مینوں وداع کرو شو کمار بٹالوی
تسیں کہڑی رتے آئے
میرے رام جیؤ
جدوں باغیں پھلّ کملائے
میرے رام جیؤ ۔
کتھے سؤ جد انگ سنگ ساڈے
رتّ جوبن دی مولی
کتھے سؤ جد تن من ساڈے
گئی کتھوری گھولی
کتھے سؤ جد ساہ وچ چمبا
چیتر بیجن آئے
میرے رام جیؤ
تسیں کہڑی رتے آئے
میرے رام جیؤ
جدوں باغیں پھلّ کملائے
میرے رام جیؤ ۔
کتھے سؤ میرے پربھ جی
جد ایہہ کنجک جند نمانی
نیم-پیازی روپ-سراں دا
پی کے آئی پانی
کتھے سؤ جد دھرمی بابل
ساڈے کاج رچائے
میرے رام جیؤ
تسیں کہڑی رتے آئے
میرے رام جیؤ
جدوں باغیں پھلّ کملائے
میرے رام جیؤ ۔
کتھے سؤ جد نہوں ٹکدی دے
سؤن مہینے بیتے
کتھے سؤ جد مہکاں دے
اساں دیپ چمکھیئے سیکھے
کتھے سؤ اس رتے
تے تسیں ادوں کیوں نہ آئے
میرے رام جیؤ
تسیں کہڑی رتے آئے
میرے رام جیؤ
جدوں باغیں پھلّ کملائے
میرے رام جیؤ ۔
کتھے سؤ جد جند مجاجن
ناں لے لے کرلائی
عمر-چندوآ تان وچاری
غم دی بیڑ رکھائی
کتھے سؤ جد واک لیندیاں
ہونٹھ نہ اساں ہلائے
میرے رام جیؤ
تسیں کہڑی رتے آئے
میرے رام جیؤ
جدوں باغیں پھلّ کملائے
میرے رام جیؤ ۔
ہن تاں پربھ جی نہ تن اپنا
تے نہ ہی من اپنا
بیہے پھلّ دا پاپ وڈیرا
دیوتے اگے رکھنا
ہن تاں پربھ جی بہں پنّ ہووے
جے ضد خاک ہنڈھائے
میرے رام جیؤ ۔
تسیں کہڑی رتے آئے
میرے رام جیؤ ۔
جدوں باغیں پھلّ کملائے
میرے رام جیؤ ۔
مینوں وداع کرو میرے رام
مینوں وداع کرو
کوسا ہنجھ شگن پاؤ سانوں
برہا تلی دھرو ۔
تے مینوں وداع کرو ۔
وارو پیڑ میری دے سر توں
نین-سراں دا پانی
اس پانی نوں جگّ وچ ونڈو
ہر اک عاشق تانیں
پربھ جی جے کوئی بوند بچے
اوہدا آپے گھٹّ بھرو
تے مینوں وداع کرو
کوسا ہنجھ شگن پاؤ سانوں
برہا تلی دھرو ۔
تے مینوں وداع کرو ۔
پربھ جی ایس وداع دے ویلے
سچی گلّ الائیے
دان کرائیے جاں کر موتی
تاں کر برہا پائیے
پربھ جی ہن تاں برہوں-وہونی
مٹی مکت کرو
تے مینوں وداع کرو
کوسا ہنجھ شگن پاؤ سانوں
برہا تلی دھرو ۔
تے مینوں وداع کرو ۔
دودھ دی رتے امڑی موئی
بابل بال وریسے
جوبن رتے سجن مریا
موئے گیت پلیٹھے
ہن تاں پربھ جی ہاڑا جے
ساڈی بانہہ نہ گھٹّ پھڑو
مینوں وداع کرو ۔
کوسا ہنجھ شگن پاؤ سانوں
برہا تلی دھرو ۔
تے مینوں وداع کرو ۔
مائی نی
دسّ میریئے مائی
اس ودھوا رتّ دا
کی کریئے ؟
ہائے نی
اس ودھوا رتّ دا
کی کریئے ؟
اس رتے سبھ رکھ نپترے
مہک-وہونے
اس رتے ساڈے مکھ دے سورج
سیکوں اونے
مائی نی پر ودھوا جوبن
ہور وی لونے
ہائے نی
ایہہ لونا جوبن کی کریئے ؟
مائی نی
اس ودھوا رتّ دا کی کریئے ؟
اس رتے
ساڈی پیڑ نے وال ودھائے
غم دا سوتی دودھا ویس ہنڈھائے
رکھے روضے گیت نہ ہوٹھیں لائے
ہائے نی
اس رتے کتھے ڈبّ مریئے ؟
مائی نی
اس ودھوا رتّ دا
کی کریئے ؟
مائی نی
ایہہ رتّ کدھے لڑ لائیے
کس نوں ایہدے جوٹھے انگ چھہائیے
کس دھرمی دے ویہڑے بوٹا لائیے
ہائے نی
ایہنوں کہڑے پھلّ سنگ وریئے ؟
مائی نی
اس ودھوا رتّ دا
