چیت مہینے رے سخی،
پھول رہے گلزار ۔
ہر ہر ڈالی مست ہو،
بلبل کرے پکار ۔
چڑھدے چیت سخی چتّ میرا،
حضرت عشقَ نے کیتا پھیرا،
دل دے اندر لایا ڈیرہ،
اس ستیاں آن جگایا وہڑھا،
بلوچا انکے گھر کے باریاں ۔
عشقَ ازب ناز دکھاوے،
ساقی ہو کر جام پلاوے،
بے خود کرکے مست بناوے،
میراں شاہ گھر پھیرا پاوے،
بلوچا انکے گھر کے باریاں ۔۔1۔۔
ماہ وساکھ سہانودا،
جے گھر ساجن ہو ۔
دبدھا من کی سبھ مٹے،
چنتا رہے نہ کو ۔
ماہ وساکھ وساکھی ہوئی،
میں تو واجے لتھیا لوئی،
شہہ میرا میں شہہ دی ہوئی،
میں وچ رہا نہ کوئی،
خوشیاں ماندی ۔
اوہو نعر سہاگن ہووے،
جس پر شہہ دی رحمت ہووے،
دل توں داغ بھرم دا دھووے،
میراں شاہ سنگ جاگے سووے،
نال پیارے ۔۔2۔۔
جیٹھ مہینے رے سخی،
جالے تن من لو ۔
بھامبڑ بلدا عشقَ دا،
ہجر وصل نہ کو ۔
جیٹھ مہینے جالی سارے،
ایس عشقَ دے ایہو کارے،
سادھو جپ تپ کرکے ہارے،
گر چشتی توں میں بلہارے،
تن من جان توں ۔
جے کوؤ ستگور پورا پاوے،
وہدت اندر سیر کراوے،
بھرم دوئی دا سبھ اٹھ جاوے،
میراں شہہ بن نظر نہ آوے،
جت ول دیکھساں ۔۔3۔۔
ہاڑ مہینے رے سخی،
تپے پریم دی بھاہ ۔
جے کوئی پاوے ذات نوں،
اہل ذات ہو جاہ ۔
ہاڑ مہینہ من چت بھاوے،
تڑپ برہوں دی پیا ملاوے،
باتل وہم سبھی اٹھ جاوے،
تاں پی شام مکھ دکھلاوے،
رحمت عشقَ دی ۔
حضرت عشقَ جیہا نہ کوئی،
عشقَ ہووے تاں ملدی ڈھوئی،
عشقَ دل اندر کردا لوئی،
میراں شہہ بن ہور نہ کوئی،
دبوچا بہا لیا ۔۔4۔۔
ساون بجلی چمکی،
بدل دی گھنگھور ۔
چڑھ ورسے گھٹ شوق دی،
دو جگ اندر شور ۔
واہ واہ ساون دی رتّ آئی،
میرے دل دی دھوڑ گوائی،
ظاہر باطن دی ہریائی،
وہم دوئی دی تپت بجھائی،
جھگڑا مکیا ۔
مک گئے سبھ جھگڑے جھیڑے،
میں باہر نہ شامی ویہڑے،
کتن تمن چتّ نہ میرے،
میراں شاہ گھر آیا ویہڑے،
سینہ ٹھاریا ۔۔5۔۔
بھادوں دے دن رے سخی،
ڈھونڈیا دیس بدیس ۔
شامے گھر وچ پایا،
کر جوگن دا بھیس ۔
بھادوں بھاہ برہوں دی بھاوے،
جوگی سادھو کر دکھلاوے،
پریمی بھو تن بھو رماوے،
در میں دے الکھّ جگاوے،
مندرا پائکے ۔
پی کارن کنّ مندراں پاوے،
مرنے توں پہلاں مر جاوے،
دم دم انحد تار بجاوے،
میراں شاہ دی گت مت پاوے،
اکھیاں کھولھ کے ۔۔6۔۔
اسو آسا شام دی،
من وچ رہے قدیم ۔
ہے ادراک وجود دا،
نہ ہے کوئی سہیم ۔
اسو آس مراد پہنچائی،
فین ان فکم دی گت پائی،
اپنے آپو دیاں دہائی،
