پنجابی کویتا کیسو گنی
کیسو گنی
کیسو گنی گورو گوبند سنگھ جی دا پریمی دیوانہ سی،
سو ایہناں دیاں ماجھاں وچ ایہی رنگ ودھیرے ابھریا ہے ۔
ایہناں نے بارانماہ وی لکھیا ہے ۔
ماجھاں
1
جتھے تھان مقام عشقَ دا، تتھے جائ ن پہتا کوئی
بے مسلتِ اتھے جانا آہا، مسلتِ لہے ن ڈھوئی
کے تھیں پچھاں سکھ سنیہا، گئی سو گھائل ہوئی
کیسو مت کوئی سر دا دھاوا بنھے، اتھے بنُ سرُ لکھ کھلوئی ۔1۔
2
سینے اتے داغ متراں دا، میں کیونکرِ ملِ ملِ دھوواں
وچھڑ یار گئے دراڈے، میں سملِ سملِ روواں
جیوں جیوں دیکھاں داغ متراں دا، پچھاں واٹ کھڑوواں
مڑ وے یار ! میں بندی تیری، جگ سوہاگنِ ہوواں ۔2۔
3
اک سنیہا میرے مرشد والا، سینے اندرِ پڑیا
ہن تاں مڑیاں بندی ناہیں، سنمکھ متھا جڑیا
بھنی بھنی پتنِ وننجاں، اگہں بیڑا رڑھیا
تنھاں نالہں تٹی چنگی، صدقُ جنہاں دا مڑیا ۔3۔
4
تینڈی صورتِ مینڈے متر پیاریا، دل تؤں لیہندی ناہیں
ایک گھڑی پل نظر ن آوے، مینڈے سینے بھڑکنِ بھاہیں
وچھڑِ یار گئے دریڈے، تاں مریئے کیوں کرِ ناہیں
کیسو یار ملیا دل شادی، مٹنِ درد دیاں آہیں ۔4۔
5
ڈیکھن گئے سِ آپ وکانے، ن کوئی سدھ سنیہا
دلبر مل گھدھا معشوقاں، پھرِ آونِ اوہ کیہا
اکھیں جائ ملی وچ اکھیں، گھلِ گئی سبھ دیہا
کیسو سخن گنجائش ناہیں، عشقَ نسیہتِ ایہا ۔5۔
6
عشقَ نگینہ سوئی جانن، جو ہوون آپ نگینے
عشقَ مشک دی سار ن جانن، کائر لوک کمینے
عشقَ ناہی کوئی تکھیاں چھریاں، گھاؤ کرن وچ سینے
تدھ نیناں دے دیکھن کارن، 'کیسو' چاکر باجھ مہینے ۔6۔
بارانماہ
دوہرا-
چیتر چلیو جب شام جی، رادھے بھئی بہال
چرن بندنا بینتی، کیوں جاندے نند لال ۔1۔
چھند-
کرشن جی چڑھے کہ چیتر چڑھے، کہ رادھے واگ کرشن دی پھڑے
کہ بندرابن چھڈِ تردے بڑے، کہ کتنے گوار گوپیاں کھڑے
کہ روندے نین ترمکدے بڑے، کہ سرپر برہُ نگارے کڑے
تساں نی کیہڑی گوپی لڑے، دسُ خاں لال جی ۔
توں آکھُ ہکیکتِ ساری، صدقے جاندی تہِ تھوں واری
مڑِ گھرِ آویں کرشن مراری، رادھے کرم کرت دی ہاری
باقی پئیؤ کہڑی بھاری، تینوں مال دی ۔
توں تاں چلیو متھرا شہرِ، رادھکے کرے ہاہڑے کہرِ
کہ منتِ کردی چڑھی دوپہر، اپروں ڈھلیو تیجا پہرِ
شام بن مراں کھائکے زہرِ، کہ میرے وچِ کلیجے لہرِ
کسے جوال دی ۔
پھول ہری سنر ہرِ، کیوں وے کیسو کوے شام نوں موڑ
رادھے رہی ہاتھ دئِ جوڑ، کہ منتیں کردی لاکھ کروڑ