کی کریئے
ہائے نی
اس ودھوا رتّ دا
کی کریئے ؟
جد پین کپاہی پھلّ
وے دھرمی بابلا ۔
سانوں اوہ رتّ لے دئیں ملّ
وے دھرمی بابلا ۔
اسے رتے میرا گیت گواچا
جدھے گل برہوں دی گانی
مکھ 'تے کلّ غماں دے
نینیں اجڑے کھوہ دا پانی
گیت کہ جسنوں ہونٹھ چھہایاں
جائے کتھوری گھل
وے دھرمی بابلا
سانوں گیت اوہ لے دئیں ملّ
وے دھرمی بابلا ۔
اک دن میں تے گیت میرے
اس ٹونیہاری رتے
دلاں دی دھرتی واہی گوڈی
بیجے سپنے سچے
لکھ نیناں دے پانی سنجے
پر نہ لگے پھلّ
وے دھرمی بابلا
سانوں اک پھلّ لے دئیں ملّ
وے دھرمی بابلا ۔
کہڑے کم ایہہ ملخ جگیراں
جے دھیاں کملائیاں
کہڑے کم تیرے مان سروور
ہنسنیاں ترہائیاں
کہڑے کم کھلاری تیری
چوگ موتیاں تلّ
وے دھرمی بابلا
جے رتّ نہ لے دئیں ملّ
وے دھرمی بابلا ۔
جد پین کپاہی پھلّ
وے دھرمی بابلا ۔
عمراں دے سرور
ساہواں دا پانی
گیتا وے چنجھ بھریں
بھلکے نہ رہنے
پیڑاں دے چانن
ہاواں دے ہنس سریں
گیتا وے چنجھ بھریں ۔
گیتا وے
عمراں دے سرور چھلیئے
پل-چھن بھر سکّ جاندے
ساہواں دے پانی
پیلے وے اڑیا
انچاہیاں فٹّ جاندے
بھلکے نہ سانوں دئیں الامبھڑا
بھلکے نہ روس کریں
گیتا وے چنجھ بھریں ۔
ہاواں دے ہنس
سنیندے وے لوبھی
دل مردا تاں گاندے
ایہہ برہوں رتّ ہنجھو چگدے
چگدے تے اڈّ جاندے
ایسے اڈے مار اڈاری
مڑ نہ آؤن گھریں
گیتا وے چنجھ بھریں ۔
گیتا وے
چنجھ بھریں تاں تیری
سونے چنجھ مڑھاواں
میں چندری تیری بردی تھیواں
نال تھیئے پرچھاواں
ہاڑے ای وے
نہ توں ترہایا
میرے وانگ مریں
گیتا وے چنجھ بھریں ۔
عمراں دے سرور
ساہواں دا پانی
گیتا وے چنجھ بھریں
بھلکے نہ رہنے
پیڑاں دے چانن
ہاواں دے ہنس سریں
گیتا وے چنجھ بھریں ۔
رات چاننی میں ٹراں
میرا نال ٹرے پرچھاواں
جندے میریئے ۔
گلیئے گلیئے چانن ستے
میں کس گلیئے آواں
جندے میریئے ۔
ٹھیکر-پہرہ دین سگندھیاں
لوری دین ہواواں
جندے میریئے ۔
میں رشماں دا واقف ناہیں
کہڑی رشم جگاواں
جندے میریئے ؟
جے کوئی رشم جگاواں اڑیئے
ڈاڈھا پاپ کماواں
جندے میریئے ۔
ڈردی ڈردی ٹراں نمانی
پولے پبّ ٹکاواں
جندے میریئے ۔
ساڈے پوتڑیاں وچ برہا
رکھیا ساڈیاں ماواں
جندے میریئے ۔
چانن ساڈے مڈھوں ویری
کیکن انگ چھہاواں
جندے میریئے ؟
رات چاننی میں ٹراں
میرا نال ٹرے پرچھاواں
جندے میریئے ۔
گلیئے گلیئے چانن ستے
میں کس گلیئے آواں
جندے میریئے ۔
اساں تاں جوبن رتے مرنا
مڑ جانا اساں بھرے بھرائے
ہجر تیرے دی کر پرکرما
اساں تاں جوبن رتے مرنا
جوبن رتے جو وی مردا
پھلّ بنے جاں تارہ
جوبن رتے عاشق مردے
جاں کوئی کرماں والا
جاں اوہ مرن
کہ جنہاں لکھائے
ہجر دھروں وچ کرماں
ہجر تہاڈا اساں مبارک
نال بہشتیں کھڑنا
اساں تاں جوبن رتے مرنا ۔
سجن جی
بھلا کس لئی جانا
ساڈے جیہا نکرما
سوتک رتّ توں
جوبن رتّ تک
جنہاں ہنڈھائیاں شرماں
نت لجیا دیاں جمن-پیڑاں
انچاہیاں وی جرنا
نت کسے دیہہ وچ
پھلّ بن کے کھڑنا
نت تارہ بن چڑھنا
