پنجابی گیت تے کویتاواں نند لال نورپری
چمّ چمّ رکھو نی ایہہ کلغی ججھار دی
پھلاں نال گندو لڑی ہیریاں دے ہار دی
جنگ وچوں لڑ کے سپاہی میرے آنگے
چناں دیاں چہریاں 'چوں چن مسکانگے
ویہڑے وچ ٹھاٹھاں مارو خوشی سنسار دی
چمّ چمّ رکھو نی ایہہ کلغی ججھار دی
کولے کولے ہتھ کرپاناں وچ گوریاں
کل نے سویر دیاں جوڑیاں میں توریاں
جنہاں دا وچھوڑا میں نہ پل سی سہاردی
چمّ چمّ رکھو نی ایہہ کلغی ججھار دی
گھوڑیاں دے پوڑ جدوں کناں سنے وجدے
ویکھن نوں نین آئے بوہے ولّ بھجدے
لہو وچ بھجی گھوڑی ویکھی بھباں ماردی
چمّ چمّ رکھو نی ایہہ کلغی ججھار دی
لگے ہوئے کاٹھی اتے لہو نے ایہہ دسیا
مائیں تیرا جوڑا دادے کول ہے جا وسیا
چھڈّ دے اڈیک ہن ہنساں دی ڈار دی
چمّ چمّ رکھو نی ایہہ کلغی ججھار دی
پھلاں نال گندو لڑی ہیریاں دے ہار دی
کڈے سوہنے چند نی تے کڈے سوہنے بال نی
ٹرے جاندے صوبے دے سپاہیاں دے جو نال نی
تیراں تے کماناں نال کھیڈ کھیڈ ہسدے
لوکاں نوں نے گلاں دشمیش دیاں دسدے
متھے کویں بھرے پئے نے تیوڑیاں دے نال نی
کڈے سوہنے چند نی تے کڈے سوہنے بال نی
ویکھ تے صحیح کداں نی، کچہری وچ آنکے
موت نوں وکھاؤندے کرپاناں جان جان کے
دل وچ ذرا وی نہ موت دا خیال نی
کڈے سوہنے چند نی تے کڈے سوہنے بال نی
شہنشاہاں وانگ کویں سوہنیاں دا نور نی
جیؤ کویں ماں رہکے ایہناں کولوں دور نی
ماں نوں تے لوو ایہناں لعلاں نوں وکھال نی
کڈے سوہنے چند نی تے کڈے سوہنے بال نی
سہل جہے پھلّ کہندے نیہاں 'چ چنا دیو
ماواں دے جہان وچ نھیر ہور پا دیو
'نورپری" دادی دا کی ہوؤُ پچھوں حالَ نی
کڈے سوہنے چند نی تے کڈے سوہنے بال نی
کتھے ماتا توریا اجیت تے ججھار نوں
ویہڑے دیاں رونقاں تے محلاں دی بہار نوں ؟
جہناں دیاں چائیں چائیں گھوڑیاں سی گانیاں
سیہریاں دے نال جو سی سوہنیاں سجانیاں
سیہریاں دے وچ ہیسی گندناں پیار نوں
کتھے ماتا توریا اجیت تے ججھار نوں
سننجے سننجے جاپدے نے محل تے اٹاریاں
چند جیہیاں صورتاں ایہہ کتھے گئیاں پیاریاں
کاہنوں تور دتا ایڈے سوہنے پریوار نوں
کتھے ماتا توریا اجیت تے ججھار نوں
پتا دشمیش جدوں چائیں چائیں آنگے
اج کتھوں ہاکاں مار ایہناں نوں بلاؤنگے
کویں ٹھنڈ پؤُ اس سچی سرکار نوں
کتھے ماتا توریا اجیت تے ججھار نوں
پتراں دے دکھ تے وچھوڑے جھلے جان نہ
پتراں دے بناں چنگا لگدا جہان نہ
'نورپری' پچھ کے تے ویکھ سنسار نوں
کتھے ماتا توریا اجیت تے ججھار نوں
ایتھوں اڈ جا بھولیا پنچھیا وے توں اپنی جان بچا
ایتھے گھر گھر پھاہیاں گڈیاں وے توں چھریاں ہیٹھ نہ آ
ایتھے ڈاکے پین دوپہر نوں تیرے آلھنے دینگے ڈھا
ایتھے زہر بھرے وچ دانیاں تیری دتی چوگ کھنڈا
ایتھے چوڑے والیاں روندیاں گل وچ زلفاں پا
ایتھے گانے بنھ پچھتائیاں کوئی منو نہ لتھڑے چا
ایتھے چھیلاں پھاہے کھاندیاں اج گز گز وال ودھا
ایتھے ڈب ڈب موئیاں سوہنیاں ایتھے لہو بنے دریا
ایتھے قبریں ستے سورمے اج ماواں نوں تڑپھا
ایتھے وڈیاں کھنبھاں والیاں اج تریاں کھنبھ کھہا
ایتھے بندے-کھانے آدمی ایتھے بھیناں-ماراں بھرا
ایتھے کلیاں ورگیاں صورتاں اج دتیاں ساڑ کھپا
اوہ توں ستے فنیئر چھیڑ نہ جاہ وکھری بین وجا
ایتھے بھائی بھائیاں نوں ماردے اج بھیناں دے گھر چا
ایتھوں جیبھ کٹا کے جائینگا ایتھے گیت نہ مٹھڑے گا
ایتھے گٔوآں چھریاں کھاندیاں اینھیں جنگلیں ہے نہیں گھا
ایتھے ہسدے پھلّ گلاب دے ویری سکنے دیندے نی پا
ایتھے ہسنا موت نشانیاں ایتھے ڈر کے جھٹّ لنگھا
ایتھے وین نے پوندیاں بلبلاں اج وگ گئی کوئی ہوا
ایتھے گھوڑی کسے نہیں چاڑھنا تینوں رنگلی مہندی لا
تینوں رونا کسے نہیں رج کے کسے بھین نہیں مارنی دھا
ایتھے رناں چینچل ہاریاں اتے بندے قہر خدا
ایتھے لوہے سونے کچّ دا بیبا اک بازاریں بھا
تیری کلی جان وے پاندھیا ایتھے نہ کوئی بھین بھرا
او توں 'نورپری' پچھتائینگا ایتھوں مڑ وطناں نوں جا ۔
کاہنوں وے پپلا کھڑ کھڑ لائیا
ویکھ چھراٹے سون دے
اجے جوانی اودری اودری
سجناں نوں گھر اون دے
تیریاں تے گوڑھیاں چھاواں وے پپلا
میں چھاویں چرخی ڈاہ لئی
نکیاں نکیاں بونداں جو ورھیاں
نیناں نے چھہبر لا لئی
گھر وچ بیٹھی نوں چھیڑنوں نہ ہٹدے
ویری ہلارے پون دے
اجے جوانی اودری اودری
سجناں نوں گھر اون دے
اچے تے ٹلیوں جوگی جو آیا
مستی 'چ بین وجا گیا
چرخی بسری پونیاں اڈیاں
جادو تے جادو چلا گیا
ہونی ننان نوں پل پل سجھدے
بڑے کھرود ستون دے
اجے جوانی اودری اودری
سجناں نوں گھر اون دے
امباں دے ہوکے گلیاں 'چ ملدے
باغیں کوئلاں بولیاں
نویاں ویاہیاں بھجیاں بھجیاں
نکلیاں بنھ بنھ ٹولیاں
اکناں نوں چا وچ گدھے 'چ نچیئے
اکناں نوں پیگھاں چڑھون دے
اجے جوانی اودری اودری
سجناں نوں گھر اون دے
نہ میں ڈٹھیاں مست شراباں
بھر گئے نین شباب دے
آپے بلھاں دا رنگ نکھریا
بن گئے پھل گلاب دے
'نورپری' کوئی گیت تے دس جا
سجناں نوں موڑ لؤن دے
اجے جوانی اودری اودری
سجناں نوں گھر اون دے
او دنیاں دے بندیو پوجو اوہناں نیک انساناں نوں
دیش دی خاطر وار گئے جو، پیاریاں پیاریاں جاناں نوں
سروآں ورگے، سونے ورگے، ہیرے پتر ماواں دے
چا جنہاں دے ملن واسطے، روندے بھین بھراواں دے
بڈھے باپو کھڑے اڈیکن، گبھرو پتّ جواناں نوں
او دنیاں دے بندیو پوجو اوہناں نیک انساناں نوں
دیش دی خاطر وار گئے جو، پیاریاں پیاریاں جاناں نوں
کئی ناراں دے پھلاں ورگے، حالے روپ نروئے نے
شگناں دے ہتھاں وچ گانے، چا نہ پورے ہوئے نے
دل دے وچ لکوئی بیٹھیاں، لکھاں ہی ارماناں نوں
او دنیاں دے بندیو پوجو اوہناں نیک انساناں نوں
دیش دی خاطر وار گئے جو، پیاریاں پیاریاں جاناں نوں
کہنوں نہیں جیون دیاں لوڑاں، ہر کوئی جیؤنا چاہندا اے
طرحاں طرحاں دے اس جیون لئی، بندہ جال وچھوندا اے
جیؤنا اس بندے دا جیؤنا، روکے جو طوفاناں نوں
او دنیاں دے بندیو پوجو اوہناں نیک انساناں نوں
دیش دی خاطر وار گئے جو، پیاریاں پیاریاں جاناں نوں
شیراں دی چھاتی تے بہکے، موت جنہاں نے منگی اے
خون دیاں ندیاں وچ ڈبکے، گوری چمڑی رنگی اے
نویں دیش تے رنگن چاڑھی، پوجو اوہناں بھگواناں نوں
او دنیاں دے بندیو پوجو اوہناں نیک انساناں نوں
دیش دی خاطر وار گئے جو، پیاریاں پیاریاں جاناں نوں
جیؤنا ہندا اوس مرد دا، کسے لئی جو مردا اے
اپنے دیش قوم دی خاطر، جیون ارپن کردا اے
'نورپری' بند کردے بیبا، جھوٹھیاں ہور دوکاناں نوں
او دنیاں دے بندیو پوجو اوہناں نیک انساناں نوں
دیش دی خاطر وار گئے جو، پیاریاں پیاریاں جاناں نوں
ماہی گھر آیا راتاں ہور دیاں ہور نی
ماہی میرا چند تے میں بن گئی چکور نی ۔
کڈی سوہنی لگے سانوں تاریاں دی لو نی
گت وچ میں جدوں شیشے لئے پرو نی
میرے کنڈلاں 'چ پھاہیاں اوہدے نیناں وچ چور نی
ماہی گھر آیا راتاں ہور دیاں ہور نی
ماہی میرا چند تے میں بن گئی چکور نی ۔
سون دا مہینہ، پیندی ٹھنڈی جہی پھہار نی
ہور گوڑہا ہویا ساڈے نیناں دا خمار نی
ٹھلھیا نہ جاوے، ساڈے ہاسیاں دا شور نی
ماہی گھر آیا راتاں ہور دیاں ہور نی
ماہی میرا چند تے میں بن گئی چکور نی ۔
کھل کھل پین میرے بجھے بجھے وال نی
سانبھ سانبھ رکھاں، ہتھاں گوریاں دے نال نی
مہندی والے پیراں وچ کاہلی کاہلی تور نی
ماہی گھر آیا راتاں ہور دیاں ہور نی
ماہی میرا چند تے میں بن گئی چکور نی ۔
ویہڑے وچ رونقاں، بازاراں وچ رونقاں
