واسطہ ای میرا
میرے دل دیا مہرما وے
پھلیاں کنیراں گھر آ
لگی تیری دید دی
وے تیہ ساڈے دیدیاں نوں
اک گھٹّ چاننی پیا ۔

کالے کالے باغاں وچوں
چنن منگانی آں وے
دینی آں میں چوکیاں گھڑا
سونے دا میں گڑوا
تے گنگا جل دینی آں وے
مل مل وٹنا نہا ۔

سوہا رنگ آتھنا
للارناں توں منگ کے وے
دینی آں میں چیرا وی رنگا
شیشہ بن بہنی آں
میں تیرے ساہویں ڈھولنا وے
اک تند سرمے دی پا ۔

نت تیرے برہے نوں
چھچھڑے وے آدراں دے
ہندے نہیؤں ساڈے توں کھوا
ٹکّ چلے بیریاں وے
را-طوطے روپ دیاں
مالیا وے آن کے اڈا ۔

رکھاں سنگ رسّ کے
ہے ٹر گئی پیکڑے وے
ساوی ساوی پتیاں دی بھا
رتاں دا سپیرا اج
بھوریا دی جیبھ اتے
گیا ای سپولیا لڑا ۔

تھکی تھکی یاد تیری
آئی ساڈے ویہڑے وے
دتے اساں پلنگھ وچھا
مٹھی مٹھی مہک
چمبیلیاں دی پہرہ دیندی
ادھی راتیں گئی ؤ جگا ۔

ماڑی ماڑی ہووے وے
کلیجڑے 'چ پیڑ جیہی
ٹھنڈی ٹھنڈی وگدی ؤ وا
پین پئیاں دندلاں وے
ندی دیاں پانیاں نوں
نھاؤندی کوئی ویکھ کے شعاع ۔

پنڈ دیاں ڈھکیاں 'تے
لکّ لکّ اگیا وے
پیلا پیلا کرناں دا گھاہ
رک رک ہوئیاں
ترکالاں سانوں چننا وے
ہور ساتھوں رکیا نہ جا ۔

کھیڈے تیرا دکھڑا
اننجانا ساڈے آنننے جے
دینی آں تڑاگیاں بنا
مار-مار اڈیاں
جے نچے تیری ویدنا وے
دینی آں میں جھانجراں گھڑا ۔

اڈی اڈی روہیاں ولوں
آئی ڈار لالیاں دی
دل دا گئی بوٹڑا ہلا
تھکّ گئی چوباریاں 'تے
کنگنی کھلاردی میں
بیٹھ گئی ؤ جھنگیاں 'چ جا ۔

سوہنیاں دمیلاں دی
بلوری جہی اکھ اتے
بدلاں دا محل پوا
سورجے تے چن دیاں
باریاں رکھا دے وچ
تاریاں دا موتیا لوا ۔

واسطہ ای میرا
میرے دل دیا مہرما وے
پھلیاں کنیراں گھر آ
لگی تیری دید دی
وے تیہ ساڈے دیدیاں نوں
اک گھٹّ چاننی پیا ۔

ایہہ کس دی اج یاد ہے آئی
چن دا لونگ برجیاں والا
پا کے نکّ وچ رات ہے آئی
پتر پلیٹھی دا میرا برہا
پھرے چاننی کچھڑ چائی
ایہہ کس دی اج یاد ہے آئی ۔

اڈدے بدلاں دا اک کھنڈر
وچ چنے دی مکڑی بیٹھی
بٹّ-بٹّ دیکھے بھکھی-بھانیی
تاریاں ولے نیجھ لگائی
رشماں دا اک جال وچھائی
ایہہ کس دی اج یاد ہے آئی ۔

افق جویں سونے دی مندری
چن جویں وچ سچا تھیوا
دھرتی نوں اج گگناں بھیجی
پر دھرتی دے میچ نہ آئی
ورتھا ساری گئی گھڑائی
ایہہ کس دی اج یاد ہے آئی ۔

رات جویں کوئی کڑی جھیوری
پا بدلاں دا پاٹا جھگا
چکی چن دی چبی گاگر
دھرتی دے کھوہے 'تے آئی
ٹرے وچاری اوندھی پائی
ایہہ کس دی اج یاد ہے آئی ۔

امبر دے اج کلری تھیہ 'تے
تارے جیکن رلدے ٹھیکر
چن کسے فقر دی دیہری
وچ رشماں دا میلہ لگا
پیڑ میری اج ویکھن آئی
ایہہ کس دی اج یاد ہے آئی ۔

ایہہ کس دی اج یاد ہے آئی
چن دا لونگ برجیاں والا
پا کے نکّ وچ رات ہے آئی
پتر پلیٹھی دا میرا برہا
پھرے چاننی کچھڑ چائی
ایہہ کس دی اج یاد ہے آئی ۔

مائی نی مائی
میرے گیتاں دے نیناں وچ
برہوں دی رڑک پوے
ادھی ادھی راتیں
اٹھ رون موئے متراں نوں
مائی سانوں نیند نہ پوے ۔

بھیں بھیں سگندھیاں 'چ
بنھاں پھیہے چاننی دے
تاں وی ساڈی پیڑ نہ سوے
کوسے کوسے ساہاں دی
میں کراں جے ٹکور مائی
سگوں سانوں کھان نوں پوے ۔

آپے نی میں بالڑی
میں حالے آپ متاں جوگی
متّ کہڑا ایس نوں دوے
آکھ سو نی مائی ایہنوں
رووے بلھ چتھّ کے نی،
جگّ کتے سن نہ لوے ۔

آکھ سو نی کھا لئے ٹکّ
حجراں دا پکیا
لیکھاں دے نی پٹھڑے توے
چٹّ لئے تریل لونی
غماں دے گلاب توں نی
کالجے نوں حوصلہ روھے ۔

کہڑیاں سپیریاں توں
منگاں کنج میل دی میں
میل دی کوئی کنج دوے
کہڑا ایہناں دماں دیاں
لوبھیاں دے دراں اتے
وانگ کھڑھا جوگیاں روھے ۔

پیڑے نی پیڑے
ایہہ پیار ایسی تتلی ہے
جہڑی سدا سول تے بوھے
پیار ایسا بھورا ہے نی
جدھے کولوں واشنا وی
لکھ کوہاں دور ہی روھے ۔

پیار اوہ محلّ ہے نی
جدھے 'چ پنکھیروآں دے
باجھ کوئی ہور نہ روھے
پیار ایسا آنننا ہے
جدھے 'چ نی وصلاں دا
رتڑا نہ پلنگھ ڈوھے ۔

آکھ مائی ادھی ادھی راتیں
موئے متراں دے
اچی-اچی ناں نہ لوے
متے ساڈے مویاں پچھوں
جگّ ایہہ شریکڑا نی
گیتاں نوں وی چندرا کوھے ۔

مائی نی مائی
میرے گیتاں دے نیناں وچ
برہوں دی رڑک پوے
ادھی ادھی راتیں
اٹھ رون موئے متراں نوں
مائی سانوں نیند نہ پوے ۔

میرے گیتاں دی لاجونتی نوں،
تیرے برہے نے ہتھ لائی ۔
میرے بولاں دے زرد پتیاں نے،
تیری سردل 'تے سر نوائی ۔

ایہہ کون مالی ہے دل میرے دا
چمن جو پھگن 'چ ویچ چلئ،
ایہہ کون بھورا ہے جس نکھتے نے
میرے غم دی کلی نوں تائی ۔

اوہ کہڑی کنجک سی پیڑ میری دی
جس نے دنیاں دے پیر دھوتے،
ایہہ کہڑی حسرت ہے جس نے دل دے
ویران ویہڑے 'چ چوک واہئ ؟

میرے ساہاں دی پون تتی دا
کہڑا بلاّ کھلا 'چ گھلئ،
ایہہ کہڑا ہنجھو ہے میرے نیناں دا
شہر چھڈّ کے جو مسکرائی ؟

میری عمرہ دی لاجونتی نوں،
تیرے برہے نے ہتھ لائی ۔
میرے ساہاں دے زرد پتیاں نے
تیری سردل 'تے سر نوائی ۔

میل تیرے دے مکھ سندھوری 'تے
پے گئیاں نے وے ہور چھاہیاں،
ہور غم دے حسین مکھ 'تے
وے کلّ پھرکت دا نکل آئٔے ۔

ٹر چلی ہے باہر جوگن
وے کرن پتجھڑ دا پاک تیرتھ،
تتلیاں نے ملوک منجری دا
پیٹھ متھے 'تے تلک لائی ۔

ننگے پوناں دے سہل پیراں 'چ
کرن چانن دی چبھ گئی ہے،
بیمار بدلاں دے گل 'چ راتاں
کرا کے چن دا تویت پائٔے ۔

یاد میری دی لاجونتی نوں
تیرے برہے نے ہتھ لائی ۔
پیڑ میری دے زرد پتیاں نے
تیری سردل 'تے سر نوائی ۔

بیتے ورھیاں دے گہرے ساگر 'چ
پھیر آئٔے جوار-بھاٹا،
صدق میرے دے سنکھ، گھوگے
ملاح سمیاں دا چگ لیائی ۔

راتڑی دے سیاح میرے 'چ
کھوہ چانن دا گڑ رہا ہے،
چپّ دی میں ملیم گادھی 'تے
ہجر تیرے دا غم بٹھائی ۔

ہنجھوآں دی جھلار نتری 'چ
دید تیری دا سوہل سپنا
وے شوق میرے نے مڑ نہائی ۔

آس میری دی لاجونتی نوں
تیرے برہے نے ہتھ لائی ۔
صبر میرے دے زرد پتیاں نے
تیری سردل 'تے سر نوائی ۔

اج امیداں نے امبراں تھیں
ہے سون-رشماں دی لاب لائی،
اج حیاتی دے کالے کھیتاں 'چ
تاریاں دا میں کن بجائی ۔

اپنی عمرہ تے تیرے ساہاں دی
مہک نوں ہے میں ضرب دتی،
یاد تیری دا اک حاصل…
تے صفر باقی جواب آئٔے ۔

