کنت مہیلی-بارانماہ بھائی ویر سنگھ
کنت مہیلی-بارانماہ
چیت
چڑھ پیا چیتر سہاوا،
مٹھیآں وگن ہوائیں،
باغیں کھڑیاں بہاراں،
خوشیاں ڈلھ ڈلھ پئیاں ۔
کنتے آن سنائی
کوئی کوچ تیاری،
اڈ گئے ہتھاں دے طوطے،
دل دیاں دل وچ رہیاں ۔
ہائے ! چیتر مہینے
کنتے کیتی تیاری؛
لیتے ترلے بتھیرے
پیش کوئی ن گئیا ۔
چڑھ پیا گھوڑے تے ماہی
بنکے ڈھول سپاہی،
تر گیا دور مہمیں،
میں وچ ڈوباں دے پئیاں ۔
وساکھ
روندیاں آ گئی وساکھی
سانوں چاؤ ن کوئی،
گھر گھر سیرے تے منڈے،
چلھے اگّ ن پئیا ۔
جیٹھ
چڑھ پیا جیٹھ، وے کنتا !
تپیاں بھوآں تے واواں،
اندر دھکھدا وچھوڑے
سیجے لچھ لچھ رہیاں ۔
لوآں مینوں چا گھلیں،
جیٹھا ! عرضاں ہاں کردی،
تتی واؤ دا جھولا
لگے سائیں ن دیہیاں ۔
ہاڑھ
چڑھیا ہاڑھوں مہینہ،
باراں بھٹھّ تپیندے،
لوندے کاواں تے چڑیاں،
میں ودھ سہکدی پئیاں ۔
ہک دکھ اپنا وچھوڑا،
دوجے ماہی دی چنتا،
گھٹّ صبراں دے پی پی
وچ ہاویاں دے پئیاں ۔
تیرے ویراں تے چھاتے
جدوں جاندے نی دھپے،
تینوں تردیاں نوں چھتری
کاہنوں لے میں ن دئیا ۔
سورج ! تپیؤ ن اوتھے
جتھے پیا گیا وے ۔
لوؤ ! ٹھنڈھیاں ہو وگنا
جتھے جندی میں گئیاں ۔
چھایا مہراں دی پائیں،
میرے سہنیاں ربا !
'ماہی-دیشی' جے گرمی
پیندی لے لے کے جھئیاں ۔
ساون
چڑھیا ساون مہینہ
سہیاں پینگھاں نے پائیاں ۔
سولاں وجن کلیجے
جھکی منجی تے پئیاں ۔
سہیاں ٹمبدیاں آ آ
'اٹھ نی ساویں نی آئے' ؛
انیؤ ! ماہی وہونی
دکھاں مار مکئیاں ۔
ٹر گیا دیس بدیسیں
چھڈّ کے ہائِ اکلی ؛
رو رو ہوئی ہاں جھلی
جیؤندی کاہنوں ہاں رہیاں ۔
بھادروں
آ گیا بھادوں مہینہ
راتاں کالیاں آئیاں،
اٹھدے بدل بی کالے،
کڑکاں بجلی دیاں پئیاں ۔
تینوں سانئیں دیاں رکھاں،
جتھے ہوویں توں کنتا !
ہن پر موڑ مہاراں
مار درداں نے لئیاں ۔
اسو
چڑھیا اسو مہینہ
راتاں ٹھردیاں جاون،
دھپاں ڈاڈھیاں دن نوں،
تیرے فقریں میں پئیاں ۔
جیڑھے دیسیں میں ماہی
شالہ دھپاں ن پاویں !
ماہیا ! موڑ لے واگاں،
ساری صدقے ہو رہیاں ۔
آجا آجا وے کنتا !
آ کے دیکھ پیاری
تیرے غم نے نچوڑی
رتی رتّ ن رہیاں ۔
کتک
چڑھیا کتک مہینہ
گھر گھر جگدے نے دیوے ؛
رو رو بھجدی اے انگی
طعنے دیندیاں سہیاں ۔
'تیرا کنت انوکھا
نی پردیس گیا اے !