پھلاں نال لدیاں شنگاراں نال رونقاں
'نورپری' انگ انگ وچ نواں شور نی
ماہی گھر آیا راتاں ہور دیاں ہور نی
ماہی میرا چند تے میں بن گئی چکور نی ۔
لا لے اج شگناں دی مہندی
ایہہ سی گلّ اخیری رہندی
جیون وچ ایہہ چار کو راتاں
ورثے دے وچ آئیاں
توں اکھیاں وچ کجلے پا پا،
اکھیاں وچ لنگھائیاں
عقل کسے دی ہن کوئی تیریاں
عقلاں وچ نہ بہندی
لا لے اج شگناں دی مہندی
ایہہ سی گلّ اخیری رہندی
شیشے نے تینوں نہیں دسیا
جاں توں ویکھ کے اس نوں ہسیا
تیریاں زلفاں نالوں کالی
قبر تیری دی کالی مسیا
اس کالکھ نوں لکھ کوئی دھووے
ولیاں توں نہیں لیہندی
لا لے اج شگناں دی مہندی
ایہہ سی گلّ اخیری رہندی
ڈولی تیکر آؤندے آؤندے
چیتے سی کجھ گلاں
اج بچپن دے ساتھ دیاں ایہہ
کداں رڑکن سلاں
رنگ مہلیں پیر دھردیاں
مستی ڈگ ڈگ پیندی
لا لے اج شگناں دی مہندی
ایہہ سی گلّ اخیری رہندی
پچھلے کیتے پچھے رہِ گئے
اگلے آ گئے اگے
ہڈّ، پیر جاں کڑک کڑک کے
اگا روکن لگے
کالے سن سن بگے ہو گئے
خلق گناہیاں کہندی
لا لے اج شگناں دی مہندی
ایہہ سی گلّ اخیری رہندی
دیکھن آیا جگت تماشہ
آپ تماشہ ہویا
کجلے والیاں اکھیاں کولوں
بھر کے جائے نہ رویا
'نورپری' بلھاں تے لالی
نہ چڑھدی نہ لیہندی
لا لے اج شگناں دی مہندی
ایہہ سی گلّ اخیری رہندی
جٹیاں پنجاب دیاں ڈاڈھیاں سکھالیاں
کناں وچ ڈنڈیاں تے سونے دیاں والیاں
دھمی ویلے چاٹی وچ، گونجن مدھانیاں
روپ نال رجیاں پنجاب دیاں رانیاں
مکی دیاں روٹیاں تے سونے دیاں والیاں
جٹیاں پنجاب دیاں ڈاڈھیاں سکھالیاں
کناں وچ ڈنڈیاں تے سونے دیاں والیاں
مکھناں دے پیڑیاں 'چ گنھ گنھ چوریاں
ہاسیاں 'چ رنگیاں نے بلھیاں سندھوریاں
انگ انگ لالیاں تے سچیاں 'چ ڈھالیاں
جٹیاں پنجاب دیاں ڈاڈھیاں سکھالیاں
کناں وچ ڈنڈیاں تے سونے دیاں والیاں
ویہڑے وچ گبھرو دا پلنگ نواری اے
چند نالوں گوری کول بیٹھی سرداری اے
دوہاں دیاں جان نہ جوانیاں سمبھالیاں
جٹیاں پنجاب دیاں ڈاڈھیاں سکھالیاں
کناں وچ ڈنڈیاں تے سونے دیاں والیاں
کڈا رنگ لایا سوہنی ہکّ دی ہمیل نے
چند تے ستارے چاڑھے ویل اتے ویل نے
'نورپری' دودھ تے ملائیاں نال پالیاں
جٹیاں پنجاب دیاں ڈاڈھیاں سکھالیاں
کناں وچ ڈنڈیاں تے سونے دیاں والیاں
گڈے اتے آ گیا صندوق مٹیار دا
شیشیاں 'چ کہندے اوہدا ویر وگّ چاردا
ویلاں پھلّ کاریگراں اےداں دے بنائے نے
پیکیاں نے باغ جویں داج 'چ گھلائے نے
وچ اک بوٹا نواں دھیاں دے پیار دا
گڈے اتے آ گیا صندوق مٹیار دا
اک تصویر وچ پکیاں حویلیاں
چودوھیں دے چند نال کھیڈن سہیلیاں
وچ-وچ جھولا پیندا مرگاں دی ڈار دا
گڈے اتے آ گیا صندوق مٹیار دا
اک تصویر وچ گھڑا ڈولھ گھیؤ دا
ہسدی نے ہتھ پھڑ لیا جا کے پیو دا
ماں دا نہ ڈھڈّ اک وٹّ وی سہاردا
گڈے اتے آ گیا صندوق مٹیار دا
ٹٹے ہوئے شیشے تائیں ویکھیا جے تاڑ کے
ڈولی وچ آن بیٹھی دوویں پلے جھاڑ کے
دل 'چ خیال ڈاڈھا ڈاڈھیاں دی مار دا
گڈے اتے آ گیا صندوق مٹیار دا
اک تصویر وچ اوپری جہی تھاں اے
اوپرا ہی پیو کول اوپری ہی ماں اے
اوپرا ہی 'نورپری' گھنڈ ہے اتاردا
گڈے اتے آ گیا صندوق مٹیار دا
گوری دے سنہری جھمکے، جدوں تردی ہلارے کھاندے
اکھیاں 'چ ربّ وسدا، اوہدے نخرے جھلے نہ جاندے
مہندی والے ہتھ رسّ گئے، جدوں گھول کے ننان نے لائی
پھکا پھکا رنگ چڑھیا، بوٹی اک نہ سواد دی پائی
وینیاں گلابی گوریاں، اوہدے گجرے جان تڑپھاندے
گوری دے سنہری جھمکے، جدوں تردی ہلارے کھاندے
اکھیاں 'چ ربّ وسدا، اوہدے نخرے جھلے نہ جاندے
گرمی دی رتّ آ گئی، روپ نکھریا دون سوایا
چٹھی دی طریق لنگھ گئی، ویری ماہی نہ اجے گھر آیا
بکّ بکّ موتی گند کے، ٹنگے کلیاں نال پراندے
گوری دے سنہری جھمکے، جدوں تردی ہلارے کھاندے
اکھیاں 'چ ربّ وسدا، اوہدے نخرے جھلے نہ جاندے
تتراں دے کھنبھ ورگی، گل کڑتی سنوا کے پائی
موڈھیاں تے رکھ ڈوریا، اوہدی اڈدی جوانی آئی
تردی مروڑے مار کے، اوہدے انگ نے کہانیاں پاندے
گوری دے سنہری جھمکے، جدوں تردی ہلارے کھاندے
اکھیاں 'چ ربّ وسدا، اوہدے نخرے جھلے نہ جاندے
ککراں نوں پھلّ لگّ گئے، تینوں کجھ نہ لگے مٹیارے
ویکھ کے صحیح 'نورپری'، میہنے جگّ نے اوسنوں مارے
گھنڈ وچ اگّ بلدی، اوہدے نین دسنوں شرماندے
گوری دے سنہری جھمکے، جدوں تردی ہلارے کھاندے
اکھیاں 'چ ربّ وسدا، اوہدے نخرے جھلے نہ جاندے
چن وے ! کہ شوقن میلے دی ۔
پیر دھو کے جھانجراں پوندی
میلھدی آؤندی
کہ شوقن میلے دی ۔
چن وے کہ اتے لے کے امب-رسیا
گل پا کے واسکٹ کالی
مربعیاں والی
کہ شوقن میلے دی ۔
چن وے کہ لڈوآں دا بھا پچھدی
چن چڑھیا شہر وچ سارے
کہ چھپ گئے تارے
کہ شوقن میلے دی ۔
چن وے کہ گھگرا ویہہ گز دا
لکّ گوری دا مروڑے کھاوے
پیش نہ جاوے
کہ شوقن میلے دی ۔
چن وے کہ کڑتی 'چوں اگّ سمدی
اوہدے لہو دی چاننی دمکے
کہ بجلی چمکے
کہ شوقن میلے دی ۔
چن وے کہ راہیاں نوں راہ بھلّ گئے
اوہدے گوریاں ہتھاں دی مہندی
بڑا گل پیندی
کہ شوقن میلے دی ۔
کون آکھو حولدارنی،
کتے آویں نہ تڑا کے ناواں ۔
ہولی جیہی باری کھولھ کے
وعظاں دیندیاں گوریاں باہواں ۔
اکو پتّ لمبڑاں دا
کل پا کے وردیاں لنگھیا ۔
پیراں 'چ پریٹ نچدی
اوہدا لالیاں نے انگ انگ رنگیا ۔
موڈھے تے بندوق ویکھ کے
وے میں ویریا نگھردی جاواں ۔
کون آکھو حولدارنی
کتے آویں نہ تڑا کے ناواں ۔
تیرے تے جوانی قہر دی
جدوں پچھلی لڑائی توں لڑیا ۔
وڈا صاحب دیوے تھاپیاں
تیرے اگے نہ شیر کوئی اڑیا ۔
چائیں چائیں چھونیاں وچوں
تیرا پچھدی کواٹر آواں ۔
کون آکھو حولدارنی
کتے آویں نہ تڑا کے ناواں ۔
تیریاں اڈیکاں وچ وے
چوریں پیکیاں توں چٹھیاں میں پائیاں ۔
تیریاں لکو کے چٹھیاں
پڑھیاں بلھاں 'چ ہسن بھرجائیاں ۔
منتاں دے نال منگ کے،
وے میں لکھ لکھ وار پڑھاواں ۔
کون آکھو حولدارنی
کتے آویں نہ تڑا کے ناواں ۔
اک واری لے کے چھٹیاں
جدوں پچھلے ورھے توں آیا ۔
ہتھاں اتے لا کے مہندیاں
وے میں صندلی دپٹہ رنگوایا ۔
ادھا ادھا گھنڈ کڈھ کے
سوہرے ساہمنے نہ کھل کے بلاواں ۔
کون آکھو حولدارنی
کتے آویں نہ تڑا کے ناواں ۔
جوگیاں دے سپ لڑ گئے،
سپ رنگی جاں قمیض میں پائی ۔
دیش بنگال دے وچوں
اک واری سی جیہڑی توں بھجوائی ۔
پچھ توں ہی 'نورپری' توں
جیہڑا لکھدا رہیا سرنامہ
کون آکھو حولدارنی
کتے آویں نہ تڑا کے ناواں ۔
بلے نی پنجاب دیئے شیر بچیئے
چرخی دا شونق کتنی 'چ پونیاں
رس رس بہن وینیاں تے کوہنیاں ۔
دھمّ دھمّ چاٹی 'چ مدھانی وجدی
گھمّ گھمّ پوڑیاں تے چڑھے بھجدی ۔
میلھ میلھ پاویں کھدو نال بچیاں
بھابی تے ننان تسیں دونوں نچیاں ۔
تیریاں رکانے گدھے وچ دھمکاں
چوبراں نوں ماریں کھچّ کھچّ چھمکاں ۔
نچدی دے تیرے کھل گئے کیس نی
سانبھ لے جوانی الھڑ وریس نی ۔
پینگھاں جھوٹدی دے تیرے کرے بور نی
لمی تیری دھون تینوں کہن مورنی ۔
لکوں ٹٹّ جاویں گندلے نہ کچیئے
بلے نی پنجاب دیئے شیر بچیئے ۔
مگھے وچ لسی اتے چھکو روٹیاں
بوری دیاں دھیاں اگے پنج جھوٹیاں ۔
رکھاں ہیٹھ بیٹھ اسیں بیڑ وٹیئے
سخر دوپہر کتھے جاویں جٹیئے ؟
کنکاں 'چ ماردے کھنگھورے جٹّ نی
دور تیرا کھیت دھنّ تیرے پٹّ نی ۔
پکیئے پکائیے تینوں کداں ٹھوریئے
اٹھ اٹھ پویں پباں سنے گوریئے ۔
مٹھی تیری بولی نی بلوری توریئے
لمیئیں نی کاٹھے گنے دیئے پوریئے ۔
پاؤندیاں دہائی نے پنجیباں لنگھیاں