رتِ بسنت کہکدے مور، باغیں پاؤندی پائل زور
ساتھو اٹھِ چلے لڑِ توڑِ، رادھے جوبنِ دے گھنگھور
وچھوڑا جالدی ۔1۔
دوہرا-
ویساکھی وسِ کچھ نہیں، رادھے بھئی حیران
منِ جھورا تنِ ہاہکے، لگے پریم کے بان ۔1۔
چھند-
سائیاں جب چڑھے ویساکھ، دل دی حالَ ہکیکتِ آکھ
رادھے رہندی چت اداس، جیو گریہہ روکے چند آکاش
تیؤ رادھے دی دیہی ساتھ، وے گھرِ آؤ گوپیاں ناتھ
سانوں لے چلُ اپنے ساتھ، مہلیں بوہیں تیری تاک
ملیسن جندرے ۔
سبھ سکھیاں جان وسوئے، رادھے چڑھکے محلِ کھلوئی
ابھے ساہ لئے بہہ روئے، نینیں نیرُ پان مکھ دھوئی
بنسی والا مالنِ موہے، کبجا کامنِ گھتِ نروئے
رکھدی اندرے ۔
اجُ کبجا ہے پردھانُ، جسدے گھرِ وسدے بھگوان
بینُ بجائی چتر سجان، رادھے سندی نت اوان
انننُ ویڑھا لگا کھان، طعنے دیندی سخی ننان
سانوں لگے پریم کے بان، کلیجے سنجرے ۔
پھل ہری کہ نر ہرِ کیؤ وے کیسو، جمنا ندی نت وگدی
سندی پربھ دی بنسی بجدی، بن وچ ڈھونڈھاں برج نوں سددی
میں کیا چوری کیتی پربھ دی، بیٹھی رہندی ماری لج دی
محلِ اڈمبرے ۔2۔
دوہرا-
جیٹھ سیام بنُ باہرا، مہلیں آئیو ڈرنُ
اکے تا ہرِ جی میں ملے، نہی تا میرا مرنُ ۔1۔
چھند-
جب جیٹھوں آئی جورُ نمانی، رادھے کیہی زہمتِ دھانی
دیہی سکدی جان وہانی، دھپاں ساڑی درد رنجانی
رادھے پھول کلی کملانی، وے گھرِ آویں نند اوانی
کیوں چر لائیو ۔
توں تاں نند مہر دا پالی، مات جسودھا دیندی گالی
ڈٹھا میں اک دن ترکالیں، بھنا پھردا نال گوالیں
ماکھنُ چوری کھا گردھاری، اجُ تدھُ کبجا کھری پیاری
جن برمائیو ۔
اک بچن اچارے رادھے، میں کیا کیتے پاپ تساڈے
پربھ جی بیٹھے جائ دراڈے، سانوں جاندے گھتِ تگادے
جمدا چھڈیا سیں پیو دادے، تیرے ڈھکِ ڈھکِ رکھدی چھاجے
تہِ کی پائیو ۔
پھول نری سو نر ہرِ کیوں وے، کیشو لکھا سام نوں چیری
راجو کرِ کے گیئو تگیری، جتنی گوپی سخی سخی ری
پاٹ پٹمبر کرِ دیاں لیری، پکڑ کماناں دھرؤ مہ تیری
برہُ سنتائیو ۔3۔
دوہرا-
برہُ بیاکل گوپیاں، ن سدھ روپ ن رنگ
ہاڑی ہرِ سیوں باہری، جلدی وانگُ پتنگ ۔1۔
چھند-
ہاڑ دی لگے تتی وائِ، نت اٹھ کرن گوپیاں ہائِ
نہ ملِ نھاتی دھڑی بندھائ، رادھے دے کیس رہے کملائِ
ہونی کرت ن میٹی جائ، ماتا کؤل نین سمجھائِ،
پکارے رکمنی ۔
تسیں تاں لکھو سندیسا گھلِ، اک سو ناہِ دوسری گلِ
خالی تیرے رنگ محلِ، توں بیٹھو کبجا سنگ ملِ
رادھے کھڑی اجُ کہ کلِ، لال جی اٹھِ سام گھرِ چلِ