میرے گیتاں نے درد تیرے دی
خانگاہ 'تے وے پڑھ کے کلمہ،
شہرتاں دا وے مرغ کالا
حلال کر کے نظر چڑھائی ۔

اچیاں پہاڑیاں دے
اہلے اہلے سورجا
رشماں دی لاب پیا لائے ۔
پیلی پیلی دھپڑی نوں
بھنّ بھنّ پوٹیاں تھیں
ٹیسیاں نوں بانکڑی لوائے ۔

گٹے گٹے پوناں وچ
وگن سگندھیاں نی
نیند پئی پنکھیروآں نوں آئے ۔
ساوے ساوے رکھاں دیاں
جھنگیاں 'چ کول کوئی
بیٹھی الگوجڑے وجائے ۔

پانیاں دے شیشے وچ
مکھ ویکھ کمیاں دے
رون پئے نی پتّ کملائے ۔
نکے نکے گھنگرو نی
پون بنھ پیراں وچ
اڈیاں مریندی ٹری جائے ۔

کولیاں کرومبلاں 'تے
ستے جل-بندوآں 'چ
کرناں دے دیوڑے جگائے ۔
آؤندے جاندے راہیاں نوں
پٹولا جہی سون-چڑی
مار مار سیٹیاں بلائے ۔

نیلے نیلے امبراں 'چ
اڈے ابابیل کوئی
کرناں دی کنگنی پئی کھائے ۔
مٹھڑی تریل دی
چھبیل لا کے پھلّ کوئی
چھٹّ-چھٹّ بھوراں نوں پیائے ۔

بوہے کھلی تتلی
فقیرنی نوں مولسری
خیر پئی سگندھیاں دی پائے ۔
ایس رتے پیڑ نوں
پیوند لا کے ہوکیاں دی
واسطہ ای دھیاں دا نی مائی ۔

تھکی تھکی پیڑ کوئی
نیجھاں دیاں ڈنڈیاں 'تے
پولے پولے اؤنسیاں پئی پائے ۔
ٹٹّ پینا مٹھا-مٹھا
برہا نی اتھرا
وچے وچ ہڈیاں نوں کھائے ۔

سجناں دے میل دا
کڈھا دے چھیتی ساہیا کوئی
چین ساڈے دیدیاں نوں آئے ۔
سجناں دے باجھ جگّ
اساں لٹبوریاں نوں
آکھ آکھ جھلیاں بلائے ۔

ایس پنڈ کوئی نہیوں
سکا ساڈا امیئے نی
جہڑا ساڈی پیڑ نوں ونڈائے ۔
ایسے رتے سجناں توں باجھ
تیرے پنڈ مائی
اک پل کٹیا نہ جائے ۔

اچیاں پہاڑیاں دے
اہلے اہلے سورجا
رشماں دی لاب پیا لائے ۔
پیلی پیلی دھپڑی نوں
بھنّ بھنّ پوٹیاں تھیں
ٹیسیاں نوں بانکڑی لوائے ۔

ہانیاں تیرے شہر ولوں
آ رہی ہے اج ہوا
مار ڈھڈیں مکیاں ہے
رو رہی ساری فضا
نکل آئی ہے چھپاکی
تاریاں دی عرش 'تے
مار پلہ امبر دا
گئی چن دا دیوا بجھا
رات اےداں سوں رہی ہے
جس طرحاں حبشن کوئی
پھلّ املتاس دے
پیلے جہے جوڑے 'چ لا ۔

ویکھ کے پگڈنڈیاں
تیرے شہر ولّ جاندیاں
آ رہے میرے جگر دے وچ
پیڑ دا اک زلزلہ ۔

پھلّ سوہا آتشی
گوڑہا گلابی ہجر دا
پھیر اج مایوسیاں دے
عدن وچ ہے کھڑ رہا ۔

پھیر نیناں دی نیائیں
ہو رہی ہے اج سیراب
پھیر کھوہا ہکڑی وچ
اگّ دا ہے گڑ رہا ۔

لے صبر دیاں چھاپیاں
سی دل نوں واڑاں کیتیاں
غماں دا اجڑ پھیر ہے
دل دے کیارے پھر رہا
پھیر میرے کالجے نوں
دھوہ جہی ہے پے رہی
یاد کر بیتے دہوں
ہے دل 'چ پالا چھڑ رہا ۔

یاد ہے اک وار اےداں ہی
ہوا سی چل رہی
رات-رانی رات دے
پنڈے مہک سی مل رہی
تیریاں مشکی لٹاں وچ
میرے ہوٹھاں دی کلی
ویکھ ساری گلفشاں سی
تاریاں دی جل رہی ۔
آندراں وچ تیرے میرے
ہو رہی سی اک جلون
مہک ساڈے جسم دی سی
کہکشاں وچ رل رہی ۔

ساڈیاں رالاں 'چ ودھدا
جا رہا سی اک سواد
بدلیاں دے محل بتی
چن دی سی بل رہی ۔

ساں اسیں اوہ رات ساری
مل گلے روندے رہے
رات بھر نیناں دیاں
جوگاں اسیں جوندے رہے ۔

رگڑ متھے دیہریاں 'تے
روٹ کوئی سکھے اساں
بھر کے پلیاں ہنجھوآں دا
تیل ساں چوندے رہے ۔

گٹکدے چٹے کبوتر
واکناں تیرے محل ویکھ
میریاں جھگیاں دے جالے
رات بھر روندے رہے ۔

گھول کلر چاننی دا
امبراں دے دابڑے
آس دا میلا وچھونا
رات بھر دھوندے رہے ۔

وقت پا کے ہولی-ہولی
ساہ میرے چغلے گئے
ہو گئی جوٹھی جوانی
نین ہو گندلے گئے ۔

ہوس دا پاپی پھلیرا
عطر کڈھ کے لے گیا
پھلّ مہک روپ دے
ہو حشر لئی فگلے گئے ۔

چڑھ گئی تیرے دیدیاں 'تے
سونے چاندی دی وے پان
لکھاں ساناں 'تے میں لائے
پر نہ مڑ بدلے گئے ۔

چھمب تیرے عشقَ دا
اک روز رکڑ ہو گیا
مر گئیاں وے ٹچراں
تے دور اڈّ بگلے گئے ۔

پھیر اک دن میریاں
کناں دے پردے چیردی
لنگھ گئی آواز
شہنائی دی کوکاں ماردی ۔

گھل گئے سارے گراں دی
پون وچ تیرے سہاگ
جا رہی سی پالکی
ویہویں صدی دے پیار دی ۔

موتیاں دے بھاء تیرا
بیہا جسم سی وک گیا
پتجھڑاں وچ پے گئی
قیمت تیری گلزار دی ۔

بیتدی رہی عمر میری
میل دے راہ ہونجھدی
بھٹکدی رہی ریجھ میری
ہجر دے وگّ چاردی ۔

رات دن لیندے رہے
تیرے محل دی پردکھنا ۔
شہد تیری دید دا
پر مڑ نہ جڑیا چکھنا ۔

ہر سال بیلیں پیلڑو
گرنے ونیں پکدے رہے
پر نہ آیا توں کدی وے
کھان میرے مکھنا ۔

پھیپھڑے میرے لہو دیاں
بوٹیاں تھکدے رہے
ہو گیا پتا وی میرا
خون توں وے سکھنا ۔

پھیر وی ایہہ بھوک پیلا
جسم میرا لاش جہی
لڑچھدا ہی مر گیا
تیرے شہر جا کے وسنا ۔

اج تیری یاد دا ہی
اک سہارا رہِ گیئے ۔
کل لکائی دا جو غم ہے
ہکڑی وچ لہہ گیئے ۔

پانیاں کنڈھے جویں ہے
لہلہاندا ڈیلڑا
بلھیاں 'تے لہلہاندا
درد میرے رہِ گیئے ۔

نظر دے اسمان موہ دی
چیل ہے منڈلا رہی
آس دی ممٹی 'تے کوئی
آ کے شکرہ بہہ گیئے ۔

ہنجھوآں دے ساؤن وچ
ایسا چماسا لگئ
جسم میرا جھلسیا
اک کرنگ بن کے رہِ گیئے ۔

کاروناں دیئے زادیئے
توں خوب دتی ہے سزا
آ کہ بچیا خون وی
جندے نی تینوں داں پیا ۔

آ کے بھاویں جوک ہیں
شاہ رگ 'تے تینوں لا لواں
آ کہ کلری ناگنیں
تینوں جیبھ اتے لاں لڑا ۔

میری غربت نوں تیری دولت 'تے
کوئی روس نہیں
جا رہاں پرلوک میری
الوداع ! میری الوداع !

