الف دے عشق نے راز بتایا اتے دل وچ میرے آن سمایا ج دے ہتھی میم نوں احسن ق دا اِک اِک حرف پڑھایا جس دا ج نوں علم نئی سی اُس دا علم رب آپ سکھایا اُس دی خاطر خلقت ہوئی اُس دی خاطر میلہ لایا اُس دی خاطر اِس عاجز دا الف نے آپو قلم چلایا

الف اللہ رب دا نام لئیے جنے سارا جگ بنایا اے پاک نبی دی ذات بنائی اے اتے عشق کرنا سکھایا اے ست آسمان زمین بنائے اتے عرش معلہ تے آیا اے اتے آدم دی تخلیق ہووئی اتے جگ دا میلہ لایا اے دنیا دی ترسیل چلائی رنگ رنگ دا انسان آیا اے ساریاں امتاں آندیاں رئیاں سارے نبیاں نوں بجھوایا اے توریت زبور انجیل قرآن ترت رب دا پیغام لیایا اے یار اپنے دے دیدار دی خاطر رب یار معراج بلایا اے

اکو تیری آس خدایا تے تو ہی سب دا سنگی ہر مشکل وچ مدد کریں توں تے تیری سنگت چنگی میں غافل مغرورا جھوٹا تے میں غرضاں دا مارا بخش دیویں میری سارے گناہاں تے تو ایں بخشن ہارا میں مٹی دا کچا بھانڈا تے عمل وی میرے کچے تو رحمت دا وعدہ کیتا تے تیرے وعدے سچے او گڈی نا اچی اڈی جدی پکی ڈور نا ہووے کچی ڈور تے اڈھن والا تھلے ڈگیا رووے تیز ہوا وچ کنی کھاوے جدی تانگ اناڑی پاوے اوہی گڈی اچی اڈی جنوں مرشد آپ اڑاوے

اول حمد خداوند تائیں ۔ تو ہی سب دا سائیں ہر ہر دا رکھوالہ آپو ۔ میں تے کرم کمائیں درد منداں نوں درد ستاوے ۔ اتے ستیاں آن جگاوے درد منداں دا توں درماندا ۔ سب دے درد مٹاوے مولا میریا رحمت کر دے ۔ میری اے جولی خالی سب دی جھولیاں توں بھرنا ایں ۔ بھردے جھولی خالی پتھر دے وچ کیڑے پالیں ۔ توں سب دا رکھوالہ یاری تیری سچی مولا ۔ توں ہے سب توں اعلی

اک میلہ لایا رب نے اوتھے سجدہ کیتا سب نے اک سجدہ کرن توں عاری سی اوہنوں سجدہ کرنا بھاری سی اوہنے رب اگے ناں کیتی سی اوہدے اندر بھری پلیدی سی اوہنے ڈھیر نمازاں پڑھیاں سن پر عشق نماز نہ نیتی سی جیہڑا نفس دی گل سنیندا اے او خالی ہتھ ملیندا اے جدوں مٹی تھلے جاندا اے اوہدوں روندا تے کُرلاندا اے جیہڑا نفس تو دوری پاندا اے اوہی یار دے رستے جاندا اے جو یار دی گل سنیندا احسن او سیج پھلاں دی پاندا اے

اُچا بول نا بولیں بندیا راز ناں دل دے کھولیں بندیا حق دے رستے ٹردا جا توں نا مشکل ویلے ڈولیں بندیا ہر اک دے نیں وکھرے سپنے راہ سب دے نیں اپنے اپنے کسے تے بوہتا بھار نا پاویں نا کسے نوں بوہتا تولیں بندیا سجن بنا کے چھوڑ نا جاویں نا ہور کسے نوں دکھ پچاویں نا مٹھیاں مٹھیاں گلاں کرکے ہور کسے نوں رولیں بندیا ہر دل اندر وکھریاں باتاں وکھریاں وکھریاں دسدیاں ذاتاں کسے دے گھر وچ چات نا ماریں نا عیب کسے دے پھولیں بندیا

اساں ویکھیاں لکھاں قبراں ۔ اساں ویکھے لکھ مزار کوئی بادشاہاں نوں پچھدا نئی ۔ تے آباد فقیر مزار اساں وکھیا اچیاں مکاناں نوں ۔ اتے ویکھے اسی معمار عشق فقیری تار دیوے ۔ اتے اکڑ دیندی اے مار آ ویکھ حسین دا مرتبہ ۔ ہویا جنت دا سردار اتے ویکھ یزید نوں بندیا ۔ ہویا لعنت وچ خوار توں دنیا وچ نا دل لاویں ۔ اے کدھے نا بندی یار اے یار بناندی ساریاں نوں ۔ تے کھا جاندی سب یار جے یار بنایا دنیا نوں ۔ نئی رہنا تیرا بھار توں یار بنا اس سوہنے نوں ۔ جیہڑا سب دا سچا یار