ستھناں سوائیاں کتھوں سپّ رنگیاں ؟
شیشے وانگوں صاف سچیئے تے سچیئے
بلے نی پنجاب دیئے شیر بچیئے ۔
مکھناں دے پیڑے تے ملائیاں کھان نوں
ڈولیاں تے رتھاں تیرے سوہرے جان نوں ۔
ریلاں تے ہمیلاں پری بند پون نوں
ویراں دیاں گھوڑیاں دے گیت گون نوں ۔
لال سوہیاں بلھیاں 'چ ستا جگّ نی
ہیریاں دی کھان نوں تیں لائی اگّ نی ۔
مہندی والے ہتھ وچ چھلے مندیاں
تیریاں نے گلاں میلیاں 'چ ہندیاں ۔
سہریاں دے پاویں حب کے تویت نی
سسّ نوں سناویں پیکیاں دے گیت نی ۔
منہ تے وکھاجا نویئیں نی وہٹیئے
پنڈ دے شقین دیئے چیچ وہٹیئے ۔
سانوں وی سکھال اسیں کداں نچیئے
بلے نی پنجاب دیئے شیر بچیئے
گوری دیاں جھانجراں بلوندیاں گئیاں
گلیاں دے وچ ڈنڈ پوندیاں گئیاں
اتھری جوانی گلاں پھرے دسدی
ماہی غصے ہو گیا نہ گلّ وسّ دی
راہ جاندے راہیاں نوں سنوندیاں گئیاں
گوری دیاں جھانجراں بلوندیاں گئیاں
سامبھے جان نخرے نہ انگ انگ دے
وینی اتے ناچ سی بلوری ونگ دے
عاشقاں دے لہو وچ نھاؤندیاں گئیاں
گوری دیاں جھانجراں بلوندیاں گئیاں
کالے جہے دپٹے نے کی پایا نھیر نی
گھنڈ وچ نین اوہدے لئے گھیر نی
متراں دے دل دھڑکوندیاں گئیاں
گوری دیاں جھانجراں بلوندیاں گئیاں
سانبھ کے تے رکھ لے ننانے گوریئے
روپ دا شنگار جالیدار ڈوریئے
'نورپری' کولوں شرموندیاں گئیاں
گوری دیاں جھانجراں بلوندیاں گئیاں
کالے رنگ دا پراندا
ساڈے سجناں نے آندا
نی میں چمّ چمّ رکھدی پھراں
کہ پباں بھار نچدی پھراں
کالا اے پراندا نالے میڈھیاں وی کالیاں
عنبری گھٹاواں اج کالیاں
خوشی وچ نچاں میرے نال پئیاں نچدیاں
کناں وچ پئیاں ہوئیاں والیاں ۔
نی میں کجھ کجھ جھکدی پھراں
کہ پباں بھار نچدی پھراں
سجناں دا ہاسہ مینوں دے گیا دلاسہ
اوہدے قدماں 'چ رکھ دیاں دل نی
پھلاں اتے جویں کوئی بھور بیٹھا جاپدا اے
انجھ اوہدے مکھڑے دا تل نی
نی میں لک لک تکدی پھراں
کہ پباں بھار نچدی پھراں
رڑھ پڑ جانا چن امبراں دا اڑیؤ نی
مینوں پھرے لک لک تکدا اے
امبراں تے ربّ دی واء سانوں جھلدی نہیں
تاہینؤں اوہنوں تکنوں نہیں ڈکدا اے
نی میں اکھیاں نوں ڈکدی پھراں
کہ پباں بھار نچدی پھراں
مینوں دیور دے ویاہ وچ نچّ لین دے
جہنوں جھوٹھ جھوٹھ کہندے نے ہو سچ لین دے
ہٹو نی سہیلیؤ ہٹاؤ نہ نی گوریؤ
گڑ وانگوں مٹھیؤ نی گنے دیؤ پوریؤ
نی مینوں اگّ دے بھبوکے وانگوں مچّ لین دے
نی مینوں دیور دے ویاہ وچ نچّ لین دے
سونپھیا دپٹہ نی میں شونق نال رنگیا
ہاسیاں نوں روک روک ماہی کولوں لنگھیا
نی مینوں ماہی والے رنگ وچ رچّ لین دے
نی مینوں دیور دے ویاہ وچ نچّ لین دے
گتّ کھل گئی اے اوہنوں ہور نی کھنڈا دیؤ
ناگ کویں کیلاں مینوں جوگن بنا دیؤ
نی مینوں گدھے وچ سہجے سہجے جچّ لین دے
نی مینوں دیور دے ویاہ وچ نچّ لین دے
وہڑھا کویں گونجدا تے کندھاں کویں گوندیاں
پنڈ سارا گھمے واجاں پنڈ وچوں اؤندیاں
نی اڑیؤ 'نورپری' بچدا جے بچّ لین دے
نی مینوں دیور دے ویاہ وچ نچّ لین دے
جتی قصوری پیریں نہ پوری
ہائے ربا وے سانوں ترنا پیا
جنہاں راہاں دی میں سار نہ جانا
اوہنیں راہیں وے مینوں مڑنا پیا ۔
سہرے پنڈ دیاں لمیاں واٹاں
بڑا پواڑا پے گیا
یکا تے بھاڑے کوئی نہ کیتا
ماہیا پیدل لے گیا
لے میرا مکلاوا ڈھولا
سڑکے سڑکے جانودا
کڈھیا گھنڈ کجھ کہہ نہ سکدی
دل میرا شرمانودا
سوہل پنیاں پیر کولے
ساتھوں تریا جائے نہ
سجرا جوبن سخر دوپیہرا
ترس سوہنا کھائے نہ
پیراں دے وچ پے گئے چھالے
منہ میرا کملانودا
ماہیا تردا جائے اگیرے
پچھانہ نہ جھاتی پانودا
جتی قصوری پیریں نہ پوری
ہائے ربا وے سانوں ترنا پیا
جنہاں راہاں دی میں سار نہ جانا
اوہنیں راہیں وے مینوں مڑنا پیا ۔
خط آیا سوہنے سجناں دا
کدے رکھدی ہاں کدے پڑھدی ہاں
نہ لکھیاں طریقاں آن دیاں
نی میں پل پل کوٹھے چڑھدی ہاں
ہن روپ نہ کجیا رہندا نی
انگ انگ 'چوں ڈلھ ڈلھ پیندا نی
ایہہ دل اک تھاں نہ بہندا نی
ایہنوں مڑ مڑ بھج بھج پھڑدی ہاں
خط آیا سوہنے سجناں دا
کدے رکھدی ہاں کدے پڑھدی ہاں
کجھ منکے پرو کے گانی دے
نی میں پرکھاں صبر جوانی دے
جد اتھرو ڈگن دیوانی دے
نی میں ایویں کھجھ کھجھ لڑدی ہاں
خط آیا سوہنے سجناں دا
کدے رکھدی ہاں کدے پڑھدی ہاں
ہر گلّ وچ گلّ نوں لبھدی ہاں
اگّ دل دی دل وچ دبدی ہاں
نی میں بھیڑی چاکر سبھ دی ہاں
نہ دھکھدی ہاں نہ سڑدی ہاں
خط آیا سوہنے سجناں دا
کدے رکھدی ہاں کدے پڑھدی ہاں
کجھ 'نورپری' دے جھورے نے
کجھ روندے پئے ہٹکورے نے
کجھ دنیاں والے کورے نے
میں دوش جنہاں سر مڑھدی ہاں
خط آیا سوہنے سجناں دا
کدے رکھدی ہاں کدے پڑھدی ہاں
کجھ چر ہور کھلو نی جندے کجھ چر ہور کھلو
اس دنیاں دے نھیرے وچوں ویکھ تے اڑیئے لو ۔
سچے پیار دیاں ایہہ ڈوراں وٹّ نہ سچیاں سچیاں
کلیاں وانگر کھڑ کھڑ ہس نہ باہواں کر کر اچیاں
سچے جھوٹھے پرکھ لے موتی مگروں لویں پرو
کجھ چر ہور کھلو نی جندے کجھ چر ہور کھلو ۔
کوئی اتھے پھل بناؤندا کوئی بناؤندا سوئیاں
کئی مہندی والے ہتھاں نے کومل جنداں لوہیاں
اندر لک لک من سمجھاؤندا ہولی ہولی رو
کجھ چر ہور کھلو نی جندے کجھ چر ہور کھلو ۔
ڈھک کے رکھ ایہہ راز انوکھے نہ پؤ ہر تھاں گلیں
تیرے ہنجھوآں توں نہیں بجھنی لگّ گئی اگّ جو جھلیں
رنگلے رنگلے گوڑھے ہاسے بلھیاں وچ لکو
کجھ چر ہور کھلو نی جندے کجھ چر ہور کھلو ۔
ایتھے کوئی موت نہ جانے جس دا ہر تھاں گھیرا
ایتھے رات نہیں اوہ چیتے جس دا نہیں سویرا
تیرے رون دی کندھیں لگ لگ دنیاں لئے کنسو
کجھ چر ہور کھلو نی جندے کجھ چر ہور کھلو ۔
جے لبھدا تے گنڈھ پریتاں گنڈھاں دے دے پکیاں
پر اوہنے اپنے گھنڈ دیاں کنجاں وی نہیں چکیاں
اوہدے آؤن دی تیرے کناں سنی نہ کوئی سو
کجھ چر ہور کھلو نی جندے کجھ چر ہور کھلو ۔
توں جانے ایہہ کلیاں تے پھلّ باہلے چنگے چنگے
اکو رات 'چ گئے مدھولے جاں زلفاں نے ڈنگے
کوڑے اتے چک کے سٹ گئے جنہاں لئی خوشبو
کجھ چر ہور کھلو نی جندے کجھ چر ہور کھلو ۔
منزل تیری باہلی لمی تونہیؤں آپ مکاؤنی
جے رستے وچ ڈگ پئی کدھرے پھیر نہ کسے اٹھاؤنی
'نورپری' چھڈ جگ دا کھہڑا اک سچے دی ہو
کجھ چر ہور کھلو نی جندے کجھ چر ہور کھلو ۔
چاہے بھلیاں چاہے بریاں
ڈھکّ لے سبھ بریائیاں
میں کملی دیا بیپرواہا
نہ کر بے پرواہیاں ۔
عمر چھٹیری تے پینڈا ای چوکھا
دنیاں ساری دھوکھا ای دھوکھا
راہ وچ ٹھوہکر مار نہ مینوں
ہو جاؤں وانگ سدائیاں
میں کملی دیا بیپرواہا
نہ کر بے پرواہیاں ۔
اچی روواں دنیاں سندی
پیڑاں کڈھدی اتھرو پندی
تیری سردل تک آ گئیاں
رو، رو دیاں دہائیاں
میں کملی دیا بیپرواہا
نہ کر بے پرواہیاں ۔
پریت تیری دے ہوٹھ پیاسے
روندے رہندے گھٹّ گھٹّ ہاسے
تکدیاں اکھیاں ڈکّ ڈکّ رکھیاں
ملن لئی ترہائیاں
میں کملی دیا بیپرواہا
نہ کر بے پرواہیاں ۔
مینوں زندگی دیؤ ادھاری ۔
ہے کوئی وسدی دنیاں دے وچ،
جیڑھا زندگی ونڈدا ہووے،
زندگی دا بیوپاری ؟
ہے کوئی ایہہ سرمایہ رکھدا،
جہڑا زندگی دئے ادھاری ۔
میں لٹا بیٹھا ہاں زندگی،
زندگی لبھدا پھردا ۔
روپ نگر دیاں راہاں دے وچ،
بھٹک رہا ہاں چر دا ۔
نیناں نوں کئی نین ملائے،
زندگی لئی تہائے ۔
بلھاں نوں کئی بلھ چھہائے،
کوئی پیاس بجھائے ۔
پل بھر دے لئی اپنے بن کے،
اس دنیاں دے،
سماجاں نوں وخت پئیگا،
سبھ ہوئے انکاری ۔
مینوں زندگی دیؤ ادھاری ۔
ڈولی چڑھ کے حسن لیاندا،