گر چشتی توں گھول گھمائی،
جسنے تاریا ۔
واہ واہ چشتی کامل پیر،
میری آن بندھاوے دھیر،
رو رو نین بہاوے نیر،
میراں شاہ دی ہے تدبیر،
نظراں ماردا ۔۔7۔۔
کتک کرپا گر کرے،
سن مہان سن ہو ۔
کال کرم دا چور نہ،
پاپ پنّ نہ کو ۔
کتک کرپا جاں گر ہوئی،
جپ اور جاپ رہا نہ کوئی،
جو جاگت ہے سووت سوئی،
چوں-چراں دی ملے نہ ڈھوئی،
مکھفی راز ہے ۔
گپت سنّ دی جا نہ کائی،
جن بولیا ان سولی پائی،
شاہ سمش دی کھلّ لہائی،
میراں شاہ نے رمز سجھائی،
دوجا ہور نہ ۔۔8۔۔
مگھر مہینے رے سخی،
کریئے حمد ہزار ۔
سدھّ بدھ میری کھوئکے،
ملیا دلبر یار ۔
واہ واہ مگھر مہینہ آیا،
گر رحمت دا انت نہ پایا،
عہد آپے احمد ہو دھایا،
لاہوتوں ناسوت کہایا،
نقطہ ڈالکے ۔
نقطہ غین سروں اٹھ جاوے،
اوہو این جا غیر سماوے،
کھفی جلی وچ منگل گاوے،
میراں شہہ دل جھاتی پاوے،
نال بہار دے ۔۔9۔۔
پوہ پالا ہے پاپ دا،
پاپی بھرم گوائے ۔
چل شامی سیج تے،
این مگن ہو جائے ۔
چڑھیا پوہ بھرم اٹھ جاوے،
پائی پتی نظر نہ آوے،
کسرت وہمی پھوک جلاوے،
وہدت اندر سیر کراوے،
سبھ کو آپ نوں ۔
جے تن سیکے ہووے لال،
شہہ دا دیکھو پاک جمال،
چوپٹ کھیلے سکھیاں نال،
میراں شہہ سنگ کرے وسال،
باجی ہار کے ۔۔10۔۔
ماگھ مہینے رے سخی،
دوسرا ناہی ایک ۔
بے رنگی دے رنگ سیوں
دیکھو رنگ انیک ۔
ماگھ مہینے ایک ہی سارے،
دوجا اپنا آپ پیارے،
دیکھو بید کتاباں چارے،
کلھ صحیح مئید پکارے،
سمجھے پیڑ توں ۔
چشتی گر توں سمجھ نادانا،
جس جانا سو گر توں جانا،
چھڈّ غفلت نہ ہو بؤرانا،
میراں شہہ دا کر شکرانہ،
سیس نیوا کے ۔۔11۔۔
پھاگن دے دن رے سخی،
رل مل کھیلھیئے پھاگ ۔
رنگ پریمی گھول کے،
چھڑکن شہہ دے پاگ ۔
واہ پھاگن پھاگ رچئیو،
سبھ رنگ گھول پیا پر پائیو،
بھر بھر وہدت جام پلائیو،
میں میراں دا رنگ اڈوائیو،
کیسر گھول گلال رلاواں،
بھر پچکاری پی پر پاواں،
رنگ بسنت ترانہ گاواں،
میراں شہہ دا شکر مناواں،
چولا رنگیا ہوری ہوری ۔۔12۔۔
چھنچر وار اڈیکدی،
نت من موہن یار ۔
برہوں گھمن گھیریاں،
موہے سوجھے آر نہ پار ۔
چھنچر وار دکھاں نے گھیری،
پیاریا ہوئی دیر بتیری ۔
میں بیچاری کرلاواں،
دکھاں سولاں لئیاں لاواں ۔
وانگ چکھا نت جان جلاواں،
میراں شاہ نت کوک سناواں ۔۔1۔۔
ایتوار ستاندا،
پاپی کرن بھوگ ۔
ساجن گئے بدیسوا،
لائے جگر نوں روگ ۔
ایتوار پئے دکھ بھردی،
کر کملی چھڈّ گیا بے دردی ۔
دوجی نند اوہلا کردی،