اج شفاخانے چ شاید
آخری ایہہ رات ہے
کیہ پتہ نہ ویکھ سکاں
فظر دی پہلی شعاع ۔

پرے دیئے پونے
اک چمن دے جا
چھٹّ ساری دے جا خشبوئی
اج سانوں پنیاں دی
اودری جہی چاننی دے
ہور نہیوں ویکھدا نی کوئی ۔

اج میرا برہا نی
ہویا میرا محرم
پیڑ سہیلڑی سو ہوئی
کمبیا سو اج کڑے
پربت پربت
ون ون رتڑی سو روئی ۔

سکّ بنے ساگر
تھل نی تپوندے اج
پھلاں چوں سگندھ اج موئی
گگناں دے رکھوں اج
ٹٹے پتّ بدلاں دے
ٹیپا ٹیپا چاننی سو چوئی ۔

اج تاں نی کڑے
ساڈے دل دا ہی رانجھنا
کھوہ ساتھوں لے گیا ای کوئی
اج میرے پنڈ دیاں
راہاں تے تزاب تکھا
لنگھ گیا ڈولھدا ای کوئی ۔

سوئیؤ حالَ ہویا اج
پریت نی اساڈڑی دا
ٹھکے مارے کمی جویں کوئی
نہ تاں نکرمن
رہی ؤ نی ڈوڈڑی
نہ تاں مٹیار کھڑ ہوئی ۔

پھلاں دے خراسے
کہڑے مالی اج چندرے نی
تتلی ملوک جہی جوئی
ہنگھدے نے کاہنوں بھورے
جوہی دیاں پھلاں اتے
کالی جہی اوڈھ کے نی لوئی ۔

کرناں دا دھاگہ
سانوں لہراں دی سوئی وچ
نیناں والا پا دے اج کوئی
لبھے نہ نی نکا
ساڈی نیجھ نمانڑی نوں
رو-رو اج دھندلی سو ہوئی ۔

سدیں نیں چھیمبا کوئی
جہڑا اساڈڑی
منّ لوے اج ارجوئی
ٹھیک دیوے لیکھاں دی
جو کوری چادر
پا کے پھلّ خوشی دا کوئی ۔

پرے دیئے پونے
اک چمن دے جا
چھٹّ ساری دے جا خشبوئی
اج سانوں پنیاں دی
اودری جہی چاننی دے
ہور نہیوں ویکھدا نی کوئی ۔

تن دی صندلی گیلی وچوں
ایہہ کیہی خوشبو پئی آوے
جیکن ہنگ کتھوری دے وچ
چھٹّ ساری ڈلھ جاوے
تے مرن سگندھیاں ۔

ککھّ دی کالی دھرتی اندر
چانن دا اک بوٹا اگئ
اس بوٹے دے پھلّ نے وسے
زہر-کوڑیاں پھلیاں
گھٹن سنگھیاں ۔

ککھّ دی سوڑی دھرتی اندر
ایہہ بوٹا میں کیکن سامبھاں ؟
ایہہ بوٹا میں کیکن چھانگاں ؟
نت نت ہندیاں جان
ڈالیاں لمبیاں ۔

ککھّ دی دھرت کوآری اندر
جے دنیاں دی میلی اکھ نوں
ایہہ بوٹا نظریں پے جاسی
ستّ جہانیں رجّ کے
ہوسن بھنڈیاں ۔

جاواں تے میں کتّ ولّ جاواں
کس مریئم نوں حالَ سناواں
اک پڑوپی آٹے خاطر
وکن ہوا دیاں جائیاں نی
وچ منڈیاں ۔

ایس شہر دی چوڑی ہکّ 'تے
میرے جہیاں لکھاں کنجکاں
اک تولا تامبے دی خاطر
وچ چوراہیں وکن نی
ہو ہو ننگیاں ۔

غربت دا سنگھنا جنگل
بھکھاں دی وچ پون وگیندی
عشقَ جویں اک بانس دا بوٹا
نہ کوئی لگے پھلّ
نہ دوے سگندھیاں ۔

آس جویں اک اچا پربت
من جیکن ہوئے سرگھی ویلا
یاد جویں سورج دی ٹکی
وچ سوچاں دیاں چیلھاں
اڈّ اڈّ ہمبھیاں ۔

مات لوک دی دو گٹھّ دھرتی
کئیاں اگے گہنے رکھی
پر نہ مینوں اک وی ملیا
دوے قیمتاں جہڑا
مونہوں منگیاں ۔

نہ ایہدی قیمت چاندی چاہی
نہ ایہدی قیمت سونا منگی
اک منگیا بس ساتھی سنگی
کھا جائے بھاویں جہڑا
وڈھّ وڈھّ دندیاں ۔

ٹھیک کسے دروپد دی جائی
پنج پانڈواں نال ویاہی
جھوٹھ ہے اوہنوں ارجن باجھوں
ہور وی شکلاں لگدیاں
ہوسن چنگیاں ۔

عورت تاں اک اوہ پنچھی ہے
جس نوں سونے دے پنجرے وچ
مٹھّ ساری بس کنگنی پا کے
ٹنگ دتا ہے جاندا
اہلے کندھیاں ۔

پر ایہہ پھر وی بھولا پنچھی
کھا کنگنی دے اک دو دانے
چنجھ بھر پی کے ٹھنڈھا پانی
روھے دعاواں دیندا
عمروں لمبیاں ۔

ہے آدم دے کامی پترو
جاں ایہہ پنچھی مار مکاوو
جاں اس پنچھی دا کجھ سوچو
چھڈّ دیوو ایہنوں کھلھا وے
وچ جھنگیاں ۔

میں کنتی ہاں اج دے جگ دی
میری ککھّ وچ کرن ہے کوئی
جاں چانن دا ہے اک بوٹا
جان نہ میتھوں شاخاں
اس دیاں جھمبیاں ۔

اس بوٹے دے کولے وچ
میں ممتا دا پاساں پانی
میں لیساں پردکھنا اس دی
جان عصمتاں بھاویں
سولی ٹنگیاں ۔

مات لوک دی دھرتی اندر
جس مالی ایہہ بوٹا لائی
کھورے کون تے کتھوں سی اوہ
پھر وی اوہدے نال میں
اج توں منگی آں ۔

اج میرے ارادے اندر
اوہ میرا نہ واقف مالی
اج توں میرا کنت ہے ہویا
کر لاں گی دن پورے
واکن رنڈیاں ۔

تن دی صندلی گیلی وچوں
ایہہ کیہی خوشبو پئی آوے
جیکن ہنگ کتھوری دے وچ
چھٹّ ساری ڈلھ جاوے
تے مرن سگندھیاں ۔

اج پھیر کوئی لے گیا
میرا غم ادھال کے
ورھیاں توں بعد گود وچ
دو پل بٹھال کے ۔

گھنیاں سیاح کالیاں
صندلی لٹوریاں
مندا رہا کوئی رات بھر
بانہہ 'تے سوال کے ۔

کردا رہا اوہ کیرنے
پا پا الاہنیاں
ہنجھوآں 'چ ساڈی پیڑ دا
مردہ نہال کے ۔

یاداں زنگالیاں نوں لا
بلھیاں دی سان 'تے
کردا رہا گلوڑیاں
دیدے ہنگال کے ۔

آئی ہے مسکران دی
آئی ہے رتڑی
اج مسیا دی زلف 'چوں
کالکھ ہے نچڑی ۔

ہے پھیر کوکا لشکیا
گوری اشیر دا
آتھن نے پھیر بھر لئی
کرناں دی مٹھڑی ۔

اج برہڑے دی اکھ وچ
پھولا ہے پے گیا
دلی درد دی، سونکناں
خوشیاں لے لٹڑی ۔

ساہاں 'چ پھیر اگیا
چندن دا رکھڑا
نیناں 'چ پھیر کھڑ پئی
سورج دی پھٹڑی ۔

نیجھاں دے تھل 'چ موہ دیاں
بے-انت ڈاچیاں
ہنجھو کچاویں بھال کے
دھوڑیں گواچیاں ۔

مڑ حصرتاں دے کلریں
پھریا سہاگڑا
آساں دی فکی جیبھ 'تے
گھلیاں الاچیاں ۔

مڑ تتلیاں چاواں دیاں
بھورے امید دے
اپنے دل دے باغ 'چوں
پیون اداسیاں ۔

سوچاں دی بھر اجاڑ 'چوں
ہاواں دے بوٹڑے
اج پھیر کوئی لے گیا
کر کر کے گاچیاں ۔

برہوں دے اج چھلے دیاں
گھڑیاں نے پگیاں
من ہو خوشی 'چ کھیوڑا
پاندا ہے لڈیاں ۔

دل دے خلاء 'چ پھیر اک
چھٹی ہے پھلجھڑی
روح دی پلاڑ تیک اج
کرناں نے پجیاں ۔

دھڑکن دی ہر آواز وچ
گجیا ہے میگھلا
مڑ کے جگر 'چ کاشنی
دھوڑاں نے اڈیاں ۔

سپنے 'چ ملیا پھیر اج
ماہی اساڈڑا
گیتاں دی سوہل جیبھ 'تے
سوئیاں نے چبھیاں ۔

اچے ٹبے پنڈ بصوہلی
نیڑے جموں شہر سنیندا،
کسے کڑی دی گوری ہکّ 'تے،
کالے تل دے وانگ دسیندا ۔
جاں مندر دی ممٹی اتے
گھیؤ دے دیوے وانگ بلیندا
روز توی دے پانی پیندا ۔
اچے ٹبے پنڈ بصوہلی
نیڑے جموں شہر سنیندا ۔

ایس پنڈ وچ ہاڑ مہینے
اڈّ اڈّ آون بدل چینے
بیٹھی پون وجاوے مٹیاں
بانساں دے وچ خالی سینے ۔
رون پہاڑیں ایکن پانی
جیکن بڈھیاں تے مٹیاراں
روون بیٹھیاں وچ ورھینے،
جاں جیوں حاجی وچ مدینے ۔

کدے کدے ایہدے محلاں اتوں
کالے کالے کھنبھ مریندا،
لنگھ جائے کوئی کاگ اڈیندا
اچے اچے بول بلیندا ۔
اچے ٹبے پنڈ بصوہلی
نیڑے جموں شہر سنیندا،
کسے کڑی دی گوری ہکّ 'تے،
کالے تل دے وانگ دسیندا ۔

ایس گراں دیاں صندلی راہواں
چھاواں دے گل پا کے باہواں
ویکھن آؤندے جاندے راہی،
پچھن ہر اک دا سرناواں ۔
بینکڑھ گلر، پنج پھلیاں
ٹر ٹر ویکھن آؤن شعاواں
ادھی راتیں رکھاں وچوں،
لنگھ لنگھ جاون تیز ہواواں ۔

کدے کدے ایہناں راہاں اتے
دسے کوئی وگّ چریندا ۔
جاں کوئی البیلا پالی
مٹھا کوئی ساز وجیندا ۔
اچے ٹبے پنڈ بصوہلی
نیڑے جموں شہر سنیندا،
کسے کڑی دی گوری ہکّ 'تے،
کالے تل دے وانگ دسیندا ۔

ایس پنڈ دیاں کڑیاں چڑیاں
وانگ موتیئے تڑکے کھڑیاں
نینیں ویروار دیاں جھڑیاں
جیکن ساؤن مہینے ہوون،
ربّ دے کھوہ دیاں ماہلاں گڑیاں
بکّ بکّ کنیں پاون بندے
والاں دے وچ پاون پڑیاں ۔