اساں تاں جوبن رتے مرنا ۔
سجن جی
دسے سبھ جگّ تائیں
گربھ جون وچ مرنا
جمنوں پہلاں اودھ ہنڈھائیے
پھیر ہنڈھائیے شرماں
مر کے کریئے
اک دوجے دی
مٹی دی پرکرما
پر جے مٹی وی مر جائے
تاں جیو کے کی کرنا ؟
اساں تاں جوبن رتے مرنا
مڑ جانا اساں بھرے بھرائے
ہجر تیرے دی کر پرکرما
اساں تاں جوبن رتے مرنا ۔
اج اک چمبے دا پھلّ مویا
اج اک چمبے دا پھلّ مویا
گل پوناں دے پا کے باہیں
گورا چیتر چھم چھم رویا
اج اک چمبے دا پھلّ مویا
چیتر دے بلھ نیلے نیلے
مکھڑا وانگ وساراں ہویا
نینیں لکھ ماتمی چھلے
گلھ وچ پے پے جاوے ٹویا
اج اک چمبے دا پھلّ مویا
ادھی راتیں رووے چیتر
پوناں دا دل زخمی ہویا
ڈونگھے وین بڑے دردیلے
سن کے سارا عالم رویا
اج اک چمبے دا پھلّ مویا
لکھ چیتر نوں دیواں متیں
رام وی مویا راون مویا
تاں کی ہویا جے اک تیرا
سمیاں ٹاہناں توں پھلّ کھوہیا
اج اک چمبے دا پھلّ مویا
پر چیتر تاں ڈاڈھا بھرمی
اس پور رتی اثر نہ ہویا
پے پے جان نی دندلاں اوہنوں
امبر منہ وچ چانن چویا
اج اک چمبے دا پھلّ مویا
گل پوناں دے پا کے باہیں
گورا چیتر چھم چھم رویا
اج اک چمبے دا پھلّ مویا
میں سجن رشم رپہلی
پہلے تارے دی
میں تیل چوئی دیہلیز
سجن تیرے دوارے دی ۔
اسیں مبارک
تیری اگّ وچّ
پہلوں پہل نہاتے
تیری اگّ دے ساڈی اگّ وچّ
اج تکّ بلن مواتے
اج وی ساڈی،
اگّ 'چوں آوے
مہک تیرے چنگیاڑے دی
میں سجن رشم رپہلی
پہلے تارے دی ۔
سجنا
پھلّ دی مہک مرے
پر اگّ دی مہک نہ مردی
جیوں جیوں رکھ عمر دا سکدا،
دون سوائی ودھدی
اگّ دی مہک مرے
جے لجیا
مر جائے درد کوارے دی
میں سجن رشم رپہلی
پہلے تارے دی ۔
اسیں تاں سجن
اگّ تہاڈی
پر انگ کدے نہ گھولی
اگّ پرائی
سنگ ساڈی لجیا
بول کدے نہ بولی
بھاویں اگّ امانت ساڈی
اج کسے ہور انگارے دی
میں سجن رشم رپہلی
پہلے تارے دی
میں تیل چوئی دیہلیز
سجن تیرے دوارے دی ۔
جندو دے باغیں
درداں دا بوٹڑا
گیتاں دا مرگ چرے
حجراں دی واؤ
وگے ادھ-رینی
کوئی کوئی پتّ کرے ۔
کوئی کوئی پتّ
کرے مائی میریئے
باغیں تاں شور پوے
اڈے جاں کوئی کوئی
ساہواں دا پنچھی
گیتاں دا مرگ ڈرے ۔
ساہواں دے پنچھی
تاں اڈن ہارے
دامیں نہ جان پھڑے
رات براتے
دیش-دشانتر
اڈدے جان چلے ۔
ڈریں نہ مرگا
درداں دے پتر
روز نہ رہن ہرے
ورلے تاں اگدے
درداں دے بوٹڑے
سنگھنے مہک بھرے ۔
اک تاں تینڈڑے
کول کتھوری
دوجے تاں درد بڑے
تیجا تاں تینڈڑا
روپ سہندڑا
گلاں تاں ملکھ کرے ۔
ماریں وے چھالاں
بھریں وے چنگیاں
تینڈڑے کرم کھرے
تینڈڑے گل
غم-ہار-ہمیلاں
جھولی 'چ ہور ورھے ۔
جندو دے باغیں
درداں دا بوٹڑا
گیتاں دا مرگ چرے
حجراں دی واؤ
وگے ادھ-رینی
کوئی-کوئی پتّ کرے ۔
سجن جی
میں چمبے دی خوشبو
اک دو چمن ہور ہنڈھا
اساں اڈّ پڈّ جانا ہو
سجن جی
میں چمبے دی خوشبو ۔
دھی بغانی میں پردیسن
ٹر تینڈے در آئی
سیاں کوہ میرے پیریں پینڈا
بھکھی تے ترہائی
ٹردے ٹردے سجن جی
سانوں گیا کویلا ہو