ایویں عاشقاں تے نا ہسیا کر نا کسے نوں طعنے کسیا کر جینج بُرے کماں تو بچدا نئی توں اینج چنگیا توں نا نسیا کر جے مدد کریں تے چپ ریا کر ایویں تھاں تھاں جا ناں دیسا کر جیہڑا نیکی کرے اوہدے نال تُو ہو جا ایویں سپ وانگوں نا ڈسیا کر جیہڑا یار بیلی کوئی غلطی کر دے اوہدی غلطی نوں بُھل جایا کر غلطی کرنا یاراں دا کم ہوندا اے ایویں گل گل تے نا رُسیا کر تے نفس دا گھوڑا بے قابو گھوڑا ایڈا سوکھا اے قابو آندا نئی احسن آپ نوں نیواں کر لے اینج نفس دی تانگاں کسیا کر

اپنے ہڈھ ہلایا کر مخنت کرکے کھایا کر تانگا چانکی نا کر بندیا اپنا آپ بچایا کر جھوٹ دی بوہتی عمر نئی ہوندی سچ دا ڈھول وجایا کر جے کوئی ڈگیا مل جاوے تے اپنا ہتھ ودھایا کر عاجز ہو کے لنگا حیاتی من اپنے دا صفایا کر دنیا داراں چھوڑ کے احسن سچا رب منایا کر

اڈدا جاندا ۔ میں وانگ کبوتر مینوں گھر میرا ۔ ناں ملدا اے عشق حسن دوہاں گھیرا پایا تے معاملہ سارا ۔ دل دا اے حسن آئے ۔ مینوں کھچدا جائے تے اپنی راہ ۔ لے چلدا اے جدوں عشق آئے ۔ میرے ہوش گنوائے مینوں تیرا رستہ ۔ ملدا اے اڈدا جاندا ۔ میں وانگ کبوتر مینوں گھر میرا ۔ ناں ملدا اے ایس عشق نے ایسا گھیرا پایا میرے اندر بھانبھڑ بلدا اے نا دن لنگن نا راتاں لنگن نا وقت نگوڑا لنگدا اے اڈدا جاندا ۔ میں وانگ کبوتر مینوں گھر میرا ۔ ناں ملدا اے

اُس نوں کدھے نا عقل آندی جس وچ آکڑ تے غرور ہووے تگڑا ماڑے نوں ہی آکھے بیہڑا پاویں لکھ اپنا قصور ہووے منافق دی کدھے نا بخشش ہونی پانویں دِسدا منہ تے نور ہووے رب نئی دِسدا ایس جہاں تے پانویں موسیٰ کھلوتا طُور ہووے تن توں کپڑا لانا پے جانے بندہ ایناں وی نا مجبور ہووے غم دی گَل بس اوہی جانے جیہڑا آپ غماں نال چُور ہووے پیار پائیے تے اُس ویڑے پائیے جتھے پیار نبھاون دا دستور ہووے احسن ایمرے کیوں میلے جائیے جد سجن اکھاں توں دُور ہووے

اُس نوں کوئی نا عاقل آکھے جیہڑٰا شکلاں ویکھ کے تولدا اے شکلاں وچ کی رکھیا احسن ویکھ اندروں کیہڑا پیا بولدا اے ویکھ اندروں کیہڑا پیا بولدا اے باہر اِک دن ہونا فنا اے اندر باہر ہونا جدا اے کیوں اپنے آپ نوں رولدا اے ویکھ اندروں کیہڑا پیا بولدا اے ویکھ اندروں کیہڑا پیا بولدا اے اندر باہر نئی اکو ورگےاے دویں ای وکھوں وکھ انر اِک سمندر وگدا ۔ باہر وانگ ہے ککھ اندر ہر دم قائم دائم ۔ باہر ہر پل ڈولدا اے ویکھ اندروں کیہڑا پیا بولدا اے ویکھ اندروں کیہڑا پیا بولدا اے

اک مار لکیر عقل تے میری مینوں سچی راہ دکھا مولا مینوں وہم گماناں گھیر لیا میرے سارے وہم مُکا مولا میں کچا پانڈا مٹی دا مینوں آپو آپ پکا مولا میرے عشق دا بالن گلا اے میرا بالن آپ سُکا مولا میری کشتی وچ طوفاناں دے میری کشتی آن کڈھا مولا میں کھوٹا سِکا بن گیا واں مینوں مہنگیاں وچ وِکا مولا مینوں عشق دی رمز دی سمجھ نئی مینوں عشق دا سبق پڑھا مولا