بڑا جوانی بھریا ۔
زلفاں نوں جاں کنگھی لاوے،
جاوے درد نہ جریا ۔
چکیا گھنڈ تے کام واشنا،
بھری سگندھی آئی ۔
ایسی الجھن وچ الجھیا،
ساری سرت بھلائی ۔
پھلاں دا بھلیکھا دے کے،
پھوک گئے پھلکاری ۔
مینوں زندگی دیؤ ادھاری ۔
میں چاہندا اک پل جی جاواں،
جین لئی ساں آیا ۔
میں چاہنا سبھ دا ہو جاواں،
نہ کوئی رہے پرایا ۔
کجھ پیار میں پلے بنھاں،
تاں ساجن کول جاواں ۔
ایہہ نہ ہوئے کہ میرا مینوں،
جھلس دئے پرچھاواں ۔
'نورپری' توں موتیاں والے،
شاہ دے گھر ہے جانا ۔
تیری جھولی وچ بیلیا،
جھوٹھے پھلّ بازاری ۔
مینوں زندگی دیؤ ادھاری ۔
تیرا ذکر کراں کی سجنا میرا جی اے ڈردا ۔
کافر کدھرے ہو نہ جاوے حسن تیرے دا بردا ۔
ٹٹ گئیاں کئی قلماں لکھ لکھ سوچ سوچ سر پھر گئے
ہمبھ گئیاں کئی مالاں پھر پھر گھس گھس منکے کر گئے ۔
ہر شے دے وچ وسدا ہوویں پھیر نہ نظری آویں
زرے زرے وچوں ہس کے توں سورج چندھیاویں ۔
تیرا ذکر جنھے وی کیتا منہ توں پردہ لاہ کے
حسن اوہدا گلیاں وچ وکیا اٹی مل پوا کے ۔
جنھ تینوں ویکھن لئی سالو رنگے لا لا گوٹے
چھوہ نہ سکیا پھر وی تیرے مہندی-رنگیی پوٹے ۔
'نورپری' میں پی کے ویکھی کلیاں ہتھوں پیالی
تیری مستی کتے نہ لبھی سبھ مستی توں خالی ۔
بچپن سی اک بھولا پنچھی،
نرچھل کی جانے چترائیاں ۔
گوڈے ہینا رینگ رینگ کے،
ویہڑے دے وچ ڈنڈیاں پائیاں ۔
ماں دی چھاتی تک سی منزل،
گودی وچ کھیڈن سچیائیاں ۔
خالی ہتھ تے لکھ برکتاں،
چاندی سونے نال مڑھائیاں ۔
کھوہ وچ پاوے پونڈ روپیئے،
من پرچاون دھیلے پائیاں ۔
گونگی جیبھ 'چ لکھاں گلاں،
کئی گلاں اس گلیں لائیاں ۔
پاڑ سٹے سبھ وہیاں کھاتے،
اڑیاں تے جاں اڑیاں آئیاں ۔
کئی سپاں دیاں پھڑ پھڑ سریاں،
جیوندیاں ہی منہ وچ پائیاں ۔
بلھاں نال چھہاون بلھیاں،
چوہل کرن سکیاں بھرجائیاں ۔
رووے تے رووے سبھ قدرت،
ہسے تے ہسن وڈیائیاں ۔
نہ کوئی ایہدے پیار تے شقاں
ویکھ کسے نہ اوجاں لائیاں ۔
اس چانن دے لبھن دے لئی،
جوتاں چیر پہاڑ جگائیاں ۔
دھرماں کرماں دا ایہہ بوٹا،
واہ لایا دنیاں دے سائیاں ۔
ربّ نوں نہ مار، ساڈے ربّ نوں نہ مار اوئے ۔
خونیاں جہان دیا خون نہ گزار اوئے ۔
وگدی اے راوی ہڑ قہر دے نے وگدے
رڑھے جاندے بھاگ میرے سوہنے جہے جگّ دے
چڑھیا طوفان ڈبّ جاؤ سنسار اوئے
ربّ نوں نہ مار……
بھٹھی وچوں سیک جدوں اٹھدا اے لمب دا
ویکھ ویکھ دل پیا راوی دا اے کمبدا
جھلی نہیؤں جانی روندے نیناں دی جھلار اوئے
ربّ نوں نہ مار……
کھلے ہوئے کیس تتی ریت ساڑدی
ہو گئی اے کولے رتّ اک اک ناڑ دی
پھلاں اتے کاہنوں پیا سٹیں انگیار اوئے
ربّ نوں نہ مار……
'نورپری' اہنے تیرے بیڑیاں نوں تارنا
سیک تیرے پاپ دے نوں ایسے ٹھنڈ ٹھارنا
انت نوں نبیڑے ہونے، ایسے دربار اوئے
ربّ نوں نہ مار……
ادھی راتیں ماں گزری بیٹھی گھوڑیاں چنداں دیاں گاوے ۔
اکھیاں دے تاریاں دا، مینوں چاننا نظر نہ آوے ۔
نی کل جدوں سون لگی میرے کول ہیریاں دی جوڑی
پنڈیاں تے ہتھ پھیر کے، میں آکھیا ونڈونگی لوڑھی
ڈھڈ دا سیک برا نی میتھوں سیک جھلیا نہ جاوے
ادھی راتیں ماں گزری……
سفنہ سچ ہو گیا، میرے نال جھگڑ پئی ہونی
اٹ اتے اٹ رکھکے تیرے ہیریاں دی چمک لکونی
نی چھاتی نال میں لا لئے، جاں اوہ اچھلی بھرن کلاوے
ادھی راتیں ماں گزری……
اک دن پچھدے سی، دادی پتا جی کول کد جانا
ایتکیں تاں رج رج کے، اسیں ہس ہس گل لگ جانا
اک اک بول چندرا نی میرے دھوہ کالجے نوں پاوے
ادھی راتیں ماں گزری……
کلھ میرے کول وسدے اج نظر کتے نہ آندے
نکے نکے اودرے ہوئے، کیہنوں ہونگے درد سناندے
وے لبھ تے صحیح 'نورپری' میرے نیناں نوں نیند نہ آوے
ادھی راتیں ماں گزری……
وسدے انند پور نوں
چھڈ چلیا کلغیاں والا ۔
ہند اتوں ہیرے وار کے،
اوہ جے جاندا ہند دا رکھوالا ۔
کیہڑا نی موڑے ایس نیلے دے سوار نوں
موت نوں پھڑایا جہنے پتراں دے پیار نوں
کیہڑے جگرے دے نال دتا نی ایس نے
اپنے ہی خون نوں ابالا
وسدے انند پور نوں
گزری ماں ہووے تاں ویکھے
کی لکھیا اس اپنے لیکھے
اپنے باز دا کویں اس بھریا
دھولاں نال اعلیٰ تے دوالا
وسدے انند پور نوں
جی کردا ایہنوں ویکھی جائیے
راہ وچ ایہدے نین وچھائیے
اپنے جگر دا خون ڈولھ کے
دنیاں نوں دتا اے وکھالا
وسدے انند پور نوں
بھولیاں بھولیاں ادھ-کھڑیاں کلیاں
ایہدیاں پتھراں اٹاں ولیاں
راہاں دے وچ کھنڈیاں دیکھ کے
کردا نہ پھیر سمبھالا
وسدے انند پور نوں
سرسا ندی دے بیٹھ کنارے
جگ دیاں ڈبیاں بیڑیاں تارے
'نورپری' ایہدے درشن کر لے
تیرا ہو جاؤ جون سکھالا
وسدے انند پور نوں
چاندی دیاں چھلڑاں کی ویہہ نکاریاں
بندیا توں ربّ دے چپیڑاں ماریاں
کالو چنڈاں مار منہ جدھا توں رنگیا
اس سوہنے چند نوں ناگاں نہ ڈنگیا
اوہدے نال سوہن تیریاں اٹاریاں
بندیا توں ربّ دے……
اکھاں نال ویکھ اس دیاں اکھیاں
رب نے جگا کے کویں، جوتاں رکھیاں
نام دیاں کویں چڑھیاں خماریاں
بندیا توں ربّ دے……
سادھوآں دا سادھو، فقیراں دا فقیر وے
جھڑکاں نہ مار نانکی دا ویر وے
بھین نوں اڈیکاں ویر دیاں واریاں
بندیا توں ربّ دے……
ایہو جہے فقیراں اتوں، جگ وار دے
'نورپری' جہڑے قہر نے گزاردے
اوہدے بوہے پھیر بیٹھکے بہاریاں
بندیا توں ربّ دے……
بلے کرسانو بلے بلے زمیدارو
ہور ہلاّ مارو شیرو ہور ہلاّ مارو ۔
دیش وچ ونڈ دیو پریم تے پیار نوں
نواں نواں روپ چاڑھو پنڈاں دی بہار نوں
گاؤ چھیل بانکیو تے نچو مٹیارو
ہور ہلاّ مارو……
فصلاں دے پا دیؤ پشاکاں گلیں گوریاں
سچے سچے موتیاں دے نال بھرو بوریاں
پیر پیر اتے نویں زندگی کھلارو
ہور ہلاّ مارو……
سورج دی دھپے، کتے تاریاں دی لوئے
چاننا تہاڈیاں جوانیاں دا ہوئے
ہمتاں دے نال دیش اپنا شنگارو
ہور ہلاّ مارو……
باہاں وچ باہاں پا کے ساہاں وچ ساہ اوئے
اچے نیویں کرو اک سار واہ واہ اوئے
بیج دیو طاقتاں تے حوصلے ابھارو
ہور ہلاّ مارو……
'نورپری' گوریاں دا روپ ڈولھ ڈولھ کے
پھلاں اتے لالیاں چڑھاؤ گھول گھول کے
رنگ دیو ہولیاں وساکھیاں شنگارو
ہور ہلاّ مارو……
بھاکھڑے توں آؤندی مٹیار اک نچدی
چند نالوں گوری اتے چنی سچے کچّ دی
پیر پیر اتے اوہنے روپ ہے کھلارنا
باغاں تے بہاراں نال دیش نوں شنگارنا
گبھرو جواناں نوں، جگون لئی آئیگی
ویہڑیاں 'چ چاننا کھنڈون لئی آئیگی
دیش دے نصیباں وچ جاؤ رچ مچ جی
بھاکھڑے توں آؤندی……
مار مار ہاکاں اوہنے پیلیاں جگونیاں
ساویاں پشاکاں پا پا سوہنیاں سجونیاں
بیلیاں ت بنجراں نوں جاؤگی اوہ رنگدی
لالی جتھے پئی اوہدے سوہنے انگ انگ دی
پنڈاں دیاں رونقاں 'چ کویں آوے نچدی
بھاکھڑے توں آؤندی……
پنج سالا یوجنا دی رانی اوہنوں کہنگے
نھیر اڈ جاؤ لشکارے جتھے پینگے
واہناں تے اجاڑاں وچ موتی اوہنے کیرنے
جٹیاں بنونگیاں، سونے دے اٹیرنے
چاندی دیاں چرخیاں تے سوت اٹھو نچّ جی
بھاکھڑے توں آؤندی……
ویکھ ویکھ ایہنوں ساری بھکھ اڈ جائیگی
بھاگ بھری جتھے جتھے پیر جا کے پائیگی
ہر مٹیار نوں سکھاؤگی اوہ نچنا
ویکھ ویکھ گدھیاں دا رنگ دونا مچنا
گھنڈ وچ لاٹ وانگوں ویکھیں کویں مچدی
بھاکھڑے توں آؤندی……
کالیاں بنونیاں نے راتاں اہنے گوریاں
گز گز لمیاں کماداں دیاں پوریاں
چائیں چائیں گھریں مٹیاراں دوڑ چلیاں
موڈھیاں تے چکیاں سنہری اوہناں چھلیاں
گھاٹ پوری ہوؤُ جیڑھی رہ گئی سی بچدی
بھاکھڑے توں آؤندی……
دیش وچ پیار اہنے ہاسے نے کھلارنے
روپ ایہدا ویکھنا ہے سارے سنسار نے