میں بولاں کچھ مول نہ ڈردی ۔
اؤگنہاری نہیں گن کوئی،
سئیاں پچھن حالَ نہ کوئی ۔
جس گھر کنت سہاگن سوئی،
میراں شاہ بن ملے نہ ڈھوئی ۔۔2۔۔
پیرو ریت پریم دی،
ہن جاتی چتّ لا ۔
تن من جیوڑا وارکے،
تاں پیارے پیا پا ۔
پیرو پیڑ عشقَ دی ہوئی،
پیا کارن میں جوگی ہوئی ۔
لتھی شرم ہیا دی لوئی،
آ پریتم ہن منّ ارجوئی ۔
کوکاں کوُ کرم دی یار،
آ مل پیاریا میں بلہاری ۔
کردی ڈھونڈ پیراں بکھہاری،
میراں شاہ آ کر کجھ کاری ۔۔3۔۔
منگل سانگ پریم دی،
رڑکت ہے دن رین ۔
کت جا ساجن رم رہے،
کون سنے مکھ بین ۔
منگل سچا پیا اقرار،
پریتم لئیا مول نہ سار ۔
آئی جان لباں تے یار،
پیاریا میں دل موڑ مہار ۔
من موہن کیوں مدتاں لائیاں،
ہن ہوئی حالَ سدائیاں ۔
برہوں کٹیاں وانگ قصائیاں،
میراں شاہ میں گھول گھمائیاں ۔۔4۔۔
بدھوار سدا سودھکے،
چل جیوڑا مت ہار ۔
ہاتھ باندھ کر پگ دھرو،
پیارے بھیکھ دوار ۔
بدھوار گھر ساجن آئے،
بھاہ برہوں دی سرد کراوے ۔
پیارے ماری نت دے ہاوے،
برہوں سل ہڈاں نوں کھاوے ۔
کس نوں آکھاں مندا،
جہڑے پیارے پائے پریم بکھیڑے ۔
سکھاں کارن دکھ سہیڑے،
میراں شاہ پی آوے ویہڑے ۔۔5۔۔
جمعہ رات سہانودی،
گل پھولن کے ہار ۔
میں گھر سیج وچھاساں،
جے آوے پریتم یار ۔
جمعہ رات روز خوشی دا،
پیارا دلبر پاس سنیندا ۔
جے گر کھووے بھرم دوئی دا،
دل اندر دلدار سنیندا ۔
کھلے چشم حقیقت والی،
پائے رمز مشوکاں والی ۔
پیارے اپنی سیج سمبھالی،
میراں شاہ ہن تاں نہالی ۔۔6۔۔
روز جمعے رات بھلا،
عارف کرن شمار ۔
ساتھ لطیفہ قلب دے،
اصل کرن دیدار ۔
واہ واہ روز جمعے دا آیا،
پیارا ساڈے ویہڑے آیا ۔
جاں اوہ آیا تاں میں پایا،
بھر بھر جام وصل پلایا ۔
بے خود ہوئی مست خمار،
سانوں ملیا دلبر یار ۔
ستگور آن لنگھایا پار،
میراں شاہ لکھ شکر گزار ۔۔7۔۔
چڑھدی روز چھنچر مارو عشقَ بجایا،
مینوں مار چواتی ستی آن جگایا ۔
کرکے ناز ادائیں آپے حسن دکھایا،
برقع شرم ہیا دا منہ توں آن اٹھایا ۔
ایتوار پیا نے کیتی بے پرواہی،
ساتھوں رکھیا اوہلا، ایہو سخت جدائی ۔
میں تاں کڈھ کے دیسوں پردیس رلائی،
کیہی بکھڑی دیکھو سئیؤ کھیل رچائی ۔
پیرو پیت برہوں نے سینے لائی کانی،
بیٹھی شگن وچاراں سیواں شاہ جیلانی ۔
دوجا پیر اجمیری جہدا ہور نہ ثانی،
کدے مکھ دکھاوے میرا دلبر جانی ۔
چڑھدے منگل سئیاں رلکے منگل گاؤن،
اوہناں بھاگ چنگیرے جنہاں شہہ گل لاؤن ۔