نین اوہناں دے گٹھّ گٹھّ لمے
جیوں بھوراں دیاں لمیاں ڈاراں
چیت مہینے آتھن ویلے
پوہلی دے پھلاں 'تے جڑیاں ۔
ہونٹھ جویں روحی دے پتر
وچوں مٹھا دودھ وگیندا،
کوئی کوئی کرماں والا پیندا ۔
اچے ٹبے پنڈ بصوہلی
نیڑے جموں شہر سنیندا،
کسے کڑی دی گوری ہکّ 'تے،
کالے تل دے وانگ دسیندا ۔

ایس گراں وچ سرگھی ویلے
اچے ٹبے دودھ چوبارے،
ایکن لگن پیارے پیارے
جیکن کالی بدلی دے وچ
چٹا بگلا تاری مارے ۔
کدے کدے ایہدے محلاں اہلے،
نکی-سونکی چڑی اک بولے ۔
جاں کوئی لمّ-سلمی نڈھی،
محلاں دے دروازے کھوہلے ۔

کسے کسے باری دے پچھے،
بیٹھی کوئی تریمت دسے
رکھی پٹاں دے وچ شیشہ
کوہ کوہ لمے وال ورولے ۔
پر نہ مونہوں کجھ وی بولے ۔
کدے کدے جاں چوناں والا
سالو پیلی بھا مریندا،
دسے محلاں وچ اڈیندا،
پوناں وچوں مہک چھٹیندا ۔
اچے ٹبے پنڈ بصوہلی
نیڑے جموں شہر سنیندا،
کسے کڑی دی گوری ہکّ 'تے،
کالے تل دے وانگ دسیندا ۔

ایس گراں دے آلے-دوآلے
کولھاں، کسیاں، ندیاں نالے
لین پرکرما کرماں والے ۔
عاشق نہاؤن نصیباں والے ۔

نہاؤن گراں دیاں رل مل پریاں
والیں ٹنگ چمبے دیاں کلیاں
پکڑ دہیں دے ہتھ کٹورے
چھنگ اطلس دے لہنگے کالے ۔
کدے کدے جے ہنس وچارا،
مانسروور جاون والا
ایس گراں دا پانی پیندی،
اوتھے ہی اوہ ڈبّ مریندے،
مڑ نہ موتی اک چگیندے ۔

اچے ٹبے پنڈ بصوہلی
نیڑے جموں شہر سنیندا،
کسے کڑی دی گوری ہکّ 'تے،
کالے تل دے وانگ دسیندا ۔

ایس گراں اک کڑی شوقینہ
کوہ قاف دی پری حسینہ
پری حسینہ جدھا سنیندا،
ستیاں کمیاں ورگا سینہ ۔
سارے پنڈ دی مندری اندر
سچا اکو اک نگینہ ۔
ایکن ہسے نکّ وچ کوکا
جیکن کوئی عاشق جھوٹھا
کام متیا مدرا پی کے
اپنی سبک جہی سجنی سنگ
ہسّ ہسّ گلاں کرے کمینہ ۔

یاد ہے مینوں جیٹھ مہینہ
پہلی وار ملی شوقینہ
مکھ تے سوہوے اویں پسینہ
جویں کہ عربی دے پتیاں 'تے
کتے دے وچ صبح سویرے
شبنم دا اک ہوئے نگینہ ۔
اوس نگینے دی اکھ اندر،
سورج ہووے مکھ وکھیندا،
کرناں دے پیمانے اندر،
چھٹّ چھٹّ ہووے چانن پیندا ۔
اچے ٹبے پنڈ بصوہلی
نیڑے جموں شہر سنیندا،
کسے کڑی دی گوری ہکّ 'تے،
کالے تل دے وانگ دسیندا ۔

ایس گراں دی ورکھا رتے
کنجکاں دے اک میلے اتے
دوجی واری ملی شوقینہ
مینوں پنڈ دی لیہندی گٹھے
امباں دی اک جھنگی اہلے
جتھے دن بھر کوئل بولے
روندی روندی آئی شوقینہ
دے گئی دو کو چمن سچے ۔

اس دن مگروں کدے شوقینہ
کوہ-قاف دی پری حسینہ
پری حسینہ جدھا سنیندا،
ستیاں کمیاں ورگا سینہ ۔
مینوں کدے وی ملن نہ آئی
پنڈ بصوہلی دی اوہ جائی ۔

اکھاں دے وچ سانبھ انیندا
راتاں توں میں رہا پچھیندا
ترننجناں دے وچ رہا پھریندا
راہیاں کولوں حالَ پچھیندا ۔

اچے ٹبے پنڈ بصوہلی
نیڑے جموں شہر سنیندا،
کسے کڑی دی گوری ہکّ 'تے،
کالے تل دے وانگ دسیندا ۔

ایس گراں دیاں کڑیاں چڑیاں
اک دن تیر ندی تے ملیاں
بناں بلایاں جھولی میری وچ
رگّ-رگّ کلیاں دھرکے مڑیاں ۔
مکھ اوہناں دے سوگی تکے
کجلے نینوں ہنجھاں چٹے
ہونٹھ اوہناں دے ہوئے کھٹے
چھڈّ چھڈّ رات دنے ساہ تتے ۔
اس دن مگروں کڑیاں چڑیاں
پھیر کدے نہ مینوں ملیاں
دل دیاں دل توں رہا پچھیندا
سوہل شوقینہ جیہا لبھیندا
اکھاں دے وچ سانبھ انیندا
اچے ٹبے پنڈ بصوہلی
نیڑے جموں شہر سنیندا،
کسے کڑی دی گوری ہکّ 'تے،
کالے تل دے وانگ دسیندا ۔

ایس گراں ورکھا دی رتے
کنجکاں دے اس میلے اتے
کدے کدے میں اج وی جاندا
وادی دے وچ پھردا رہندا ۔
امباں دی اس جھنگی اہلے
جتھے اج وی کوئل بولے
روندا روندا میں سوں جاندا ۔
ولھ ولھ ہریاں گھاواں اتے
اس نوں واجاں مار بلاؤندا
کھا بینکڑھ دے کوڑے پتے
اپنے منہ دا سواد گواؤندا
اس دے چمن بھلنا چاہندا ۔
ادھی ادھی راتیں اٹھ کے
چاننیاں توں راہواں پچھ کے
دھندلے جہے اک سائے پچھے
کوہاں تیکن ہو کے آؤندا
پر اوہ سایہ نہیں پھڑیندا
نہ کوئی میری گلّ سنیندا
نہ کوئی مکھوں بول بلیندا
نرا شوقینہ وانگ دسیندا ۔

اچے ٹبے پنڈ بصوہلی
نیڑے جموں شہر سنیندا،
کسے کڑی دی گوری ہکّ 'تے،
کالے تل دے وانگ دسیندا ۔

مائی نی اسیں کرن برہوں دا
تیرتھ ہاں اج چلے
کھوٹے دم محبت والے
بنھ عمراں دے پلے ۔

سدّ سنیارے پریت-نگریت دے
اک اک کرکے موڑاں
سونا سمجھ وہاجے سن جو
میں پتل دے چھلے ۔

مائی نی اسیں کرن برہوں دا
تیرتھ ہاں اج چلے
یاداں دا اک مسا ٹکر
بنھ عمراں دے پلے ۔

کراں سرادھ پروہت سداں
پیڑ مرے جے دل دی
دیاں دکھنا سچے موتی
کرن زخم جے الے ۔

مائی نی اسیں کرن برہوں دا
تیرتھ ہاں اج چلے
گیتاں دا اک ہاڑ تپندا
بنھ عمراں دے پلے ۔

تاڑی مار اڈدے ناہیں
بدلاں دے مالی توں
اج کرناں دے کاٹھے طوطے
دھرتی نوں ٹکّ چلے ۔

مائی نی اسیں کرن برہوں دا
تیرتھ ہاں اج چلے
مہک سجن دے ساہاں دی
اج بنھ عمراں دے پلے ۔

کوتر سو میں کنجک بھاواں
نال لنکڑا پوجاں
جے ربّ یار ملائے چھیتی
چھیتی موتاں جاں گھلے ۔

مائی نی اسیں کرن برہوں دا
تیرتھ ہاں اج چلے
چڑھی جوانی دا پھلّ کارا
بنھ عمراں دے پلے ۔

شہد سواواں دا کنج پیوے
کالی رات مکھوری
چن دے کھگیوں چانن 'چوں اج
لے گئے میگھ نگلے ۔

مائی نی اسیں کرن برہوں دا
تیرتھ ہاں اج چلے
بھبل تپی دل دے تھل دی
بنھ عمراں دے پلے ۔

ہیک گلیلیاں ورگی لا کے
گاون گیت ہجر دے
اج پردیسن پوناں تھکیاں
بہہ رکھاں دے تھلے ۔

مائی نی اسیں کرن برہوں دا
تیرتھ ہاں اج چلے
ہنجھوآں دی اک کولھ وگیندی
بنھ عمراں دے پلے ۔

اک ہتھ کاسہ اک ہتھ مالا
گل وچ پا کے بغلی
جت ولّ یار گیا نی مائی
ٹر چلیاں اتّ ولے ۔

مینوں تاں میرے دوستا
میرے غم نے ماریا ۔
ہے جھوٹھ تیری دوستی دے
دم نے مارئ ۔

مینوں تے جیٹھ ہاڑ 'تے
کوئی نہیں گلہ
میرے چمن نوں چیت دی
شبنم نے مارئ ۔

مسیا دی کالی رات دا
کوئی نہیں قصور
ساگر نوں اوہدی اپنی
پونم نے مارئ ۔

ایہہ کون ہے جو موت نوں
بدنام کر رہے ؟
انسان نوں انسان دے
جنم نے مارئ ۔

چڑھیا سی جہڑا سورجا
ڈبنا سی اس ضرور
کوئی جھوٹھ کہہ رہا ہے
کہ پچھم نے مارئ ۔

منیاں کہ مویاں متراں
دا غم وی ماردے
بہتا پر اس دکھاوے دے
ماتم نے مارئ ۔

قاتل کوئی دشمن نہیں
میں ٹھیک آکھداں
'شو' نوں تاں 'شو' دے
اپنے محرم نے مارئ ۔

نی جندے تیرا یار
میں تینوں کویں ملاواں ۔
کتھوں نی میں ستبرگ دی
تینوں مہک پیاواں ۔
کہڑی نگری 'چ تیرے چن دی
ڈلی وسدی ہے جندے ؟
کتّ ولے نی اج نیجھاں دے
میں کاگ اڈاواں ؟