گھراں وچ ہور ہی ایہہ زندگی لیائےگی
جتھے وی پہاڑی کڑی پیر جا کے پائیگی
'نورپری' مورتی ایہہ سچی سچی سچ دی
بھاکھڑے توں آؤندی……
بلے جٹا بلے، کل کوڈی نہیں سی پلے
اج تیرا سکا سارے دیش وچّ چلے
بار وچ چھڈ آئیوں، بھرے گھر بار نوں
قافلے دا گھٹا توں کھوایا سنسار نوں
گولیاں دے وار تیرے سوہنیاں نے جھلے
بلے جٹا بلے……
بنجراں، پہاڑاں تے اجاڑاں نوں سوار کے
کڈا توں جوان کیتا دیش نوں اسار کے
رات دنے میہنتاں دے مار مار ہلے
بلے جٹا بلے……
واہ واہ کے پیلیاں دا روپ ایوں نکھاریا
موتیاں دے بوہلاں نال پنڈاں نوں شنگاریا
چاندی نال رنگے نے توں واہن غلے غلے
بلے جٹا بلے……
جٹی دی پوشاک اج چند نالوں گوری اے
سونے دیاں پھلاں والی گتّ وچ ڈوری اے
نت نویں ہتھاں وچ پونہچیاں تے چھلے
بلے جٹا بلے……
کم تیرے کامیاں جوان کڈے ہو گئے
کارخانے ملاں تیرے، زور تے کھلو گئے
آئے جاں طوفان توں ہزار وار ٹھلھے
بلے جٹا بلے……
لمیاں جوان توں لیائیوں نہراں گوریاں
روپ نال رنگ گئیاں جتھے جتھے توریاں
شیرا تیرے وار تاں پہاڑاں نے نہ جھلے
بلے جٹا بلے……
گئے جتھے گبھرو پنجاب دیاں ماواں دے
وہن روک دتے وڈے وڈے دریاواں دے
لکھاں اتے بھاری ایہہ جوان کلے کلے
بلے جٹا بلے……
بولدیاں کونجاں کتے بولدے نے مور نی
دیش میرا ہو گیا اے ہور دا ہی ہور نی ۔
سکے سکے بنجراں، اجاڑاں وچ رونقاں
آندیاں جواناں نے پہاڑاں وچ رونقاں
ساؤن دا مہینہ سماں ویکھو نی بہار دا
پیلیاں دا روپ نی جوان ٹھاٹھاں ماردا
ماردا ہلونے جٹّ بدلاں دا شور نی
بولدیاں کونجاں کتے بولدے نے مور نی ۔
شہراں وانگ ودھ گئے نے، پنڈ تے گراں نی
مالیاں دے سراں اتے، پھلاں کیتی چھاں نی
سرو جیہا گبھرو ایہہ پچھے مٹیار نوں
کنے سچے لگدے نے نگ تیرے ہار نوں
جھمکے سنہریاں 'چ کنے کنے بور نی
بولدیاں کونجاں کتے بولدے نے مور نی ۔
چاندی دیاں پا کے پشاکاں نہراں گوریاں
کویں ساؤُ نینگراں شنگار کے نے توریاں
پیر پیر اتے کویں رونقاں نے لاندیاں
جتھے جتھے جا کے جوان پیر پاندیاں
مٹی نوں بنایا سونا کویں خور خور نی
بولدیاں کونجاں کتے بولدے نے مور نی ۔
نکا جیہا دیش نی جوان کڈا ہو گیا
تک کے حیران نی جہان کڈا ہو گیا
کویں روپ چڑھیا آزادی مٹیار نوں
جنھے روپ دونا دتا ہسّ کے بہار نوں
'نورپری' گلاں دسے چند نوں چکور نی
بولدیاں کونجاں کتے بولدے نے مور نی ۔
آؤ لوکو گلاں کریئے، اوس جواہر لال دیاں
جسنوں سارے جگّ دیاں اکھاں، رو رو پھردیاں بھالدیاں
موتی لال دا لال پیارا، بھارت ماں دا ہیرا
وجیلکشمی کرشناں ورگیاں، بھیناں دا جو ویرا
اندرا گاندھی ورگیاں دھیاں، رو رو پھردیاں بھالدیاں
آؤ لوکو گلاں کریئے……
جسدی زندگی زندگی دے گئی، موت وی زندگی ہو گئی اے
جوت جدھے متھے دی ہر تھاں، دنیاں وچ کر لو گئی اے
دنیاں رو رو باتاں پوندی، جسدے تیز کمال دیاں
آؤ لوکو گلاں کریئے……
'نہ کوئی ویری نہ بگانہ' جو دنیاں نوں دس گیا
جاندا جاندا سبھ دیشاں دے، ہردیاں دے وچ وسّ گیا
ہر کوئی پھرے سلاہتاں کردا، جسدے نیک خیال دیاں
آؤ لوکو گلاں کریئے……
پتر باپو گاندھی دا اوہ، دونی مہک کھلار گیا
ندیاں نالے ہوئے پوتر، جتھے ہڈیاں تار گیا
اوہدی ہر سواہ دا کنکا، قوماں پھرن سمبھالدیاں
آؤ لوکو گلاں کریئے……
جے اوہ امن دیوتا ہیسی، لوکاں دا وی پیارا سی
اس دنیاں دے تاریاں اندر، اوسے دا لشکارا سی
شاہ، پیادے کرن سلاہتاں، جسدی ہر اک چال دیاں
آؤ لوکو گلاں کریئے……
نہ اوہ گیا نہ چھپیا کدھرے، اوہ تے ایتھے ای رہندا اے
اوہدا جھولا ہر سفنے وچ، اجے بھی مڑ مڑ پیندا اے
'نورپری' مشکل نے ملنیاں روحاں اوہدے نال دیاں
آؤ لوکو گلاں کریئے……
میرے جیون والیئے تارے، چھیڑ نویں اوہ گیت،
سن سن کے کوئی زندگی ہووے زندگی نوں پرتیت ۔
توں جو گیت سی چھوہے اگے، اوہ سبھ سنے سنائے،
کئی سنکھاں تے بنسی والے، سن سن کے گھبرائے ۔
کئی باغاں گلزاراں دے منہ، ہالی پئے اداسے،
کلیاں تے پھلاں دے پنڈے حالے لاسے لاسے ۔
نہ لا نعرے نہ دے باغاں، نہ اوہ چھڈ مسیت،
میرے جیون والیئے تارے، چھیڑ نویں اوہ گیت ۔
ہن نہیں اوہ گیتاں دیاں لوڑاں سن سن سون سروتے،
ہیکاں سن پتھر ہو گاون اکو تھاں کھڑوتے ۔
دیش دیاں کوئلاں دے بلھیں ہن اوہ کوکاں بھر دے،
روپ پیار جنہاں دے ہوون اگّ دیاں ندیاں تردے ۔
سوہنی کڑی رہن دے ڈبی نہ کر پھر سرجیت،
میرے جیون والیئے تارے، چھیڑ نویں اوہ گیت ۔
لوڑ نہیں ہن اوس ہیر دی، عشقَ میرا جو بھنڈے،
جو میرے منڈیاں دے ہتھیں چھویاں ٹوکے ونڈے !
میں نہیں اوہ پجاری چاہندا، باہلیاں مذہباں وال،
دیوی جاں کوئی پھلّ چڑھاوے، اوہ کھسکا لئے مالا ۔
چندن ورگی دیہی اپروں اندر کالی نیت،
میرے جیون والیئے تارے، چھیڑ نویں اوہ گیت ۔
لبھّ اوہ ہتھ پیارے، نہوں-سرخی توں خالی،
اجے جنہاں نہ کلنجی ہووے، خونی سمیں دی لالی ۔
اوہ ناچی دے پیر پوتر نہ دھرتی توں لبھیں،
انھیاں مست شرابن اکھیاں خونی مہندی پبیں ۔
ہسدی ہسدی مدھی جاوے ہسّ-دنداں دی پریت،
میرے جیون والیئے تارے، چھیڑ نویں اوہ گیت ۔
قدرت نے ایہہ چند ستارے ایسے لئی بنائے،
بندے دے اس انھے من نوں کجھ چانن دس آئے ۔
'نورپری' اوہ گیت سنا توں چھیڑ ستار سریلی،
اوہدا حسن سنے تے دوڑے لاہ کے چنی نیلی ۔
جس نوں لبھدے لبھدے تیری عمر گئی ہے بیت،
میرے جیون والیئے تارے، چھیڑ نویں اوہ گیت ۔
پھیر نہ اوہ ونجارے آئے
چاڑھ گئے جو ونگاں ۔
جو میرے بلھاں 'چوں لے گئے
ہسدے ہسدے سنگاں ۔
نہ کوئی جگ نے اوجاں لائیاں
روس نہ کیتے لوکاں ۔
نہ ایہہ اکھیاں نیویاں ہوئیاں
نہ کوئی دسیاں روکاں ۔
نہ کوئی کھیڑیوں ہوئے ادھالے
گلے نہ کیتے جھنگاں ۔
پھیر نہ اوہ ونجارے آئے
چاڑھ گئے جو ونگاں ۔
نہ لبھیا مہندی دا بوٹا
ٹولے باغ ہزاراں ۔
مہندی لین گئی جس کولوں
لے سئیاں، مٹیاراں ۔
دنیاں دے کئی رنگ وکھائے
جس دیاں مینوں رنگاں ۔
پھیر نہ اوہ ونجارے آئے
چاڑھ گئے جو ونگاں ۔
نہ اکھیاں ملیاں اکھیاں نوں
پہلوں جو دس آئیاں ۔
جو میرے نیناں دی مستی
پی گئیاں ترہائیاں ۔
میتھوں مینوں منگن آئیاں
لے لے وڈیاں منگاں ۔
پھیر نہ اوہ ونجارے آئے
چاڑھ گئے جو ونگاں ۔
نہ اوہ کالیاں زلفاں ڈٹھیاں
نہ اوہ زلفاں والے ۔
کولے کولے ہتھ پھیر کے
ناگ جنہاں نے پالے ۔
مینوں زندگی رہے سمجھدے
نویاں روز امنگاں ۔
پھیر نہ اوہ ونجارے آئے
چاڑھ گئے جو ونگاں ۔
پہلی وار جو چھوہیاں بلھیاں
سمدی سمدی لالی ۔
عمر بیت گئی سواد جنہاں دا
دسیا گیا نہ ہالی ۔
'نورپری' اوہ دھڑ دھڑ کردے
انگ نہ چھوہے انگاں ۔
پھیر نہ اوہ ونجارے آئے
چاڑھ گئے جو ونگاں ۔
نکی جیہی گلّ میری ویکھو نی پیار دی ۔
کڈی وڈی بن گئی کہانی سنسار دی ۔
روپ نال کھیڈنا تے نیناں نال بولنا
کجھ دکھ دسنا تے کجھ دکھ پھولنا
جگّ نے بنا لئی ہے دھار تلوار دی
نکی جیہی گلّ میری ویکھو نی پیار دی ۔
کڈی وڈی بن گئی کہانی سنسار دی ۔
زندگی نے راہ سی پیار والا دسیا
اک پل ہاسہ نہ جوان ہو کے ہسیا
آئی نہ جوانی کوئی پھلاں تے بہار دی
نکی جیہی گلّ میری ویکھو نی پیار دی ۔
کڈی وڈی بن گئی کہانی سنسار دی ۔
چپّ چپّ وسنا تے لک لک ہسنا
دسنا جے کجھ پھیر کجھ وی نہ دسنا
جت نوں سنائی جانی گلّ سدا ہار دی
نکی جیہی گلّ میری ویکھو نی پیار دی ۔
کڈی وڈی بن گئی کہانی سنسار دی ۔
'نورپری' بڑا اوکھا پندھ وے پریت دا