بیغیرتاں دے ٹولے نالوں اکو سچا یار نرالہ یار ہووے اور اکو ہووے پر ہووے او رکھوالہ اسی وی مرئیے یار دی خاطر اسی پائیے عشق دی مالا یار دی یاری اینج دی ہووے جیہڑی ہووے سب توں اعلی لکھ بھلایاں کرکے مینوں سبق یہی ہے ملیا بیغیرت دی یاری کولوں فیض کدھے نا ملیا توں جناں مرضی دودھ پلا لے سپ نیں سپ ہی رہنا ٹھوواں پاویں سونا کھالے وڈن توں نا مڑیا کدھی گدڑاں دے بچے شیر نئی بن دے پاویں ماس کھوا لے اپنا مشکل آوے نس جاندے نیں توکلیاں سب کجھ کٹنا

باروں چمکن وانگ جیہڑے شیش محل اندروں اجڑے باغ او ہوندے نیں لوکاں سامنے بیٹھے ہسن کھیڈن اتے کلیاں بیٹھ کے روندے نیں ظاہر باطن اک ہوندا نئی اے کوئی بھید کسے نوں دیندا نئی اے سب کرن سلاماں چڑھدے سورج ٹٹے تاریاں ول کوئی ویندا نئی اے مسجد مندر گرجے وڑیاں رب کسے نوں ملدا نئی اے رب اوناں نوں ملدا احسن جیہڑا دل نوں میلا کردا نئی اے

پھل گلاب دے کھلدے ویکھے پیراں تھلے رُلدے ویکھے انے ویکھن لگ جاندے نیں بولے بندے سندے ویکھے سوکھے ویلے اوکھے ہو گئے اوکھے ویلے ٹلدے ویکھے نکیاں نکیاں گلاں پچھے ویر ویراں نال لڑدے ویکھے شہنشاہاں دے جسماں اندر خون غریب دے رلدے ویکھے پھٹ دلاں دے سینے اوکھے سوکھے لیڑے سلدے ویکھے جد رب دی منظوری ہووے یار یاراں نوں ملدے ویکھے

پیڑا چنگا کردے بندے ڈھیر کتاباں پڑھدے بندے بندے رَل کے ذِکر کریندے وچ مسیتی لڑدے بندے بندے ڈردے بندیاں کولوں اِک دوجے توں سڑدے بندے توبہ بندیاں نے ہی کیتی رب رب وی تے کردے بندے رب بندے نوں سجدہ کرایا سجدہ رب نوں کردے بندے عشق دی لذت بندیا ای چکھی معشوق تے دل وی ہردے بندے ولی پیغمبر بندے ای ہوئے رب دے اگے بندے ای روئے بندیاں لئی اے جنت دوزخ عرش معلہ چڑھدے بندے

پچھلی راتی موت ہوئی اے ایہی گَل دا شور پچھلی راتی میں نئی مریا مریا اے کوئی ہور چنگا ہویا اویو ای مریا ایویو سی اِک چور اندر اُس دے کالک وسدی باہروں دسدا اے مور چنگا بندہ ہو جائے پیڑا لاندا اے اے زور اوہی اوہدے کولوں بچدا جیہڑا آپ تے کردا غور اِس دا سنگی مشکل پاندا جد جاندا اے وچ گور

پیڑے چنگےنفساں وچوں سر سُٹ کے لنگ جائیے جی دوجیاں نوں بعدوں گلاں کرئیے اسی اپنا فرض نبھائیے جی اینج نفس دی مارا ماری اے سب نفس دے پچھے چلدے نیں ایتھے سب دا ایہی قصہ اے کینوں سچی گل سنائیے جی ایتھے کئی آئے اور رُل گئے نیں نا اپنا آپ بچایا جی چل دل دی صفائی کر لے احسن اسی اپنا آپ بچائیے جی بڑا سوکھا ہوندا کسے میلا کہنا پر اپنے لئی اوکھا اے کسے نوں میلا کہن توں پہلاں چل اپنی میل مکائیے جی اے دنیا مسافر خانہ اے نا ایتھے دل لگائیے جی اپنا آپ بھلا کے احسن چل سچا رب منائیے جی

پھل گلاب دے سوہنے لگدے جد ہون ٹہنی دے اتے توڑ لئی اے تے پیری رُلدے یا ملدے قبراں اُتے پھلاں دی سب سیج سجاندے اَتے رَل کے شگن مناندے موت ہووے تے ایس پھلاں نوں جا میتاں اُتے پاندے پھل نے دِسدے رنگ برنگی پھلاں وانگ نے سجن سنگی کجھ نال کھلون اوکھے ویلے کجھ چھوڑ جاندے نیں جدوں آوے تنگی پھلاں وچ جینج لکھاں قِسماں اینج بندیاں اندر لکھاں قِسماں کوئی وانگ پھلاں دے خوشبو دیوون کجھ کھاندے رہندے جھوٹیاں قَسماں