چنگا ہے حشر تک نہ ملے
موتیاں والا
دوروں ہی شبد بھیہری دا
لگدا ہے سہاوا ۔
اسو 'چ تاں پھلّ سن دے وی
لگدے نے پیارے
رکڑاں 'چ نیامت نے
کریراں دیاں چھاواں ۔

زندگی دی ندی دے کنڈھے
امید دا ایرا
سکّ سڑ کے کئی یار(وار) وی
ہو جاندا ہے لیرا ۔
اکثر ہی کئی وار
اویں ہندا ہے جندے
نہری توں فصل چنگی وی
ہو جاندی ہے میرا ۔

سو سال جدوں گزارے
تاں پھلّ بانس نوں لگدی
سرخاب ہنالے 'چ نی
ہو جاندا ہے بہرہ ۔
اک سلفے دی بس لاٹ ہے
زندگی 'چ محبت
بس غم دے ملنگاں دی
حیاتی ہے ایہہ دیرا ۔

سنیا ہے مدھو-مکھیاں دی
اک ہندی ہے رانی
بھرپور جوانی 'چ جدوں
لبھدی ہے ہانی ۔
اڈّ پیندی ہے کھگے 'چوں نکل
ولّ اگاساں
اڈدی ہے اوہدے پچھے نی
نر-مکھیاں دی ڈھانی ۔

جہڑا وی ونج کردا ہے
اوہدی ککھّ دا نی جندے
مکّ جاندا ہے اوہدے نیناں 'چوں
زندگانی دا پانی ۔
ککھاں دا ونج کرنا
کوئی پیار نہیں ہے
اس توں تاں بڑی لمی ہے
عشقے دی کہانی ۔

تقدیر دی ہر رات 'چ
اک قطب ستارہ
زندگی دے ملاحاں نوں
دیندا ہے سہارا ۔
تقدیر دی تقدیر ہے
جے بیڑی غرق جائے
ملاحاں دا دوش ہے
جے لبھے نہ کنارہ ۔

نہ سوچ کہ ہر ڈاچی دی
جے نظر بدل جائے
ہووےگا کویں
ماروتھلاں دا نی گزارا ۔
تقدیر تے تدبیر دا
کجھ ایسا ہے رشتہ
اگ آئے جویں
رکھ تے کوئی رکھ وچارا ۔

پر ٹھیک ہے کوئی تھورھاں نوں
کیوں واڑ کریگا
کوئی بھور بھلا کنڈیاں 'تے
کیوں جیبھ دھریگا ۔
میرے دل دے بیامبان 'چ
اگیا ہے کیوڑا
حیران ہاں برہوں دی تپش
کداں جریگا ۔

میرا عشقَ ہے تھیہاں تے نی
اٹّ-سٹّ دی بروٹی
سکیگی نہ بدبخت
نہ اجڑ ہی چریگا ۔
لگّ جائے نی لکھ وار
میرے نیناں نوں الی
میرا صدق اسدے راہاں 'تے
رو رو کے مریگا ۔

ہو جائیگی اک روز سبز
دل دی پھلاہی
بنجر وی مقدرج دا نی
ہو جائیگا چاہی ۔
ہے آس میرے ہوٹھاں دی
کچنار دی چھاویں
سستانگے مسکاناں دے
بے انت ہی راہی ۔

منجراں 'چ میرے جسم دی
جد مہک رچیگی
ایہہ دھرت میرے عشقَ دی
دیویگی گواہی ۔
نچیگی خوشی دل دے پڑیں
مار دمامے
وچھڑیگا نہ مڑ
تیرا کدی تیرے توں ماہی ۔

سئیؤ نی سئیؤ ۔
پیلی چنے دی تتلی
مارے پئی گگنیں اڈاریاں وے ہو
لیہندے دیاں پتناں 'تے
تاریاں دے پھلّ کھڑے
سرہوں دیاں ہون جیوں کیاریاں وے ہو ۔

ادھی راتیں چاننی دی
کچڑی جہی بولی اتے
نہاؤن پئیاں پھمبیاں کواریاں وے ہو ۔

دور کتے پنڈ دے نی
میرے 'چ ٹٹیرھیاں
رون پئیاں کرماں نوں ماریاں وے ہو ۔

سئیؤ نی سئیؤ
بھنی پون وگیندڑی توں
لے دیو سگندھیاں ادھاریاں وے ہو ۔
ملوگا جدوں مینوں
سجن مینڈڑا نی
موڑ دؤنگی گن گن ساریاں وے ہو ۔

سجن تاں میرا اک
گھٹّ کیورڑے دا
اکھیاں انگوری لوہڑے ماریاں وے ہو
سجن تاں میرے دیاں
تھندیاں لٹوریاں نی
مہکاں دیاں بھریاں پٹاریاں وے ہو ۔

ساؤن دیاں سدھراں دے
وانگ نی اوہ سانولا
دل دیاں کرے سرداریاں وے ہو
آتشی گلاب لکھاں
شاماں گلناریاں نی
اساں اوہدے مکھڑے توں واریاں وے ہو ۔

سئیؤ نی سئیؤ
نہ نی پچھو اساں اوس باجھوں
کویں نی ایہہ عمراں گزاریاں وے ہو
اسیں اوس باجھوں سئیؤ
اگّ 'چ نہاتیاں ہاں
پھکیاں نے مگھیاں انگاریاں وے ہو ۔

اساں اوس باجھوں سئیؤ
خاک کر چھڈیاں نے
دلے دیاں اچیاں اٹاریاں وے ہو
اوس باجھوں فٹّ گیئے
رنگ ساڈے روپ دا نی
دغا کیتا سمیں دے للاریاں وے ہو ۔

پیا بھسّ ہوکیاں دا
منہ سانوں چمنے دا
برہوں سنگ لگیاں نے یاریاں وے ہو
سئیؤ نی سئیؤ ۔
پیلی چنے دی تتلی
مارے پئی گگنیں اڈاریاں وے ہو ۔

لیہندے دیاں پتناں 'تے
تاریاں دے پھلّ کھڑے
سرہوں دیاں ہون جیوں کیاریاں وے ہو ۔

آ سجنا تقدیر دے باغیں
کچیاں کرناں پیلیں پائیے ۔
آ ہوٹھاں دی سنگھنی چھاویں،
سوہل مسکڑی بن سوں جائیے ۔

آ نیناں دے نیل-سراں 'چوں
چگ چگ مہنگے موتی کھائیے ۔
آ سجنا تقدیر دے باغیں
کچیاں کرناں پیلیں پائیے ۔

آ سجنا تیرے سونفی ساہ دا
پتجھڑ نوں اک جام پیائیے ۔
آ قسمت دی ٹاہنی اتے،
عقلاں دا اج کاگ اڈائیے ۔

آ اج خوشی-متئیّ-ماں دے،
پیریں اپنے سیس نوائیے ۔
آ سجنا تقدیر دے باغیں
کچیاں کرناں پیلیں پائیے ۔

آ سجنا اج مہکاں کولوں،
مالی کوئی ذبح کرائیے ۔
آ پنیاں دی راتے روندی،
چکوی کوئی مار مکائیے ۔

آ عمراں دی چادر اتے،
پھلّ پھیرویں غم دے پائیے ۔
آ سجنا تقدیر دے باغیں
کچیاں کرناں پیلیں پائیے ۔

آ سجنا ہر راہ دے متھے،
پیڑاں دی اج دونی لائیے ۔
ہر راہی دے نیناں دے وچ،
چٹکی چٹکی چانن پائیے ۔

ہر منزل دے پیراں دے وچ،
سولاں دی پنجیب پوائیے ۔
آ سجنا تقدیر دے باغیں
کچیاں کرناں پیلیں پائیے ۔

آ سجنا اج دے دل وچ
برہوں دا اک بیج بجائیے ۔
چھندیاں پیڑاں لاڈلیاں دے،
آ یاداں توں سیس گندائیے ۔

آ سجنا اج دل دے سیجے،
موئیاں کلیاں بھنجے لاہیئے ۔
آ سجنا تقدیر دے باغیں
کچیاں کرناں پیلیں پائیے ۔

آ سجنا اج گیتاں کولوں،
پیڑ کنجک دے پیر دھوائیے ۔
آ اج کنڈیاں دے کنّ ونھیئیں،
وچ پھلاں دیاں نتیاں پائیے ۔

آ نچیئے کوئی ناچ الوکک،
ساہاں دی مردنگ وجائیے ۔
آ سجنا تقدیر دے باغیں
کچیاں کرناں پیلیں پائیے ۔

آ سجنا تقدیر دے باغیں
کچیاں کرناں پیلیں پائیے ۔
آ ہوٹھاں دی سنگھنی چھاویں
سوہنی مسکڑی بن سوں جائیے ۔

آ نیناں دے نیل-سراں 'چوں
چگ چگ مہنگے موتی کھائیے ۔
آ سجنا تقدیر دے باغیں
کچیاں کرناں پیلیں پائیے ۔

ادھی راتیں پوناں وچ
اگیاں نی مہکاں مائی
مہکاں وچ اگیاں شعاواں
دیویں نی مائی میرا
چننے دا گوڈنوں
مہکاں نوں میں گوڈنے تھیں جاواں ۔

دیویں نی مائی پر
چننے دا گوڈنوں
ٹکیاں نہ جان شعاواں
دیویں نی مائی مینوں
سوئی کوئی مہنِ جہی
پولے پولے کرناں گڈاواں ۔