کئیاں ہوراں دے گئے نے
کھیڈن ساریاں پئیاں' ۔
کس نوں آکھ سناواں،
میری پریتِ اولی،
وچھڑ جیؤ ہی ن سکاں،
دسدی جیوندی کیوں پئیاں ۔
سوہنی رتّ گلابی
کھاون پیون ہنڈھاون
بھاویں سبھ کجھ چنگیرا
مانن ساریاں سہیاں ۔
مینوں بھاوے ن مولوں
باجھوں کنت پیارے،
کھچاں پین اگمی،
ہولاں ہولاں کھا گئیاں ۔
مگھر
روندیاں مگھر آ پہنچا،
رتاں ٹھنڈھیاں آئیاں،
بھرائے لیف تلائیاں
کنتاں والیاں سہیاں ۔
ڈھٹھی کونج جیوں ڈاروں
اپنے کنتوں وچھنی
لچھاں تڑپھاں تے لچھاں
کوکاں کوک کرلئیاں ۔
پوہ
آیا پوہ دا مہینہ،
رو رو بھجے نی بھوچھن ۔
پالا بھندا اے ہڈّ ہن
جنداں سوسدیاں پئیاں ۔
کیہڑے دیس گؤں وے !
چھڈّ کے ہائِ اکلی !
آپوں کیہ پیا کرنیں ؟
کوئی سار ن پئیا ۔
پوہ دیاں بیتن ن راتاں
لمیاں پندھ پہاڑیں،
دسن چند ن تارے،
ڈر ڈر اٹھدی ہاں پئیاں ۔
سہیاں سدنے آئیاں :-
'چل نی لوہی وکھائیے
گنے ویکھ نی چلدے
ٹھاہ ٹھاہ گولی دی ٹھہیاں ۔
پالا مار مکائیے
پوہ نوں کھوہ کے بھجائیے
سارے پھوک کے چرخے
نگھاں موڑ لئییاں' ۔
کنت ! تیرے بناں ہے
سننجا ویہڑا تے کھیڑا،
ہویا دیش بگانہ،
وچھڑی ولپدی پئیاں ۔
ہائے، کنتا پیارے !
میں بن تینوں، میں سائیاں !
کدے اودر اداسی
دسّ پئیا ن پئیا ؟
ماگھ
چڑھ پیا ماگھوں مہینہ
سکے نین ن ساڈے
بدل بھریاں دے وانگو
اکھاں بھریاں ہی رہیاں ۔
جھاڑے پالے نے کھنبھ نے
رتاں نھاون دی آئیاں
بیلاں بوٹیاں دیاں اکھاں
ہن تاں بھر بھر آئیاں ۔
ایپر رویا 'وچھوڑا'
ساڈا اکھیں ن بھرکے،
نین سکدے ن ساڈے
روندی بکیں ہاں رہیاں ۔
سک سک ہوئی ہاں تیلا،
آ کے ویکھ خاں کنتا !
تیرے باجھوں پیارے !
ہن تاں مکی ہی پئیاں ۔
آ کے ویکھ خاں بوٹا
چھڈّ گلاب گؤں وے،
رہِ گئی سکی اے ڈالی
ساری جھمبی میں پئیاں ۔
پھگن
رتّ پھر پئی سہاوی،
پہنچ بسنت پیا وے
آ گیا پھگن مہینہ
پیلی ہوئی میں پئیاں ۔
سہیاں پھاگ رچائے
سانوں سدنے آئیاں
میہنے دیندیاں طعنے
نالے لاڈ لڈئیاں ۔
'اٹھکے چل پؤ خاں بھینی !
دیکھن کان ہی ٹر پؤ،
بھلا دل پرچیوی
دھیان ہور تھے پئیاں' ۔
ہائِ کنت پیارے !
ہائِ جند دیئے جندے !
ہائِ کتھے گیا ایں ؟
کوئی دسّ ن پئیا ۔
پھگن بیتن تے آیا
سائیں سوئِ ن آئی ؛
ستھر لتھیاں سائیاں !
ستھر ہوئی میں پئیاں ۔
ہوش چلیؤ، سائیاں !
تیرے مگرے ہی ڈھونڈن
ستھر لتھیاں سائیاں !
ستھر ہوئی میں پئیاں ۔
پھگن دا انت
بیٹھا کون سرھانے
ہتھ متھے تے دھریا
جند رمکے اے لاندا،
جیؤ جیؤ ربا میں پئیاں ۔
جھک جھک کون اے وینہدا ؟
ایہہ تاں نین پیارے،
ایہہ تاں ماہی دیاں جھاتاں،
جھاتاں ماہی دیاں پئیاں ۔
آہو آہو نی سہیو !
آ گیا ماہی نی میرا ۔
تیرے باجھوں میں ماہی !
میں تاں میں ہی ن رہیاں ۔
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