تسانوں کیا بنی ۔
کہ نت اٹھِ ساڑے پؤنُ، شام بن دنیاں آواگؤن
ٹھاکر باجھوں ساتھی کaینُ، تیرے خالی برج دے بھؤن
کہ دیکھے سبھ جنی ۔
پھل ہری سو نر ہرِ کیؤ وے کیسو، سری کرشن بلہار
پربھ بنُ دھرگ جیون سنسار، ٹھاکر وسدے جمنا پار
تیری گوپی سہس ہزار، تدھُ جتا میں پکڑی ہار
مڑ گھرِ چلُ خاں کرشن مرار، کہ ساڈا توں دھنی ۔4۔
دوہرا-
ساون آئیو ری سخی، کے پہہ کروں پکار
بوند پرط گھنہر گجے، ن گھرِ کرشن مرار ۔1۔
چھند-
جب ساون کی رت آئے، گھنیئر غازے گھٹا اٹھائے
سکھیاں ہار سنگار بنائے، سہیاں کھیڈنِ پینگھاں پائے
رادھے دیکھِ دیکھِ ریسائے، میں کیا پھیڑیا جادورائ
وے کوئی متھرا پور نوں جائے، حالَ ہکیکتِ آکھ سنائے
کیوں بہہ رہیا جادورائے، جتنی گوپی کوکِ سنائے
مہلی رانیاں ۔
وے گھرِ آویں شام انوکھے، من وچ چنتا دل وچ دھوکھے
رادھے روندی نت جھروکھے، پکے سدا پھلُ تکدے طوطے
تیری ویلیں پیندے سوکے، اجُ کملانیاں ۔
توں بہہ رہیو متھرا نگرِ، چندنُ تلکُ چڑھانیا اگرِ
مڑکے لینا مولِ ن خبر، اساڈے پؤن ارائن سبرِ
کہ کھری نمانیاں ۔
پھول نری سو نر ہرِ کیؤ وے کیسو، ساڈے نت اٹھ سکدے نین
کب گھرِ آوے سجن سین، ہرِ کے میٹھے امرت بین
جن گھرِ کنت تنا سکھچین کہ درد رنجانیاں ۔5۔
دوہرا-
ہنس گلنِ دھپاں پڑنِ، بھر بھادروں دن تائ
پران چلے جیؤ جلِ گیا، ن گھرِ جادورائ ۔1۔
چھند-
بھرِ بھادوں دن آئی گرمی، جے ہرِ ملے ت لاگا چرنیں
میں کبجا دے ہاوے مرنی، سنِ سنِ گلاں بیٹھی سڑنی
نت اٹھ نام کرشن دا پڑھنی، بنسی بجدی جمنا ترنی
موہی سانورے ۔
بھادوں دی جنم اشٹمی چڑھی، کہ جتنی گوپی دیکھے کھڑی
کہ رادھے دکھ درد دی بھری، کہ میں تاں اس کبجے کولوں سڑی
جن پایا پریم پیالڑا جڑی، کرشن جی آؤ اجوکی گھڑی
سین منِ باورے ۔
میں پچھدی پنڈت دسدے سیدھا، بنسی میرے دل دی ویدھا
ساڈے نال دیاں امیداں، تینوں کیہڑا کاسدُ بھیجاں
لکھدی آوَ رے ۔
پھل نری کہ نر ہرِ کیوں وے کیسو، گھرِ آؤ کرشن گوپال
آوی نند مہرِ دیا لال، ٹیڑھی پگڑی لٹک دمال
ساڈی کؤنُ کرگُ پرتپال، گوکل گانو رے ۔6۔
دوہرا-
باوریا سبھ گوپیاں، اسو آس ن کوئِ
دل وجوگ رادھے رہی، نینیں دینا روئِ ۔1۔
چھند-
تے جب اسو دی رتِ آئی، ن گھرِ کؤر کنھیا رائی
چڑِ چڑِ دیکھے رکمنِ رائی، چھیج اکیلی نعر سنائی
ہرِ بن ساڈا بھین ن بھائی، وے میں کیہی کرت کمائی
پورب لکھیا ۔
جیتی گوپی میلے ویسا، سانوں آوے چت ہمیشہ