سجن جی
میں چمبے دی خوشبو ۔
سجن جی
اساں منیاں کہ
ہر ساہ ہندا ہے کوسا
پر ہر ساہ نہ چمن بندا
نہ ہر چمن ہؤکا
نہ ہر توت دا پتر بندا
ریشم دی تند ہو ۔
سجن جی
میں چمبے دی خوشبو ۔
سجن جی
اسیں چمن دے گل
کت بدھ باہیں پائیے
جے پائیے تاں پھزروں پہلاں
دوویں ہی مر جائیے
سمجھ نہ آوے
چمن مہنگا
جاں جند مہنگی ہو ۔
سجن جی
میں چمبے دی خوشبو
اک دو چمن ہور ہنڈھا
اسیں
اڈّ پڈّ جانا ہو ۔
سجن جی
اساں کس خاطر ہن جینا
ساڈے مکھ دا میلا چانن
کس چمنا کس پینا ؟
سجن جی
اساں کس خاطر ہن جینا ۔
مٹی دھر توں گربھ وتی
ایہنوں نت سوتک دیاں پیڑاں
پر پربھ جی جسماں دی مٹی
مولے سنگ تقدیراں
اس مٹی دا
چمن باجھوں
لوں لوں جاپے ہینا
سجن جی
اساں کس خاطر ہن جینا ۔
اس مٹی
کسے چمن دا پھلّ
کدے نہ ڈٹھا کھڑیا
اس مٹی
دے ہوکے تائیں
کجن مول نہ جڑیا
اس مٹی
سے واری چاہیا
مٹی دے وچّ تھینا
سجن جی
اساں کس خاطر ہن جینا ۔
سجن جی
اس مٹی دی
ساڈی مٹی نال بھیالی
جے انگ لائیے
گوری تھیوے
نہ لائیے تاں کالی
ایہہ مٹی تاں کنجک جائی
کنجک ایس مریناں
سجن جی
اساں کس خاطر ہن جینا ۔
سجن جی
ایہہ مٹی ہوئی
ہن آتھن دی ساتھن
اس مٹی وچّ
نس دن ساڈے
کوسے رنگ گواچن
اس مٹی دے پاٹے دل نوں
کدے کسے نہ سینا ۔
سجن جی
اساں کس خاتر ہن جینا
ساڈے مکھ دا میلا چانن
کس چمنا کس پینا ؟
سجن جی
اساں کس خاطر ہن جینا ۔
ایہہ کیہے دن
آئے نی جندے
ایہہ کیہے دن آئے
گل مہکاں دی پا کے گانی
چیتر ٹریا جائے نی جندے
ایہہ کیہے دن آئے ؟
امبر دی اک تھندی چاٹی
صندلی پون مدھانی
ادھی راتیں رڑکن بیٹھی
چانن دھرت سوانی
چن دا پیڑا
کھر کھر جائے
سوکا نہ وتر آئے نی جندے
ایہہ کیہے دن آئے ؟
مہکاں دا اک مان سروور
کوسے جس دے پانی
رتّ مٹیار
پئی وچ نھاوے
دھپّ دا پردہ تانی
دھپّ دا پردہ-
ساہوں پتلا
انگ انگ نظریں آئے نی جندے
ایہہ کیہے دن آئے ؟
سپنے جیکن پھلاں لدی
مولسری دی ٹہنی
جس رتے ساڈا عشقَ گواچا
اوہ رتّ چیتر مانی
تاہیؤں رتّ 'چوں
گیتاں ورگی
اج خشبوئی آئے نی جندے
ایہہ کیہے دن آئے ؟
رتاں نوں مہکاں دا اوہلا
پر سانوں اج کہڑا
رتاں دے گھر چانن جائے
پر میرے گھر نھیرا
گلھر دے پھلّ کر کر جاون
چمبا کھڑ کھڑ جائے نی جندے
ایہہ کیہے دن آئے ؟
گل مہکاں دی
پا کے گانی
چیتر ٹریا جائے نی جندے
ایہہ کیہے دن آئے ؟
سئیؤ نی
میرے گل لگ رووو
نی میری عمرہ بیتی جائے
عمرہ دا رنگ کچا پیلا
نس دن پھٹدا جائے
سئیؤ نی
میرے گل لگّ رووو
نی میری عمر بیتی جائے ۔
اس رتے ساڈا اکو سجن
اک رتّ خلقت موہی
اک رتے ساڈی سجن ہوئی
گیتاں دی خشبوئی
ایہہ رتّ کیہی نکرمن
جد سانوں کوئی نہ انگ چھہائے
سئیؤ نی
میرے گل لگّ رووو
نی میری عمر بیتی جائے ۔
ایہہ رتّ کیہی کہ جد میرا جوبن
نہ بھریا نہ اونا
اٹھے پہر دلے دلگیری
میں بھلکے نہیں جیونا
اگّ لگی
اک روپ دے بیلے
دوجے سورج سر 'تے آئے
سئیؤ نی
میری ایہہ رتّ ایویں
پئی برتھا ہی جائے !