دیویں نی مائی میرے
نیناں دیاں سپیاں
کوسا کوسا نیر پیاواں
کوسا کوسا نیر
نہ پائیں مڈھ راتڑی دے
سکّ نہ نی جان شعاواں ۔

دیویں نی چلی بھر
گنگا-جل سچڑا
اک بکّ سنگھنیاں چھاواں
دیویں نی چھٹا اک
مٹھی مٹھی باتڑی دا
اک گھٹّ ٹھنڈھیاں ہواواں ۔

دیویں نی، نکے نکے
چھجّ پھلّ-پتیاں دے
چاننی دا بوہل چھٹاواں
دیویں نی کھنبھ مینوں
پیلی پیلی تتلی دے
کھنبھاں دی میں چھاننی بناواں ۔

ادھی ادھی راتیں چناں
تاریاں دے کورڑو نی
چھٹّ کے پٹاری وچ پاواں
دیویں نی مائی میری
جندڑی دا ٹوکرو
چن دی میں منجری لیاواں ۔

چن دی منجری نوں
گھولاں وچ پانیاں دے
متھے دیاں کالکھاں لہاواں
کالی کالی بدلی دے
کالے کالے کیساں وچ
چن دا میں چونک گنداواں ۔
گگناں دی سوہی بمب
ادھورانی چنڑی تے
تاریاں دے باغ کڈھاواں ۔

ادھی راتیں پوناں وچ
اگیاں نی مہکاں مائی
مہکاں وچ اگیاں شعاواں
دیویں نی مائی میرا
چننے دا گوڈنوں
مہکاں نوں میں گوڈنے تھیں جاواں ۔

تیری یاد اسانوں منس کے
کجھ پیڑاں کر گئی دان وے ۔
ساڈے گیتاں رکھے روجڑے
نہ پیون نہ کجھ کھان وے ۔

میرے لیکھاں دی بانہہ ویکھیو
کوئی سدیو اج لقمان وے ۔
اک جگڑا ہویا اتھرے
نت ماڑے ہندے جان وے ۔

میں بھر بھر دیاں کٹورڑے
بلھ چکھن نہ مسکان وے ۔
میرے دیدے اج بدیدڑے
پئے نینداں توں شرمان وے ۔

اساں غم دیاں دیغاں چاڑھیاں
اج کڈھ برہوں دے ڈانھ وے ۔
اج سدو ساک سکیریاں
کرو دھاماں کلّ جہان وے ۔

تیری یاد اسانوں منس کے
کجھ ہنجھو کر گئی دان وے ۔
اج پٹّ پٹّ ہویا نیلڑا
ساڈے نیناں دا اسمان وے ۔

ساڈا عشقَ کنوارہ مر گیا
کوئی لے گیا کڈھ مسان وے ۔
ساڈے نین تیری اج دید دی
پئے کریا کرم کران وے ۔

سانوں دتے ہجر تویتڑے
تیری پھرکت دے سلطان وے ۔
اج پریت نگر دے سوریئے
سانوں چوکی بیٹھ کھڈان وے ۔

اج پوناں پٹن تعزیے
اج رتاں پڑھن قرآن وے ۔
اج پی پی جیٹھ تپندڑا
ہویا پھلاں نوں یرقان وے ۔

تیری یاد اسانوں منس کے
کجھ ہوکے کر گئی دان وے ۔
اج سونکن دنیاں مینڈڑی
مینوں آئی کلیرے پان وے ۔

اج کھاوے خوف کلیجڑا
میری ہکّ 'تے پین ودان وے ۔
اج کھنڈھی کھرپی صدق دی
میتھوں آئی دھرت چنڈان وے ۔

اساں کھیڈی کھیڈ پیار دی
آیا دیکھن کلّ جہان وے ۔
سانوں میدی ہندیاں سندیاں
سبھ پھاڈی آکھ بلان وے ۔

اج بنے پرالی ہانیاں
میرے دل دے پلرے دھان وے ۔
میرے ساہ دی قلی مرک 'چوں
اج کھاوے مینوں چھانھ وے ۔

تیری یاد اسانوں منس کے
کجھ سولاں کر گئی دان وے ۔
اج پھلاں دے گھر مہک دی
آئی دوروں چل مکان وے ۔

ساڈے ویہڑے پتر امب دے
گئے ٹنگ مراسی آن وے ۔
کاغذ دے طوطے لا گئے
میری ارتھی نوں ترکھان وے ۔

تیرے موہ دے لال گلاب دی
آئے منجری بھور چران وے ۔
ساڈے ستے مالی آس دے
اج کوری چادر تان وے ۔

میرے دل دے مان سرووراں
وچ بیٹھے ہنس پران وے ۔
تیرا برہا لا لا توڑیاں
آئے مڑ مڑ روز اڈان وے ۔

ہیں توں آئی میرے گراں
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہور گوہڑی ہو گئی ہے،
میریاں بوہڑاں دی چھاں ۔
کھا رہے نے چوریاں
اج میریاں محلاں دے کاں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں،
ہیں توں آئی میرے گراں ۔

ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
آلھنا میرے دل 'چ خوشیاں
پان دی کیتی ہے ہاں ۔
تیرے ناں تے پے گئے نے،
میریاں راہاں دے ناں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔

ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
پون دے ہوٹھاں 'تے اج ہے
مہک نے پائی سراں
ٹردا ٹردا رک گیا ہے
ویکھ کے تینوں سماں
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔

ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
لے لئی کلیاں نے
بھوراں نال اج چوتھی ہے لاں ۔
تیری ہر اک پیڑ 'تے
ہے تتلیاں رکھی زباں
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔

ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
آ تیرے پیراں 'چ پگے
سفر دی مہندی لگاں ۔
آ تیرے نیناں نوں مٹھے
سپنیاں دی پیوند لاں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔

ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ورت رکھیگی نراہاری
میریاں پیڑاں دی ماں ۔
آؤنگے خوشیاں دے خط
اج میریاں گیتاں دے ناں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔

ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہور گوہڑی ہو گئی ہے
میریاں بوہڑاں دی چھاں ۔
کھا رہے نے چوریاں
اج میریاں محلاں دے کاں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔
ہیں توں آئی میرے گراں ۔

ایکم دا چن ویکھ رہا سی
بہہ جھنگیاں دے اہلے ۔
شیشو ٹری جائے سنگ سکھیاں،
پیر دھریندی پولے ۔
ٹور اوہدی جیوں پیلاں پاؤندے
ٹرن کبوتر گولے ۔
زخمی ہون قمریاں کوئلاں
جے مکھوں کجھ بولے ۔

لکھاں ہنس مریون غش کھا
جے ہنجھو اک ڈوہلے ۔
اڈن مار اڈاری بگلے
جے والاں تھیں کھوہلے ۔
پے جائے ڈول ہواواں تائیں،
جے پکھی پھڑ جھولے ۔
ڈبّ مریون شوہ تھیں تارے
مکھ دے ویکھ تتولے ۔

چن دوج دا ویکھ رہا سی
ویہڑے وچ پھلاہی ۔
شیشو شیشیاں والی رنگلی
تھلے چرخی ڈاہی ۔
کوہ کوہ لمیاں تنداں کڈھدی
چا چندن دی باہی ۔
پونیاں ایکن کڈھے بومبل
جیوں ساون وچ کاہی ۔

ہیک سمندری پوناں ورگی
کوئلاں دین نہ ڈاہی ۔
رنگ جویں کیسو دی منجری
نور مکھ الاہی ۔
وال جویں چانن دیاں ندیاں
ریشم دین گواہی ۔
نین کڑی دے نیلے جیکن
پھلّ السی دے آہی ۔

چن تیج دا ویکھ رہا سی
شیشو ندیئے نھاؤندی ۔
بھر بھر چلیاں دھوندی مکھڑا
ستگور نام دھیاؤندی ۔
عکس پیا وچ نترے پانی
آپ ویکھ شرماؤندی ۔
سڑ سڑ جاندے نازک پوٹے
جس انگ ہتھ چھہاؤندی ۔

ستے ویکھ ندی وچ چانن
روح اوہدی کملاؤندی ۔
مار اڈاری لمی ساری
عرشیں اڈنا چاہندی ۔
مہکاں ورگا سپنا اندی
جھوم گلے وچ پاؤندی ۔
سپنے پیریں جھانجر پا کے
توڑی مار اڈاؤندی ۔

چن چوتھ دا ویکھ رہا سی
کھڑیا وانگ ڈراوے ۔
شیشو دا پیو کھیتاں دے وچ
اگیا نظریں آوے ۔
توڑ افق تک جھوم رہے سن
ٹانڈے ساوے ساوے ۔
ہر سو نچے فصل سیولاں
لے وچ دھرت کلاوے ۔

شیشو دا پیو ڈردا کدھرے
مالک نہ آ جاوے ۔
پل پل مگروں مارے چانگر
بیٹھے اڑک اڈاوے ۔
رات دنے دی راکھی بدلے
ٹکر چار کماوے ۔
ادھی رات ہوئی پر جاگے
ڈر روزی دا کھاوے ۔

پنچم دا چن ویکھ رہا سی
آتھن ویلا ہویا ۔
لیہندے دے پتناں دا امبر
لال کرمچی ہویا ۔
گگناں دے وچ کوئی کوئی تارہ
جاپے مویا مویا ۔
شیشو دی ماں رنگوں لاکھی
جیوں کنکاں وچ کویا ۔

ٹور اوہدی جیوں ہوئے نویرا
بلد ترانے جویا ۔
نین اوہدے برساتی پانی دا
جیوں ہووے ٹویا ۔
وال جویں کوئی دودھی بدل
سروآں ایہلے ہویا ۔
شیشو دی ماں ویکھ وچاری
چن بڑا ہی رویا ۔

چن چھٹی دا ویکھ رہا سی
شیشو ڈھاکے چائی ۔
گھڑا گلابی گل گل بھریا
لے کھوہے توں آئی ۔
کھڑیا ویکھ بیہی وچ مالک
کھیتاں دا، شرمائی ۔
ڈری ڈرائی تے گھبرائی
لنگھ گئی اوندھی پائی ۔

