کجھ ہور رچنا مولوی غلام رسول قلعہ میہاں سنگھ
وے ساربانا !-‘حلیہ شریف’ وچوں
چلیں اس دیس نوں وے ساربانا !
جتھے کیتا حبیب اﷲ ٹکانا ۔
چلا اشتر ہوواں قربان تیری،
تیرے راہاں توں گھولی جان میری ۔
ہوئی مدت جو روون نین میرے،
کلیجے چھیک پاون وین میرے ۔
رسول اﷲ دے کر کر یاد آثار،
اب بے مار بھڑکے شوق دیدار ۔
مدینے نوں پچا اک وار مینوں،
ہڑاتی میں ملا اک وار مینوں ۔
غبار جس راہ دا سرمہ بناواں،
ہوواں صدقے اگر اک جھات پاواں ۔
اگر پر ہون تاں ماراں اڈاری،
ویکھاں روزہ جے تالء کرن یاری ۔
'قصہ بلال' وچوں
کیہا سمجھن سیانے نبض میری،
ہزاراں ویکھ تکے، نبض میری ۔
نہیں دارو میرا کرسی تباشیر،
کرو محبوب نوں ملنے دی تدبیر ۔
ہزاراں عقل اس سودا پے قربان،
ایہو دیوانگی ہے، این قربان ۔
'نصیحتت ناما' وچوں
دلا غافل نہ ہو یکدم، یہ دنیا چھوڑ جانا ہے ۔
بغیچے چھوڑ کے خالی، زمیں اندر سمانا ہے ۔
…………………
'غلام' اتنی نہ کر غفلت، حیاتی پر نہ ہو غرا،
خدا کو یاد کر ہردم، جو آخر کام آنا ہے ۔
| |