روپ جے برتھا جائے سئیؤ
من میلا کرلائے
گیت جے برتھا جائے
تاں وی
ایہہ جگّ بھنڈن آئے
میں وڈبھاگی جے میری عمرہ
گیتاں نوں لگّ جائے
کیہ بھرواسا بھلکے میرا
گیت کوئی مر جائے
اس رتے سوئیؤ سجن تھیوے
جو سانوں انگ چھہائے
سئیؤ نی میرے گل لگ رووو
نی میری عمرہ بیتی جائے
عمراں دا رنگ کچا پیلا
نس دن پھٹدا جائے ۔
جند مجاجن
جین نہ دیندی
جے میں مرداں
ہاڑے کڈھدی
جے تھیندا
مینوں تھین نہ دیندی
جند مجاجن
جین نہ دیندی ۔
جے میں کہندا-
آ ٹر چلیئے
کدھرے دیش پرائے
تاں آکھے-
جے پیر پٹیواں
چانن مدھیا جائے
جے راہاں 'چوں چانن چگداں
اک وی کرن چگین نہ دیندی
جند مجاجن
جین نہ دیندی ۔
جے زندگی دا پانی منگداں
تاں بھنھ سٹدی کاسے
آکھے بھاویں سرور چھلکن
عاشق مرن پیاسے
جے میں گھول ہلاہل پینداں
اوہ وی مینوں
پین نہ دیندی
جند مجاجن
جین نہ دیندی ۔
جے آکھاں دل پاٹ گیا
ایہنوں لا وصلاں دے توپے
تاں آکھے کوئی سوئی کندھوئی
پڑ جاؤ میرے پوٹے
نہ پورا دل پاٹن دیندی
نہ پورا ایہنوں
سین ہی دیندی
جند مجاجن
جین نہ دیندی ۔
جندے نی تیری خیر بلائیں
ہو آسے جاں پاسے
ہور نہ ساتھوں کٹن ہندے
برہوں دے جگراتے
ہن ساہواں دی بولی وچوں
قسمت گھٹّ بھرین نہ دیندی
جے میں مرداں ہاڑے کڈھدی
جے تھیواں
مینوں تھین نہ دیندی ۔
ایہہ میرا گیت
کسے نہ گانا
ایہہ میرا گیت
میں آپے گا کے
بھلکے ہی مر جانا
ایہہ میرا گیت
کسے نہ گانا ۔
ایہہ میرا گیت دھرت توں میلا
سورج جیڈ پرانا
کوٹ جنم توں پیا اسانوں
اس دا بول ہنڈھانا
ہور کسے دی جاہ نہ کائی
اس نوں ہوٹھیں لانا
ایہہ تاں میرے نال جنمیا
نال بہشتیں جانا
ایہہ میرا گیت
میں آپے گا کے
بھلکے ہی مر جانا ۔
ایس گیت دا عجب جیہا سر
ڈاڈھا درد رننجانا
کتک ماہ وچ دور پہاڑیں
کونجاں دا کرلانا
نور-پاک دے ویلے رکھ وچ
چڑیاں دا چچلانا
کالی راتے سرکڑیاں توں
پوناں دا لنگھ جانا
ایہہ میرا گیت
میں آپے گا کے
بھلکے ہی مر جانا ۔
میں تے میرے گیت نے دوہاں
جد بھلکے مر جانا
برہوں دے گھر جائیاں سانوں
قبریں لبھن آنا
سبھناں سئیاں اک آوازے
مکھوں بول الانا
کسے کسے دے لیکھیں ہندا
ایڈا درد کمانا ۔
ایہہ میرا گیت
کسے نہ گانا
ایہہ میرا گیت
میں آپے گا کے
بھلکے ہی مر جانا
ایہہ میرا گیت
کسے نہ گانا ۔
بابل جی
اساں مروآ گوڈن جانا
نیناں دے کھوہ گیڑ دماہلے
مروئے پانی لانا
بابل جی
اساں مروآ گوڈن جانا ۔
مروآ اگدا بابل جی
جتھے دیش ماہی دے وسے
مروئے دے پھلّ میرے رنگ دے
ماہی-رنگے پتے
مروئے دی چھاں بابل جی
جیوں چمن ہوٹھیں لانا
بابل جی
اساں مروآ گوڈن جانا ۔
مروآ کھڑدا بابل جی
جد چیتر ماہ آوے
جد ہر بوٹا مہک ہنڈھاوے
پر ہرمل سکّ جاوے
بابل جی
جو لیکھیں لکھیا
اوہ کس آن مٹانا
بابل جی
اساں مروآ گوڈن جانا ۔
