Punjabi Kavita
Professor Mohan Singh

Punjabi Kavita
  

Professor Mohan Singh

Professor Mohan Singh (20 October 1905-3 May 1978) was born at Mardan (Pakistan) and died in Ludhiana. He started his career as Persian Lecturer at Khalsa College, Amritsar. Professor Mohan Singh worked as Professor Emeritus at the Punjab Agricultural University, Ludhiana from 1970-1974. He is one of the best Punjabi poets of modern times. Professor Mohan Singh wrote poetry on almost every aspect of Punjabi life. One can meet characters of his poems every where. The message of his poetry is clear. His outlook is secular. His poetical works are Save Patter, Kasumbhara, Adhvate, Kach Sach, Awazan, Wadda Vela, Jandre, Jai Mir, Boohe and Nankayan.Professor Mohan Singh also translated some books and wrote a few stories.


پروفیسر موہن سنگھ

پروفیسر موہن سنگھ (20 اکتوبر 1905-3 مئی 1978) دا جنم مردان (پاکستان) وچّ اتے دیہانت لدھیانے ہویا ۔اوہناں نے فارسی دی ایم اے کرن توں بعد خالصہ کالج، امرتسر وچّ بطور لیکچرر ادھیاپن دا کم کیتا ۔1970 توں 1974 تکّ اوہ پنجاب کھیتی باڑی یونیورسٹی، لدھیانہ وچّ رہے ۔ اوہ آدھونک پنجابی کویتا دے سرمور کویاں دی موہرلی قطار وچوں ہن ۔ اوہناں نے پنجابی جیون دے ہریک پکھ تے کویتا لکھی ۔ اوہناں دیاں کویتاواں دے چرتر تہانوں پنجاب وچّ ہر تھاں مل جانگے ۔ اوہناں دی کویتا دا سندیش سادہ تے سپشٹ ہندا ہے ۔ اوہناں دے کاوَ سنگریہہ ہن : ساوے پتر، کسمبھڑا، ادھواٹے، کچّ سچ، آوازاں، وڈا ویلا، جندرے، جےَ میر، بوہے اتے نانکائن (مہانکاوِ) ۔اوہناں نے کجھ رچناواں دا انوواد وی کیتا اتے کجھ کہانیاں وی لکھیاں ۔