جگّ نوں کی پتہ تیری زندگی دے گیت دا
کنڈیاں 'چ وسے آس رکھے گلزار دی
نکی جیہی گلّ میری ویکھو نی پیار دی ۔
کڈی وڈی بن گئی کہانی سنسار دی ۔
توں بھی نچّ لے بشنیئے تیری واری آئی آ ۔
گت نہ نی کھولہو ایہدا سپّ بن جاؤگا
وال نہ نی توڑو کون ٹٹ گئے ملاؤگا
مینوں نہ نچاؤ میرا کوئی رس جاؤگا
وینی نہ مروڑو میرے چوڑا کتھے پاؤگا
میہنے مارو نہ نی رنڈیؤ،
سہریاں دا آیا گھر نائی آ
توں بھی نچّ لے بشنیئے تیری واری آئی آ ۔
چونڈھیاں نہ وڈھو مینوں وڈھّ وڈھّ کھاؤگا
باہلا نہ ہساؤ مینوں رون آ جاؤگا
لیڑے نہ نی پاڑو میرا روپ ڈلھ جاؤگا
گھنڈ نہ نی لاہو پاپی پنڈ مر جاؤگا
مینوں نہ نی چھیڑو رنڈیؤ،
کھنگھدا دلان وچ بھائی آ
توں بھی نچّ لے بشنیئے تیری واری آئی آ ۔
لیڑا نہ نی کھچو میرا رنگ اڈ جاؤگا
بوہا نہ نی ڈھووو کوئی چند چڑھ جاؤگا
پھلّ نہ نی مارو میرا لکّ ٹٹ جاؤگا
بھابی نہ نی آکھو میرا دیؤر رس جاؤگا
رولا پاؤ نہ نی رنڈیؤ،
آؤندا میرا چھیل سپاہی آ
توں بھی نچّ لے بشنیئے تیری واری آئی آ ۔
مورنی نہ آکھو کوئی وادھا ودھ جاؤگا
کوئل نہ نی آکھو کوئی پنجرے 'چ پاؤگا
کونج نہ نی آکھو میرے لہو کوئی نھاؤگا
ہیر نہ نی آکھو کوئی کنّ پڑواؤگا
رانجھا آ گیا نی رنڈیؤ،
جیہڑا جٹی ہیر دا سودائی آ
توں بھی نچّ لے بشنیئے تیری واری آئی آ ۔
وینی ذرا پھڑا گوریئے، وینی ذرا پھڑا ۔
میں ایہہ ونگاں توڑ کے ویکھاں نویاں دیاں چڑھا ۔
ہن تے نال سمیں دے ترنا،
گھنڈ نہ پردہ کرنا ۔
ہن نہ باہلے سکیاں کولوں
پیار کرنا توں ڈرنا ۔
جاگن راہ تے جاگے زندگی،
چوڑا ایوں چھنکا، گوریئے، وینی ذرا پھڑا ۔
پیار بھرے نیناں دے اندر
بھر کوئی ایسی مستی ۔
ڈگ ڈگ وکے نہ رستے دے وچ
پریت ایہہ ایڈی سستی ۔
چارے باہاں گل نوں آون،
انگ انگ نشیا، گوریئے، وینی ذرا پھڑا ۔
ہن ڈولی وچ بیٹھ بیٹھ کے
تھک گئیاں مٹیاراں ۔
ہن نہیں چاندی دے ٹھیکر لئی
چکنا حسن کہاراں ۔
ہن نہیں بدھے-رسے وکنے،
لک لک کے ایہہ چا، گوریئے، وینی ذرا پھڑا ۔
ہن چہوں نیناں وچ کھڑوتے
رہ گئے دور ہنیرے ۔
ہن زندگی دے اردے گردے
چانن چار چپھیرے ۔
'نورپری' ایہہ بنھ نہ ہونے
روپ بھرے دریا ۔
وینی ذرا پھڑا گوریئے، وینی ذرا پھڑا ۔
کدی جوانی رانگلی میرے بھرویں بھرویں انگ
کلھ چڑھائی پیکیاں میری اج تڑک گئی ونگ
عشقَ لپیٹے ڈوریئے، روپ پیازی رنگ
میری اکو زلف دے منہ وچ کئی ہزاراں ڈنگ
بن نشیوں نشیا گئی، توراں مست ملنگ
انگ انگ بھریا مستیاں چال نرالے ڈھنگ
جاں میں مانگ سنوار لئی، میں کئی نیناں دی منگ
نیویاں نظراں میریاں، پھردیاں ایوں نشنگ
کئی پواڑے پا گئی میری ہسدی ہسدی سنگ
میں کھیڑیں سنھاں ماریاں، کئی اجاڑے جھنگ ۔
ایہہ کی سجنا، کردا ؟
نالے اندروں پریتاں گنڈھدا،
نالے باہروں ڈردا ۔
روز روز دے لوک-تماشے
اکو وار مکا دے ۔
جاں ایہہ اگّ بجھا دے دھکھدی،
جاں بھامبڑ بھڑکا دے ۔
توں جگّ کولوں پردے رکھدا،
تاہیؤں تے دکھ زردہ ۔
ایہہ کی سجنا، کردا ؟
نالے اندروں پریتاں گنڈھدا،
نالے باہروں ڈردا ۔
پھلاں دے مونہاں تے لالی
جاں ہسدی کجھ تکی ۔
سولاں بن بن اٹھ کھڑوتی،
قدرت زر نہ سکی ۔
اپنا آپ وکھا کے پہلوں
دوش کسے سر دھردا ۔
ایہہ کی سجنا، کردا ؟
نالے اندروں پریتاں گنڈھدا،
نالے باہروں ڈردا ۔
بے سمجھی وچ نکی جہی گلّ
لمی کر لئی باہلی ۔
دل دے بھیت اجاگر کیتے،
سارے کاہلی کاہلی ۔
اکھیاں رونوں رہ نہ سکیاں
ہن کیوں ہوکے بھردا ۔
ایہہ کی سجنا، کردا ؟
نالے اندروں پریتاں گنڈھدا،
نالے باہروں ڈردا ۔
توں تے کریں پیاراں دی گلّ
لوک کہن بدنامی ۔
ایتھے پیار دیاں کی گلاں
جانن بندے کامی ۔
سونے روپ دے جھگڑے دے وچ
'نورپری' کیوں مردا ؟
ایہہ کی سجنا، کردا ؟
نالے اندروں پریتاں گنڈھدا،
نالے باہروں ڈردا ۔
ہن نہیں اہلے ہویاں مکنی،
ہن نہ اہلے ہو اوئے یار ۔
گھنگٹ-والیا، گھنگٹ لاہ دے
کر دنیاں تے لو اوئے یار ۔
دونہ نیناں وچ وسّ کے پہلوں،
ہن نہ نین لکو اوئے یار ۔
'نورپری' دے درد ویکھ جا،
کجھ چر کول کھلو اوئے یار ۔
صورتَ اہیؤ، پنجر اہیؤ،
اہیؤ ای مہفل یاراں دی ۔
سہل کلائی گل نوں آئی،
موڑ دتی مٹیاراں دی ۔
چھنک سنے تے ڈردا جیوڑا،
چوڑے دے چھنکاراں دی ۔
'نورپری' نے مہندی سمجھی،
نکلی اگّ انگیاراں دی ۔
وگدے راہ سبھ رہ گئے اتھے
موڑ نہ پایا راہیاں نے ۔
گھنگٹ وچ لکوئیاں شرماں،
ہن سبھ شرماں لاہیاں نے ۔
زلفاں گندیاں گل وچ پئیاں
نہ گندیاں نہ واہیاں نے ۔
'نورپری' جند تڑپھن لگی،
پھاہی جد دیاں پھاہیاں نے ۔
بے-پرواہ دے نال یارانہ،
ویکھن نوں جی کردا اے ۔
آنڈھ گوانڈھی ویہڑا بھرمی،
پیر پیر جی ڈردا اے ۔
حسن جوانی دونو کھنجھ گئے،
ہڈ ہڈ جاندا گردہ اے ۔
'نورپری' اوہ بوہا ڈھو کے،
بیٹھا اپنے گھر دا اے ۔
سجنا، تیریاں نیناں اندر
لکھاں جام صراحیاں ۔
لکھاں پیار نشے وچ بھجے،
لکھاں بے پرواہیاں ۔
اکھیاں ویکھن، نظراں بولن،
بلھ رہن چپ کیتے ۔
پیار تیرے دا مذہب نہ کوئی،
ایہہ مذہب بے-پرتیتے ۔
لکھاں عشقَ تیرے در ڈھکے،
جاں توں زلفاں واہیاں ۔
سجنا، تیریاں نیناں اندر
لکھاں جام صراحیاں ۔
نہ کوئی رنگ روپ دا جھگڑا
تیرے اردے گردے ۔
شاہ فقیر انیکاں تیرے
نخرے چکی پھردے ۔
کئی حسناں نے خاک تیری نوں
ملیا وانگ سدائیاں ۔
سجنا، تیریاں نیناں اندر
لکھاں جام صراحیاں ۔
تیرا روپ کنھے نہ ڈٹھا،
تیرے روپ ہزاراں ۔
تیرے روپ 'چ رنگیاں ہوئیاں
جگ دیاں کل گلزاراں ۔
لکھاں دے گھنڈ چکے رہ گئے
توں نہ نظراں پائیاں ۔
سجنا، تیریاں نیناں اندر
لکھاں جام صراحیاں ۔
پیار تیرے دی گوڑھی رنگن
جس نوں ہے چڑھ جاندی،
اوہدے نین ویکھن نوں تیری
دنیاں ہاڑے پاندی ۔
اوہدے عشقَ جھناں وچ ڈب کے
رہیاں کئی ترہائیاں ۔
سجنا، تیریاں نیناں اندر
لکھاں جام صراحیاں ۔
(دو گانا)
عورت:- اکو گلّ چوڑیاں دی
اوہ بھی منی نہ میری توں سردارا
وے گھر بار سانبھ اپنا
میرا ہونا نہیں وے ایس تھاں گزارا
مرد:- نی ایڈیاں نہ کر کالھیاں
گھر نرما آؤن دے میرا
ہیریاں دے نگ لا کے
چوڑا سونے دا گھڑا دیاں تیرا
عورت:- وے تیرے گھر آئی جد دی
ہویا اک وی شوق نہ پورا
تھکّ گئی پکاندی ٹکیاں
مٹی ہو گئی چھاندی بورا
مرد:- نی ویکھ تے صحیح باہر جا کے
تیرے روپ توں گوریاں چھلیاں
کھڑ کھڑ کھیت ہسدے
کتے جان نہ جوانیاں جھلیاں
عورت:- وے اک دن کھیت 'چ گئی
مینوں ویکھ کے سرہوں دے پھلّ ہسّ پئے
باجرے دے سٹیاں وچوں
کتے مینہہ موتیاں دے وسّ پئے
مرد:- نی جنیاں وی روپ والیاں
تیرے روپ دا بھردیاں پانی
مینوں راجا کہن پنڈ دا
تینوں کہندیاں روپ دی رانی
عورت:- وے لمبڑاں دی نونہ ویکھ خاں
سونے نال وے لدے انگ سارے
سچے سچے موتیاں دے
اوہدے لونگ 'چ پین لشکارے
مرد:- نی گھر وچ پنج بوریاں
پی دودھ، خواہ مکھن ملائیاں
کسے کولوں پچھ تے صحیح
کویں تیرے تے لالیاں آئیاں ۔
چلے میرا گوپیا نی چلے
بلے بلے نی بلے بلے
نال گھم گھم جان ویری وٹ ول کھان
میری جالی دے دپٹڑے دے پلے
چلے میرا گوپیا……
اڈی اڈی جاواں نی میں گوپیا گھماواں
اکو ہی گھماٹے وچ سو سو ول کھاواں
سن سن گھوکراں تے سوکراں دپٹے دیاں
پنچھیاں دے ساہ سک چلے
چلے میرا گوپیا……
میری گتّ نالوں لمے ساڈے باجرے دے سٹے
سچے موتیاں توں سوہنے نال دانے چٹے چٹے
گوریاں نے باہواں، اتے ونگاں سترنگیاں
تے وس نہ سپیریاں دا چلے
چلے میرا گوپیا……
اک چھال دوجی چھال چھالاں اتے چھالاں
مہندی والے پیر مار مار اگ بالاں
