جان والیا جان دی خیر ہووی جان لگیاں انج تے جائی دا نہیں جائیے دلاں دی سن سنا کے تے وہم کسے دے دل وچ پائی دا نہیں جے ہووے خطا تے بھلا دئیے جان بجھ کے دل ٹھکرائی دا نہیں قصور مندؔ سیانیاں آکھیا اے حساب سجناں نال مکائی دا نہیں

دانے پا کے پُچ پُچ کر کے ظالم جال دے پھنسا لیندے دِسے فرق نہ عالماں ظالماں وچ متھے رگڑ کے انج گھسا لیندے ساری زندگی اے رواوندے نے چند دن جو پہلاں ہنسا لیندے قصور مندؔ جو نسل دے اصل ہوندے گل صاف اوہ دس دسا لیندے

ہووے غلط الفاز تے نہیں اعتراز کرنا (دوستو) بے علم ان پڑھ ہاں میں کاریگر کامل مینوں نہیں ملیا ایسے واسطے رہا انگھڑ ہاں میں گنے وانگ کماد دے شکل میری کھوکھا رساں باجھوں وچوں نڑ ہاں میں قصور مند بھریا بولدا نہیں خالی کردا ہی بڑ بڑ ہاں میں

ہر کسے نوں کسے تے مان ہندا مان کسے نوں ودھیریاں پتراں دا دولت مال دا کسے نوں مان یارو کسے نوں مان اے گھوڑیاں شتراں دا عقل علم دا کسے نوں مان یارو کسے نوں مان ودھیریاں ٹکراں دا قصور مند نوں تیرا اے مان مولٰی ہر حالَ گزاردا اے شکراں دا