بابل جی
کس کارن چنتا
کس کارن دلگیری
نہ ساڈے تن کوئی روگ اولڑا
نہ ساڈی عمر اخیری
بابل جی
اساں سورج دا مکھ
ڈبدے تک مڑ آنا
بابل جی
اساں مروآ گوڈن جانا ۔
نیناں دے کھوہ گیڑ دماہلے
مروئے پانی لانا
بابل جی
اساں مروآ گوڈن جانا ۔
سانوں ٹور امبڑیئے ٹور
امبڑیئے ٹور نی ۔
پرھاں ایہہ پھوک
چرکھڑے تائیں
ساتھوں کتّ نہ ہووے ہور نی
امبڑیئے ٹور نی ۔
امبڑیئے ساڈے باہیں کھلیاں،
گورے ہتھیں رٹناں،
اس رتے سانوں بھلا نہ سوہاوے،
پا تنداں دو تھکنا
جس لئی کتنا
اوہ نہ اپنا
تاں اساں کس لئی
کتنا ہور نی
امبڑیئے ٹور نی ۔
امبڑیئے لے کچیاں تنداں
ساہ دیاں، ماہل وٹیواں
روپ سراں دے پانی بھیواں
سو سو شگن منیواں
نت بنھاں گیتاں دیاں کوڈاں
شیشے ہنجھ مڑھیواں
جیوں جیوں مکھ وکھاواں شیشے
پاوے برہا شور نی
امبڑیئے ٹور نی ۔
امبڑیئے اس چرخے ساتھوں
سپنے کتّ نہ ہوئے
اس چرخے تھیں
سے گھن لگے
چرمکھ کھدے ہوئے
ٹٹّ گیا تکلا
بھر گیا بیڑا
برڑاندی گھنگھور نی
امبڑیئے ٹور نی ۔
پرھاں ایہہ پھوک چرکھڑے تائیں
ساتھوں کتّ نہ ہووے ہور نی ۔
امبڑیئے ٹور نی ۔
امبڑیئے سگندھڑیئے
سانوں بول نہ مندڑے بول
اسیں تاں آئے جون مہک دی
اج دی اج تیرے کول
امبڑیئے سگندھڑیئے
سانوں بول نہ مندڑے بول ۔
امبڑیئے ون-گیندا مولے
رتّ نہ ویکھے کو
اک سوہنی کلی انار دی
پر پلے نہ خوشبو
پر مروآ چمبا کیوڑا
میرے سارے چاکر ہو
میں مائی بھری سگندھیاں
میرے پتی پتی پھول
امبڑیئے سگندھڑیئے
سانوں بول نہ مندڑے بول ۔
امبڑیئے مہکاں نوں مندا
پاپی لوک بلین
کوٹ جنم دے ہجر ہنڈھائے
ملے مہک دی جون
عشقَ جہڑے ان-پگے مردے
پھلاں دے وچ تھین
تاہیؤں ہر اک پھلّ دی ہندی
مہک بڑی غم گین
ہجر اساڈے تن من رمیا
بھاویں لوں لوں پھول
امبڑیئے سگندھڑیئے
سانوں بول نہ مندڑے بول ۔
مڑ مائی تیرے دیش نہ آؤنا
اساں مہک دیاں جائیاں
اسیں تاں ایویں دو گھٹّ تیری
ممتا پیون آئیاں
آئیاں ساں ترہائیاں
تے اسیں مڑ چلیاں ترہائیاں
مڑ چلیاں اسیں تیرے در 'تے
مہک ہجر دی ڈولھ
امبڑیئے سگندھڑیئے
سانوں بول نہ مندڑے بول
اسیں تاں آئے
جون مہک دی
اج دی اج تیرے کول ۔
نی جندے
میں کل نہیں رہنا
اج راتیں اسیں گھٹّ باہاں وچ
گیتاں دا اک چمن لینا
نی جندے
میں کل نہیں رہنا ۔
نہ کل کھڑنا چانن دا پھلّ
نہ کل کھڑنا چمبا
نہ کل باغیں مہکاں پھرنا
کر کر کے نی سر ننگا
نہ اج واکن
لف لف ٹاہناں
دھرتی پیریں پینا
نی جندے
میں کل نہیں رہنا ۔
کونجاں اڈّ پڈّ جانا
کدھرے دور دسوریں
کل تک پیڑ میری نوں سمیاں
ول لے جانا زوریں
نہ رتاں گل
کل نوں رہنا
پھلاں دا کوئی گہنہ
نی جندے
میں کل نہیں رہنا ۔
نہ راہواں دیاں پیڑاں کل نوں
دن چڑھدے تک جینا
نہ میرے گیتاں برہے جوگا
سچا جھگا سینا
مڑ نہ تواریخ دی چھاویں
