پنجابی شاعری/غزلاں پروفیسر کرم حیدری
1. فرق دلاں وچّ، ایسے پائے
فرق دلاں وچّ، ایسے پائے، کوڑیاں سجناں، جھوٹھیاں ریتاں ۔
ہولی ہولی اکھیؤں اہلے، ہوئیاں پیار دیاں سبھ ریتاں ۔
راہ نہ ملّ کھلوندا کوئی، ویری ہور نہ ہندا کوئی،
ہر راہی دے، اگے آون، اپنیاں سوچاں، اپنیاں ریتاں ۔
سوہنے مکھڑے پاؤن بھلیکھے، ایہناں نال نہ کریئے لیکھے،
میں ایہہ گلّ سمجھاواں دل نوں، دل بھیڑا پر منے وی تاں ۔
کچے متر، بن کے سکے، دھوکھے دین ہمیشہ پکے،
کانگاں دے وچکار ڈبوون، کدی نہ لاون توڑ پریتاں ۔
جہڑے باغ بغیچیاں والے، اوہناں دے وی رنگ نرالے،
پھلاں نوں گل لا-لا چمن، مالیاں کولے کرن کریتاں ۔
میں پیا تکاں، سمجھ نہ سکاں، حساں یا دکھاں نوں روواں،
جہڑے آپ نے بھٹکے ہوئے، ہوراں نوں پئے کرن نصیحتاں ۔
بہہتیاں واعظاں، کرنے والے، اکو گلّ سمجھاؤن 'کرم' نوں،
دل جے اجڑے رہے تاں کیویں، ہونگیاں آباد پریتاں ۔
(کانگ=ہڑ، واعظ=دھارمک تقریر)
2. سن سن ویر-حسد دیاں گلاں
سن سن ویر-حسد دیاں گلاں، پیار توں دل پرتانا کی ؟
دیوا بن کے بلنا ایں تاں، پھوکاں توں گھبرانا کی ۔
دل بھیڑا اے ازلی پاگل، پاگل نوں سمجھانا کی ؟
اک کھیڑے توں پگن خاطر، روز دا کھیڑا پاؤنا کی ؟
دکھ سبھ ذریعے 'سی' نہ کریئے، ہس ہس جیویئی ہس ہس مریئے،
پیار وہار بنا کے اپنا، رونا کی کرلانا کی ۔
سرگھی ویلے، وا جو جھلی، لے گئی اس دی، خاک اڈا کے،
جان دی بازی لا کے اپنی، کھٹّ کے گیا پروانا کی ۔
تن دیاں تنیاں، اکھر بنیاں، من دیاں سدھراں رمزاں،
ہن اسیں آپ کہانی ہوئے، لکھیئے ہور افسانہ کی ۔
دلبر نال وچھوڑے پا کے، بیٹھے ہاں حیران 'کرم'
ٹٹے دل نہ، جڑدے مڑکے، کریئے آن بہانہ کی ۔
(حسد=جلن،ایرکھا، ازلی=مڈھ توں)
3. کسے نہ بوہا آ کھڑکاؤنا
کسے نہ بوہا آ کھڑکاؤنا، کہڑا میرا دردی ۔
ایویں بہہ کنسوآں لیناں، کنڈی لاکے گھر دی ۔
اک اک کر کے ڈبدے جاندے، آساں والے تارے،
دیکھاں خورے تھمدی ہووے، لمی رات ہجر دی ۔
اس بستی وچّ ڈیرے لا لئے، دکھاں درداں پیڑاں،
جتھے اگے گولدی پئی سی، یاد کسے دلبر دی ۔
جیہدے اگے لپّ بہائیے، اوہو بک بک رووے،
ساون دی گھٹ ایہہ اکھ میری، کتھے جا کے ورھدی ۔
چنگی رہِ گئی چھالاں لا کے سوچاں وچّ نہ ڈبی،
عشقَ جھناں دیاں چھلاں اتے، سوہنی لگدی تردی ۔
کجھ اپنے کجھ اوہنے دتے، 'تے کجھ دنیاں دندی،
جان نمانی 'حیدر' جی دی دکھڑے جاندی جردی ۔
| |