پاکی پلیدی ۔ تے نسلی بے نسلی سب اک دن ہے ۔ مک جانا چنگیاں مندیاں ۔ تے اصلی نقلی سب ۔ مٹی اندر لک جانا سب کھیڈ تماشے ۔ مک جانے نیں اے میلہ ۔ چار دناں دا عرشاں اتے او ہسن کھیڈن ہویا عشق قبول جناں دا

پیسہ جوڑ لئے اے مک جاندا علم ونڈیا کدھے وی مک دا نئی سچ دب لووے جناں مرضی کوئی سچ دبیا کدھے وی لک دا نئی جدھی گوڈی مالی آپ کرے او بوٹا کدھے وی سُک دا نئی بُرے لوگ جہان تے وِک جاندے بس اپنے لئے او جیندے نیں جندھے اندر {ے} رب دا نور ہووے لکھاں دولتاں مل جان وِک دا نئی شمس چڑھدا اے تے ڈپ جاندا عاشق عشق کرے تے جُھک دا نئی جیڑا یاری لاندا کاریگر دے نال او پانڈیاں ول کدھے تک دا نئی

پُھل گلاب دے کھلدے ویکھے یار یاراں نال ملدے ویکھے عشق دی اگ وچ سڑدے عاشق گلیاں دے وچ رُلدے ویکھے رَجے پُجے مردے ویکھے پُکھے ننگے پلدے ویکھے حُسن جوانی کم نئی آنی سوہنے مکھڑے ڈھلدے ویکھے لوکی کہندے اگ نئی بلدی میں تاں بندے بلدے ویکھے وچ محفل دے احسن ایمرے پیڑے چنگے رلدے ویکھے

تیری سوہنی صورت دِکھا سائیاں مینوں عشق دا رَس چکھا سائیاں تو رنگ چڑھائیں تاں چڑھ سی مینوں عشق دا رنگ چڑھا سائیاں میں اکھ میٹاں تو آ جاویں کوئی ایسا ورد سِکھا سائیاں میں الف لِکھاں یا ع لکھاں بس تیرا نام لِکھا سائیاں میں یاد کراں تینوں یاد کراں مینوں باقی سب بھلا سائیاں تیرے عشق دی اگ ساڑدی اے میری ہستی آن مٹا سائیاں تو جانناں ایں میرا حال سائیاں میرے ستے بھاگ جگا سائیاں یا آ جا میرے گھر آ جا یا مینوں نال لیجا سائیاں

تنکا تنکا اکٹھا کرکے اک گھر پیا باپ بناوے ماں اپنی شفقت نال احسن اُس گھر نوں سدا سجاوے باپ تے ماں سارے دکھ ونڈاون اتے گھر پیا چلدا جاوے دھپاں پکھاں ہسدے کٹن پر اولاد تے آنچ نا آوے باپ جئی دوجی ہستی کوئی نئی جیہڑی انگلی پکڑ چلاوے ماں دی شفقت سب توں وکھری جیہڑی ہر دم سینے لاوے اولاد بیفکراں سووے اٹھے اتے عرضاں صدا سناوے باپ عرضاں نوں پورا کردا پاویں آپ نوں بیچ نا آوے

تو جناں مرضی میلے لا لے اینا میلیاں سدا نئی رہنا میلے ٹھیلے مک جاندے نیں تو کلیاں سب کجھ سہنا خوشی دے سب یار نے ہوندے تے جدوں نکلن اندروں ہاواں یار بیلی سب چھڈ جاندے نیں تیرا دکھ ونڈاناں پراواں باپ جئی دوجی چھت نئی ہوندی جے ٹر جاوے سر خالی سنسار سارا پاویں طعنے دیوے پر ماں ہے کرماں والی پیڑ تیری تیرے نال کدھے وی لوکاں نئی اے ونڈانی اے حیاتی کلیاں ای کٹ لے پاویں لکھ آوے پریشانی کلیاں چوٹاں ماریاں احسن دھار کدھے نا بن دی اگ وچ پہلے سڑنا ای پیندا فیر تلوار ہے بن دی

تو جناں مرضی نس بجھ لے اک دن تو وی تھک جاناں جھلیا ایتھے ہر شے سچے رب دی اے ایتھے پار نئی جایا جاناں جھلیا تیری جند وی تیرے ہتھ وچ نئی تیرا کوئی نئی ایتھے ٹھکانہ جھلیا رب جگ وچ رزق بکھیریا اے تو چگ لے اپنا دانہ جھلیا ایتھے چنگے بیہڑے سب وسدے چنگیاں چنگی راہ دکھانا جھلیا بَن یار سجن اینج سب دا تینوں منے سارا زمانہ جھلیا اے دنیا تیری کھیتی اے جو بیجیا اوہی کٹانا جھلیا اے دنیا مسافر خانہ اے ایتھے سب دا آنا جانا جھلیا