انجھ ہنجھو کوئی بہنا
نی جندے
میں کل نہیں رہنا ۔
نہ اج واکن مڑ مل کے رل مل
توں بہنا میں بہنا
نہ کل اےداں سورج چڑھنا
نہ کل اےداں لہنا
سمیں دے پنچھی دانہ دانہ
ساہواں دا چگ لینا
نی جندے
میں کل نہیں رہنا
اج راتیں اسیں گھٹّ باہاں وچ
گیتاں دا اک چمن لینا ۔
ساؤن مہینے کولھیں وگدا
میرے رنگ دا پانی
نی مائی میریئے ۔
نکے نکے گھنگرو بنھ پیراں تھیں
نکے نکے وٹیاں تھانیں
نی مائی میریئے ۔
نیم وینگنی نیلے پربت
جیوں گگناں دے ہانی
نی مائی میریئے ۔
لال کلیجی رنگا سورج
پھلّ امبر دی ٹاہنی
نی مائی میریئے ۔
نیم گلابی اڈن بدل
جیوں کنولاں دی ڈھانی
نی مائی میریئے ۔
پوناں دے ساہ چمناں ورگے
پیوے جند نمانی
نی مائی میریئے ۔
جیوں-جیوں پیوے تؤں-تؤں رووے
لبھے موئے ہانی
نی مائی میریئے ۔
اتھری پیڑ کلیجے چگدی
غم دی چوگ پرانی
نی مائی میریئے ۔
سدّ طبیبا جس دے باجھوں
ایہہ جند درد-رنجھانی
نی مائی میریئے ۔
اوہدے ساتھ بناں ایہہ ساتھوں
جاوے رتّ نہ مانی
نی مائی میریئے ۔
جے میں ماناں چھڑب کریوے
میری پیڑ نیانی
نی مائی میریئے ۔
ساؤن مہینے کولھیں وگدا
میرے رنگ دا پانی
نی مائی میریئے ۔
سجن سانوں
تینڈیاں گلوڑیاں دا چا
تینڈیاں گلوڑیاں
گڑے دیاں روڑیاں
جیوں چیتر دی 'وا
سجن سانوں
تینڈیاں گلوڑیاں دا چا ۔
تینڈیاں گلوڑیاں
جیوں لمیاں گلیاں
سو سو وچ
پگڈنڈیاں رلیاں
تے ساڈی ویدن بھلّ بھلّ جا
سجن سانوں
تینڈیاں گلوڑیاں دا چا ۔
تینڈیاں گلوڑیاں
وے سونفی سونفی
وچ وچ کوسی
دھپّ ترونکی
سجن سانوں
تینڈیاں گلوڑیاں دا چا ۔
تینڈیاں گلوڑیاں
جیوں کن-من کنیاں
جیوں پھگن گھر
مہکاں جنیاں
جویں مدرا دا دریا
سجن سانوں
تینڈیاں گلوڑیاں دا چا ۔
تینڈیاں گلوڑیاں
دے بن ساڈا جینا
چھڈّ گلزار
تھلاں وچ تھینا
گھر سدنی آپ قضاع
سجن سانوں
تینڈیاں گلوڑیاں دا چا ۔
تینڈیاں گلوڑیاں
دا کی تینوں دئیے
اپنے مکھ توں
کیہ اسیں کہیئے ؟
تونہیؤں دسّ دے لوبھیا بھا
سجن سانوں
تینڈیاں گلوڑیاں دا چا ۔
تینڈیاں گلوڑیاں
گڑے دیاں روڑیاں
جیوں چیتر دی 'وا
سجن سانوں
تینڈیاں گلوڑیاں دا چا ۔
ندیاں واہُ وچھنیاں
سنجوگی میلہ رام ۔
اسیں کوٹ جنم دے وچھڑے
ہن ملن دہیلا رام ۔
یاد ہے پربھ جی،
ہن تک سانوں
اس ہنجھ دی خشبوئی
جو ساڈے ہوٹھاں دے در لنگھی
عمر سہاگن ہوئی ۔
یاد ہے ہجر اساڈے دا
سانوں امرت ویلا رام
ندیاں واہُ وچھنیاں
سنجوگی میلہ رام ۔
یاد ہے پربھ جی،
کیکن ساڈے
روپ دی اودھ وہائی
سرور نھاتی کرن کوآری
بابل گھر کملائی
یاد ہے کیکن بنس گیا
رنگ نواں-نویلا رام ۔
ندیاں واہُ وچھنیاں
سنجوگی میلہ رام ۔
ہن تاں پربھ جی
پربھ ہی جانے
کتّ بدھّ میل ملاوے
ہن تاں ساڈے ساہ نوں ساڈی
دیہہ توں لجیا آوے
ہن تاں سورج استیا
ہو گیا کویلا رام ۔