میرے وانگ ہزاراں بھاویں خاک اڈاؤن،
جہڑیاں غافل ہوئیاں کیکر شہہ نوں بھاؤن ۔
بدھو سدھّ کھوکے پیوے پریم پیالہ،
کوئی غیر نہ دیکھے پاوے رتبہ اعلیٰ ۔
چھٹے وہم خیالوں پہنچے عالم بالا،
اٹھے اپنے آپے کون نرالا ۔
جمعہ رات جمعے دی سئیؤ چھیویں آئی،
ہوئیاں دورو نیڑے اک وصل جدائی ۔
جاتا من عرف نوں جہدا رنگ نہ کوئی،
سبھے بھلیاں باتاں، واہ واہ دھنّ وڈیائی ۔
واہ واہ روز جمعے دا سئیؤ ستواں آیا،
ہادی کامل میرے مینوں سیر کرایا ۔
اپنا آپ نہ مینوں کتے نظریں آیا،
میراں شاہ کی آکھاں ماہیؤ گھول گھمایا ۔
رات پہلی پیا چھوڈ سدھارے،
دیواں دوس کسنوں میرے بھاگ نکارے ۔
دلوں چانہدی پاندھی راتیں گندی تارے،
ساتھوں زور دھگانے لدی جاندے پیارے ۔
رات دوجی پیا کہاں پایا گھیرا،
رو رو آہاں ماراں کوئی زور نہ میرا ۔
برہوں وچ سینے دے ساڈے لایا ڈیرہ،
دل پھٹدا جاندا دیکھ خالی وہڑھا ۔
رات تیجی سئیؤ سر ساڈے آئی،
برہوں نت وچھوڑے میری جان جلائی ۔
من موہن پیارے من بھر نہ آئی،
روواں پاس کھلوتی سینے مول نہ لائی ۔
رات چوتھی پیا سیوں کی گل کریئے،
چلو بھیکھ دوارے حالَ ظاہر کریئے ۔
گل پلڑا پاکے سر کدمے دھریئے،
وچ بحر عشقَ دے پھڑ دامن تریئے ۔
رات پنجویں پیا مول نہ آیا،
سئیؤ جگت الاما میں تاں سر تے چایا ۔
کیتی جان صدقے سر گھول گھمایا،
کوئی نال نہ میرے کیتا قول نبھایا ۔
رات چھیویں پیا کہڑا قاصد جاوے،
بیتی جو سر ساڈے اوہنوں جا سناوے ۔
چشتی صابری پیا سیوں کرم کماوے،
کتے جیون جوگا نال سینے لاوے ۔
رات ستویں پیا بولے کاگ بنیرے،
کنی دھنک وصل دی اج پئی آ میرے ۔
میں تاں نفل شکر دی پڑھساں اٹھ سویرے،
میراں شاہ سردار پیا آیا ویہڑے ۔
علف-الا دی ذات ہے متعلق،
سبھ کجھ کرنیہارا ری ۔
ہر ہر جا موجود ہے آپے،
سبھ سوں آپ نیارا ری ۔
اہدیئت توں وہدت ہو کے،
کیتا ایڈ پسارا ری ۔
میراں شاہ سبھ کر دکھلایا،
کن دا اک اشارہ ری ۔
بے-برہوں دی آتش بھڑکے،
کی کی رنگ وکھایا ہے ۔
اپنا آپ تماشہ کیتا،
آپے ویکھن آیا ہے ۔
بھیت اگمّ دے ظاہر ہوئے،
چھپیا نال چھپایا ہے ۔
میراں شاہ لاہوتی مولٰی،
بن ناسوتی آیا ہے ۔
سے-ثابت جاں ماہی ہویا،
سدا سہاگن ہیر ہوئی ۔
واہ وا بھاگ نصیب جٹی دے،
شہہ دی دامنگیر ہوئی ۔
حسن ماہی دا ویکھ تجلڑا،
صورتَ بدر منیر ہوئی ۔
میراں شاہ سبھ دکھ سکھ کھوئے،
رحمت خاجا پیر ہوئی ۔
جیم-جلال جمال ماہی دا،