توں ملِ بیٹھوں متھرا دیسا، بھسم لگاواں جوگنِ بھیسا
منگدی بھکھیا ۔
اوہُ ارائن سر پر کھاری، ویچنِ کسب جنہاں ترکاری
ہوکا دیندی بیٹھ بازاری، تینوں کوکے رادھے پیاری
دیندی سکھیا ۔
پھل نری سنر ہرِ کیوں وے کیسو، قابل سانوں اج کشمیر
وے گھرِ آؤ بلبھدر دیا ویر، سوہے مور پنکھ سر چیر
وے گھرِ آویں گنی گہیر، ماکھنُ رکھیا ۔7۔
دوہرا-
کتک رادھے ویکھدی، متھرا مدھو بن باغ
جیوں جیوں بنسی بجدی، تؤں تؤں دیہی داغ ۔1۔
چھند-
جب کتک دے کامنِ پئے، اٹھواں چڑھیا ٹھاکر گئے
کبجا دے جائ جھروکھے بہے، اوتھے نکھٹی اماں رہے
برہُ چواتی لا کر دہے، رادھکے وچھوڑا سر پر سہے
ہکیکتِ کس پاس جا کہے، اپنے حالَ دی ۔
کتے دیاں پؤن گلابی ٹھنڈھی، کچرکُ بیٹھی کھولھاں گنڈھی
کبجا میری سؤنکنِ ننڈھی، نجُ پراندا پاوے کنڈھی
تیری خالی گوکل منڈی، موہن لال جی ۔
کہ چندرما باجھوں خالی تارے، کیوں چر لائیو شام پیارے
نجُ ویاہی چڑھدی کھارے، ساڈے نال دیاں پیر بھارے
دیہی آلس وچ چوبارے، ، سادی جالدی ۔
پھل نری سو نر ہرِ کیوں وے کیسو، لگدی سانگا وتی
کچرکُ دیاں شام نوں متیں، تلکُ چڑھاواں اینی ہتھیں
گلاں وسرِ گئیاں نی تتی، میں مرِ جاگُ تاں پھیرے گھتیں
رادھے کردی بہت بننتی، عرض شیام دی ۔8۔
دوہرا-
منگھر مردی شام بن، آئیو ماہ سیال
کہیؤ اودھو کرشن کو، گھر آئیؤ نند لال ۔1۔
چھند-
منگھرِ دے جب پالے آئے، ہن کی کراں نی میریئے مائی
گوڈے نال ہک دے لائے، وے کوئی متھرا پور نوں جائے
حالَ ہکیکتِ آکھ سنائے، کیؤ بہہ رہیا جادورائے
جب منگھرِ چڑھیا ناواں، نینگر سرگوں سندری بھاواں
اجُ نوں اسیں بھ گود کھڈاواں، ریس ن آئیؤ دیکھ بھراواں
تینوں گوشے بہہ سمجھاواں، کسدی باقی ٹٹو ناواں
بھرنے پیو دمّ ۔
وے کوئی دردمند نہیں جاندا، جائ سنیہا دیئ دکھاں دا
گھرِ آؤ ساما پالا پاندا، ماہ سیالا بھوگُ دہاں دا
سننجے محل انھیرا کھاندا، وے میں رو رو پچھدی پاندھا
گلِ وچِ لیا تھم ۔
پھل نری سو نر ہرِ کیوں وے کیسو، قابل سانوں متھرا
کیوں بہہ رہیا چنچل چترا، راتیں نیند ن پؤندی قطرہ
نی ان کبجا کیتا تکڑا، سانوں دن راتِ دا خطرہ
رادھے نوں سہمّ ۔9۔
دوہرا-
پوہِ پئے پالے گھنے، تڑپھت رینِ بہائِ
میں کیا پھیڑیا شام دا، رہیا وچھوڑا پائِ ۔1۔
چھند-
سائیاں جد چڑھدے پوہِ نکمے، راتی کڑکن کپر جمے
رادھے رو رو جیؤ سہمے، پالے پؤندے ابھے لمے