ندیاں واہُ وچھنیاں
سنجوگی میلہ رام ۔
اسیں کوٹ جنم دے وچھڑے
ہن ملن دہیلا رام ۔
کوئی بول وے مکھوں بول
سجنا سانولیا
ساڈے ساہ وچ چیتر گھول
سجنا سانولیا
جے ساڈے ساہیں چیتر گھولیں
میں ہرنی بن جاواں
روپ تیرے دے سنگھنے باغیں
چگن سگندھیاں آواں
توں مینوں ماریں بان برہوں دے
میں تتڑی غش کھاواں
لکھ پیاوے میں نہ پیواں
بول سگندھیؤں سوہل
سجنا سانولیا
ساڈے ساہ وچ چیتر گھول
سجنا سانولیا ۔
جے ساڈے ساہیں چیتر گھولیں
میں چانن بن جاواں
ادھی راتیں ون چنن دے
تینڈی خاطر گاہواں
مہک کوآری پیروں بھاری
تینڈی سیج وچھاواں
ستے پئے دا چمن لے کے
جاواں پرط اڈول
سجنا سانولیا
ساڈے ساہ وچ چیتر گھول
سجنا سانولیا ۔
جے ساڈے ساہیں چیتر گھولیں
میں بدلی بن جاواں
جہڑے راہیں ساہ تیرا لنگھے
اس راہ 'تے ورھ جاواں
ویدن دے کھوہ عمروں گہرے
گل گل بھردی جاواں
جہڑے کھوہیں لجّ نہ ہندی
نہ ہندے سو ڈول
سجنا سانولیا
ساڈے ساہ وچ چیتر گھول
سجنا سانولیا ۔
جے ساڈے ساہیں چیتر گھولیں
میں تتلی بن جاواں
بور برہوں دا عقلوں مہنگا
در در ونڈن جاواں
رکھ برہوں دا نہنؤں نکا
عرباں کوہ پرچھاواں
ایہہ رکھ جیہا اولڑا اگدا
این کلیجے کول
سجنا سانولیا
ساڈے ساہ وچ چیتر گھول
سجنا سانولیا
کوئی بول وے مکھوں بول
سجنا سانولیا ۔
سجن جی
اسیں مٹی دے باوے
نت سانوں برہا
سر 'تے چا کے
تقدیراں دے میلے اندر
نس دن ویچن جاوے
سجن جی
اسیں مٹی دے باوے ۔
عمر دے پتنیں
چھنجھاں جڑیاں
پیڑاں پہن پنجیباں ٹریاں
کوئی کوئی ساڈا سپنا اننجانا
پا عقلاں دے سچے لیڑے
بڈھے دل دی انگلی لگّ کے
میلہ ویکھن آوے ۔
اس میلے وچ
ان-حد بھیڑاں
ہر سو اڈن دکھ دیاں دھوڑاں
پیر پیر 'تے ڈھول ڈھمکا
پھرن مچھریاں غم دیاں حوراں
اعلیٰ بھولا سپن اننجانا
بہہ فقراں دے لال پنگھوڑے
پٹھے جھوٹے کھاوے
ایسے آون گیڑ سمیں دے
سر نوں بھوں چڑھ جاوے
تقدیراں دے میلے اندر
ایہہ سپنا گمّ جاوے ۔
اچی اچی روئے سپنے
ہر چہرے دے نقش پچھانے
پر اس سپنے دا کوئی نہ والی
اس سپنے نوں کوئی نہ جانے
دل دی گٹھے پھڑھی لگا کے
برہا بیٹھا ویکھی جاوے
چکّ کندھاڑے سپنے تائیں
کلّ میلے دی سیر کراوے
پر سپنا تاں روئی جاوے ۔
پر سپنا تاں روئی جاوے
لکھ سپنے تھیں اوہ ورچاوے
لکھ دیوے مٹڑی دے باوے
پر سپنے تھیں کجھ نہ بھاوے
ہر باوے نوں غصے دے وچ
بھوں دے اتے مار وگاہوے
انھیں خلقت دے پیراں تھیں
ہر باوا ٹھیکر بن جاوے
سجن جی بس اےداں ہی کجھ
ہر باوے دی اودھ بہاوے
اسیں تاں بس مٹڑی دے باوے
نت سانوں برہا
سر 'تے چا کے
تقدیراں دے میلے اندر
نس دن ویچن جاوے
اسیں تاں بس مٹڑی دے باوے ۔
سجن جی
اسیں مٹی دے باوے
نت سانوں برہا
سر 'تے چا کے
تقدیراں دے میلے اندر
نس دن ویچن جاوے
سجن جی
اسیں مٹی دے باوے ۔
