کلیگ پہرا آیا، سبھ ول لگی بھاہُ
کوڑ تلے پنج سیریئے، سچُ ماسہ اک کواؤ
نیکیاں لبھن بھالیاں، بدیاں دے دریاؤ
پیلو تیرا منگتا، تو صاحب گنیاؤ ۔1۔

اوہ جو دسن ٹالھیاں، ساوے پتّ کچوچ
بہہ بہہ گئیاں مجلساں، رانے راؤ ملوک
جوگی آسن چھوڈیا، پچھے رہی ببھوتِ
پیلو چار کنڈاں پے رہی، موت نمانی دی کوک ۔2۔

پیلو پچھدا ٹکری، تیرا کون مکان
کتھے ہاتھی گھوڑیاں، کتھے لال نسان
ناری اتے گبھریں، قبراں وچ استھان
پیلو پچھدا ٹکری، کت ولِ گیا جہان ۔3۔

ایہہ مٹی دا پتلا، کھوٹ وے لوکا ! کھوٹ
سبھ کس دے سر پھرکدا، جمراجے دا سوٹ
مؤتے کولوں بھنیاں، وڑیئے کہڑے کوٹُ
سؤداگراں پٹواریاں، دتے باجھ ن چھوٹ
پیلو اج کہ کلّ ڈھہیسیا، کنگریالا کوٹ ۔4۔

پیلو دھرتِ چؤپڑ جگ ساریا، پاسہ ڈھلے ہمیش
بندہ کرے تکبری، مؤت ن چلن دیسِ
عزرائیل فریستا، بازاں وانگ تکیسِ
سوئنا رپا مالُ دھنُ، گھڑی فناہ کریسِ
پیلو تد جانیگی بھولی مچھلی، جاں ماچھی جال پئیسُ ۔5۔

پیلو کیا ہویا اکّ پھلیا، ن اس مشک ن باسُ
بھٹھُ مورکھ دی دوستی، جو سگھڑ بیئکھلاسُ
سگھڑ مارے سمجھِ کر، من وچِ رکھ تپاسُ
مورکھ کم ن آنودا، جو ہستِ موئے دا ماسُ
ہستِ موئے کم آنودے، جو دند کھچ سبھنِ
پیلو سکھ ن بئکل دا، جو ڈٹھے باجھ ن منّ ۔6۔

پیلو اساں تھیں اوہ بھلے، جو جیودیاں مئیئ
ان چکڑ پاؤ ن بوڑیا، ن آلود بھئیئ
وننج وڑے درواجیو، تاں دربانُ بھلے
چوراں پؤسن معاملے، اوہ دیکھنِ کولِ کھلے ۔7۔

1

گھر کھیوے دے صاحباں، جمی منگلوار ۔
ڈوم سوہلے گانودے، خان کھیوے دے بار ۔
رجّ دوائیں دتیاں، سوہنے پروار ۔
رل تدبیراں بدھیاں، چھیل ہوئی مٹیار ۔
صاحباں نال سہیلیاں، کوڑی ریسکار ۔

2

گھر ونجھل دے مرزا، جمیا کرڑے وار ۔
جنم دتا مائی باپ نے، روپ دتا کرتار ۔
ایسا مرزا سورما، کھرلاں دا سردار ۔

3

صاحباں پڑھے پٹیاں، مرزا پڑھے قرآن ۔
وچّ مسیت دے لگیاں، جانے کل جہان ۔
نہ مار قاضی چھمکاں، نہ دے تتی نوں تائ ۔
پڑھنا ساڈا رہِ گیا، لے آئے عشقَ لکھائِ ۔

4

صاحباں گئی تیل نوں، گئی پساری دی ہٹّ ۔
پھڑ نہ جانے تکڑی، ہاڑ نہ جانے وٹّ ۔
تیل بھلاوے بھلا بانیاں، دتا شہت الٹّ ۔
ونج گوا لے بانیاں، بلد گوا لے جٹّ ۔
تنّ سے نانگا پڑ رہا، ہو گئے چوڑ چپٹّ ۔
مرزے صاحباں دی دوستی، رہو وچّ جگتّ ۔