ہویا ہیر سیالی نوں ۔
ہر ہر اسم تے ہر ہر صفتوں،
شاد کیتا متوالی نوں ۔
اندر باہر ماہی ہویا،
پایا خیر سوالی نوں ۔
میراں شاہ گر چشتی ملیا،
تاریا عیباں والی نوں ۔
دال-دوئی دا وہم اٹھایا،
واہ رانجھن دی یاری ری ۔
حسن اضل دی چمک وکھا کے،
ہستی خدی وساری ری ۔
نال کرم دے سینے لائی،
آجز نیچ نکاری ری ۔
ایسے ماہی سندر پی توں،
میراں شاہ جند واری ری ۔
زال-ذکر تے شغلاں اندر،
ایویں وقت گوایا سی ۔
اس ویلے توں سو سر واراں،
جد اوہ سیالیں آیا سی ۔
ناز نیاز ہزاراں کر کے،
مکھ توں ناد وجایا سی ۔
میراں شاہ دھر کمبل موڈھے،
لوں لوں عشقَ رچایا سی ۔
رے-رانجھن دا عالی رتبہ،
ہر ہر شان چمکے ری ۔
ہر صورتَ وچ جلوا روشن،
سورج وانگ دمکے ری ۔
باجھوں عاشق ہیر سلیٹی،
ہر کوئی جھل نہ سکے ری ۔
میراں شاہ کوئی عارف کامل،
لاوے نین جھمکے ری ۔
سواد-صفائی دل دی کر کے،
پایا قرب پیارے دا ۔
شان ماہی دی ربّ رسولی،
مالک تخت ہزارے دا ۔
اکھیاں دے وچ جلوا چمکے،
ماہی سوہنے سارے دا ۔
میراں شاہ دھنّ بھاگ جٹی دے،
پایا وصل اکارے دا ۔
زوئے-ظاہر باطن ماہی آپے،
بھیس وٹا کے آیا ری ۔
تخت ہزاریوں آن سیالیں،
ہیر نوں لے گل لایا ری ۔
اسم صفت دا جامن ہوکے،
کی کی شان وکھایا ری ۔
میراں شاہ دھر تاج لولاکی،
کھیڑیاں دے ول دھایا ری ۔
فے-فارغ سبھ کجیؤں ہوئے،
ظاہر باطن ماہی ری ۔
نام نشان رہیا نہ میرا،
ہے سبھ اس دی شاہی ری ۔
روح مثال وجود ماہی دا،
میں ہن ہوئی راہی ری ۔
میراں شاہ جد پنّ پاپاں دی،
سر توں گٹھڑی لاہی ری ۔
لام-لکائی لبھّ لبھّ ہاری،
دلبر اوکھا لبھدا ہے ۔
چترا ہو کے اندر ڈھونڈے،
ایہو پاون ربّ دا ہے ۔
ربّ ربّ کردی قبریں پہنچی،
ربّ دا ملن سببّ دا ہے ۔
میراں شاہ گر گیان سجھاوے،
تاہیؤں دلبر لبھدا ہے ۔
میم-مبارک ملن ماہی دا،
ہن میں بے وشواس ہوئی ۔
مک گئے سبھ جھگڑے جھیڑے،
وگڑی تگڑی راس ہوئی ۔
خاجا چشتی ہند ولی دے،
داخل وچ اجلاس ہوئی ۔
میراں شاہ میں گر اپنے دی،
نپٹ کمینی داس ہوئی ۔
ہے-ہارے جے اپنے آپوں،
تاہینؤں بے حدّ پاوے ری ۔
ہر بن ہور نہ ویکھے کوئی،
جت ول نظر اٹھاوے ری ۔
منہ کالا کر جگّ دکھلاوے،
تاں ہرِ کی گت پاوے ری ۔
میراں شاہ الفکر سوادل،
وجہ نبی فرماوے ری ۔
بے-بہت کریم دا کرم ہویا،
ہوئی حب تے پاک حبیب کیتا ۔
چوہاں یاراں نوں قرب کمال دیکے،
وچ خاص محبوب نجیب کیتا ۔
وچ اپنا بھیت چھپائکے تے،