ہرنیاں دی ڈار دے دپٹے لہکے وارو واری
پنچھیاں دے نال اڈ چلے
چلے میرا گوپیا……
دیور دی جوانی نے، ساڈے روپ نوں بڑا کلپایا
چھم چھم رون اکھیاں، چھٹی ماہی نہ اجے گھر آیا
تیریاں شریکاں نے، سارا پنڈ چاڑھیا سر میرے
نظراں نوں جان پھوکدے، کہندے لال گھگرے دے گھیرے
جاں میں لنگھاں گھنڈ کڈھ کے، کہن چند بدلی ہیٹھاں آیا
دیور دی جوانی نے……
رتی کو سندھور بھکّ کے پایا لونگ جاں برجیاں والا
روٹی لے کے کھیت نوں چلی، اتے لے کے ڈوریا کالا
گھر گھر اگ لگ گئی، جاں میں گھنڈ نوں ذرا سرکایا
دیور دی جوانی نے……
انبیاں دا رنگ ویکھ کے، بھوئے ہو گئی جوانی میری
اک رات گھر اون دی چٹھی آئی نہ ویریا تیری
پھلاں نال رخ بھر گئے، ساڈا سکھنا روپ کملایا
دیور دی جوانی نے……
گورے گورے ہتھ ریشمی، مہندی رنگلی ویکھ کے جھردے
جھانجراں توں پیر سکھنے اڈی مار نہ گلی وچوں تردے
منہ تے اداس لالیاں، 'نورپری' نے وچھوڑا پایا
دیور دی جوانی نے……
سجن تیری نوکر، نوکر ہو ہو رہیاں
اکھیاں رو رو راہاں ویکھن
توں خبراں نہ لئیاں
سجن تیری نوکر……
پاگل دل نوں کی سمجھاواں
کویں ولکے کویں وراواں
کھل کھل زلفاں نھیر مچایا
اکھیاں اودر گئیاں
سجن تیری نوکر……
دنیاں ویکھی دنیاں والے
اپروں گورے اندروں کالے
ایہہ ہنجھوآں دے آسے پاسے
کئی دھولاں نے پئیاں
سجن تیری نوکر……
نہ لا سجنا باہلے لامبو
جے بل اٹھیا کیہڑا سامبھو
'نورپری' میں تیری ہوئی
تیرے توں وک گئیاں
سجن تیری نوکر……
گجرے وکنے آ گئے ہور
نی گجرے وکنے آ گئے ہور ۔
پیکیاں دے پنڈ دے ہوئے پرانے
سوہریاں دے نویں نکور
نی گجرے وکنے آ گئے ہور ۔
آسے پاسے چند کوئی چڑھیو اے
وچ کئی مست چکور
نی گجرے وکنے آ گئے ہور ۔
ویچن والا بھولا بھالا
ویکھن والے چور
نی گجرے وکنے آ گئے ہور ۔
اوہ پردیسی جی نہیں لبھدا
کی سسڑی تے زور
نی گجرے وکنے آ گئے ہور ۔
ساون دی رت پیلاں پاون
مورنیاں گھر مور
نی گجرے وکنے آ گئے ہور ۔
دے کے پریبند چوریں لے لے
دین دہائیاں بور
نی گجرے وکنے آ گئے ہور ۔
سکیاں نناناں لک لک ویکھن
پل پل لان ٹکور
نی گجرے وکنے آ گئے ہور ۔
'نورپری' جاہ میں نہیں لینے
گھر وچ مچدا ای شور
نی گجرے وکنے آ گئے ہور ۔
(دو گانا)
عورت-سچے پھلّ وے پراندی دے
گھگرے تے جان نچدے
میرے سوہرے جاندی دے ۔
مرد-نید تیرے دھپ وچ جاندی دے
دھون اتے آ نی گئے
کوئی مڑھکے چاندی دے ۔
عورت-میرا سہج جوانی دا
گوری گوری دھون اتے
لشکارا گانی دا ۔
مرد-کوئی کھلر نہ اگ جاوے
میرے کولوں گھنڈ کڈھ لے
تینوں نظر نہ لگ جاوے ۔
عورت-لالی کڑیاں تے اون لگی
موتیاں دا بھریا ہویا
جدوں لونگ میں پون لگی ۔
مرد-اہد نہیں پیار دکھاوے دا
راہاں وچ ڈلھدا پھرے
ساڈا چا مکلاوے دا ۔
دونو-اسنو جگ توں بچائیں وے ربا
ساڈیاں پیاراں نوں
کوئی نظر نہ لائیں وے ربا ۔
اکھیاں رنگیاں گئیاں،
جاں سجناں گھر آئیاں ۔
کلھ روئیاں بھر بھر ڈسکورے
کر کر کے سجناں دے جھورے
اج رنگ رتڑے نین گلابی
موتیاں ورگے ہوٹھ عنابی
تک تک دین دہائیاں
اکھیاں رنگیاں گئیاں……
تھوڑھے اتھرو باہلے ہاسے
اکھیاں وچ اکھیاں دے واسے
چاواں بھریا سارا ویہڑا
خوشیاں بھریا سارا کھیڑا
بھل گئیاں چترائیاں
اکھیاں رنگیاں گئیاں……
دل دیاں جانن والے آئے
وچھڑے ہاسے نال لیائے
ویکھ ویکھ کے دل نہ رجدا
پل پل ویکھن اٹھ اٹھ بھجدا
ہو گئی وانگ سدائیاں
اکھیاں رنگیاں گئیاں……
چپ کر جاواں پھیر بلاواں
تھوڑھا بولاں بہت بلاواں
'نورپری' سجناں بن جینا
خون جگر دا پل پل پینا
جگ نے لیکاں لائیاں
اکھیاں رنگیاں گئیاں……
بیریاں وی لنگھ آئی
ککراں وی لنگھ آئی
پنڈ دی آ گئی جوہ وے
گھنڈ نہ چک ویریا
ہور نہ شریکاں نوں لوہ وے ۔
بیریاں وی لنگھ آئی
ککراں وی لنگھ آئی
لاگے آ گیا گھر وے
گھنڈ نہ چک ویریا
پاپی پنڈ جاؤ مر وے ۔
بیریاں وی لنگھ آئی
ککراں وی لنگھ آئی
لمبڑاں دا لنگھ آئی در وے
میں لنگھ گئی ویریا
ڈوریا نہ سر تے دھر وے ۔
بیریاں وی لنگھ آئی
ککراں وی لنگھ آئی
لنگھ آئی پنڈ سارا
ایویں نہ جھڑک ویریا
رہ جاؤ دیور کوارا ۔
بیریاں وی لنگھ آئی
ککراں وی لنگھ آئی
میں آ گئی وچ ویہڑے
مر جانگے ویریا
لوک سڑنگے جیہڑے ۔
بیریاں وی لنگھ آئی
ککراں وی لنگھ آئی
ہن بن آئی گھر والی
آ ویکھ لے ویریا
ہسدی چمبے دی ڈالی ۔
نی ایہدا گھڑی گھڑی پل پل ہور نی، ہور رنگ ہور ہو گیا
چتّ لے گیا چراکے چتّ چور نی، ہور رنگ ہور ہو گیا ۔
ایہنوں مٹھیآں اون تریلیاں، دل دھڑکے ای دھڑکے
ایہہ تے پگدی پگدی ہار گئی گلّ رڑکے ای رڑکے
ایہدی ڈگدی ڈگدی تور نی، ہور رنگ ہور ہو گیا ۔
ایہدے انگ انگ کمبنی چھڑ گئی، اٹھیاں جھرناٹاں
ایہدے نین نشیلے بھل گئے، تک لمیاں واٹاں
ایہدے پیار دا مچّ گیا شور نی، ہور رنگ ہور ہو گیا ۔
ایہدے ہتھیں کمبدیاں ونگڑیاں، نی ادھا روپ سدائی
اج شرماں دے وچ ڈب گئی، اک اک انگڑائی
ایہہ تے آپے ای بن گئی چور نی، ہور رنگ ہور ہو گیا ۔
ایہدی مالا دے الجھ گئے، آپے وچ منکے
اج پیریں چھنک پازیب دی نہ بولے نہ چھنکے
اج جھڑ جھڑ پیندے بور نی، ہور رنگ ہور ہو گیا ۔
اہنے اج ہی کھیڈاں کھیڈیاں، جگّ توں ڈر ڈر کے
ایہہ کجلا سہمیاں سہمیاں جادو کر کر کے
کوئی مل گیا جادو خور نی، ہور رنگ ہور ہو گیا ۔
نی نندے نی شوقن نندے، لاہ سٹّ گل دی گانی نی
اجے نہ نینی کجلا پا پا، چاڑھ نہ تیر کمانی نی ۔
نی نندے نی ہرنیئے نندے، نہ تر کاہلیاں توراں نی
اجے نہ لا چنیاں نوں موتی، وٹ وٹ سچیاں ڈوراں نی ۔
نی نندے نی الھڑ نندے، نہ ڈاہ پلنگھ رنگیلے نی
لاٹاں وانگر بل اٹھنگے، نین تیرے شرمیلے نی ۔
نی نندے نی روپ رکانے، نہ لا ہس ہس مہندی نی
ایہدے کولوں ہون نہ ٹھنڈے، جاں کدھرے بل پیندی نی ۔
نی نندے نی گوریئے نندے، نہ تک رنگلا چوڑا نی
اجے نہ بلھیں مل دنداسے، کر کر کے رنگ گوڑہا نی ۔
نی نندے نی پیاریئے نندے، نہ گا پیار دے گیت کڑے
اجے جگا نہ ستے جذبے، کر کر چیتے پریت کڑے ۔
نی نندے نی بیبیئے نندے، چرخی ڈاہ پرانی نی
باری ڈھو ڈھو کھولھ کھولھ کے، ویکھ نہ جھیتاں تھانی نی ۔
نی نندے نی ہونیئیں نندے، نہ واہ کالے کیس کڑے
اؤترا ویہڑا لوکی بھرمی، ماہی تیرا پردیس کڑے ۔
نی نندے نی بھولیئے نندے، پل پل باہر نہ جا کڑے
'نورپری' جد گھر آ جاؤ، لاہ لئیں دل دے چا کڑے ۔
دہائی نی دہائی
نیناں نال ہون لگی نیناں دی لڑائی ۔
صندلی دپٹے اتے بوٹیاں نے کالیاں
کتھے کتھے کھہندیاں نے کناں دیاں والیاں
زلفاں دے کنڈلاں 'چ موتی لٹکائی
دہائی نی دہائی……
اج ادھی چپ وچ کنے کنے گیت نی
انگ انگ وچ وساں گھولدی پریت نی
اکھیاں دی لالی ایہدی کویں نشیائی
دہائی نی دہائی……
مٹھی مٹھی کمبنی ''چ کیہو جہے طوفان نی
اج ایہنوں اپنی بھی بھل گئی پچھان نی
گجھی گجھی تور ادھی ہو گئی سدائی
دہائی نی دہائی……
ونگاں والیاں ہتھاں دے نال
تارہ میرا توڑدی پھراں
اڈے میرا ڈوریا، اڈے ہوا دے نال
تارہ میرا توڑدی پھراں ۔
پیریں میرے جھانجر چھنکے
ہک تے ہار ہمیل
پھلاں دے وچ میں تتلی بن گئی
ویلاں 'چ بن گئی ویل
تارہ میرا توڑدی پھراں ۔
بھابو میری چھیل چھبیلی
ویر ملوک ندان
لکن میچیاں کھیڈن پھردے
کنکاں دے کھیت جوان
تارہ میرا توڑدی پھراں ۔
کیتیاں گوڈیاں لگیاں ڈوڈیاں
کھڑے کپاہ دے ہاسے
جٹی دی جوانی سامبھی نہ جاوے
تردی ماردی پاسے
تارہ میرا توڑدی پھراں ۔
ساڈے تے ویہڑے انبیاں رسیاں
وچ وچ کھڑے انار