5

گھر توں صاحباں ٹر پئی، کر کے پڑھن دی نیت ۔
قاضی ساڈا مر گیا، سنی پئی مسیت ۔
توں سن کرموں باہمنا، کدی نہ آئؤں کام ۔
گھوڑی دیاں تیرے چڑھن نوں، کاٹھی سنے لگام ۔
ہتھ دیاں دے دیاں چوڑیاں، سونا کردی دان ۔
جھوٹی دیاں دودھ پین نوں، حل دی زمیں انعام ۔
جب لگّ جیوے صاحباں، رکھے تیرا احسان ۔
چوتھے نوں چندھڑ ویاہ لجانگے، پھر کی کرینگا آن ۔

6

اگوں کرموں بولدا، سچی دیاں سنا ۔
چالھی کوہاں دا پینڈا ہے، کون آوے کون جا ۔
گھر مرزے دے ہور استری، سنیندی بری بلا ۔
سوکن اتے سوکن پئے، لیوے ادھ ونڈا ۔
چھڈّ دے پرانی جٹّ دی دوستی، نویں کرموں ولّ لا ۔
گھر وچّ لا لے دوستی، بہہ کے عشقَ کما ۔

7

اگوں صاحباں بولدی، تیرے منہ وچّ سواہ ۔
ماراں چپیڑ تیرے غضب دی، دیاں عقل گوا ۔
خبر ہو جائے میرے باپ نوں، تینوں شہروں دیئ اجاڑ ۔
تے خبر ہو جائے ویر شمیر نوں، تینوں کرہِ مار ۔
جے خبر ہو جائے پنڈ دے منڈیاں، کرن ڈھیماں دی مار ۔
بھلکے سرادھ دادا آؤنگے، نؤندے کھان تے جا ۔
لگنی آں میں تیری پوتری، بہہ گیاں رنّ بنا ۔
لگو کچہری کھیوے باپ دی، تینوں بنھ کے لؤں منگا ۔

8

ایہہ گناہ میرا بخش لے، صاحباں جتھے گھلیں اوتھے جا ۔
ڈورا لگا افیم دا، ساڈی عقل ٹکانے ناہ ۔
میں تے بھولا غریب ہاں، میری رکھ دھولیاں دی لاج ۔
بڑی راتوں اٹھ کے، ٹر پواں کھرلاں دی راہ ۔

9

سیالاں توں باہمن ٹر پیا، پیا کھرلاں دی راہ ۔
کول مرزے دے آ کے، دسّ دتی ساہے دی پا ۔
مہندی صاحباں دے ویاہ دی، چل کے ہتھیں اپنے لا ۔
بھیجیا صاحباں دا آ گیاں، چھیتی ہو تیار ۔

10

چڑھدے مرزے خان نوں، چھتی کرے جواب ۔
ہٹ کے بیٹھیں مرزیا، گھر وچّ کریں صلاحَ ۔
اتے پلنگھ 'تے بہہ کے، میرا ہتھیں کاج سنوار ۔
بھلّ کے آؤنگے بھٹی صندل بار دے، صاحب سنڈے بار ۔

11

میرا جان ضرور دا، پچھے بھائی چار ۔
اچھی کرن اپنے نکّ نوں، نہیں کھرلاں نوں آؤ ہار ۔
میرا جانا ضرور دا، جاندے نوں ہوڑ نہ پا ۔
کاج وہونا میں پھراں، مینوں کی کسے دے کاجاں نال ۔