ساڈے پاک جمال نصیب کیتا ۔
میراں شاہ ایہہ وہدت دا باغ کھڑیا،
کوئی دور تے کوئی قریب کیتا ۔
ہے-ہمجے دیاں گجھیاں رمزاں،
کامل مرد بیچارے ری ۔
بے، تے، سے، دا نقطہ کھوہوے،
اکو علف نتارے ری ۔
ہر حرف وچّ علف دی صورتَ،
ہر ہر شان اشارے ری ۔
میراں شاہ ایہہ گلّ ہے مشکل،
بن گر کے نروارے ری ۔
کھے-خبراں وچ جگ دے ہوئیاں،
ہیر رانجھے دی بردی ری ۔
رانجھے باجھوں غیر نہ دسدا،
ماہی ماہی کردی ری ۔
ظاہر باطن ماہی ہویا،
کھیڑے چتّ نہ دھردی ری ۔
ویکھ ماہی دیاں گجھیاں رمزاں،
حیرت دا دم بھردی ری ۔
سین-سنت تے فرض وچار پہلے،
قول پھیہل نوں سوچ سنبھال میاں ۔
جے توں این حقیقتوں محرم ہوویں،
تاہینؤں شوق ہے تیرا کمال میاں ۔
کرکے پھند فریب نہ جگّ لٹے،
ایس گلّ دے وچ زوال میاں ۔
میراں شاہ جے آپ نوں دور کریں،
ویکھ یار دا این کمال میاں ۔
این-عارف دی صورتَ ہوکے،
من میں بھیت سجھائے ری ۔
پیر چشتی دے بل بل جائیے،
دل دے بھرم مٹائے ری ۔
جوہر اصل حقیقت والے،
کی کی پھول وکھائی ری ۔
میراں شاہ اج رمزاں والے،
راز ماہی دے پائے ری ۔
غین-غلام ہے ہیر ماہی دی،
دل ساڈے وچّ وسے جی ۔
عہد توں بن احمد آیا،
ناز وکھا کے کھسے جی ۔
اٹھدا بہندا نال اساڈے،
ناز وکھا کر ہسے جی ۔
میراں شاہ محبوب خدا دا،
بھیت اگمّ دے دسے جی ۔
رے-راز الٰہی اندر سمجھو،
وچ کتابیں ناہیں،
سمجھ کداہیں ۔
نہن اقرب گر توں جانیں،
کاہنوں پھردا راہیں،
پا گل باہیں ۔
عالم فاضل غوطے کھاندے،
دور نہیں اوہ سائیں،
ہے من ماہیں ۔
میراں شاہ جد بھرم نہ اٹھے،
رو رو مارے آہیں،
لبھدا ناہیں ۔
پریم نگریا دھوم پڑی،
من موہن روپ دکھائیو ری ۔
سگل اندھیرا مٹ گیا سادھو،
کشن مراری آئیو ری ۔
مکھ چندن پر مکٹ براجے،
جگمگ جوت بھئی ترلوکی،
دئیا کرت جب مد کا پیالہ،
موکو آن پیائیو ری ۔
توری دئیا پر تن من واروں،
اے ستگور نردھاری جی،
سکھمن ساتھ انند کیؤ جب،
آپ سے آپ ملائیو ری ۔
وہم دوئی کا مٹ گیا من سے،
ایکنکار کے سودھن سے،
جپ عر جاپ گئے مٹ دونو،
جب گر گیان بتائیو ری ۔
میراں شاہ تب چین پڑی جب،
مہاں مورت کا میل ہوا،
سووت جاگت ایک ہوا جب،
من میں ایک سمائیو ری ۔
یا خاجا چشتی اجمیری،
پریم تیرے نے گھیری ہاں ۔
شان تیری ہے ربّ رسولی،
تجھ در دی میں چیری ہاں ۔
نپٹ کمینی دھر دی پاپن،
سار لئیں میں تیری ہاں ۔
میراں شاہ نوں مان ہے تیرا،
اوگنہار گھنیری ہاں ۔
| |