مٹک-چاننے واکن اسدی
جان لباں 'تے آئی ۔
لو لگدی اوہدی روح تھیں جاپے
لبھے کرن نہ کائی ۔
جس پل سٹیا پیر گھرے تھیں
اس پل تھیں پچھتائی ۔
ساری رین نمانی شیشو
پاسے پرط وہائی ۔

ستویں دا چن ویکھ رہا سی
چپّ چپیتے کھڑھیا ۔
پنڈ دا مالک چور نشے وچ
ویکھ بڑا ہی ڈریا ۔
اک ہتھ سانبھ بکی دیاں واگاں
اک ہتھ ہنے دھریا ۔
کنیں اوہدے نتیاں لشکن
مکھ 'تے سورج چڑھیا ۔

عمروں ادھ کھڑ رنگ پیازی
سر 'تے صافا ہریا ۔
اڈی مار بکی دی ککھے
جا کھیتاں وچ وڑیا ۔
شیشو دا پیو مالک ساہویں
اوندھی پائی کھڑیا ۔
ویکھ رہا سی لش لش کردا
ہار تلی 'تے دھریا ۔

چن اشٹمی دے نے تکیا
شیشو بھوں 'تے لیٹی ۔
چٹی دودھ مرمری چپر
چانن وچ ولھیٹی ۔
ساہواں دے وچ ولھے کتھوری
دوروں آن اچیٹی ۔
ستی گھوک لوے پئی سفنے
چن رشماں دی بیٹی ۔

سفنے دے وچ شیشو نے
خود شیشو موئی ویکھی ۔
ڈٹھا کلّ گراں اس سڑدا
سکی ساری کھیتی ۔
شیشو دے پیو موئی شیشو
کفن بدلے ویچی ۔
شیشو ویکھ کلہنا سفنہ
جھبدی اٹھ کھلوتی ۔

نوویں دا چن ویکھ رہا سی
شیشو 'تے اک سایہ ۔
شیشو سنگ ٹریندا
ادھی رات ندی 'تے آیا ۔
ندیئے گل گل چانن وگدا
ہڑ چانن دا آیا ۔
چیر ندی دے چانن لنگھ گئے
شیشو تے اوہ سایہ ۔

باں باں کردا سنگھنا بیلا
وچ کسے محل پوایا ۔
شیشو پیر جاں دھریا محلیں
کلّ بیلا کرلایا ۔
چن محلاں تھیں مارے ٹکراں
پر کجھ نظر نہ آیا ۔
ساری رات رہا چن روندا
بھکھا تے ترہایا ۔

دسویں دا چن امبراں دے وچ
وگّ بدلاں دے چارے ۔
رک رک جھلا پائی جاوے
مگری دے وچ تارے ۔
کوہ کوہ لمے شیشو گل وچ
مشکی وال کھلارے ۔
لے لے جان سنیہے اوہدے
پوناں دے ہرکارے ۔

چن وچارا محلاں ولے
ڈردا جھات نہ مارے ۔
محلیں بیٹھے پیون مدرا
مالک نال مظارے ۔
وانگ پونیاں ہوئے بگے
شیشو دے رخسارے ۔
ہاسے دا پھلّ رہا نہ کائی
ہوٹھاں دی کچنارے ۔

چن اکادش دے نے تکیا
شیشو وانگ شدیناں ۔
ننگی علف پھرے وچ محلاں
جویں سنیون ڈیناں ۔
مکھ 'تے ہلدی دا لے چڑھیا
اگّ بلے وچ نیناں ۔
پٹے پیر تاں ٹھیڈا لگے
اوکھا دسے بہنا ۔

تھمھیاں پکڑ کھلووے چندری
آیا وقت کلہنا ۔
ماں ماں کردی مارے ڈاڈاں
سبق رٹے جیوں مینا ۔
اوکھا جیکن ہوئے پچھانن
سورج چڑھے ٹٹہنا ۔
سوئیؤ حالَ ہویا شیشو دا
صورتَ دا کی کہنا ۔

چن دوادش دے نے تکیا
شیشو محلیں ستی ۔
دسے وانگ چرھی دے ٹانڈے
سوا مساتر اچی ۔
پیلی-بھوکی ہوئی وتّ پوہلی
نیم جوگیا گٹی ۔
پون وگے تاں اڈّ جائے شیشو
توڑ تناووں ٹٹی ۔

لئے ہٹکورے جاپے جیکن
بسّ مکی کہ مکی ۔
لمی پئی کریچے دندیاں
لڑچھے ہو ہو پٹھی ۔
ڈھائیں مار کرلائے شیشو
جیوں ڈھابیں ترمچی ۔
پر چن باجھوں کسے نہ ویکھی
اوہ ہڈاں دی مٹھی ۔

چن ترودش دے نے تکیا
ہو محلاں دے نیڑے ۔
پانی پانی کردی شیشو
جیبھ لباں 'تے پھیرے ۔
شیشو پلنگھ 'تے لیٹی ہونگھے
پیلے ہوٹھ تریڑے ۔
پل پل مگروں نیم غشی وچ
رتے نین اگھیڑے ۔

ہو ہو کردی بلّ-بتوری
بولے بیٹھ بنیرے ۔
دور گراں دی جوہ وچ روون
کتے چار چپھیرے ۔
شیشو وانگ دھکھے دھونی دے
وچ فقراں دے ڈیرے ۔
چانن لپے ویہڑے دے وچ
بی ہنجھوآں دے کیرے ۔

چن چودھویں دے نے تکیا
محلاں دے وچ گبھے ۔
نیلے نیناں والی شیشو
بھنجے لاہی لگے ۔
شیشو دے سرہانے دیوا
آٹے دا اک جگے ۔
لگے ادھ کواری شیشو
جیوں مر جاسی اجے ۔

شالہ اوس گراں دے سبھے
ہو جان برد مربعے ۔
کل زمیں جاں پے جائے گروی
جوہاں سنے سہدے ۔
سڑ جائے فصل سوے 'تے آئی
بوہل پڑاں وچ لگے ۔
جس گراں وچ زندگی نالوں
مڈھل مہنگی لبھے ۔

پنیاں دا چن ویکھ رہا سی
چانن آئے مکانے ۔
پوناں دے گل لگّ روون
شیشو نوں مر جانے ۔
اگّ مگھے شیشو دی مڑھیئے
لوگڑ وانگ پرانے ۔
اٹھدا دھوآں بلھیاں ٹیرے
واکن بال اننجانے ۔

روندے رہے ستارے عنبریں
پھوہڑی پا نمانے ۔
ساری رات رہا چن بیٹھا
شیشو دے سرہانے ۔
شالہ بانجھ مریون ماپے
ڈھڈوں بھکھے بھانے ۔
اس گھر جمے نہ کوئی شیشو
جس گھر ہون نہ دانے ۔

جتھے عطراں دے وگدے نے چو
نی اوتھے میرا یار وسدا
جتھوں لنگھدی اے پون وی کھلو
نی اوتھے میرا یار وسدا ۔

ننگے ننگے پیریں جتھے آؤن پربھاتاں
رشماں دی مہندی پیریں لاؤن جتھے راتاں
جتھے چاننی 'چ نھاوے خوشبو
نی اوتھے میرا یار وسدا ۔

جتھے ہن مونگیا چندن دیاں جھنگیاں
پھرن شعاواں جتھے ہو ہو ننگیاں
جتھے دیویاں نوں لبھدی اے لو
نی اوتھے میرا یار وسدا ۔

پانی دے پٹاں اتے سویں جتھے آتھن
چنگیاں مریوے جتھے مرگاں دا آتن
جتھے بدوبدی اکھ پیندی رو
نی اوتھے میرا یار وسدا ۔

بھکھے بھانے سون جتھے کھیتاں دے رانے
سجناں دے رنگ جیہے کنکاں دے دانے
جتھے دماں والے لیندے نے لکو
نی اوتھے میرا یار وسدا ۔

جتھے عطراں دے وگدے نے چو
نی اوتھے میرا یار وسدا
جتھوں لنگھدی اے پون وی کھلو
نی اوتھے میرا یار وسدا ۔

توں جدوں مینوں ملی سیں پہلی وار
توں کیہا سی لاڈلی جہی چپت مار
میں تیرے توں بہت ہی ہاں شرمسار
کیہ کراں ودھوا ہاں میں مجبور ہاں ۔
اس جنم وچ میں تیرے توں دور ہاں
پھر وی مینوں موت واکن ہے یقین
میں تیری اگلے جنم وچ ماں بنانگی
جاں تیری تریمت دی ککھوں میں جنانگی
جاں تیرے دکھاں دی میں بیلن بنانگی
ایہہ جنم سوہنیاں میرے بغیر
جس طرحاں وی ہو سکے توں گزار
توں جدوں مینوں ملی سیں پہلی وار
توں کیہا سی لاڈلی جہی چپت مار
میں تیرے توں بہت ہی ہاں شرمسار ۔

توں جدوں مینوں ملی سیں دوجی وار
کرمچی اک شام سوہی سوگوار
بدلیاں دے سون-رتھن 'تے ہو سوار
جا رہی سی پیکڑے اک رات لئی
دھوں جہے دے وال موڈھے 'تے کھلار
شام دی اس ارگوانی دھوڑ وچ
ہتھ تیرے گھگیاں وتّ گٹکدے
میرے ہتھاں وچ جنہاں وچ موت سی
خورے کہڑے ویلڑے سی آ گئے ؟
تارے آتھن دے سی سبھ شرما گئے
بھیت ساڈے پیار دا سی پا گئے
پا گئے سی جیبھ ساڈی نوں مہار
توں جدوں ملی سیں دوجی وار
کرمچی اک شام سوہی سوگوار
بدلیاں دے سون-رتھن 'تے ہو سوار
جا رہی سی پیکڑے اک رات لئی
دھوں جہے دے وال موڈھے 'تے کھلار ۔