12

چڑھدے مرزے خان نوں متاں دیوے ماں ۔
برے سیالاں دے معاملے، بری سیالاں دی راہ ۔
بریاں سالاں دیاں عورتاں، لیندیاں جادو پا ۔
کڈھ کلیجے کھاندیاں، میرے جھاٹے تیل نہ پا ۔
رنّ دی خاتر چلیاں، آویں جان گنوا ۔
آکھے میرے لگّ جا، اگے پیر نہ پا ۔

13

گھر کھیوے دے کاج ہے، لاگی بھیجیا میرے دا ۔
گھر میرے آن کے دسّ دتی، ساہے دی پا ۔
اوہ نانکے میں دوہترا، جاندے نوں موڑ نہ پا ۔
پنج روپئے اک پترا، میں نؤندا پاؤنگا جا ۔

14

مرزے نے گھوڑی شنگار لئی، آسن بیٹھا جا ۔
چڑھدے دا پلہ اٹکیا، چھینک سامھنے آ ۔
مرزا سیالاں نوں چلیا، کھیڑے سیس نیوا ۔

15

کڈھ کلیجہ لے گئی، خان کھیوے دی دھی ۔
گز گز لمیاں مینڈھیاں، رنگ جو گورا سی ۔
جے دیوے پیالہ زہر دا، میں مرزا لیندا پی ۔
جے مارے برچھی کسّ کے، مرزا کدی نہ کردا سی ۔
اپنی موتے میں مراں، میرے نال تہانوں کی ۔

16

چڑھدے مرزے خان نوں، ونجھل دیندا متّ ۔
بھٹھّ رناں دی دوستی، کھری جنہاں دی متّ ۔
ہسّ کے لاؤندیاں یاریاں، رو کے دندیاں دسّ ۔
جس گھر لائی دوستی، مول نہ گھتیں لتّ ۔
لتھی ہتھ نہ آنودی، دانشمنداں دی پتّ ۔
صاحباں آئیں نہ چھڈّ کے، سر نہ رہو ساڈی پتّ ۔

17

راجا جھورے راج نوں، بدھ نوں جھورے چور ۔
گوری جھورے روپ نوں، پیراں جھورے مور ۔
چڑھدے مرزے خان نوں، ماں متّ دیندی کھڑی ۔
سپاں شیراں دی دوستی، نہ کر بھائی اڑی ۔
تپی کڑاہی تیل دی، سر پر لاٹ جلی ۔
موسیٰ بھجیا موت توں، اگے موت کھڑی ۔
پربت وڑدے ٹکرے، لنگھن کہڑی گلی ۔
روندی بیبی فاطمہ، کر کے بانہہ کھڑی ۔
میں کی ربا تیرا پھیڑیا، میری جوڑی خاک رلی ۔
اج دا وار بچا لے، بھلکے سیالیں جا وڑیں ۔

18

اگوں مرزا بولیا، دیواں سچ سنا ۔
گھر ونجھل دے جمیاں، دتی کل سنوار ۔
سدیا صاحباں سیال، کیکر دیواں جواب ۔
جیؤندا رہا تاں آ ملاں، متّ چھوڈیؤں آس ۔
ویاہی ہووے چھڈّ دیواں، منگ نہ چھڈی جا ۔
جے کر منگ میں چھڈّ دیواں، لگے کھرلاں نوں لاج ۔
پتّ مرزا نونہہ صاحباں، ساڈی ٹرنی جگّ وچ وار ۔

19

مرزا سیالاں نوں ٹر پیا، چلیا ہو اسوار ۔
مرزا پچھے پیلو شاعر نوں، دسیں شگن وچار ۔
پیلو بیٹھا کھوہ تے، کرکے لکھ تدبیر ۔
کانلن بدھا تکلا، تکلے بدھا تیر ۔
لٹھّ پٹھانا میلیا، کرڑے گھتّ زنجیر ۔
کمیاں منڈھ دھتوریاں، جویں بادشاہ مڈھ وزیر ۔
کتا ہٹّ ہٹّ کر رہا، جویں در وچّ کھڑا فقیر ۔
ٹنڈاں گیڑم گیڑیاں، بھر بھر ڈولھن نیر ۔
اگوں مرزا بولیا، تینوں دیاں سنا ۔
تیریاں گلاں جھوٹھیاں، اک وی مندا نانہہ ۔
انے کھڑکے والے آدمی، قبریں جا پئے ۔
جے بھلی چاہنی زندگی، اگاہاں پیر نہ دیئ ۔
رستے پے جاؤ راہیؤ! ڈنڈی پیر نہ گھتّ ۔

