دھیاں جمیاں دے درد برے

اڈیں اڈیں میرے تلیئر کالے،
لمبی لائیں وے اڈاری ۔
جا آکھیں میرے شہہ نوں وے دلھو،
گوری منوں کیوں وساری ۔

نہ تساں بھیجیا سکھ دا سنیہا،
نہ تساں بھیجیاں چٹھیاں ۔
کی میرے ماہیا تیں منو وے وساری،
کی میں بھئی پرانی ؟

لکھنے جوگا کاغذ نہینؤں،
کلمے جوگ نہ کاہی ۔
دل دا ٹکڑا میں کاغذ بناواں،
انگلیاں کٹّ کاہی ۔

لکھنے بیٹھی کنج لکھاں میں،
کول نہیں ہے شاہی ۔
نیناں دا کجلا میں شاہی بناواں،
ہنجھوآں دا پانیاں پانی ۔

ڈھلے پرچھاویں چٹھی واچن بیٹھی،
روندے نین نمانے !
نہ رووو نین نمانیوں وے،
کون دلاں دیاں جانے !

چڑھیا مہینہ چیت دلاں دے بھیت،
کوئی نہیں جاندا ۔
اوہ گیا پردیس جو ساڈے ہان دا ۔

چڑھیا مہینہ وساکھ امبے پکی داخ،
امبے رس چو پیا ۔
پیا گیا پردیس کہ جیؤڑا رو پیا ۔

چڑھیا مہینہ جیٹھ کہ جیٹھ پلیٹھ
کہ جیٹھ جٹھانیاں ۔
پیا وسے پردیس کہ من نہیں بھانیاں ۔

چڑھیا مہینہ ہاڑ تپن پہاڑ
کہ بلن انگیٹھیاں ۔

چڑھیا مہینہ سون مینہہ ورسون
اڈن بھمبیریاں ۔
پیا وسے پردیس کہ من دلگیریاں ۔

بھادھوں کا بھدرکا میری نتھّ مارے جھبکا
کہ متھے دونیاں ۔
پیا وسے پردیس کہ من ن بھونیاں ۔

چڑھیا مہینہ اسو سن بھولیئے سسو !
سن من دی بھولیئے !
پیا وسے پردیس کدھے نال بولیئے ۔

چڑھیا مہینہ کتک ماہی میرا اٹک
کہ آئی دیوالی اے ۔
پیا وسے پردیس کی دیوے بالیئے ۔

چڑھیا مہینہ مگھر کتنیاں کھدر
کہ لیف رنگانیاں ۔
پیا وسے پردیس کہ ٹنگنے پانیاں ۔

چڑھیا مہینہ پوہ ہتھیں پیریں کھوہ
کہ چول میرے ڈلھ جاون ۔
نندے ! گھر آوے تیرا ویر سبھے دکھ بھل جاون ۔

چڑھیا مہینہ ماگھ رنھینیاں ساگ
ہانڈی پانی پاویئے ۔
پیا آوے میرے کول تاں رل مل کھاویئے ۔

چڑھیا مہینہ پھگن کہ واواں وگن
پتہ نہیں ڈھول دا ۔
پیا وسے پردیس کہ جیؤڑا ڈولدا ۔

اک ماہ، دو ماہ، تنّ چلدے آئے ۔
وے لال، جموں دریا پتن ڈیرے لائے ۔
جموں دریا پتن بھلا ٹکانا،
جی لال. اٹکاں دا راہ سانوں دسّ کے جانا ۔

چیت دے مہینے نوں رکھاں نراتے
میں جپاں بھگوان لال ! آ مل آپے ۔

ویساکھ پکی داخ کچی اک توڑ ن سکاں ۔
جی لال پردیس، اسنوں ربّ دیاں رکھاں ۔

جیٹھ گھوڑا ہیٹھ، دھپاں پین بلائیں ۔
وے لال دماں دیا لوبھیا ! پردیس ن جائیں ۔
میں کتانگی نکڑا توں بیٹھا کھائیں ۔
ناراں دی کھٹی نی گوریئے، کجھ برکت ناہیں ۔
مرداں دی کھٹی نی گوریئے، چوڑے چھنکن باہیں ۔

ہاڑ دے مہینے جی دپٹے سیواں،
میرا لال پردیس جی میں گھڑی ن جیواں ۔

ساون دے مہینے جی دو کن من کنیاں ۔
جوبن دیاں لہراں وے، سانوں مشکل بنیاں ۔

بھادوں دے مہینے جی بمبیہا بولے،
وے لال ! سنڑی ہے سیج، میرا جیؤڑا ڈولے ۔

اسو دے مہینے وے نوں میں رکھاں نراتے ۔
جی لال وے ! سانوں کویں آ مل آپے ۔

کتک دے مہینے وے دیوالی آئی ۔
جنہاں گھر لال تنھاں دھری کڑاہی ۔
لال لئی میں پکائے ستّ پکوان نیں ۔
گھر مڑ آ وے میرے انترجامی ۔

مگھر مہینے جی میں لیف بھراواں،
لال ! تسیں پردیس کجھ چتّ نہ بھاواں ۔

پوہ دے مہینے جی ایہہ پیندے پالے ۔
جنہاں گھر لال جی اوہ کرماں والے ۔

ماگھ دے مہینے گھر لوہڑی آئی،
جنہاں گھر لال اوہناں، تل چولی پائی ۔
لال جنہاں پردیس تنھاں چتّ نہ بھائی ۔

پھگن دے مہینے وے ! گھر ہولی آئی ۔
جنہاں گھر لال اوہناں رل کے منائی ۔