توں جدوں مینوں ملی سیں تیجی وار
میں تیرے نیناں 'چ ویکھی سی اجاڑ
اگھّ رہیاں سن ہزاراں بتیاں
جاگ رہے سن شہر تیرے دے بازار
توں کیہا سی کردیاں اک سڑک پار
ایہہ سڑک لگی ہے مینوں ایکنا
جیکنا ملھیاں دی چھاویں ہاڑ وچ
بیٹھی ہووے ناگنی کوئی فن کھلار
آئی ہووے کام 'دی اس تے بہار
پھیر اچن-چیت سیں توں رو پئی
منہ دوآلے بازوآں دا جھمب مار
توں کیہا سی موڑ دے میرا پیار
جھلس چکی کلی نوں کی حق ہے ؟
چوس چکے ہون کہ جس نوں اتار ؟
اک پوتر بھور توں منگے پیار
توں جدوں مینوں ملی سیں تیجی وار
میں تیرے نیناں 'چ ویکھی سی اجاڑ ۔

توں جدوں مینوں ملی سیں چوتھی وار
پتجھڑاں وچ بدل چکی سی بہار
چبھ چکے سن حسن دی تلی وچ
بے رحم، بے درد سے سمیاں دے خار
موت تینوں کوک کے سی رہی ونگار
سنگھنے سملاں دے ہیٹھاں بیٹھیاں
کر رہے ساں سرب-سمیاں 'تے وچار
جد ہی کونجاں اساڈے سراں توں
لنگھ گئیاں سی بنا لمی قطار
توں کیہا سی-ہائے ایہناں دے بچڑے
رہن دبے ریت دے وچ تتڑے
بہت ہی نرموہی ہن ایہہ پنکھڑو
ایہناں 'چ اک موہ-پری دا ہے سراپ
کرنگے لوکیں اےنہاں دا نت شکار
لکھ بھاویں بنھ کے اڈن قطار
لکھ بھاویں ہوئے ایہناں دا پیار
بننگے ڈھڈاں 'چ ایہناں دے مزار
پھیر توں مڑ مکھ 'تے ہاسی کھلار
آکھیا سی بلھیاں 'تے جیبھ مار
میں تاں تینوں بہت ہی کردی ہاں پیار
توں جدوں مینوں ملی سیں چوتھی وار
پتجھڑاں وچ بدل چکی سی بہار ۔

توں جدوں مینوں ملی ہیں ایس وار
دغ رہے نے میرے ساہویں کجھ انگار
دھخ رہے نے ادھ-جلے موچھے سیاح
بھر رہا میری ہکّ وچ دھوآں جیہا
وگ رہی ہے ہوکیاں دی اک جھلار
میں تیرے توں بہت ہی ہاں شرمسار
کر نہ سکیا آخری تیرا دیدار
پھر وی مینوں موت واکن ہے یقین
توں میری اگلے جنم وچ ماں بنینگی
جاں میری تریمت دی ککھوں توں جنینگی
جاں میرے دکھاں دی توں بیلن بنینگی
مائی نی، دھیے نی میریئے مہرمے
کر کے تینوں جا رہا ہا نمسکار
دغ رہے نے میرے ساہویں کجھ انگار
دھخ رہے نے ادھ-جلے موچھے سیاح
مل گیا مٹی 'چ ہے تیرا آکار
توں جدوں مینوں ملی ہیں ایس وار ۔

روز جد آتھن دا تارہ
امبراں 'تے چڑھیگا
کوئی یاد تینوں کریگا
پردیس وسن والیا ۔

یاد کرکے تینڈڑے
ٹھکرئی ہاسے دی آواز
جگر میرا ہجر دے
سکاں دی اگّ وچ سڑیگا
پردیس وسن والیا ۔

تیرے تے میرے واکناں
ہی پھوک دتا جائیگا
جو یار ساڈی موت 'تے
آ مرثیہ وی پڑھیگا
پردیس وسن والیا ۔

گرم ساہواں دے سمندر
وچ غرق جائے دل
کون ایہنوں نوح دی
کشتی دے تیکن کھڑیگا ؟
پردیس وسن والیا ۔

دھرت دے متھے 'تے
ٹنگی عرش دی کنی سیاح
پر کلہینا نین
سمیاں دا اثر کجھ کریگا
پردیس وسن والیا ۔

پالدے بے-شکّ بھاویں
کاگ نے کوئلاں دے بوٹ
پر نہ تیرے باجھ
میری زندگی دا سریگا
پردیس وسن والیا ۔

لکھ بھاویں چھنگ کے
چلاں میں لہنگا صبر دا
یاد تیری دے کریراں
نال جا ہی اڑیگا
پردیس وسن والیا ۔

بخش دتی جائیگی
تیرے جسم دی سلطنت
چاندی دے بن کے جال
تیرا دل حما جو پھڑیگا
پردیس وسن والیا ۔

روز جد آتھن دا تارہ
امبراں 'تے چڑھیگا
کوئی یاد تینوں کریگا
پردیس وسن والیا ۔

اک ساہ سجناں دا
اک ساہ میرا
کہڑی تھاں دھرتی اتے بیجیئے نی ماں ۔
گہنے تاں پئی ؤ ساڈے
دلے دی دھرتی
ہور مائی جچدی کوئی نہ ۔

جے میں بیجاں مائی
تاریاں دے نیڑے-نیڑے
ربّ دی میں ذات توں ڈراں
جے میں بیجاں مائی
شرحاں دیاں ڈھکیاں 'تے
طعنہ مارو سارا نی گراں ۔

جے میں بیجاں مائی
محلاں دیاں ٹیسیاں 'تے
اتھرے تاں محلاں دے نی کاں
جے میں بیجاں مائی
جھگیاں دے وہرڑے
مدھے نی میں جان توں ڈراں ۔

مہنگے تاں ساہ ساڈے
سجناں دے ساڈے کولوں
کداں دیاں بیج نی کتھاں
اک ساڈی لدّ گئی ؤ
رتّ نی جوانیاں دی
ہور رتّ جچدی کوئی نہ ۔

جے میں بیجاں مائی
رتّ نی بہار دی 'چ
مہکاں وچ ڈبّ کے مراں
چٹّ لین بھور جے
پراگ مائی بوتھیاں توں
میں نہ کسے کم دی روھاں ۔

جے میں بیجاں مائی
ساؤن دیاں بھوراں وچ
مندی لگے بدلاں دی چھاں
جے میں بیجاں مائی
پوہ دیاں ککراں 'چ
نیڑے تاں سنیدی ؤ خزاں ۔

مائی ساڈے نیناں دیاں
کسیاں دے تھلیاں 'چ
لبھے کتے پانی دا ناں
تتی تاں سنیندی بہں
رتّ نی ہنالیاں دی
دکھاں وچ پھاتھی ؤ نی جاں ۔

اک ساہ سجناں دا
اک ساہ میرا
کہڑی تھاں دھرتی اتے بیجیئے نی ماں ۔
گہنے تاں پئی ؤ ساڈے
دلے دی دھرتی
ہور مائی جچدی کوئی نہ ۔

میرے 'تے میرے دوست
توں الزام لگائی
تیرے شہر دی اک تتلی دا
میں رنگ چرائی
پٹّ کے میں کسے باغ 'چوں
گل موہر دا بوٹا
سنسان بیابان
میں مڑھیاں 'چ لگائی ۔

ہندی ہے سوانجھنے دی
جویں جڑھ 'چ کڑتن
اونا ہی میرے دل دے جڑھیں
پاپ سمائی ۔
بدکار ہاں بدچلن ہاں
پجّ کے ہاں کمینہ
ہر غم دا عرض جان کے
میں طول بنائی ۔

میں شکرہ ہاں مینوں چڑیاں دی
سونہدی نی یاری
کھوٹے نے میرے رنگ
میں جھوٹھا ہاں للاری
شہرت دا سیاح سپّ
میرے گل 'چ پلمدے
ڈسّ جائیگا میرے گیتاں سنے
دل دی پٹاری ۔

میری پیڑ اشوتھاما دے
واکن ہی امر ہے
ڈھیہہ جائیگی پر جسم دی
چھیتی ہی اٹاری
گیتاں دی مہک بدلے
میں ککھاں دا ونج کرداں
توں لکھیا ہے میں بہت ہی
الڑھ ہاں وپاری ۔

توں لکھئ کہ پتّ کرناں دے
ہندے نے سدا سائے
سایاں دا نہیں فرض
کہ ہو جان پرائے
سائے دا فرض بندا ہے
چانن دی وفاداری
چانن 'چ سدا اگے
تے چانن 'چ ہی مر جائے ۔

دکھ ہندے جے پنجرے دا وی
اڈّ جائے پنکھیرو
پر میں تے نویں روز نے
ڈکے 'تے اڈائے
کارن ہے ہوس اکو
میرے دل دی اداسی
جو گیت وی میں گائے نے
مایوس نے گائے ۔

توں ہور وی اک لکھئ
کسے تتلی دے بارے
جس تتلی نے میرے باغ 'چ
کجھ دن سی گزارے
جس تتلی نوں کجھ چاندی دے
پھلاں دا ٹھرک سی
جس تتلی نوں چاہیدے سی
سونے دے ستارے ۔

پیارا سی اوہدا مکھڑا
جیوں چن چڑھیا اجاڑیں
میرے گیت جدھی نظر نوں
سن بہت پیارے
مندا سیں توں مینوں پتّ
کسے سرسوتی دا
اج رائے بدل گئی تیری
میرے ہے بارے ۔

آخر 'چ توں لکھئ
کجھ شرم کراں میں
تیزاب دے اج حوض 'چ
اج ڈبّ مراں میں
بیمار جہے جسم
تے گیتاں دے سنے میں
ٹر جاواں تیرے دوش دی
اج جوہ 'چوں پرھاں میں ۔

میری قوم نوں میرے تھوتھے جہے
غم نہیں لوڑیندے
مینوں چاہیدے مزدور دے
حقاں لئی لڑاں میں
محبوب دا رنگ ونڈ دیاں
کنکاں نوں سارا
کلّ دنیاں دا غم
گیتاں دی مندری 'چ جڑاں میں ۔