20

جس دن صاحا سادھیا، لاگی دیندے خط ۔
گھر مرزے دے آ کے، پاؤندے ساہے دی دسّ ۔
پنج روپئے اک پتیا، نہ ودھ جا نہ گھٹّ ۔
تہاڈے بار گھوڑیاں، میری بکی دا پتلا لکّ ۔
آ لؤ روپیہ سلامی دا، تہانوں اگے نہ آئی متّ ۔

21

سنم بکی دے کھڑکدے، جیوں لوہے پین دھگان ۔
دم بکی دی انج پھرے، جیوں چوری کرے غلام ۔
منہ نال لاہے پگڑیاں، پھٹّ کے سٹے انجان ۔
بکی لاہیاں پگڑیاں، ویکھی نہ کسے دی لاج ۔
نائی میرا ماریا، شربت دتا ڈولھ ۔
پچھ نہ پیندے معاملے، نیہوں نہ لگدے زور ۔
گلاں کرن سکھالیاں، اوکھے پالنے بول ۔

22

مرزا سیالاں مڈھ آ گیا، رنّ صاحباں دا چور ۔
ہوراں دے ہتھیں برچھیاں، مرزے دی سبز کمان ۔
دہنے کنیں آؤندا، میرا مرزا شیر جوان ۔
مرزا گھر بیبو دے آ گیا، چرکھا دیندا ٹھہرا ۔
'جے توں ماسی دھرم دی، صاحباں نوں لیا ملا' ۔

23

گھر توں بیبو ٹر پئی، مہراں لے کے چار ۔
اٹھی صاحباں ستیئے، اٹھ کے دیئیں دیدار ۔
چیرے والا چھوکرا، بیبو اندر کون کھڑا ۔
مرزا پھلّ گلاب دا، میری جھولی ٹٹّ پیا ۔
نہ پھڑ باہیاں گھٹّ کے، ونگاں جاندیاں ٹٹّ ۔
کلّ چیر چڑھائیاں، پہن نہ ویکھیاں رجّ ۔
بھیڑی گلی کٹھیاں، گھر مورکھ دھولی گڈّ ۔
خبر ہووے خان شمیر نوں لہو پیویگا رجّ ۔
لے چل دان آباد نوں، جو سر ہیگی پگّ ۔
تینوں مار گواؤنگے توں، رکھ کھرلاں دی لجّ ۔

24

اگوں مرزا بولیا، توں سن جام لوہار ۔
کی ستا کی جاگدا، کی گیا پوار ۔
مزوری لے لئی اپنی، کلیاں دیئیں ہزار ۔
جے توں بھائی دھرم دا، صاحباں ٹوریں نال ۔
مرزے کلیاں گڈیاں، پنجے پیر منا ۔
پوڑی پوڑی جٹّ چڑھ گیا، اپر چڑھیا جا ۔
اپروں صاحباں اتری، پے گئی چھنکار ۔
سالو دا پلہ اٹکیا، رتا کو بکی نوں پھیر ۔
اگے گھر صاحباں باپ دا، لا دیوں سالوآں دا ڈھیر ۔
چڑھی رہِ بکی دی بیل تے، سکھ مرزے دی لوڑ ۔