لیا وسار تکو رے چنے، تیری محلی جالے جمے جھروکھے شام دے ۔
جا ورپھ ٹٹکے پؤندی، دہری ہو کے سواں سرھاندی
جتنی گوپی سبھ کرلاندی، کوکنِ جمن گھاٹ پر جاندی
نی ان کبجا گھتیا راندی، گھرِ بھگوان دے ۔
تاں ایہہ کچرکُ جیؤ ورائیے، سن توں قصو آکھاں سبھرائیے
جمنا لنگھِ شام تھے جائیے، چرنی لگِ کے پیریں پائیے
کہُ تو کوے سیام نوں لیائیے، راہِ ہیسان دے ۔
پھل نری سو نر ہرِ کیوں وے کیسو، برا پوہ دا پالا
کیؤ بہہ رہیا نند ائیالا، ساڈا نہ ہی جیؤ سکھالا
راتیں سؤندی کراں سمالا، نی ان کبجا کیتا چالا
گھرِ بھگوان دے ۔10۔
دوہرا-
ماگھ مہینے برس دن، سخی سہیلی چائ
سیس مانگ مؤلی دھڑی، سؤن کنت گل لائِ ۔1۔
چھند-
تازی چڑھے ماگھ دی لوئی، اس رادھے دا حالَ ن کوئی
رادھے دیکھِ باوری ہوئی، نی میں بنسی والے موہی
میتھے وسرِ گئی رسوئی، سکھیاں دیکھ رکمنی روئی
رادھے چڑھکے محلِ کھڑوئی، وے متھرا دا آوے کوئی
دینیاں نند مہرِ دی دوہی، کیوں نہیں آنودا ۔
ہن تے جگ وچ لوہی آئی، ونجارے ویچنِ دریائی
اس رادھے نوں ن ہیا کائی، نی میں سولاں دے موہِ آئی
ساڈی روندیاں دی جندُ جائی، گھرِ آون دی کرِ توں کائی
وکھتُ وہانودا ۔
نی میں پیدھا نہ ہی طیور چولی، ہتھِ مہندی نہ سرُ مؤلی
جھوٹھے ساجن کری ٹھگؤلی، پربھ جی گھرِ آ کھیڈو ہولی
توں ستگور میں تیری گولی، کیوں بھرمانودا ۔
پھل ہری سو نر ہرِ کیوں وے کیسو، شام ن ویدن جاتی
سانوں کھاون ڈھکیا راتی، ساڈے چولے چنگ چواتی
سکھیاں سؤن کنت لائِ چھاتی، جمنا وگدی دیندی ٹھاٹھیں
کیوں ستانودا ۔11۔
دوہرا-
پھاگ کرشن جی اتی انند، پریم مہاں من چائ
رادھے رکمنِ گوپیاں، چرن رہے لپٹائِ ۔1۔
چھند-
تازی چڑھدے پھگنُ تاری، گھرِ وچِ آئے کرشن مراری
ملِ دلِ وٹنا لؤنگ سپاری، دڑبڑ نھاوے ہرِ کی پیاری
پچھدی گوپیاں ۔
اجُ طیور لایا رادھے، اطلس مسرو لے کے پیدھے
کیسر دھڑی مانگ سرِ لاگے، چھنکِ چھنکِ کر نیور باجے
مانگ سر موتیاں ۔
اجُ رادھے دا دل اس راگے، کیا کیا زیور انگے لاگے
بیسر ٹیکا بدن براجے، مالا لٹکے ڈوری چھاجے
رہنِ کھڑوتیاں ۔
پھل نری سو نر ہرِ کیوں وے کیسو، اج دن بھاگیں بھریا
سانوں چند سکھیرا چڑھیا، کرشن جی آئِ مہلیں وڑیا
رادھے پکڑِ کلاوے پھڑیا، چاروں نین گڈاوڈ اڑیا
دکھ وچھوڑا سبھو سڑیا، سکھ سوں ستیاں ۔12۔
دوہرا-
سکھ ستی رادھے رکمنی، گھرِ آیا کرشن گوپال
بارانماہ سمپورنں، مٹیا سگل جنجال ۔1۔
| |
