نند رشی/شیخ نور-اد-دین-ولی کشمیری شاعری/کویتا

1. للّ-ماں بارے

اوہ پدمان پور (پانپور) دی رہن والی عورت للّ ماں
جس نے آب-حیات دا ساگر پیتا سی
جو اوتار بن کے دھرتی تے آئی سی
اس نے ہی مینوں گود وچ پالیا
اپنا دودھ پلایا
ربا جو راہ توں اس مہان جوگنی نوں دسیا
مینوں وی اوہی راہ دسّ

2. میں ایس مایہ روپی سنسار

میں ایس مایہ روپی سنسار
دے چکراں وچ اجیہا پھسیا
کہ میری ہندو تے مسلمان جنتا
ایہہ چار دناں دی چاننی اے
اسیں اتھے کجھ چر لئی کھیڈکے
مڑ اپنے گھر نوں جانا اے

3. اسیں اکو ماں باپ دی اولاد ہاں

اسیں اکو ماں باپ دی اولاد ہاں
پھر ایہہ وکھواد تے فرق کیوں
اسیں کیوں مل کے ربّ دی پوجا نہیں کردے
اسیں دنیاں وچ سنگی-ساتھی بن کے آئے ہاں
سانوں اپنیاں خوشیاں تے دکھ
ملکے سانجھے کرنے چاہیدے نے ۔

4. شو گیان تے اسلامی وہدت دی سانجھ

آپ ہی قصائی تے آپ ہی چھری
آپ ہی دوکاندار تے آپ ہی خریددار
جو اس جگ وچ موجود ہے
اوہ ہی لامکان وچ موجود ہے
اوہ ہی جات ہر شے وچ ہے
اوہو پیادہ ہے تے اوہو رتھ وچ سوار
اوہو راز نظر دے ساہمنے تے اوہو پردے 'چ
لکیا ہویا ہے ۔

5. ہندو شکر نے تے مسلمان دودھ

ہندو شکر نے تے مسلمان دودھ
دوناں نوں ملاؤ
تے پین دا سواد چکھو ۔
ملاں تے مسیت وچ اوہو سنبندھ ہے
جو مورتی تے پجاری وچ ہے
ملاں تے پجاری رزق کمان جاندے نے
عمل کماؤن نہیں ۔

6. حقیقی سنت

حقیقی سنت اپنی تپسیا
تے عبادت نال پتھر پاڑ سکدے نے
اس لئی فقیر دا حق ادا کرو
جیون نوں موہ مایہ دے پاکھنڈ وچ برباد نہ کرو ۔

7. اپنے عملاں دے کھیت 'چوں

اپنے عملاں دے کھیت 'چوں فضول گھاہ کڈھدے رہو
اس تے سہاگا پھیردے رہو
تاں جو فصل چنگی اگّ سکے
کیونکہ جو بیجوگے، اوہو کٹوگے ۔
لالسا تے امیری بے حیائی نوں جنم دندی ہے
اپنے ضمیر نوں موہ، مایا دے جال 'چ نہ پھسا
اپنی جان تے مال دا وپار ربّ نال کر
تاہیؤں سورگ ملیگا ۔
دنیانداری وچ پھسے پاکھنڈی
اپنے آپ نوں فقیر تے درویش اکھواندے نے
جے میں ایہناں نوں درویش کہاں
تاں پھر چور کس نوں آکھاں

اچی جات اتے خاندان 'تے فخر کرنا
بے وقوفی ہے، مورکھتا ہے
قبر تے شمشان
جاتاں تے خاندان نہیں ویکھدے ۔

من بلد وانگر ہے
اس نوں ڈر دی رسی نال
بنھ کے رکھ ۔

8. ویلا آئیگا

ویلا آئیگا
جد سوراں دے سرمور کلغی ہوویگی
لوکائی چور-اچکیاں دے پچھے پچھے چلیگی
ایہہ چور اچکے مسیتاں تے مندراں تے
قبضہ کرنگے
پجاری تے ملوانے ایہناں دے ہی گن گانگے
ناشپاتی تے خبانی اکو موسم 'چ اگنگے
ماواں-دھیاں اکٹھے پرائے مرداں نال فرنیاں
بے شرمی شرم نوں کھا جاوے گی
دنیاں برباد ہو جاوے گی
ایہو ربّ دی مرضی ہوویگی ۔

9. عقل قسمت دی غلامی کردی ہے

عقل قسمت دی غلامی کردی ہے
کیونکہ میں اک عقل توں کورے بندے نوں
سنگھاسن تے بیٹھیاں ویکھیا
تے گیانی نوں
اس بےوقوف دی چاکری کردیاں-

کتے نوں سونے دا زیور پواؤن دا کی مطلب
اننھا سوہنی مٹیار دا دیدار کنج کر سکدا اے
دنداں بغیر بڈھا اخروٹ کنج توڑ سکدا اے
اس لئی حق تے سچ دا ساتھ دیوو ۔

10.

ازمائش صبر دا ناں ہے
اسمانی بجلی دی گھنگرج تے کڑک
دا مقابلہ کرنا
موڈھے 'تے ظلم دا پہاڑ چکنا
ننگے ہتھاں اتے اگّ دے انگیاراں نوں رکھنا
اپنے آپ نوں چکی دے دو پڑاں وچ پسوانا
تے اکو برکی وچ مناں زہر نگل جانا
ہی ازمائش ہے ……۔

دنیانپرستی، لوبھ، کرودھ
غرور، تکبر تے مایا
آتما دیاں بیماریاں نے
جہڑیاں بندے نوں جلیل کردیاں نے
گناہ، شرمندگی دندا ہے
تے طوبیٰ بخشن دی دوا ہے ۔

11. نفس بارے

نفس بارے تیرے نفس دے کھوہ وچ کتا سڑ رہا ہے
توں دسّ خان ۔
تیرا پانی کنج پاک ہووےگا
توں کنج اس پانی نوں پی سکینگا ۔

12. ماں دے دودھ نال سریر پلدا ہے

ماں دے دودھ نال سریر پلدا ہے
تے گیان دی روٹی
دل تے دماغ نوں پروان چڑھاؤندی ہے
گیان جیون دی روح ہے ۔

میرے مناں ! توں کی ہرن وانگ پھدکدا رہنیں
اپنے آپ نوں قابو وچ رکھ
دل دے سواد چھڈّ
نوری رشماں نوں پھڑ
ایہہ حویلیاں، سونا، چاندی کس لئی
توں تاں مٹی دا کھڈونا ایں
تے خاک وچ ہی سماؤنا ایں ۔

13. بابا نصر رشی نوں

نصر بابا جنگل بیلے جا کے میں بڑی غلطی کیتی
سوچیا سی کہ بیلے ڈیرے لان نال تپسیا ہوویگی
پر مینوں دس پئی
کہ ایہہ تاں اک قسم دی بدنامی ہے
مول مقصد تاں سچائی تکّ
رسائی حاصل کرنا اے ۔

14. فقیری

فقیری پردہ داری کردی ہے
تے خشبوئی دا ساگ کھواندی ہے

(اپرلی رچنا جناب خالد حسین دے لیکھ
'کشمیر دی صوفی پرمپرا' تے آدھارت ہے)

Punjabi Kavita	پنجابی کویتا
Nund Rishi	نند رشی

Kashmiri Poetry Nund Rishi/Sheikh Noor-ud-din Wali

نند رشی