25

ماڑی تیری ٹیرکی، مرزیا! لیایا کدھروں ٹور ۔
سکا ایہدا چوکھٹا، کاواں کھادھی کنگروڑ ۔
جے گھر نہ سی تیرے باپ دے، منگ لیاؤندوں ہور ۔
گھوڑے کھیوے خان دے، بڑے مراتب خور ۔
بھجیاں نوں جان نہ دینگے، ادھل گئیاں دے چور ۔
وچّ اجاڑ دے مار کے، تیری سٹن دھون مروڑ ۔

26

کنّ لمے کھر پتلے، دم بکی دی سیاح ۔
دیکھ کے میری ٹیر نوں، جھورے چت نہ پا ۔
بائی ڈوگر جنہاں دے، بہن پواندی آ ۔
باپ دے کھتیاں چار کے، بکی نوں لئیا بنا ۔
دس مہیاں دا گھیؤ دتا، بکی دے ڈھڈّ پا ۔
بکی توں ڈرن فرشتے، میتھوں ڈرے خدا ۔
چبھے وچّ پتال، اڈّ کے چڑھے اکاش ۔
چڑھنا اپنے شوق نوں، بکی نوں لاج نہ لا ۔

27

بوہے تے ٹمک وجیا، صاحباں گھتے تیل ۔
اندر بیٹھے نانکے، بوہے بیٹھا میل ۔
تھالی بٹووا رہِ گیا، کپے عطر پھلیل ۔
گہنے سنے پٹاریاں، جھانجر سنے ہمیل ۔
فیروز ڈوگر کوکیا، سنیں خان خیوے میری بات ۔
صاحباں نوں مرزا لے گیا، روندی سنڈے دی بار ۔
لا گیا لاج سیالاں نوں، گیا سی داغ لگا ۔
گھوڑے پاؤ پاکھراں، پیدل ہو جاؤ اسوار ۔
رستے پوو پیدلو، مچھّ ملو اسوار ۔
شاوا مرزا مارنا، کرکے قول قرار ۔

28

عشقَ لتاڑے آدمی، برف لتاڑے رکھ ۔
نیند نہ آؤندی چور نوں، عاشق نہ لگے بھکھ ۔
صاحباں مرزے دی دوستی، جگّ نہ رہنی لکّ ۔
لے چل دان آباد نوں، جان لکاوے مکھ ۔
جنڈ دے ہیٹھ جٹا! سوں رہؤں، اٹھ سرت سنبھال ۔
'بکی' تینوں چھڈّ کے اٹھ گئی، جس دے اتے بڑا اعتبار ۔
نارد چھڈّ کے اٹھ گیا، تیرا مڈھ-قدیماں دا یار ۔
مارن صاحباں نوں آ گیا، جیندھا کردا نہ سی اعتبار ۔

29

میرے اپر نہ کوئی دیہدا سورما، جہڑا میرے پور وار کرے ۔
مار کوہاں تیرے جنے نے پاس، تیرے ویر کھڑے ۔
جھٹ کو ٹھونکا جنڈ ہیٹھ لاؤن دے، مڑ جہڑی ربّ کرے ۔
اج دی گھڑی سوں لین دے، دوجی گھڑی وڑاں دان آباد ۔

30

جنڈ دے ہیٹھاں جٹا سوں رہؤں لال دشالا تان ۔
وحی چلائیاں کانیاں، موت نہ دیندی جان ۔
متھے وچّ کلجوگناں، فتح نہ دتی ہون ۔
لکھیاں ڈاڈھے ربّ دیاں، میٹن والا کون ۔

31

اٹھیں مرزیا ستیا، کھبے آئے اسوار ۔
ہتھیں تیغاں رنگلیاں، کردے مارو مار ۔
میرے بابل ورگیاں گھوڑیاں، ویر میرے اسوار ۔
کی ڈھونڈاؤ اساں دے، کی کوئی میر-شکار ۔