چندری گوانڈھن جھاتیاں مارے
جھاتیاں نری تلوار
تارہ میرا توڑدی پھراں ۔
میں گت دا بنا لئیا کوٹڑا
نی کوٹڑا چھپاکی……
بانہہ جے ہلاواں ونگاں کھڑکن
دوڑاں تے ہار ہمیلاں
منہ کڑیاں دے پھلّ چند-مکھیئے
لمیاں ناگر ویلاں
ویلاں دوالے بانور بھنورا
بھنورے دوالے ویلاں
نین کہن ایہہ مست شرابن
روپ کہے ایہہ ساقی
نی کوٹڑا چھپاکی……
جیوں جیوں چڑھدی جائے جوانی
دل نوں کجھ کجھ ہوئے
کلی دلان وچ نچّ نچّ ویکھاں
بجھدی لاٹ دی لوئے
پپلاں دے پتاں دے کوکلے بنا لئے
مرکیاں نال پروئے
باری وچوں چند چڑھیا ویکھیا
ایہہ پاپی دل روئے
اپنے ویرے نوں رہے سکھوندی
سوہریاں دی نند لڑاکی
نی کوٹڑا چھپاکی……
دس وے رملیا رمل تیری ایہہ
اج دے دن کی کہندی
سٹ کے ویکھ خاں دل میرے دی
دھڑکن ہے بجھّ لیندی
سورج ڈبیا گوریاں گوریاں
بدلیاں لا لئی مہندی
کیہڑے دیسوں اؤناں پیا نے
دسّ کدھروں دی پیندی
'نورپری' سبھ سچیاں سنا دے
کجھ نہ رکھ لئیں باقی
نی کوٹڑا چھپاکی……
اک پاسے ٹاہلیاں، تے اک پاسے بیریاں
سون دا مہینہ پینگھاں تیریاں تے میریاں ۔
پہلا جھوٹا جھوٹیا، جوانی نے پیار دا
کٹیا نہ جاوے سماں کلیاں بہار دا
کھل کھل کیساں نے لیاندیاں ہنیریاں
اک پاسے ٹاہلیاں……
دوجا جھوٹا پیار دا، پیاریاں لئی رہن دے
اکھیاں دا دکھ، ساڈے ہنجھوآں نوں کہن دے
پینگھاں اجے چھوٹیاں تے گلاں نے لمیریاں
اک پاسے ٹاہلیاں……
بھابو نے سنائی، جویں ٹٹ اوہدی ونگ گئی
وچے گلّ رہ گئی تے رات ساری لنگھ گئی
اوس ویلے اتھرو میں رج رج کیریاں
اک پاسے ٹاہلیاں……
رات نہیوں لنگھدی، تے دن نہیوں بیتدا
لوکاں نوں کی پتہ ساڈی زندگی دے گیت دا
جگّ اکھاں پھیر لیندا، ربّ نے جاں پھیریاں
اک پاسے ٹاہلیاں……
ماہی گھر آیا راتاں نکیاں نکیاں
ماہی دی تیاری، راتاں پھکیاں پھکیاں ۔
تر گیا ماہی راتاں وڈیاں وڈیاں
حالَ وے ربا وے بھنّ توڑ گئیاں ہڈیاں ۔
ماہی پائیاں چٹھیاں میں پڑھ پڑھ ڈٹھیاں
کوڑیاں وی گلاں سبھے مٹھیاں ہی مٹھیاں ۔
باہلا چر ہویا جدوں ماہی چٹھی پائی نہ
حالَ وے ربا وے سانوں نیند کدی آئی نہ ۔
ماہی گھر ہے نہ، سانوں سہریاں دا چا نہ
پیکیاں دا پنڈ چنگے لگدے بھرا نہ ۔
وڈھ وڈھ کھاندیاں سہیلیاں حویلیاں
حالَ وے ربا وے سبھے ہندیاں وی ویہلیاں ۔
سسّ کدی آکھے گھر چند نوں منگا دیاں
'نورپری' دودھ نال بیٹھی نوں نہا دیاں ۔
لکھ کڈھے گال تے میں اگوں چھڈاں ہس نی
حالَ وے ربا وے ساڈی کڈی چنگی سسّ نی ۔
میرے روگی روگی نین، باہلے چپ چپ رہن
میرا ماہی گھر ہووے تے پواڑے کاہنوں پین ۔
اک ساونے دی رت، گھر کلا کلا بتّ
اک اتھری جہی گت، بھوئے کر گئی اے نین
میرے روگی روگی نین……
نہ کوئی ڈولیاں دا چا، نہ کوئی سوہریاں دا بھا
نہ کوئی جند دا بچا، ایہہ وچھوڑیاں دے وہن
میرے روگی روگی نین……
باہلی لاڈلی ننان، جہنوں پیکیاں تے مان
اوہ تے آکھے جان جان، بھابی ہو گئی سدین
میرے روگی روگی نین……
ساڈے پپلاں دے پتّ، چھیڑی رکھدے کپتّ
ایہہ سکائی جاندے رتّ، ایویں ڈگ ڈگ پین
میرے روگی روگی نین……
ایسے روپ دیاں گلاں تے جدائی دیاں جھلاں
جان سامبھیاں نہ چھلاں، ساتھوں روکیاں نہ رہن
میرے روگی روگی نین……
روپ کویں ڈلھدا حویلی والے جٹّ دا
سونے رنگی جٹی تے دشالا سچے پٹّ دا ۔
کڈے کڈے چا نے نروئے ہر انگ دے
پنڈ دیاں رونقاں نوں جان جیہڑے رنگدے
پیندے لشکارے جتھے روپ بھری ونگ دے
ایہدے لشکاریاں توں اوہ بھی کھٹی کھٹدا
روپ کویں ڈلھدا حویلی والے جٹّ دا……
پیاری پیاری ویکھ لو ہوا کڈی وگ گئی
سرو نالوں لمی گتّ اڈیاں نوں لگ گئی
مہندی والے پیر تے بجھوندی ماری اگ گئی
کھل کھل پیندا وٹ ڈوریئے دے وٹّ دا
روپ کویں ڈلھدا حویلی والے جٹّ دا……
بھتا لے کے چلی چند گھنڈ 'چ لکو کے
وینہدیاں جوان کویں کنکاں کھلو کے
موتیاں دے بک بک گتّ 'چ پرو کے
'نورپری' ویکھدا نہ پیر اگوں پٹدا
روپ کویں ڈلھدا حویلی والے جٹّ دا……
میرے سوہریاں نے ضدّ ضدّ ناں رکھیا
کسے راوی رکھیا تے جھناں رکھیا ۔
جاں میں پھلاں بھرے گھنڈ سرکائے ہسّ کے
جھٹّ ویلاں نال بھر گئے نصیب سسّ دے
ساڈی دھپّ نوں بنائی لوکاں چھاں رکھیا ۔
میرے سوہریاں نے………
اتھے سون دے مہینے وچ تیاں لگیاں
ساڈے وچ کوئی نہ ٹھگّ پھیر ہوئیاں ٹھگیاں
پھیر ٹھگیاں دا میرے تے نیاں رکھیا ۔
میرے سوہریاں نے………
مینوں ملو ملی گدھے 'چ نچون والیاں
سبھے ہو گئیاں بے ہوش گدھا پاؤن والیاں
سارا ہتھاں تے نچائی میں گراں رکھیا ۔
میرے سوہریاں نے………
مینوں جھانجراں گھڑا کے اوہناں ہور دتیاں
نی اوہ متھّ متھّ گدھیاں دے پڑ جتیاں
میرا روپ وڈیائی ہر تھاں رکھیا ۔
میرے سوہریاں نے………
میرے 'نورپری' بھاگاں دے حساب دسدا
میری آرسی دے شیشے 'چ پنجاب وسدا
اوہنے نویں گیت دین دا ہیاں رکھیا ۔
میرے سوہریاں نے………
بھابی تیری گتّ ورگا، سپّ لے کے بنگالی اک آیا
ویکھیں میرے رنگ ورگا چولا اوس رنگ کے گل پایا ۔
نی کناں وچ خونی مندراں، لاگے کنڈلاں نے پایا گھیرا
نین اوہدے لے گئے کڈھ کے، رگّ بھر کے کالجا میرا
سکھر دپہر لٹ لئی، چھناں بھر کے خیر جاں پایا ۔
بھابی تیری گتّ ورگا………………
بھابی مینوں دھپّ لگدی، میتھوں پیر پٹیا نہ جاوے
وچے وچ دل چندرا کجھ سوچدا تے اگّ بھڑکاوے
گجھے گجھے ہول اٹھدے جاں میں ہتھ ہکڑی نوں لایا ۔
بھابی تیری گتّ ورگا………………
لاگلی حویلی ول دی جوڑی اڈدی کبوتراں دی آئی
آپو وچ گھلّ گھلّ کے اوہناں ہور میری جند تڑپھائی
آپے میری گانی ٹٹّ گئی جاں میں ہتھ ہکڑی نوں لایا ۔
بھابی تیری گتّ ورگا………………
ویہڑے تے جوانی آ گئی، جاں اوہ بین نی وجوندا آیا
جنیاں جوان کڑیاں اوہنے ساریاں دا دل بھرمایا
کی توں پچھیں 'نورپری' وے میں کتھے کتھے درد لکایا ۔
بھابی تیری گتّ ورگا………………
پونیاں نی پونیاں، ایہہ پون پواڑے پونیاں
اک ننان سلوہتاں کردی دوجی مڈھ لڑائی دا
متھے دی ہر تیوڑی اندر، دیوے ڈراوا بھائی دا
سوہریں آ کے چیتا آیا، سخن سکی بھرجائی دا
چھالے بن بن کداں رڑکے، کولا روں سلائی دا
ہنجھو بھر بھر ڈولھی جاواں، ہون نہ اکھاں اونیاں
پونیاں نی پونیاں…………
چرخی میری رانگلی تے رانگلی دا چا کڑے
نویں حویلی کوئی نہ جانو بہ گئی کلی ڈاہ کڑے
کڈھاں تند تے تند نہ نکلے کنھے لئی بھرما کڑے
رہ پردیسیں جی نہیں لگدا، جی ڈٹھا پرچہ کڑے
تکلے نال لپیٹے کھاندیاں، مڑ مڑ پئیاں پونیاں
پونیاں نی پونیاں…………
کتنی میری پھلاں والی، بھری بھرائی رہ گئی
گجھی یاد کسے دی آئی، سنجھی من وچ بہ گئی
بت دوالے رہ گئے گہنے جی نوں جی دی پے گئی
اک اک کرکے پونی اڈ گئی، گل اڈاکے لے گئی
'نورپری' ویہڑے وچ اڈ اڈ کرن لڑائیاں دونیاں
پونیاں نی پونیاں…………
اک کینٹھے والا آ گیا پروہنا
نی مائی تیرے کم نہ مکے ۔
ساڈے مڑ مڑ اہنے کد آؤنا
نی مائی تیرے کم نہ مکے ۔
تردا تے تلیدار جتی رڑکدی
اکھیاں 'چ اگ وانگوں لالی بھڑکدی
کنجیاں پھڑا مائی کڈھاں نی صندوق وچوں
پھلاں والا ریشمی وچھونا،
نی مائی تیرے کم نہ مکے ۔
اک کینٹھے والا………
میرے کولوں سنگدا کھڑاک سن ونگ دا
بڑا سمجھایا نی اوہ بوہا نہیں لنگھدا
اچی پہلوں ویکھے پھیر نیویاں اوہ پا لوے
بلھیاں دے وچوں مسکونا،
نی مائی تیرے کم نہ مکے ۔
اک کینٹھے والا………
دل کہندا اوہنوں کول اپنے بہا لواں
ویکھ ویکھ روپ اوہدا اکھیاں رجا لواں
'نورپری' غصے ہو کے اوہ تر جائیگا
منتاں دے نال پؤُ مناؤنا،
نی مائی تیرے کم نہ مکے ۔
اک کینٹھے والا………