32

جنڈ دے جنڈوریا! توں ہی کریں نیاؤں ۔
ہوویں دونا پھلیں چوگنا، تیری مہندی مانے چھاؤں ۔
مٹھیاں بھر جگاؤندی یار نوں، جاگیئے ربّ دے ناں ۔
دھر نہ اپڑی رنّ صاحباں، میری وچالؤں ٹٹی لاں ۔
جے نہ سی توڑ نبھاؤنی، میری کاہنوں پکڑی بانہہ ۔
بچاء کریندے عاشقاں، نہ اگے ملنا تینوں تھاں ۔

33

عرشوں اترے چھ جنے، چھیئے بھین بھرا ۔
'دلدل' لئی شاہ علی نے، پائی کعبے دی راہ ۔
اک لیا گگے چوہان نے، باگڑاں دتیاں ڈھاہ ۔
نیلا لیا راجے رسالو نے، رانیاں لئی چھڈا ۔
گراڑ جیمل پھتے صندل، بیٹی نہ دتی ویاہ ۔
'لکھی' لے لئی دلے جوان نے، مارے اکبر دی راہ ۔
'ککی' گھر سلطان دے، چارے کونٹاں لئیاں نیوا ۔
سبھناں توں چھوٹی ہے 'بکی'، چل کے آئی مرزے دے پاس ۔

34

منہ کڈھیالا جٹّ نے دے لیا، پنجے پیر منا ۔
چھکّ کے تنگ کسیا، لئے نے شگن منا ۔
سر سیالاں دے وڈھّ کے، دیواں جنڈ چڑھا ۔
بکی بیل پر بہہ کے، 'بکی' نوں لاج نہ لا ۔

35

شیر و کلیار بھونکدے، ویکھ جنہاں دی دھوں ۔
جیوں مکہ لبھا حاجیاں، مینوں لبھا توں ۔
شہر شیالاں دے آ لگے، جیوں پھٹاں اتے لون ۔
تیغاں مار اڈاؤنگے، جیوں پینجا پنجدا روں ۔

36

مرزا آکھے کوئی نہ دیہدا سورما، جہڑا مینوں ہتھ کرے ۔
کٹک بھڑا دیاں ٹکریں، میتھوں بھی راٹھ ڈرے ۔
ول ول وڈھّ دیؤں سورمے، جیوں کھیتی نوں پین گڑھے ۔
سر سیالاں دے وڈھّ کے، سٹانگا وچّ رڑے ۔

37

ایہہ تھاں وقت ڈھلدا، جیوں صبح سے ہوئِ شام ۔
دھرتی تانبہ ہو گئی، سیاہی پھڑی اسمان ۔
گھر بیگانے مار کے، سوں رہا وچّ میدان ۔
تیرے سر سانگاں وجدیاں، جیوں لوہے پڑے دھنگان ۔
چندھڑ ڈھکے جنّ بن کے، مارے تینوں باجھ نہ جان ۔
چھیڑ بکی چلیئے دان آباد، کیوں پئیں وچّ میدان ۔

38

میرے مرزے دے ہتھوں پئیاں بھاجڑا، امبر کوئی نہ پیندی ٹھلّ ۔
رانی مہلی تڈانلنی، ٹر پئی مرزے دی گلّ ۔
میں بیٹھاں وچّ کچہریاں، راجے ہندے میری ولّ ۔
ماراں راہ لاہور دا، شہریں گھتاں ہل چل ۔
چار کونٹاں لٹ لئیاں، سانگاں نال اتھلّ ۔
مرنا تے جگّ چھڈنا، میری جگّ وچّ رہِ جائ گلّ ۔

39

چندھڑ سیال چڑھ پئے، راہیں گھتّ وہیر ۔
فوجاں گھیرا گھتیا، کرکے بڑی تدبیر ۔
کڑ کڑ چلن گولیاں، مرزے نوں پیندے بہتے تیر ۔
اوہ ستا نہیں جاگدا، قایم نہیں ہندا سریر ۔

40

ویکھ جنڈورے دی چھتری، سر پر بولے کاں ۔
ٹانگو وجے ملکل موت دے، کتے نہیں دیندے جان ۔
چندھڑ سیال مارنگے بڑے سورمے جوان ۔
اٹھیں وے مرزیا ستیا، کیوں پیا بڑے گمان ۔
گھوڑی آؤندی ویر شمیر دی، آؤندی ہی بڑے تان ۔
ستا ایں توں اٹھ کھڑ، جے ربّ رکھے صدق ایمان ۔

41

مرزے آؤندا ویکھیا، صاحباں دا ویر شمیر ۔
تے مرزے نے گوشے وچوں کڈھیا، کرڑے نکے دا تیر ۔
کر بسملاہ ماریا، بھوندا وانگ بھمبیر ۔
گھوڑی اتوں لاہ لیا، صاحباں دا ویر شمیر ۔

42

اگوں صاحباں بولدی، منّ مرزیا میری صلاحَ ۔
چھیڑ بکی نوں توں راہ کھرلاں دے، لے چل دان آباد ۔
سیالاں دیاں گھوڑیاں آدم کھانیاں، نت روک لیندیاں راہ ۔
جے توں مرزا سورما! میری صاحباں دی اوڑ نبھاہ ۔

43

مرزے وچّ بڑا گمان سی، پھر سوں گیا جنڈورے دے پاس ۔
میں ول ول وڈھّ دیاںگا سورمیں، دیؤں پور کھپا ۔
مینوں جھٹّ کو ٹھونکا لا لین دے، ستے نوں نہ جگا ۔
دن چڑھدے نوں چلانگے، تینوں لے چلاں دان آباد ۔

44

ہونی مرزے تے کدّ پئی، رلی سیالاں دے نال ۔
چھٹی کانی غضب دی، لے گئی مرزے نوں نال ۔
روح مرزے دی نکل گئی، لگی جنڈورے نال ۔
مندا کیتا صاحباں توں، رل گئیاں سیالاں دے نال ۔
کانی گھڑی کمگراں، پھل کسے استاکار ۔
دھوکھے ماری میری صاحباں، نہ آر نہ پار ۔
کھچّ کے کڈھی مرزے جوان نے، کر گئی مرزے نوں پار ۔

45

اگوں صاحباں بولدی، مرزیا! منّ میری عرضا ۔
ہونی ورتی پیغمبراں، ہونی مرزے تے گئی آ ۔
بیٹے شاہ علی دے، حسن حسین بھرا ۔
لڑدے نال یزیدیاں، دتے پور کھپا ۔
در وچّ رودی بیبی فاطمہ، مڑ کے نہ آئے میرے پاہ ۔
مرزیا ایڈ پیغمبر مر گئے، توں کیہدا پانیہار ۔
اک عرض میری منّ لے، مینوں صاحباں، لے چل نال ۔

46

مندا کیتا سن صاحباں، میرا ترکش ٹنگیا جنڈ ۔
تنّ سو کانی مرزے جوان دی، دیندا سیالاں نوں ونڈ ۔
پہلی ماردا ویر شمیر دے، دوجی کلے دے تنگ ۔
تیجی ماراں جوڑ کے، جہدی ہیں توں منگ ۔
سر توں منڈاسا اڈّ گیا، گل وچّ پئی جھنڈ ۔
باجھ بھراواں جٹّ ماریا، کوئی نہ مرزے دے سنگ ۔

47

پیلو پچھے شاعر نوں، کے ولّ گیا جہان ۔
بہہ بہہ گئیاں مجلساں، لگّ لگّ گئے دیوان ۔
مرزا ماریا ملکل موت دا، کجھ ماریا اوہنوں گمان ۔
وچّ قبراں دے کھپّ گیا، مرزا سوہنا جوان ۔
قصہ جوڑیا پیلو شاعر نے، جہنوں جانے کل جہان ۔